Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που θα είναι ο πιο καταστροφικός από όλους τους άλλους στην ανθρώπινη ιστορία ??? Ένα τρομακτικό ερώτημα που αιωρείται πάνω από την συριακή τραγωδία, από την κρίση στην Ουκρανία και γενικότερα. Η ομιλία του Ρώσου προέδρου από την Αθήνα ήταν σαφής στις προθέσεις των δυτικών να εγκαταστήσουν τα πυραυλικά τους συστήματα στα σύνορα της Ρωσίας στοχεύοντας την. Η ρωσική απάντηση θα είναι ανάλογη.
Η όλη ιστορία της σύγχρονης παγκόσμιας κρίσης άρχισε με την μεγάλη άπατη της λεγόμενης και αμερικανοκίνητης Αραβικής Άνοιξης, το 2010 η οποία είχε δυο συγκεκριμένους στόχους. Ο ένας ήταν τα ενεργειακά κοιτάσματα της ευρύτερης περιοχής με βασικό στόχο την ενεργειακή απεξάρτηση της Δύσης από την Ρωσία και το Ιράν και ο άλλος, ο ίδιος Ρώσος πρόεδρος, Βλαδιμήρ Πούτιν.
Η πρώτη φάση ήταν να ακυρωθούν τα όποια σχέδια της ενεργειακής σύνδεσης Ιράν-Ιράκ και Συρίας και αφετέρου και κυρίως για να μεταφέρουν απρόσκοπτα με την μεσολάβηση των Κούρδων του βορείου Ιράκ και της Τουρκίας, το πετρέλαιο του Ιράκ στα τουρκικά λιμάνια της ανατολικής Μεσογείου και από εκεί στις ΗΠΑ και κυρίως στο Ισραήλ. Παράλληλα με τις επιχειρήσεις στην Μέση Ανατολή άρχισε να προχωρεί και το σχέδιο της άμεσης πλαγιοσκόπησης της Ρωσίας, η οποία είναι ο κύριος προμηθευτής της Ευρώπης σε φυσικό αέριο με αποτέλεσμα να υπάρχει άμεση εξάρτηση από ένα βασικό αστάθμητο παράγοντα, όπως είναι η Ρωσία του Πούτιν.
Όλες οι κινήσεις του Ρώσου προέδρου τα τελευταία χρόνια, όπως η μεγάλη του στήριξη στην αναζωογόνηση της Ρωσικής Ορθόδοξης εκκλησίας, η απαγόρευση των ξένων ΜΚΟ, (που δρούσαν υπονομευτικά), οι νομικές διώξεις των ομοφυλοφιλικών οργανώσεων, αλλά κυρίως η απαγόρευση λειτουργίας ξένων τραπεζών που υπονόμευαν το ρωσικό τραπεζιτικό σύστημα, έδειξαν πως προβάλλονταν σαν ένα μεγάλο ανάχωμα στην επέλαση της Νέας Τάξης. Η δυναμική επέμβαση του Πούτιν στην Συρία όπως και η κίνηση του να προχωρήσει στην δημιουργία ενός νέου ΔΝΤ από την ομάδα των BRICS, (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική), ήταν η αποκορύφωση της «ανταρσίας» του Ρώσου προέδρου.
Όπως αποκάλυπτε μια τουρκική αντισιωνιστική εφημερίδα, η Milligazete, στις 20/7/2014, επικαλουμένη δημοσιεύματα αμερικανικών ΜΜΕ, η περίφημη οικογένεια των Ρότσιλντ, η μεγάλη οικογένεια που ελέγχει άμεσα το ΔΝΤ, είχε επικηρύξει τον Ρώσο πρόεδρο γιατί για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία κλονίζονται τα οικονομικά της συμφέροντα και η φιλοδοξία της να υποτάξει όλο τον πλανήτη στην Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Όσοι παρακολουθούν αμερικανική τηλεόραση θα γνωρίζουν ότι από τις αρχές της πρώτης δεκαετίας του εικοστού πρώτου αιώνα, τα μεγαλύτερα δορυφορικά αμερικανικά θρησκευτικά κανάλια, όπως πχ. το GOD TV, το DayStar το Christian Television, το The Family Channel κ.α. έκαναν αλλεπάλληλες εκπομπές με μακροσκελείς αναλύσεις αφιερωμένες στον νέο τότε πρόεδρο της Ρωσίας που τον παρουσίαζαν σαν τον αναμενόμενο Αντίχριστο. Μέσα σε αυτό το πνεύμα ήταν και η πρωτοφανής δήλωση που έκανε στις 5 Μαΐου 2014, ο τότε Σουηδός υπουργός Εξωτερικών, Καρλ Μπιλντ, (ο οποίος υπήρξε και πρωθυπουργός της Σουηδίας 1991-1994, τακτικός θαμώνας της Λέσχης Bilderberg, του Council on Foreign Relations, (CFR) και της Τριμερούς Επιτροπής, ένας από τους αρχιτέκτονες της πολιτικής της Ε.Ε. για την Ανατολική Ευρώπη και ένας από τους «νεκροθάφτες» της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας), πως η Ορθοδοξία είναι άμεση απειλή για τον δυτικό πολιτισμό και πως το πρόβλημα είναι πως η Ρωσία… είναι ορθόδοξη χώρα.
Το μεγάλο μισός που καλλιεργείται στις δυτικές χώρες κατά του Πούτιν και της ορθόδοξης ταυτότητας του, έχει από την μια σαν αφετηρία το σκληρό και αρρωστημένο θρησκευτικό πουριτανικό προφίλ των Προτεσταντικών σέκτων και από την άλλη, την υποκριτική έμφαση πάνω στα «ανθρώπινα δικαιώματα», τις «δημοκρατικές διαδικασίες», την ελευθερία των ομοφυλόφιλων, τα φεμινιστικά κινήματα που κηρύττουν πως ο Πούτιν είναι στυγνός δικτάτορας χειρότερος ακόμα και από τον Στάλιν. Όποιοι ακόμα νομίζουν πως στην Αμερική και στην Γερμανία υπάρχει ελευθερία πληροφόρησης, δυστυχώς απατούνται οικτρά. Ένα τεράστιο και καλά οργανωμένο σύστημα ΜΜΕ με μεγάλες δυνατότητες παραπληροφόρησης, κατασκευής πλαστών βίντεο, δημιουργίας τεχνητών ειδήσεων, έχει στήσει μια τρομερή εκστρατεία δυσφήμησης του Ρώσου πρόεδρου που τον παρουσιάζουν σαν η «μάστιγα της ανθρωπότητας» και σαν η παγκόσμια απειλή για την ειρήνη.
Σε ένα πολύ ενδιαφέρων και αρκετά αποκαλυπτικό άρθρο στην ρωσική εφημερίδα Pravda στις 1 Μαΐου 2015 που υπογράφεται από τον γαλλικής καταγωγής Nicolas Bonnal, για πρώτη φορά αναλύονταν όπως αναφέρονταν, οι πέντε λόγοι με το ανάλογο αιτιολογικό για τους οποίους η σημερινή αμερικανική ηγεσία επιδιώκει με κάθε μέσο να καταστρέψει την Ρωσία.
Ο πρώτος λόγος είναι ο «πνευματικός», όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται. Η Ρωσία χαρακτηρίζεται σαν μια ανερχόμενη πνευματική χώρα εξ αιτίας της αναδυόμενης Ορθοδοξίας και τον κυρίαρχο ρόλο στον χριστιανικό κόσμο που έχει αρχίσει να παίζει η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία. Ο Nicolas Bonnal υπενθυμίζει ότι το βασικό λήμμα της Μασονίας στον δέκατο ένατο αιώνα ήταν το ρητό, «Destroy the Cesar and the Pope», δηλαδή «Καταστρέψτε την εξουσία του Καίσαρ και του Πάπα». Είναι σχεδόν αδύνατο η σημερινή Δύση να αποδεχτεί μια ανερχόμενη Ορθόδοξη υπερδύναμη που δεν μπορεί να ελεγχτεί. Είναι αδύνατο η σημερινή άθεη Δύση να συνδιαλλαχτεί με μια σημερινή Ρωσία που της θυμίζει τουλάχιστον την Ορθόδοξη Ρωσία των Τσάρων, σε μια εποχή που επιδιώκει να επιβάλει με κάθε μέσο ένα ανεξίθρησκο και άθεο κοινωνικό πρότυπο.
Ο δεύτερος λόγος είναι ο…σεξουαλικός. Αν και αυτό ακούγεται εκ πρώτης παράδοξο και όμως ο μεγάλος αρχιτέκτονας της Νέας Τάξης, ο γνωστός Brzezinski, έχει επιμείνει σε αυτό το θέμα, δηλαδή στην επιβολή μιας ανώμαλης κατά φύση διπλωματίας και πολιτικής. Είχαμε εδώ ένα πολύ πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Την περίοδο εκείνη η Γάλλια έστελνε στο Βατικανό τον καινούργιο πρέσβη της ο οποίος όμως απελάθηκε σχεδόν αμέσως. Ο λόγος ήταν ότι ο Γάλλος πρέσβης ήταν δεδηλωμένος ομοφυλόφιλος. Αλλά να μην πάμε μακριά. Πολλοί σημερινοί πολιτικοί της Δύσεως, (π.χ. πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, σημερινός πρωθυπουργός του Βελγίου κλπ), είναι δεδηλωμένοι ομοφυλόφιλοι. Αντιλαμβάνεται κανείς την δυτική λύσσα κατά του Πούτιν τον οποίο έχουν καταγγείλει ότι προωθεί την ομοφοβία. Εδώ καταλαβαίνουμε γιατί και στην δική μας χώρα έχουν λυσσάξει (μέχρι και νόμο προώθησαν), πολλοί όταν κάποιος εκφράζεται κατά αυτής της ανωμαλίας και σπεύδουν να τον καταδικάσουν σαν ομοφοβικό, κ.λ.π.
Ο τρίτος λόγος είναι ο «μεσσιανικός». Η Αμερική, (βλέπε Νέα Τάξη) σήμερα ουσιαστικά και μέσω της Γερμανίας κυβερνά την Ευρώπη αλλά δεν κυριαρχεί ένεκα της Ρωσίας στην Ευρασία και αυτό την έχει εξοργίσει. Τα μεσσιανικά της σχέδια είναι να επικρατήσει απόλυτα στο μαλακό υπογάστριο της Γης, δηλαδή στην Ευρασία μέσω Ουκρανίας, Ρωσίας και Καζακστάν. Αλλά αυτό προς το πάρων δεν είναι εφικτό. Παλαιοτέρα είχε προσπαθήσει να στρέψει την Κίνα, (βλέπε γεωστρατηγικές αναλύσεις του καθηγητή Mearsheimer), κατά της Ρωσίας αλλά τα δεδομένα έχουν αλλάξει σε βάρος της Αμερικής καθώς η Κίνα διάκειται φιλικά προς την Ρωσία. Για τον λόγο αυτό πολλοί θερμοκέφαλοι στην Ουάσιγκτον δεν βλέπουν άλλο μέσο να εκπληρώσει η Αμερική τον μεσσιανικό της ρόλο από τον ατομικό πόλεμο. Προς τον σκοπό αυτό έχει αρχίσει εδώ και μερικά χρόνια να προπαγανδίζεται και αυτό προωθείται από τις διάφορες προτεσταντικές σέκτες και τα δορυφορικά τηλεοπτικά θρησκευτικά κανάλια, ο μεσσιανικός ρόλος της Αμερικής που προϋποθέτει την απόλυτη κυριαρχία της και στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ευρασίας για το…καλό της ανθρωπότητας.
Ο Ατλαντικός παράγοντας είναι ο πέμπτος λόγος. Η Ευρώπη από το 1945 μέσω του βορειοατλαντικού συμφώνου είναι στρατηγικά μια αμερικανική αποικία. Η κατάρρευση της ανατολικής Ευρώπη έδωσε την ευκαιρία στο ΝΑΤΟ να επεκταθεί στις βαλτικές χώρες και στην ανατολική Ευρώπη στις παρυφές της Μόσχας. Παρ όλο που ο σκοπός του ΝΑΤΟ ήταν να καταπολεμηθεί ο κομουνισμός, σήμερα αντί να καταργηθεί αφού εξέλειπε αυτός ο λόγος ύπαρξης του, επεκτείνεται και η αμερικανική προπαγάνδα το παρουσιάζει σαν τον κύριο προστάτη της «δημοκρατίας» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» της Ευρώπης που καταπατώνται στην Ρωσία. Έτσι το στρατοκρατικό αμερικανοκρατούμενο ΝΑΤΟ προβάλλεται σαν… ο προστάτης των ανθρωπίνων ελευθεριών. Αυτό όμως έχει προκαλέσει κάποιες πολιτικές αντιδράσεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες που βλέπουν πως η Ευρώπη έχει καταντήσει ένα στρατηγικό προτεκτοράτο του αμερικανικού ΝΑΤΟ και ένα υποχείριο μιας αδίστακτης τοκογλυφικής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απόρροια αυτών των αντιδράσεων είναι το Εθνικό Μέτωπο της Μαρί Λεπέν στην Γαλλία, ο Πέπε Γκρίλο στην Ιταλία, οι Ποντέμος στην Ισπανία, το UKIP στην Αγγλία. Το ΝΑΤΟ για να δικαιολογεί την συνέχιση της ύπαρξης του πρέπει να προβάλλει τον ρωσικό «κίνδυνο» μέχρι τελικής εξοντώσεως της Ρωσίας.
Τέλος υπάρχει και ο γεωστρατηγικος παράγοντας. Η Αμερική φαντάζει πως είναι το κέντρο του κόσμου όπως είχαν περιγράψει κάποτε την Αγγλία οι συγγραφείς, McKinder και Spykman. Ο κόσμος όλος γύρω από τον κεντρικό αμερικανικό άξονα θα πρέπει να ελέγχεται απόλυτα και με οποιοδήποτε κόστος. Έτσι η Ουκρανία έπρεπε να καταστραφεί αντί να πέσει στα χέρια της Ρωσίας. Τώρα λένε πως σχεδιάζεται ένας ολοκληρωτικός παγκόσμιος πόλεμος χρησιμοποιώντας και δορυφορικές χώρες. Για παράδειγμα χρησιμοποίει την Ιαπωνία εναντίον της Κίνας για να ελέγξει όσο μπορεί την ανερχόμενη κινεζική υπερδύναμη. Μια διάσπαση της Ρωσίας σήμερα είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο για το Αμερικανικό Κέντρο του κόσμου, όπως και μια μελλοντική σε δεύτερη φάση διάσπαση της Κίνας, σύμφωνα πάντα με τα σχέδια του μεγάλου διδασκάλου του Ομπάμα, του Zbigniew Brzezinski.
Σύμφωνα με μια τελευταία έκθεση του Ινστιτούτο Brookings τον Φεβρουάριο του 2015 που επηρεάζεται από την σχολή σκέψης του Μπρεζίνσκυ, η Αμερική θα αναγκαστεί αργά η γρήγορα να προμηθεύσει με «ανωτέρου τύπου» οπλικά συστήματα το ναζιστικό καθεστώς του Κίεβου έτσι ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τους Ρώσους στην ανατολική Ουκρανία, διευρύνοντας όμως με αυτόν τον τρόπο την αιματηρή σύρραξη με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Ο Francis Anthony Boyle, Αμερικανός καθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο πανεπιστήμιο του Illinois των ΗΠΑ, σε άρθρο του στις 18/2/2015
τόνισε πως τα τελευταία χρόνια έχει καλλιεργηθεί στο αμερικανικό κογκρέσο ένα έντονα αντιρωσικό κλίμα. «Υπάρχουν δυο πολύ ισχυρές φατρίες εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά της Ρωσίας και των Ρώσων οι οποίες καθοδηγούν αυτή την πολιτική και υπάρχουν πολύ λίγες φωνές που αντιτίθενται σε αυτή». Όπως τόνισε ο Αμερικανός καθηγητής, «η κατάσταση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για την Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι αυτό. Από τότε που είχε εκραγεί η κρίση της Κούβας το 1962 δεν θυμάμαι μια τόσο επικίνδυνη κατάσταση. Η κρίση της Κούβας με είχε προτρέψει από τότε να κάνω μια μελέτη για την Σοβιετική Ένωση στο πανεπιστήμιο του Σικάγου και του Χάρβαρντ και με την μεγάλη πείρα στο θέμα αυτό επισημαίνω για άλλη μια φορά τους κίνδυνους που οδηγεί αυτή η πολιτική των ΗΠΑ καθοδηγούμενη από τα σχέδια του Μπρεζίνσκυ γιατί υποτιμά με εγκληματικό τρόπο τις ρωσικές αντιδράσεις».
Η προσοχή της παγκόσμιας Ελίτ αυτή την χρονική περίοδο συγκεντρώνεται σε μια πλαγιοσκόπησης της Ρωσίας και στον πόλεμο της Συρίας. Οι εξελίξειες προκαλούν τον τρόμο για τις πιθανές συνέπειες μιας ολοκληρωτικής θερμής σύγκρουσης και την ομαδική κατευθυνόμενη έξοδο εκατομμυρίων από τη περιοχή αυτή, που αποστέλλονται σχεδιασμένα στην Ευρώπη για την διάλυση και πολτοποίηση των ευρωπαϊκών λαών με πρώτη και καλύτερη την Ελλάδα.
Η ψήφιση στις 3 Σεπτεμβρίου 2015 από την τουρκική βουλή της παράτασης της άδειας στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις να διεξάγουν πολεμικές επιχειρήσεις εκτός συνόρων της Τουρκίας, κατά παράβαση κάθε διεθνούς δικαίου, (και κανένας ΟΗΕ δεν διαμαρτύρεται), η συγκέντρωση για πρώτη φορά μετά την εισβολή στο Ιράκ αμερικανικών αεροπορικών δυνάμεων στην περιοχή και οι πληροφορίες για αποστολή επίλεκτων ρωσικών κομάντος στο συριακό έδαφος, σκιαγραφούν ένα άκρως εκρηκτικό τοπίο.
Εκτός από τις ΗΠΑ και το Κατάρ φαίνεται πως έχει συνάψει συμφωνία με την Τουρκία για την συμμετοχή του σε επιχειρήσεις εντός του συριακού εδάφους. Σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές πληροφορίες το Κατάρ θα στείλει αεροπορικές δυνάμεις σε τουρκικά αεροδρόμια για να λάβουν μέρος υποτίθεται στις επιχειρήσεις στο συριακό έδαφος κατά της DAEŞ, (στρατιωτική δύναμη των Τζιχαντιστών). Συγκεκριμένα το Κατάρ θα έχει την δυνατότητα να χρησιμοποίει το αεροδρόμιο του Ιντζιρλίκ μαζί με τις ΗΠΑ για να συμμετέχει στις πολεμικές επιχειρήσεις με αεροπορικές επιδρομές.
Το πρόβλημα που υπάρχει αυτή την στιγμή είναι το Κουρδικό όπου εδώ υπάρχει διαφωνία απόψεων από τις ΗΠΑ και την Τουρκία και από την άλλη το Ιράν που έχει δείξει τα «δόντια» του στη Τουρκία. Ένας από τους κυριότερους λόγους τουρκικής επέμβασης εναντίον των Κούρδων είναι η διαφαινόμενη δημιουργία διαδρόμου στην βόρειο Συρία υπό τον έλεγχο κυρίως του ΡΚΚ, (PYD, συριακός κλάδος του ΡΚΚ) που θα διοχετεύει το πετρέλαιο από το βόρειο Ιράκ στην Μεσόγειο και η πιθανότητα ανακήρυξη αυτονομίας της κουρδικής περιοχής γεγονός που θα σηματοδοτήσει και την ανακήρυξη αυτονομίας στο τουρκικό Κουρδιστάν. Σύμφωνα με τον Mehmet Alşı Güller, αρθρογράφου και στρατηγικού αναλυτή της τουρκικής εφημερίδας Aydınlık, ο πόλεμος γίνεται καθαρά για αυτόν τον περίφημο ενεργειακό διάδρομο. Την κατάσταση επιδείνωσε και η ουσιαστικη κατάρρευση της διαδικασίας επίλυσης του κουρδικού που είχε διαφημίσει τα τελευταία χρόνια ο ίδιος ο Ερντογάν
Στον πιθανό Αρμαγεδδών στο ένα μέτωπο, το «Ατλαντικό», σύμφωνα με Mehmet Alşı Güller, βρίσκονται οι Ερντογάν, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ιορδανία, Μπαρζανί και από πίσω Μεγάλη Βρετανία και ΗΠΑ. Στο άλλο μέτωπο βρίσκονται το Ιράν, Κίνα, Ρωσία, Ιράκ, Συρία και Λίβανος. Οι Κούρδοι βρίσκονται μεταξύ αυτών των δυο μετώπων αλλά είναι σαφής η αντιπαράθεση τους με τον Ερντογάν. Το ενδιαφέρων σε όλα αυτά είναι η στάση του Ισραήλ.
Ένεκα των εξελίξεων υπάρχει μια επαναπροσέγγισης Τουρκίας Ισραήλ με την πρωτοβουλία του πρώην υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας , Feridun Sinirlioğlu. Όπως αποκαλύπτεται, στις 23 Ιουνίου 2015 ο τότε σύμβουλος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, Feridun Sinirlioğlu, συναντήθηκε στην Ρώμη με τον διευθυντή του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών, Dore Gold, με τον οποίο συμφώνησαν ότι με την νέα τουρκική κυβέρνηση να δοθεί άδεια ώστε οι τουρκικές εταιρίες θα αναλάβουν να προωθήσουν το φυσικό αέριο του ισραηλινού κοιτάσματος Λεβιάθαν στην Τουρκία και από εκεί στην δυτική Ευρώπη. Όπως γίνεται αντιληπτό, αν υλοποιηθούν αυτά τα σχέδια τότε η Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελλάδα μένουν έξω και δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την προώθηση του φυσικού αερίου της Κυπριακής Δημοκρατίας και αυτό μέσω Τουρκίας.
Η Μέση Ανατολή σήμερα μοιάζει περισσότερο με το θρυλικό αερόστατο Hindenburg γεμισμένο με υδρογόνο όπου μια σπίθα μπορεί να το πυροδοτήσει ανά πάσα στιγμή. Η Τουρκία αναφλέγει πυροτεχνήματα σε κάθε ρωσικό «αερόστατο» και έχει ήδη επιβάλλει περιορισμούς σε ρωσικά εμπορικά πλοία στα στενά του Βοσπόρου καθυστερώντας το πέρασμά τους σε παραβίαση των διεθνών συνθηκών. Βλέπουμε και έναν Ρώσο στρατιώτη ο οποίος φωτογραφήθηκε στο κατάστρωμα ενός ρωσικού πολεμικού πλοίου το Caesar Kunikov, με έναν πύραυλο να στοχεύει τους Τούρκους καθώς διέσχιζε το Βόσπορο.
Την κατάρριψη του ρωσικού τζετ στις 24 Νοεμβρίου 2015 από 2 τουρκικά F-16 ακολούθησε μια αυξημένη στρατιωτική ρωσική παρουσία στη Συρία, ενώ η Τουρκία απειλεί να κλείσει τα Στενά της στα ρωσικά πλοία αν θεωρήσει ότι απειλείται η εθνική της ασφάλεια. Ο Πούτιν προχώρησε στην εγκατάσταση πυραύλων S-400 μεγάλης εμβέλειας σε μια ρωσική αεροπορική βάση στη Συρία, μόλις 50 χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα με την Τουρκία απειλώντας να καταρρίψει οποιοδήποτε τουρκικό τζετ.
Πολλοί στην Τουρκία μπορεί λανθασμένα να πιστέψουν ότι ο Πούτιν είναι μόνος του χωρίς να υπολογίζουν ότι η Κίνα μπορεί να σπεύσει σαν σύμμαχος για να βοηθήσει. Η Τουρκία αισθάνεται κάποια σιγουριά καθώς ο Τούρκος πρωθυπουργός θεωρεί ότι έχει την έγκριση των πράξεων του από τις ΗΠΑ, με τον «σκλάβο» του τον Ομπάμα και στην Ευρώπη, με την «παλλακίδα» του τη Μέρκελ από τη Γερμανία.
Η Ρωσία έχει από τα μεγαλύτερα πυρηνικά οπλοστάσια. Πρόσφατα ο Vladimir Zhirinovsky πρότεινε να ρίξουν μια πυρηνική βόμβα στο Βόσπορο για να σβήσουν την Κωνσταντινούπολη. Η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους ίσως ήταν η τελευταία σταγόνα. Η οργή της κοινής γνώμης στην Ρωσίας για την Τουρκία άρχισε πριν λίγο καιρό και αφορούσε τον Καύκασο, τη Μεσσόγειο, την Κύπρο και πιο πέρα. Η Ρωσία σύντομα θα αυξήσει τις κυρώσεις της κατά της Τουρκίας με την υποστήριξη και άλλων συμμάχων της όπως το Ιράν Κίνα και Ινδία. Ενώ πολλοί πιστεύουν ότι η Τουρκία έχει πολλούς φίλους στο ΝΑΤΟ, η Ρωσία έχει επίσης μια μεγάλη συμμαχία με Ιράκ, Ιράν στην Μέση Ανατολή.
Ο πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας του ιρακινού κοινοβουλίου Zamili κατήγγειλε την κίνηση της Τουρκίας προς τη Μοσούλη σαν μια εισβολή. Πρόσθεσε ότι τα τουρκικά στρατεύματα έχουν ως στόχο την κυριαρχία του Ιράκ. Οι ιρακινές αεροπορικές δυνάμεις ενημέρωσαν τον πρωθυπουργό, Haider al-Abadi, για την κατάσταση και περίμεναν την άδεια του για να επιτεθούν στα τουρκικά στρατεύματα. Η λανθασμένη πολιτική της Αμερικής για την Μέση Ανατολή δημιούργησε ένα κενό το οποίο επιδιώκουν να «γεμίσουν» το Ιράν και η Τουρκία.
Η Μοσούλη ήταν κάτω από τον έλεγχο του Ιρακινού Κουρδιστάν μέχρι το προηγούμενο χρόνο. Αλλά τον Ιούνιο του 2014 οι τρομοκρατικές ομάδες της ISIS κατέλαβαν τη μεγαλύτερη πόλη του βορείου Ιράκ μετά από σκληρές συγκρούσεις με τις Ιρακινές κουρδικές δυνάμεις. Η Τουρκία στην πραγματικότητα χρησιμοποιεί τον πόλεμο κατά του ISIS σαν μια δικαιολογία για να διεισδύσει στα πιο πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράκ. Υπάρχει ένα παλιό μίσος από τους Άραβες προς τους Τούρκους. Πιο πολλές πιθανότητες έχουν Τούρκοι να τα βρουν με τους Κούρδους του β Ιράκ, παρά με τους Άραβες.
Για πολλούς το 2016 θα είναι το πιο κρίσιμο έτος και το έτος των πιο κρίσημων αμερικανικών εκλογών. Για τον λόγο αυτό η ανάγκη πνευματικής καθοδήγησης για ένα ηγέτη του αναστήματος του Πούτιν τον οδήγησε στο ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος.
Η σκηνή που ο Πούτιν έκανε την προσευχή του μπροστά τον ιερό ναό του Άξιον Εστί. ήταν η πιο συγκινητική εικόνα της επίσκεψης του στο Άγιο Όρος.
Δυστυχώς. δεν έχουμε δει τα τελευταία χρόνια κανένα Έλληνα πολιτικό ηγέτη να κάνει το ίδιο.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου