Η Ελένη Θεοχάρους αναρωτιέται… Θα υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία το 2018;

Γράφω τις γραμμές αυτές που συνιστούν την δική μου αλήθεια, με μεγάλο σεβασμό προς τις αλήθειες των άλλων και ελπίζοντας πως και η αλήθεια του καθενός έχει μια στοιχειώδη γνωσιολογική βάση, διαπνέεται από ελευθερία στην σκέψη και δεν αποπνέει προσωπική εμπάθεια. Τον τελευταίο καιρό δέχθηκα προσωπικές επιθέσεις με αφορμή την κριτική που άσκησα στην Κυβέρνηση, αναφορικά με τον χειρισμό της νέας τουρκικής εισβολής στις θάλασσες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έδωσα γραπτή απάντηση σε επιθέσεις που δέχθηκα μέσω των εφημερίδων αλλά σχεδόν ένα μήνα μετά δεν τις έχω δει δημοσιευμένες.
Γι αυτό αναρτώ στις ιστοσελίδες μου αυτό το κείμενο , για να ξεκαθαρίσουμε λίγο το τοπίο. Άλλωστε δεν έχω παρά ελάχιστες εναλλακτικές επιλογές επικοινωνίας με τον Κυπριακό λαό. Και αυτό έχει να κάνει και με το επίπεδο της Δημοκρατίας μας και με το επίπεδο της Παιδείας μας.
Είχα επισημάνει ότι η πρωτοβουλία του Προέδρου Αναστασιάδη που προκάλεσε την αντίδραση μου, σύμφωνα με τον ΥΠΕΞ υπαγορεύθηκε από τον κύριο Άϊντε με την κίβδηλη διαβεβαίωση ότι θα ετύγχανε «ανοχής» από την Τουρκία. Όλες οι εφημερίδες έγραψαν τότε ότι η εξαπάτηση του Προέδρου Αναστασιάδη, του Άϊντε και άλλων, προήλθε από τον πάλαι ποτέ “δημοκράτη”, “προοδευτικό” και “φιλειρηνιστή” Ερντογάν. Πιστεύω ότι η εν λόγω προεδρική δήλωση απεδείχθη πολύ λανθασμένη και αναποτελεσματική.
Μερικοί προσπάθησαν τότε να πιέσουν ή να ενθαρρύνουν τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να επανέλθει στις συνομιλίες ασχέτως των τουρκικών ενεργειών. Ασχέτως της παρουσίας του τουρκικού στόλου και του ερευνητικού σκάφους κοντά στην Λεμεσό, ασχέτως των ναυτικών οδηγιών που εκδίδει παράνομα η Τουρκία. Ασχέτως των διακηρυγμένων με τον πιο επίσημο τρόπο στόχων της Τουρκίας που είναι η ένταξη της στην ΕΕ, η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο εξανδραποδισμός των Κυπρίων. Ασχέτως των δηλώσεων του Τούρκου Πρωθυπουργού ότι θα εγκαταστήσει εξέδρα άντλησης φυσικού αερίου στις Θάλασσες ης Κυπριακής Δημοκρατίας. Και με πλήρη και απόλυτη συνάφεια με την παραδοχή του Προέδρου ότι οι εχθροί της Κύπρου θεωρούν πολλούς στην Ελληνοκυπριακή πλευρά ως δεδομένους.

Διατύπωσα την άποψη ότι επιστροφή μας στις συνομιλίες μέσα σε τούτο το κλίμα ισοδυναμεί με άνευ όρων παράδοση. Επιβολή των όρων συνθηκολόγησης της Τουρκίας . Δηλαδή θα αποδεχθούμε με την υπογραφή μας τον εκτουρκισμό των κατεχομένων και των θαλασσών μας και θα μας επιτρέπει η Τουρκία να ζούμε ως δουλοπάροικοι -με ημερομηνία λήξης- στις σήμερα ελεύθερες περιοχές.
Γνωρίζω πολύ καλά την τραγικότητα της κατάστασης αλλά η άρνηση μου να αποδεχθώ την τουρκική τυραννία και η βούληση μου να υπερασπίζομαι την Κυπριακή Δημοκρατία όσο μπορώ, δεν μπορεί να τεθεί στην κρίση και την κριτική ΚΑΝΕΝΟΣ. Έτσι είναι και δεν αλλάζει. Δεν είναι παρωχημένα δόγματα και ιδεοληψία και εθνικισμός, η προσήλωσή μου στην υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας, της εθνικής κυριαρχίας και πρωτίστως της ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και σίγουρα δεν ελαύνομαι από ιδιοτελή συμφέροντα και το έχω αποδείξει πλειστάκις.
Τονίζω ότι η αγωνία μου δεν είναι αν θα είμαι υποψήφια Πρόεδρος της Δημοκρατίας το 2018, ούτε κινούμαι με βάση αυτόν τον σχεδιασμό. Η αγωνία μου είναι αν θα υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία μέχρι τότε. Λυπάμαι να παρατηρήσω ότι με την «ευφάνταστη» πολιτική που εφαρμόζεται τόσα χρόνια, με την ευελιξία και την προσαρμοστικότητα των μεθοδεύσεων και προχείρων και διαχειριστικών σχεδιασμών των Κυβερνήσεων μας, με στόχο την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία που για μένα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια επικίνδυνη και ουτοπική φενάκη, μια βολική ενδοτική λύση, ένας μανδύας για την διχοτόμηση, μια επιλογή ήττας που ποτέ δεν ενέπνευσε τον λαό. Με την παντελή απουσία ρεαλισμού από την πολιτική μας, φθάσαμε στο όριο της κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η πολιτική αυτή είναι χρεωκοπημένη, ναυάγησε και δυστυχώς συμπαρασύρει το Κυπριακό Κράτος. Εκείνο που με πικραίνει είναι πως κάθε φορά που διατυπώνω τις απόψεις μου κάποιοι σπεύδουν να ανακαλύψουν και να αποκαλύψουν τα απόκρυφα και ευτελή κίνητρα μου, «λαπορτάροντας με» στον λαό.
Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο κάθε Βουλευτής υπερασπίζεται τα συμφέροντα της χώρας του με ψυχρό ορθολογισμό. Συνεπώς δεν είναι εθνικισμός αυτό που κάνω κι εγώ, από τότε που έμαθα να συλλαβίζω τον κόσμο.
Πολύ λυπήθηκα και για την ύβρι που εκτοξεύθηκε εναντίον μου ότι θέλω την «εξολόθρευση» των Τουρκοκυπρίων. Λυπάμαι, διότι για να την αποκρούσω, θα πρέπει να υπενθυμίσω ότι έχω εκθέσει την ζωή μου πολλές φορές σε σοβαρό κίνδυνο υπερασπιζόμενη τα δικαιώματα πολλών ανθρώπων, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, γλώσσας, και εθνότητας.
Προσωπικά δεν αισθάνομαι ότι ανήκω στην κατηγορία των ελαυνομένων από ιδιωτικά συμφέροντα πολιτικών. Βεβαίως είναι η ιδιοτέλεια, η ανηθικότητα και η ανοησία κάποιων πολιτικών που οδήγησε στην σημερινή αθλιότητα. Αλλά ποτέ δεν είχα εμπλοκή σ αυτή την ανηθικότητα.
Όσον αφορά την στάση μου στο Κυπριακό, σας υπενθυμίζω ότι παραμένει αναλλοίωτη από την πρώτη μέρα της Τουρκικής κατοχής, στοχεύουσα στην διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων στην βάση των αρχών και των αξιών της δημοκρατίας και της ΕΕ.
Πάντοτε καταθέτω την άποψη μου αναλαμβάνοντας το κόστος. Το ίδιο πράττω και τώρα. Τονίζω την ακράδαντη πεποίθηση μου πως η θέση ότι πρέπει να επιστρέψει ο Πρόεδρος στις συνομιλίες άνευ όρων, είναι λανθασμένη και επικίνδυνη και αν απολήξει σε λύση , θα απολήξει στην κατάργηση του Κυπριακού κράτους με πολύ επικίνδυνες συνέπειες.
Στόχος όλων μας πρέπει να είναι η διάσωση του κράτους και η ανάκτηση της οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής και διπλωματικής του ισχύος, η ανάκτηση του τρωθέντος κύρους της Κυπριακής Δημοκρατίας , η στήριξη του φρονήματος του λαού. Ο Λαός πρέπει να νιώσει ξανά ανάταση, πίστη ελπίδα, να ανακτήσει το όραμα του.
Και σίγουρα δεν είναι τα όσα υποστηρίζω στο Κυπριακό που μας έφεραν στην σημερινή απελπιστική κατάσταση αλλά οι πολιτικές της συνεχούς υποχωρητικότητας και του εξευμενισμού. Ακόμη και τις σφοδρές αντιθέσεις μου στα όσα συμφωνήθηκαν ανάμεσα στους Αναστασιάδη-Έρογλου τον Φλεβάρη του 2004 δεν τις δημοσιοποίησαν γιατί γνώριζα με απόλυτη βεβαιότητα ότι οι τουρκικές θέσεις όντας αναλλοίωτες και άτεγκτες, δεν θα επέτρεπαν ουδεμία πρόοδο προς την κατεύθυνση της λύσης. Ακόμη λύσης που να περιγράφεται ως υποφερτή. Αλλά και γιατί ήθελα να δώσω μια ευκαιρία στις αλήθειες των άλλων. Και βεβαίως για να αποφύγω αυτό που τελικά δεν απέφυγα: Να κατηγορούμαι και εγώ και όσοι υποστηρίζουμε μιαν άλλη πρόταση, χωρίς να έχουμε οποιαδήποτε άμεση εμπλοκή στην συνομιλίες, ως υπεύθυνοι του νέου αδιεξόδου.
Μα η πρώτη ναυτιλιακή οδηγία και το σουλάτσο του τουρκικού στόλου στις θάλασσες μας ξεκίνησαν εν αιθρία και με τις συνομιλίες εν εξελίξει.
Πιστεύω ακράδαντα ότι η υπονόμευση του κράτους προέρχεται από όσους κυβερνούν διαχρονικά με βάση την «ευελιξία» και με αδιαπέραστο κέλυφος τα φοβικά τους σύνδρομα.

Ευρωβουλευτής ΔΗΣΥ-ΕΛΚ Δρ. Ελένη Θεοχάρους