Greek Spirit
Η Τουρκία με τους εγκληματικούς χειρισμούς της στην εξωτερική πολιτική της βαίνει σε ενεργειακή κρίση η οποία θα μπορέσει να αποσοβηθεί μόνο με στρατιωτική ενέργεια εναντίον Κύπρου και Ελλάδας. Χαρακτηριστικά της κρίσης αυτής είναι τα παρακάτω :
α. Η ρήξη των σχέσεων με την Ρωσία και η σταδιακή μείωση των εισαγωγών ρωσικού αερίου...
β. Η ρήξη των σχέσεων ή η αδυναμία ενίσχυσης τους με το Ιράν το οποίο η Τουρκία έχει ως ενεργειακή εναλλακτική αμέσως μετά την Ρωσία.Οι σχέσεις Ιράν Τουρκίας χαρακτηρίζονταν κατά την διάρκεια του δυτικού εμπάργκο από διαπλοκή και το κοινό παρασκηνιακό συμφέρον.Η Τουρκία έσπαγε κρυφά το εμπάργκο με το Ιράν όχι μόνο στον ενεργειακό τομέα αλλά και στον οικονομικό και εμπορικό με αδιαφανείς διαδικασίες από τις οποίες ωφελούνταν με δις δολαρίων οι στενοί συγγενείς του Ερντογάν όπως έδειξαν και τα σκάνδαλα που ξέσπασαν προ ενάμιση έτους.Ωστόσο σήμερα το Ιράν βγαίνει ενισχυμένο τόσο από την πολιτική του Ομπάμα ο οποίος προσπαθεί να αγνοήσει το πυρηνικό του πρόγραμμα και να επασυνδέσει το Ιράν με την Δύση,όσο και από την συμμαχία με την Ρωσία η οποία το καθιστά τοποτηρητή της ευρασιατικής ένωσης στην Μ.Ανατολή.Το Ιράν πλέον αισθάνεται δυνατό και δύσκολα θα ενδώσει στην τουρκική ζήτηση για επιπλέον αέριο.
γ. Άλλη εναλλακτική της Τουρκίας είναι το ομόδοξο σουνιτικό Κατάρ από το οποίο η Τουρκία χρηματοδοτείται αφειδώς και παρασκηνιακά τόσο για να αποκτήσει αξιόμαχο τακτικό στρατό ο οποίος θα αποτελεί τον προστάτη των σουνιτών Αράβων της Αραβικής χερσονήσου -πρόσφατα μάλιστα εγκαινιάσθηκε και τουρκική στρατιωτική βάση στο κρατίδιο του Κατάρ- όσο και για να σταθεροποιηθεί το ισλαμικό καθεστώς Ερντογάν και να γίνει το εφαλτήριο ισλαμοποίησης των Βαλκανίων.Ωστόσο ο πόλεμος στην Συρία εμποδίζει την κατασκευή αγωγού αερίου Καταρ-Τουρκίας και έτσι το αέριο φθάνει στην τελευταία με τάνκερ, κάτι το οποίο εκτός του ότι είναι κοστοβόρο υπόκειται και στον έλεγχο της Αιγύπτου που ελέγχει το Σουέζ.Η Αίγυπτος παίζει διπλό παιχνίδι τόσο με την Ρωσία όσο και με τους Καταριανούς και Σαουδάραβες επωφελούμενη απ όλους και διατηρώντας την στρατηγικής της-γεωπολιτική σπουδαιότητα.Η Αίγυπτος έχει έρθει σε ρήξη με την Τουρκία από την κατάληψη της εξουσίας από τον στρατηγό Σίσι.
δ.Η μόνη διέξοδος για την Τουρκία είναι το Ισραήλ και τα κοιτάσματα του στην ΑΟΖ του, δηλαδή στην ανατολική Μεσόγειο.Το Ισραήλ όμως για να δώσει αέριο στην Τουρκία θα πρέπει να εξομαλύνει τις σχέσεις του με την Τουρκία με την τελευταία να κάνει πίσω σε θέματα όπως η »κηδεμονία» των παλαιστινίων και η άρση της υποστήριξης τους.
Αλλά ακόμα και εάν Τουρκία-Ισραήλ έρθουν σε συμφωνία για την διάθεση του αερίου θα πρέπει να ξεπερασθεί το εμπόδιο του Κυπριακού εφόσον η διάθεση αερίου θα γίνει με υποθαλάσσιο αγωγό Ισραήλ -Τουρκίας ο οποίος θα περνάει από την κυπριακή ΑΟΖ.
Το κυπριακό όμως δεν λύνεται με την ταχύτητα που επιθυμούν οι Τούρκοι και αυτό γιατί οι Κύπριοι πολιτικοί αμφιταλαντεύονται .
Ανακεφαλαιώνοντας θα λέγαμε ότι η Τουρκία δεν μπορεί να πιέσει την Ρωσία για αύξηση των εισαγωγών αερίου.Δεν μπορεί ούτε το Ιράν να πιέσει .Δεν μπορεί ή μάλλον απέτυχε να επικρατήσει στην Συρία μέσω του ισλαμικού κράτους και να ρίξει τον Άσαντ και να κατασκευάσει επιτέλους τον αγωγό Κατάρ-Τουρκίας που θα πρέπει να περνάει και από την Συρία (Αυτός είναι άλλωστε και λόγος του πολέμου στην Συρία,δηλαδή η κατασκευή αγωγού Κατάρ-Ιορδανίας-Τουρκίας-Ελλάδας-Ιταλίας-Γερμανίας).
Το Κατάρ από την άλλη βοηθά όσο είναι δυνατό αλλά με τα τάνκερ, μέθοδος παρωχημένη σε σύγκριση με τους αγωγούς.
Τι μένει; Μα να ασκηθεί πίεση στα πιο αδύναμα κράτη, την Κύπρο αλλά και την Ελλάδα. Όταν λέμε πίεση εννοούμε στρατιωτική ενέργεια, ακόμα και πόλεμο-εισβολή. Εάν τα δύο Ελληνικά κράτη υποστούν εισβολή ή έστω θερμό επεισόδιο με ναυτικό αποκλεισμό ελλαδικών νησιών και της Κύπρου τότε εύκολα καταλαβαίνουμε ότι ο γνωστός ενδοτισμός των κυβερνητών των δύο κρατών θα βρει άλλο ένα πεδίο για να διαπρέψει δίνοντας στους Τούρκους τα πάντα χωρίς αντάλλαγμα.Έτσι οι Τούρκοι και τον αγωγό Ισραήλ -Τσειχάν θα μπορέσουν να περάσουν από την ΑΟΖ της Κύπρου αλλά θα βρεθούν και ιδιοκτήτες των ελλαδικών κοιτασμάτων του Αιγαίου
Διβάστε παρακάτω άρθρο του Κ.Ν Σταμπολή το οποίο αναφέρεται στο ενεργειακό αδιέξοδο της Τουρκίας .
Από Πού θα Προμηθευτεί Ενέργεια η Τουρκία;
του Κ.Ν. Σταμπολή
Δευτέρα, 4 Ιανουαρίου 2016 – 14:03
Καθώς εντείνονται οι περιφερειακές εντάσεις στην Μέση Ανατολή, ιδιαίτερα μετά την επίσημη ρήξη στις σχέσεις Ιράν- Σαουδικής Αραβίας μετά τον αποκεφαλισμό του Σιίτη κληρικού Simr al Nimr για την δήθεν συμμετοχή του σε τρομοκρατικές ενέργειες, η Τουρκία ευρίσκεται ενεργειακά απομονωμένη. Και αυτό γιατί οι δύο βασικοί προμηθευτές της σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, Ρωσία και Ιράν έχουν πλέον εισέλθει σε μία ανοικτή αντιπαράθεση με την Άγκυρα.
ΠΗΓΗ http://www.energia.gr/article.asp?art_id=101032
Ως γνωστό μετά την κατάρριψη από Τουρκικά μαχητικά ενός Ρωσικού Sukhoiστις 24 Νοεμβρίου, που σύμφωνα με την Άγκυρα είχε παραβιάσει εσκεμμένα τον Τουρκικό εναέριο χώρο, η Μόσχα προχώρησε στην λήψη μιας σειράς κλιμακούμενων αντιποίνων με πρώτο βήμα την ακύρωση του πολυδιαφημισμένου αγωγού αερίου Turkish Streamπου προορίζετο να τροφοδοτήσει την Ευρώπη με Ρωσικό φυσικό αέριο. Ο αγωγός αυτός, στις πρώτες δύο του φάσεις θα μετέφερε περί τα 32.0 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα τον χρόνο( bcma) διερχόμενης μέσω του Ευρωπαϊκού τμήματος της Τουρκίας, και εν συνεχεία μέσω Βόρειας Ελλάδας προς τις Ευρωπαϊκές αγορές (με δύο πιθανές διαδρομές, βόρεια μέσω FYROM και Σερβίας μέσω του προτεινόμενου αγωγού TESLA και δυτικά μέσω του ITGI των ΔΕΠΑ/Edison προς Ιταλία).
Παρά τις έντονες διπλωματικές προσπάθειες, οι σχέσεις Άγκυρας- Μόσχας παραμένουν τεταμένες με το Κρεμλίνο να λαμβάνει σιωπηλά και σταθερά σειρά μέτρων με στόχο να πλήξει την Τουρκική οικονομία προειδοποιώντας την κυβέρνηση Νταβούτογλου ότι εάν δεν υπάρξει ειλικρινής μεταμέλεια ο επόμενος στόχος θα είναι η σταδιακή μείωση παραδόσεων φυσικού αερίου και πετρελαίου. Σήμερα η Τουρκία εξαρτάται σχεδόν κατά 55% για το αέριο που καταναλώνει από τη Ρωσική Gazprom με την χώρα να καταναλώνει συνολικά 48 bcma με ανοδικές τάσεις και προβλέψεις ότι μέχρι το 2020 η ποσότητα αυτή θα έχει φθάσει τα 70 bcma. Το ρωσικό αέριο οδεύει προς την Τουρκία μέσω δύο βασικών αγωγών, του Trans Balkan Pipeline, μέσω των Βουλγαρο-Τουρκικών συνόρων χωρητικότητας 14.0 bcma και του BlueStream, μέγιστης χωρητικότητας 16 bcma. Είχε δε προβλεφθεί ότι το πρώτο σκέλος του Turkish Stream θα τροφοδοτούσε την Τουρκική αγορά με επιπλέον 16 bcma. Μία προοπτική η οποία τώρα έχει εκλείψει.
Το υπόλοιπο φυσικό αέριο η Τουρκία το προμηθεύεται από το Ιράν, μέσω του διασυνδετήριου αγωγού Tabriz–Erzerum χωρητικότητας 10.0 bcma και από το Αζερμπαϊτζάν μέσω του South Caucasus pipeline χωρητικότητας 12-14 bcma. Τα τελευταία δύο με τρία χρόνια έχουν υπάρξει προβλήματα στη μεταφορά Ιρανικού αερίου με την Τουρκική BOTAS να κατηγορεί την IranianNatural Gas Corporation ( INGC) για παραδόσεις κακής ποιότητας αερίου, επιδιώκοντας μάλιστα χρηματική αποζημίωση μέσω προσφυγής της σε διεθνή διαιτησία. Μία υπόθεση που έχασε η Άγκυρα με το πόρισμα του ICCνα δικαιώνει πλήρως την Τεχεράνη. Με το Ιράν να μη ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να προωθήσει εξαγωγές προς τη Δύση μέσω Τουρκίας ( βλέπε άρθρο μας της 16 Οκτωβρίου 2015) η Άγκυρα δεν μπορεί να αποβλέπει σε αυξημένες ποσότητες Ιρανικού φυσικού αερίου άμεσα ή σε μεσοπρόθεσμη βάση.
Με τον πρόεδρο Πούτιν αποφασισμένο να δώσει ένα σκληρό μάθημα στη Τουρκία για την απερίσκεπτη και προκλητική συμπεριφορά της έναντι της Μητέρας Ρωσίας, αλλά χωρίς να θέτει σε άμεσο κίνδυνο τα οικονομικά συμφέροντα της Gazprom η οποία εισπράττει περί των $10 δισεκατομμυρίων κατ’ έτος από την πώληση αερίου στην Τουρκία, η εκτίμηση παραγόντων της αγοράς είναι ότι αργά ή γρήγορα θα υπάρξουν «τεχνικά προβλήματα» με τις παραδόσεις Ρωσικού φυσικού αερίου προς την Τουρκία. Παράλληλα με τη μείωση της παροχής αερίου η Gazprom θα προσπαθήσει να αντισταθμίσει τις μειωμένες ποσότητες εξασφαλίζοντας προηγουμένως εναλλακτικούς πελάτες, σε Ευρώπη (μέσω του Nord Stream) και Ασία.
Έχοντας απέναντι της την Ρωσία και το Ιράν η Τουρκία των Ερντογάν- Νταβούτογλου ευρίσκεται ενεργειακά εγκλωβισμένη αδυνατώντας να προγραμματίσει με ασφάλεια το ενεργειακό της μέλλον. Το Ισραήλ (με το οποίο επίσης ευρίσκεται σε ρήξη εδώ και πέντε χρόνια λόγω του επεισοδίου στο Μ avi Marmara) χάρη στο τεράστιο κοίτασμα Leviathan, αποτελεί μια εναλλακτική λύση τροφοδοσίας για την Τουρκία. Όμως θα πρέπει προηγουμένως να λυθεί το Κυπριακό καθότι απαιτείται η συναίνεση της Λευκωσίας για να περάσει ο υποθαλάσσιος αγωγός (450 χλμ.) από το πεδίο του Leviathan προς την περιοχή Ceyhan μέσα από την Κυπριακή ΑΟΖ της. Επειδή η κατασκευή αυτού του αγωγού θα φέρει σε δύσκολη διπλωματική θέση την Άγκυρα, γιατί θα υποχρεωθεί να κάνει ουσιαστικές υποχωρήσεις από τις μέχρι σήμερα άκαμπτες θέσεις της, η εκτίμηση μας είναι ότι θα επιδιώξει με κάθε τρόπο να καλύψει το κενό που κάποτε θα δημιουργηθεί από την μείωση των Ρωσικών εξαγωγών με την αύξηση εισαγωγών από το Ιράν (απ´όπου ήδη καλύπτει περί το 20% των αναγκών της), πράγμα εξαιρετικά δύσκολο υπό τις παρούσες συνθήκες ρήξης Ιράν- Σαουδικής Αραβίας. Εναλλακτική λύση αποτελεί η εισαγωγή φυσικού αερίου από το Βόρειο Ιράκ και το Αζερμπαϊτζάν, απ’ όπου ήδη προγραμματίζει επιπλέον εισαγωγές 6.0 bcm μέσω του υπό κατασκευήTANAP. Ακόμα η Άγκυρα θα επιδιώξει να αυξήσει τις εισαγωγές LNG από την διεθνή αγορά και ιδιαίτερα από τους ομόθρησκους τους στο Κατάρ. Για αυτό και προτίθεται να κατασκευάσει και τρίτο terminal για εισαγωγή, αποθήκευση και αεριοποίηση LNG.
Συμπερασματικά, η Τουρκία έχει πλέον άμεσο στόχο την πλήρη αποκατάσταση των σχέσεων της με το Ισραήλ, κυρίως για λόγους πολιτικής/διπλωματικής ισορροπίας με την Ρωσία, χωρίς να αποκλείει την σύναψη ενεργειακής συμφωνίας εάν και εφόσον υπάρξουν ευνοϊκές συνθήκες. Δεν πρόκειται όμως να επισπεύσει οτιδήποτε όσο γνωρίζει ότι θα πρέπει να κάνει υποχωρήσεις στο Κυπριακό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου