«ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ, ΙΣΛΑΜΙΚΟΣ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΑΠΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ»

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ὁμίλησε σέ διημερίδα τοῦ Ἰνστιτούτου Γεωπολιτκῶν Ἐρευνῶν «Ἐθνική Ἀναδημιουργία» μέ θέμα τῆς διημερίδας: «Ἡ ἀσφάλεια τῆς Εὐρώπης μιά νέα γεωπολιτική διάσταση» στό Ξενοδοχεῖο Ντιβάνι Ἀπόλλων Παλλάς Βουλιαγμένης ἀναπτύσοντας τήν κατωτέρω εἰσήγηση.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
«ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ, ΙΣΛΑΜΙΚΟΣ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΑΠΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ»
Ἐλλογιμώτατε κ. Φίλιππε Τσαλίδη, Πρόεδρε τοῦ Ἰνστιτούτου Γεωπολιτικῶν Μελετῶν «’Εθνική Ἀναδημιουργία» καί Καθηγητά τῆς Πολυτεχνικῆς Σχολῆς τοῦ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης,
Κυρίες καί Κύριοι,
Θά θέλαμε, κατ’ ἀρχήν, νά ἐκφράσουμε τά βαθύτερα αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης καί ἐνθέρμου εὐχαριστίας, πού διακατέχουν τήν καρδιά μας, γιά τήν τιμητική πρόσκληση, πού εἴχατε τήν εὐγενή καλωσύνη νά ἀπευθύνετε πρός τήν ἐλαχιστότητά μας, νά συμμετέχουμε ὡς ὁμιλητής στή Διημερίδα Σας.
Εὐθύς ἐξ άρχῆς θά πρέπει νά ὑπογραμμιστεῖ τά ὅσα θά ἀναφερθοῦν στή συνέχεια δέν ἐνέχουν καμμία πρόθεση, μίσους ἤ ἐμπαθείας πρός οἱοδήποτε πρόσωπο ἤ οἱαδήποτε ὁμάδα προσώπων, ἀλλά περιγράφουν θεολογικῶς καί ρεαλιστικῶς τήν πραγματικότητα. Βασική μας ἀρχή εἶναι ὅτι πρέπει νά ἀγαπᾶμε τά πρόσωπα, ἀλλά νά ἐλέγχουμε ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία καί μέ κριτικό νοῦ τίς ἔκθεσμες πράξεις καί ἐνέργειές τους, γιά νά προφυλάξουμε ἀφ’ἑνός τό ἐμπιστευθέν παρά τοῦ Ἀρχιποιμένος Χριστοῦ ποίμνιο καί ὁδηγήσουμε ἀφ’ ἑτέρου αὐτά σε μετάνοιαν μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μή λησμονώντας ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ χώρα ὄχι τῶν ἀμετανοήτων, ἀλλά τῶν μετανοούντων καί μεταποιουμένων ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων. Ἡ λέξη «Ἐκκλησία» σημαίνει ἑνότητα καί προέρχεται ἀπό τήν πρόθεσιν «ἐκ» καί τό ρῆμα «καλῶ», πού σημαίνει «μαζεύω, συναθροίζω». Τό ὄνομα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὄνομα ἑνότητος. Ἐκκλησία σημαίνει σύναξις.
Τό θέμα, τό ὁποῖο θά ἀναπτύξουμε σήμερα στήν ἀγάπη Σας, εἶναι πολύ σοβαρό καί ἐπίκαιρο, πολύ φλέγον καί καυτό, καί χρήζει ἀμέσου ἐνημερώσεως, συστρατεύσεως καί ἀντιμετωπίσεως πρός ὄφελος τῆς Ἑλληνορθοδόξου πατρίδος μας. «Ἀποχριστιανισμός τῆς Εὐρώπης» εἶναι ἡ θεματολογία, μέ τήν ὁποία θά Σᾶς ἀπασχολήσουμε. Ὅπως ἀντιλαμβάνεσθε, τό θέμα εἶναι πολύ μεγάλο καί ἔχει τεράστιες διαστάσεις, γι’αὐτό καί ἡ ἐλαχιστότητά μας θα προσπαθήσει νά ψηλαφήσει τά πιό κύρια καί βασικά σημεῖα του.
Α) Η «ΝΕΑ ΤΑΞΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ»
Τίς τελευταῖες δεκαετίες ὅλο καί περισσότερο γίνεται λόγος γιά «Νέα Ἐποχή», γιά «Νέα Τάξη Πραγμάτων» καί γιά «Παγκοσμιοποίηση». Ὁ ὅρος «Νέα Ἐποχή» χρησιομοποιεῖται πλέον εὐρέως σέ κάθε φάσμα τῆς κοινωνικῆς ζωῆς, ἀκόμη καί τῆς θρησκείας. Ὅλοι μας ἔχουμε ἀκούσει, μέσω τῶν Μ.Μ.Ε., συνθήματα, ὅπως «Νέα Ἐποχή» στήν πολιτική, «Νέα Ἐποχή» στήν παιδεία, «Νέα Ἐποχή» στήν ὑγεία, «Νέα Ἐποχή» στά φάρμακα, «Νέα Ἐποχή» στά τρόφιμα, «Νέα Ἐποχή» στήν ἱστορία, «Νέα Ἐποχή» στίς σχέσεις μεταξύ τῶν κρατῶν, «Νέα Ἐποχή» στίς σχέσεις μεταξύ τῶν «Ἐκκλησιῶν» καί τῶν θρησκειῶν κ.ο.κ. Ἔχουμε, ὅμως, ἀναρωτηθεῖ ποτέ τί εἶναι αὐτή ἡ «Νέα Ἐποχή» ἤ δεχόμαστε ἀκρίτως ὅ,τι μᾶς πλασάρουν οἱ νεοεποχίτες καί νεοταξίτες διατάκτες τῶν Μ.Μ.Ε.;
Ἡ λεγομένη «Νέα Ἐποχή»[1], βασίζεται σέ μιά παλαιά σκέψη, πού συναντᾶται σέ ἐξωχριστιανικές θρησκεῖες. Πρόκειται γιά μιά ἄποψη τῆς ἀστρολογίας, ὅτι δῆθεν κάθε 2.000 περίπου χρόνια εἰσέρχεται ἡ ἀνθρωπότητα σέ μιά «Νέα Ἐποχή». Ἡ προηγούμενη ἦταν, λένε, ἡ Ἐποχή τῶν Ἰχθύων, ἡ ἐποχή τοῦ Χριστιανισμοῦ. Τώρα εἰσερχόμαστε στή «Νέα Ἐποχή», στήν «Ἐποχή τοῦ Ὑδροχόου», μιά δῆθεν χρυσή ἐποχή γιά την ἀνθρωπότητα. Ὁ Χριστιανισμός θά τεθεῖ στό περιθώριο τῆς Ἱστορίας. Θά ἔρθουν νέες ἀλήθειες. Θά τίς φέρει ὁ «μεσσίας» ἤ Χριστός της Νέας Ἐποχῆς. Ἡ Ἁγία Γραφή, ὅμως, μᾶς προειδοποεῖ ὅτι ὅποιος ἔρθει μετά τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό μέ τήν ἀξίωση νά λατρευτεῖ ὡς Χριστός, θά εἶναι ψεύτικος Χριστός, δηλαδή, Ἀντίχριστος. Καί μόνον αὐτά, βέβαια, ἀρκοῦν, γιά νά καταλάβει κανείς ὅτι ἡ λεγομένη «Νέα Ἐποχή» εἶναι ἀντίθετη καί ἀσυμβίβαστη μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας.
Αὐτοί πού κατευθύνουν τό ἀντίχριστο, ἄθεο καί ἐκκλησιομάχο κίνημα τῆς λεγομένης «Νέας Ἐποχῆς», ἔχουν ὡς σκοπό νά ἐγκαταστήσουν τήν πολυδιαφημισμένη λεγομένη «Νέα Τάξη Πραγμάτων». Δύο εἶναι οἱ βασικοί στόχοι τῆς λεγομένης «Νέας Ἐποχῆς» : α) Ἡ ἐγκαθίδρυση μιᾶς «Νέας Τάξεως Πραγμάτων» σέ πολιτικο-οἰκονομικό ἐπίπεδο, καί β) Ἡ ἐγκαθίδρυση μιᾶς «Νέας Τάξεως Πραγμάτων» σέ θρησκευτικό ἐπίπεδο.
Ὅταν κάνουμε λόγο γιά μία «Νέα Τάξη Πραγμάτων» σέ πολιτικο-οἰκονομικό ἐπίπεδο, ἐννοοῦμε τήν σχεδιαζομένη Παγκόσμια Ἡλεκτρονική Διακυβέρνηση, μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἀναμενόμενο ἀπό τούς ὀπαδούς τῆς λεγομένης «Νέας Ἐποχῆς» μεσσία ἤ «ἀβατάρ» τῆς λεγομένης «Νέας Ἐποχῆς».
Ὄταν κάνουμε λόγο γιά μία «Νέα Τάξη Πραγμάτων» σέ θρησκευτικό ἐπίπεδο, ἐννοοῦμε τήν σχεδιαζομένη Πανθρησκεία. Ἡ Πανθρησκεία εἶναι ἡ κίνηση γιὰ τὴν ἕνωση σέ πρώτο στάδιο τῶν διαφόρων αἱρέσεων (Παπισμός, Προτεσταντισμός, Μονοφυσιτισμός) μέ τήν Μία, Ἁγία, Καθολική και Ἀποστολική, Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, χωρίς ὅμως τήν κοινή Ὀρθόδοξη πίστη καί μέ παραμένουσες τίς μέγιστες δογματικές διαφορές, καὶ σέ δεύτερο στάδιο γιὰ τὴν ἕνωση ὅλων τῶν θρησκειῶν (Ἰσλαμισμός, Ἰουδαϊσμός, Βουδισμός, Ἰνδουϊσμός). Ἡ Πανθρησκεία τελικὸ σκοπὸ ἔχει νὰ ἐξαφανίσει, μέσα σ’ αὐτό τὸ χωνευτήρι, τὸν Χριστιανισμὸ καὶ ἰδίως τὴν Ὀρθοδοξία, ποὺ κατέχει τὴν Ἀλήθεια. Σκοπεύει δὲ στὴν τελικὴ φάση τοῦ σκοτεινοῦ του σχεδίου νὰ ἀντικαταστήσει τὴν λατρεία τοῦ ἑνός Θεοῦ, μὲ τὴν λατρεία τοῦ βυθίου δράκοντος!
Ἡ ὑλοποίηση τῶν προαναφερομένων δύο στόχων τῆς λεγομένης «Νέας Ἐποχῆς» προωθήθηκε καί προωθεῖται ἀπό ὅλους σχεδόν τούς πολιτικούς ἡγέτες ὅπως ἐπίσης καί θρησκευτικούς ἡγέτες.
Ἡ λεγομένη «Νέα Ἐποχή» καί ἡ «Νέα Τάξη Πραγμάτων» δικαιολογοῦν καὶ νομιμοποιοῦν ὅλες τὶς ἁμαρτίες καὶ τὰ πάθη τῶν ἀνθρώπων, πρὸς τὰ ὁποῖα χειραγωγοῦν καὶ τὴν νεολαία˙ τήν πορνεία, τήν μοιχεία, τήν ὁμοφυλοφιλία, ἀκόμη καὶ τήν κτηνοβασία, μὲ τὴν λεγομένη σεξουαλικὴ ἀπελευθέρωση καὶ σεξουαλικὴ ἀγωγή, μέ τήν διάλυση τῆς οἰκογενείας, μὲ τὴν διευκόλυνση τῶν διαζυγίων, μέ τόν πολιτικό γάμο, μέ τὰ σύμφωνα ἐλεύθερης διαβίωσης καὶ τοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων, μέ τήν σατανιστικὴ μουσικὴ καὶ ψυχαγωγία, μέ τήν ἄμβλυνση τοῦ πατριωτισμοῦ, μέ τὴν δυσφήμηση τῶν πατρίδων, καὶ τὴν ἀναθεώρηση τῆς ἱστορίας καὶ τῆς παραδοσιακῆς πίστεως, καὶ πλεῖστα ἄλλα.
Σύγχρονες ἐκφάνσεις τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καί τῆς «Νέας Τάξεως Πραγμάτων» εἶναι ὁ Γκουρουϊσμός καί ὁ Ἀποκρυφισμός. Οἱ κυριότερες ἐκφράσεις τοῦ Ἀποκρυφισμοῦ εἶναι ἡ Θεοσοφία, ὁ Πνευματισμός, ἡ Παραψυχολογία, ἡ Μαγεία, ἡ Ἀστρολογία, ὁ Σαμανισμός, ἡ Καββάλα (Καμπαλά), ὁ Σατανισμός, ὁ Διαλογισμός, ἡ Γιόγκα, οἱ ἐναλλακτικές θεραπεῖες, ὅπως ἡ Ὁμοιοπαθητική[2], καί γενικά κάθε παραφυσική ἐνασχόληση, τά ὁποία δυστυχῶς ἔχουν περάσει σέ παιδικά παιχνίδια, σέ παιδικά περιοδικά καί ἀναγνώσματα, στήν τηλεόραση καί σέ τηλεοπτικές ἐκπομπές, στό Διαδίκτυο (Internet) καί στή Μουσική (Heavy metal, Black metal, Death metal), μέ ἀποτέλεσμα νά ἐξοικειώνονται τά παιδιά μέ τό κακό, τήν μαγεία, τόν ἀποκρυφισμό, τήν δαιμονολογία, νά καλλιεργοῦνται ὁ φόβος καί τά ἀρνητικά συναισθήματα τῶν παιδιῶν, ἀφοῦ περιέχουν ἀντιπαιδαγωγικά μηνύματα, διαμορφώνοντας ρατσιστική συνείδηση[3].
Συνδιαμορφωτές αὐτῆς τῆς παλαιᾶς «Νέας Ἐποχῆς» καί τῆς «Νέας Τάξεως Πραγμάτων» εἶναι ὁ Διεθνής καί φρικώδης Σιωνισμός, ἡ Μασονία, μέ ἐκτελεστικό της ὄργανο τήν Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, ἡ Νεοειδωλολατρία, καὶ τέκνα ὅλων αὐτῶν εἶναι ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ ἡ Οἰκολογία.
Ἡ παναίρεσις τοῦ συγκρητιστικοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ κατατρώει καὶ φθείρει ἐσωτερικὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καθ᾽ ὅλη τὴν διάρκεια τοῦ 20οῦ αἰῶνος, καὶ ἡ καταστροφική της δύναμη ἔχει κορυφωθῆ στὶς ἡμέρες μας, ἀφοῦ ἔχει κατορθώσει νὰ προσηλυτίσει μεγάλο ἀριθμὸ κληρικῶν καὶ θεολόγων, διακηρύσσει ὅτι οὔτε ὁ Χριστὸς οὔτε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι οἱ μοναδικοὶ δρόμοι σωτηρίας, μὲ τὶς διαχριστιανικὲς καὶ διαθρησκειακὲς σχέσεις, ποὺ ὑποστηρίζει καὶ ἀναπτύσσει, βοηθούμενος ἀπὸ τὰ σκοτεινὰ κέντρα ποὺ ἀναφέραμε. Διδάσκει ὅτι οἱ ἄνθρωποι σώζονται καὶ στὶς ἄλλες ἀντίχριστες καί λαοπλάνες θρησκεῖες, Ἰουδαϊσμό, Ἰσλάμ, Βουδισμό, ἀκόμη καὶ στὴν εἰδωλολατρία, ἀλλὰ καὶ στὶς αἱρετικές θρησκευτικές παρασυναγωγές τοῦ Παπισμοῦ, τοῦ Προτεσταντισμοῦ καὶ τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ. Ἐξισώνει δηλ. σωτηριολογικὰ τὸν Όρθόδοξο Χριστιανισμὸ καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ τὶς θρησκεῖες καὶ τὶς αἱρέσεις καὶ καταπολεμεῖ μὲ σφοδρότητα τὴν θέση ὅτι μόνον ὁ Χριστὸς σώζει, εἶναι τὸ φῶς, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή, ὅτι δὲν ὑπάρχει πουθενὰ ἀλλοῦ ἡ ἕνωσι Θεοῦ καί ἀνθρώπου καί ἡ ἀπόκτησι ἀπό τόν ἄνθρωπο τῆς ὁμοηθείας πρός τό Θεό, καὶ ὅτι μόνο ἡ ᾽Ορθόδοξη Ἐκκλησία, ποὺ ἐκράτησε ἀνόθευτο καὶ ἀπαραχάρακτο τὸ κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων, ταυτίζεται μὲ τὴν σώζουσα καὶ ταμιοῦχο τῆς Χάριτος Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Ὅσοι ἐξακολουθοῦμε, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, νὰ προβάλλουμε καὶ νὰ κηρύσσουμε τὴν σωτηριολογικὴ μοναδικότητα καὶ ἀποκλειστικότητα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς Ἐκκλησίας χαρακτηριζόμαστε ὡς φανατικοί, μισαλλόδοξοι, γραφικοί, στερούμενοι ἀγάπης. Πολλάκις συκοφαντούμεθα καὶ ὑβριζόμεθα καὶ μὲ πολλοὺς τρόπους διωκόμαστε[4].
Τώρα μάλιστα, πού ψηφίσθηκε καί ἰσχύει καί στὴν Ἑλλάδα ὁ περιβόητος λεγόμενος «ἀντιρατσιστικὸς» νόμος πού τροποποίησε τόν ἰσχύοντα, ἀπαγορεύεται νὰ χρησιμοποιήσεις προσδιοριστικούς ὅρους, ὅπως αἵρεση, πλάνη κ.λπ. Δέν νομίζω ὅτι ἔχουμε ἀντιληφθεῖ καί συνειδητοποιήσει ὅλοι μας πλήρως καί σέ βάθος τό γεγονός ὅτι μέ τόν λεγόμενο «ἀντιρατσιστικό» νόμο, πού στήν ουσία του εἶναι καθαρά ρατσιστικός καί φασιστικός, ἀντισυνταγματικός καί ἀντίθεος, καταλύθηκε ἡ δημοκρατία στή χώρα μας, ἐπειδή ποινικοποιεῖται τώρα ἀκόμη καί ἡ ἔκφραση τῆς γνώμης καί θεμελιώνεται μέ τήν θεσμοθέτηση καί ἑτέρου σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ στόν ἄνθρωπο, ἡ ἀνατροπή τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας καί φυσιολογίας καί τοῦ ἠθικοῦ ἀξιακοῦ κώδικα τοῦ δικαιϊκοῦ μας συστήματος, ἀσφαλῶς μέ τίς ἐπιταγές τοῦ διεθνιστικοῦ συστήματος καί τῶν ἰνστρουχτόρων τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Ἐπιτυγχάνεται ἑπομένως ἕνας στρατηγικός στόχος τῆς «Νέας Τάξης», διότι ἄνθρωποι χωρίς ἠθική προσωπικότητα καί ἠθικές ἀντιστάσεις ἀπέναντι στό πολύμορφο κακό, στήν διαφθορά καί τήν διαστροφή εἶναι ἕνα ἄμορφο ὑλικό, μιά εὔκολα χειραγωγήσιμη καί διαχειρίσιμη μάζα ἀπό τούς πονηρούς καί δόλιους συνομώτες τῆς παγκόσμιας δικτατορίας τῶν ἀγορῶν μέ τήν γνωστή ἐθνοτική καταγωγή. Ἔτσι, ἐφαρμόζοντας αὐτό, πού στό κλασσικό βιβλίο «1984» ὁ Τζώρτζ Ὄργουελ ἔλεγε, ὅτι «ὅποιος ἐλέγχει τή γλώσσα ἑνός ἀνθρώπου ἐλέγχει καί τίς σκέψεις του», κατασκεύασαν νέες λέξεις, ὅπως ἰσλαμοφοβία, ὁμοφοβία κ.λπ., πού ἔχουν στόχο συγκεκριμμένο τύπο ἀνθρώπου, τόν γηγενῆ δυτικό μέσο πολίτη, πού ἀγαπᾶ τόν τόπο, τήν ἱστορία, τήν κουλτούρα καί τίς παραδόσεις τοῦ λαοῦ του, μέ λίγα λόγια τόν «ἀνησυχούντα» Χριστιανό Εὐρωπαῖο, τόν δῆθεν συντηρητικό καί δῆθεν μή πολιτικά ὀρθό.
Εἶναι βαρυσήμαντη ἡ γνώμη τοῦ γνωστοῦ νεοταξίτη, ἑβραϊκῆς καταγωγῆς, Ἀμερικανοῦ Χένρυ Κίσσιγκερ, πρώην ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῶν Η.Π.Α., ἀνθέλληνος, σχετικά μέ τό ἑλληνικό ἔθνος καί τήν ὀρθόδοξη πίστη του, τήν ὁποία ἀσπάζεται, προωθεῖ καί ἐφαρμόζει ἡ πλειάδα τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων μας. Τήν παραθέτουμε ἄν καί μετά τόν θόρυβο πού δημιούργησε ἀμφισβητήθηκε μέν ἀλλά ἐπιβεβαιώθηκε ἀπό τήν ἐφαρμογή της: «Ὁ ἑλληνικός λαός εἶναι δυσκολοκυβέρνητος καί γι’αὐτό πρέπει νά τόν πλήξουμε βαθιά στίς πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ἴσως συνετισθεῖ. Ἐννοῶ δηλ. νά πλήξουμε τή γλώσσα, τή θρησκεία, τά πνευματικά καί ἰστορικά του ἀποθέματα, ὥστε νά ἐξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του νά ἀναπτυχθεῖ, νά διακριθεῖ, νά ἐπικρατήσει, γιά νά μή μᾶς παρενοχλεῖ στήν Ἀνατολική Μεσόγειο, στή Μέση Ἀνατολή, σέ ὅλη αὐτή τή νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικῆς σημασίας γιά μᾶς, γιά τήν πολιτική τῶν Η.Π.Α.»[5].
Ἐφαρμόζοντας πλήρως τήν παραπάνω ὁδηγία, ἡ λεγομένη «Νέα Ἐποχή» καί ἡ «Νέα Τάξις Πραγμάτων» ἐπέφεραν στήν φιλτάτη ἁγιοτόκο καί ἠρωοτόκο Ἑλλάδα τήν ἀλλοίωση καί διαστρέβλωση τοῦ γλωσσικοῦ, ἱστορικοῦ καί θρησκευτικοῦ φρονήματος καί αὐτοσυνειδησίας, ὥστε μετ’ἀφάτου πόνου καί θλίψεως νά κάνουμε σήμερα λόγο γιά γενοκτονία τῆς ἐθνικῆς, ἱστορικῆς καί θρησκευτικῆς μας μνήμης, γιά νέους εξισλαμισμούς καί γιά δημιουργία νέων γενιτσάρων, τῶν μελλοντικῶν παιδιῶν μας.
Στόχοι τῆς λεγομένης «Νέας Ἐποχῆς» καί τῆς «Νέας Τάξεως Πραγμάτων» στήν Ἑλλάδα εἶναι α) ὁ βίαιος καί πλήρης διαχωρισμός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό τό Ἔθνος (καί ὄχι ἀπό τό Κράτος, διότι ἤδη ὑπάρχει διαχωρισμός μεταξύ Ἐκκλησίας-Κράτους μέ τό σύστημα, πού διέπει τίς σχέσεις μεταξύ τους, τῶν διακριτῶν ρόλων καί τῆς συναλληλίας τοῦ Συντάγματος τοῦ 1975). -ΝΠΔΔ εἶναι καί οἱ μουφτεῖες τῆς Θράκης καί οἱ Ἰσραηλιτικές κοινότητες- μέ πλήρη ἁρμοδιότητα τῆς Πολιτείας σέ θέματα γάμου, ὀνοματοδοσίας καί μαθήματος θρησκευτικῶν, β) ἡ κατάργηση τῆς μισθοδοσίας τῶν κληρικῶν, γ) ἡ ἀπαγόρευση χειροτονίας νέων ἐμμίσθων κληρικῶν, δ) ἡ κατάργηση τοῦ θρησκευτικοῦ ὄρκου, ε) ἡ δήμευση τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί μοναστηριακῆς περιουσίας, ς) ἡ προσπάθεια καταργήσεως τοῦ ἤχου τῆς καμπάνας, και η) ἡ προσπάθεια καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, μέ τήν ἀποϊεροποίησή της.
Ἡ λεγομένη «Νέα Ἐποχή» καί ἡ «Νέα Τάξις Πραγμάτων» σέ ἐθνικό ἐπίπεδο ἐργάζονται α) γιά τήν ἀφαίρεση τοῦ Σταυροῦ ἀπό τήν Ἑλληνική σημαῖα, β) γιά τήν κατάργηση τῶν μαθητικῶν καί στρατιωτικῶν παρελάσεων στίς ἐθνικές ἑορτές μας, γ) γιά τήν κατασυκοφάντηση καί κατασπίλωση τῶν ἐθνικῶν μας ἡρώων ἐπί δῆθεν ἀπιστία στόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό καί τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό τοῦ Ἔθνους μας, τήν Κυρία Θεοτόκο, καί ἐπί δῆθεν ἠθικῆ παρεκτροπῆ, δ) γιά τήν ἀπάλειψη τῆς μνήμης τῆς μεγίστης προσφορᾶς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στούς ἀπελευθερωτικούς ἀγῶνες τοῦ Ἔθνους μας, ε) γιά τήν σπίλωση τῶν γενοκτονιῶν τῶν Μικρασιατῶν καί τῶν Ποντίων, ς) γιά τήν συρρίκνωση τῶν συνόρων τῆς Ἑλλάδος, μέσω τῆς αὐτονομήσεως τῆς Θράκης, τοῦ Αἰγαίου καί τῆς Κρήτης, μέσω τῆς ἀναγνωρίσεως στά Σκόπια τοῦ ὀνόματος «Μακεδονία», μέσω τῆς προωθήσεως τοῦ σχεδίου περί «Μεγάλης Ἀλβανίας» καί μέσω τῆς ἐνισχύσεως τοῦ τουρκικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ καί τοῦ νεοοθωμανισμοῦ, καί ζ) γιά τήν ἰσλαμοποίηση τῆς Ἑλλάδος μέ τήν κατασκευή μουσουλμανικῶν τζαμιῶν σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια τῆς Ἑλλάδος καί μουσουλμανικοῦ Τεμένους στό Βοτανικό, γιά τήν ἀναγνώριση πέραν τῆς συνθήκης τῆς Λωζάννης μουσουλμανικῆς μουφτείας στό Λεκανοπέδιο.
Ὥς στόχο ἔχουν, ἐπίσης, τόν ἀποκλεισμό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό τήν ἐκπαίδευση καί τήν δημιουργία ἑνός σχολείου οὐδετερόθρησκου. Ἡ προσπάθεια αὐτή ἤδη βρίσκεται σέ ἐφαρμογή, καρποί τῆς ὁποίας εἶναι α) ἡ κατάργηση τοῦ πολυτονικοῦ συστήματος γραφῆς καί ἡ θέσπιση τοῦ μονοτονικοῦ, β) ἡ προσπάθεια καταργήσεως τῆς πρωϊνῆς προσευχῆς στά σχολεῖα καί τοῦ Κυριακάτικου ἐκκλησιασμοῦ τῶν μαθητῶν, γ) ἡ ἀπαγόρευση τῆς παρουσίας πνευματικῶν-ἐξομολόγων ἱερέων στά σχολεῖα μέ τήν γνωστή Ἐγκύκλιο Γιαννάκου-Καλοῦ-Ράμα, δ) ἡ προσπάθεια ἀποκαθήλωσεως τῶν ἱερῶν εἰκόνων ἀπό τίς αἴθουσες διδασκαλίας, ε) ἡ μείωση τῆς διδακτέας ὕλης γιά τόν ἐθνοϊερομάρτυρα καί ἰσαπόστολο, μεγάλο διδάχο τοῦ Γένους μας, ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, ἀλλά καί γιά τούς Τρεῖς Ἱεράρχες, τούς προστάτες τῆς παιδείας καί τῶν Γραμμάτων, στ) ἡ ἀμφισβήτηση τῆς ὑπάρξεως τοῦ Κρυφοῦ Σχολειοῦ, ζ) ἡ προσπάθεια καταργήσεως τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, η) ἡ διδασκαλία τῆς θεωρίας τῆς ἐξελίξεως τοῦ Δαρβίνου, θ) τό πιλοτικό πρόγραμμα θρησκειολογικῶν σπουδῶν, πού διδάσκεται σέ 150 σχολεῖα τῆς χώρας μας, ι) ἡ κατάργησις τοῦ μαθήματος θρησκευτικῶν ἤ στην καλύτερη περίπτωση ἡ ἀντικατάστασή του ἀπό μιά ἐπιστημονική προσέγγιση τοῦ φαινομένου τῶν θρησκειῶν. Στήν τελευταία περίπτωση θά διδάσκεται στήν στοιχειώδη καί μέση ἐκπαίδευση τό μάθημα, χωρίς νά ἔχει ὁμολογιακό χαρακτήρα, ἀλλά ἡ ὕλη του θα περιλαμβάνει εἰσαγωγή στήν ἱστορία, τήν κοινωνιολογία καί τήν δογματική ὅλων τῶν θρησκειῶν. Μέ ἄλλα λόγια, θά μεταλλαχθῆ ὁ κατηχητικός καί ὁμολογιακός ὀρθόδοξος χαρακτήρας τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν σέ θρησκειολογικό καί πανθρησκειακό, καί ια) ἡ ἴδρυση Κατεύθυνσης Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στο Θεολογικό Τμήμα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.
Β) Ο ΙΣΛΑΜΙΚΟΣ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟΣ
Νεοταξική ὁδηγία εἶναι καί ἡ σχεδιαζομένη καί ἐν πολλοῖς ἐφαρμοσμένη Ἰσλαμοποίηση τῆς Εὐρώπης καί ἰδιαίτερα τῆς Ἑλλάδος. Ἄς ἐξετάσουμε, ὅμως, πρῶτα τό φαινόμενο τοῦ Ἰσλαμικοῦ Φονταμενταλισμοῦ. «Φονταµενταλισµός» γενικά εἶναι ἡ ἔντονη ἀντίδραση πρός τούς νεωτερισμούς τοῦ συγχρόνου ἐκκοσµικευµένου κόσµου – ἰδίως τούς θρησκευτικούς – καί ἡ στροφή πρός τά θεµέλια (fundamenta) τῶν ἀρχῶν τῆς πίστεως ἤ τῆς πρεσβευοµένης ἰδεολογίας, πού σηµαίνει ὅτι ὁ φονταµενταλισµός δέν εἶναι φαινόµενο θρησκευτικό µόνο, ἀλλά καί ἰδεολογικό, δηλ. τυφλῆς καί ἀδιάλλακτης προσκολλήσεως σέ κάποια ἰδεολογία (πολιτική, κοινωνική, κ.λπ.). Σήµερα, ὅµως, ὁ ὄρος «φονταµενταλισµός» ἔγινε γνωστός καί ἐπικράτησε ὡς μία ἄκρως φανατική μορφή προσηλώσεως στούς τύπους τῆς θρησκείας διαφόρων μισαλλοδόξων καί ἐπαναστατικῶν ὁμάδων τοῦ Ἰσλαμικοῦ κόσμου, πού ἀγωνίζονται γιά τήν ἀποκατάσταση τῶν παλαιῶν ἰδεωδῶν καί ἀρχῶν τῆς ἰσλαμικῆς θεοκρατίας ἐφαρμόζοντας τόν πυλώνα τοῦ Ἰσλάμ, τόν ἱερό πόλεμο, (τζιχάντ) καί στήν σύγχρονη ἐποχή, μέ ἰδεολόγημα ὅτι ἡ διά τῆς βίας ἐπικράτησι ἀποδεικνύει τήν θεϊκή εὔνοια, χωρίζοντας τόν κόσμο στόν οἶκο τοῦ Ἰσλάμ καί στόν οἶκο τοῦ πολέμου. Τό φαινόµενο αὐτό ἀποτελεῖ σύνδροµο ἡµιµαθείας καί τυφλῆς προσκολλήσεως µέ τή βία καί τήν ἀπανθρωπιά καί ἀποθαρρύνει τήν ἐλεύθερη συζήτηση καί τόν κριτικό στοχασµό, πού ἐλευθερώνουν τό πνεύµα καί κάνουν εἰρηνική τήν καρδιά.
Ὁ Ἰσλαμικός φονταµενταλισμός ἔχει διάφορα πρόσωπα. Διακρίνεται σ” ἐκείνους πού θέλουν νά τηρήσουν τίς ἀρχές τῆς ἰσλαµικῆς πίστεως, ἀλλά δέν υἱοθετοῦν ἄμεσα τόν ἱερό πόλεμο, καί σ’ ἐκείνους (σαλαφιστές) πού ἔχουν µία ἄκαµπτη, ὁλοκληρωτική καί ἀδιάλλακτη προσήλωση στίς θεµελιώδεις ἀρχές τῆς µουσουλµανικῆς θρησκείας ἡ ὁποία προβλέπει μέ πολλές σοῦρες τοῦ Κορανίου τόν λεγόμενο «Ἱερό Πόλεμο» σάν τρόπο ἐπικρατήσεως της. Οἱ φονταµενταλιστές αὐτοί εἶναι κλειστές θρησκευτικές καί πολιτικές κινήσεις µέ ἑνιαῖο πρόγραµµα καί ἀκραῖες θέσεις. Οἱ ὀπαδοί τους δίνουν λίγο χῶρο στόν ἀνθρώπινο λόγο, προσκολλῶνται στήν κατά γράµµα ἑρµηνεία τοῦ ἀντιφατικοῦ συμπιλήματος τοῦ Κορανίου καί τῶν παραδόσεων τοῦ Μωάμεθ (sunna, hadîth) πού ἑπτά αἰῶνες μετά τήν ἔλευση τοῦ Μεσσία, τήν ὁποία ἀποδέχεται πλήρως τό Κοράνιο καί τό σωτηριῶδες κήρυγμα Του ἐμφανίζεται γιά νά ἀλλοιώσει πλήρως τό κήρυγμα τοῦ Μεσσία, δέν ἐπιτρέπουν καµμία ἑρµηνεία τῆς κορανικῆς χρησμολογίας καί ἀπορρίπτουν τελείως κάθε νεωτερισµό καί κάθε µορφή ἐκκοσµικεύσεως τῆς µουσουλµανικῆς κοινωνίας. Κύριο αἴτηµά τους εἶναι ἡ ἐπιστροφή στίς παλιές µορφές τοῦ ἰσλαµικοῦ νόµου (sharî‘ah) καί ἡ δηµιουργία ἑνός θεοκρατικοῦ ἰσλαµικοῦ κράτους, πού θά ρυθµίζεται τελείως ἀπό τόν ἰσλαµικό νόµο. Πέραν τούτου τονίζουν τήν ἰσλαµική ἀδελφότητα καί τήν ἰσότητα ὅλων τῶν µουσουλµάνων. Γιά τόν διάλογο δέν ἐνδιαφέρονται σχεδόν καθόλου. Κύρια θέση τοῦ ἰσλαµικοῦ φονταµενταλισµοῦ πρός τήν Δύση εἶναι ἡ ἀπέχθεια πρός κάθε τί τό δυτικό. Ἀκραῖοι φονταµενταλιστές κατηγοροῦν τή Δύση ὅτι συνωµοτεῖ κατά τοῦ Ἰσλάµ καί ἐπιδιώκει τήν καταστροφή του[6].
Οἱ συνεχιζόμενες ἐκκαθαρίσεις χριστιανικῶν πληθυσμῶν ὑπό τοῦ φονταμενταλιστικοῦ Ἰσλάμ, πού ἀποτελεῖ ἐπιβίωση καί τῆς δεινῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρειανισμοῦ εἰς τήν Μ. Ἀνατολήν καί τήν Β. Ἀφρικήν καί δή στίς χῶρες τῆς Συρίας, τοῦ Ἰράκ, τοῦ Σουδάν, τῆς Αἰγύπτου καί τῆς Λιβύης, μέ τρομακτικές ἐγκληματικές ἐνέργειες ἀποκεφαλισμῶν, σταυρώσεων, ἀνασκολοπίσεων καί πολυωδύνων βασάνων, καθιστοῦν ἁπτά τά μαρτύρια τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων καί διακηρύσσουν παγκοσμίως ὅτι οἱ στόν ἀποκαλυφθέντα Θεόν Λόγον πιστεύοντες διακρατοῦν τῆς ἐλευθερίας καί ἀξιοπρεπείας των, μή προδίδοντες τήν ἀποκάλυψη τοῦ αἰωνίου Θεοῦ, προτιμῶντες τήν ἀπώλεια τῆς κατά σάρκαν βιοτῆς των.
Εὐθύνη γιά τό συνεχιζόμενο αὐτό διεθνές καί διαρκές ἔγκλημα ἐκκριζώσεως τῶν γηγενῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν ἀπό τίς πατρογονικές τους ἑστίες ἔχει τό σκοτεινό Σιωνιστικό λόμπυ πού κυβερνᾶ τίς Η.Π.Α. καί οἱ εὔχρηστοι καί εὐεπίφοροι σέ κάθε εἴδους καταδολίευση δυτικοί σύμμαχοί του, πού γκρέμισαν μέ τήν περιλάλητη «Ἀραβική Ἄνοιξη» μέ τήν συνέργεια καί τοῦ Σουνιτικοῦ μπλόγκ (Σαουδική Ἀραβία, Κατάρ, Τουρκία) τά κοσμικά καθεστῶτα καί παρέδωσαν τίς χῶρες αὐτές, καθώς καί ἄλλες τῆς ὑποσαχάριας Ἀφρικῆς στόν παρανοϊκό Ἰσλαμισμό πού ἀποκεφαλίζει ἀνθρώπους στό ὄνομα τοῦ Δημιουργοῦ ἀπό ἀγάπη τῶν τρισεκατομμυρίων γαλαξιῶν, Ἰσλαμισμοῦ, ὁ ὁποῖος δείχνει τό εἰδεχθές του πρόσωπο, ὄχι ἀσφαλῶς ὅταν εἶναι μειοψηφία, ἀλλά ὅταν αἰσθάνεται δυνατός νά ἐπιβάλλει τήν ἰδεοληψία τῆς Σαρίας καί τό πολιτικοστρατιωτικοθρησκευτικό του μοντέλο. Ἀποδεικνύεται πασίδηλα γιά μιά ἀκόμα φορά καί μέ τό ἰδεολόγημα τοῦ ἀνακηρυχθέντος «Χαλιφάτου» τῆς ISIS καί τίς θηριωδίες τῶν Τζιχαντιστῶν, πού ἑδράζονται στήν Ἰσλαμική «Θεολογία» τοῦ Κορανίου καί τήν παράδοση Οὔμας, ὅτι τό Ἰσλάμ δέν εἶναι θρησκεία ἀνεκτή κατά τό Εὐρωπαϊκό κεκτημένο καί τίς ἀρχές τῶν Κρατῶν Δικαίου, διότι ἀρνεῖται καί στοχοποιεῖ θανάσιμα τήν ἄρνησή του καί ἑπομένως εἶναι ἔννοιες ἀσύμβατες μέ τό Ἰσλάμ καί ἡ Δημοκρατία καί ἡ Ἀνεξιθρησκεία καί ἡ ἀνεκτικότητα πρός τήν ἑτερότητα. Δυστυχῶς οἱ «χρήσιμοι ἠλίθιοι» τῶν Δυτικῶν χωρῶν καί τῆς χώρας μας θεωροῦσαν ὡς διαχειρίσιμο μέγεθος τό Ἰσλάμ καί ὡς ἐνδεχόμενο συνεργό τους γιά τήν ἀπομείωση τῆς Χριστιανικῆς Εὐρωπαϊκῆς ἰδιοπροσωπείας. Τώρα πού ξύπνησαν βλέπουν τό θηρίο «Κράκεν» νά βρυχᾶται καί νά ὠρύεται καί νά κατασπαράζει χιλιάδες θύματα. Τά διαδραματιζόμενα, στίς χῶρες πειραματισμοῦ τῆς Δύσης, πού παραδίδονται στήν Ἰσλαμική λαίλαπα, ἀποδεικνύουν καί στόν πλέον ἀφελῆ ὅτι ἐλευθερία, ἀνεξιθρησκεία, εὐρωπαϊκό κεκτημένο, ἀνεκτικότητα καί Ἰσλάμ δέν ἔχουν καμμία δυνατότητα συνυπάρξεως, καί μόνο ἀργυρώνητοι, χειραγωγούμενοι καί ἐξωνημένοι κάλαμοι μποροῦν νά ὑποστηρίξουν τό ἀντίθετο. Τήν ἰδία στιγμή ἀνόσιες πολιτικές δυνάμεις θέλουν νά θεσμοθετήσουν τό Ἰσλάμ καί στήν χώρα μας μέ χειραγωγούμενες δικαστικές ἀποφάσεις πρόδηλα ἀντισυνταγματικές, πού ἐκθέτουν ἀνεπανόρθωτα καί τούς ἐντολεῖς καί τούς διατάκτες τους ὅπως ἡ προσφάτως ἐκδοθεῖσα ἀπόφασις τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣτΕ γιά τό τέμενος στόν Βοτανικό πού πρόδηλα παραβιάζει τίς συνταγματικές ἀρχές τῆς ἰσότητας καί τῆς ἀναλογικότητας καθώς καί τῆς προστασίας τῶν περιβαλλοντικῶν συνθηκῶν, μέ ἀπώτερο στόχο τήν οὐδετερόθρησκη Πολιτεία (τήν Λαϊσιτέ).
Ἀναφέρουμε ὡς παραδείγματα α) τόν διορισμό ἀπό τήν κυβέρνηση 250 Ἰμάμηδων, ἱεροδιδασκάλων τοῦ Κορανίου, στή Θράκη, τή στιγμή πού ἀπαγόρευσε τήν χειροτονία καί μισθοδοσία νέων κληρικῶν, β) τήν ἵδρυση κατεύθυνσης Ἰσλαμικῶν ἀντιτριαδικῶν σπουδῶν στό Θεολογικό τμῆμα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ., πού ἀγνοοῦν τήν ἀληθινή φύσι τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἔχει ἐνσυνείδητη συνείδηση τοῦ ἑαυτοῦ Του δηλ. ἔχει τόν Λόγο Του καί πνευματοβολεῖ μέ τό ἐνσυνείδητο Πνεῦμα Του γι’ αὐτό καί ὁ ἄνθρωπος ἀπείκασμα καί εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ἔχει καί αὐτός λόγο καί πνεῦμα ὄχι βέβαια ἐνσυνείδητα καί γ) τήν ἀνεξέλεγκτη εἴσοδο μουσουλμάνων παρανόμων μεταναστῶν.
Ἡ ἵδρυση ἑνός Ἰσλαμικοῦ Κέντρου μέσα στό κέντρο τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν, ὄχι μόνο θά πλήξει ἀνεπανόρθωτα τή δημόσια τάξη καί τά χρηστά ἤθη τῆς χώρας, τήν στιγμή μάλιστα πού τό Κοράνι ἀναγνωρίζει τήν στρατιωτική κατίσχυση ὡς μέσο ἐπιβολῆς των ἀρχῶν του, καί στό ὄνομα τοῦ Ἰσλάμ ἔχουν γίνει ἀπό τό 2001 μέχρι σήμερα 17.000 τρομοκρατικές ἐπιθέσεις, ἀλλά θά ἀποτελέσει καί τό ἐναρκτήριο λάκτισμα μίας σειρᾶς γεγονότων, πού μέ μαθηματική ἀκρίβεια θά ὁδηγήσουν στήν ἀποδόμηση τῆς συνοχῆς τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους, ὡς λαοῦ χριστιανῶν ὀρθοδόξων. Πρός ἐπίρρωση τοῦ ἰσχυρισμοῦ αὐτοῦ, ἀρκεῖ νά ἀναλογιστεῖ κανείς τό πλῆγμα, πού θά δέχεται καθημερινά τό χριστιανικό συναίσθημα τῶν περιοίκων, ἀλλά καί τῶν διερχομένων Ἑλλήνων, ὅταν 5 φορές τήν ἡμέρα, εὑρισκόμενοι στήν περιοχή τοῦ Βοτανικοῦ, θά εἶναι ὑποχρεωμένοι νά ἀκοῦν τό «κάλεσμα» τοῦ ἰμάμη πρός τούς μουσουλμάνους γιά προσευχή. Διότι, τότε εὐλόγως θά ἀναρωτηθοῦν, ἐάν διαβιοῦν στήν Ἑλλάδα ἤ σέ μουσουλμανική χώρα, καί ἐάν εἶναι ἐν τέλει ξένοι μέσα στήν ἴδια τους τήν πατρίδα Παρέλκει νά ἀναφέρω ὅτι ἀπαξιώνουμε μέ τόν τρόπο αὐτό τή θυσία καί τά μαρτύρια τῶν χιλιάδων νεομαρτύρων πού μέ τό ἀτίμητό τους αἷμα πότισαν καί διατήρησαν τό δέντρο τῆς ἰδιοπροσωπείας μας μέσα στούς 5 αἰῶνες τῆς ἰσλαμικῆς δουλείας ὅταν ἀρνούμενοι τόν βίαιο ἐξισλαμισμό, ἐσφαγιάζοντο καί ἀπηγχονίζοντο.
Μέ βάση, τέλος, τόν λεγόμενο «ἀντιρατσιστικό» νόμο τό τέμενος δέν θά πρέπει νά ἀνεγερθεῖ, διότι ἀντιβαίνει στήν ἀντιρατσιστική νομοθεσία. Διότι, τό κοράνι, πού θά διαβάζεται ἐντός τοῦ τεμένους, περιέχει ρατσιστικά κείμενα, πού προτρέπουν σέ πράξεις βίας κατά ἄλλων θρησκευτικῶν ὁμάδων, δηλαδή κατά τῶν Χριστιανῶν, ἄρα καί καθ’ ἡμῶν τῶν Ἑλλήνων. Ἐπίσης, ἐντός τοῦ κορανίου εἶναι ξεκάθαρες οἱ ρατσιστικές ἀντιλήψεις ἀπέναντι στίς γυναῖκες[7].
Σχετικά μέ τήν ἐξαγγελία δημιουργίας Κατεύθυνσης Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στό Θεολογικό Τμήμα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ, διερωτώμαστε, ἐφ’ ὅσον εἶναι δεδομένο ὅτι δέν ἀγνοεῖται ὁ ἀντιτριαδισμός τοῦ Ἰσλάμ, οὔτε ἀσφαλῶς οἱ θέσεις του κατά τοῦ Θεανθρωπίνου προσώπου τοῦ Χριστοῦ τοῦ Ὁποίου ἀρνεῖται τήν θεία φύσι, μέ τίς ὁποῖες σαφῶς ἐπαναλαμβάνεται ἡ κατεγνωσμένη ἀντιτριαδική αἱρετική διδασκαλία τοῦ αἱρεσιάρχου Ἀρείου ἀπό τόν κοινό ὑποβολέα Ἀρείου καί Μωάμεθ, τόν Ἀρχέκακο καί βύθιο δράκοντα, μέ τί συνείδηση εἰσηγοῦνται κάτι τόσο φρικτό καί ἀποτρόπαιο στήν χώρα, τῆς ὁποίας τό προοίμιο τοῦ Συντάγματος ἄρχεται μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Παναγίου Ὀνόματος τοῦ Παναχράντου Τριαδικοῦ Θεοῦ;
Ἡ πλημμυρίδα, τέλος, τῶν ἰσλαμιστῶν μεταναστῶν, θά μεταβάλλει τήν ἐθνοτική σύσταση τοῦ τόπου ὅπως εἶχε προβάλλει ὁ Πρωθυπουργός τῆς Τουρκίας Τουργκούτ Ὀζάλ καί θά ὁδηγήσει στήν οὐδετερόθρησκη Πολιτεία, ἐφαρμόζοντας τήν τακτική τοῦ ἀποσταλέντος ἀπό τήν Ὑψηλή Πύλη νά καταπνίξει τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1821, Τουρκοαιγυπτίου Ἰμπραήμ Πασᾶ πού σχεδίαζε νά ἀλλοιώσει τήν δημογραφική σύνθεση τῆς Ἑλλάδος μεταφέροντας φελλάχους ἀπό τήν Αἴγυπτο φτιάχνοντας ὅπως ἔλεγε «νέα ράτσα».
Μέ ἀφορμή, λοιπόν, τήν γενικότερη τάση διείσδυσης τοῦ Ἰσλάμ στήν εὐρωπαϊκή καί ἑλληνική κοινωνία, πού ἔχει ὡς στόχο τήν ἰσλαμοποίηση τῆς Ἑλλάδος, μᾶς ἔρχεται στό νοῦ μιά πρόβλεψη, πού βάσει τῶν διαδραματιζομένων τό τελευταῖο χρονικό διάστημα, δέν ἀπέχει καί πολύ ἀπό τό νά πραγματοποιηθεῖ. Ὅλα τά ἀνωτέρω, δυστυχῶς γιά μᾶς τούς Ἑλληνορθοδόξους, ἐπιβεβαιώνουν τά ὅσα ἔγραφε στό βιβλίο του, μέ τίτλο : «Ἡ σύγκρουση τῶν πολιτισμῶν», ὁ Ἀμερικανός πράκτορας τῆς CIA Σάμουελ Χάντιγκτον[8]. Προέβλεψε γιά τήν Ἑλλάδα ὅτι ἡ Χώρα μας δέν θά ἀνήκει οὔτε στή Ρωσία (Ἀνατολή), οὔτε στή Δύση μέ τήν εὐρεία ἔννοια, ἀλλά θά καταστεῖ «Ἰσλαμορθόδοξος». Στήν Ἑλλάδα δέν θά ἐπικρατήσει οὔτε ἡ Ὀρθοδοξία, οὔτε τό Ἰσλάμ, ἀλλά τό CHRISLAM, ἕνα μεῖγμα δηλ. Χριστιανισμοῦ καί Ἰσλάμ. Ὁ ὄρος μπορεῖ νά φαίνεται παράξενος, ἀλλά τώρα ἀρχίζει νά ἀποκαλύπτεται μέ ὅλα τά παραπάνω φαινόμενα.
Γ) Ο ΑΠΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Ὅπως γίνεται κατανοητό, μέ ὅλο τόν παραπάνω σχεδιασμό γίνεται ἐφικτός καί ἤδη συντελεῖται ὁ ἀποχριστιανισμός τῆς Εὐρώπης. Πρίν, ὅμως, προχωρήσουμε στήν ἐξέταση αὐτοῦ τοῦ τελευταίου σκέλους τοῦ θέματός μας, ὠφείλουμε πρῶτα νά ρωτήσουμε : «Ἀπό ποιούς ἀποτελεῖται ὁ δυτικός κόσμος; Τί εἶναι ἡ Εὐρώπη»; Ἡ Εὐρώπη εἶναι ὁ Πάπας καί ὁ Λούθηρος. Οἱ αἱρετικές παρασυναγωγές τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ κυριαρχοῦν στή Δύση, στόν δυτικό κόσμο. Ὁ Παπισμός, μετά τήν ἀποκοπή του ἀπό τήν Ὀρθόδοξο Καθολική Ἐκκλησία, ὑπέκυψε στούς τρεῖς πειρασμούς, τούς ὁποίους νίκησε ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, κατά τό Εὐαγγέλιο[9], τόν πειρασμό τῶν ὑλικῶν ἀναγκῶν, τῆς ἐξουσίας καί τῆς ὑπερηφανείας, στόν πειρασμό γενικά της ἐκκοσμικεύσεως. Γι’αὐτό καί στή συνέχεια ἔγινε πηγή ὅλων τῶν σχισμάτων καί διαιρέσεων στόν δυτικό κόσμο, πού ἀπέρρευσαν ἀπό τήν προτεσταντική μεταρρύθμιση πού ἐξέφρασε ὁ Μάξ Βέμπερ μέ τό κλασσικό ἀπόφθεγμα: «Εἶσαι πλούσιος; Εἶσαι ἔνθεος» (!) , ἀλλά καί ὅλων τῶν παραμορφώσεων τοῦ χριστιανικοῦ μηνύματος καί τῶν ἀπογοητεύσεων τῶν ἀνθρώπων τῆς Δύσεως, πού δέν βρῆκαν, οὔτε βρίσκουν ἀνάπαυση σ’αὐτόν τόν παραμορφωμένο, διαστρεβλωμένο καί νοθευμένο Χριστιανισμό τοῦ Πάπα, τοῦ Λουθήρου καί τῶν ἄλλων μεταρρυθμιστῶν. Ὁ Παπισμός καί ὁ Προτεσταντισμός δέν εἶναι μόνο αἱρέσεις, ἀλλά ἀναιρέσεις καί καθαιρέσεις τῆς ἀληθείας, παραμορφώσεις, διαστρεβλώσεις καί νοθεύσεις τοῦ αὐθεντικοῦ βιώματος τῆς ἐν Χριστῷ Ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς, γι’αὐτό καί εἶναι οἱ κύριοι ὑπαίτιοι τοῦ ἀποχριστιανισμοῦ καί τοῦ ἀθεϊσμοῦ τῆς Εὐρώπης[10]. Ἄλλωστε, ἡ ἀποχριστιανοποίηση τῆς Εὐρώπης φαίνεται καί ἀπό τό γεγονός ὅτι ἡ ἴδια ἡ Εὐρώπη στό Εὐρωπαϊκό της Σύνταγμα ἀπαρνήθηκε τίς χριστιανικές της ρίζες, ἐνῷ εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστό ὅτι οἱ τρεῖς στύλοι, στούς ὁποίους στηριζόταν μέχρι πρότινος ἡ Εὐρώπη, ἦταν α) τό ρωμαϊκό δίκαιο, β) ἡ κλασσική ἑλληνική φιλοσοφία καί γ) ὁ Χριστιανισμός.
Ἡ αἱρετική θρησκευτική παρασυναγωγή τοῦ Παπισμοῦ μέ τίς πάμπολλες αἱρέσεις της, ἰδίως μέ τό Filioque, τό ἀλάθητο, τό παγκόσμιο πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ «Πάπα» Ρώμης, τήν κτιστή Χάρη, τά οἰκονομικά (βλ. τράπεζα τοῦ Βατικανοῦ) καί ἠθικά (βλ. παιδεραστία) σκάνδαλα καί τήν τελεία ἐκκοσμίκευση, πόρρω ἀπέχει τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς ταυτότητος.
Παραλλήλως, ἡ αἱρετική θρησκευτική παρασυναγωγή τοῦ Προτεσταντισμοῦ, ἡ ὁποία ἔχει φθάσει μέχρις ἀρνήσεως θεμελιωδῶν δογμάτων τῆς Πίστεως (π.χ. τῆς ἱστορικότητος τῆς Ἀναστάσεως, τῆς ἀειπαρθενίας τῆς Θεοτόκου κ.ἄ.) καί ἀποδοχῆς ἀντιευαγγελικῶν ἠθῶν ( π.χ. γάμος ὁμοφυλοφίλων κ.λπ.), ἐξισώνεται στά πάνελς τοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν» ἤ μᾶλλον αἱρέσεων μέ τίς ἁγιώτατες Τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Ἡ θεωρία τῆς «ἀπομυθεύσεως», ἡ «θεολογία» τοῦ «θανάτου τοῦ Θεοῦ», ἡ χειροτονία γυναικῶν στόν βαθμό τοῦ πρεσβυτέρου καί τοῦ ἐπισκόπου, ἡ ἱερολογία τοῦ γάμου ὁμοφυλοφίλων, ἀναμφίβολα δέν ἀποτελοῦν στοιχεῖα τῆς χριστιανικῆς μας ταυτότητος. Πρόσφατα, ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀγγλικανισμοῦ, λεγόμενος «ἀρχιεπίσκοπος» Justin Welby ἀμφισβήτησε τήν ὕπαρξη του Θεού[11] Ὁ Προτεσταντισμός ἔχει περιέλθει σέ βαθύτατη κρίση πίστεως.
Ὁ μακαριστός καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, ἀρχιμανδρίτης κυρός Γεώργιος Γρηγοριάτης (Καψάνης), στό βιβλίο του «Ὀρθοδοξία : Ἡ ελπίδα τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης»[12], τόνιζε ὅτι «ἡ Ὀρθόδοξος ἀυτοσυνειδησία δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά παρακάμπτωμε τό γεγονός ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δέν μπορεῖ νά συναποτελεῖ μαζί μέ τόν Δυτικό Χριστιανισμό μία ἑνιαία «χριστιανική ταυτότητα», ἀλλά ἀντιθέτως μᾶς ὑποχρεώνει νά τονίσωμε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ λησμονημένη ἀπό τήν Εὐρώπη πρωτογενής της Πίστις, ἡ ὁποία πρέπει κάποτε νά ἀποτελέσει ἐκ νέου τήν χριστιανική της ταυτότητα».
Ἡ «χριστιανική» αὐτή ταυτότητα τῆς Εὐρώπης πολύ ἀπέχει ἀπό τήν ἀληθινή χριστιανική ταυτότητα τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν. Πρέπει νά τονισθεῖ μέ κάθε ἔμφασι ὅτι ἀδικεῖται ἡ Εὐρώπη, ὅταν τῆς προσάπτουμε μία ταυτότητα, πού δέν εἶναι ἀληθινά χριστιανική, ἀλλά μόνο κατ” ἐπίφασιν. Ἕνας νοσηρός, ἕνας νοθευμένος Χριστιανισμός, δέν εἶναι ὁ Χριστιανισμός τῶν κατακομβῶν τῆς Ρώμης, τοῦ ἁγίου Εἰρηναίου Λουγδούνων, τῶν Ὀρθοδόξων μοναχῶν τῆς Σκωτίας καί τῆς Ἰρλανδίας, γενικῶς ὁ Χριστιανισμός τῆς πρώτης χιλιετίας. Ἕνας νοθευμένος Χριστιανισμός δέν μπορεῖ νά προστατεύσει τήν Εὐρώπη ἀπό τήν εἰσβολή μή χριστιανικῶν ἀντιλήψεων καί ἠθῶν στίς κοινωνίες της.
Εἶναι ἤδη γνωστό ὅτι πολλοί Εὐρωπαῖοι κουράσθηκαν ἀπό τόν ξηρό ὀρθολογισμό, νοσταλγοῦν τόν χαμένο μυστικισμό, καί γι” αὐτό ἀσπάζονται τόν μουσουλμανισμό, τόν βουδισμό ἤ τόν ἰνδουϊσμό, παραδίδονται στόν ἐσωτερισμό ἤ ἐπιδιώκουν μεταφυσικές ἐμπειρίες σέ νεοεποχίτικα καί νεοταξικά κινήματα.
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία κατέχει τήν Ἀλήθεια. Στό κέντρο της ἔχει τόν Χριστό, τόν σωτῆρα τοῦ κόσμου πού προσέλαβε τήν ἀνθρωπίνη φύσι γιατί «τό ἀπρόσληπτο καί ἀθεράπευτο»κατά τόν μέγα Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό. Σ” αὐτήν ὅλα εἶναι Θεανθρώπινα, γιατί ὅλα, προσφερόμενα στόν Θεάνθρωπο Κύριο, χαριτώνονται ἀπό τήν ἄκτιστη Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι” αὐτό μπορεῖ νά ἀναπαύσει τίς ψυχές, πού ἀναζητοῦν καλοπροαίρετα τήν ἐλευθερία τους ἀπό τόν ἀσφυκτικό κλοιό τοῦ ὀρθολογισμοῦ, τοῦ ἐπιστημονισμοῦ, τοῦ ὑλισμοῦ, τοῦ ἰδεαλισμοῦ, τῆς τεχνοκρατίας. Γι” αὐτό δέν πρέπει νά συρθεῖ ἡ Ὀρθοδοξία μέσα στήν συγκρητιστική χοάνη, δέν πρέπει νά χαθεῖ ἡ ἐλπίς τοῦ σύμπαντος κόσμου.
Ὡς Ὀρθόδοξοι ποιμένες καί ὡς Ὀρθόδοξοι πιστοί ἔχουμε χρέος νά διαφυλάξουμε τήν ἱερά παρακαταθήκη τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας. Ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος παραγγέλλει στούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου καί στούς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας μέχρι σήμερα : «Προσέχετε οὖν ἐαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίω, ἐν ὦ ὑμᾶς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος»[13]. Καί ο ίδιος στόν πιστό λαό τῆς Θεσσαλονίκης, ἀλλάκαί ὅλης τῆς Ἐκκλησίας : «Ἀδελφοί, στήκετε καἰ κρατεῖτε τάς παραδόσεις, ἅς ἐδιδάχθητε»[14].
Ἡ Γηραιά Ἤπειρος στόν τομέα τῆς Πίστεως ἔχει ἀστοχήσει. Ἡ λεγομένη «Νέα Ἐποχή» καί ἡ «Νέα Τάξις Πραγμάτων» ἀπειλεῖ ἀνοικτά πλέον τίς εὐρωπαϊκές κοινωνίες μέ ἀποχριστιανισμό. Δέν εἶναι παράδοξο. Ἡ Εὐρώπη ἔστρεψε τά νῶτα στόν Χριστό, τόν ἔδιωξε, ὅπως εὔστοχα παρατηρεῖ ὁ Ντοστογιέφσκυ στόν Μέγα Ἱεροεξεταστή[15] καί ὁ Πανάγιος Θεό πού σέβεται ἀπολύτως τήν θεόσδοτη ἐλευθερία μας, διακριτικά ἀπεχώρησε ἀπό τίς κοινωνίες μας.
Ἐλλογιμώτατε κ. Πρόεδρε, Κυρίες καί Κύριοι σύνεδροι,
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὀφείλει νά ἐκδηλώσει τό χάρισμα καί τήν ἀποστολή της, νά διακηρύξει στούς λαούς τῆς Εὐρώπης ὅτι, ἐάν ὑπάρχει κάτι, πού μπορεῖ νά σώσει τήν Εὐρώπη σ” αὐτήν τήν κρίσιμη φάση τῆς ἱστορίας της, εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. Ἅς μή στερήσουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἀπό τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας τήν δυνατότητα νά δώσει αὐτό τό σωτήριο μήνυμα στούς λαούς τῆς Εὐρώπης, ἐξισώνοντας τήν Ὀρθόδοξο Πίστη μέ τήν αἵρεση στήν συγκεχυμένη προοπτική καί το ἀσαφές ὅραμα τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Μποροῦμε νά συντελέσουμε σέ ἕνα ὑγιή, ἀπολύτως Ὀρθόδοξο Οἰκουμενισμό, ἀποκαλύπτοντας στούς ἑτεροδόξους Χριστιανούς καί τούς ἐκτός Χριστιανισμοῦ συνανθρώπους, τό Μυστήριο τοῦ Θεανθρώπου καί τῆς Ἐκκλησίας Του, καί διακηρύσσοντας μαζί μέ τόν μακαριστό καί ὁμολογητή Γέροντα Ὅσιο θεοφόρο Ἰουστῖνο Πόποβιτς : «Ἡ ἔξοδος ἀπό ὅλα τα ἀδιέξοδα, ἀνθρωπιστικά, οἰκουμενιστικά, παπιστικά, εἶναι ὁ ἱστορικός Θεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός καί τό ἱστορικό θεανθρώπινο οἰκοδόμημά Του, ἡ Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας Αὐτός εἶναι ἡ αἰωνία Κεφαλή καί ἡ ὁποία εἶναι τό αἰώνιο Αὐτοῦ Σῶμα. Ἡ Ἀποστολική, Ἁγιοπατερική, Ἁγιοπαραδοσιακή, Ἁγιοσυνοδική, Καθολική Ὀρθόδοξος Πίστη εἶναι τό φάρμακο τῆς ἀναστάσεως ἀπό ὅλες τίς αἱρέσεις, ὅπως καί ἄν αὐτἐς ὀνομάζονται. Σέ τελευταία ἀνάλυση, κάθε αἵρεση εἶναι ἀπό τόν ἄνθρωπο καί «κατ” ἄνθρωπον»· κάθε μία ἀπό αὐτές τοποθετεῖ τόν ἄνθρωπον στήν θέση τοῦ Θεανθρώπου, ἀντικαθιστᾶ τόν Θεάνθρωπο διά τοῦ ἀνθρώπου. Μ’αὐτό ἀρνεῖται καί ἀπορρίπτει τήν Ἐκκλησία… Ἡ μόνη σωτηρία ἀπό αὐτό εἶναι ἡ ἀποστολική θεανθρώπινη πίστη, δηλαδή ἡ ὁλική ἐπιστροφή στήν θεανθρώπινη ὁδό τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων Πατέρων. Αὐτό σημαίνει τήν ἐπιστροφή στήν ἄμωμη ὀρθόδοξη πίστη τους καί στόν Θεάνθρωπο Χριστό, στήν κεχαριτωμένη θεανθρώπινη ζωή τους στήν Ἐκκλησία διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στήν ἐν Χριστῶ ἐλευθερίαν τους… Ἀλλιῶς, χωρίς τήν ἀποστολική καί ἀγιοπατερική ὁδόν, χωρίς τήν ἀποστολική καί ἀγιοπατερική ἀκολούθηση ὄπισθεν τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ σέ ὅλους τούς κόσμους, καί τήν λατρεία τοῦ μόνου ἀληθινοῦ καί Ἀειζώου Θεοῦ, τοῦ Θεανθρώπου καί Σωτῆρος Χριστοῦ, εἶναι βέβαιο ὅτι ὁ ἄνθρωπος θά καταποντισθεῖ στή νεκρά θάλασσα τῆς εὐρωπαϊκῆς πολιτισμένης εἰδωλολατρίας καί ἀντί τοῦ Ζῶντος καί Ἀληθινοῦ Θεοῦ, θά λατρεύσει τά ψευδοείδωλα τοῦ αἰῶνος τούτου, στά ὁποία δέν ὑπάρχει σωτηρία, οὔτε ἀνάσταση, οὔτε θέωση γιά τό θλιμμένο ὅν, πού ὀνομάζεται ἄνθρωπος[16]».
Σᾶς εὐχαριστῶ πού μέ ἀκούσατε!

[1] ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΒΛΙΑΓΚΟΦΤΗΣ, Σύγχρονες αἱρέσεις˙ μιά πραγματική ἀπειλή, ἐκδ. Παρακαταθήκη, Θεσ/κη 2004, σσ. 253-263.
[2] Πρωτοβουλία Γονέων Βορείου Ἑλλάδος, Ἡ Ὁμοιοπαθητική ἀσυμβίβαστη μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη, 1998. IFTIME O., IFTIME AL., Homeopatia, o abordare ştiinţifică şi spirituală, Ed. Lucman, Bucureşti, 2012, ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ Κ. Γ., «Περί Ὁμοιοπαθητικῆς», Θεοδρομία ΙΔ3 (Ἰούλιος-Σεπτέμβριος 2012) 381-400. Πορίσματα τῆς ΚΕ΄ Πανορθόδοξης Συνδιάσκεψης, Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῶν Αἱρέσεων, ΚΕ΄ Πανορθόδοξος Συνδιάσκεψις Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἱερῶν Μητροπόλεων διά θέματα Αἱρέσεων καί Παραθρησκείας, Βόλος, 4-6 Νοεμβρίου 2013.
[3] ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Γονεῖς καί παιδιά στό περιβάλλον τῆς «Νέας Ἐποχῆς».
[4] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Ἡ ἀγέραστη Νέα Ἐποχή τοῦ Χριστοῦ καί ἡ παλαιά «Νέα Ἐποχή» τοῦ Ἀντιχρίστου», Θεοδρομία ΙΕ ΄ (Ἰούλιος-Σεπτέμβριος 2013) 448-450.
[5] Τοῦ ἰδίου, «Σχόλια σέ ἐπίκαιρα θέματα», Θεοδρομία 7 (2000), 125-126.
[6] ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΖΙΑΚΑΣ, Ἰσλάμ˙ θρησκεία και πολιτεία, ἐκδ. Κορνηλία Σφακιανάκη, Θεσ/κη 2001, σσ. 105, 111, 112.
[7] http://katanixis.blogspot.gr/2014/09/blog-post_252.html
[8] SAMUEL P. HUNTINGTON, Ἡ σύγκρουση τῶν πολιτισμῶν καί ὁ ἀνασχηματισμός τῆς Παγκόσμιας Τάξης, Ἀθήνα 1998, ἐκδ. «Terzo Books».
[9] Ματθ. 4, 1-11.
[10] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Σχόλια σέ ἐπίκαιρα θέματα καί γεγονότα», Θεοδρομία 8 (Ὀκτώβριος –Δεκέμβριος 2000) 158.
[11] http://www.romfea.gr/epikairotita/26785-2014-09-18-21-51-08
[12] http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=427
[13] Πράξ. 20, 28.
[14] Β΄ Θεσ. 2, 15.
[15] Φ. ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΚΥ, Ἀδελφοί Καραμαζώφ, ἐκδ. Γκοβόστη, Ἀθήνα, σσ. 99-121.
[16] Ἔνθ” ἀνωτ. σσ. 256-257.

aktines