Με δεδομένο το σχέδιο του Ειδικού Απεσταλμένου των Ηνωμένων Εθνών στη Συρία,
Steffan de Mistura, για να παγώσει τις μάχες στο Χαλέπι από τις ένοπλες
παραστρατιωτικές ομάδες των ισλαμιστών, το Κατάρ ,η Τουρκία και η Σαουδική
Αραβία οργάνωσαν την πρόσφατη δυείσδυση των χιλιάδων τζιχαντιστών στη Συρία και
την μεταφορά τους στο Ιντλίμπ.
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που πήραν εν θερμώ και βεβιασμένα για να
δημιουργήσουν ένα de facto καθεστώς μιας »δεύτερης Συρίας» που θα οριοθετείται
από την επαρχία Χαλεπίου και μέσω του Ιντλίμπ, θα φτάνει τα συρο-τουρκικά
σύνορα.
Στο σχέδιό τους προβλέπουν την μετεγκατάσταση της έδρας της «κυβέρνησης συνασπισμού» από την Κωνσταντινούπολη στο Βορρά της Συρίας, σε μια προσπάθεια των κρατών που υποστηρίζουν την τρομοκρατία για την επανάληψη της εμπειρίας της Λιβύης στη Συρία, δεδομένης και της συμμαχίας τους στην επέμβαση της Υεμένης.
Η προσέγγιση μεταξύ των επαρχιών Χαλεπίου και Ιντλίμπ είναι μεγάλης στρατηγικής βαρύτητας για τις εχθρικές χώρες της Συρίας. Εν αναμονή της έναρξης του δεύτερου γύρου του συμβουλευτικού φόρουμ στη Μόσχα μεταξύ της συριακής κυβέρνησης και των διαφόρων εκπροσώπων της »συριακής αντιπολίτευσης» ήταν αναγκαία η επίτευξη ορισμένων »επιτυχιών» που θα συνδράμουν στην σχετική εξισορρόπηση δυνάμεων μεταξύ του συριακού στρατού -συμπεριλαμβανομένων των εθελοντικών μονάδων «εθνικής άμυνας»- από τη μία πλευρά και των διαφόρων παραστρατιωτικών ομάδων και άλλων τζιχαντιστικών οργανώσεων, από την άλλη.
Η προσωρινή κατοχή του Idlib από την τρομοκρατική οργάνωση Τζαμπχάντ Αλ Νούσρα (Μέτωπο της Νίκης, παρακλάδι της Αλ Κάιντα) σε συμμαχία με τις ένοπλες ομάδες στη βόρεια Συρία, είχε προετοιμασθεί και υπήρχαν οι πληροφορίες για επερχόμενη επέλαση τζιχαντιστών από Τουρκία (ενός αριθμού μεταξύ των 6000 και 18 000). Η αντεπίθεση της »αντιπολίτευσης» ήταν εν μέρει και μια απάντηση των χωρών του Κόλπου και της Τουρκίας για την ανάκτηση του ελέγχου από τον συριακό στρατό 32 χωριών στην παραμεθόρεια Χασάκεια (Al-Hasakah) όπου επίσης είχε γίνει μαζική εισβολή τζιχαντιστών.
Η πραγματικότητα είναι ότι η τουρκική κυβέρνηση και τα κράτη που την υποστηρίζουν, έχουν δημιουργήσει μια συμμαχία για την κατάρτιση και καθοδήγηση ένοπλων ομάδων με πρωτοστάτη την διεθνή τρομοκρατική Αλ Νούσρα. Πρόκειται για έναν κατακτητικό στρατό που σκοπός του είναι η μεταφορά της »κυβέρνησης του συριακού Συνασπισμού» {της ψευδεπίγραφης αντιπολίτευσης} στο Idlib και στο Χαλέπι και τη δημιουργία μιας σοβαρής πολιτικής κρίσης στη Συρία. Αργότερα αυτοί οι ηθικοί αυτουργοί της συριακής αντιπολίτευσης που δεν έχουν ζήσει στη Συρία εδώ και 30 χρόνια, θα μπορούν να εμφανίζονται ως » συριακή κυβέρνηση» και ως πολιτικοί -και όχι τρομοκράτες- αντίπαλοι της Συριακής κυβέρνησης.
Μέσα από αυτό το σχέδιο, ευελπιστούν ότι οι δυνάμεις της νόμιμης αντιπολίτευσης στο εσωτερικό της Συρίας ίσως συναινέσουν στην επίλυση της κρίσης και με συμμετοχή της αντεθνικής αντιπολίτευσης. Η συνάντηση του Καΐρου, η οποία θα διεξαχθεί τον Απρίλιο μεταξύ του αραβικού συνασπισμού και της «συριακής αντιπολίτευσης» σε αναζήτηση μιας σύγκλισης θα δημιουργήσει ένα ακόμη πολιτικό μέτωπο για την κυβέρνηση της Συρίας, απαραίτητο για τους Τούρκους που θέλουν να μετατρέψουν το »συριακό Συνασπισμό» {με πρόεδρο Τουρκμένο συριακής καταγωγής και Τούρκο υπήκοο} σε πολιτική εξουσία.
Ωστόσο, αρκετοί παράγοντες πάλι θα αναστείλουν την » πολιτική μεγαλομανία του φανατικού αδελφού μουσυλμάνου Ερντογάν»-όπως πολύ εύστοχα τον χαρακτήρισε ο Πρόεδρος Άσαντ στη συνέντευξή του στο CBSnews- για δεύτερη συριακή (τουρκική;) πρωτεύουσα και κυβέρνηση.
Η συριακή κυβέρνηση έχει βαθειά γνώση της ξένης στρατηγικής και ως εκ τούτου έδωσε εντολή για άμεση αντεπίθεση τα μεσάνυχτα της Κυριακής προς Δευτέρα, μέσω βομβαρδισμών της Συριακής Αεροπορίας , στο εκκενωμένο από τους αμάχους Ιντλίμπ, με πρώτο στόχο την έδρα του επιχειρησιακού κέτρου των »ανταρτών» μέσα στην πόλη. Στις επιχειρήσεις συμμετέχει και το συριακό πυροβολικό. Επίσης οι συριακές στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες ήταν σε θέση να παρακολουθούν μέσω του δορυφόρου Ertala τις επικοινωνίες κινητής τηλεφωνίας στην περιοχή του Ιντλίμπ.
Ο δεύτερος παράγοντας της κατάρρευσης του σχεδίου είναι ότι η τουρκική κυβέρνηση κέρδισε προσωρινά μια μάχη που αργότερα μάλλον θα την παραλύσει, όταν θα χρειαστεί να επιστρέψει ένας μεγάλος αριθμος εξτρεμιστών ισλαμιστών της Αλ Νούσρα που διέσχισε την Τουρκία πριν εισέλθει σε συριακό έδαφος, με την καθοδήγηση των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.
Ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι ένας μεγάλος αριθμός των συμμετεχόντων στην επίθεση κατά του Idlib ήταν μέλη της Αλ Νούσρα από το νότιο τμήμα της Συρίας, γεγονός που δείχνει ότι η μετακίνησή τους στη βόρεια Συρία έγινε με τη συνεργασία Ισραήλ και Τουρκίας, ώστε να ενεργοποιήσουν τη »Μάχη του Βορρά», που θα αποσυμπιέσει το Ισραήλ μετά την υπεροχή των συριακών δυνάμεων στο Νότο και συγκεκριμένα στα Υψίπεδα του Γκολάν στα συρο-ισραηλινά σύνορα.
Καθώς η πρόσβαση των ισλαμιστών στη περιοχή της πρωτεύουσας είναι αδύνατη, θέλουν να κερδίσουν χρόνο απασχολώντας μεγάλη δύναμη του συριακού στρατού στο βορρά, ώστε να επικεντρωθεί σε αυτό το μέτωπο για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η παρουσία των μη Σύριων Αράβων αλλά και ξένων μουντζαχεντίν στην επέμβαση στο Ιντλίμπ, είναι επίσης ένα πρόβλημα για τις χώρες που πολιτικά πήραν την απόφαση επέμβασής τους. Αυτό το μωσαικό των ξένων μουτζαχεντίν θα αποδειχθεί καταστροφικό καθώς η κάθε ομάδα ψάχνει την απόλυτη εξουσία , ενώ οι μαχητές της Αλ Νούσρα θεωρούν ότι είναι η αδιαφιλονίκητη ηγέτιδα δύναμη λόγω των βομβιστών αυτοκτονίας που αποτελούν έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της κάθε επίθεσης των Αλ Νούσρα και ISIS.
Επίσης, ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ αυτών των οργανώσεων ξεκινά πρωτίστως από τη διαμάχη για την κατανομή των «λαφύρων» της »νέας Συρίας». Από την αρχή ξεκίνησε η φαγωμάρα μέσα στην πόλη, διότι η πολεμική μηχανή του ετερογενούς κατακτητικού στρατού αποτελείται από φράξιες που αλληλοκατηγορούνται. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, περίπου 50 γυναίκες του περιβάλλοντος των σύριων προδοτών της »ένοπλης αντιπολίτευσης» πάρθηκαν ως λεία πολέμου από άλλες παρατάξεις με τις οποίες συνεργάζονται στρατιωτικά. Συνεπώς η Τουρκία δεν θα μπορέσει να εγγυηθεί ένα ασφαλές περιβάλλον στην » κυβέρνηση του συνασπισμού» κατά την μετάβαση από την Κωνσταντινούπολη στο Idlib. Η πίεση που θα τους ασκηθεί ενδέχεται να προκαλέσει σχίσματα στον »εθνικό συριακό συνασπισμό» παρόμοια με εκείνα που υποχρεώσαν το «συντονιστικό όργανο» να παραιτηθεί λόγω προσωπικών διαφορών, ενώ στην ουσία είχε αρχίσει η εσωτερική διάσπαση.
Στο σχέδιό τους προβλέπουν την μετεγκατάσταση της έδρας της «κυβέρνησης συνασπισμού» από την Κωνσταντινούπολη στο Βορρά της Συρίας, σε μια προσπάθεια των κρατών που υποστηρίζουν την τρομοκρατία για την επανάληψη της εμπειρίας της Λιβύης στη Συρία, δεδομένης και της συμμαχίας τους στην επέμβαση της Υεμένης.
Η προσέγγιση μεταξύ των επαρχιών Χαλεπίου και Ιντλίμπ είναι μεγάλης στρατηγικής βαρύτητας για τις εχθρικές χώρες της Συρίας. Εν αναμονή της έναρξης του δεύτερου γύρου του συμβουλευτικού φόρουμ στη Μόσχα μεταξύ της συριακής κυβέρνησης και των διαφόρων εκπροσώπων της »συριακής αντιπολίτευσης» ήταν αναγκαία η επίτευξη ορισμένων »επιτυχιών» που θα συνδράμουν στην σχετική εξισορρόπηση δυνάμεων μεταξύ του συριακού στρατού -συμπεριλαμβανομένων των εθελοντικών μονάδων «εθνικής άμυνας»- από τη μία πλευρά και των διαφόρων παραστρατιωτικών ομάδων και άλλων τζιχαντιστικών οργανώσεων, από την άλλη.
Η προσωρινή κατοχή του Idlib από την τρομοκρατική οργάνωση Τζαμπχάντ Αλ Νούσρα (Μέτωπο της Νίκης, παρακλάδι της Αλ Κάιντα) σε συμμαχία με τις ένοπλες ομάδες στη βόρεια Συρία, είχε προετοιμασθεί και υπήρχαν οι πληροφορίες για επερχόμενη επέλαση τζιχαντιστών από Τουρκία (ενός αριθμού μεταξύ των 6000 και 18 000). Η αντεπίθεση της »αντιπολίτευσης» ήταν εν μέρει και μια απάντηση των χωρών του Κόλπου και της Τουρκίας για την ανάκτηση του ελέγχου από τον συριακό στρατό 32 χωριών στην παραμεθόρεια Χασάκεια (Al-Hasakah) όπου επίσης είχε γίνει μαζική εισβολή τζιχαντιστών.
Η πραγματικότητα είναι ότι η τουρκική κυβέρνηση και τα κράτη που την υποστηρίζουν, έχουν δημιουργήσει μια συμμαχία για την κατάρτιση και καθοδήγηση ένοπλων ομάδων με πρωτοστάτη την διεθνή τρομοκρατική Αλ Νούσρα. Πρόκειται για έναν κατακτητικό στρατό που σκοπός του είναι η μεταφορά της »κυβέρνησης του συριακού Συνασπισμού» {της ψευδεπίγραφης αντιπολίτευσης} στο Idlib και στο Χαλέπι και τη δημιουργία μιας σοβαρής πολιτικής κρίσης στη Συρία. Αργότερα αυτοί οι ηθικοί αυτουργοί της συριακής αντιπολίτευσης που δεν έχουν ζήσει στη Συρία εδώ και 30 χρόνια, θα μπορούν να εμφανίζονται ως » συριακή κυβέρνηση» και ως πολιτικοί -και όχι τρομοκράτες- αντίπαλοι της Συριακής κυβέρνησης.
Μέσα από αυτό το σχέδιο, ευελπιστούν ότι οι δυνάμεις της νόμιμης αντιπολίτευσης στο εσωτερικό της Συρίας ίσως συναινέσουν στην επίλυση της κρίσης και με συμμετοχή της αντεθνικής αντιπολίτευσης. Η συνάντηση του Καΐρου, η οποία θα διεξαχθεί τον Απρίλιο μεταξύ του αραβικού συνασπισμού και της «συριακής αντιπολίτευσης» σε αναζήτηση μιας σύγκλισης θα δημιουργήσει ένα ακόμη πολιτικό μέτωπο για την κυβέρνηση της Συρίας, απαραίτητο για τους Τούρκους που θέλουν να μετατρέψουν το »συριακό Συνασπισμό» {με πρόεδρο Τουρκμένο συριακής καταγωγής και Τούρκο υπήκοο} σε πολιτική εξουσία.
Ωστόσο, αρκετοί παράγοντες πάλι θα αναστείλουν την » πολιτική μεγαλομανία του φανατικού αδελφού μουσυλμάνου Ερντογάν»-όπως πολύ εύστοχα τον χαρακτήρισε ο Πρόεδρος Άσαντ στη συνέντευξή του στο CBSnews- για δεύτερη συριακή (τουρκική;) πρωτεύουσα και κυβέρνηση.
Η συριακή κυβέρνηση έχει βαθειά γνώση της ξένης στρατηγικής και ως εκ τούτου έδωσε εντολή για άμεση αντεπίθεση τα μεσάνυχτα της Κυριακής προς Δευτέρα, μέσω βομβαρδισμών της Συριακής Αεροπορίας , στο εκκενωμένο από τους αμάχους Ιντλίμπ, με πρώτο στόχο την έδρα του επιχειρησιακού κέτρου των »ανταρτών» μέσα στην πόλη. Στις επιχειρήσεις συμμετέχει και το συριακό πυροβολικό. Επίσης οι συριακές στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες ήταν σε θέση να παρακολουθούν μέσω του δορυφόρου Ertala τις επικοινωνίες κινητής τηλεφωνίας στην περιοχή του Ιντλίμπ.
Ο δεύτερος παράγοντας της κατάρρευσης του σχεδίου είναι ότι η τουρκική κυβέρνηση κέρδισε προσωρινά μια μάχη που αργότερα μάλλον θα την παραλύσει, όταν θα χρειαστεί να επιστρέψει ένας μεγάλος αριθμος εξτρεμιστών ισλαμιστών της Αλ Νούσρα που διέσχισε την Τουρκία πριν εισέλθει σε συριακό έδαφος, με την καθοδήγηση των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.
Ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι ένας μεγάλος αριθμός των συμμετεχόντων στην επίθεση κατά του Idlib ήταν μέλη της Αλ Νούσρα από το νότιο τμήμα της Συρίας, γεγονός που δείχνει ότι η μετακίνησή τους στη βόρεια Συρία έγινε με τη συνεργασία Ισραήλ και Τουρκίας, ώστε να ενεργοποιήσουν τη »Μάχη του Βορρά», που θα αποσυμπιέσει το Ισραήλ μετά την υπεροχή των συριακών δυνάμεων στο Νότο και συγκεκριμένα στα Υψίπεδα του Γκολάν στα συρο-ισραηλινά σύνορα.
Καθώς η πρόσβαση των ισλαμιστών στη περιοχή της πρωτεύουσας είναι αδύνατη, θέλουν να κερδίσουν χρόνο απασχολώντας μεγάλη δύναμη του συριακού στρατού στο βορρά, ώστε να επικεντρωθεί σε αυτό το μέτωπο για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η παρουσία των μη Σύριων Αράβων αλλά και ξένων μουντζαχεντίν στην επέμβαση στο Ιντλίμπ, είναι επίσης ένα πρόβλημα για τις χώρες που πολιτικά πήραν την απόφαση επέμβασής τους. Αυτό το μωσαικό των ξένων μουτζαχεντίν θα αποδειχθεί καταστροφικό καθώς η κάθε ομάδα ψάχνει την απόλυτη εξουσία , ενώ οι μαχητές της Αλ Νούσρα θεωρούν ότι είναι η αδιαφιλονίκητη ηγέτιδα δύναμη λόγω των βομβιστών αυτοκτονίας που αποτελούν έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της κάθε επίθεσης των Αλ Νούσρα και ISIS.
Επίσης, ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ αυτών των οργανώσεων ξεκινά πρωτίστως από τη διαμάχη για την κατανομή των «λαφύρων» της »νέας Συρίας». Από την αρχή ξεκίνησε η φαγωμάρα μέσα στην πόλη, διότι η πολεμική μηχανή του ετερογενούς κατακτητικού στρατού αποτελείται από φράξιες που αλληλοκατηγορούνται. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, περίπου 50 γυναίκες του περιβάλλοντος των σύριων προδοτών της »ένοπλης αντιπολίτευσης» πάρθηκαν ως λεία πολέμου από άλλες παρατάξεις με τις οποίες συνεργάζονται στρατιωτικά. Συνεπώς η Τουρκία δεν θα μπορέσει να εγγυηθεί ένα ασφαλές περιβάλλον στην » κυβέρνηση του συνασπισμού» κατά την μετάβαση από την Κωνσταντινούπολη στο Idlib. Η πίεση που θα τους ασκηθεί ενδέχεται να προκαλέσει σχίσματα στον »εθνικό συριακό συνασπισμό» παρόμοια με εκείνα που υποχρεώσαν το «συντονιστικό όργανο» να παραιτηθεί λόγω προσωπικών διαφορών, ενώ στην ουσία είχε αρχίσει η εσωτερική διάσπαση.
( από
συριακό στρατιωτικό τύπο 30/03/15)
dimpenews.com
dimpenews.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου