Με εμάς, τα βατράχια, στη μέση, να παρακολουθούμε και να ετοιμαζόμαστε για μια νέα ιστορική στροφή στην οποία θα πρέπει τουλάχιστον να επιβιώσουμε. Για «πραξικοπήματα» και άλλες ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, που μιλούσαμε σε προηγούμενα έτη της επάρατης αυτής δεκαετίας, ούτε λόγος. Ακόμα κι αν υπήρχε και ήταν έτοιμος (ή έτοιμο, αν μιλάμε για επιτελείο-ομάδα στρατιωτικών) κάποιος να μάς απαλλάξει από όλο αυτό το ξενόδουλο και προδοτικό πολιτικό σύστημα, θα έπρεπε να έχει τουλάχιστον μαζί του το λαό. Η πλειοψηφία όμως αυτού του πνευματικά κατεστραμμένου και άπατρη λαού, θα οδηγούσε σε αποτυχία μια τέτοια απόπειρα, εντός ολίγων ωρών. Η Ελλάδα που ξέρουμε, αν δεν γίνει κάτι ακραία καταιγιστικό, σε τοπικό ή διεθνές επίπεδο, θα υπάρχει το πολύ μέχρι το 2022.
Λυπάμαι που θα στενοχωρήσω τη νεόκοπη κυβέρνηση Μητσοτάκη
αλλά η πεποίθησή μου είναι πως η επιτυχία ή η αποτυχία της δεν θα κριθεί
τελικά ούτε από τη μείωση του ΕΝΦΙΑ, ούτε από την κατάργηση του
πανεπιστημιακού ασύλου ούτε από την απαγόρευση του καπνίσματος στους
δημόσιους χώρους. Οπωσδήποτε είναι θετικά τα πρώτα βήματα που κάνει,
αλλά δεν θα τη θυμούνται για αυτά ο ελληνικός λαός και η Ιστορία. Η
κυβέρνηση αυτή θα κριθεί κατά πάσα πιθανότητα από την τροπή που θα πάρει
η κρίση με τη νεο-οθωμανική Τουρκία του Ερντογάν σχετικά με τις ιταμές
διεκδικήσεις της τελευταίας για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων του
Αιγαίου και (κυρίως) της Ανατολικής Μεσογείου. Ως προς αυτό το μείζον
εθνικό ζήτημα που θα καθορίσει το μέλλον της χώρας μας για πολλές
δεκαετίες, δεν ακούμε σχεδόν τίποτα από την κυβέρνηση πέρα από χλιαρές
διαβεβαιώσεις ότι είναι έτοιμη να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα
της Ελλάδας και ότι δήθεν έχει σχέδιο για το ενδεχόμενο τουρκικής
απόπειρας ερευνών στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Οι
Τούρκοι έχουν αντιληφθεί πολύ καλά ότι οι κυβερνήσεις σε Ελλάδα και
Κύπρο δεν έχουν ούτε τα κότσια ούτε τη βούληση να αντιδράσουν δυναμικά
στις αξιώσεις τους και να υπερασπιστούν τα εθνικά τους συμφέροντα, και
ότι νοιάζονται μόνο για το τομάρι τους και την καλοπέρασή τους. Στόχος
του ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ: να αποφύγει πάση
θυσία οποιονδήποτε σοβαρό κραδασμό που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια
νέα Μεταπολίτευση και στην εκπαραθύρωση του υπάρχοντος πολιτικού
προσωπικού, ώστε να συνεχίσει βεβαίως να νέμεται ανενόχλητο την εξουσία
και τα προνόμια που απορρέουν απ’ αυτή, ακόμα κι αν χαντακώσει το μέλλον
της Ελλάδας για αιώνες. Ένας πόλεμος ή ακόμη και θερμό επεισόδιο με την
Τουρκία ενέχει οπωσδήποτε ένα μεγάλο ρίσκο, ιδίως όταν είσαι
απροετοίμαστος επί δεκαετίες όπως είμαστε εμείς οι Έλληνες.
Βεβαίως, όταν ανοίξει κανείς πυρ εισέρχεται στην κατ’ εξοχήν ζώνη του τυχαίου και του απρόοπτου όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν, και οι πολιτικοί μας ανατριχιάζουν και μόνο στη σκέψη αυτή. Στους δικηγόρους (όπως είναι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών μας) υπάρχει ένα παλιό αξίωμα που λέει ότι «στο δικαστήριο μην κάνεις ποτέ μία ερώτηση αν δεν γνωρίζεις εκ των προτέρων την απάντηση». Το απόφθεγμα αυτό έχει την έννοια ότι ο καλός δικηγόρος πρέπει πάση θυσία να αποφεύγει τα απρόοπτα και τις δυσάρεστες εκπλήξεις. Σε περίπτωση που σημειωθεί σύγκρουση με την Τουρκία και υπάρξουν μεγάλες απώλειες ή χαθεί εθνικό έδαφος ή γενικά υπάρξει στρατιωτική ήττα, το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα θα γκρεμιστεί αυτομάτως, όπως έγινε τον Ιούλιο του 1974 με την κρίση στην Κύπρο, και τα πολιτικά τζάκια που εξουσιάζουν τη χώρα τα τελευταία 45 χρόνια θα καταλήξουν οριστικά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Μια τέτοια εξέλιξη οι πολιτικοί μας θέλουν να την αποφύγουν με οποιοδήποτε κόστος και έχουν πάρει απόφαση να μην πολεμήσουν την Τουρκία για ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ, ακόμη κι αν αυτή προβεί στη χειρότερη δυνατή πρόκληση σε βάρος μας.
Αυτό από μόνο του κάνει τους Τούρκους να αποθρασύνονται διότι έχουν καταλάβει ότι εμείς αρνούμαστε πεισματικά να πολεμήσουμε, και τα όπλα τα έχουμε μόνο για να τα δείχνουμε στις παρελάσεις. Για να εξαλείψουν κάθε παράγοντα αβεβαιότητας και για να μην τους έρθει καμία κεραμίδα απότομα, τόσο η κυβέρνηση Τσίπρα όσο και η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχουν έρθει σε μυστική παρασκηνιακή συμφωνία με τον Ερντογάν (με τις ευλογίες μάλιστα των Αμερικανών) ο οποίος ξέρει ότι τελικά θα του δοθούν όσα ζητάει χωρίς να πέσει ούτε τουφεκιά. Όλα έχουν συμφωνηθεί και απλώς τώρα απομένει η μεθόδευσή τους ώστε να γίνουν αποδεκτά από την ελληνική κοινή γνώμη χωρίς πολιτικούς κραδασμούς. Ζούμε έναν πόλεμο προπαγάνδας όπου ο Ερντογάν εκτελεί ψυχολογικές επιχειρήσεις σε βάρος του ελληνικού λαού σε αγαστή συνεργασία με το ελληνικό πολιτικό προσωπικό. Καλλιεργείται καθημερινά κλίμα φόβου και ένα σκηνικό δήθεν έντασης με την Τουρκία για να καμφθούν οι αντιστάσεις του ελληνικού λαού και να προχωρήσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται η νέα εθνική προδοσία της εκχώρησης του μεγαλύτερου μέρους των ελληνικών υδρογονανθράκων στους Τούρκους. Οι απειλές που εκτοξεύει καθημερινά ο «σουλτάνος» στοχεύουν στο να τρομάξει και να κουραστεί ο ελληνικός λαός και κάποια στιγμή η ελληνική πολιτική ηγεσία να πει «και τι θέλετε να κάνουμε, πόλεμο με τους Τούρκους;», και να μας σερβίρει χωρίς αντίδραση τη νέα εθνική προδοσία που ήδη έχει σχεδιαστεί και συμφωνηθεί παρασκηνιακά, όπως έγινε και με την προδοσία της Μακεδονίας. Ήδη έχει εμφανιστεί πληθώρα άρθρων στον Τύπο από «προσωπικότητες κύρους» όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Κώστας Σημίτης, ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος κ.ά. που θεωρούν ως μονόδρομο τη συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων του Αιγαίου με τους Τούρκους, και όλα αυτά κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Καλλιεργείται μεθοδικά το κλίμα για τη νέα μεγάλη εθνική ήττα που έρχεται οσονούπω.
Οι Τούρκοι απαιτούν ουσιαστικά από τους Κύπριους να μοιραστούν μισά-μισά τα έσοδα από τους κυπριακούς υδρογονάνθρακες παρά το γεγονός ότι πριν την εισβολή του 1974 ο τουρκοκυπριακός πληθυσμός ήταν μόλις το 18% στο νησί, και παρά το γεγονός ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τα τελευταία 45 χρόνια την Κυπριακή Δημοκρατία ως ανεξάρτητο κράτος και την αποκαλεί «ελληνοκυπριακή διοίκηση του νησιού». Οι ιταμές προκλήσεις που κάνουν οι Τούρκοι σε βάρος της Κύπρου εισβάλλοντας στην ΑΟΖ της και κάνοντας ακόμα και γεωτρήσεις, στοχεύουν στο να πειστούν οι Κύπριοι πως έχουν μείνει μόνοι τους αφού καμία χώρα δεν πρόκειται να προστρέξει σε βοήθειά τους. Η Ελλάδα σφυρίζει αδιάφορα αν και είναι εγγυήτρια Δύναμη του νησιού, η Βρετανία στηρίζει σταθερά με επίσημες δηλώσεις τους Τούρκους, η Ρωσία είναι σύμμαχός τους, η Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει τα στραβά μάτια διότι έχει μεγάλα οικονομικά συμφέροντα στην Τουρκία, το Ισραήλ έχει δικά του σοβαρά προβλήματα ασφάλειας για να ασχοληθεί με τα δικά μας, και οι ΗΠΑ επαναλαμβάνουν διαρκώς μέχρι αηδίας ότι είναι υπέρ της «ακριβοδίκαιης» κατανομής των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες και στις δύο κοινότητες του νησιού. Πρέπει να χωνέψουμε ότι οι ξένες Δυνάμεις έχουν συμφέρον να έχουν ικανοποιημένους τους Τούρκους (έστω και σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου) για να κάνουν αυτοί τις μπίζνες τους στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς φασαρίες και εντάσεις. Επομένως η Κύπρος, έχοντας μείνει χωρίς ειλικρινείς συμμάχους, θα αναγκαστεί να υποκύψει στον τουρκικό εκβιασμό.
Αμέσως μετά την παράδοση της Κύπρου στις τουρκικές ορέξεις, έρχεται η δική μας σειρά, με τις τουρκικές προκλήσεις να μεταφέρονται νοτίως του Καστελόριζου και μέχρι τα νοτιοανατολικά ύδατα της Κρήτης. Οι Τούρκοι αναγνωρίζουν ότι τα νησιά μας έχουν μόνο χωρικά ύδατα εύρους 6 ναυτικών μιλίων αλλά ότι δεν έχουν καθόλου ΑΟΖ – και αυτό ακριβώς τον ισχυρισμό δείχνουν οι χάρτες που δημοσιεύουν κατά καιρούς. Ο προάγγελος της τουρκικής στροφής εναντίον μας θα είναι πιθανώς η κοινή ανακήρυξη ΑΟΖ Τουρκίας και Λιβύης η οποία έχει ήδη δρομολογηθεί. Έτσι οι ΑΟΖ αυτών των δύο χωρών θα εφάπτονται νοτίως της Κρήτης αφήνοντας σε εμάς μόνο τα εύρους 6 ναυτικών μιλίων χωρικά μας ύδατα γύρω από το Καστελόριζο, ανατολικά της Ρόδου και της Καρπάθου και περιμετρικά της Κρήτης.
Όταν οι διάφοροι υπουργοί και άλλοι αξιωματούχοι της ελληνικής κυβέρνησης διακηρύσσουν ότι θα υπερασπιστούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας έναντι των τουρκικών διεκδικήσεων και προκλήσεων, απλώς ψεύδονται ασύστολα. Κατ’ αρχάς, ΠΟΙΑ κυριαρχικά δικαιώματα θα υπερασπιστούν; Αν οι Τούρκοι στείλουν ερευνητικό σκάφος ή πλωτό γεωτρύπανο σε απόσταση π.χ. 20 ναυτικών μιλίων από το Καστελόριζο, δηλαδή έξω από τη ζώνη των χωρικών υδάτων μας που εκτείνεται μέχρι τα 6 ναυτικά μίλια, ποια ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα θα παραβιάσουν; Η απάντηση είναι ΚΑΝΕΝΑ, διότι η Ελλάδα έχει φροντίσει επί δεκαετίες να αφήσει επίτηδες τα κυριαρχικά της δικαιώματα εντελώς «φλου» ώστε να μπορεί να υποχωρεί άνετα απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι επί 37 χρόνια μέχρι σήμερα η χώρα μας ΔΕΝ έχει ανακηρύξει ΑΟΖ (ενώ έχει κάθε δικαίωμα να το πράξει με βάση το διεθνές δίκαιο) όχι μόνο στα ανατολικά με την Τουρκία αλλά ούτε στα νότια με τη Λιβύη ή έστω στα δυτικά με την Ιταλία. Παράλληλα, ήδη από το 1976 η Ελλάδα παραδέχεται ότι η μόνη νομική διαφορά που έχει με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, για την οποία μάλιστα είναι πρόθυμη να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αν δεχτεί να πράξει το ίδιο και η Τουρκία με υπογραφή συνυποσχετικού. Η Ελλάδα ΔΕΝ έχει οριοθετήσει ακόμα την υφαλοκρηπίδα της, ούτε έχει στείλει στην αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ τις αντίστοιχες συντεταγμένες. Άρα, ενώ οι ελληνικές κυβερνήσεις ξέρουν ότι αν οι Τούρκοι προχωρήσουν σε έρευνες ή γεώτρηση π.χ. ανάμεσα στη Ρόδο και στο Καστελόριζο, έξω από τα χωρικά μας ύδατα, δεν παραβιάζεται κανένα κυριαρχικό μας δικαίωμα εφόσον δεν υφίσταται τυπικά ελληνική ΑΟΖ και δεν έχουμε οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα μας, και επομένως νομικά δεν έχουμε κανένα πάτημα για να πάμε να διώξουμε δια της βίας τους Τούρκους, κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα τον ελληνικό λαό σ’ αυτό το μείζον εθνικό θέμα με φθηνούς λεονταρισμούς.
Οι δύο γαλλικές φρεγάτες Belh@rra που υποτίθεται ότι ΘΑ παραγγείλουμε (διότι 9 από τις 13 φρεγάτες που διαθέτει σήμερα ο στόλος μας είναι απελπιστικά γερασμένα σκάφη της δεκαετίας του 1970) είναι πολύ καλές αλλά θα παραδοθούν μετά από 5-6 χρόνια και μέχρι τότε όλα θα έχουν κριθεί σε ό,τι αφορά τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Ελλάδας. Πρόκειται δηλαδή για χαρακτηριστική περίπτωση «too little, too late» όπως λένε και οι Αγγλοσάξονες. Όταν θα ολοκληρωθεί η προμήθεια αυτών των σύγχρονων πολεμικών πλοίων δεν θα έχει πια κανένα νόημα πέρα από το να καλοπιάσει ο Μητσοτάκης τον Μακρόν τώρα και να τσεπώσουν μερικά εκατομμύρια οι γνωστοί μεσάζοντες. Το πόσα όπλα έχεις και πόσο ισχυρά είναι δεν έχει απολύτως καμία σημασία αν δεν έχεις την πολιτική βούληση να τα χρησιμοποιήσεις – και η Ελλάδα το φωνάζει από μακριά εδώ και χρόνια ότι δεν έχει αυτή τη βούληση.
Εφόσον λοιπόν η Ελλάδα δεν σκοπεύει να υπερασπιστεί με τα όπλα τα κυριαρχικά δικαιώματα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο, οι επιλογές που έχει είναι μόνο δύο. Η μία είναι να δεχθεί την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης από κοινού με την Τουρκία για τον καθορισμό υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι 100% σίγουρο ότι θα ηττηθούμε επειδή υπάρχει δεδικασμένο που ευνοεί τα κράτη με ηπειρωτική ακτογραμμή σε βάρος των νησιωτικών κρατών. Μπορεί οι Τούρκοι να μην πάρουν όλη τη «γαλάζια πατρίδα» των 462.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων που διεκδικούν, αλλά θα πάρουν πάνω από 300.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα όταν βάσει της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 (UNCLOS) δεν δικαιούνται ούτε 100.000. Έπειτα από μια δυσάρεστη για εμάς απόφαση της Χάγης, θα έχουν λυθεί πια τα χέρια των Ελλήνων πολιτικών να προχωρήσουν στη νέα εθνική προδοσία, η οποία όχι μόνο θα μας καταδικάσει να μην μπορέσουμε να σηκώσουμε κεφάλι οικονομικά για άλλα 100 χρόνια, αλλά θα ενισχύσει την Τουρκία σε τέτοιο βαθμό που να μπορέσει να μας ακρωτηριάσει και εδαφικά κάποια στιγμή στο μέλλον όταν το ισοζύγιο ισχύος ανατραπεί ριζικά σε βάρος μας.
Βέβαια το ακόμη πιο ιδανικό σενάριο για τους Τούρκους θα είναι να μην πάμε καν στη Χάγη, αλλά να «τα βρούμε» με απευθείας διμερή διαπραγμάτευση, που μπορεί να μας επιβληθεί έπειτα από π.χ. ένα θερμό επεισόδιο όπου θα έχουν καταρριφθεί μερικά μαχητικά αεροσκάφη μας ή θα έχει βυθιστεί μια φρεγάτα μας επειδή απλούστατα οι ένοπλες δυνάμεις μας δεν θα έχουν λάβει εντολή να ανοίξουν πυρ και να απαντήσουν στην τουρκική επίθεση για να αποφευχθεί η κλιμάκωση. Στην περίπτωση αυτή η Τουρκία μπορεί να πάρει σχεδόν όλη τη «γαλάζια πατρίδα» που διεκδικεί επειδή η Ελλάδα θα διαπραγματεύεται ως ηττημένη στο πεδίο της μάχης.
Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι απλώς ένα κακόγουστο θέατρο το οποίο παίζεται από τα ελληνικά ΜΜΕ με σχεδόν καθημερινή αναφορά σε προκλητικές τουρκικές ενέργειες και δηλώσεις που δήθεν ανεβάζουν την ένταση, ώστε να μπορέσουν οι ψοφοδεείς κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου να βρουν εύσχημες δικαιολογίες σε λίγο καιρό να σερβίρουν την (ήδη συμφωνημένη) επώδυνη εθνική ήττα στους λαούς τους, αφού πρώτα τους τρομάξουν με την απειλή του πολέμου. Επειδή όμως είναι αδύνατον σε έναν πολιτικό να παραδεχτεί ανοιχτά ότι πρόδωσε τη χώρα του ή ότι υπέκυψε σε εκβιασμούς, οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου θα επιχειρήσουν σίγουρα να παρουσιάσουν το εθνικό ρεζιλίκι της υποταγής στις απαιτήσεις των Τούρκων ως σπουδαία διπλωματική επιτυχία που διασφαλίζει «την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο» και εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλων των χωρών της περιοχής – δηλαδή αυτό που οι Τούρκοι λένε «καζάν-καζάν». Οι ίδιοι Έλληνες τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι που τώρα λένε με προσποιητή αγανάκτηση «νέα πρόκληση των Τούρκων, διεκδικούν υφαλοκρηπίδα μέχρι νοτίως της Κρήτης!», σε λίγο καιρό που θα έχει συντελεστεί η νέα εθνική προδοσία θα γυρίσουν το τροπάρι και θα λένε «κλείστηκε αμοιβαία επωφελής συμφωνία με την Τουρκία για μείωση της έντασης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο». Όλοι στο κόλπο είναι διότι έχουν καταλάβει πόσο αφελής και ανίδεος είναι ο μέσος Έλληνας ψηφοφόρος.
Stirlitz
Βεβαίως, όταν ανοίξει κανείς πυρ εισέρχεται στην κατ’ εξοχήν ζώνη του τυχαίου και του απρόοπτου όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν, και οι πολιτικοί μας ανατριχιάζουν και μόνο στη σκέψη αυτή. Στους δικηγόρους (όπως είναι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών μας) υπάρχει ένα παλιό αξίωμα που λέει ότι «στο δικαστήριο μην κάνεις ποτέ μία ερώτηση αν δεν γνωρίζεις εκ των προτέρων την απάντηση». Το απόφθεγμα αυτό έχει την έννοια ότι ο καλός δικηγόρος πρέπει πάση θυσία να αποφεύγει τα απρόοπτα και τις δυσάρεστες εκπλήξεις. Σε περίπτωση που σημειωθεί σύγκρουση με την Τουρκία και υπάρξουν μεγάλες απώλειες ή χαθεί εθνικό έδαφος ή γενικά υπάρξει στρατιωτική ήττα, το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα θα γκρεμιστεί αυτομάτως, όπως έγινε τον Ιούλιο του 1974 με την κρίση στην Κύπρο, και τα πολιτικά τζάκια που εξουσιάζουν τη χώρα τα τελευταία 45 χρόνια θα καταλήξουν οριστικά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Μια τέτοια εξέλιξη οι πολιτικοί μας θέλουν να την αποφύγουν με οποιοδήποτε κόστος και έχουν πάρει απόφαση να μην πολεμήσουν την Τουρκία για ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ, ακόμη κι αν αυτή προβεί στη χειρότερη δυνατή πρόκληση σε βάρος μας.
Αυτό από μόνο του κάνει τους Τούρκους να αποθρασύνονται διότι έχουν καταλάβει ότι εμείς αρνούμαστε πεισματικά να πολεμήσουμε, και τα όπλα τα έχουμε μόνο για να τα δείχνουμε στις παρελάσεις. Για να εξαλείψουν κάθε παράγοντα αβεβαιότητας και για να μην τους έρθει καμία κεραμίδα απότομα, τόσο η κυβέρνηση Τσίπρα όσο και η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχουν έρθει σε μυστική παρασκηνιακή συμφωνία με τον Ερντογάν (με τις ευλογίες μάλιστα των Αμερικανών) ο οποίος ξέρει ότι τελικά θα του δοθούν όσα ζητάει χωρίς να πέσει ούτε τουφεκιά. Όλα έχουν συμφωνηθεί και απλώς τώρα απομένει η μεθόδευσή τους ώστε να γίνουν αποδεκτά από την ελληνική κοινή γνώμη χωρίς πολιτικούς κραδασμούς. Ζούμε έναν πόλεμο προπαγάνδας όπου ο Ερντογάν εκτελεί ψυχολογικές επιχειρήσεις σε βάρος του ελληνικού λαού σε αγαστή συνεργασία με το ελληνικό πολιτικό προσωπικό. Καλλιεργείται καθημερινά κλίμα φόβου και ένα σκηνικό δήθεν έντασης με την Τουρκία για να καμφθούν οι αντιστάσεις του ελληνικού λαού και να προχωρήσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται η νέα εθνική προδοσία της εκχώρησης του μεγαλύτερου μέρους των ελληνικών υδρογονανθράκων στους Τούρκους. Οι απειλές που εκτοξεύει καθημερινά ο «σουλτάνος» στοχεύουν στο να τρομάξει και να κουραστεί ο ελληνικός λαός και κάποια στιγμή η ελληνική πολιτική ηγεσία να πει «και τι θέλετε να κάνουμε, πόλεμο με τους Τούρκους;», και να μας σερβίρει χωρίς αντίδραση τη νέα εθνική προδοσία που ήδη έχει σχεδιαστεί και συμφωνηθεί παρασκηνιακά, όπως έγινε και με την προδοσία της Μακεδονίας. Ήδη έχει εμφανιστεί πληθώρα άρθρων στον Τύπο από «προσωπικότητες κύρους» όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Κώστας Σημίτης, ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος κ.ά. που θεωρούν ως μονόδρομο τη συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων του Αιγαίου με τους Τούρκους, και όλα αυτά κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Καλλιεργείται μεθοδικά το κλίμα για τη νέα μεγάλη εθνική ήττα που έρχεται οσονούπω.
Οι Τούρκοι απαιτούν ουσιαστικά από τους Κύπριους να μοιραστούν μισά-μισά τα έσοδα από τους κυπριακούς υδρογονάνθρακες παρά το γεγονός ότι πριν την εισβολή του 1974 ο τουρκοκυπριακός πληθυσμός ήταν μόλις το 18% στο νησί, και παρά το γεγονός ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τα τελευταία 45 χρόνια την Κυπριακή Δημοκρατία ως ανεξάρτητο κράτος και την αποκαλεί «ελληνοκυπριακή διοίκηση του νησιού». Οι ιταμές προκλήσεις που κάνουν οι Τούρκοι σε βάρος της Κύπρου εισβάλλοντας στην ΑΟΖ της και κάνοντας ακόμα και γεωτρήσεις, στοχεύουν στο να πειστούν οι Κύπριοι πως έχουν μείνει μόνοι τους αφού καμία χώρα δεν πρόκειται να προστρέξει σε βοήθειά τους. Η Ελλάδα σφυρίζει αδιάφορα αν και είναι εγγυήτρια Δύναμη του νησιού, η Βρετανία στηρίζει σταθερά με επίσημες δηλώσεις τους Τούρκους, η Ρωσία είναι σύμμαχός τους, η Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει τα στραβά μάτια διότι έχει μεγάλα οικονομικά συμφέροντα στην Τουρκία, το Ισραήλ έχει δικά του σοβαρά προβλήματα ασφάλειας για να ασχοληθεί με τα δικά μας, και οι ΗΠΑ επαναλαμβάνουν διαρκώς μέχρι αηδίας ότι είναι υπέρ της «ακριβοδίκαιης» κατανομής των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες και στις δύο κοινότητες του νησιού. Πρέπει να χωνέψουμε ότι οι ξένες Δυνάμεις έχουν συμφέρον να έχουν ικανοποιημένους τους Τούρκους (έστω και σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου) για να κάνουν αυτοί τις μπίζνες τους στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς φασαρίες και εντάσεις. Επομένως η Κύπρος, έχοντας μείνει χωρίς ειλικρινείς συμμάχους, θα αναγκαστεί να υποκύψει στον τουρκικό εκβιασμό.
Αμέσως μετά την παράδοση της Κύπρου στις τουρκικές ορέξεις, έρχεται η δική μας σειρά, με τις τουρκικές προκλήσεις να μεταφέρονται νοτίως του Καστελόριζου και μέχρι τα νοτιοανατολικά ύδατα της Κρήτης. Οι Τούρκοι αναγνωρίζουν ότι τα νησιά μας έχουν μόνο χωρικά ύδατα εύρους 6 ναυτικών μιλίων αλλά ότι δεν έχουν καθόλου ΑΟΖ – και αυτό ακριβώς τον ισχυρισμό δείχνουν οι χάρτες που δημοσιεύουν κατά καιρούς. Ο προάγγελος της τουρκικής στροφής εναντίον μας θα είναι πιθανώς η κοινή ανακήρυξη ΑΟΖ Τουρκίας και Λιβύης η οποία έχει ήδη δρομολογηθεί. Έτσι οι ΑΟΖ αυτών των δύο χωρών θα εφάπτονται νοτίως της Κρήτης αφήνοντας σε εμάς μόνο τα εύρους 6 ναυτικών μιλίων χωρικά μας ύδατα γύρω από το Καστελόριζο, ανατολικά της Ρόδου και της Καρπάθου και περιμετρικά της Κρήτης.
Όταν οι διάφοροι υπουργοί και άλλοι αξιωματούχοι της ελληνικής κυβέρνησης διακηρύσσουν ότι θα υπερασπιστούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας έναντι των τουρκικών διεκδικήσεων και προκλήσεων, απλώς ψεύδονται ασύστολα. Κατ’ αρχάς, ΠΟΙΑ κυριαρχικά δικαιώματα θα υπερασπιστούν; Αν οι Τούρκοι στείλουν ερευνητικό σκάφος ή πλωτό γεωτρύπανο σε απόσταση π.χ. 20 ναυτικών μιλίων από το Καστελόριζο, δηλαδή έξω από τη ζώνη των χωρικών υδάτων μας που εκτείνεται μέχρι τα 6 ναυτικά μίλια, ποια ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα θα παραβιάσουν; Η απάντηση είναι ΚΑΝΕΝΑ, διότι η Ελλάδα έχει φροντίσει επί δεκαετίες να αφήσει επίτηδες τα κυριαρχικά της δικαιώματα εντελώς «φλου» ώστε να μπορεί να υποχωρεί άνετα απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι επί 37 χρόνια μέχρι σήμερα η χώρα μας ΔΕΝ έχει ανακηρύξει ΑΟΖ (ενώ έχει κάθε δικαίωμα να το πράξει με βάση το διεθνές δίκαιο) όχι μόνο στα ανατολικά με την Τουρκία αλλά ούτε στα νότια με τη Λιβύη ή έστω στα δυτικά με την Ιταλία. Παράλληλα, ήδη από το 1976 η Ελλάδα παραδέχεται ότι η μόνη νομική διαφορά που έχει με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, για την οποία μάλιστα είναι πρόθυμη να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αν δεχτεί να πράξει το ίδιο και η Τουρκία με υπογραφή συνυποσχετικού. Η Ελλάδα ΔΕΝ έχει οριοθετήσει ακόμα την υφαλοκρηπίδα της, ούτε έχει στείλει στην αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ τις αντίστοιχες συντεταγμένες. Άρα, ενώ οι ελληνικές κυβερνήσεις ξέρουν ότι αν οι Τούρκοι προχωρήσουν σε έρευνες ή γεώτρηση π.χ. ανάμεσα στη Ρόδο και στο Καστελόριζο, έξω από τα χωρικά μας ύδατα, δεν παραβιάζεται κανένα κυριαρχικό μας δικαίωμα εφόσον δεν υφίσταται τυπικά ελληνική ΑΟΖ και δεν έχουμε οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα μας, και επομένως νομικά δεν έχουμε κανένα πάτημα για να πάμε να διώξουμε δια της βίας τους Τούρκους, κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα τον ελληνικό λαό σ’ αυτό το μείζον εθνικό θέμα με φθηνούς λεονταρισμούς.
Οι δύο γαλλικές φρεγάτες Belh@rra που υποτίθεται ότι ΘΑ παραγγείλουμε (διότι 9 από τις 13 φρεγάτες που διαθέτει σήμερα ο στόλος μας είναι απελπιστικά γερασμένα σκάφη της δεκαετίας του 1970) είναι πολύ καλές αλλά θα παραδοθούν μετά από 5-6 χρόνια και μέχρι τότε όλα θα έχουν κριθεί σε ό,τι αφορά τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Ελλάδας. Πρόκειται δηλαδή για χαρακτηριστική περίπτωση «too little, too late» όπως λένε και οι Αγγλοσάξονες. Όταν θα ολοκληρωθεί η προμήθεια αυτών των σύγχρονων πολεμικών πλοίων δεν θα έχει πια κανένα νόημα πέρα από το να καλοπιάσει ο Μητσοτάκης τον Μακρόν τώρα και να τσεπώσουν μερικά εκατομμύρια οι γνωστοί μεσάζοντες. Το πόσα όπλα έχεις και πόσο ισχυρά είναι δεν έχει απολύτως καμία σημασία αν δεν έχεις την πολιτική βούληση να τα χρησιμοποιήσεις – και η Ελλάδα το φωνάζει από μακριά εδώ και χρόνια ότι δεν έχει αυτή τη βούληση.
Εφόσον λοιπόν η Ελλάδα δεν σκοπεύει να υπερασπιστεί με τα όπλα τα κυριαρχικά δικαιώματα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο, οι επιλογές που έχει είναι μόνο δύο. Η μία είναι να δεχθεί την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης από κοινού με την Τουρκία για τον καθορισμό υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι 100% σίγουρο ότι θα ηττηθούμε επειδή υπάρχει δεδικασμένο που ευνοεί τα κράτη με ηπειρωτική ακτογραμμή σε βάρος των νησιωτικών κρατών. Μπορεί οι Τούρκοι να μην πάρουν όλη τη «γαλάζια πατρίδα» των 462.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων που διεκδικούν, αλλά θα πάρουν πάνω από 300.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα όταν βάσει της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 (UNCLOS) δεν δικαιούνται ούτε 100.000. Έπειτα από μια δυσάρεστη για εμάς απόφαση της Χάγης, θα έχουν λυθεί πια τα χέρια των Ελλήνων πολιτικών να προχωρήσουν στη νέα εθνική προδοσία, η οποία όχι μόνο θα μας καταδικάσει να μην μπορέσουμε να σηκώσουμε κεφάλι οικονομικά για άλλα 100 χρόνια, αλλά θα ενισχύσει την Τουρκία σε τέτοιο βαθμό που να μπορέσει να μας ακρωτηριάσει και εδαφικά κάποια στιγμή στο μέλλον όταν το ισοζύγιο ισχύος ανατραπεί ριζικά σε βάρος μας.
Βέβαια το ακόμη πιο ιδανικό σενάριο για τους Τούρκους θα είναι να μην πάμε καν στη Χάγη, αλλά να «τα βρούμε» με απευθείας διμερή διαπραγμάτευση, που μπορεί να μας επιβληθεί έπειτα από π.χ. ένα θερμό επεισόδιο όπου θα έχουν καταρριφθεί μερικά μαχητικά αεροσκάφη μας ή θα έχει βυθιστεί μια φρεγάτα μας επειδή απλούστατα οι ένοπλες δυνάμεις μας δεν θα έχουν λάβει εντολή να ανοίξουν πυρ και να απαντήσουν στην τουρκική επίθεση για να αποφευχθεί η κλιμάκωση. Στην περίπτωση αυτή η Τουρκία μπορεί να πάρει σχεδόν όλη τη «γαλάζια πατρίδα» που διεκδικεί επειδή η Ελλάδα θα διαπραγματεύεται ως ηττημένη στο πεδίο της μάχης.
Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι απλώς ένα κακόγουστο θέατρο το οποίο παίζεται από τα ελληνικά ΜΜΕ με σχεδόν καθημερινή αναφορά σε προκλητικές τουρκικές ενέργειες και δηλώσεις που δήθεν ανεβάζουν την ένταση, ώστε να μπορέσουν οι ψοφοδεείς κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου να βρουν εύσχημες δικαιολογίες σε λίγο καιρό να σερβίρουν την (ήδη συμφωνημένη) επώδυνη εθνική ήττα στους λαούς τους, αφού πρώτα τους τρομάξουν με την απειλή του πολέμου. Επειδή όμως είναι αδύνατον σε έναν πολιτικό να παραδεχτεί ανοιχτά ότι πρόδωσε τη χώρα του ή ότι υπέκυψε σε εκβιασμούς, οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου θα επιχειρήσουν σίγουρα να παρουσιάσουν το εθνικό ρεζιλίκι της υποταγής στις απαιτήσεις των Τούρκων ως σπουδαία διπλωματική επιτυχία που διασφαλίζει «την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο» και εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλων των χωρών της περιοχής – δηλαδή αυτό που οι Τούρκοι λένε «καζάν-καζάν». Οι ίδιοι Έλληνες τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι που τώρα λένε με προσποιητή αγανάκτηση «νέα πρόκληση των Τούρκων, διεκδικούν υφαλοκρηπίδα μέχρι νοτίως της Κρήτης!», σε λίγο καιρό που θα έχει συντελεστεί η νέα εθνική προδοσία θα γυρίσουν το τροπάρι και θα λένε «κλείστηκε αμοιβαία επωφελής συμφωνία με την Τουρκία για μείωση της έντασης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο». Όλοι στο κόλπο είναι διότι έχουν καταλάβει πόσο αφελής και ανίδεος είναι ο μέσος Έλληνας ψηφοφόρος.
Stirlitz
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου