Μελέτες αποδεικνύουν ότι οι λεσβίες κτυπούν τις συντρόφους τους περισσότερο από τους ετεροφυλόφιλους άνδρες

Και ενώ υπάρχει μια σταθερή πολεμική εναντίον των ανδρών που οφείλεται σε φουσκωμένα στατιστικά στοιχεία βιασμών και ενδοοικογενειακής βίας, μια εκκωφαντική σιωπή επικρατεί για μια σοκαριστική, αλλά σαφώς "άβολη" είδηση. Η μία μελέτη μετά την άλλη έρχονται να υποστηρίξουν ότι οι λεσβίες είναι εξίσου ή και περισσότερο βίαιες από τους άντρες συντρόφους στις ετεροφυλόφιλες σχέσεις.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αποφεύγουν τέτοιες ειδήσεις, γιατί δημιουργούν πρόβλημα στην κοινωνική μηχανική και στην δημιουργία στερεοτύπων. Για αυτό και δεν αισθάνονται "άνετα" τα media με τέτοιες ειδήσεις και γενικώς τις "θάβουν". Βλέπετε, εάν γίνει δεκτό ότι οι λεσβίες, όθεν ένα υποσύνολο των γυναικών, διαπράττουν ενδοοικογενειακή βία το ίδιο ή και περισσότερο από ό, τι οι άνδρες, υπονομεύονται κατάφωρα οι φεμινιστικές εμμονές με τον φανταστικό "πατριαρχικό" έλεγχο και τα ανδρικά προνόμια. 

Πολλές από αυτές τις ίδιες μελέτες υποστηρίζουν ότι στις ομοφυλοφιλικές ανδρικές σχέσεις υπάρχει τόση ενδοοικογενειακή βία όση και στις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις. Αλλά τα δείγματα της ενδοοικογενειακής βίας σε ζευγάρια ομοφυλόφιλων γυναικών παρέχουν μια καλύτερη αναλογία, καθώς εδώ θύματα είναι γυναίκες, όπως και στις περισσότερες αναφερόμενες κατηγορίες που περιλαμβάνουν ετεροφυλοφιλικές σχέσεις.

Στην ατζέντα των φεμινιστριών η ενδοοικογενειακή βία είναι μια «μάστιγα». Και η ατζέντα είναι εκεί για να επιτεθεί στους άνδρες, περιγράφοντας την ενδοοικογενειακή βία ως ένα «σπορ» που παίζεται μόνο από «στρέιτ» αρσενικά.

Τα στατιστικά ενδοοικογενειακής βίας χρησιμοποιούνται για να επιτεθούν, να δυσφημήσουν και να καταδικάσουν με συνοπτικές διαδικασίες τους άνδρες.

Ακόμη και η αριστερών πεποιθήσεων ‘The Atlantic’, αναγνώρισε ότι η ενδοοικογενειακή βία στις σχέσεις του ιδίου φύλου, είναι μια «επιδημία». Άλλα στοιχεία που συνέλεξαν οργανισμοί της αμερικανικής κυβέρνησης και φορείς αναφέρουν ότι 3.900.000 γυναίκες έχουν δεχτεί σωματική επίθεση από τις γυναίκες συντρόφους τους. Επειδή το ποσοστό των λεσβιών ή αμφιφυλόφιλων γυναικών στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι με βάση τις περισσότερες εκτιμήσεις, περίπου 20 φορές μικρότερο από τον “στρέιτ” γυναικείο πληθυσμό, τα νούμερα αυτά είναι συγκλονιστικά.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του φεμινιστικού Newspeak είναι να δίνουν έμφαση πάντα στο ποσοστό των απλών γυναικών που ποτέ δεν αναφέρουν ενδοοικογενειακή βία ή σεξουαλική επίθεση από άνδρες. Στη συνέχεια υποθέτουν, χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο, ότι αυτές οι "περιπτώσεις" αποδεικνύουν ενδοοικογενειακή βία ή σεξουαλικά εγκλήματα και ως εκ τούτου μπορούν να χρησιμοποιηθούν για επίθεση κατά των ανδρών και έκκληση για αποδυνάμωση των δικαιωμάτων τους. 

Όμως, μελέτες όπως αυτές που αναφέρονται στις παραπάνω συνδέσεις, συνεχώς αναφέρουν ότι υπάρχει ένα αδήλωτο ποσοστό ενδοοικογενειακής βίας μεταξύ των ατόμων του ιδίου φύλου. Έτσι, το πρόβλημα είναι στην πραγματικότητα πολύ μεγαλύτερο.

Σε πρόσφατη έρευνά μου έγραψα επίσης, για το φαινόμενο οι γυναίκες να χρησιμοποιούν τις (υβριστικές) λέξεις “slut” και “whore” για να προσβάλλουν γυναίκες ή να κάνουν bullying σε γυναίκες το ίδιο όσο και οι άνδρες, καθώς και να αναφέρουν τον «βιασμό» για τον ίδιο λόγο.

Όλα αυτά, όπως και η αποκάλυψη της ύπαρξης της ενδοοικογενειακής βίας στα ζευγάρια του ιδίου φύλου, αφαιρούν από τις φεμινίστριες τα ατού τους: την πλασματική θεσμοθετημένη καταπίεση των γυναικών από τους άνδρες. Η άγνοια της κακοποίησης, ιδιαίτερα στα ζευγάρια ομοφυλόφιλων γυναικών, κατά συνέπεια κρατάει την ατζέντα τους ισχυρή. 

Στο μέτρο που η σύγχρονη κοινωνία αποδίδει πλέον υπερβολικά «ειδικό καθεστώς» σε γκέι, λεσβίες και διαφυλικά άτομα, οι μελέτες αυτές ίσως κάνουν τις φεμινίστριες να «πετάξουν» την κοινότητας ΛΟΑΤ κάτω από το λεωφορείο, προκειμένου να διατηρηθεί η αντι-αρσενική «αλήθεια» τους.

Και αν τα πράγματα σφίξουν περισσότερο, οι φεμινίστριες μπορεί απλά να κατηγορήσουν πάλι την «πατριαρχία», επειδή στιγματίζει τις λεσβίες που χτυπάνε τις συντρόφους τους. Και έτσι ο κύκλος θα συνεχιστεί.

 

ΚΟ: Το 2007 κυκλοφόρησε το αμερικάνικο ντοκιμαντέρ των Justine Chang και Armand Kaye, με τον τίτλο “She Stole My Voice: A Documentary About Lesbian Rape” («Έκλεψε την Φωνή Μου: Ένα Ντοκιμαντέρ για τον Λεσβιακό Βιασμό»).

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή