Ὁ διαπρεπής ἱστορικός Stanley Weintraub γράφει γιά αὐτό τό πρωτοφανές γεγονός, στό βιβλίο τοῦ "Silent Night" («Σιωπηλή Νύχτα» ἤ «Ἅγια Νύχτα», ὅπως εἶναι γνωστή σε ἐμᾶς).
Προβάλλει τό ἐρώτημα ἐάν ὁ μέσος στρατιώτης ἤθελε πραγματικά νά πεθάνει ἤ νά σκοτώσει ἄλλους γιά τόν Βασιλιᾶ Γεώργιο τον 5ο τῆς Βρετανίας, ἤ γιά τόν Kaiser Wilhelm τῆς Γερμανίας.
Τό ποίημα ἑνός στρατιώτη ἐκείνης τῆς ἐποχῆς λέει : «Ὅλοι αὐτοί πού μᾶς διατάζουν νά πυροβολήσουμε δέν θά βρίσκονται μεταξύ τῶν νεκρῶν καί τῶν κουτσῶν. Ὅταν σιωπᾶ το κάθε τουφέκι, εἴμαστε ὅλοι ἴδιοι».
Στό «Σιωπηλή Νύχτα», ὁ Weintraub περιγράφει τήν αὐθόρμητη ἀνακωχή πού πραγματοποιήθηκε στό No Man's Land, πέντε μῆνες μετά τό ξέσπασμα τοῦ Ἀ΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ἑκατοντάδες μίλια μέσα στό Βέλγιο, τά γερμανικά στρατεύματα εἶχαν παραταχθεῖ μέσα στίς τάφρους, σέ ἀπόσταση πού μποροῦσαν νά ἀκουστοῦν ἀπό τά Γαλλικά, Βελγικά, Βρετανικά καί Καναδέζικα στρατεύματα. Ἕνα ἑκατομμύριο ἦταν ἤδη νεκροί καί παγωμένα κορμιά ἦταν σκορπισμένα μεταξύ τῶν γραμμῶν.
Κατά καιρούς μιά λευκή σημαία θά ἀνέβαινε καί μιά ἄοπλη ὁμάδα στρατιωτῶν θά διακινδύνευε μαζεύοντας τούς πληγωμένους καί θάβοντας νεκρούς.
Συχνά ἡ ἄλλη πλευρά θά ἔκανε τό ἴδιο πρᾶγμα, καί περιστασιακά μπορεῖ νά ὑπῆρχε κάποια συναδελφικότητα.
Καθώς τά Χριστούγεννα πλησίαζαν οἱ Γερμανοί ἦταν πολύ καλύτερα ἐφοδιασμένοι ἀπό τούς συμμάχους, καί εἶχαν καί χριστουγεννιάτικα δέντρα καί κεριά στίς τάφρους τους, καθώς καί δῶρα.
Ὁ Weintraub φέρνει στό φῶς τά γεγονότα ἀπό τά ἡμερολόγια, τίς ἐπιστολές, τίς ἐφημερίδες, τίς φωτογραφίες καί ἄλλες πηγές γιά νά περιγράψει τί συνέβη.
Ὅλα ἄρχισαν ὅταν, στήν παραμονή Χριστουγέννων, τοποθέτησαν μερικοί ἀπό τούς Γερμανούς τά ἀναμμένα δέντρα τους στά στηθαῖα τῶν τάφρων.
Τελικά, οἱ πυροβολισμοί σταμάτησαν καί ἄοπλοι στρατιῶτες αὐθόρμητα βγῆκαν ἀπό τίς τάφρους σέ διάφορες θέσεις καί στίς δύο πλευρές.
Ἄρχισαν οἱ χειραψίες, οἱ χαιρετισμοί, καί οἱ ἀνταλλαγές τῶν δώρων!
Πολλοί ἀπό τούς Γερμανούς ἄρχισαν νά μιλοῦν στά ἀγγλικά, καί σύντομα ξεκίνησαν συνομιλίες καί τραγούδια.
Τό τραγούδι πού τραγουδήθηκε καί ἀπό τά δύο στρατόπεδα, τό καθένα στήν γλῶσσα του, ἦταν τό "Silent Night" ("Ἅγια Νύχτα"). Τό κλασσικό χριστουγεννιάτικο τραγούδι "Silent Night" ("Stille Nacht") γράφτηκε, τό 1816, ἀπό ἕναν Γερμανό ἱερέα, τόν Josef Mohr.
Μερικοί ἔκοψαν τά κουμπιά ἀπό τίς στολές τους ἤ καί τά διακριτικά τούς ἀκόμα, καί ἀνταλλάχθηκαν γράμματα καί διευθύνσεις.
Ἄρχισε νά γίνεται δωρεά προσωπικῶν ἀντικειμένων δώρων στήν ἄλλη πλευρά, συμπεριλαμβανομένων καί μεγάλων ποσοτήτων τσιγάρων καί πούρων.
Οἱ ἀξιωματικοί καί στίς δύο πλευρές βρισκόντουσαν σέ πανικό καί προσπάθησαν νά σταματήσουν αὐτές τίς αὐθόρμητες ἐνέργειες ἀπειλῶντας τούς ὅτι θά θεωρηθοῦν ἔνοχοι προδοσίας καί θά ὁδηγηθοῦν σέ στρατιωτικό δικαστήριο, ἀλλά στίς περισσότερες περιπτώσεις δέν ἔδωσε κανένας σημασία!
Τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων τό ἴδιο περιστατικό ἐπαναλήφθηκε ἀκόμα πιό ἔντονα, καί τά πυροβόλα ὅπλα παρέμειναν σιωπηλά.
Βαρέλια γερμανικῆς μπύρας δόθηκαν ὡς ἀντάλλαγμα γιά μεγάλες ποσότητες ἀγγλικῆς πουτίγκας δαμάσκηνων. Ἀρκετά περιπλανώμενα βόδια θανατώθηκαν γιά τήν γιορτή.
Σέ μερικές περιπτώσεις, ἐμφανίστηκαν μπάλες ποδοσφαίρου καί ξεκίνησαν παιχνίδια μεταξύ τῶν συμμάχων ἤ μέ τούς Γερμανούς, μέ τούς ὑπόλοιπους στρατιῶτες νά τούς ἐνθαρρύνουν ὡς θεατές!
Τελικά, ἄρχισε νά σκοτεινιάζει καί ὅλοι γύρισαν πίσω στίς τάφρους τους.
Τότε, οἱ ἀξιωματικοί βρῆκαν τήν εὐκαιρία καί ἄρχισαν τίς διαταγές καί σύντομα οἱ πυροβολισμοί ἄρχισαν καί πάλι, ὅπως πρίν, πάνω ἀπό τά κεφάλια τοῦ ἐχθροῦ.
Ἔτσι, σέ λίγο ἀκολούθησε σφαγή.
Ὑπῆρξαν μερικές προσπάθειες γιά ἀνακωχή ἤ ἐκεχειρία, ἀλλά τίποτα δέν ὑλοποιήθηκε.
Μεταξύ τῶν πολλῶν ἱστοριῶν, ὁ Weintraub μιλάει γιά ἕναν ἀσήμαντο δεκανέα μέ τό ὄνομα Adolph Hitler, ὁ ὁποῖος βρισκόταν ἀσφαλής, πίσω ἀπό τήν πρώτη γραμμή, μέ μιά ὁμάδα τῆς ἐφεδρείας, στό ὑπόγειο ἑνός μοναστηριοῦ.
Δέν πῆρε κανένα δῶρο, ὅπως οἱ ἄλλοι, πέρα ἀπό τήν ἀνακωχή.
Ὁ Weintraub ἀναρωτιέται ἄν ὁ κόσμος θά ἦταν διαφορετικός, ἐάν δέν εἶχε ἐπιζήσει...
Ὁ Weintraub ἀναρωτιέται, ἐπίσης, τί θά εἶχε συμβεῖ ἐάν ἡ ἀνακωχή αὐτή εἶχε σταματήσει τόν πόλεμο.
Πολλοί θά μποροῦσαν νά ζήσουν καί νά ἀναθρέψουν τίς οἰκογένειες τούς, ἐνῶ ἡ ἱστορία τοῦ 20οῦ αἰῶνα θά ἦταν τελείως διαφορετική.
Ἡ ἱστορία τῆς ἀνακωχῆς ἐνέπνευσε τήν ταινία τοῦ 2005 'Joyeux Noël' (στά ἀγγλικά: 'Merry Christmas'). Τό σενάριο καί ἡ σκηνοθεσία εἶναι τοῦ Christian Carion. Προβλήθηκε ἐκτός συναγωνισμοῦ στό Φεστιβάλ τῶν Καννῶν τό 2005 καί ἦταν ὑποψήφια γιά Βραβεῖο Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Ἀπό δημοσίευμα τοῦ Χένρυ Μακόου, σχετικῶς μέ τήν Χριστουγεννιάτικη ἐκεχειρία τοῦ 1914. διαβάζουμε ἀπό τόν ἐπίλογο τοῦ θέματοε ὄπου βρίσκεται ὅλη ἡ οὐσία:
Τά Χριστούγεννα τούς ὑπενθύμισαν ὅτι εἶχαν περισσότερα κοινά στόν Ἰησοῦ Χριστό καί τό Εὐαγγέλιο τῆς Ἀγάπης παρά μέ τούς καμπαλιστές (σατανιστές) τραπεζῖτες πού εἶχαν ἐπινοήσει αὐτόν τόν πόλεμο γιά νά τούς σκοτώσουν.
«Ὁ συνολικός ἀριθμός στρατιωτικῶν καί ἀμάχων ἀπωλειῶν στόν Πρῶτο Παγκόσμιο Πόλεμο ἦταν πάνω ἀπό 37 ἑκατομμύρια: πάνω ἀπό 16 ἑκατομμύρια θάνατοι καί 20 ἑκατομμύρια τραυματίες, κατατάσσοντάς τον στίς πιό θανατηφόρες συγκρούσεις στήν ἀνθρώπινη ἱστορία» -βικιπαίδεια-
Ὅταν οἱ Βρετανοί ἄκουσαν τούς Γερμανούς νά τραγουδοῦν ἕνα τραγούδι γιά ἕνα μικρό μωρό πού γεννήθηκε σέ ἕναν στάβλο, ἑνώθηκαν στό τραγούδι "Silent Night".
Εἶναι ἐκπληκτικό πῶς ἕνα τραγούδι γιά ἕνα μικρό νεογέννητο μωρό θά μποροῦσε νά παρακινήσει τούς ἐχθρούς νά ἀφήσουν τά ὅπλα τους καί νά ἀγκαλιάσουν ὁ ἕνας τόν ἄλλον ὡς φίλοι.
Ὅταν ἐκεῖνοι ἀπό τίς δύο πλευρές τῶν χαρακωμάτων συνειδητοποίησαν ὅτι ὁ Χριστός πού ἤξεραν ἦταν ἐπίσης ὁ Χριστός πού ἤξερε ὁ ἀντίπαλός τους, ποιά ἄλλη ἀπάντηση θά μποροῦσε νά ὑπάρξει ἀπό τό νά ἑδραιωθεῖ ἡ εἰρήνη μεταξύ τῶν ἀδελφῶν;
Γι' αὐτό ἀξίζει νά λέγεται αὐτή ἡ ἱστορία κάθε Χριστούγεννα.
Ὁ Χριστός ἦρθε γιά νά φέρει εἰρήνη καί ἄφεση ἁμαρτιῶν σέ ἕναν ταραγμένο κόσμο. Ἡ γνώση τοῦ Χριστοῦ ἐξακολουθεῖ νά φέρνει ἐλευθερία καί εἰρήνη σέ ὅλους ὅσους Τόν συναντοῦν.
Ἡ Χριστουγεννιάτικη Ἐκεχειρία τοῦ 1914 εἶναι μιά λαμπερή μαρτυρία γιά τά λόγια πού εἶπε ἕνας ἄγγελος ἐκεῖνα τά πρῶτα Χριστούγεννα πρίν ἀπό τόσα χρόνια, « Ἐπί γῆς εἰρήνη κι᾿ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Καλά ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ σέ ΟΛΟΥΣ!
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου