Ο Έντι Ρεντμέιν μπορεί σύντομα να πάρει το Oscar εκτός από το BAFTA και τη Χρυσή Σφαίρα που κέρδισε ως Stephen Hawking στη Θεωρία των Πάντων. Η απόδοσή του στο Κορίτσι απ’ τη Δανία ως Λίλι Έλμπε, ένας από τους πρώτους αποδέκτες της χειρουργικής επέμβασης αλλαγής φύλου, έχει χαιρετιστεί από όλες τις πλευρές ως συναρπαστική, εξαίσια και γενναία – ένα ορόσημο στην τρανς αποδοχή στη mainstream κουλτούρα. Ο σκηνοθέτης Τομ Χούπερ, όταν ρωτήθηκε για το χρονοδιάγραμμα της ταινίας σε συνέντευξή του στο Slate, απάντησε «υπάρχει σίγουρα σαν ένα σημείο καμπής στην τρανς αφηγητική αποδοχή στη mainstream κουλτούρα που έχει συμβεί πρόσφατα.” Αυτή η ταινία θεωρήθηκε ως πολύ αμφιλεγόμενη για να γίνει πριν από επτά χρόνια, αλλά στο γενναίο νέο κόσμο του 2015, αναθεωρητές και κοινό ήταν γεμάτοι και έτοιμοι.
Η ιστορία στο Κορίτσι απ’ τη Δανία είναι αυτή του Έιναρ Βένεγκερ, ο οποίος γεννήθηκε το 1882 και εργάστηκε ως ένας επιτυχημένος καλλιτέχνης. Παντρεύτηκε την συνάδελφο καλλιτέχνη Gerda Gottlieb το 1904 στην ηλικία των 22, και έζησε μια μποέμικη ζωή στο Παρίσι για μια σειρά ετών. Το ξύπνημα του Έιναρ στην γυναικεία περσόνα της Λίλι συμβαίνει όταν ποζάρει για τη σύζυγό του ως γυναικείο μοντέλο. Στη συνέχεια παρουσιάζει τον εαυτό του ως μια γυναίκα που ονομάζεται Λίλι Έλμπε σε τακτική βάση καθ ‘όλη τη δεκαετία του 1920, τελικά υποβαλλόμενος σε χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου στη Γερμανία το 1930. Ο γάμος του με την Gerda διαλύεται το 1930 μετά από τη χειρουργική επέμβαση, και αυτός πεθαίνει ένα χρόνο αργότερα, σε ηλικία 48 ετών, ως αποτέλεσμα χειρουργικής επέμβασης καρδιάς μετά από μεταμόσχευση μήτρας. Η Gerda εισέρχεται σε ένα δεύτερο γάμο, αλλά χωρίζει μετά από λίγα χρόνια, ο δεύτερος σύζυγός της καίει της οικονομίες της, και πεθαίνει άπορη στη Δανία το 1940.
Κοιτάζοντας απογυμνωμένη την ιστορία του Έιναρ, είναι σίγουρα μια θλιβερή ιστορία. Ίσως το πιο οδυνηρό είναι το γεγονός ότι ο Έιναρ σταματά να ζωγραφίζει μετά την επέμβαση του. Η ταυτότητά του ως ένας επιτυχημένος καλλιτέχνη, ο οποίος αναμφίβολα έφερε χαρά σε πολλούς μέσα από το έργο του, έχει αντικατασταθεί από την γυναικεία ταυτότητα της Λίλι.
Η καλλιτεχνία είναι στην πρώτη γραμμή της ταινίας του Χούπερ, με κριτές να αναστενάζουν για τις “πλούσιες οπτικές ιδιότητες” και την “ομορφιά καρτ ποστάλ”. Στην κολακευτική του κριτική στην εφημερίδα The Telegraph, ο Robbie Collins περιγράφει την ταινία ως ”μια όμορφη, ανθρώπινη και συγκινητική βιογραφία”.
Δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι η ιστορία ενός πρωτοπόρου του κινήματος τρανσέξουαλ παρουσιάζεται όσο αισθητικά όσο το δυνατόν. Αυτή η ταινία είναι ένα σημαντικό όπλο στη μνήμη cache του λόμπι των διαφυλικών, ως ένας τρόπος για να χρησιμοποιήσουν την πολιτιστική προπαγάνδα για να κερδίσουν το πολυπληθές κοινό, ενώ οι κυβερνήσεις σε όλο τον δυτικό κόσμο περνάνε κρύα σκληρή νομοθεσία. Ο πολιτισμός είναι αναμφισβήτητα ένα ισχυρό εργαλείο στον επηρεασμό της κοινής γνώμης, όπως άλλες πρόσφατες ταινίες έχουν δείξει, όπως το A Single Man, φτιάχνοντας την κατάσταση για τον γάμο ομοφύλων, ή η ταινία προπαγάνδας της ευθανασίας Amour, όπου ένας τρυφερός σύζυγος πνίγει την παράλυτη σύζυγό του. Το Love is Strange δείχνει ένα αφοσιωμένο γκέι ζευγάρι εναντίον της τυραννικής Καθολικής Εκκλησίας, όταν ο George έχει απορριφθεί από το καθολικό σχολείο όπου εργάζεται μετά το γάμο με τον συνεργάτη του Μπεν. Το Obvious Child, που προμοταρίστηκε στην αγορά ως η πρώτη έκτρωση rom-com, προσπαθεί να εξομαλύνει την άμβλωση σε μια απλή ιατρική πράξη που δεν προκαλεί κανένα τραύμα.
Αναμφίβολα, το Κορίτσι απ’ τη Δανία θα κερδίσει ακόμα περισσότερες λεγεώνες συμπαθούντων προς τον δικό του ιδιαίτερο σκοπό: αν ένας άνθρωπος είναι ο μόνος κριτής για την ταυτότητά του, ανεξάρτητα από την άβολη επιστημονική πραγματικότητα.
Λοιπόν, τι είναι λάθος σ’ αυτό, θα μπορούσε να αντιταχθεί ένας ανιδιοτελής παρατηρητής; Ποιο είναι το πρόβλημα να έρθουν στο φως τα πολύ πραγματικά, τραυματικά συναισθήματα που κάποιος υφίσταται όταν αισθάνεται ότι είναι παγιδευμένος σε λάθος σώμα, και προκαλεί τη συμπόνια αντί της αποστροφής ή της κοροϊδίας;
Ο λόγος είναι ότι το να ζήσει μια ζωή αποσυνδεδεμένη από την πραγματικότητα είναι δυστυχία – μερικές φορές στο σημείο της αυτοκτονίας. 41% των ενεργών διαφυλικών ατόμων επιχειρούν να αυτοκτονήσουν – σχεδόν δέκα φορές ο εθνικός μέσος όρος του 4,6%. Ο Walt Heyer, που έζησε ως γυναίκα για πολλά χρόνια και τώρα έχει μια ιστοσελίδα που ονομάζεται SexChangeRegret, έχει γράψει πολύ συγκινητικά την απόγνωση που ένιωθε μετά από τη χειρουργική του επέμβαση. Φυσικά, αυτό όχι μόνο προκαλεί βλάβες στο εν λόγω άτομο, αλλά και σε όλους τους αγαπημένους του, δημιουργώντας πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις πόνου και σύγχυσης σε ολόκληρη την κοινωνία.
Ο ακτιβισμός, η προπαγάνδα και η αυξανόμενη νομοθεσία επιλέγουν να αγνοούν τις άβολες μαρτυρίες και τις προειδοποιήσεις του Heyer και άλλων. Τον περασμένο μήνα, η Επιτροπή της Νέας Υόρκης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου κυκλοφόρησε μια νέα ερμηνεία της πόλης για τη νομοθεσία διαφυλικών κατά των διακρίσεων. Παραβιάσεις αυτής της νέας νομοθεσίας, όπως το να μη χρησιμοποιεις την προτιμώμενη αντωνυμία ενός ατόμου, ο περιορισμός εγκαταστάσεων του ιδίου φύλου και ο περιορισμός των επιλογών ενός ατόμου απλά σε άνδρα και γυναίκα τώρα μπορεί να τιμωρείται με πρόστιμα μέχρι και 250.000 δολάρια για κάθε παράβαση. Στον Καναδά, η κυβερνήτης του Οντάριο Kathleen Wynne αναγκάζει ένα εξεσυζητημένο πρόγραμμα σπουδών σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία, όπου η θεωρία της ρευστότητας του φύλου προωθείται στα παιδιά από την ηλικία των 8. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο διαφυλικός ακτιβισμός ανθεί στα πανεπιστήμια, με τους μαθητές να ρίχνουν την Germaine Greer από το φεμινιστικό βάθρο της λόγω των αιρετικών της απόψεων επί του θέματος. Το πιο κατάφωρο παράδειγμα διαφυλικού ακτιβισμού είναι ίσως αυτό το άρθρο στο Slate, όπου ο συγγραφέας καταγγείλει τα δεινά της “εκχώρησης φύλων στο βρέφος”. Δεν είναι αδιανόητο ότι μπορεί σύντομα να επιβληθεί πρόστιμο για την αποστολή μιας κάρτας που γράφει ”Είναι αγόρι!” μεετά από έναν επιτυχημένο τοκετό.
Έτσι η ταινία του Χούπερ σίγουρα ιππεύει την κορυφή ενός τρανσέξουαλ κύματος. Η φιλοσοφία του φαίνεται να επαναλαμβάνει αυτή του Δικαστή Anthony Kennedy, ο οποίος δήλωσε στην περίπτωση της Planned Parenthood ν. Casey 1992, ”Ελευθερία είναι το δικαίωμα να καθορίζει κάποιος τη δική του αντίληψη της ύπαρξης, νοήματος, σύμπαντος, και το μυστήριο της ανθρώπινης ζωής”. Ωστόσο, αυτό το λεγόμενο δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού, χωρίς αντικειμενική πραγματικότητα, οδηγεί σε ένα στείρο ναρκισσισμό. Στο Κορίτσι απ’ τη Δανία, η Gerda λέει για το πώς ερωτεύτηκε τον Έιναρ, ”Ήταν το πιο παράξενο πράγμα, ήταν σαν να φιλάω τον εαυτό μου.” Το Μεγάλο Κράτος, που υποστηρίζεται από ολοκληρωτική νομοθεσία, θα έχει τον κάθε άνθρωπο σε ένα νησί, τους οικογενειακούς δεσμούς και τα καθήκοντα αφημένα κατά μέρος, στην ατελείωτη αναζήτηση για την αυτοπραγμάτωση. Αλλά καμιά ποσότητα εξαναγκαστικής “ανοχής” δεν θα φέρει την ευτυχία που άνθρωποι σαν τον Έιναρ ποθούν – αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από μια ζωή με σκοπό, επαφή με την πραγματικότητα και με επίκεντρο την ικανοποίηση των άλλων παρά να υποθάλπει την ακόρεστη όρεξη του Εγώ.
Πηγή:
http://www.conservativewoman.co.uk/emily-watson-the-danish-girl-is-brilliant-propaganda-and-another-blow-to-human-happiness/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου