British Aristocracy are All Homosexuals
«Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Ελληνική παροιμία.
Η βρετανική ανώτερη τάξη έγινε ομοφυλόφιλη κατά την είσοδό τους, στο λεγόμενο «δημόσιο σχολείο» ( ένα αριστοκρατικό ή πλουτοκρατικό σχολείο που είναι εξ ολοκλήρου ή σχεδόν εξ ολοκλήρου ένα Οικοτροφείο, έχει κάποια μορφή περισσότερο ή λιγότερο δημόσιου ελέγχου, και είναι... μη τοπικού χαρακτήρα...ἐδῶ). ένα μοναδικό ίδρυμα αγγλικής προέλευσης, όπου τα μικρά αγόρια της ανώτερης τάξης υποβλήθηκαν σε πέντε χρόνια "φοίτησης", εκφοβισμού, ξυλοδαρμού και σεξουαλικῆς κακοποίησης.
Στην Αυτοβιογραφία του (1929) ο Λόρδος Άλφρεντ Ντάγκλας είπε ότι το 90% των αγοριών σ᾿αυτά αγγλικά σχολεία είχαν σοδομιστεί.
«Αγανακτώ πικρά που μου έκλεψαν την αρετή και την αθωότητά μου με το να με βάλουν μέσα σε μια κοινότητα ... που συγκρίνεται με την κόλαση.» (σελ. 28)
Αυτό το άρθρο λέει ότι αυτή η κατάχρηση τελείωσε στο τέλος του περασμένου αιώνα αλλά δεν το πολυπιστεύω...
Διαβάστε τους συνδέσμους στο τέλος. Δείχνουν ότι 1) η σοδομία είναι σατανική μύηση. Ολόκληρες οι βρετανικές ανώτερες τάξεις αιχμαλωτίστηκαν με αυτόν τον τρόπο. 2) Οι ομοφυλόφιλοι παραδέχτηκαν ότι είναι εκ φύσεως ψεύτες. 3) Μισούσαν την κοινωνία και ήθελαν να την καταστρέψουν γιατί ένιωθαν αποκλεισμένοι από τη φυσική τάξη. Οι σοβιετικοί κατάσκοποι ("Cambridge Five") ήταν όλοι ομοφυλόφιλοι.
από 30 Νοεμβρίου 2022
The Goodman History Blog
Βρετανική ομοφυλοφιλία 1800-2000
Ο καθένας έγινε ομοφιλόφιλος κατά την είσοδό του σε ένα ακριβό σχολείο, το λεγόμενο «δημόσιο σχολείο», ένα μοναδικό ίδρυμα με αγγλικές καταβολές, όπου τα εφηβικά αγόρια της ανώτερης τάξης υποβλήθηκαν σε πέντε χρόνια "φοίτησης δια πληρωμής", εκφοβισμού, ξυλοδαρμού και σεξουαλικής κακοποίησης. Τα νέα αγόρια έπρεπε να αποκαλούνται εύστοχα «αδερφές» από τους "προϊσταμένους" τους (μεγαλύτερα αγόρια) που τους έδιναν γυναικεία ονόματα για να συμβολίσουν τον σεξουαλικό τους ρόλο ως πόρνες. Επιτρεπόταν στους προϊσταμένους να επιβάλλουν την εξουσία τους μαστιγώνοντας τους μαθητές στο «Σπίτι» τους, δηλαδή στον κοιτώνα. Η ιδέα ήταν να προετοιμαστούν όλοι για μια σπαρτιατική ζωή, χωρίς γυναικεία παρέα, ως υπάκουοι διαχειριστές της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Ο κορυφαίος αποικιακός διαχειριστής, Λόρδος Λούγκαρντ, επαίνεσε το «δημόσιο σχολικό πνεύμα» ως απαραίτητο για τον βρετανικό ιμπεριαλισμό.
Η παρενέργεια ήταν, ωστόσο, η δημιουργία ενός υποκριτικού διπλού προτύπου ("δύο μέτρων και δύο σταθμῶν") στη βρετανική δημόσια ζωή. Η ομοφυλοφιλία επιβλήθηκε στα μέλη της άρχουσας τάξης κατά τη διάρκεια των χρόνων διαπλάσεώς τους, αλλά ήταν ένα ποινικό αδίκημα που κρυβόταν. Οι ομοφυλοφιλικές τάσεις που δημιουργήθηκαν έτσι, εάν συνεχίζονταν στην ενήλικη ζωή καθιστούσαν αυτούς,τους άτυχους, ευάλωτους σε εκβιασμούς ή ακόμη οδηγούνταν και στην καταστροφή τους (όπως συνέβη με τον Sir Anthony Blunt, τον Lord Alfred Douglas, τον Oscar Wilde και τον John Vassall).
Επιπλέον, το άκαμπτο βρετανικό σύστημα κοινωνικής τάξης ενισχύθηκε έτσι. Οι άνθρωποι της εργατικής τάξης (μεγαλωμένοι σε ετεροφυλόφιλο περιβάλλον) περιφρονούσαν τις θηλυκές «τσούλες» της ανώτερης τάξης. Η βρετανική αστυνομία ήταν πληβειακής (κατώτερης) καταγωγής. και εξέφραζαν το ταξικό τους μίσος αφιερώνοντας πολύ χρόνο και προσπάθεια στην σύλληψη πατρικίων σε δημόσιες τουαλέτες και επιδρομές σε γκέϊ κλαμπ.
Ακόμη χειρότερα, αυτό το σύστημα κατέστρεψε τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου του 20ου αιώνα. Η Σοβιετική Μυστική Υπηρεσία χρησιμοποίησε ομοφυλοφιλικές επαφές για να μάθουν τα μυστικά των ομοφυλόφιλων Βρετανών συντρόφων τους, όπως φαίνεται από τους Cambridge Five τη δεκαετία του 1950 και τον Vassal τη δεκαετία του 1960. Η βρετανική μυστική υπηρεσία τέθηκε σε κίνδυνο απολύτως .
Όλο αυτό το θλιβερό σύστημα σνομπισμού, σαδισμού και σοδομισμού αναπτύχθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα καθώς το δημόσιο σχολικό σύστημα επεκτάθηκε για να καλύψει ολόκληρη τη βρετανική ανώτερη και ανώτερη-μεσαία τάξη (πολλοί από τους οποίους είχαν προηγουμένως ιδιωτική εκπαίδευση στο σπίτι από δασκάλους, π.χ. James Boswell, David Hume και Pitt the Younger). Ο νόμος για την εκπαίδευση του Μπάτλερ του 1944 δημιούργησε περαιτέρω επιπτώσεις επειδή όλοι οι γονείς της μεσαίας τάξης, των οποίων τα παιδιά απέτυχαν στις εξετάσεις των έντεκα και άνω, μάζευαν αρκετά χρήματα για να πληρώσουν τα "δημόσια σχολικά δίδακτρα", ώστε να αποφύγουν τα επίφοβα σύγχρονα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που σκοπό είχαν να παράγουν χαμηλής κατηγορίας, "μασημένης τροφής" ημιμορφωμένα άτομα.
Μέχρι το 2000, ευτυχώς, το έως τότε σύστημα είχε σχεδόν πεθάνει επειδή στα τέλη του 20ου αιώνα η σωματική τιμωρία καταργήθηκε, η συνεκπαίδευση εισήχθη στα περισσότερα δημόσια σχολεία και η Βρετανική Αυτοκρατορία διαλύθηκε.
Όλο το θλιβερό σχέδιο κατήχησης στον αυταρχικό ομοφυλοφιλικό ελιτισμό, το οποίο διαχειρίστηκαν σαδιστές, παιδόφιλοι παιδαγωγοί, έγινε έτσι ένα σκοτεινό κλειστό κεφάλαιο στη βρετανική ιστορία. Μπορεί, λοιπόν, κανείς να διαβάζει τώρα παλιά μυθιστορήματα γι' αυτό (όπως το Σχολείο του Τομ Μπράουν και το Μπίλι Μπάντερ) με αηδία, αντί για θαυμασμό.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι σύγχρονες ταινίες αυτών των βιβλίων παραλείπουν τις σκηνές με σκληρές τιμωρίες και τις ομοφυλοφιλικές σκηνές, ώστε να προσπαθήσουν να τις κάνουν ευχάριστες στο σύγχρονο κοινό! Ωστόσο, οι παλιές φήμες παραμένουν,όπως στην Γαλλία, η ομοφυλοφιλία ονομάζεται «Le Vice Anglais». Επιπλέον, οι άνθρωποι που εκπαιδεύονται σε σχολεία με δίδακτρα εξακολουθούν να απολαμβάνουν το μονοπώλιο όλων των ανώτερων θέσεων στη Βρετανία, αλλά αυτό είναι μια διαφορετική ιστορία.
Ακολουθεί μια λίστα με διάσημους Βρετανούς ομοφυλόφιλους και αμφιφυλόφιλους αυτής της εποχής , με τα σχολεία στα οποία εκπαιδεύτηκαν σε παρένθεση.
WH Auden (Greshams)
Baden-Powell (Charterhouse)
6ος μαρκήσιος του Bath (Harrow)
Cecil Beaton, σχεδιἂστής μόδας, (Harrow)
Anthony Blunt: κατάσκοπος (Marlborough College)
Lord Boothby (Eton)
Benjamin Britten (Gresham School)
Guy Burgess: κατάσκοπος (Eton)
Λόρδος Byron: ποιητής; (Harrow)
Noël Coward (Chapel Royal χοροδιακό σχολείο)
Aleister Crowley: αποκρυφιστής,φιλόσοφος,μάγος ; (Malvern and Tonbridge)
Λόρδος Alfred Douglas (Winchester College)
Jimmy Edwards: ηθοποιός/κωμικός (King's College School, Wimbledon)
2ος Viscount Esher: Μόνιμος Γραμματέας Εργασιών (Eton)
Stephen Fry: ηθοποιός (Uppingham School)
General Gordon (Taunton School)
Sir John Gielgud: ηθοποιός, (Westminster)
Sir Alec Guinness (αμφιφυλόφιλος - Fettes College)
Christopher Isherwood (Repton School και Corpus Christi, Cambridge)
John Maynard Keynes οικονομολόγος (Eton)
Lord Kitchener ανώτερος αξιωματικός του βρετανικού στρατού και διοικητής της αποικίας (Royal Military Academy)
Charles Laughton: ηθοποιός, (Stoneyhurst)
Selwyn Lloyd, Υπουργός Οικονομικών (Fettes)
Somerset Maugham: συγγραφέας; (King's School, Canterbury)
George Melly: τραγουδιστής της τζαζ (Stowe)
Third Lord Montagu of Beaulieu (Eton)
Sir Harold Nicolson: πολιτικός,χρονογράφος, διπλωμάτης (Wellington College)
Sir Terence Rattigan σεναριογράφος,δραματουργός (Harrow)
Λόρδος Rosebery: Πρωθυπουργός (Eton)
Brian Sewell: κριτικός τέχνης, (Haberdashers' Aske's Boys' School)
Stephen Spender Λογοτέχνης (Gresham School)
Lytton Strachey συγγραφέας (Leamington College)
Jeremy Thorpe, πολιτικός (Eton)
Alan Turing: μαθηματικός,επιστήμων υπολογιστών,αποκωδικοποιητής (Sherborne School)
John Vassall: κατάσκοπος (Σχολή Monmouth)
Oscar Wilde, Λογοτέχνης,θεατρικός συγγραφέας (Porton Royal School)
Υποστράτηγος Orde Wingate (Charterhouse).
ἀπό : henrymakow.com
Κι᾿ἀφοῦ ξεκινᾶ τό θέμα ὁ Μακόου μέ μία παροιμία,ἄς τό κλείσουμε κι᾿ἐμεῖς μέ μία ἀκόμη :
Καλλίτερα νά σοῦ βγῆ τό μάτι παρά τό ὄνομα.
Φαίνεται ὅμως πώς οἱ Ἄγγλοι ἀγαποῦν πολύ τά ...μάτια τους...
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου