…Με πρωτεύουσα τη Μπόχα!
Παλιό μαθητικό αστείο, όπως η «Σουηδική Αραβία»! (Αν καί σήμερα, όπως είναι τα πράγματα, η Σουηδία έγινε όντως Σουηδική Αραβία! lol!!!)
Τέλος πάντων, τα γεγονότα των ημερών τα ξέρετε: ανάθεμα την ώρα, Κατάρ(α) τη στιγμή, ετσάκωσαν οι Βέλγοι την Εύα Καϊλή!
Καί, διατί παρακαλώ την ετσακώσασιν;
Διότι πήρε λεφτά (πολλά…) ανά χείρας, γιά να πεί εις τας Ευρώπας πόσο καλό κράτος είναι το Σκατάρ… καί οι Βέλγοι, καί γενικώς αι Ευρώπαι, δεν τα σηκώνωσιν κάτι τέτοια.
Καί δεν είναι καλό κράτος, το Σκατάρ;
Όχι, ρέ βλαμμένε, δεν είναι!
Καί διατί δεν είναι, περικαλώ;
Διότι, λέει, γιά να φτιαχτούν οι εγκαταστάσεις (γήπεδα, κτλ), που φιλοξενούν το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2022, σκοτώθηκαν σε εργατικά ατυχήματα κτλ εξήμιση χιλιάδες (6,500) εργάτες. («Τα πλούτη τους, το αίμα μας!», που έλεγε κι ένα παλιό -μάλλον αφελές- σύνθημα.)
Καί ποιός τα λέει αυτά;
Όλος ο κόσμος τα λέει!… Τα Δυτικά ΜΜΕ – αλλά κι ένα ηλίθιο πανώ μιανής αριστερής νεολαίας, που έτυχε να δω αναρτημένο στον δρόμο μου. («Το Σκατάρ δεν είναι θέαμα, είναι έγκλημα!», έγραφε. Κατ’ αρχήν, το Σκατάρ είναι κράτος, ανόητοι.)
Καί δεν είναι αυτός αρκετός λόγος να καταδικάσουμε το Σκατάρ καί να χωθεί στη Βέλγικη ψειρού η δεσποινίς (ετών 44ων) Καϊλή;
Όχι!
Καί διατί δεν είναι, ρέ νομπελίστα Εργοδότη;
Διότι υπάρχουν δύο ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΩΤΕΡΟΙ λόγοι καταδίκης του Σκατάρ· γιά τους οποίους, όμως, δεν μιλάει κανείς. Ούτε τα Δυτικά ΜΜΕ, ούτε οι Βέλγοι, ούτε αι Ευρώπαι, ούτε η εγχώριος ηλίθια Αριστερά. Όσο γιά την (με το αζημίωτο…) διαφήμιση, που τού ‘κανε στας Ευρώπας η δεσποινίς (ετών 44ων) Καϊλή, εχέσθημεν. Αν θύμωσαν οι διάφοροι Βέλγοι με τη διαφήμιση, να πάνε να μάθουν την Ελληνική παροιμία: «- Σιγά μή στάξει η ουρά του ποντικού!»
[…Παλιά, που είχανε πιθάρια με λάδι στα υπόγεια, καμιά φορά βρίσκανε μέσα στο λάδι να κολυμπάνε ποντίκια. Τα πιάνανε οι υπηρέτριες με αηδία («- Τά τά τά!!! Πίφφφ!!!») καί τα πετούσαν έξω απ’ το πιθάρι. Αλλά, αν δείχνανε περισσή (καί περιττή) προσοχή στο εξωπέταγμα του ποντικού, επενέβαινε ο νοικύρης του σπιτιού κι έλεγε: «- Σιγά μή στάξει η ουρά του ποντικού!» Εξ ού καί η παροιμία.
Εδώ, κολυμπούσε ολόκληρος μέσα στο λάδι, τις μάρανε τις υπηρέτριες το να μή στάξει η ουρά του ξανά μέσα στο δοχείο; Έτσι κι αλλοιώς, το λάδι ήταν πλέον μαγαρισμένο κι άχρηστο γιά φαγητό.
Από κάτι τέτοια πιθάρια στα υπόγεια, βγήκανε κι οι εκφράσεις: «σα λαδωμένος ποντικός», καί «σαν αλευρωμένος ποντικός».]
. . . . . . . . . . .
Ο πρώτος λόγος, είναι ότι το Σκατάρ χρηματοδοτεί την Τουρκία. Διαρκώς. Με τεράστια ποσά. Με τα οποία η Τουρκία αφ’ ενός καλύπτει τις (μεγάλες…) τρύπες της οικονομίας της, αφ’ ετέρου προμηθεύεται όπλα.
Κι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, η Τουρκία (με τα όπλα που προμηθεύεται από το Σκαταριανό χρήμα) γενοκτονεί τους Κούρδους. Καί δεν μιλάμε γιά εξήμιση χιλιάδες νεκρούς, αλλά γιά πολλούς περισσότερους.
Εν ολίγοις, το Σκατάρ χρηματοδοτεί εν γνώσει του ένα φασιστικό κράτος – υπότροπο εγκληματία.
Καί, όπως καταλαβαίνετε, η Τουρκία ΔΕΝ θα σταματήσει εκεί. Κάποια στιγμή (μετά τους Κούρδους) θά ‘ρθει κι η σειρά μας να δοκιμάσουμε τα «παιχνιδάκια», που αγοράζονται από τους Τουρκαλάδες με τα λεφτά του Σκατάρ.
Αυτά, όχι μόνον δεν τα βλέπουν οι διάφοροι Βέλγοι καί οι εγχώριοι ηλίθιοι αριστεροί ( ; )… αλλά, καί να τα βλέπουν, στα παπάρια τους. Οι από καθέδρας σαχλαμάρες της Καϊλή τους πείραξαν, αυτουνούς!…
[Τί να τους κάνουμε!… Φέτος κρυώνουν κιόλας, οι Ευρωπαίοι, οπότε δεν είναι να πολυ-τσατίζονται με κράτη που πουλάνε πετρέλαια καί λοιπά καύσιμα. Αλλά οι νεκροί εργάτες… άααα, κακό Σκατάρ, εμείς εδώ εις τας Ευρώπας είμεθα μπολιτισμένοι στην εργατική νομοθεσία, καί δεν τα σηκώνομεν κάτι τέτοια! Όλα κι όλα!!!]
. . . . . . . . . . .
Ο δεύτερος λόγος, είναι ότι τσατίστηκαν οι ηπαπαραίοι. Οι οποίοι είχαν καλομάθει επί δεκαετίες να καθορίζουν την τιμή του δολλαρίου καί την τιμή του πετρελαίου («πετροδολλάρια») μονομερώς καί να παίζουν γεωπολιτικά παιχνιδάκια… συνεπικουρουσών διαφόρων δικών τους κελεμπιοφορεμένων μαριονεττών.
Καί τώρα, που το Σκατάρ τους την έκανε (κι αυτό!) γυριστή καί κόλλησε στον «άξονα του κακού» Ρωσσίας / Τουρκίας / Ιράν, τους κακοφαίνεται… εξ ού καί κακό το Σκατάρ, που δολοφονεί οικοδόμους γηπέδων… «- Ντά ντά ντά, κακό Σκατάρ! Κακό!» Κι όποιος το επαινεί, θα τον πάρει καί θα τον σηκώσει.
Λιγάκι παιδιάστικη αυτή η εκδικητικότητα, σαν κανενός «μπούλη» Δημοτικού σχολείου (σε στύλ: «- Τώρα θα δείς!»), αλλά ουδέποτε η ηπαπαραίϊκη πολιτική καί διπλωματία είχαν σοβαρώτερο μυαλό. (Καί τί διπλωματία να περιμένεις από γκάνγκστερζ, δηλαδή; )
. . . . . . . . . . .
[…Τώρα, βέβαια, καί η Σουηδική Αραβία τους την έχει κάνει γυριστή από καιρό, αλλά εκεί δεν μιλάνε οι ηπαπάρα (παρά την τρομερή τσατίλα τους καί μ’ αυτήν), διότι η Σουηδική Αραβία είναι πολύ καλός πελάτης γιά τα δικά τους όπλα· καί δεμπανα γενοκτονεί Υεμεναίους, ά λά Τουρκία με Κούρδους!
Κι εδώ μιλάμε γιά γερό ρίξιμο στους γκάνγκστερζ!
Τις περασμένες δεκαετίες, τί κάνανε οι ηπαπαραίοι;Παίρνανε το Σαουδαραβικό πετρέλαιο μπίρ παρά (διότι το δικό τους το κρατούσαν γιά καβάτζα – γιά να εκβιάζουν -ως μονοπώλιο- στο μέλλον τους πάντες, όταν θα τελείωναν τα αποθέματα των χωρών του Κόλπου).
Το μεταπουλούσαν με κέρδος – τόσο στη δική τους αγορά, όσο κι αλλού. (Όπως ακριβώς κάνουν τώρα με το Ρωσσικό πετρέλαιο -ώ, ναί!!!-, ενώι η ηλίθια Ευρώπη προτιμάει να ξεπαγιάζει καί να πληρώνει νταβατζηλίκι στους ηπαπαραίους -την τιμή του ίδιου Ρωσσικού πετρελαίου με καπέλλο εφτά φορές απάνω-, γιά να τιμωρήσει τους κακούς Ρώσσους, «- Ντά ντά ντά, νά στον πωπό, κακοί Ρώσσοι, παλιόπαιδα!»)
Καί τους διεφθαρμένους σεΐχηδες τους πληρώνανε ένα εξήμισυ τοις εκατό (6.5%) του κόστους σε «ρευστό χρήμα» / δολλάρια-φωτοτυπίες (υπεραρκετό, γιά να πουλάνε μούρη οι διάφοροι γυιοί των σεΐχηδων, γκαζώνοντας με Φερράρι καί διάγοντες βίον πολυτελή ανά την υφήλιο), καί το υπόλοιπο σε εβραίϊκα κωλόχαρτα – ομόλογα, κτλ!
Έ, αυτόν ακριβώς τον λουφέ τους χάλασε των ηπαπαραίων ο τωρινός πρίγκηπας!
Ο Αλλάχ να τον έχει καλά, τον άνθρωπο, να τους τη σπάει! ]
. . . . . . . . . . .
Συνεπώς, η ξανθιά πλήρωσε (εκτός απ’ την απληστία καί τη χαζομάρα της, καί) την τρομερή εκδικητικότητα των ηπαπάρα. Τίποτ’ άλλο.
Ούτ’ αυτά τα βλέπουν τόσο αι Ευρώπαι, όσο καί η εγχώρια ηλίθια Αριστερά ( ; ). Κι αν τα βλέπουν, σιγά μην (τολμήσουν να) τα ξεστομίσουν!
Τίποτ’ άλλο – διότι φοβάμαι πως φλυάρησα σε ήδη γνωστά πράγματα. Γνωστά, βέβαια, σε όσους χρησιμοποιούν το μυαλό τους καί κάνουν τον κόπο να ψάχνουν. Όχι σε Ζά.
. . . . . . . . . . .
Επίμετρον – Αι γεναίκαι
Δεν θ’ άφηνα την ευκαιρία να ρίξω καί μιά μίνι ανάλυση στο ψυχολογικό προφίλ της σημερινής ανόητης Ελλαδέζας, που φέρεται σαν την ετών 44ων δεσποινίς.
Δεν το κάνω από κακία / αντρικό εγωϊσμό, επειδή (όντως) δεν θα είχα ποτέ την ευκαιρία να πάω μαζί με τη λεγάμενη – η οποία όντως είναι ωραία γυναίκα.
[Όντως, εκ τρίτου, ποτέ δεν ήμουν από τους άντρες, που θα της τραβούσαν την προσοχή – ποτέ δεν ήμουν ούτε μέλος της μανδάμ Εξουσίας, ούτε κονομημένος. Αλλά, αφ’ ενός έχω πάει με πολύ αξιολογώτερες γυναίκες απ’ την αφεντιά της (τις οποίες θα ευγνωμονώ όσο ζώ, διότι με ανέβασαν στον Παράδεισο), αφ’ ετέρου ρώτα κι εμένα, μπάρμπα! Τη δική μου τη γνώμη!
Έ, λοιπόν, ποτέ δεν θα καταδεχόμουν, ως άντρας, να μπω σε σύγκριση με τους ντενεκέδες εκπροσώπους της μανδάμ Εξουσίας καί του χρήματος· κι ακόμη, τη δεσποινίς τη θεωρώ καί κρυόκωλη, καί χαζή· άρα, καί να με παρακαλούσε, δέεεεννν… Αναγνωρίζω, βέβαια, ότι αλλονών τους τρέχουν τα σάλια γι’ αυτήν, αλλά εγώ δέεεννν.]
Ό,τι πω εδώ παρακάτω, θα το πω από οίκτο γιά την κατάντια των περισσοτέρων σημερινών Ελλεεινίδων. (Μπας καί συνέλθει καμιά τους.)
. . . . . . . . . . .
Είτε μας αρέσει, είτε όχι, η γυναίκα κρατάει το βασικό κύτταρο της κοινωνίας, την οικογένεια. Κι άμα η γυναίκα πάρει τον στραβό δρόμο, τότε τελείωσαν όλα! Ποιά πατρίδα να υπερασπίσεις, μετά!…
Λοιπόν, η σημερινή Ελλαδέζα κάνει τα εξής βασικά (καί πολύ χοντρά) λάθη:«Αφροδισιάζεται» (να μην το πω λαϊκώς πως…) με την Εξουσία. (Καί το χρήμα – αλλ’ αυτό το κυνηγάνε όλες εξαπανέκαθεν! lol!!!)
Νομίζει ότι, επειδή είναι όμορφη, θα πέσει η κοινωνία να την προσκυνήσει. (Κι άμα πάρει καί κανένα πτυχιάκι, έ! εκεί είναι, που καβαλλάει αγρίως το καλάμι!)
Είναι ξερόλας.
Δεν καταλαβαίνει τίποτε από κοινωνικές / οικονομικές κρίσεις, ούτε θέλει να καταλάβει. («- Ποιά κρίση;», σου λέει. «Αφού εγώ περνάω καλά, δεν με νοιάζει καμμία κρίση!» «- Μά, δεν βλέπεις πόσοι αυτοκτονούν από απελπισία;» «- Άει παράτα με!», η απάντηση της Ελλαδέζας γιαλαντζή αυτοκράτειρας.)
Δυστυχως, καμμία γυναίκα αυτής της νοοτροπίας δεν βλέπει ότι:Οι εκπρόσωποι της μανδάμ Εξουσίας είναι ντενεκέδες ξεγάνωτοι. (Αλλοιώς, δεν θα ήταν Εξουσία! Δεν θα το επιτρέπανε τα μεγάλα αφεντικά στις στοές της αγγλίτσας καί των ηπαπάρα.) Κι όταν τις χαρούν καί τις βαρεθούν, τις πετάνε στα σκουπίδια, διότι έχουν σειρά νεώτερες κι ομορφώτερες… καί κλάααααμμα μετά, οι κυρίες!
Η Εξουσία δεν είναι μόνιμη κατάσταση. (Πχ, πού βρίσκεται τώρα το πάλαι ποτέ μέγα καί τρανό Πασόκ; Πασόκοι βρίσκονται παντού, ως υπουργοί καί τα ρέστα, ναί· αλλά το «όλον» Πασόκ, που έδινε στον κάθε χωριάτη χρήμα «μαζί τα έτρωγαν», πού βρίσκεται; Είναι ζήτημα αν σε μιά δυό τετραετίες -κι αν η κατάσταση συνεχίσει έτσι, με εκλογές κτλ- θα μπορεί να μπεί στη Βουλή.)
Τα νιάτα καί οι ομορφιές δεν κρατάνε γιά πάντα· άλλως τε, η ομορφιά είναι πλέον πληθωριστικό χαρτονόμισμα. Όμορφες υπάρχουν αμέτρητες· τις άσχημες είναι, που τις ψάχνουμε σήμερα με το κυάλι!
Τα πτυχία είναι επίσης πληθωριστικό χαρτονόμισμα. Τά ‘παμε… στη χώρα μας, οι 4 στους 10 έχουν κορνιζωμένο κάποιο κωλόχαρτο. Οι τέσσερεις στους δέκα! («- ‘Κωλόχαρτο’, ρέ Εργοδότη;» Ναί… άμα δείς πώς ψηφίζουν… Τζάμπα το πήραν, άρα κωλόχαρτο άνευ αξίας. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα.)
Ειδικά γιά τα πτυχία, υπάρχουν κάποιες σχολές, των οποίων οι απόφοιτοι νομίζουν πως πιάσανε τον πάπα απ’ τ’ αρχίδια!
[Γιά να μαθαίνετε: κάποτε, μετά το χουνέρι που έπαθαν στη Ρώμη με την πάπισσα Ιωάννα, το κάνανε αυτό στους υποψήφιους πάπες, γιά να διαπιστώσουν πως πράγματι είναι άντρες. Κι από ‘κεί μας έμεινε η έκφραση.
Το έθιμο καταργήθηκε επί πάπα Βοργία, ο οποίος δεν είχε αφήσει γυναίκα γιά γυναίκα, που να μην τη γκαστρώσει. Δεν χρειαζόταν πλέον απόδειξη, αν ο πάπας είναι άντρας! ]
Κάτι Ιατρικές, κάτι Αρχιτεκτονικές… λες κι οι υπόλοιποι δεν είμαστε επιστήμονες! Λες καί σπουδάσαμε πώς ν’ αρμέγουμε γίδγια, καί να βγάζουμε τυρί. Ρέ ούστ, ψωνάρες!!!
. . . . . . . . . . .
Οπότε, η δεσποινίς ετών 44ων έκανε όλα τ’ ανωτέρω λάθη μαζεμένα!!!
Προφανώς δέχτηκε ασμένως από μικρή τις κολακείες των πλησίον της ατόμων (γονέων, κτλ – «- Κορίτσι μου, εσύ, όμορφο!»), την ψώνισε (δεύτερη φορά) με το πτυχίο που πήρε (Αρχιτεκτονική), άρχισε τα κολλητηλίκια με την μανδάμ Εξουσία, άπαντες οι αρσενικοί του κύκλου της προφανώς της έκαναν όλα τα χατήρια, πέρναγε ζωή καί κότα…
…Αλλά το τελευταίο λάθος της, ήταν το καθοριστικό!
Ο ξερολισμός (συν, υποθέτω, μιά μπουρτζοβλάχικη νοοτροπία: «- Δεν θα με ξεγελάσει κανείς εμένα, διότι είμαι πονηρή!») την οδήγησε στο να ζητήσει μετρητά στο χέρι… κι όχι κατάθεση σε κάποιον λογαριασμό σε κάποιον φορολογικό Παράδεισο, με ίχνη μή ανιχνεύσιμα από φορολογικές μπατσαρίες ηπαπαραίων καί λοιπών. (Όπως κάνουν οι λοιποί πωλητικοί. Δεν της μάθανε τίποτε, τόσα χρόνια; ) Κι έτσι, την πάτησε όπως την πατάνε κάτι ανόητοι πρόεδροι τριτοκλασάτων ομάδων, που πάνε να στήσουν αγώνες με ανταλλαγή μετρητών κάτω απ’ το τραπέζι στην πιτσαρία του γνωστού, καί τους πιάνουνε στα πράσσα.
[Ηλίθιο κόλπο, ούτε κάν γιά τη δεκαετία του 1960! Αυτές οι δουλειές γίνοναι μέσωι του παρανόμου στοιχήματος, κατά Σιγκαπούρη μεριά. Μόνο κάτι ξερόλες δικοί μας νομίζουν πως τα στησίματα αγώνων γίνονται μ’ αυτόν τον τρόπο – καί με τηλεφωνικές συνεννοήσεις των διεφθαρμένων προέδρων, όπου μιλάνε στα ίσα γιά το τί πάνε να κάνουν.]
. . . . . . . . . . .
Γιά το τέλος, σας φυλάω καί μία έκπληξις! Έτσι, γιά να δήτε μέχρι πού φτάν’ η χάρη μου! lol!!!
Κάποτε, πολλά-πολλά χρόνια πρίν, είχα γνωρίσει αρχιτεκτόνισσα (ναί! – όχι από σχολή στην Ελλάδα, αλλά απόξω, από σοβαρή χώρα), ξανθιά (ναί! – ορίτζιναλ), ψώνιο (ναί, εκ τρίτου!), γκομενάρα (επίσης ναί!)… καί που -δυστυχώς- πολύ κωλοτριβόταν με τη μανδάμ Εξουσία. (Αναμενόμενο, όμως.) Όλα τα κακά καί απευκταία γνωρίσματα τέτοιων γυναικών μαζεμένα, δηλαδής. Μονάχα ο ξερολισμός της ήτανε αρκετά περιορισμένος (διότι, προφανώς, έμαθε από την ξένη νοοτροπία του σοβαρού κράτους, που λέγαμε) : της άρεσε ν’ ακούει καί να μαθαίνει, σε θέματα που δεν γνώριζε.
Αυτηνής, όμως, η διαφορά με την δεσποινίς ετών 44ων ήταν πως ήταν έξυπνη. Είχε κι ένα άλλο όντως σημαντικό προσόν: ήταν τηλεπαθητική. Αλλά, δυστυχώς, ούτε η εξυπνάδα της, ούτε η τηλεπαθητική της ικανότητα της επέτρεψαν να δεί, ότι απ’ αυτόν που νταραβεριζόταν, θα έτρωγε χυλόπιττα.
Την προειδοποίησα, αλλά δέν μ’ άκουσε· ήταν το μόνο, όπου δεν μ’ άκουσε καί δεν με πήρε στα σοβαρά – καί συνέβη. Όταν της είπα ότι στα ερωτικά είμαι πιό έμπειρος απ’ αυτήν, διότι έχω φάει χυλόπιττα απ’ τα 16 μου, ενώι αυτή ποτέ, γελούσε γιά κανα δεκάλεπτο. Μετά το …έδεσμα, βέβαια, δεν γελούσε καθόλου, αλλά τί τα θες! Οι καλές συμβουλές πρέπει να εκτιμώνται εγκαίρως.
Μπαγιάτικες, δεν λένε.
Όπως ούτε κι οι χυλόπιττες.
. . . . . . . . . . .
Αυτά, κυρίες μου!
Γιά να σας δώ, τώρα, εσάς τις καραψωνισμένες… Θα ξαναπάτε να γλείψετε την Εξουσία, μετά την ανάγνωση του παρόντος; Ή, μήπως, νομίζετε ότι οι χυλόπιττες κι οι φυλακές του Βελγίου δεν είναι γιά σας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου