Ο καπιταλισμός, μετά από μία έντονα μανιοκαταθλιπτική περίοδο ανοδικών και καθοδικών τιμών όλων των αξιών, με εξτρεμιστική συχνότητα, θα αυτοκαταστραφεί – αφού προηγουμένως εκτοξευθούν τα χρέη στα ύψη, με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν μαζικές αθετήσεις πληρωμών και υπερπληθωρισμός, οπότε να χαθεί εντελώς η εμπιστοσύνη των ανθρώπων στα χάρτινα, χωρίς αντίκρισμα χρήματα.
Άρθρο
Οι περισσότεροι από εμάς θα έχουν δει ορισμένους φίλους τους να χάνουν τα περιουσιακά τους στοιχεία από τις τράπεζες ή τα χρήματα τους στο χρηματιστήριο – ενώ πολλοί θα θυμούνται τις μαζικές απώλειες χρημάτων, όταν κατέρρευσε η Lehman Brothers, με αρκετούς να κυριεύονται από συναισθήματα οργής, θλίψης και αδυναμίας αντίδρασης, ξεσπώντας ακόμη και σε λυγμούς.Άλλοι θα έχουν παρατηρήσει πόσοι αξιοπρεπείς και εργατικοί άνθρωποι από το κοντινό τους περιβάλλον, έχουν χάσει τις θέσεις εργασίας τους, αναγκαζόμενοι να κάνουν ότι μπορούν για να επιβιώσουν – ενώ παράλληλα αρκετοί νέοι, μορφωμένοι και πρόθυμοι να εργαστούν, δουλεύουν για πολλά χρόνια με ελάχιστα χρήματα, αποτελώντας τους σκλάβους της εποχής μας.
Στις Η.Π.Α. οι άστεγοι, καθώς επίσης όλοι όσοι είναι υποχρεωμένοι να ζουν από τα κουπόνια διατροφής που τους δίνει το κράτος, αυξάνονται καθημερινά – ενώ βλέπει κανείς ακόμη και ακαδημαϊκούς, ντυμένους με ακριβά κουστούμια, να κοιμούνται στο αυτοκίνητο τους, επειδή κάποια τράπεζα τους κατέσχεσε το σπίτι τους.
Στο Λονδίνο, αλλά και στο Βερολίνο, οι ζητιάνοι στέκονται πλέον στην ουρά μπροστά από τους τενεκέδες των σκουπιδιών, για να βρουν κάποια υπολείμματα φαγητών – ενώ η συλλογή άδειων μπουκαλιών, για την πώληση τους στα Σουπερμάρκετ, έχει εξελιχθεί πια σε επάγγελμα.
Στην Ισπανία οι Πολίτες υποφέρουν τα πάνδεινα από τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς των σπιτιών τους, προσπαθώντας μάταια να βρουν κάποια θέση εργασίας – ενώ οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι, οι οποίοι έχουν δήθεν ξεφύγει από την κρίση, μεταναστεύουν μαζικά σε άλλες χώρες, αναζητώντας τρόπο επιβίωσης.
Η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, έχοντας ήδη εξαθλιωθεί, ηΑυστρία αντιμετωπίζει εξαιρετικά σοβαρά προβλήματα, ενώ χώρες που θεωρούνταν μέχρι πρόσφατα υγιείς, όπως η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Φιλανδία ή η Σουηδία, δεν είναι σε καθόλου καλή κατάσταση.
Όσον αφορά τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, η υπερχρέωσή τους σε ξένο νόμισμα θα προκαλέσει σύντομα μαζικές αθετήσεις πληρωμών – με την Ιαπωνία και την Κίνα να μην μπορούν να αντιμετωπίσουν τα μεγάλα προβλήματα των οικονομιών τους.
Από την άλλη πλευρά, οι κεντρικές τράπεζες είναι πλέον φανερό πως έχουν παγιδευτεί, με τον καινούργιο τρόπο της αντιμετώπισης της κρίσης που χρησιμοποίησαν – με την εκτύπωση δηλαδή τεραστίων ποσοτήτων χρημάτων, με τη μέθοδο της αγοράς ομολόγων, ελπίζοντας πως δεν θα χάσουν τον έλεγχο και θα αποφευχθεί το κραχ (άρθρο).
Ειδικότερα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Bank of America, οι κεντρικές τράπεζες κατέχουν 22 τρις $ σε «περιουσιακά στοιχεία», σχεδόν εξ ολοκλήρου με τη μορφή του χρέους – ποσό δηλαδή μεγαλύτερο από το ΑΕΠ των Η.Π.Α. και της Ιαπωνίας μαζί, ενώ δεν έχει μείνει τίποτα πλέον για να αγοράσουν, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί.
Την ίδια στιγμή, τα μεγάλα ΜΜΕ αναφέρουν πως το μέλλον της οικονομίας θα είναι καλύτερο, ενώ θα ωφεληθούν όλοι από την επερχόμενη ανάπτυξη – παρά το ότι κατά τη διάρκεια των προηγουμένων ετών, ειδικά μετά το ξέσπασμα της κρίσης, οι φτωχοί γινόντουσαν φτωχότεροι, ενώ οι πλούσιοι πλουσιότεροι.
Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς πού θα ξεσπάσει αυτή τη φορά η κρίση, η οποία το 2007 είχε ως αφετηρία τα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης των Η.Π.Α. – καταλήγοντας στο συμπέρασμα, μετά από τη μελέτη της συμπεριφοράς «των παιδιών του κραχ» (άρθρο), πως τα ομόλογα θα προηγηθούν της πιθανότατης κατάρρευσης του συστήματος των χρημάτων χωρίς αντίκρισμα (Fiat money).
Επειδή δε πρόκειται για μία τεράστια αγορά, την οποία ελέγχει η παγκόσμια ελίτ του χρήματος (άρθρο), η κατάρρευση της δεν θα είναι καθόλου ειρηνική – ενώ η ώρα της αλήθειας πλησιάζει επικίνδυνα, με όλο και περισσότερους επενδυτές να τοποθετούνται στην αύξηση των επιτοκίων των ομολόγων, τουλάχιστον στη Δύση και ειδικά στην Ευρώπη.
Σε κάθε περίπτωση, το μεγάλο παιχνίδι έχει ήδη ξεκινήσει, αφού το ρίσκο να χαθούν χρήματα από τα ομόλογα, γεγονός που προϋποθέτει την περαιτέρω μείωση των επιτοκίων, είναι πολύ μικρό (γράφημα) – ενώ η ευκαιρία εξαιρετικά μεγάλη.
Εν τούτοις, αυτή τη φορά το παιχνίδι μπορεί να καταστρέψει ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα του πλανήτη υπό τη σημερινή του μορφή, η οποία έχει ήδη ξεπεράσει τα 200 χρόνια ζωής – γεγονός που τεκμηριώνει επίσης τον κίνδυνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου