ΟΙ ΕΡΕΘΙΣΜΕΝΟΙ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ....

Ίσως κάποιοι από εσάς να έχουν δει την ταινία με τον τίτλο : ‘Η Ατιμασμένη’ (Πρωτότυπος τίτλος: La Ciociara), είναι μία ιταλική δραματική ταινία παραγωγής 1960 σε σκηνοθεσία Βιττόριο ντε Σίκα. Στην ταινία πρωταγωνιστεί η Σοφία Λόρεν στο ρόλο της χήρας Τσεζίρα, ενώ στο ρόλο της κόρης της Ροζέτα εμφανίζεται η δωδεκάχρονη Ελεονώρα  Μπράουν. Η ερμηνεία της Λόρεν, της χάρισε το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου και το βραβείο της καλύτερης ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Καννών.. Η ταινία αφηγείται γεγονότα που σχετίζονται με την απόβαση των γαλλικών στρατευμάτων στην Σικελία το 1943, γεγονότα που ονομάστηκαν ‘Μαροκινάτες’. Τι ήταν αυτές, θα το διαβάσετε στο άρθρο που ακολουθεί.

Άρθρο του  Andrea Cionci                                                                                        

Μετάφραση & σχόλια:  Ιωάννης Αυξεντίου

 

Η εφημερίδα μας το είχε αναγγείλει στις 6 του περασμένου Μαΐου και η Ένωση  Θυμάτων  των  ‘Marocchinate’  υπό την προεδρία του Emiliano Ciotti κατέθεσε, μέσω του δικηγορικού γραφείου του δικόγορου Luciano Randazzo, μήνυση εναντίον της Γαλλίας για τις θηριωδίες που διαπράχθηκαν από τις γαλλικές αποικιακές δυνάμεις εις βάρος των Ιταλών πολιτών κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η μήνυση κατατέθηκε  στην εισαγγελία του Φροζινόνε και της  Λατίνα , στην στρατιωτική εισαγγελία της Ρώμης, στην Γενική Διοίκηση των Καραμπινιέροι και  στη γαλλική πρεσβεία. 

Υπήρξαν 300.000  βιασμοί Ιταλών γυναικών και παιδιών που έγιναν από το 1943 έως το 1944 από τα αποικιακά στρατεύματα του Cef (Corp Expeditionnaire Français) αποτελούμενα κατά  60% από αποικιακά στρατεύματα (Μαροκινούς, Αλγερινούς και Σενεγαλέζους) και το υπόλοιπο από Ευρωπαίους Γάλλους. Σε αυτούς τους βιασμούς προστέθηκαν συχνά αφάνταστα βασανιστήρια και στυγερές δολοφονίες, τόσο των θυμάτων όσο και όλων εκείνων που προσπάθησαν να αντισταθούν. Μετά εμφανίστηκαν πολλά αφροδίσια νοσήματα σε βαθμό που αποτέλεσαν υγειονομικό κίνδυνο, όπως προκύπτει από την κοινοβουλευτική ερώτηση της κομμουνίστριας βουλευτού Maria Maddalena Rossi τον Απρίλιο του 1952 [Σ.τ.Μ. Είχε ήδη ξεκινήσει ο Ψυχρός Πόλεμος οπότε προφανώς η αριστερή βουλευτής δεν είχε πρόβλημα να αναφερθεί στις βιαιότητες των πλέον ‘εχθρών’ δυτικών). 

Οι πρώτες βιαιότητες πραγματοποιήθηκαν μετά την απόβαση στη Σικελία, όπου οι Mαγκρεμπίνοι του 4° Τabor βίασαν γυναίκες και παιδιά στο Capizzi. Μετά το σπάσιμο της Γραμμής Gustav, στην  Ciociaria η βαρβαρότητα έφθασε στην αποκορύφωσή της, όμως οι βιασμοί συνεχίστηκαν μέχρι την Τοσκάνη. Δεν επρόκειτο λοιπόν για τις ‘μόνον’ 50 ώρες πλήρους ατιμωρησίας που χορηγήθηκαν στους Goumiers, όπως έλεγε το διάγγελμα του στρατηγού τους Juin, αλλά για έναν ολόκληρο χρόνο.

Αν και είναι γνωστές οι αφίσες που τύπωσε το φασιστικό κόμμα, ορισμένες σχεδιασμένες από τον εικονογράφο Gino Boccas που γενικά προειδοποιούσαν τον πληθυσμό για τον κίνδυνο από τα έγχρωμα συμμαχικά  στρατεύματα, ο αντιστασιακός (αριστερός) ιστορικός Bruno D’Epiro  διηγείται ότι, ήδη πριν από την μάχη της Esperia ένα γερμανικό αναγνωριστικό αεροπλάνο είχε ρίξει πάνω στα βουνά Aurunci φυλλάδια που παρακινούσαν τον πληθυσμό να φύγει για να σωθεί από τις προβλεπόμενες βιαιότητες των βόρειο-αφρικανικών στρατευμάτων. Πολλά παιδιά εκκενώθηκαν από την Εθνική  Ρεπουμπλικανική Φρουρά και στάλθηκαν στις κατασκηνώσεις στο Ρίμινι, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Ciociaria, κουρασμένο από τον πόλεμο, περιορίστηκε να περιμένει, παραιτημένο, το πέρασμα των ‘απελευθερωτών’.

Σύμφωνα με την καταγγελία, φαίνεται αδιαμφισβήτητο ότι από την πλευρά του ιταλικού κράτους δεν έχει ποτέ υιοθετηθεί πρωτοβουλία προκειμένου να ζητηθεί η τιμωρία των μαροκινής καταγωγής στρατιωτών για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν στο ιταλικό έδαφος, ιδίως στην επαρχία του Φροζινόνε και της Λατίνα. 

Η καταγγελία ζητά ρητά να εντοπιστούν οι  ένοχοι επιζώντες στην Εθνική Ένωση Μαροκινών Μαχητών, και να διωχθούν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς που θεσπίστηκαν μετά τα Πρωτόκολλα της Νυρεμβέργης. Ζητείται επίσης η καταγγελία να διαβιβαστεί στο Διεθνές Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για να εκτιμήσει εάν υπάρχουν συγκεκριμένα αδικήματα εκ μέρους του γαλλικού κράτους.  

Μαροκινοί Goumiers

Σε σχέση με αυτό, σε ένα προηγούμενο άρθρο μας είχαμε αποκαλύψει ότι ο ίδιος ο στρατηγός de Gaulle ήταν παρών, μαζί με τον υπουργό πολέμου Diethelm, στο τόπο όπου κορυφώθηκαν οι βιαιότητες. Διάφορες φωτογραφίες δείχνουν ότι έμενε κοντά στον δήμο της Esperia (όπου έλαβαν χώρα οι χειρότερες θηριωδίες) στο εξοχικό του βαρόνου Rosselli. Δεν μπορούσε να μην γνωρίζει. [Σ.τ.Μ. Ο de Gaulle δεν είχε θέμα και με αντίστοιχες συμπεριφορές των Αλγερινών ανταρτών του FLN σε άμαχους πληθυσμούς κατά τον Πόλεμο του Αλγερίου, το πιθανότερο είναι πως έμμεσα τις ενθάρρυνε κιόλας για να τρομοκρατηθούν οι Pieds-Noirs και να εγκαταλείψουν την Αλγερία νωρίτερα].

Επιπλέον, οι στρατηγοί: Guillaume, Savez, de Monsabert, Brosset και Dody όχι μόνον δεν έκαναν τίποτα για να εμποδίσουν τις βιαιότητες, αλλά τις διέγειραν σκόπιμα κρατώντας τα αποικιακά στρατεύματα μακριά από τους δικούς τους οίκους ανοχής, για να τους αυξήσουν την επιθετικότητα. Από τα έγγραφα του Κεντρικού Αρχείου του Κράτους, προκύπτει ότι και οι λευκοί Γάλλοι στρατιώτες είχαν αναμιχθεί στις βιαιότητες: πράγματι στην πόλη Pico βιάστηκαν 51 γυναίκες από 181 Γάλλο-Αφρικανούς και 45 λευκούς Γάλλους. 

Σχόλια του μεταφραστή: 

Α) Οι ‘δημοκράτες’ δεν σέβονται ούτε ο ένας τον άλλο: τα ίδια έκαναν τα αμερικανικά  στρατεύματα  στη  Γαλλία  κατά  την απόβαση στη Νορμανδία. Ακόμα χειρότερα έγιναν από τα σοβιετικά στρατεύματα σε πληθυσμούς συμμαχικούς προς την ΕΣΣΔ, που απελευθέρωναν από τις δυνάμεις του Άξονα κατά την πορεία τους προς τη Γερμανία. Όσον αφορά δε το τι έγινε στο Βερολίνο από τους Σοβιετικούς ή από τους Αμερικάνους στην Ιαπωνία μετά την παράδοση των δύο αυτών χωρών, ο αναγνώστης μπορεί να βρει πολλές πληροφορίες στο διαδίκτυο.

Β) Έχετε ακούσει ποτέ τις φεμινίστριες, που διαμαρτύρονται για τα 'εγκλήματα' του ‘mansplaining’ και ‘manspreading’ (προσέξτε πως ακόμα και σοβαρά εννοιολογικά λεξικά έχουν αποδεχθεί τη φεμινιστική αφήγηση στους ορισμούς των λέξεων), να αναφέρονται σε αυτά τα περιστατικά; Προφανώς όχι, βλέπετε για τις φεμινίστριες σημασία δεν έχει εάν γίνονται κυριολεκτικά εγκλήματα και βιαιότητες κατά των γυναικών ή υπάρχουν απρεπείς συμπεριφορές από άνδρες απέναντι σε γυναίκες και σε παιδιά. Σημασία έχει ποίος τις κάνει αυτές. Έτσι ενώ ο Bill Clinton έχει μία πραγματικά μοναδική ιστορία σεξουαλικών παρενοχλήσεων σε γυναίκες (καταγεγραμμένες μέχρι και σε βίντεο, ένα μάλιστα τον δείχνει να 'βάζει χέρι' σε μια αεροσυνοδό), οι φεμινίστριες στην Αμερική ουδέποτε στράφηκαν εναντίον του καθώς ήταν ‘δημοκράτης’. Αντιθέτως επιζητούσαν και συνεχίζουν να ωρύονται για το πολιτικό ‘κρέμασμα’ του Trump επειδή σε μια προσωπική συζήτηση που είχε, έκανε ένα μη πολιτικά ορθό σχόλιο. 

Γ) Τους Μαροκινούς και τους Αλγερινούς (πλαισιωμένους από Πακιστανούς και Αφγανούς) και  σήμερα πάλι οι ‘δημοκράτες’ τους φέρνουν στην Ευρώπη αλλά υποθέτω πως αυτό είναι απλά σύμπτωση...
     
Την ιστορική αφήγηση της τραγωδίας μπορείτε να τη δείτε στο dailymotion, εδώ.
               

http://theodotus.blogspot.com/2020/03/blog-post.html