Επίθεση εναντίον του δολαρίου

Η πρόθεση της Ρωσίας να εκδώσει ομόλογα στο κινεζικό νόμισμα, αποτελεί αιτία πολέμου για τις Η.Π.Α. – ενώ οι φήμες περί προετοιμασίας του χρυσού ρουβλίου συνεχίζονται, αυξάνοντας την επιθετικότητα της υπερδύναμης.

Όταν κάποιος Έλληνας αναφέρεται στη Ρωσία θετικά συνήθως κατηγορείται, επειδή θεωρείται πως το κάνει λόγω της αδυναμίας της χώρας του – ελπίζοντας πως κάπως θα βοηθηθεί από τη δεύτερη ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη του πλανήτη που νομίζει αυθαίρετα πως είναι φιλικά διακείμενη απέναντι στην Ελλάδα. Δυστυχώς λοιπόν δεν δίνεται η απαιτούμενη σημασία στο γεγονός ότι, η Ρωσία είναι η μοναδική χώρα που αρνείται να υποταχθεί στις Η.Π.Α., ενώ προσπαθεί να απελευθερωθεί από το σύστημα του χρέους – μέσω του οποίου μία πολύ μικρή ελίτ απομυζεί τους πάντες στον πλανήτη.

Ως εκ τούτου οι προσπάθειες της αυτές, για τις οποίες πληρώνει ένα πολύ ακριβό τίμημα (χρηματοπιστωτικές επιθέσεις των Η.Π.Α. στο νόμισμα της και αλλού, κυρώσεις εκ μέρους της Δύσης κοκ.), είναι λογικό να μας ενδιαφέρουν – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαστε θαυμαστές της κυβέρνησης της ή πως περιμένουμε κάποια βοήθεια εκ μέρους της, οικονομική ή/και αμυντική. Πόσο μάλλον αφού βιώνουμε μία πρωτοφανή οικονομική επίθεση, η οποία μας έχει καταδικάσει πρώτους σε σκλάβους χρέους στο διηνεκές – έχοντας απολέσει την εθνική μας κυριαρχία και την ελευθερία μας, ενώ δρομολογείται η λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής μας περιουσίας (άρθρο).

Ανεξάρτητα τώρα από όλα αυτά, η Ρωσία δήλωσε την πρόθεση της να εκδώσει για πρώτη φορά ομόλογα ύψους περί το 1 δις $ στο κινεζικό νόμισμα – αφενός μεν λόγω των

κυρώσεων της Δύσης, αφετέρου για να καλύψει τα ελλείμματα στον προϋπολογισμό της. Με απλά λόγια, η χώρα χρειάζεται αυτά τα χρήματα επειδή η πτώση των τιμών της ενέργειας αύξησε τα ελλείμματα της – ενώ η πρόσβαση της στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου είναι περιορισμένη, εξ αιτίας των κυρώσεων που της έχουν επιβληθεί. Το μεγάλο της πλεονέκτημα βέβαια είναι το πολύ χαμηλό δημόσιο χρέος της συγκριτικά με τον υπόλοιπο πλανήτη (γράφημα) – ενώ η συνεργασία της με την Κίνα είναι δεδομένη.

Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη δημοσίου χρέους της Ρωσίας σε σχέση με το ΑΕΠ της.

.

Περαιτέρω, εάν η Ρωσία εξέδιδε πράγματι ομόλογα σε γουάν, τότε θα αποδυνάμωνε το δολάριο, ως το μεγαλύτερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα του πλανήτη – υπενθυμίζοντας τα εξής:

«Εάν η ποσότητα των δολαρίων στα συναλλαγματικά αποθέματα των κεντρικών τραπεζών μειωθεί, τότε το κόστος δανεισμού των Η.Π.Α. θα εκτοξευθεί στα ύψη – κάτι που, για μία χώρα με δημόσιο χρέος της τάξης των 19 τρις $ ή άνω του 100% του ΑΕΠ της, θα ήταν ίσως αδύνατον να εξυπηρετηθεί ομαλά, επιδεινώνοντας σημαντικά τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού.

Φυσικά δεν είναι εύκολο να υπολογίσει κανείς το αντίκτυπο για τις Η.Π.Α., αν και ο κ. K. Rogoff (πηγή) θεωρεί πως το προνόμιο του δολαρίου, ως αποθεματικού νομίσματος, εξοικονομεί στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα των Η.Π.Α. περί τα 100 δις $ ετησίως. Εάν λοιπόν οι κεντρικές τράπεζες του πλανήτη, οι οποίες διατηρούν το 60% περίπου των αποθεματικών τους σε δολάρια, τα μειώσουν στο 50%, τότε οι Η.Π.Α. θα επιβαρύνονταν ετήσια με 20 δις $ ή με 55 έως 60 δις $, εάν η μείωση φτάσει στο 40% –  κάτι που θα προκαλούσε τεράστιες ζημίες στην υπερδύναμη«.

Από την άλλη πλευρά οι αγορές χρυσού εκ μέρους της Ρωσίας, η οποία κατέχει πλέον την 6η θέση όσον αφορά τα αποθέματα της, συνεχίζουν να τροφοδοτούν τις φήμες περί προετοιμασίας του χρυσού ρουβλίου – της σύνδεσης δηλαδή του νομίσματος της με το χρυσό σε μία εποχή που κανένα άλλο νόμισμα στον πλανήτη δεν έχει αντίκρισμα, με αποτέλεσμα να μην αναφερόμαστε πλέον σε νομίσματα αλλά σε συναλλάγματα (Fiat money).

Πόσο μάλλον όταν η ρωσική οικονομία μπορεί να είναι μεν δομικά αδύναμη, αλλά τα νομισματικά θεμέλια της είναι απολύτως στέρεα – με το μερίδιο του χρυσού στα συναλλαγματικά της αποθέματα να υπολογίζεται στο 10%. Όσον αφορά τα ελλείμματα του προϋπολογισμού της, παραμένουν κάτω του -3% – ενώ το ποσοστό φτώχειας έχει μειωθεί σημαντικά, από 35% το 2001 στο 10% το 2010. Εκτός αυτού, η μεσαία της τάξη θεωρείται πως θα φτάσει το 2020 στο 86% του πληθυσμού – όταν σε ολόκληρη την υπόλοιπη Δύση συρρικνώνεται συνεχώς (πηγή: Mises Institute).

Ως εκ τούτου, η υιοθέτηση του χρυσού ρουβλίου δεν θεωρείται μόνο επιθυμητή από τη Ρωσία, αφού θα μετέτρεπε το ρούβλι σε ένα πολύ ισχυρό νόμισμα αλλά, επίσης, εφικτή – κάτι που όμως θα αποτελούσε ένα τεράστιο χτύπημα εναντίον του δολαρίου, το οποίο τυπώνει αφειδώς και χωρίς αντίκρισμα η υπερδύναμη, ήδη από το 1971. Πολύ περισσότερο εάν ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο και η Κίνα – με αποτέλεσμα να διασπασθεί το παγκόσμιο συναλλαγματικό σύστημα σε δύο μέρη.

Η άμεση συνέπεια για τις Η.Π.Α., οι οποίες φυσικά δεν έχουν ούτε την πρόθεση, ούτε τη δυνατότητα να πληρώσουν ποτέ τα τεράστια χρέη τους, θα ήταν ένας πολύ βαρύς πληθωρισμός – επειδή τεράστιες ποσότητες μη επιθυμητών πλέον δολαρίων θα εισέρρεαν από όλο τον κόσμο στο εσωτερικό της υπερδύναμης, πλημμυρίζοντας την αγορά της.

Εκτός αυτού, ενώ οι Η.Π.Α. μπορούν σχετικά εύκολα να προστατεύουν τα συμφέροντα τους σε έναν πλανήτη που το δολάριο είναι το βασικότερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, εάν επέστρεφε ο κανόνας του χρυσού δεν θα τα κατάφερναν. Για παράδειγμα, δεν θα είχαν τη δυνατότητα να επιβάλλουν κυρώσεις και πρόστιμα στις μεγάλες τράπεζες, όταν συναλλάσσονται με κράτη που η υπερδύναμη τα έχει χαρακτηρίσει ως «παρίες» – όπως μέχρι πρόσφατα το Ιράν.

Συμπερασματικά λοιπόν, πολλές άλλες χώρες θα ήθελαν να χάσουν τα προνόμια τους οι Η.Π.Α. από το δολάριο, καθώς επίσης από την κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ευχόμενες να τα καταφέρει η Ρωσία – μεταξύ των οποίων η Γερμανία που δέχεται μία τεράστια επίθεση στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα, η οποία πυροδοτήθηκε από τη Deutsche Bank.

πηγή http://www.analyst.gr