Το ινδικό παράδοξο

Η ινδική οικονομία, η οποία στηρίζεται στα μετρητά χρήματα, έχει ουσιαστικά σταματήσει να λειτουργεί μετά την απόφαση της κυβέρνησης να αποσύρει τα δύο χαρτονομίσματα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία (87%). Στόχος της ήταν να αναγκάσει τους Πολίτες να τα ανταλλάξουν με νέα, έτσι ώστε να τα δηλώσουν. Φαίνεται όμως πως η εγχείρηση πέτυχε μεν, αλλά ο ασθενής κινδυνεύει να πεθάνει.

Αναλυτικότερα, τα καταστήματα τροφίμων σκέφτονται να κλείσουν, επειδή οι πελάτες τους δεν έχουν χρήματα. Οι μικρές και οι μεσαίες επιχειρήσεις επίσης, λόγω του ότι δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους. Εκτός αυτού επικρατεί χάος στη χώρα, με μεγάλες ουρές μπροστά από τις τράπεζες, με επιθέσεις στα Σούπερ Μάρκετ κλπ.

Εν τούτοις, παρά την κλιμακούμενη ανησυχία και τις διαμαρτυρίες που ακούγονται, οι κάτοικοι δεν διαδηλώνουν στους δρόμους, θυμίζοντας την Ελλάδα. Η αιτία βέβαια δεν είναι το ότι οι Ινδοί έχουν σκύψει δειλά το κεφάλι, ανεχόμενοι τα πάντα, όπως οι Έλληνες, αλλά το γεγονός, σύμφωνα με το οποίο στην Ινδία οι διαδηλωτές συνήθως πληρώνονται για να συμμετέχουν σε πορείες.

Ειδικότερα, υπάρχουν στη χώρα μεγάλες οργανώσεις, οι οποίες πηγαίνουν κάθε

φορά στις γειτονιές και στρατολογούν χιλιάδες, έτσι ώστε να συμμετέχουν σε διαδηλώσεις, έναντι χρηματικής αμοιβής. Ακριβώς όμως επειδή δεν υπάρχουν χρήματα, οι οργανώσεις αυτές δεν έχουν τη δυνατότητα να στρατολογήσουν διαδηλωτές, οπότε δεν γίνονται καθόλου διαδηλώσεις.

Λογικά λοιπόν αρκετοί πιστεύουν πως αυτός ήταν ένας από τους λόγους, για τους οποίους η κυβέρνηση της Ινδίας δεν φοβήθηκε να προβεί σε αυτές τις ενέργειες. Επίσης η αιτία, για την οποία επιλέχτηκε η συγκεκριμένη χώρα ως νέο πεδίο του πολέμου εναντίον των μετρητών που έχει ξεκινήσει από τις τράπεζες, τα κράτη και την παγκόσμια ελίτ.

Πρόκειται λοιπόν για μία νέα «χρήση» της παγκοσμιοποίησης, με την έννοια πως προσφέρει τη δυνατότητα να επιλέγονται εκείνα τα κράτη, τα οποία είναι τα περισσότερο κατάλληλα για τη διεξαγωγή των εκάστοτε πειραμάτων.

Δηλαδή, η Σουηδία (άρθρο) όσον αφορά τη δημιουργία πολυπολιτισμικών κοινωνιών που χειρίζονται ευκολότερα από τις κυβερνήσεις, η Ελλάδα για τη δημιουργία σκλάβων χρέους και κυβερνήσεων μαριονεττών, καθώς επίσης η Ινδία για την κατάργηση των μετρητών. Ας σημειωθεί εδώ πως ακριβώς επειδή δεν διαδηλώνουν οι Ινδοί, η κυβέρνηση κλιμάκωσε την επίθεση της, ανακοινώνοντας πως θα φορολογήσει τα χρήματα που ουσιαστικά δεν δηλώνονται με 60% (πηγή). Στόχος είναι επίσης ο χρυσός (πηγή), η τιμή του οποίου, φυσικά στη μαύρη αγορά, έφτασε έως τα 2.800 $ η ουγγιά.

Πιστεύω πάντως πως θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες, με άλλου είδους πειράματα. Μία από αυτές θα είναι η Ιταλία, στην οποία γίνεται προσπάθεια αλλαγής του συντάγματος, με στόχο να συγκεντρωθεί μεγαλύτερη δύναμη στην κυβέρνηση της. Επόμενη πιθανολογώ πως θα είναι ξανά η Ελλάδα, με το πείραμα του παράλληλου νομίσματος που θέλει πάση θυσία να διεξάγει ο Σόιμπλε, πριν μας επιβάλλει τη δραχμή.

Πιο κατάλληλη από όλες πάντως φαίνεται πως είναι η Ελλάδα, αφού οι κάτοικοι της μπορεί να διαμαρτύρονται μεγαλόφωνα και να βρίζουν στα λόγια, αλλά δεν επαναστατούν ότι και να τους κάνεις, έχοντας καταπλήξει τους πάντες.

πηγή http://www.analyst.gr