Ο
πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σχεδόν σε όλες τις συνεντεύξεις του σε
αυτή την προεκλογική περίοδο μας λέει ότι «έχει υπόψιν του ένα σύστημα
ευρωπαϊκής αντιαεροπορικής άμυνας», στο οποίο πολύ καλό θα ήταν να
ενταχθεί και η Ελλάδα. Ο κ.Μητσοτάκης σχολιάστηκε, γιατί αυτό είναι ένα σχέδιο που έχει ανακοινώσει μόνο ο CEO της γερμανικής Rheinmetall.
Στο militaire.gr θέσαμε και το ερώτημα αν είναι τόσο αφελής που να πιστεύει ότι η «ευρωπαϊκή αντιπυραυλική ασπίδα» θα καλύψει την Ελλάδα έναντι της τουρκικής απειλής.
Έρχεται το almonitor να μας πει ότι οι Ευρωπαίοι σκέφτονται πολύ σοβαρά να χρησιμοποιήσουν για την «αντιαεροπορική ασπίδα», τουρκικά συστήματα που παράγει η Τουρκία!!!
Δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε τι μας έλεγε πλήθος ειδικών μεταξύ των οποίων και απόστρατοι για την …δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται η Τουρκία έναντι την ΗΠΑ και των Ευρωπαίων και πόσο …θα της τραβούσαν το αυτί! Τελικά η Τουρκία παίρνει ότι ζήτησε από τους Αμερικανούς -τα F-16- η Ουάσινγκτον συνομιλεί διαρκώς μαζί της και οι Ευρωπαίοι …καλοβλέπουν τα αντιαεροπορικά συστήματα που κατασκευάζει! Όλα αυτά με σφραγίδα Μητσοτάκη! Ο Έλληνας πεωθυπουργός έβαλε σφραγίδα και υπογραφή στο …ενδιεκτικό της Τουρκίας στο οποίο η διαγωγή της είναι πλέον άψογη.
Το άρθρο του almonitor:
Μπορεί η Τουρκία να βοηθήσει την Ευρώπη να οικοδομήσει ένα αποτελεσματικό σύστημα αεράμυνας και αντιπυραυλικής άμυνας;
Με την ένταξη της Τουρκίας στην – υπό γερμανικής ηγεσία – Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία για την Αντιαεροπορική Ασπίδα (ESSI), μακροπρόθεσμα η Άγκυρα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τους αναπτυσσόμενους πυραύλους Hisar και Siper για να βελτιώσει την αντιπυραυλικήα άμυνα της Ευρώπης.
Η κίνηση της Τουρκίας, μαζί με την Ελλάδα, να συμμετάσχει στην – υπό γερμανικής ηγεσία – Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία ESSI τον περασμένο Φεβρουάριο, ώθησε ορισμένους εμπειρογνώμονες να εκτιμήσουν ότι αυτό θα μπορούσε μακροπρόθεσμα να προσφέρει ευκαιρίες για τα παραγόμενα συστήματα της αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας.
Το ESSI, ένα αμυντικό σχέδιο στο οποίο συμμετέχουν 21 ευρωπαϊκές χώρες, ξεκίνησε το 2022, στον απόηχο της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, για την ανάπτυξη ενός χερσαίου, ολοκληρωμένου, πολυεπίπεδου συστήματος αεράμυνας και αντιπυραυλικής άμυνας με τη χρήση πλατφορμών που κατασκευάζονται στην Ευρώπη, καθώς και στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ. Εμπειρογνώμονες της βιομηχανίας πιστεύουν ότι τα αμυντικά συστήματα Hisar και Siper της Τουρκίας έχουν τη δυνατότητα σημαντικής συνέργειας με την πρωτοβουλία, αλλά προειδοποιούν επίσης ότι κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατό μόνο μακροπρόθεσμα.
Η τρέχουσα ιδέα για το ESSI, που βρίσκεται ακόμη σε φάση σχεδιασμού, προβλέπει την ενσωμάτωση του συστήματος Arrow 3 μεγάλου βεληνεκούς και μεγάλου υψομέτρου που κατασκευάζουν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, των αμερικανικών συστοιχιών Patriot MIM-104 και των πυραύλων IRIS-T, που παράγονται από μία κοινοπραξία υπό γερμανική ηγεσία. Ο στόχος είναι η παροχή ενός ολοκληρωμένου συστήματος αεράμυνας για την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Η Γερμανία ανακοίνωσε τον Σεπτέμβριο του 2023 ότι θα αγοράσει το Arrow 3 με κόστος 4 δισεκατομμύρια ευρώ (4,3 δισεκατομμύρια δολάρια). Οι Γερμανοί νομοθέτες είχαν νωρίτερα, τον Ιούνιο, αποδεσμεύσει μια προκαταβολή ύψους περίπου 560 εκατομμυρίων ευρώ (600 εκατομμύρια δολάρια), σύμφωνα με το Reuters. Η παράδοση του συστήματος έχει προγραμματιστεί για το 2025. Το Arrow 3 μπορεί να προσβάλει εισερχόμενα βλήματα σε μεγάλες αποστάσεις και μεγάλα ύψη, ακόμη και πάνω από την ατμόσφαιρα της Γης, όπως αποδείχθηκε κατά τη διάρκεια της ιρανικής αεροπορικής επίθεσης κατά του Ισραήλ τον Απρίλιο, η οποία αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά μόνο μέσω μιας συντονισμένης προσπάθειας στην οποία συμμετείχαν η Γαλλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και περιφερειακοί σύμμαχοι, με κόστος 1 δισεκατομμύριο δολάρια.
Τουρκική παραγωγή
Οι τουρκικοί αμυντικοί κολοσσοί Aselsan και Roketsan ανέπτυξαν τα συστήματα αεράμυνας μικρού και μεσαίου βεληνεκούς Hisar (“Φρούριο”) και τα συστήματα Siper “(Ασπίδα”) μεγαλύτερου υψομέτρου και μεγαλύτερου βεληνεκούς προς το τέλος της δεκαετίας του 1980.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, ο Οργανισμός Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας (SSB) ανακοίνωσε ότι η μαζική παραγωγή των συστημάτων Hisar και Siper θα ξεκινήσει το 2024, με αρχικό συνδυασμένο κόστος κατασκευής περίπου 600 εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ οι πρώτες παραδόσεις στις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις προγραμματίζονται για τις αρχές του 2026. Στις αρχές του 2023, ο Haluk Gorgun, τότε διευθύνων σύμβουλος της Aselsan και τώρα διευθυντής της SSB, υποστήριξε ότι με την εισαγωγή του Siper, η Τουρκία «δεν θα χρειάζεται πλέον τα συστήματα αεράμυνας S-400». Η σχεδιαζόμενη παραλλαγή Block 3 του Siper – μια έκδοση του αρχικού Siper με μεγαλύτερο βεληνεκές και μεγαλύτερο υψόμετρο – αναμένεται να έχει δυνατότητες συγκρίσιμες με εκείνες των ρωσικών S-400 και Patriot.
Σύμφωνα με τον Serhat Guvenc, καθηγητή διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Kadir Has της Κωνσταντινούπολης, αν και είναι δύσκολο να δούμε κάποια βραχυπρόθεσμη συμμετοχή του τουρκικού συστήματος στο ESSI, μακροπρόθεσμα, οι προηγμένες εκδόσεις του Hisar και του Siper θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες.
Μιλώντας στο Al-Monitor, ο Guvenc προειδοποίησε πως δεδομένου ότι τα τουρκικά συστήματα «δεν έχουν ακόμη πιστοποιηθεί και είναι πιθανό να είναι δύσκολο να τα προμηθευτούν σε ανταγωνιστικό κόστος, είναι απίθανο να αντικαταστήσουν συστήματα όπως το IRIS-T και το Patriot που σχεδιάζονται για την αρχιτεκτονική του ESSI».
Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι «εάν υπάρχει ανάγκη διαφοροποίησης ή/και εκσυγχρονισμού των στοιχείων του ESSI, τα βελτιωμένα μοντέλα των Hisar και Siper μπορούν να βρουν θέση».
Εξηγώντας περαιτέρω, ο Guvenc είπε: «Δεδομένου ότι οι αντιαεροπορικοί πύραυλοι Hisar και Siper της Τουρκίας έχουν σχεδιαστεί και παραχθεί σύμφωνα με την αρχή της διαλειτουργικότητας του ΝΑΤΟ, είναι τεχνικά δυνατό να ενσωματωθούν στο ESSI».
Τα συστήματα Hisar και Siper θα αναπτυχθούν αρχικά για την υπεράσπιση του τουρκικού εναέριου χώρου και των πολεμικών πλοίων από εχθρικά αεροσκάφη και μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Με περαιτέρω δοκιμές και ανάπτυξη, θα εμπλέκουν βαλλιστικά βλήματα και θα χρησιμεύσουν ως αποτελεσματικά συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας, μια διαδικασία που απαιτεί αρκετά ακόμη χρόνια.
Το μέλλον της ESSI
Αν και διαφημίζεται ως μια σημαντική αμυντική πρωτοβουλία, το ESSI στερείται της υποστήριξης δύο ευρωπαϊκών αμυντικών κολοσσών: Γαλλία και Ιταλία. Και οι δύο χώρες αντιτίθενται στην εξάρτηση της πρωτοβουλίας από μη ευρωπαϊκούς προμηθευτές, δηλαδή τα συστήματα Patriot και Arrow. Ενώ οι πολιτικές και οι ενέργειες της Ρωσίας και του Ιράν καθιστούν αναγκαία μια ιδέα όπως η ESSI, το Παρίσι και η Ρώμη πιέζουν ώστε η πρωτοβουλία να χρησιμοποιεί το σύστημα Eurosam SAMP/T μικρού και μεγάλου βεληνεκούς ή Aster, το οποίο κατασκευάζουν από κοινού, αντί του συστήματος Patriot.
Επί του παρόντος, το Aster αναπτύσσει έναν σύστημα αναχαίτισης συγκρίσιμο με το Arrow 3, αλλά δεν έχει ακόμη δοκιμαστεί. Σε θεμελιώδες επίπεδο, το ESSI κινδυνεύει να διασπάσει την ενδοευρωπαϊκή ασφάλεια καθώς και τη διατλαντική αλληλεγγύη.
Σύμφωνα με τον Huseyin Fazla, απόστρατο πιλότο μαχητικών της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας και ακαδημαϊκό που σήμερα ηγείται του οργανισμού Strasam με έδρα την Άγκυρα, τα συστήματα Hisar και Siper θα μπορούσαν να είναι πιο χρήσιμα αν συνδυάζονταν με το Eurosam SAMP/T.
«Η Τουρκία θα πρέπει να ενεργήσει από κοινού με τους συμπαραγωγούς SAMP/T Γαλλία και Ιταλία και να λάβει μέτρα για να διασφαλίσει ότι τα μέλη του ESSI θα υιοθετήσουν την προμήθεια προϊόντων των χωρών μελών ως πολιτική προτεραιότητας στην προμήθεια συστημάτων αεράμυνας», δήλωσε στο Al-Monitor ο Fazla, επίσης πρώην πιλότος δοκιμών της Turkish Aerospace Industries.
«Εάν μπορέσει να αναπτυχθεί μια πολιτική προς αυτή την κατεύθυνση, το ESSI μπορεί αφενός να χρησιμεύσει για την κάλυψη των αναγκών της Τουρκίας σε θέματα αεράμυνας σε όλες τις διαστάσεις της και αφετέρου να είναι επωφελές ως κατάλληλη πλατφόρμα για την προμήθεια των τουρκικής κατασκευής συστημάτων αντιπυραυλικής άμυνας Hisar και Siper στις χώρες μέλη».
S-400: ο “ελέφαντας στο δωμάτιο”
Ενώ η ένταξη της Τουρκίας στο ESSI είναι σημαντική, η επιμονή της Άγκυρας να διατηρήσει τα συστήματα S-400 φαίνεται να αποτελεί τροχοπέδη για την πλήρη συνεργασία με τα άλλα μέλη του ESSI. Αφού η Άγκυρα αγόρασε τους S-400 το 2017, η Τουρκία αποβλήθηκε το 2019 από τη διεθνή κοινοπραξία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ που κατασκευάζει τα προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη F-35 πέμπτης γενιάς, λόγω της άμεσης ανησυχίας ότι η Ρωσία θα μπορούσε να μάθει να στοχεύει καλύτερα τα αμερικανικά αεροσκάφη μετά την παροχή στην Τουρκία των S-400. Η αποπομπή της Τουρκίας βασίστηκε τελικά στον νόμο περί αντιμετώπισης των αντιπάλων της Αμερικής μέσω κυρώσεων, που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο το 2017 για να στοχεύει χώρες που διεξάγουν αμυντικές συναλλαγές με τη Ρωσία.
Η Τουρκία διατηρεί τους S-400 ανενεργούς και δεν θα ενσωματώσει το ρωσικό σύστημα στο ολοκληρωμένο σύστημα αεράμυνας του ΝΑΤΟ ή με το ESSI. Ο Fazla πιστεύει ότι η Τουρκία που θα θέσει σε ενέργεια τους S-400 παραμένει μια μακρινή προοπτική και αντ’ αυτού στοχεύει να χρησιμοποιήσει τα ρωσικά συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας χωρίς να τα ενσωματώσει με τα άλλα στρατηγικά συστήματα του ΝΑΤΟ στη χώρα.
«Νομίζω ότι η χρήση των S-400 σε αυτό το πλαίσιο δεν θα αποτελέσει πρόβλημα για τις χώρες του ESSI και του ΝΑΤΟ», δήλωσε ο Fazla.
Ενώ η τουρκική κυβέρνηση παραμένει ανένδοτη στη διατήρηση των S-400, η απαλλαγή από αυτούς θα μπορούσε να βοηθήσει την Τουρκία να ανακτήσει την πρόσβαση στη δυτική τεχνολογία που της έχει απαγορευτεί τα τελευταία χρόνια. Αυτή η πρόσβαση θα βοηθούσε την Άγκυρα να αναπτύξει αποτελεσματικότερα τις δικές της τεχνολογίες αεράμυνας και αντιπυραυλικής άμυνας, να προσελκύσει ευρωπαϊκές και ίσως αμερικανικές επενδύσεις και να βοηθήσει τους εταίρους της στο ΝΑΤΟ να αυξήσουν την παραγωγή πιο γρήγορα και πιο αποδοτικά. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έδειξε ότι παρά την οικονομική ευρωστία των Ηνωμένων Πολιτειών και των Ευρωπαίων συμμάχων τους, εντούτοις δεν είχαν την ικανότητα να αναβαθμίσουν την αμυντική παραγωγή τόσο γρήγορα όσο η Ρωσία.
Επειδή η Τουρκία παράγει πλέον πολλά υποσυστήματα σε σχετικά χαμηλό κόστος, η τιμή πώλησης των εγχώριων οπλικών συστημάτων της είναι συχνά ένα κλάσμα της τιμής των αντίστοιχων δυτικών συστημάτων. Για παράδειγμα, ενώ η εγκατάσταση μιας συστοιχίας Patriot κοστίζει περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια και κάθε αναχαιτιστής πυραύλων κοστίζει περίπου 4 εκατομμύρια δολάρια, η μέση συστοιχία Hisar και Siper θα κοστίσει περίπου 600 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με την SSB.
Ενίσχυση των σχέσεων Τουρκίας-ΕΕ;
Σύμφωνα με τον Tarik Oguzlu, καθηγητή διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Aydin της Κωνσταντινούπολης, η όλο και πιο αποσταθεροποιητική στάση της Ρωσίας και του Ιράν στην περιοχή είναι απίθανο να αναγκάσει την Τουρκία να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ.
«Ναι, υπάρχει απειλή από τη Ρωσία και το Ιράν, αλλά η Τουρκία δεν θα γυρίσει τον προσανατολισμό της προς τη Δύση. Εξάλλου, δεν είναι σαφές πόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες θα βοηθούσαν την Τουρκία σε μια στιγμή κρίσης”, δήλωσε στο Al-Monitor.
Το Ιράν έχει προμηθεύσει με όπλα τη Ρωσία στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας και τόσο η Ρωσία όσο και το Ιράν υποστηρίζουν επίσης την κυβέρνηση του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία εναντίον των υποστηριζόμενων από την Τουρκία συριακών ομάδων της αντιπολίτευσης εκεί.
«Για να αποτρέψει τις πιθανές απειλές που προέρχονται από τη Ρωσία και το Ιράν, η Τουρκία προτιμά να τις εμπλέκει παρά να αποστασιοποιείται από αυτές. Τα τελευταία 10-15 χρόνια, βλέπουμε την αντίληψη της Τουρκίας για το ΝΑΤΟ και τη Δύση να μετακινείται από την ταυτοτική, φιλοδυτική, ακόμη και συναισθηματική αντίληψη σε μια αντίληψη που θέτει στο επίκεντρο τη στρατηγική αυτονομία της Άγκυρας και η οποία είναι επίσης εξαιρετικά ορθολογική και βασισμένη στα συμφέροντα”, δήλωσε ο Oguzlu.
Μετά τον πόλεμο του Κόλπου το 1991, η Τουρκία επιδιώκει να αγοράσει συστήματα αεράμυνας και αντιπυραυλικής άμυνας πιο σύγχρονα από τα αμερικανικής κατασκευής Hawks και Nike Hercules που έλαβε από τις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1950, κατά τα πρώτα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου.
Κατά τη διάρκεια του συριακού εμφυλίου πολέμου, με βλήματα που εκτοξεύονταν τόσο από τη συριακή κυβέρνηση όσο και από το Ισλαμικό Κράτος να πέφτουν στο τουρκικό έδαφος, η Άγκυρα ζήτησε από τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ βοήθεια. Η Ουάσινγκτον μαζί με τους Ευρωπαίους συμμάχους Γερμανία, Ιταλία, Ολλανδία και Ισπανία τοποθέτησαν μέσα αεράμυνας στη νότια Τουρκία. Ωστόσο, μετά την άμεση επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία το 2015, η κυβέρνηση Ομπάμα και οι Ευρωπαίοι απομάκρυναν τους Patriot για να διασφαλίσουν την αποφυγή τυχαίας εμπλοκής με τη Ρωσία που θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν ευρύτερο πόλεμο. Αυτό σηματοδότησε στην Άγκυρα ότι η Τουρκία ήταν μόνη της και ότι οι δυτικοί σύμμαχοί της δεν θα ήταν πάντα εκεί για αυτήν.
Παρόλα αυτά, αν ξεπεραστούν τα όποια εμπόδια υπάρχουν σήμερα, με τη συνεργασία για την αεράμυνα και την πυραυλική άμυνα στο ESSI, η Τουρκία και η Ευρώπη θα μπορούσαν δυνητικά να ικανοποιήσουν πολλαπλούς στρατηγικούς στόχους με ελάχιστη προσπάθεια.
Πηγή: militaire.gr
Στο militaire.gr θέσαμε και το ερώτημα αν είναι τόσο αφελής που να πιστεύει ότι η «ευρωπαϊκή αντιπυραυλική ασπίδα» θα καλύψει την Ελλάδα έναντι της τουρκικής απειλής.
Έρχεται το almonitor να μας πει ότι οι Ευρωπαίοι σκέφτονται πολύ σοβαρά να χρησιμοποιήσουν για την «αντιαεροπορική ασπίδα», τουρκικά συστήματα που παράγει η Τουρκία!!!
Δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε τι μας έλεγε πλήθος ειδικών μεταξύ των οποίων και απόστρατοι για την …δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται η Τουρκία έναντι την ΗΠΑ και των Ευρωπαίων και πόσο …θα της τραβούσαν το αυτί! Τελικά η Τουρκία παίρνει ότι ζήτησε από τους Αμερικανούς -τα F-16- η Ουάσινγκτον συνομιλεί διαρκώς μαζί της και οι Ευρωπαίοι …καλοβλέπουν τα αντιαεροπορικά συστήματα που κατασκευάζει! Όλα αυτά με σφραγίδα Μητσοτάκη! Ο Έλληνας πεωθυπουργός έβαλε σφραγίδα και υπογραφή στο …ενδιεκτικό της Τουρκίας στο οποίο η διαγωγή της είναι πλέον άψογη.
Το άρθρο του almonitor:
Μπορεί η Τουρκία να βοηθήσει την Ευρώπη να οικοδομήσει ένα αποτελεσματικό σύστημα αεράμυνας και αντιπυραυλικής άμυνας;
Με την ένταξη της Τουρκίας στην – υπό γερμανικής ηγεσία – Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία για την Αντιαεροπορική Ασπίδα (ESSI), μακροπρόθεσμα η Άγκυρα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τους αναπτυσσόμενους πυραύλους Hisar και Siper για να βελτιώσει την αντιπυραυλικήα άμυνα της Ευρώπης.
Η κίνηση της Τουρκίας, μαζί με την Ελλάδα, να συμμετάσχει στην – υπό γερμανικής ηγεσία – Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία ESSI τον περασμένο Φεβρουάριο, ώθησε ορισμένους εμπειρογνώμονες να εκτιμήσουν ότι αυτό θα μπορούσε μακροπρόθεσμα να προσφέρει ευκαιρίες για τα παραγόμενα συστήματα της αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας.
Το ESSI, ένα αμυντικό σχέδιο στο οποίο συμμετέχουν 21 ευρωπαϊκές χώρες, ξεκίνησε το 2022, στον απόηχο της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, για την ανάπτυξη ενός χερσαίου, ολοκληρωμένου, πολυεπίπεδου συστήματος αεράμυνας και αντιπυραυλικής άμυνας με τη χρήση πλατφορμών που κατασκευάζονται στην Ευρώπη, καθώς και στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ. Εμπειρογνώμονες της βιομηχανίας πιστεύουν ότι τα αμυντικά συστήματα Hisar και Siper της Τουρκίας έχουν τη δυνατότητα σημαντικής συνέργειας με την πρωτοβουλία, αλλά προειδοποιούν επίσης ότι κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατό μόνο μακροπρόθεσμα.
Η τρέχουσα ιδέα για το ESSI, που βρίσκεται ακόμη σε φάση σχεδιασμού, προβλέπει την ενσωμάτωση του συστήματος Arrow 3 μεγάλου βεληνεκούς και μεγάλου υψομέτρου που κατασκευάζουν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, των αμερικανικών συστοιχιών Patriot MIM-104 και των πυραύλων IRIS-T, που παράγονται από μία κοινοπραξία υπό γερμανική ηγεσία. Ο στόχος είναι η παροχή ενός ολοκληρωμένου συστήματος αεράμυνας για την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Η Γερμανία ανακοίνωσε τον Σεπτέμβριο του 2023 ότι θα αγοράσει το Arrow 3 με κόστος 4 δισεκατομμύρια ευρώ (4,3 δισεκατομμύρια δολάρια). Οι Γερμανοί νομοθέτες είχαν νωρίτερα, τον Ιούνιο, αποδεσμεύσει μια προκαταβολή ύψους περίπου 560 εκατομμυρίων ευρώ (600 εκατομμύρια δολάρια), σύμφωνα με το Reuters. Η παράδοση του συστήματος έχει προγραμματιστεί για το 2025. Το Arrow 3 μπορεί να προσβάλει εισερχόμενα βλήματα σε μεγάλες αποστάσεις και μεγάλα ύψη, ακόμη και πάνω από την ατμόσφαιρα της Γης, όπως αποδείχθηκε κατά τη διάρκεια της ιρανικής αεροπορικής επίθεσης κατά του Ισραήλ τον Απρίλιο, η οποία αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά μόνο μέσω μιας συντονισμένης προσπάθειας στην οποία συμμετείχαν η Γαλλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και περιφερειακοί σύμμαχοι, με κόστος 1 δισεκατομμύριο δολάρια.
Τουρκική παραγωγή
Οι τουρκικοί αμυντικοί κολοσσοί Aselsan και Roketsan ανέπτυξαν τα συστήματα αεράμυνας μικρού και μεσαίου βεληνεκούς Hisar (“Φρούριο”) και τα συστήματα Siper “(Ασπίδα”) μεγαλύτερου υψομέτρου και μεγαλύτερου βεληνεκούς προς το τέλος της δεκαετίας του 1980.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, ο Οργανισμός Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας (SSB) ανακοίνωσε ότι η μαζική παραγωγή των συστημάτων Hisar και Siper θα ξεκινήσει το 2024, με αρχικό συνδυασμένο κόστος κατασκευής περίπου 600 εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ οι πρώτες παραδόσεις στις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις προγραμματίζονται για τις αρχές του 2026. Στις αρχές του 2023, ο Haluk Gorgun, τότε διευθύνων σύμβουλος της Aselsan και τώρα διευθυντής της SSB, υποστήριξε ότι με την εισαγωγή του Siper, η Τουρκία «δεν θα χρειάζεται πλέον τα συστήματα αεράμυνας S-400». Η σχεδιαζόμενη παραλλαγή Block 3 του Siper – μια έκδοση του αρχικού Siper με μεγαλύτερο βεληνεκές και μεγαλύτερο υψόμετρο – αναμένεται να έχει δυνατότητες συγκρίσιμες με εκείνες των ρωσικών S-400 και Patriot.
Σύμφωνα με τον Serhat Guvenc, καθηγητή διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Kadir Has της Κωνσταντινούπολης, αν και είναι δύσκολο να δούμε κάποια βραχυπρόθεσμη συμμετοχή του τουρκικού συστήματος στο ESSI, μακροπρόθεσμα, οι προηγμένες εκδόσεις του Hisar και του Siper θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες.
Μιλώντας στο Al-Monitor, ο Guvenc προειδοποίησε πως δεδομένου ότι τα τουρκικά συστήματα «δεν έχουν ακόμη πιστοποιηθεί και είναι πιθανό να είναι δύσκολο να τα προμηθευτούν σε ανταγωνιστικό κόστος, είναι απίθανο να αντικαταστήσουν συστήματα όπως το IRIS-T και το Patriot που σχεδιάζονται για την αρχιτεκτονική του ESSI».
Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι «εάν υπάρχει ανάγκη διαφοροποίησης ή/και εκσυγχρονισμού των στοιχείων του ESSI, τα βελτιωμένα μοντέλα των Hisar και Siper μπορούν να βρουν θέση».
Εξηγώντας περαιτέρω, ο Guvenc είπε: «Δεδομένου ότι οι αντιαεροπορικοί πύραυλοι Hisar και Siper της Τουρκίας έχουν σχεδιαστεί και παραχθεί σύμφωνα με την αρχή της διαλειτουργικότητας του ΝΑΤΟ, είναι τεχνικά δυνατό να ενσωματωθούν στο ESSI».
Τα συστήματα Hisar και Siper θα αναπτυχθούν αρχικά για την υπεράσπιση του τουρκικού εναέριου χώρου και των πολεμικών πλοίων από εχθρικά αεροσκάφη και μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Με περαιτέρω δοκιμές και ανάπτυξη, θα εμπλέκουν βαλλιστικά βλήματα και θα χρησιμεύσουν ως αποτελεσματικά συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας, μια διαδικασία που απαιτεί αρκετά ακόμη χρόνια.
Το μέλλον της ESSI
Αν και διαφημίζεται ως μια σημαντική αμυντική πρωτοβουλία, το ESSI στερείται της υποστήριξης δύο ευρωπαϊκών αμυντικών κολοσσών: Γαλλία και Ιταλία. Και οι δύο χώρες αντιτίθενται στην εξάρτηση της πρωτοβουλίας από μη ευρωπαϊκούς προμηθευτές, δηλαδή τα συστήματα Patriot και Arrow. Ενώ οι πολιτικές και οι ενέργειες της Ρωσίας και του Ιράν καθιστούν αναγκαία μια ιδέα όπως η ESSI, το Παρίσι και η Ρώμη πιέζουν ώστε η πρωτοβουλία να χρησιμοποιεί το σύστημα Eurosam SAMP/T μικρού και μεγάλου βεληνεκούς ή Aster, το οποίο κατασκευάζουν από κοινού, αντί του συστήματος Patriot.
Επί του παρόντος, το Aster αναπτύσσει έναν σύστημα αναχαίτισης συγκρίσιμο με το Arrow 3, αλλά δεν έχει ακόμη δοκιμαστεί. Σε θεμελιώδες επίπεδο, το ESSI κινδυνεύει να διασπάσει την ενδοευρωπαϊκή ασφάλεια καθώς και τη διατλαντική αλληλεγγύη.
Σύμφωνα με τον Huseyin Fazla, απόστρατο πιλότο μαχητικών της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας και ακαδημαϊκό που σήμερα ηγείται του οργανισμού Strasam με έδρα την Άγκυρα, τα συστήματα Hisar και Siper θα μπορούσαν να είναι πιο χρήσιμα αν συνδυάζονταν με το Eurosam SAMP/T.
«Η Τουρκία θα πρέπει να ενεργήσει από κοινού με τους συμπαραγωγούς SAMP/T Γαλλία και Ιταλία και να λάβει μέτρα για να διασφαλίσει ότι τα μέλη του ESSI θα υιοθετήσουν την προμήθεια προϊόντων των χωρών μελών ως πολιτική προτεραιότητας στην προμήθεια συστημάτων αεράμυνας», δήλωσε στο Al-Monitor ο Fazla, επίσης πρώην πιλότος δοκιμών της Turkish Aerospace Industries.
«Εάν μπορέσει να αναπτυχθεί μια πολιτική προς αυτή την κατεύθυνση, το ESSI μπορεί αφενός να χρησιμεύσει για την κάλυψη των αναγκών της Τουρκίας σε θέματα αεράμυνας σε όλες τις διαστάσεις της και αφετέρου να είναι επωφελές ως κατάλληλη πλατφόρμα για την προμήθεια των τουρκικής κατασκευής συστημάτων αντιπυραυλικής άμυνας Hisar και Siper στις χώρες μέλη».
S-400: ο “ελέφαντας στο δωμάτιο”
Ενώ η ένταξη της Τουρκίας στο ESSI είναι σημαντική, η επιμονή της Άγκυρας να διατηρήσει τα συστήματα S-400 φαίνεται να αποτελεί τροχοπέδη για την πλήρη συνεργασία με τα άλλα μέλη του ESSI. Αφού η Άγκυρα αγόρασε τους S-400 το 2017, η Τουρκία αποβλήθηκε το 2019 από τη διεθνή κοινοπραξία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ που κατασκευάζει τα προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη F-35 πέμπτης γενιάς, λόγω της άμεσης ανησυχίας ότι η Ρωσία θα μπορούσε να μάθει να στοχεύει καλύτερα τα αμερικανικά αεροσκάφη μετά την παροχή στην Τουρκία των S-400. Η αποπομπή της Τουρκίας βασίστηκε τελικά στον νόμο περί αντιμετώπισης των αντιπάλων της Αμερικής μέσω κυρώσεων, που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο το 2017 για να στοχεύει χώρες που διεξάγουν αμυντικές συναλλαγές με τη Ρωσία.
Η Τουρκία διατηρεί τους S-400 ανενεργούς και δεν θα ενσωματώσει το ρωσικό σύστημα στο ολοκληρωμένο σύστημα αεράμυνας του ΝΑΤΟ ή με το ESSI. Ο Fazla πιστεύει ότι η Τουρκία που θα θέσει σε ενέργεια τους S-400 παραμένει μια μακρινή προοπτική και αντ’ αυτού στοχεύει να χρησιμοποιήσει τα ρωσικά συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας χωρίς να τα ενσωματώσει με τα άλλα στρατηγικά συστήματα του ΝΑΤΟ στη χώρα.
«Νομίζω ότι η χρήση των S-400 σε αυτό το πλαίσιο δεν θα αποτελέσει πρόβλημα για τις χώρες του ESSI και του ΝΑΤΟ», δήλωσε ο Fazla.
Ενώ η τουρκική κυβέρνηση παραμένει ανένδοτη στη διατήρηση των S-400, η απαλλαγή από αυτούς θα μπορούσε να βοηθήσει την Τουρκία να ανακτήσει την πρόσβαση στη δυτική τεχνολογία που της έχει απαγορευτεί τα τελευταία χρόνια. Αυτή η πρόσβαση θα βοηθούσε την Άγκυρα να αναπτύξει αποτελεσματικότερα τις δικές της τεχνολογίες αεράμυνας και αντιπυραυλικής άμυνας, να προσελκύσει ευρωπαϊκές και ίσως αμερικανικές επενδύσεις και να βοηθήσει τους εταίρους της στο ΝΑΤΟ να αυξήσουν την παραγωγή πιο γρήγορα και πιο αποδοτικά. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έδειξε ότι παρά την οικονομική ευρωστία των Ηνωμένων Πολιτειών και των Ευρωπαίων συμμάχων τους, εντούτοις δεν είχαν την ικανότητα να αναβαθμίσουν την αμυντική παραγωγή τόσο γρήγορα όσο η Ρωσία.
Επειδή η Τουρκία παράγει πλέον πολλά υποσυστήματα σε σχετικά χαμηλό κόστος, η τιμή πώλησης των εγχώριων οπλικών συστημάτων της είναι συχνά ένα κλάσμα της τιμής των αντίστοιχων δυτικών συστημάτων. Για παράδειγμα, ενώ η εγκατάσταση μιας συστοιχίας Patriot κοστίζει περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια και κάθε αναχαιτιστής πυραύλων κοστίζει περίπου 4 εκατομμύρια δολάρια, η μέση συστοιχία Hisar και Siper θα κοστίσει περίπου 600 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με την SSB.
Ενίσχυση των σχέσεων Τουρκίας-ΕΕ;
Σύμφωνα με τον Tarik Oguzlu, καθηγητή διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Aydin της Κωνσταντινούπολης, η όλο και πιο αποσταθεροποιητική στάση της Ρωσίας και του Ιράν στην περιοχή είναι απίθανο να αναγκάσει την Τουρκία να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ.
«Ναι, υπάρχει απειλή από τη Ρωσία και το Ιράν, αλλά η Τουρκία δεν θα γυρίσει τον προσανατολισμό της προς τη Δύση. Εξάλλου, δεν είναι σαφές πόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες θα βοηθούσαν την Τουρκία σε μια στιγμή κρίσης”, δήλωσε στο Al-Monitor.
Το Ιράν έχει προμηθεύσει με όπλα τη Ρωσία στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας και τόσο η Ρωσία όσο και το Ιράν υποστηρίζουν επίσης την κυβέρνηση του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία εναντίον των υποστηριζόμενων από την Τουρκία συριακών ομάδων της αντιπολίτευσης εκεί.
«Για να αποτρέψει τις πιθανές απειλές που προέρχονται από τη Ρωσία και το Ιράν, η Τουρκία προτιμά να τις εμπλέκει παρά να αποστασιοποιείται από αυτές. Τα τελευταία 10-15 χρόνια, βλέπουμε την αντίληψη της Τουρκίας για το ΝΑΤΟ και τη Δύση να μετακινείται από την ταυτοτική, φιλοδυτική, ακόμη και συναισθηματική αντίληψη σε μια αντίληψη που θέτει στο επίκεντρο τη στρατηγική αυτονομία της Άγκυρας και η οποία είναι επίσης εξαιρετικά ορθολογική και βασισμένη στα συμφέροντα”, δήλωσε ο Oguzlu.
Μετά τον πόλεμο του Κόλπου το 1991, η Τουρκία επιδιώκει να αγοράσει συστήματα αεράμυνας και αντιπυραυλικής άμυνας πιο σύγχρονα από τα αμερικανικής κατασκευής Hawks και Nike Hercules που έλαβε από τις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1950, κατά τα πρώτα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου.
Κατά τη διάρκεια του συριακού εμφυλίου πολέμου, με βλήματα που εκτοξεύονταν τόσο από τη συριακή κυβέρνηση όσο και από το Ισλαμικό Κράτος να πέφτουν στο τουρκικό έδαφος, η Άγκυρα ζήτησε από τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ βοήθεια. Η Ουάσινγκτον μαζί με τους Ευρωπαίους συμμάχους Γερμανία, Ιταλία, Ολλανδία και Ισπανία τοποθέτησαν μέσα αεράμυνας στη νότια Τουρκία. Ωστόσο, μετά την άμεση επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία το 2015, η κυβέρνηση Ομπάμα και οι Ευρωπαίοι απομάκρυναν τους Patriot για να διασφαλίσουν την αποφυγή τυχαίας εμπλοκής με τη Ρωσία που θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν ευρύτερο πόλεμο. Αυτό σηματοδότησε στην Άγκυρα ότι η Τουρκία ήταν μόνη της και ότι οι δυτικοί σύμμαχοί της δεν θα ήταν πάντα εκεί για αυτήν.
Παρόλα αυτά, αν ξεπεραστούν τα όποια εμπόδια υπάρχουν σήμερα, με τη συνεργασία για την αεράμυνα και την πυραυλική άμυνα στο ESSI, η Τουρκία και η Ευρώπη θα μπορούσαν δυνητικά να ικανοποιήσουν πολλαπλούς στρατηγικούς στόχους με ελάχιστη προσπάθεια.
Πηγή: militaire.gr
Πηγή: https://i-epikaira.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου