Το «Σχέδιο Ανακόντα» ή «Scott's Great Snake» είναι το όνομα μιας στρατηγικής στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, με στόχο να καθυποτάξει τις Πολιτείες που είχαν αποσχιστεί.
Το σχέδιο προτάθηκε από τον στρατηγό Ουίνφιλντ Σκοτ, και υπογράμμιζε
τον αποκλεισμό των νοτίων λιμένων, και το κόψιμο του θύλακα στα δύο,
αρχής γενομένης από το Νότο, μέσω του ποταμού Μισισιπή.
Επειδή ο αποκλεισμός θα ήταν μάλλον παθητικής μορφής, το σχέδιο έτυχε του χλευασμού από την φατρία που ήθελε μια πιο ενερφητική μορφή του πολέμου, την οποία είχαν παρομοιάσει με την αποπνικτική ενέργεια μιας ανακόντας πάνω στο θήραμά της. Η εικόνα με το φίδι να στραγγαλίζει το θύμα του, έκανε δημοφιλές το όνομα αυτής της τακτικής. Ποτέ όμως την ίδια την τακτική, η οποία είχε περισσότερες αδυναμίες παρά προτερήματα.
Η στρατηγική επινοήθηκε στην Αυστρία γύρω στα 1770, το λεγόμενο «cordon» και πάντα έτυχε ανεπιτυχών εφαρμογών εναντίον των Γάλλων το 1792-1797. Οι Γάλλοι είχαν καταφέρει κάθε φορά να κόβουν την «Ανακόντα» στα δύο, συγκεντρώνοντας σε εκείνο το σημείο ανώτερες δυνάμεις, και στη συνέχεια τεμάχιζαν εναλλάξ τα δύο μεγαλύτερα κομμάτια του «φιδιού».
Στον Αμερικανικό Εμφύλιο, οι υποστηρικτές της «Ανακόντα» πίστευαν ότι με τον στραγγαλισμό της ευρύτερης περιοχής, θα μείωναν το έδαφος του κινήματος της απόσχισης σε μία μόνο βασική πολιτεία, για την οποία πίστευαν ότι ήταν η Γεωργία.
Ακόμη και Μαρξ και ο Ένγκελς, που ήταν φυσικά οι «αναλυτές» του σχεδίου, είχαν αποκτήσει μια αρνητική αίσθηση αυτής της τακτικής, και πολύ σωστά σημείωσαν τις αδυναμίες του σχεδίου, εντοπίζοντας με ακρίβεια το «σημείο-κλειδί» για τους αυτονομιστές. Ωστόσο, «Ανακόντα» και όπως αυτή απεικονίστηκε στον Τύπο της εποχής, δεν ήταν ποτέ η έγκυρη στρατηγική, έτσι ώστε αυτονομιστές δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να κόψουν το φίδι στα δύο.
Παρ 'όλα αυτά, οι Ουκρανοί στρατηγοί που είναι αρκετά μεγάλοι για να μην έχουν ακούσει στις στρατιωτικές ακαδημίες νωρίτερα τον Μαρξ και τον Ένγκελς, προσπαθούν να οργανώσουν μια «Ανακόντα» για την αποσχισθείσα περιοχή του Ντόνμπας, παρότι είναι προβλέψιμο αυτό που θα συμβεί.
fox2magazine
Επειδή ο αποκλεισμός θα ήταν μάλλον παθητικής μορφής, το σχέδιο έτυχε του χλευασμού από την φατρία που ήθελε μια πιο ενερφητική μορφή του πολέμου, την οποία είχαν παρομοιάσει με την αποπνικτική ενέργεια μιας ανακόντας πάνω στο θήραμά της. Η εικόνα με το φίδι να στραγγαλίζει το θύμα του, έκανε δημοφιλές το όνομα αυτής της τακτικής. Ποτέ όμως την ίδια την τακτική, η οποία είχε περισσότερες αδυναμίες παρά προτερήματα.
Η στρατηγική επινοήθηκε στην Αυστρία γύρω στα 1770, το λεγόμενο «cordon» και πάντα έτυχε ανεπιτυχών εφαρμογών εναντίον των Γάλλων το 1792-1797. Οι Γάλλοι είχαν καταφέρει κάθε φορά να κόβουν την «Ανακόντα» στα δύο, συγκεντρώνοντας σε εκείνο το σημείο ανώτερες δυνάμεις, και στη συνέχεια τεμάχιζαν εναλλάξ τα δύο μεγαλύτερα κομμάτια του «φιδιού».
Στον Αμερικανικό Εμφύλιο, οι υποστηρικτές της «Ανακόντα» πίστευαν ότι με τον στραγγαλισμό της ευρύτερης περιοχής, θα μείωναν το έδαφος του κινήματος της απόσχισης σε μία μόνο βασική πολιτεία, για την οποία πίστευαν ότι ήταν η Γεωργία.
Ακόμη και Μαρξ και ο Ένγκελς, που ήταν φυσικά οι «αναλυτές» του σχεδίου, είχαν αποκτήσει μια αρνητική αίσθηση αυτής της τακτικής, και πολύ σωστά σημείωσαν τις αδυναμίες του σχεδίου, εντοπίζοντας με ακρίβεια το «σημείο-κλειδί» για τους αυτονομιστές. Ωστόσο, «Ανακόντα» και όπως αυτή απεικονίστηκε στον Τύπο της εποχής, δεν ήταν ποτέ η έγκυρη στρατηγική, έτσι ώστε αυτονομιστές δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να κόψουν το φίδι στα δύο.
Παρ 'όλα αυτά, οι Ουκρανοί στρατηγοί που είναι αρκετά μεγάλοι για να μην έχουν ακούσει στις στρατιωτικές ακαδημίες νωρίτερα τον Μαρξ και τον Ένγκελς, προσπαθούν να οργανώσουν μια «Ανακόντα» για την αποσχισθείσα περιοχή του Ντόνμπας, παρότι είναι προβλέψιμο αυτό που θα συμβεί.
fox2magazine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου