New York Times: "Χρειαζόμαστε έναν πολύνεκρο παγκόσμιο πολέμο για να συνέλθει από την ύφεση η παγκόσμια οικονομία""!

"H παγκόσμια οικονομία αναπτύσσεται μόνο με παγκόσμιους πολέμους" υποστηρίζουν σε άρθρο-σοκ οι New York Times, η ναυαρχίδα των Δημοκρατικών που είναι και το κυβερνών κόμμα στις ΗΠΑ αυτή την εποχή, την επαύριο του άρθρου του πρώην ΥΠΟΙΚ επί κυβερνήσεων Ρ.Ρήγκαν, Paul Craig Roberts ο οποίος δήλωσε ότι "Στην Ουάσιγκτον υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί ένα πρώτο πυρηνικό πλήγμα εναντίον της Ρωσίας και να καταφέρουν να γλιτώσουν από τις συνέπειες μιας πιθανής ανταπόδοσης".


Ας δούμε το πραγματικά σοκαριστικό κείμενο του άρθρου:

"Στα χρόνια μετά την οικονομική κρίση του 2008, πολλοί δυτικοί οικονομολόγοι, έχουν προσεγγίσει με χιλιάδες διαφορετικούς τρόπους το γιατί η παγκόσμια οικονομία δεν μπορεί να πάρει «μπροστά», και να αναπτυχθεί ταχύτερα.

Η κακοκαιρία, οι «άπληστες» τράπεζες, οι «τεμπέληδες» Ευρωπαίοι, οι «πονηροί» Κινέζοι, απλά συμπληρώνουν έναν μακρύ κατάλογο με δικαιολογίες, για την παρατεταμένη οικονομική ύφεση που μεγαλώνει και συνεχώς μεγαλώνει, αναφέρει το άρθρο.

Η ταχεία ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας υποτίθεται σύμφωνα με τους οικονομολόγους ότι ήταν έτοιμη να ξεκινήσει, αλλά αντ’αυτού, βλέπουμε μόνο σύντομες «εκρήξεις οικονομικής δραστηριότητας, μετά την τεράστια «έγχυση» κεφαλαίων από όλ ες τις κεντρικές τράπεζες του κόσμου, που τώρα έχει αντικατασταθεί από νέες φάσεις «αργής» ανάπτυξης. Και τώρα τι γίνεται; αναρωτιέται το άρθρο…

Αυτό το θέμα είναι ένα ζήτημα τόσο παλιό όσο και η ανθρωπότητα. Η «Αποκάλυψη», το «τέλος του κόσμου», αποτελούν μια πηγή μεγάλου κέρδους για «κάποιους».

Όσο μεγαλύτερη είναι η κλίμακα του πολέμου, τόσο πιο φιλόδοξη είναι επένδυση σε νέα στρατιωτικο-βιομηχανικά τράστ, με κύριο θέμα την στρατιωτική τεχνολογία, τα προϊόντα αυτών βιομηχανιών στη συνέχεια χρησιμοποιούνται στην πολιτική ζωή.

Οι πιο καταστροφικές συνέπειες ενός πολέμου, αποτελούν την πιο φιλόδοξη προοπτική για τις μετέπειτα τεράστιες οικονομικές ευκαιρίες, για μια μεγάλη οικονομική ανασυγκρότηση.

Η έλλειψη μεγάλων πολέμων μπορεί να βλάψει την οικονομική ανάπτυξη», πιέζει τρόπο τινά για μια οριστική απόφαση, σύμφωνα με την οποία, ή θα συνεχίσουμε σε μια αργή ανάπτυξη, ή θα εφαρμοσθεί ένα «σχέδιο» τύπου «Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου», οι απώλειες του οποίου έφεραν στη συνέχεια μεγάλη ευημερία!

Πολλοί διεθνείς οικονομολόγοι προσπαθούν να εξηγήσουν τι προκάλεσε αυτήν την μακρά περίοδο χαμηλής οικονομικής ανάπτυξης στις αναπτυγμένες χώρες.

Τόνισαν ότι μπορεί να ευθύνεται η χαμηλή ζήτηση των καταναλωτών, η αυξανόμενη ανισότητα, ο ανταγωνισμός από την Κίνα, το υπερβολικό επίπεδο των ρυθμιστικών προτύπων σε διάφορες χώρες, οι ανύπαρκτες υποδομές καθώς και η έλλειψη νέων ιδεών και καινοτομιών. Τώρα όμως, τα διεθνή Funds, επικεντρώνονται με μεγάλη προσοχή σε μια
άλλη εξήγηση, «στην παρατεταμένη περίοδο ειρήνης»!

Με βάση τα ιστορικά δεδομένα, τα τελευταία χρόνια, δεν υπήρξαν μεγάλοι πόλεμοι. Κρίνοντας από τις ειδήσεις και τις εικόνες των πολέμων σε Ιράκ ή στο Νότιο Σουδάν, ο κόσμος μας φαίνεται αρκετά «αιματοβαμμένος».

Ωστόσο, ο αριθμός των θυμάτων μεταξύ του πληθυσμού σήμερα, ωχριά σε σύγκριση με τα δεκάδες εκατομμύρια των ανθρώπων που σκοτώθηκαν στους δύο παγκόσμιους πολέμους, κατά το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα.

Ακόμη και σε σύγκριση με τον πόλεμο του Βιετνάμ, όπου σκοτώθηκαν περισσότεροι άνθρωποι από οποιοδήποτε άλλο πόλ εμο, και στον οποίο συμμετείχαν πολλ ές από τις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες.

Η ειρηνική συμβίωση, δεν «βοηθά», όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, στην επίτευξη υψηλότερων ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης.

Σύμφωνα με αυτή την «άποψη», αυτό δεν σημαίνει ότι η συμμετοχή σε παγκόσμιους πολέμους πάντα βελτιώνει την κατάσταση της οικονομίας, διότι ο πόλεμος φέρνει τον θάνατο και την καταστροφή.

Ο ισχυρισμός ότι ο πόλεμος βοηθά την οικονομία, ακολουθεί την λογική των υποστηρικτών του Maynard Keynes, ο οποίος ισχυρίζεται ότι η προετοιμασία για πόλεμο, αυξάνει τις δημόσιες δαπάνες και παρέχει χιλιάδες θέσεις εργασίας στους ανθρώπους.

Αντίθετα, η πιθανότητα ενός πολέμου βοηθά σε σημαντικό βαθμό τις κυβερνήσεις να επικεντρώνονται σε σημαντικά έργα υποδομής.

Προσπαθώντας να βρεθεί η θετική πλευρά στο σενάριο ενός παγκόσμιου πολέμου, αυτό το σχέδιο μπορεί να φαίνεται αποκρουστικό, αλλά σύμφωνα με τα παραδείγματα της ιστορίας των ΗΠΑ, καταδεικνύει ότι η άποψη αυτή επιβεβαιώνεται και αποδεικνύεται. Θεμελιώδεις καινοτομίες, όπως η πυρηνική ενέργεια, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, τα αεροσκάφη της σύγχρονης αεροπορίας που αναπτύχθηκαν από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, έγιναν με σκοπό την επίτευξη της νίκης κατά των δυνάμεων του Άξονα, και αργότερα της νίκης κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου.

Το διαδίκτυο αρχικά είχε σχεδιαστεί για να βοηθήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να αντέξουν σε έναν παρατεταμένο πυρηνικό πόλεμο.

Βασικά σχέδια της Silicon Valley τέθηκαν στο πλαίσιο των συμβάσεων με το αμερικανικό στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα, και όχι σύμφωνα με τις αρχές και τις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας.

Η εκτόξευση σειράς δορυφόρων Sputnik από την Σοβιετική Ένωση είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την ανάπτυξη της διαστημικής βιομηχανίας και των συναφών τεχνολογιών, οι οποίες θα επηρέαζαν θετικά την οικονομική ανάπτυξη στο μέλλον.

Ο Πόλεμος στο σύνολό του εστιάζει σε προσπάθειες και σχέδια που οι κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν να επιτύχουν σε καιρό ειρήνης. Για παράδειγμα, το «σχέδιο Manhattan», το οποίο διήρκεσε έξι χρόνια «κατανάλωσε» το 0,4% του ΑΕΠ των ΗΠΑ, στο απόγειο της ανάπτυξής του.

Επέτρεψε την κατασκευή μιας πυρηνικής βόμβας από το μηδέν. Σήμερα είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ανάλογα προγράμματα με παρόμοια ταχύτητα και σημαντικά επιτεύγματα.

Κατά την διάρκεια ενός παγκόσμιου πολέμου είχαμε:

-εντατικοποίηση της αντιπαλότητας και του ανταγωνισμού με ένα ισχυρό εχθρό
-εγγυημένες εντολές για τις εταιρείες που συνδέονται με το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα.
-σφαίρες επιρροής, ικανότητα διείσδυσης σε νέες αγορές που δεν είχαν προηγουμένως την δυνατότητα πρόσβασης.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν ένας από τους κορυφαίους δανειστές για πολλές χώρες του Κόσμου.

Επισήμως οι ΗΠΑ εισήλθαν στον πόλεμο πιο κοντά στο τέλος του και υπέστησαν λιγότερες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές σε σύγκριση με άλλους συμμετέχοντες στον πόλεμο.

Την ίδια στιγμή η Αμερική ήταν σε θέση να αποκομίσει το μέγιστο δυνατό όφελος για τον εαυτό της.Πολλοί έχουν σημειώσει ότι η περίοδος που ονομάζεται (Roaring twenties) στις Ηνωμένες Πολ ιτείες, άρχισε με φόντο τη μετάβαση από την οικονομία του πολέμου σε μια βιομηχανική οικονομία.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες συσσώρευσαν ένα τεράστιο όγκο των παγκόσμιων αποθεμάτων χρυσού. Η ΕΣΣΔ και άλλες χώρες αναγκάστηκαν να πληρώσουν σε χρυσό την στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με πολλούς ιστορικούς, ο Β ‘Παγκόσμιος Πόλ εμος επέτρεψε στις ΗΠΑ να «εξέλθουν»
από τη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του ’30.

Μέχρι το 1948, το μερίδιο της βιομηχανικής παραγωγής των ΗΠΑ σε σχέση με τις χώρες της δύσης ανερχόταν στο εκπληκτικό ποσοστό του 55%.

Το μερίδιο της οικονομίας των ΗΠΑ αντιπροσωπεύει, το 50% της παγκόσμιας παραγωγής άνθρακα, το 64% του πετρελαίου, το 53% της παραγωγής χάλυβα, το 17 % της παραγωγής σιτηρών, το 63% του καλαμποκιού.

Μετά το Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ηνωμένες Πολιτείες συγκέντρωσαν στα χέρια τους, περίπου τα 2/3 του παγκόσμιου χρυσού, το μερίδιο των εξαγωγών των ΗΠΑ προς το εξωτερικό εμπόριο στις δυτικές χώρες ανήλθε σε ποσοστό περίπου 30%.

Η εφαρμογή του «Σχεδίου Μάρσαλ», ενός τιτάνιου προγράμματος για την αποκατάσταση των κατεστραμμένων οικονομιών της Ευρώπης μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, κυριολ εκτικά πλούτισε τις ΗΠΑ και άνοιξε νέες αγορές".

Το άρθρο των NYT προκαλεί πολύ μεγάλο προβληματισμό, έως και κατάθλιψη, καθώς διαφαίνεται μια οργανωμένη προσπάθεια αιματοκυλήσεως του πλανήτη αδιαφόρώντας για τις όποιες συνέπειες.

Εντυπωσιακή είναι επίσης και η υποκατάσταση των εννοιών: «Η οικονομία των ΗΠΑ είναι ισοδύναμη με “την παγκόσμια οικονομία”, το όφελος για την οικονομία των ΗΠΑ ταυτίζεται με την ευημερία σε όλο τον κόσμο.

Σε αυτή την περίπτωση ένας μεγάλος αριθμός θυμάτων και τεράστιων καταστροφών στην Ευρώπη, με δεδομένου ότι μπορεί να ακούγεται φρικτό σαν ιδέα, είναι ιδιαίτερα «θετικό» για την Αμερική, αναφέρει Ρώσος αναλυτής.

Τα επιχειρήματα των δυτικών μέσων ενημέρωσης για την παγκόσμια οικονομία (δηλαδή την οικονομία των ΗΠΑ) μετατρέπονται σε ένα αιμοβόρο πλάσμα σαν το ακόρεστο σημιτικό Μολώχ. Στο όνομα λοιπόν αυτής της απεχθούς «θεότητας», οι οικονομολόγοι, οι επενδυτές και οι πολιτικοί, διασφαλίζουν ότι η αύξηση του ΑΕΠ δεν θα είναι 2% ή 4%, για αυτόν τον λόγο θα πρέπει να ασκηθεί πίεση για να «θυσιαστούν» εκατομμύρια άνθρωποι στο «βωμό του Μολώχ» και ίσως και ολόκληρες χώρες.

Τα δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων που έχασαν τη ζωή στους παγκόσμιους πολέμους όμως, δεν θα είναι σε θέση ποτέ να «αξιολογήσουν» τα αποτελέσματα της «ταχείας ανάπτυξης".

Το άρθρο των NYTimes ειναι εξόχως σημαντικό και ανησυχητικό. Η εφημερίδα θεωρείται "σοβαρή" για να αμφισβητηθούν αυτά που γράφει. Συνεπώς πρέπει να τα πάρουμε σοβαρά. Υπάρχουν κάποιοι θεοπάλαβοι που διαδίδουν ότι το πυρηνικό σύστημα της Ρωσιας δεν είναι σε καλή κατάσταση σκεπτόμενοι εποχές Γιέλτσιν, και ότι θα μπορέσουν να την καταστρέψουν χωρίς οι ΗΠΑ να πάθουν ζημιές!

Μετά ως νικητές πιτεύουν ότι θα δικαιολογήσουν αυτό το "εγκλημα" στον κόσμο με την βοήθεια των ελεγχόμενων ΜΜΕ.Ανησυχούμε σφοδρα με αυτούς που κυβερνουν τον πλανήτη, καθώς για αυτούς οι ζωές μας έχουν λιγότερη αξία από ότι μια μύγα, ενώ για τους ίδιους πιστεύουν ότι εναι "αθάνατοι".

defencenet.gr