Aquarius ante portas

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

...Το Θηρίο πεθαίνει

...Μετά τα ίχνη "Τσίπρα" και "Φάραντς", εντοπίστηκε και ίχνος "Τραμπ" στα "κόπρανα" του Θηρίου.

Οι εκλογές στις ΗΠΑ έχουν τραγικές συνέπειες στην "υγεία" τού "διαβητικού" συστήματος εξουσίας...

...Έχει αρχίσει να βυθίζεται στο "κώμα".

Όταν ένας γιατρός περιγράφει σε έναν ασθενή του την εξέλιξη της αρρώστιας του και άρα και τη μελλοντική "πορεία" τής ζωής του, δεν το κάνει επειδή έχει προφητικές ικανότητες ή επειδή βλέπει κάποια μαγική "σφαίρα". Το γεγονός ότι μπορεί να προβλέψει με μεγάλη ακρίβεια τη διάρκεια ζωής τού ασθενούς του, δεν τον καθιστά "μάγο". Αυτό μπορεί και το κάνει με μεγάλη ασφάλεια, επειδή έχει γνώσεις. Γνωρίζει να ερμηνεύει τα ευρήματα των ιατρικών εξετάσεων και αυτό τον κάνει να "βλέπει" πέρα από αυτό το οποίο μπορεί και βλέπει ένας κοινός άνθρωπος. Η ιατρική γνώση είναι αυτή που δίνει αυτού του είδους τις "προφητικές" ικανότητες στον κάτοχό της. Όμως, αυτή η γνώση - όπως και η κάθε γνώση - είναι σαν ένα μαχαίρι. Με ένα μαχαίρι μπορεί κάποιος να σώσει τον εαυτό του ή να σώσει κι άλλους ανθρώπους, αλλά με το ίδιο εργαλείο μπορεί να αυτοκτονήσει ή να σκοτώσει άλλους ανθρώπους.

 Η ιατρική γνώση από μόνη της, δηλαδή, δεν αποτελεί "εγγύηση" για τη φιλάνθρωπη χρήση της ...Δεν έχει από μόνη της θετικό πρόσημο ή κάποια άλλη ασφαλιστική δικλείδα, ώστε να συνδέεται αποκλειστικά με το καλό ...Οποιασδήποτε φύσης άνθρωπος μπορεί να την κατέχει ...Και ο δολοφόνος Μέγκελε γιατρός ήταν ...Και πολλοί διαβόητοι δολοφόνοι είχαν τέτοιου είδους γνώσεις ...Και πολλοί κυνηγοί τέτοιες γνώσεις χρησιμοποιούν στο κυνήγι τους. Τι θέλουμε να πούμε με αυτό; ...Ότι η δυνατότητα κάποιου ανθρώπου να "βλέπει" με μεγάλη σιγουριά το μέλλον κάποιου ανθρώπου ή ζώου αποτελεί ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα, γιατί του δίνει τη δυνατότητα - εφόσον το επιθυμεί - να επεμβαίνει στην πορεία τής ζωής τού άλλου ...Ανάλογα με τα συμφέροντά του να λειτουργεί θετικά ή αρνητικά για κάποιον άλλο ...Να επεμβαίνει και να βάζει μόνος του το πρόσημο της επέμβασης ...Να αποφασίζει μόνος του αν θα λειτουργήσει θετικά ή αρνητικά γι' αυτόν που "παρακολουθεί" ...Να αποφασίζει μόνος του αν θα του "προσθέσει" χρόνο ζωής ή αν θα του "αφαιρέσει".

Αυτό είναι λογικό, γιατί με τις γνώσεις υπηρετούνται συμφέροντα. Άλλα συμφέροντα μπορεί να έχει ένας γιατρός και άλλα ένας κυνηγός ή δολοφόνος. Ο πρώτος με τη γνώση του μπορεί να επιβραδύνει μια αρνητική κατάσταση ως θεράπων ιατρός και οι δεύτεροι μπορεί να την επιταχύνουν, οδηγώντας κάποιον στον θάνατο. Το πόσο εύκολα μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, μπορεί να το καταλάβει κάποιος όχι ψάχνοντας μέσα στα βιβλία τής εγκληματολογίας, αλλά μέσα στην καθημερινότητά του. Όλοι έχουμε στο περιβάλλον μας ανθρώπους που ασθενούν. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος πόσο θετικά ή αρνητικά επηρεάζει την εξέλιξη μιας οποιαδήποτε αρρώστιας η "αγωγή" που θα προσφερθεί σε έναν ασθενή ...Πόσο μάλλον όταν η αρρώστια αυτή είναι σοβαρή. Σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί κάποιος με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή να προσθέσει πολλά χρόνια ζωής στον ασθενή, αλλά μπορεί και με μια ακατάλληλη αγωγή να τον σκοτώσει με συνοπτικές διαδικασίες ...Να τον σκοτώσει άμεσα, χωρίς καν να χρειαστεί δηλητήρια ...Να τον σκοτώσει με τη γνώση του και κάνοντας χρήση κοινών υλικών, που έχει ο καθένας μας στα ντουλάπια τού σπιτιού του.

Αν κάποιος, για παράδειγμα, πάσχει από ζαχαρώδη διαβήτη και έχει άγνοια της κατάστασής του, τελεί υπό την "ομηρία" αυτού που τη γνωρίζει ...Η ζωή του - στην κυριολεξία - βρίσκεται στα "χέρια" του γιατρού του. Βρίσκεται σε μια κατάσταση σαν αυτήν που περιγράψαμε πιο πάνω. Αν ακολουθήσει μια σωστή φαρμακευτική και βέβαια διατροφική αγωγή, μπορεί να ζήσει χωρίς πρόβλημα για πολλά χρόνια. Αν όμως, εξαιτίας τής άγνοιάς του ή των κακών προθέσεων ενός δολοφονικού περιβάλλοντος, παρασυρθεί, ώστε να κάνει ό,τι στην ουσία "απαγορεύεται", μπορεί σε ελάχιστο χρόνο να πεθάνει. Αν κάποιον διαβητικό τον ταΐζεις από πρόθεση καθαρή γλυκά, αλμυρά και λιπαρά, είσαι δολοφόνος, γιατί τον οδηγείς εν γνώση σου - και με απίστευτη ταχύτητα - στο κώμα και από εκεί στον θάνατο.

Σε μια τέτοια κατάσταση μπορεί να βρεθεί και το σύστημα εξουσίας. Το σύστημα εξουσίας είναι ένας ζωντανός "οργανισμός", ο οποίος έχει μια συγκεκριμένη "παθολογία". Αν για τον οποιονδήποτε λόγο "αρρωστήσει", τότε είναι εύκολο να γίνει εξαρτώμενο από τέτοιου είδους γνώσεις ...Εξαρτώμενο από τις γνώσεις κάποιων, οι οποίοι θέλουν να το προστατεύσουν και εξαρτώμενο επίσης από τις γνώσεις κάποιων άλλων, οι οποίοι θέλουν να του κάνουν κακό. Γιατί; ...Για λόγους συμφερόντων. Αυτοί, οι οποίοι το υποστηρίζουν και το εκμεταλλεύονται, θέλουν να μακροημερεύσει και αυτοί, οι οποίοι το μισούν, θέλουν να το εξοντώσουν. Τόσο οι πρώτοι όσο και οι δεύτεροι έχουν λόγο να παρακολουθούν την "υγεία" του. Οι πρώτοι θέλουν να είναι "υγιές", ενώ οι δεύτεροι θέλουν να το "αρρωστήσουν" και αν μπορούν να το "δηλητηριάσουν".

Όλα αυτά δεν μπορείς να τα κάνεις, αν δεν γνωρίζεις την κατάσταση της υγείας του. Ειδικά οι εχθροί του πρέπει να το παρακολουθούν νυχθημερόν, γιατί δεν έχουν πολλές ελπίδες να το νικήσουν με διαφορετικό τρόπο. Πιο εύκολα νικιέται το σύστημα εξουσίας από μια "κερκόπορτα" αδυναμίας, παρά με απευθείας σύγκρουση. Οι εχθροί του είναι υποχρεωμένοι να δράσουν με έναν τέτοιο "ύπουλο" τρόπο, γιατί το σύστημα εξουσίας δεν νικιέται εύκολα. Το σύστημα είναι μια φονική μηχανή τεράστια και πανίσχυρη. Απέναντί του δεν μπορεί να σταθεί καμία δύναμη ...Πόσο μάλλον ένας άνθρωπος μόνος του ...Ούτε θεωρητικά δεν έχει πιθανότητες να το νικήσει σε περίπτωση απευθείας σύγκρουσης ...Δεν μπορεί να το "πνίξει" με τα χέρια του ...Δεν μπορεί να τραβήξει ένα "ξίφος" και να το "αποκεφαλίσει". Άρα, τι απομένει; ...Να βρει την "αχίλλειο πτέρνα" του ...Να βρει την "αρρώστια" του, ώστε να κάνει τις γνώσεις του φονικό "εργαλείο".

Μόνον με τον τρόπο αυτόν μπορεί ακόμα και ένας άνθρωπος μόνος του να επιτύχει τον μεγάλο αυτόν στόχο. Αυτό, δηλαδή, το οποίο δεν μπορούν να κάνουν όλοι οι λαοί του κόσμου με τους στρατούς τους, μπορεί να το κάνει ένας άνθρωπος μόνος του με τη γνώση του. Τι σημαίνουν πρακτικά αυτά τα οποία λέμε; ...Ότι, όποιος πραγματικά θέλει να εξοντώσει το σύστημα εξουσίας, προσπαθεί να του κάνει ζημιά με τον "ύπουλο" αυτόν τρόπο, ακόμα κι αν αυτό τη στιγμή εκείνη δεν είναι και τόσο "ένδοξο" ή "ηρωικό" ...Το χειρίζεται ως ένας κυνηγός, ο οποίος κυνηγάει ένα τρομακτικό θηρίο, γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να το "πλησιάσει" σε κοντινή απόσταση ...Το "ακολουθεί", αλλά δεν συγκρούεται μ' αυτό. Αποφεύγει την απευθείας σύγκρουση μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη στιγμή. Έτσι κι αλλιώς είναι ανώφελο να συγκρουστεί μαζί του, γιατί - εκτός των άλλων - θέτει τον εαυτό του σε ανώφελο κίνδυνο και ως εκ τούτου μειώνει την όποια πιθανότητα έχει να το νικήσει.

...Απλή ιστορική "στατιστική" είναι αυτή. Μέσα στα χιλιάδες χρόνια ποτέ και κανένας δεν "εξασθένησε" το σύστημα με τον τρόπο αυτόν. Μάλιστα, όσο πιο εύκολο φαινόταν ότι μπορείς να το "πληγώσεις", τόσο πιο ισχυρό ήταν. Καμία απευθείας σύγκρουση δεν απειλεί το σύστημα. Δεν μπορείς να το "ρίξεις" ούτε με "μολότοφ" ούτε με τις αριστερίστικες δήθεν συλλογικές δράσεις. Δεν μπορείς να το ρίξεις με "επαναστάσεις", γιατί οι "αντεπαναστάσεις" το "αναζωογονούν" ...Ούτε καν με πόλεμο μπορείς να το απειλήσεις, γιατί θα νικηθείς από τους δικούς σου ανθρώπους. Ακόμα κι αν το νικήσεις, θα το αναβιώσεις, γιατί θα πρέπει να "αποζημιώσεις" τους πολεμιστές σου και αυτό σημαίνει ότι θα αναγκαστείς να το επανιδρύσεις.

Αυτό, λοιπόν, που απομένει, είναι ο βουβός πόλεμος της "φθοράς" ...Ένας άδοξος "μαραθώνιος" κρυφών και "ανορθόδοξων" στρατηγικών ...Ένας μακροχρόνιος αγώνας επιμονής, υπομονής, μελέτης και εφαρμογής των πιο ακατάλληλων για τη υγεία του "συνταγογραφήσεων". Γιατί; ...Γιατί στόχος είναι να επιχειρείς να το "αρρωσταίνεις" και όχι να το "πληγώνεις" ...Να το "ακολουθείς", προσπαθώντας να "δηλητηριάσεις" την "τροφή" του ...Να "δηλητηριάσεις" τα "νερά", που δίνουν χαρακτηριστικά στην "τροφή" του ...Να το "ακολουθείς" επίμονα, για να ελέγχεις διαρκώς την κατάσταση της "υγείας" του ...Να προσπαθείς να επωφεληθείς από την "παθολογία" τού οργανισμού του.

Πώς λειτουργεί πρακτικά αυτό; Εφόσον γνωρίζεις ότι η επιβίωσή του εξαρτάται άμεσα από τη σχέση του με τον κόσμο, τον κόσμο πρέπει να "στοχεύεις" και όχι απευθείας το Θηρίο. Εφόσον "θρέφεται" από τον κόσμο, μέσω του κόσμου πρέπει να το "δηλητηριάζεις". Ένας άνθρωπος μπορεί να μην δύναται να το σκοτώσει μόνος του, μπορεί όμως να το "δηλητηριάσει" μόνος του ...Να "παράγει" εκείνη τη γνώση, ώστε να αλλάξει τα "πιστεύω" και τη συμπεριφορά τού κόσμου ...Να κάνει τον κόσμο "απαιτητικό" ή "ιδιόμορφο" και να σπρώχνει το Θηρίο σε λάθη.

Αυτός ο κόσμος, ο οποίος - εξαιτίας τής γνώσης - μπορεί να αλλάξει τα χαρακτηριστικά του, στην πραγματικότητα μπορεί να αλλάξει τη "διατροφή" τού Θηρίου. Από τη στιγμή που συμβαίνει αυτό, το Θηρίο είναι ευάλωτο σε εξωτερικές παρεμβάσεις και άρα κινδυνεύει αν οι παρεμβάσεις αυτές δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως. Ο οποιοσδήποτε, που με τη γνώση του μπορεί να αλλάξει τα χαρακτηριστικά τού κόσμου, μπορεί στην πραγματικότητα να "δηλητηριάσει" το Θηρίο ...Αναπόφευκτα, εφόσον το Θηρίο τής εξουσίας συνδέεται άμεσα με το κόσμο. Έχει ανάγκη το Θηρίο τον κόσμο για να επιβιώσει και ο κόσμος μπορεί - ακόμα και χωρίς να το γνωρίζει - να το οδηγήσει στον θάνατο.

Πώς γίνεται αυτή η αλλαγή τού κόσμου προς την "ανθυγιεινή" για το Θηρίο "κατεύθυνση"; Πώς μετατρέπεις τον κόσμο σε κάτι πολύ "γλυκό" ή πολύ "αλμυρό" ή πολύ "λιπαρό", για τη "δίαιτα" του Θηρίου; ...Με το να δίνεις σε ανύποπτο χρόνο γνώση, η οποία να "ωθεί" τον κόσμο στο να κάνει ή να ζητάει αυτά, τα οποία δεν συμφέρουν το Θηρίο. Με τον τρόπο αυτόν ο κόσμος κάνει ζημιά στο Θηρίο, ακόμα κι αν εκείνη τη στιγμή δεν γνωρίζει ούτε ο ίδιος τι κάνει ...Έστω και εν αγνοία του, ο κόσμος λειτουργεί ως "δηλητήριο" για το Θηρίο.

 Πώς παρακολουθείς την "υγεία" τού Θηρίου, ώστε να γνωρίζεις όλα όσα χρειάζονται για την πορεία τής υγείας του και βέβαια για την πρόοδο της στρατηγικής σου; ...Το παρακολουθείς, όπως ένας κυνηγός ...Το παρακολουθείς, όπως παρακολουθεί ένας κυνηγός ένα θήραμα πληγωμένο ή άρρωστο ...Το ακολουθείς και "διαβάζεις" τα "ούρα" του ή τα "κόπρανά" του, τα οποία αφήνει στην πορεία του.

Τα "ούρα" και τα "κόπρανα" ενός ζωικού οργανισμού είναι ένα ανοικτό "βιβλίο" για κάποιον, ο οποίος έχει ιατρικές γνώσεις. Του επιτρέπουν να κάνει "διάγνωση" της υγείας τού στόχου του ακόμα και χωρίς τη θέλησή του. Μπορεί να γνωρίζει πράγματα που το αφορούν, πολύ πριν το αντιληφθεί το ίδιο. Με τον τρόπο αυτόν μπορείς να έχεις πάντα στη διάθεσή σου τα απολύτως σωστά ευρήματα, για να κάνεις "διάγνωση" γιατρού, ώστε να ελέγχεις την κατάσταση της υγείας του ...Μια υγεία, η οποία "περιγράφεται απόλυτα από τα στοιχεία που αυτό αφήνει "πίσω" του. Όπως ακριβώς κάνουν οι κυνηγοί, όταν αναζητούν ένα πληγωμένο ή άρρωστο ζώο. Μελετάς τα "ευρήματα" και τα αξιολογείς. Αν υπάρχει αίμα στα κόπρανά του, καταλαβαίνουν ότι το θηρίο έχει υποστεί τραυματισμό ή κάποια εσωτερική αιμορραγία και άρα βρίσκεται σε κατάσταση κρίσιμη. Αν τα ούρα του είναι "γλυκά", τότε το θηρίο είναι σοβαρά άρρωστο. Τόσο άρρωστο, που μπορεί να το βρεις νεκρό μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα.   

Μετά από χρόνια μελέτης, μπορούμε σήμερα να είμαστε σίγουροι ότι σε μια τέτοια άσχημη κατάσταση βρίσκεται το σύστημα εξουσίας τώρα ...Τα "ούρα" του είναι πολύ "γλυκά" και αυτό είναι αποκαλυπτικό στοιχείο τής "υγείας" του. Για κάποιον, ο οποίος θέλει να το φονεύσει, υπάρχει "ευκαιρία". Γλυκά "ούρα" για έναν οργανισμό - όπως το σύστημα - σημαίνει ότι η "υγεία" του και άρα η λειτουργία του είναι κακή. Τι θα μπορούσε να παρομοιαστεί με "ούρα" και πότε αυτά θα ήταν "γλυκά" στην περίπτωση ενός συστήματος εξουσίας; "Ούρα" είναι ό,τι αποβάλλεται ως άχρηστο από τον "οργανισμό" εξαιτίας τής λειτουργίας του ...Ό,τι δεν μπορεί ο οργανισμός να το εκμεταλλευτεί και αναγκαστικά το αποβάλλει. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο αυτό, το οποίο αποβάλλει, έχει μέσα του "πλούτο" υπάρχει πρόβλημα.

Αυτό συμβαίνει σήμερα με το σύστημα εξουσίας. Οι ηλίθιοι της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ, προκειμένου να το εκμεταλλευτούν, το "αρρώστησαν". Το υγιές Θηρίο, το οποίο τρομοκρατούσε την ανθρωπότητα, έγινε - εξαιτίας τους - ΔΙΑΒΗΤΙΚΟ ...Δεν μπορεί χωρίς εξωτερική παρέμβαση να "ρυθμίσει" το "ζάχαρό" του. Για να αποκτήσουν οι ίδιοι την αποκλειστική εξουσία πάνω του, το "ντόπαραν" με τη "γλυκόζη" τού φτηνού χρήματος και το "αρρώστησαν". Για να αποκτήσουν οι Σιωνιστές τής Wall Street απόλυτη εξουσία πάνω του, "ρίσκαραν" την υγεία του. Η κακή του λειτουργία, που το καθιστά πλέον "άρρωστο", οφείλεται στην "υπερκερδοφορία" τής λειτουργίας του. Τα υπερκέρδη, τα οποία έχουν βγάλει οι ισχυροί του, είναι δείγμα "αρρώστιας" και όχι απόδειξη "ευμάρειας". Η "φούσκα" των τεράστιων κερδών είναι ένα "πρήξιμο", που κανένας δεν ξέρει πού θα οδηγήσει όταν αρχίσει η αντίστροφη πορεία "ξεπρηξίματος". Τα κέρδη αυτά είναι πολύ μεγαλύτερα από εκείνα που μπορεί ν' "απορροφήσει" ο οργανισμός και σταδιακά αναγκάζεται να αποβάλει κάποια απ' αυτά, χωρίς να τα εκμεταλλευτεί.

Αυτή η "αποβολή" πλούσιων "αποβλήτων" είναι η απόδειξη της "αρρώστιας" του. Αυτά είναι τα "ούρα" ενός "άρρωστου" συστήματος. Αυτών η υψηλή "ποιότητα" και "αξία" αποδεικνύει την "αρρώστια" του. Όταν τα "ούρα" περιέχουν στοιχεία, τα οποία έχουν υψηλή αξία για τον οργανισμό, υπάρχει πρόβλημα. Οτιδήποτε αποβάλλεται από τον οργανισμό, απαγορεύεται να είναι χρήσιμο ή "γλυκό". Αν είναι χρήσιμο, σημαίνει ότι ο οργανισμός είναι σίγουρα "άρρωστος". Δεν λειτουργεί φυσιολογικά και άρα δεν εκμεταλλεύεται με τον απόλυτο τρόπο τα στοιχεία που έχει ανάγκη. Αποβάλλει περισσότερα απ' όσα πρέπει και σε κάποια στιγμή θα καταβληθεί από την αδυναμία. Αν τα "ούρα" είναι "γλυκά", σημαίνει ότι αυτή η "αρρώστια" είναι ζαχαρώδης διαβήτης.

Τι σημαίνουν όλα αυτά στο πρακτικό επίπεδο; ...Υπάρχει πρόβλημα, για παράδειγμα, όταν το σύστημα "κεφαλαιοποιεί" ζημιές, για να γίνουν οι υπεύθυνοι της παθογόνου "φούσκας" ακόμα πλουσιότεροι ...Όταν η ζημιά στην οικονομία τού συστήματος δεν "ρίχνει" τους "ρυθμούς" του, αλλά αντίθετα τους "ανεβάζει". Όταν η ζημιά στην οικονομία τού συστήματος παύει να αντιμετωπίζεται ως τέτοια και βγάζει κέρδος για τους ισχυρούς του, είναι σαν να αυτοκτονεί κάποιος, προσπαθώντας να πάρει προμήθεια από τη δική του κηδεία. Όταν η παγκόσμια αγορά καταρρέει και τα χρηματιστήρια "καλπάζουν", υπάρχει "αρρώστια". Όταν τα κράτη απειλούνται με χρεοκοπία από τον υπερδανεισμό και τα ομόλογά τους αποτελούν "επενδύσεις", υπάρχει "αρρώστια". Όταν αυτές οι "ζημιές" είναι "γλυκές" για κάποιους - και άρα κερδοφόρες - τότε μιλάμε για "Διαβήτη".

Δεν λέμε δηλαδή κάτι παράξενο. Πόσο υγιές μπορεί να είναι ένα σύστημα, όταν οι ισχυροί οικονομικοί του παράγοντες αντί να καταστρέφονται από τις ζημιές "τρέχουν" να τις εξαγοράσουν; Πόσο υγιές μπορεί να είναι ένα σύστημα, όταν οι ισχυροί οικονομικοί του παράγοντες μαζεύουν τα "σκουπίδια" του - και άρα τα "ούρα" του - για να "θησαυρίσουν"; Πόσο υγιές μπορεί να είναι ένα σύστημα, όταν οι ισχυρότεροι οικονομικοί του παράγοντες παίζουν με τα CDS και άρα "τζογάρουν" στην καταστροφή του; Πόσο υγιές μπορεί να είναι ένα θηρίο, όταν ο "κώλος" του γίνεται η μεγαλύτερη πλουτοπαραγωγική "πηγή" του;

Όταν ένα σύστημα μπαίνει σε αυτήν την "παράνοια", σημαίνει ότι βρίσκεται πολύ κοντά στο τέλος του ...Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε τώρα. Τα "ούρα" τού συστήματος για κάποιους ισχυρούς του δεν είναι άχρηστα κι επικίνδυνα ...Είναι η πιο αποδοτική πλουτοπαραγωγική "πηγή" τού κόσμου ...Είναι σαν εύγευστο "αναψυκτικό" και αυτό σημαίνει βαριά αρρώστια ...Σημαίνει ότι το Θηρίο δεν μπορεί να πάει "μακριά". Δεν μπορεί να επιβιώσει ένα σύστημα εξουσίας όταν χάνει "συστατικά", τα οποία έχουν ανάγκη τα "κύτταρά" του για να επιβιώσουν ..."Συστατικά", τα οποία θα του επέτρεπαν να συντηρήσει στη ζωή πολύτιμες κοινωνικές μερίδες και άρα τη "σάρκα" του. Δεν μπορεί να επιβιώσει ένα σύστημα, όταν η εξουσία του δεν έχει ισχυρές συλλογικές άμυνες ανάμεσα στα μέλη τής κοινωνίας. Δεν μπορεί να επιβιώσει, όταν μέσα στην ίδια κοινωνία ίσων πολιτών κάποιοι απειροελάχιστοι έχουν τα πάντα και οι άπειροι τίποτε. Δεν μπορεί να επιβιώσει ένα σύστημα, όταν μέσα στην ίδια κοινωνία ένας "εκλεκτός" εργαζόμενος εισπράττει ως μισθό αυτά, τα οποία εισπράττουν εκατό συνάδελφοί του.

Οι απώλειες του συστήματος - τις οποίες διαπιστώσαμε στα χρυσοφόρα "ούρα" του - είναι αυτές, με τις οποίες ένας υγιές σύστημα συντηρεί την πολύτιμη για την εξουσία μεσαία τάξη ...Είναι ο πλούτος, ο οποίος συντηρούσε τη "ραχοκοκαλιά" του και απλά αποβλήθηκε από τον άρρωστο "οργανισμό", για να γίνουν μεγαλύτερα τα νούμερα σε κάποιους λίγους τραπεζικούς λογαριασμούς. Όταν αυτό γίνεται συνεχώς - και με διαρκώς αυξανόμενους ρυθμούς - είναι θέμα χρόνου ο "θάνατος". Το Θηρίο δεν μπορεί να συντηρήσει τον "σκελετό" του, που είναι η αστική του τάξη ...Δεν μπορεί να συντηρήσει την κοινωνική εκείνη μερίδα, η οποία με "ψίχουλα" εύνοιας υποτάσσει τους λαούς υπό την εξουσία τού συστήματος. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της "αρρώστιας". Τα χρήματα αυτά, τα οποία κερδίζουν οι "τζογαδόροι" τύπου Σόρος και Μπάφετ από το "σορτάρισμα" των εθνικών οικονομιών, είναι εκείνα που λείπουν από τις εθνικές αστικές τάξεις, για να στηρίξουν τα εθνικά συστήματα.

Όταν μέσα σε μια τέτοια "εξασθενημένη" λόγω "αρρώστιας" κοινωνία υπάρχει η Δημοκρατία - έστω και σε μια ελαττωματική μορφή - είναι θέμα χρόνου να δημιουργηθεί το πρόβλημα. Σε κάποια στιγμή οι πολλοί - και άρα και οι ψήφοι τους - δεν θα πάνε προς το μέρος τής εξουσίας που συντηρεί αυτές τις κολοσσιαίες ανισότητες.

Όταν αυτή η δυσλειτουργία γίνεται χρόνια και δεν αντιμετωπίζεται εγκαίρως, το πρόβλημα διαρκώς επιδεινώνεται και σε κάποια στιγμή μπορεί και να μην είναι αντιμετωπίσιμο. Μπορεί να φτάσουμε, δηλαδή, σε ακραίες καταστάσεις και να μιλάμε για "ακρωτηριασμούς" ή για αναπόφευκτους θανάτους. ΑΡΑ, ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ, βλέποντας αυτήν την εγκληματική αδράνεια των ισχυρών τού συστήματος; ...Την επιδείνωση της κατάστασης της υγείας τού συστήματος, η οποία προέρχεται από τον λανθασμένο σχεδιασμό ...Τη διόγκωση αυτού του προβλήματος ...Το οριακό άνοιγμα της "ψαλίδας" μεταξύ πλούσιων και φτωχών πολιτών μέσα στο σύστημα ...Το σημείο όπου οι πολλοί δεν θα γίνουν απλά φτωχότεροι, αλλά θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης ...Το σημείο εκείνο, στο οποίο δεν θα γίνεται ανεκτό από τους πολλούς να υποφέρουν, για να απολαμβάνουν οι ελάχιστοι ...Τη "σταγόνα" εκείνη, η οποία θα ξεχειλίσει το "ποτήρι" ...Αυτό περιμένουμε...

...Περιμένουμε αυτή η τρομερή απώλεια του "ζαχάρου" τού αίματος να οδηγήσει το Θηρίο σε "υπογλυκαιμικό σοκ" ...Να το κάνει ν' αναζητά απεγνωσμένα "ζάχαρο", γιατί τα "κύτταρά" του αδυνατούν να επιβιώσουν και υπάρχει κίνδυνος "κατάρρευσης" του οργανισμού, εφόσον το ένα "όργανο" μετά το άλλο μπορεί να "καταρρεύσει". Μέχρι να συμβεί αυτό - σε σημείο που να μην είναι αναστρέψιμο—, ο οργανισμός αναζητά τις πιο εύκολες πηγές "ζαχάρου" και άρα είναι επιρρεπές στη δημαγωγία και τον λαϊκισμό. Υπάρχει κίνδυνος ν' αναζητά εύκολες και "μαγικές" λύσεις στα προβλήματά του και άρα να παρασύρεται από τους λάθος ανθρώπους, οι οποίοι θα κάνουν τα λάθος πράγματα και άρα θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την "υγεία" του συστήματος. Γνωρίζουμε δηλαδή την "αρρώστια", η οποία προκαλεί την "ψαλίδα" μεταξύ των εργαζομένων πολιτών μιας κοινωνίας και περιμένουμε την επιδείνωσή της.

Αυτή η επιδείνωση είναι το ζητούμενο ...Η επιδείνωση αυτή να ξεπεράσει κάθε όριο ...Να γίνει απολύτως επικίνδυνη για το σύστημα, και αυτό θα συμβεί όταν οι πολλοί συμπολίτες μας θα χάσουν πλέον και την παραμικρή ελπίδα για επιβίωση. Άρα, τι πρέπει να κάνουμε όλοι εμείς, οι οποίοι πολεμάμε πραγματικά το σύστημα; ...Από τη στιγμή που εντοπίσαμε το σφάλμα, το οποίο οδηγεί στην "αρρώστια" τού συστήματος, προσπαθούμε να το μεγεθύνουμε, για να επιταχύνουμε τις εξελίξεις ...Προσπαθούμε να "σπρώξουμε" τον φτωχό λαό στις φαινομενικά λάθος επιλογές, οι οποίες όμως μακροπρόθεσμα θα είναι σωτήριες ...Προσπαθούμε να τον σπρώξουμε προς τους λαϊκιστές και τους δημαγωγούς ...Προσπαθούμε να περιορίσουμε όσο το δυνατόν τον χρόνο τής αναμονής για την είσοδο του Θηρίου στην "κωματώδη" κατάσταση.

Αυτό είναι το ζητούμενο ...Προσπαθούμε να το ωθήσουμε προς την κατεύθυνση που θα το φέρει όσο το δυνατόν γρηγορότερα "απέναντι" στον κόσμο ...Προσπαθούμε πείσουμε το κόσμο να υιοθετήσει τις "λύσεις" αυτές, οι οποίες θα ωθούν το Θηρίο σε λάθη ...Λάθη, τα οποία βραχυπρόθεσμα θα διογκώσουν ακόμα περισσότερο το πρόβλημα της κοινωνικής και οικονομικής ανισότητας ...Προσπαθούμε να το παραδώσουμε σε χέρια, τα οποία δεν θα διαχειριστούν ιδανικά την κατάσταση. Πώς γίνεται αυτό; ...Με τον τρόπο που ήδη έχουμε περιγράψει ...Προτείνεις στον κόσμο τις "εύκολες", αλλά ανώφελες για την κατάστασή του επιλογές. Γλυκό θέλει ο ασθενής; ...Γλυκό να φάει. Ζάχαρη σκέτη θέλει; ...Ζάχαρη να φάει.

Αυτό είναι ο στόχος. Αυτό, το οποίο είναι ανώφελο για τον κόσμο, για το Θηρίο είναι τραγικό, γιατί είναι επικίνδυνο. Αυτό, το οποίο διαλέγει ο κόσμος και είναι αδύνατον να τον σώσει, για το Θηρίο μπορεί να είναι θανάσιμο. Γι' αυτόν τον λόγο "ωθείς" τον κόσμο σε μια επιλογή, η οποία φαινομενικά θα του επιτρέψει να τρέξει να εκμεταλλευτεί την αδυναμία τού συστήματος ...Που θα του επιτρέψει να μετατρέψει την ψήφο του σε μέσο τιμωρίας για τους "εκλεκτούς" τού συστήματος ...Δίνεις στον κόσμο εκείνη τη γνώση, η οποία τον στρέφει σε μια επιλογή, η οποία θα επιταχύνει αρνητικά όλους τους "δείκτες" τής "υγείας" τού συστήματος εξουσίας...

Ποιοι είναι ο κέρδος αυτής της έμμεσης επέμβασης; ...Παρακάμπτεις όλους τους μηχανισμούς άμυνας του συστήματος ...Μπορείς και επεμβαίνεις απ' έξω από τον οργανισμό για κάτι, το οποίο αφορά την εσωτερική του λειτουργία ...Μπορείς και παρακάμπτεις τον δικομματισμό τής Democracy, αφήνοντας τον κόσμο να επηρεάζει τις αποφάσεις τού συστήματος στο ανώτατο επίπεδο. Εκμεταλλευόμενος τις συνθήκες "συναγερμού" μιας έκτακτης "κρίσης" υγείας, μετατρέπεις τις "στημένες" εκλογές των "εκλεκτών" σε ένα ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ...Ένα Δημοψήφισμα, το οποίο επιτρέπει στους δημαγωγούς να στρέψουν τον κόσμο εναντίον τού ίδιου του συστήματος ...Ένα Δημοψήφισμα, το οποίο επιτρέπει στους δημαγωγούς να "νικήσουν" τους επίσημους "δούλους" τού συστήματος.

Αυτό είναι το by pass της Democracy. Το Δημοψήφισμα παρακάμπτει όλους τους αμυντικούς σχεδιασμούς τού συστήματος ...Δεν αφήνεις τον κόσμο να παγιδεύεται με τον συνήθη τρόπο ανάμεσα στις προεπιλεγμένες democratic "προτάσεις" τού συστήματος ...Δεν τον αφήνεις να "κοπανιέται" ανάμεσα στα τεχνητά άκρα τού δικομματισμού ...Τον αφήνεις να στηρίξει λαϊκιστές, οι οποίοι παριστάνουν τους "σωτήρες" και "τραβάνε" τον κόσμο έξω από τα νόμιμα κόμματα και άρα "απέναντι" από το σύστημα ...Λαϊκιστές, οι οποίοι, είτε γνωρίζουν τι κάνουν είτε όχι, επιταχύνουν μια κατάσταση, η οποία οδηγεί σε αδιέξοδο για ΟΛΟΥΣ.

Ο ανεξέλεγκτος ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ είναι αυτός, ο οποίος καταστρέφει ολοσχερώς το ελαφρώς πλειοδοτικό παιχνίδι των "στημένων" κομμάτων τού δικομματισμού. Ο ακατάσχετος ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ είναι το χρήσιμο για τον σχεδιασμό λάθος ...Το λάθος αυτό, το οποίο θα δημιουργήσει την παραπάνω "σταγόνα", η οποία θα ξεχειλίσει το "ποτήρι". Αυτός είναι ο στόχος μας ...Να φτάσουμε στο σημείο να "ξοδευτούν" όλες οι σχεδιαστικές "εφεδρείες" τού συστήματος ...Να ξεπεράσουμε ακόμα και το όριο των άσχετων ή προβοκατόρων "πλειοδοτών" ...Να ξεπεράσουμε το όριο των ακροδεξιών ή κομμουνιστών λαϊκιστών ...Να ξεπεράσουμε το όριο των "Κασιδιάρηδων" και των "Τσιπραίων" ...Να φτάσουμε στο "αδιέξοδο" αυτό, όπου μόνον η πραγματική γνώση και η πραγματική λύση θα έχει απομείνει ως επιλογή ...Να φτάσουμε στο σημείο αυτό, όπου η απάντηση θα είναι η προφανής ...Ή σωτηρία ή καταστροφή ...Ή απόλυτη σωτηρία ή απόλυτη καταστροφή.

Η ελληνική "γάγγραινα"...

..και ο αναπόφευκτος "ακρωτηριασμός".

 

Η Ελλάδα είναι ένα κράτος, το οποίο έχει φτιαχτεί πάνω στο "πατρόν" των σύγχρονων κρατών τής Δυτικής Democracy. Ως εκ τούτου έχει την ίδια "παθογένεια" με όλα τα υπόλοιπα. Όπως συμβαίνει και σε όλα τα υπόλοιπα κράτη, η εξουσία μονοπωλείται από τους μόνιμους εκφραστές ενός νόμιμου δικομματισμού. Ο λαός κινείται επίσης μόνιμα ανάμεσα στα "άκρα" τής Δεξιάς και της Αριστεράς. Οι σχεδιαστές, δηλαδή, του συστήματος έχουν φτιάξει ένα πολιτικό "σκηνικό" και μέσα εκεί είναι εγκλωβισμένος ο λαός. Οι ηγεσίες εναλλάσσονται με τον "δημοκρατικό" τρόπο των εκλογών, ενώ όλοι πλέον γνωρίζουν ότι απλά κάποιοι προδότες παίρνουν τα "χρίσματα" από τις πρεσβείες των ιμπεριαλιστών.

 Η μόνη ελαφρά ιδιομορφία τής Ελλάδας είναι η ελαφρά "κουτσαμάρα" της. Οι δύο "πόλοι" τού δικομματισμού δεν ήταν ισοδύναμοι, όπως συνέβαινε σε άλλα κράτη. Στην Ελλάδα η Δεξιά εμφανίζεται πιο "ισχυρή" από την Αριστερά στο θέμα τής διακυβέρνησης. Δεν υπάρχει δηλαδή η συνήθης "ισορροπία", η οποία υπάρχει μεταξύ των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ ή των Τόρρυς με τους Εργατικούς στη Βρετανία. Στην Ελλάδα το σύστημα "τραβάει" λίγο προς τα Δεξιά ...Δεν εναλλάσσονται μεταξύ τους στην εξουσία. Αυτή η Δεξιά μονοπωλεί για πάνω από έναν αιώνα την εξουσία για έναν απλό λόγο: ...Δεν έχει ισότιμο αντίπαλο. Ο εμφανής αντίπαλός της, που είναι η Αριστερά, είναι "υπάλληλός" της. Στην πραγματικότητα ούτε καν "υπάλληλός" της είναι ..."Όμηρός" της είναι. Αυτή η ιδιομορφία τής "κουτσαμάρας" οφείλεται στον "τραυματισμό" τής χώρας από τον Εμφύλιο.

Από τον Εμφύλιο και μετά η Αριστερά σε επίπεδο στελεχών είναι καθαρά ένα χαφιεδομάγαζο της Δεξιάς. Από τον Ζαχαριάδη και τον στημένο Εμφύλιο, η Δεξιά έχει υπό την ομηρία της τους προδότες ηγέτες της. Ως εκ τούτου μπορεί και "κατασκευάζει" μόνη της τους "ήρωες" της Αριστεράς, για να μπορεί να τους "διορίζει" επικεφαλής τού πιο δυναμικού και αντιδραστικού τμήματος της ελληνικής κοινωνίας ...Επικεφαλής τού λεγόμενου προοδευτικού χώρου και ως εκ τούτου να ελέγχει τις αντιδράσεις σε όλες τις αντιλαϊκές και αντεθνικές πολιτικές της. Το κόλπο ήταν απλό. Από τη στιγμή που ήθελε να νικάει την αντίδραση και ταυτόχρονα δεν την συνέφερε η σύγκρουση μ' αυτήν, επέλεξε την προδοσία τής αντίδρασης. Ποτέ και καμία δεξιά πολιτική δεν βρήκε αντίσταση από τη λαϊκή αντίδραση, γιατί απλούστατα η αντίδραση αυτή ήταν πάντα προδομένη. Με εντολές τής Δεξιάς την αντίδραση αυτήν πάντα τη διαχειρίζονταν οι αριστεροί χαφιέδες τής Δεξιάς Ασφάλειας.

Με τον τρόπο αυτόν η "δικομματική" Δεξιά μονοπωλεί την εξουσία Η Δεξιά τού Νεοδημοκρατικού Πασόκ ...Η Δεξιά, η οποία και η ίδια σε επίπεδο στελεχών δεν διέφερε ποιοτικά από το χαφιεδαριό τής Αριστεράς. Στο μόνο που διαφέρουν είναι η ταυτότητα των αφεντικών τους. Οι Αριστεροί ήταν πάντα χαφιέδες τής Δεξιάς και οι δεξιοί ήταν χαφιέδες των ξένων. Η Δεξιά στην Ελλάδα ήταν πάντα το "μαγαζί" των δωσίλογων, των ομοφυλόφιλων, των ανώμαλων και των διεφθαρμένων "εθναρχών" και αυτοί όλοι ήταν οι εκβιαστές και τα αφεντικά των αριστερών χαφιέδων. Αυτή η Δεξιά τού δικομματισμού με "σκονάκι" - και υπό τη μόνιμη καθοδήγηση των Αμερικανών και των Εγγλέζων - "κατασκεύασε" την Αριστερά κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν ...Από τον Παπανδρέου και τον Καραμανλή μέχρι τον Αβέρωφ και τους γόνους τους όλοι είναι ίδιοι και ελέγχονται από τα ίδια κέντρα.

Απέναντί τους οι αντίπαλοι είναι "στημένοι" ...Από τον Ζαχαριάδη κάποτε μέχρι τον Τσίπρα σήμερα ...Από τον Γλέζο κάποτε μέχρι τον ίδιο Γλέζο σήμερα ...Από τον Θεοδωράκη κάποτε μέχρι τον ίδιο Θεοδωράκη σήμερα. Υπάρχει, δηλαδή, μια πολύ συγκεκριμένη συμμορία προσώπων με ονοματεπώνυμο, τα οποία διχάζουν τον λαό και παριστάνουν τους ηγέτες του. Μόνοι τους δημιουργούν την αριστερή και τη δεξιά "παράταξη" και μόνοι τους ηγούνται αυτών των "παρατάξεων". Αλληλοϋποστηρίζονται, για να μονοπωλούν την ηγεσία τής "Μπανανίας". Πάντα όμως στην κρίσιμη κατάσταση θα βρεθεί ένας Φλωράκης να στηρίξει την προδοσία τού Μητσοτάκη ή ένας Κουβέλης να στηρίξει την προδοσία τού Παπανδρέου ...Αυτά βέβαια στα όρια, γιατί στην καθημερινότητα απλά "δουλεύουν" τον κόσμο. Μόνοι τους παίζουν το παιχνίδι τού καλού και του κακού "μπάτσου" και έχουν τρελάνει τον κόσμο ...Ο ένας τον βαράει διαρκώς και ο άλλος αναλαμβάνει να υπερασπιστεί το "δίκιο" του, ενώ μεταξύ τους είναι συνέταιροι.

Αρκεί να σκεφτεί κάποιος το πώς "καπελώθηκε" στις ημέρες μας η μεγαλύτερη λαϊκή κινητοποίηση της Μεταπολίτευσης και θα καταλάβει ολόκληρο τον μεταπολεμικό σχεδιασμό. Πώς καπελώθηκε η αντίδραση του κόσμου στη μεγαλύτερη μεταπολεμική "σφαλιάρα" που δέχθηκε ο ελληνικός λαός από τα κόμματα της Δεξιάς; ...Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι σήμερα υπογράφουν τα Μνημόνια της Δεξιάς και πετσοκόβουν τις συντάξεις τού λαού, ήταν αυτοί, οι οποίοι είχαν "καπελώσει" τους "Αγανακτισμένους" σαν αριστεροί "επαναστάτες" ...Από τον Τσακαλώτο και τον Βαρουφάκη μέχρι τον Κατρούγκαλο. "Εκτόνωσαν" τα πάθη τού κόσμου με "επαναστατικές" μπουρδολογίες και αφού τον "οδήγησαν" στη "λαιμητόμο", σήμερα τον "δουλεύουν" κιόλας ...Τον "δουλεύουν" όπως μόνον οι σταλινικοί μπορούν ...Χωρίς κανένα έλεος και χωρίς κανέναν σεβασμό ...Από τον Τσίπρα, ο οποίος έχει παραδώσει τα πάντα στους ξένους και εξακολουθεί να παριστάνει τον γενναίο που ξέρει να "ξανασηκώνεται" - προφανώς από τα "τέσσερα"—, μέχρι τον Κατρούγκαλο, ο οποίος στέλνει "επιστολές" στους συνταξιούχους που περιμένουν χρήματα. 

Έτσι λειτουργούσε πάντα η Αριστερά, γιατί αυτός είναι ο ρόλος της. Αυτήν την προβοκατόρικη Αριστερά την έχει "κατασκευάσει" η ίδια η Δεξιά ...Την έχει "κατασκευάσει", για να μπορεί να ελέγχει και να εκτονώνει την κοινωνική αντίδραση, η οποία προκαλείται από την αθλιότητα και τις προδοσίες της. Είναι η Αριστερά, που της έχει παραδοθεί ο οργανωμένος και κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός, ώστε να "καπελώνεται" κάθε μορφής κοινωνική αντίδραση. Είναι η Αριστερά, που, μέσω ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, υπέταξε τον κόσμο στους δανειστές, όταν ο κόσμος είχε τη δύναμη να σταματήσει τα Μνημόνια ...Όταν τα ομολογιακά χρέη ήταν "υποσχέσεις" σε τοκογλύφους και όχι ενυπόθηκα δάνεια σε λαούς. Αυτή η Αριστερά - της Κρατικής Ασφάλειας και του Παρακράτους—, ήταν αυτή, η οποία, προκειμένου να μην βγει ο κόσμος στους δρόμους, έβγαινε η ίδια και έπαιζε "πόλεμο" με τους αστυνομικούς τού Παρακράτους, μέχρι να υπογραφούν τα Μνημόνια. Αυτή η Αριστερά θα τη "γλίτωνε", αν δεν έμπαινε στη "δοκιμασία" τής εξουσίας ...Στη "δοκιμασία" αυτή, στην οποία την υπέβαλε ο ίδιος ο λαός με την ψήφο του.

Η Αριστερά των επαγγελματιών χαφιέδων ήταν πάντα το "δεκανίκι" τής Δεξιάς των δωσίλογων και των ανώμαλων ...Το "δεκανίκι" αυτό, το οποίο επέτρεπε στη δικομματική Δεξιά να ακολουθεί όποια πολιτική τη βόλευε, γιατί δεν φοβόταν την αντίδραση του λαού. Γνώριζε ότι ακόμα και τη μεγαλύτερη αντίδραση, η οποία θα προέκυπτε από την πολιτική της, μπορούσε να την ελέγξει. Θα την "καπέλωνε" εύκολα το "δεκανίκι" των χαφιέδων και η εξουσία δεν θα έφευγε από τα χέρια της. Παιδεραστές - σαν τον γέρο Παπανδρέου - ή ομοφυλόφιλοι - σαν τον γέρο Καραμανλή - μπορούσαν ν' απολαμβάνουν τη μονιμότητα στην εξουσία, δημιουργώντας δυναστείες. Ποιος θα τους απειλούσε; ...Ο χαφιές Φλωράκης ή ο Μίκης με τον "ήρωα" Γλέζο; Αυτός ήταν κι ο λόγος που τον "μύθο" τής Αριστεράς των αγώνων και της κοινωνικής "ευαισθησίας" τον "έπλεξε" η Δεξιά με τους δικούς της ασφαλίτες "συγγραφείς".

Όποιος βόλευε τη Δεξιά, γινόταν κοινωνικός "ήρωας" ..."Ήρωας" της Ασφάλειας και του Παρακράτους. Φλωράκηδες, Γλέζοι, Κύρκοι, Θεοδωράκηδες, Δαμανάκισσες και όλοι οι υπόλοιποι - μηδενός εξαιρουμένου - πρώτα περνούσαν το "casting" της Ασφάλειας και της Αμερικανικής Πρεσβείας και μετά "βαπτίζονταν" "ήρωες". Ο Τσίπρας ήταν ακόμα ένας "επιτυχών" τής Αμερικανικής Πρεσβείας, της Ασφάλειας και του Παρακράτους τού Καραμανλή, της Παναγιωταρέα και της ΕΡΤ. Αυτή η Αριστερά των χαφιέδων και τον προβοκατόρων πάντα εμφανιζόταν όταν βόλευε και "εξαφανιζόταν" μόλις ολοκλήρωνε τη δουλειά της. Εμφανιζόταν, για να "εκτονώσει" την αντίδραση εναντίον τής Δεξιάς και στη συνέχεια "εξαφανιζόταν", γιατί υποτίθεται απειλούσε τη Δημοκρατία.

Αυτό ήταν το "κόλπο" και εμφανιζόταν πάντα με τον ίδιο μονότονο τρόπο ...Η Αριστερά ήταν αυτή που "φούντωνε", για να σωθούν οι δωσίλογοι μετά τον πόλεμο ...Η Αριστερά ήταν αυτή που "φούντωνε", για να επιβληθεί η "πατριωτική" και "δημοκρατική" Χούντα ...Η Αριστερά ήταν αυτή που "φούντωνε", για να περάσουν τα Μνημόνια. Πάντα την άφηναν να λαϊκίζει ασύστολα, για να παρασέρνει τον λαό σε λάθος "δρόμους". Την άφηναν - όταν τους βόλευε - να εμφανίζεται ως "ζάχαρη" της ελπίδας για κοινωνική "σωτηρία" και όταν έκαναν τη δουλειά τους την εξαφάνιζαν ως επικίνδυνο για τη Δημοκρατία "δηλητήριο". Πάντα "εξαφανιζόταν", για να μην απειλείται το μονοπώλιο της εξουσίας από τη δικομματική Δεξιά. Αυτό ήταν το "παιχνίδι", το οποίο επέτρεπε στην Αριστερά να παίζει πάντα τον ρόλο της, χωρίς να φθείρεται ...Να παριστάνει τον "συμπαραστάτη" τού λαού, ενώ ήταν ένας κοινός "μπράβος" τού δεξιού συστήματος εξουσίας.

 Εμφανιζόταν σαν μεγάλη δύναμη και, όταν το κατάφερνε να δείχνει σαν "μνηστήρας" τής εξουσίας, εμφανιζόταν σαν απειλή, και αποσυρόταν. Η ίδια η Αριστερά έπαιζε οικειοθελώς το παιχνίδι αυτό, εφόσον η ίδια έκανε τα βολικά εκείνα "λάθη", τα οποία βόλευαν τα δεξιά "αφεντικά" της, επιτρέποντάς τους να εμφανίζονται σαν προστάτες τής Δημοκρατίας. Η ίδια η Αριστερά έπαιζε το παιχνίδι τού λαϊκισμού και της δημαγωγίας, παριστάνοντας τη σωτήρια "ζάχαρη", και η ίδια, όταν ερχόταν η ώρα, έδειχνε την επικινδυνότητα ενός "δηλητηρίου", το οποίο δεν πρέπει να αγγιχτεί ..."Ζαχαριάδηδες", όνομα και πράγμα. Μέσα σε αυτήν την "παγίδα" των ιμπεριαλιστών, των δωσίλογων, των χαφιέδων και των πρακτόρων ο ελληνικός λαός πάντα "εγκλωβιζόταν" ανάμεσα στα νεοδημοκρατοπακοσοκομάγαζα.

Στο όνομα της Δημοκρατίας έδινε ξανά την εξουσία σε εκείνους, οι οποίοι προηγουμένως τον είχαν αναγκάσει ν' αντιδράσει ...Αυτοί, οι οποίοι αντιδρούσαν στον φασισμό τής Δεξιάς, στο τέλος προτιμούσαν τους φασίστες από τους μπολσεβίκους. Το αποτέλεσμα, για τους σχεδιαστές αυτής της κατάστασης, ήταν "σιγουράκι" ...Ο δημοκρατικός λαός με μαθηματική βεβαιότητα θα επέλεγε να υπομείνει τα χειρότερα από το να δει τους μπολσεβίκους να παίρνουν την εξουσία ...Θα επέλεγε να ρισκάρει ακόμα και το "υπογλυκαιμικό σοκ" τής φτώχειας, παρά να ρισκάρει τη δηλητηριώδη "ζάχαρη" ...Θα επέλεγε να βιώνει τη χείριστη μορφή τής δημοκρατίας παρά την όποια εκδοχή τού κομμουνισμού. Όταν οι λαϊκιστές μπολσεβίκοι είναι η επιλογή σου, προτιμάς καί τον "Καραμανλή" καί τα "τανκς". Ό,τι κι αν σου βάλουν μπροστά σου, θα το στηρίξεις ...Κωστάκηδες, Γιωργάκηδες, Φώφηδες κι Αντωνάκηδες. Αυτό ήταν το κόλπο και η εξουσία εναλλασσόταν ανάμεσα στους εκλεκτούς της Αμερικανικής Πρεσβείας.

Η Αριστερά όλα αυτά τα χρόνια έκανε το προδοτικό "μεροκάματό" της και την κατάλληλη στιγμή αποτραβιόταν χωρίς φθορά. Υπό την προστασία των δεξιών αφεντικών, μετά από κάθε προδοσία, έπιανε ασφαλές "καταφύγιο". Μετά έκανε την δήθεν "αυτοκριτική" της, αλλά πολυτελώς και εκ του ασφαλούς. Τα αφεντικά όμως αποφάσιζαν ποιοι θα ήταν οι "Ζαχαριάδηδες" προδότες που έπρεπε να "τιμωρηθούν" για τα "λάθη" τους και ποιοι θα ήταν οι "Φλωράκηδες" ή οι "Κουβέληδες", οι οποίοι θα αφηνόταν στη "λήθη" μέχρι να ξαναγίνονταν νόμιμοι "υπερασπιστές" των δίκαιων του λαού. Την δουλειά τους όμως θα την είχαν κάνει, όπως προέβλεπε ο "τυφλοσούρτης". Ο λαός σε αυτές τις περιπτώσεις "αυτοεξουδετερωνόταν" εγκλωβισμένος σε μια κατάσταση αυτοκαταστροφικής εσωστρέφειας. Διχαζόταν, εφόσον για τους μισούς Έλληνες θα έφταιγαν οι άλλοι μισοί και οι προδότες θα επιβίωναν στο σύνολό τους.

Αυτό γινόταν πάντα και αυτό προβλεπόταν να γίνει και στη σημερινή εποχή τής προδοσίας των Μνημονίων. Αυτός ήταν ο σχεδιασμός, ο οποίος είχε δοθεί από τους "δανειστές" στους Καραμανλήδες και τους Παπανδρέου τής Δεξιάς ...Τότε που η Δεξιά είχε κάνει την προδοσία της και ήταν έτοιμη να δεχθεί επιθέσεις από τους αντιπάλους της. Τότε θεωρητικά ήταν μια ευκαιρία για τον γράφοντα να πρωταγωνιστήσει στην πολεμική εναντίον τής προδοτικής Δεξιάς - είτε αυτή εμφανιζόταν ως ΝΔ είτε ως ΠΑΣΟΚ—. Τότε κάποιοι ένθερμοι και "βιαστικοί" αναγνώστες ενθάρρυναν τον γράφοντα να βγει μπροστά και να τα "πει" ...Να  βγει μπροστά και να συγκρουστεί με το σύστημα.

Πόσο όμως ευκαιρία ήταν αυτό; Εκ του αποτελέσματος όλοι πλέον καταλαβαίνουμε πως αυτό θα ήταν λάθος κίνηση. Θα γινόμασταν άλλο ένα κομμάτι "κρέας" στον "μύλο" τού συστήματος. Το να κατηγορήσουμε τη Δεξιά για τα Μνημόνια, θα ήταν σαν να "κομίζουμε γλαύκας στην Αθήνα" ...Κανένα νόημα. Οι επαγγελματίες Αριστεροί το έκαναν ήδη πιο γλαφυρά με μεγαλύτερο "ηρωισμό" και πολλά "εφέ" τύπου μολότοφ, αλλά και λοσταριών. Είχαν πιάσει ήδη τα "στασίδια" στα ΜΜΕ τής Δεξιάς και τα πεζοδρόμια στους δρόμους των πόλεων. Η Αριστερά ήταν πολύ "φωνακλού", για να αφήσει κάποιον νέο παράγοντα να "ακουστεί" ...πράγμα, το οποίο ουδόλως θα πρόσφερε οτιδήποτε διαφορετικό.  

Πού να τους προλάβεις τους χαφιέδες, οι οποίοι παρίσταναν τους επαναστάτες με τις "γροθιές" στον αέρα και υπόσχονταν να "χορέψουν" τις "Αγορές"; Μπορείς να τους προλάβεις; Μπορείς να τους ανταγωνιστείς; Χρόνια εκπαιδεύονται στο επαναστατικό "θέατρο". Μέχρι και ο χολεριασμένος Κουτσούμπας - με έναν τόνο τριγλυκερίδια πάνω του - δείχνει έτοιμος να κάνει διπλό "επαναστατικό" τόλουπ και τριπλό "αντιστασιακό" άξελ πριν πάρει τα όπλα και "πιάσει" τα βουνά για την "αποθέωσή" του. Ως εκ τούτου δεν είχαμε λόγο να πάρουμε μέρος σε μια στημένη "παράσταση" επαγγελματιών χαφιέδων. Δεν μπορούσαμε να τους ανταγωνιστούμε. Μπορεί ακόμα και ο πιο καταρτισμένος επιστήμονας να ανταγωνιστεί σε υποσχέσεις τον ψεύτη κομπογιαννίτη;

 Πώς να ανταγωνιστείς με τη φωνή σου τους επαγγελματίες με τις "ντουντούκες" τής Ασφάλειας; Πώς να ανταγωνιστείς τους "επαναστάτες", οι οποίοι πετάνε μολότοφ στα ΜΑΤ και μετά τους πηγαίνουν στα σπίτια τους με τις ίδιες κλούβες; Πώς να ανταγωνιστείς τους "επαναστάτες", οι οποίοι πληρώνονται από τα ίδια ταμεία με τους "αντιπάλους" τους; Πώς να ανταγωνιστείς αυτούς, οι οποίοι φωνάζουν "φονιάδες των λαών Αμερικάνοι", και ...πληρώνονται από την Πρεσβεία; Πώς να ανταγωνιστείς αυτούς, οι οποίοι έχουν μάθει να πλειοδοτούν στα πάντα, γιατί απλούστατα είναι ψεύτες; Πώς να ανταγωνιστείς τη συμμορία των "καλών" και των "κακών", εφόσον οι πάντες θα είναι εναντίον σου, είτε φανερά είτε κρυφά;

Τι μας έμενε να κάνουμε; ...Να εκμεταλλευτούμε τη γνώση μας ...Να επιμείνουμε στην αρχική στρατηγική μας και να μην παρασυρθούμε σε μερικά εύκολα "συγχαρητήρια" και φιλικά χτυπήματα στην "πλάτη" ...Να περιμένουμε να ολοκληρωθεί η "παράσταση" των "καλών" μπάτσων ...Να ολοκληρωθεί η "παράσταση" του αριστερού χαφιεδαριού. Γνωρίζοντας ποιο είναι το "σενάριο" της παράστασης, "επενδύσαμε" στο να εκμεταλλευτούμε τα αδιέξοδα στα οποία αναγκαστικά θα οδηγούνταν το σύστημα απ' αυτούς τους καραγκιόζηδες. "Επενδύσαμε" στο να περιοριστούμε να "βοηθήσουμε" αυτούς τους καραγκιόζηδες στους στόχους τους. Από εχθρούς εξίσου κακούς επιλέξαμε να στηρίξουμε τους πιο "χρήσιμους" για τη στρατηγική μας ...Προσπαθήσαμε να επηρεάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τον κόσμο προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, ώστε να αλλοιώσουμε το τέλος αυτής της "παράστασης" ...Το προκαθορισμένο και χρήσιμο για τους συνωμότες τέλος της.

 Εφόσον γνωρίζαμε ότι οι αριστεροί "κομπάρσοι" έχουν αξία για το σύστημα ΜΟΝΟΝ μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο, επενδύσαμε στο να "σπρώξουμε" το σενάριο πέρα από το σημείο αυτό. Εφόσον γνωρίζαμε ότι οι αριστεροί χαφιέδες ήταν χρήσιμοι για την εξουσία μέχρι να γυρίσει η "πλάκα" και να τους εμφανίσει σαν απειλή για τη Δημοκρατία, θελήσαμε εκεί να εστιάσουμε τη στρατηγική μας και να επιμείνουμε. Εφόσον οι "μπολσεβίκοι" ήθελαν την εξουσία στη Δημοκρατία μας, έπρεπε να την πάρουν ...Να μην τη "γλιτώσουν" κι επανέλθει η εξουσία στα χέρια τής Δεξιάς ...Να μην προλάβουν αυτοί να "ξεπλυθούν" στην "κολυμπήθρα" των δήθεν κοινωνικών αγώνων.

Την ώρα δηλαδή που οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι θα παρίσταναν τους "προστάτες" τής Δημοκρατίας και θα εμφανίζονταν σαν κομμουνιστοφάγοι, εμείς θα υποστηρίζαμε την επιλογή των κομμουνιστών ...Δεν έπρεπε να "τραβηχτούν" οι χαφιέδες, για να σωθούν οι προδότες. Όταν ωθούσαμε το κόσμο να ψηφίσει τον Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτόν τον λόγο το κάναμε. Θέλαμε να στερήσουμε από το σύστημα τις επιλογές εκείνες, οι οποίες θα του απέμεναν στο θέμα τής επιβίωσής του.  Αυτός ήταν ο στόχος μας ...Να το βάλουμε να παίξει τα καλά "χαρτιά" του, τα οποία τα χρησιμοποιεί μόνον "εκφοβιστικά" και μόνον όταν θέλει να αγωνιστεί για την επιβίωσή του ...Να το αναγκάσουμε να τα "ακουμπήσει" στο "τραπέζι" και όχι να μας τα κραδαίνει απειλητικά μπροστά στα "μούτρα" μας ...Να σπρώξουμε την εξουσία τού συστήματος πάνω στο "δεκανίκι" τής Αριστεράς, χωρίς όμως να έχει τη δυνατότητα να "ξαναεπιστρέψει" στην αρχική του ισορροπία ...Να το αναγκάσουμε να ρίξει το "βάρος" του στο "δεκανίκι", για να παγιδευτεί ...Να γίνει αναγκαστικά το μέχρι τότε πανίσχυρο αριστερό "δεκανίκι" τού συστήματος μια ασθενής βάση του, που με μια πιθανή του "θραύση" θα το οδηγούσε στην "πτώση" ...Να φέρουμε σε δύσκολη θέση τόσο την καθεστωτική Δεξιά όσο και τη χαφιεδο-Αριστερά.

...Υπομονή χρειαζόταν και πίστη στην ορθότητα της γνώσης και άρα της στρατηγικής που είχε επιλεγεί. Η εξουσία στα χέρια τής Αριστεράς ήταν θέμα χρόνου ν' "αποκαλύψει" την παθογένεια του ελληνικού συστήματος. Η δήθεν Αριστερά των "αγώνων" και της κοινωνικής "ευαισθησίας" με τους κρατικοδίαιτους "στρατούς" των "επαναστατών" και των "διανοουμένων" έπρεπε να "ξεβρακωθεί" ...Να αποκαλυφθεί η σχέση της με τη Δεξιά και με τα αφεντικά τής Πρεσβείας ...Να αποκαλυφθεί το "θέατρο" των πορειών γύρω από την Αμερικανική Πρεσβεία ...Να αποκαλυφθεί το κόμπλεξ τού σταλινικού Τσίπρα να ψελλίσει κάποια κουτσοαμερικανικά μπροστά στον διεφθαρμένο σεξομανή Κλίντον ...Να αποκαλυφθεί η "αγωνία" τής Αλέκας, η οποία έκανε δήλωση "υποταγής", στέλνοντας την κόρη της στο Αμερικανικό Κολέγιο.

Τι απ' όλα θα βλέπαμε σήμερα, αν ο Τσίπρας παρέμενε στην αντιπολίτευση; Ακόμα θα παρίστανε τον "επαναστάτη". Το σύστημα θα έκανε τη δουλειά του με τους Μητσοτάκηδες, τους Βενιζέλους και τις Φώφες και ο Τσίπρας θα εξακολουθούσε να παριστάνει τον "επαναστάτη". Ο άνθρωπος είναι καραγκιόζης ...Spineless, όπως θα έλεγαν τα αφεντικά του στη γλώσσα που πρόσφατα ανακάλυψε ...Κάνει τα χειρότερα και κάνει το κορόιδο ...Τον φτύνουν και κάνει "έξυπνη" πρόγνωση για πιθανή βροχόπτωση. Το ίδιο κάνει κι όλος ο "θίασος" που τον ακολουθεί. Υπογράφουν τα πάντα κι εξακολουθούν να "τσαμπουκαλεύονται" με τα αριστερά τού "τζάμπα". Ξεπουλάνε τα πάντα και μας δηλώνουν πως είναι "επαναστάτες", γιατί ..."στεναχωριούνται", ενώ οι δεξιοί, οι οποίοι θα έκαναν τα ίδια, προφανώς θα ...χαίρονταν. Πετσοκόβουν συντάξεις εργαζομένων και παριστάνουν τους "αριστερούς" με την απαγόρευση των προσευχών στα σχολεία και τους αλλοδαπούς σημαιοφόρους στις παρελάσεις.

Οι άνθρωποι είναι καραγκιόζηδες. Σηκώνουν γροθιές και αρνούνται γραβάτες σε μια κοινωνία, η οποία τους βλέπει μπροστά της να κατεβάζουν "παντελόνια", για να μην δυσαρεστήσουν τις "αφέντρες". Τους βλέπει να πέφτουν στα "τέσσερα", για να εξασφαλίσουν λίγες επιπλέον ημέρες εξουσίας. Πού είναι η "Αριστερά" σήμερα; Πού είναι τα πολυδιαφημισμένα "αγωνιστικά" στελέχη της. Πού είναι οι "ήρωες" των Πολυτεχνείων και των τεκέδων;

Στην πρώτη Κυβέρνηση της Αριστεράς οι υπουργοί - σε όλα τα υπουργεία που ενδιαφέρουν τη Διαπλοκή - είναι φθαρμένοι Πασόκοι. Κυβέρνηση της Αριστεράς με τον διεφθαρμένο Σταθάκη, τον απατεώνα Φλαμπουράρη, τον γιδοβοσκό Πολάκη και τον μονόφρυδο εθνικό μας ξάδερφο. Αυτή η Κυβέρνηση της Αριστεράς, η οποία θα αποδείκνυε το απεχθές τού χρέους, παρέδωσε το τραπεζικό σύστημα - και βέβαια τα αρχεία του - στον "ήρωα" Στουρνάρα, και στη "συντρόφισσα" Κατσέλη. Στον πρώτο της ανασχηματισμό έγινε ακόμα πιο "αριστερή". Παρέδωσε τα κρίσιμα υπουργεία σε έναν "Αμερικανό" οικονομολόγο τής Wall Street και στον προδότη Πιτσιόρλα, που εκποιεί τη δημόσια περιουσία ...Στην κυριολεξία Αριστερά από τα Lidl τής Μέρκελ.

Όλα αυτά - για κάποιον που έχει γνώσεις - ήταν προβλέψιμα. Όλοι όσοι είχαν γνώσεις γνώριζαν τη "φτώχεια" τής Αριστεράς των χαφιέδων και της Ασφάλειας ...Την Αριστερά με το κατά φαντασίαν ηθικό πλεονέκτημα ...Την Αριστερά τής "σαβούρας" και του κοινωνικού "πάτου" με την αγωνιστική "πίστωση" στην Κρατική Ασφάλεια ...Την Αριστερά, η οποία στο "αγροτικό" τής ΠΣΚ έκανε καριέρα με μερικές πέτρες και καδρόνια και μετά πήγαινε να αποζημιωθεί με έναν διορισμό στο Δημόσιο. Όταν λοιπόν κάποιος ξέρει ότι αυτό το "δεκανίκι" τού συστήματος είναι ασθενές και έχει ρόλο μόνον για στιγμιαία υποστήριξη του συστήματος - που μοιάζει με "προσποίηση"—, τότε "σπρώχνει" το σύστημα προς την κατεύθυνσή του, για να ελπίζει σε κατάρρευσή του.

Όταν λοιπόν ο "επαναστάτης" Τσίπρας εμφανίστηκε στο προσκήνιο, θεωρήσαμε πως είναι δυνατόν η κατάσταση να γίνει εκμεταλλεύσιμη. Γιατί ήταν τότε κατάλληλη η στιγμή και όχι παλαιότερα που κάτω από πιο δύσκολες συνθήκες αντιδρούσε το ελληνικό σύστημα επιτυχώς; ...Γιατί συμβαίνει αυτό που είπαμε. Το ελληνικό σύστημα, εξαιτίας τής Νέας Τάξης, "αρρώστησε" ...Έγινε "διαβητικό". Τα εύκολα δάνεια, τα χρηματιστήρια, οι "φούσκες" τής εποχής Σημίτη το είχαν "αρρωστήσει" ...Ήταν η εποχή που είχαν μάθει και οι γριές τα σουάπ, τα λίμιτ-απ και τα μουαγιέ ...Ήταν εποχή που οι τοκογλύφοι έριξαν φτηνή "γλυκόζη" στην ελληνική οικονομία. Για ελάχιστα χρόνια προκάλεσαν μια τεχνητή "υπερδιέγερση", αλλά αυτό δεν έχει ποτέ καλή κατάληξη. Από εκεί και πέρα τα πράγματα επιδεινώθηκαν με τρομερούς ρυθμούς. Μέσα σε λίγα χρόνια οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι - αλλά και πολύ λιγότεροι - και οι φτωχοί έγιναν άπειροι. Το έγκλημα του Χρηματιστηρίου, η ύφεση και τα Μνημόνια διέλυσαν ό,τι υπήρχε στη χώρα ...Τους νεόπλουτους τους διαδέχθηκαν οι νεόφτωχοι. Η αναγκαστική διορθωτική "ινσουλίνη" θα ισοπέδωνε τα πάντα, εφόσον θα "στέγνωνε" την αγορά από χρήμα.

Η "αρρώστια" είχε αρχίσει να κατατρώει το ελληνικό "κορμί" ...Είχε αρχίσει να "τρώει" τον πιο "παχύ" και "εύρωστο" ιστό της. Καταστράφηκε η μεσαία τάξη και αυτό σημαίνει πως άνοιξε πολύ η "ψαλίδα" μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Ως εκ τούτου οι συμμορίτες τής Αριστεροδεξιάς έχασαν τη "ραχοκοκαλιά" των οπαδών τους ...Έχασαν αυτούς, οι οποίοι είχαν συμφέροντα από τη νομή τής εξουσίας ...Αυτούς, οι οποίοι στήριζαν μονοπώλια εξουσίας, για να πάρουν το μερτικό τους σε θέσεις στο δημόσιο, σε προμήθειες ή δημόσια έργα. Η κατάρρευση αυτού του κοινωνικού "στρώματος" απογύμνωσε το σύστημα εξουσίας από τον "οπλισμό" του και το έκανε ευάλωτο στην εξωτερική παρέμβαση ...Το έκανε ευάλωτο στον λαϊκισμό και στη δημαγωγία. Το έκανε πρόθυμο ν' αναζητά την εύκολη "λύση" με την προθυμία που κάποιος διαβητικός αναζητά τη ζάχαρη σε περίπτωση υπογλυκαιμίας ...Γι' αυτόν τον λόγο διαγνώσαμε τη μεγάλη ευκαιρία.

Δεν έπρεπε να αφήσουμε το σύστημα να παίξει με τα ένστικτα του λαού ...Δεν θέλαμε απλά να χρησιμοποιήσει προς όφελός του τον λαϊκιστή και άρα "ζαχαρώδη" Τσίπρα μέχρι να εκτονωθεί η κατάσταση ...Δεν θέλαμε να τον χρησιμοποιήσει προς όφελός του, παρουσιάζοντάς τον ως έναν σταλινικό μπολσεβίκο, για να ξεκινήσει τη γνωστή "φιλοδημοκρατική" του παράσταση ...Την αντικομμουνιστική παράσταση, η οποία έσωσε κάποτε τους δωσίλογους και βύθισε τον λαό στον Εμφύλιο ...Την παράσταση την οποία προλάβαμε να τη δούμε λίγο στη σημερινή Βουλή ...Προλάβαμε να δούμε τον διεφθαρμένο Βαγγέλη Βενιζέλο να παρασταίνει τον προστάτη τής Δημοκρατίας ...Προλάβαμε να δούμε τον κομμουνιστοφάγο Άδωνη να ζώνεται τα "άρματα" της Δημοκρατίας.

Αυτό ήταν το "θέατρο" που έστηναν τότε ...Το "θέατρο" των δωσίλογων και των προδοτών των Μνημονίων, το οποίο βόλευε το σύστημα και αυτό προφανώς μεθόδευε. Γι' αυτό αμόλησε όλους τους δωσίλογους προδότες να παριστάνουν τους "ήρωες" της Δημοκρατίας και από "απέναντι" να έχουν τον Τσίπρα να μιλάει μονότονα για αριστερή Κυβέρνηση, "αντιστάσεις" και σκισίματα των Μνημονίων. Τότε ακριβώς ήταν η "ευκαιρία" μας. Εφόσον το σύστημα αποφάσισε να παίξει το παιχνίδι τού λαϊκισμού των χαφιέδων τής Αριστεράς, δεν θα το αφήναμε να το "σταματήσει" εκεί όπου το βόλευε. Με τη γνώση μας έπρεπε να "πιέσουμε" να παιχτεί η "παράσταση" μέχρι τέλους ...Μέχρι να πάρει την εξουσία η "ζαχαρώδης" Αριστερά και όχι μέχρι εκεί που βόλευε την εξουσία, όπου η Αριστερά θα εμφανιζόταν μόνον στιγμιαία ως φόβητρο, που θα απειλούσε να την πάρει.

Είναι λοιπόν κάτι παραπάνω από προφανές ότι η πρωθυπουργία τού δημαγωγού Τσίπρα ήταν ένα "ατύχημα" ...Ένα "ατύχημα", το οποίο οφείλεται στην αδυναμία τής "αρρώστιας" ...Τους "ξέφυγε" η κατάσταση και "κάθισε" παρακάτω η "μπίλια". Το σύστημα απλά ήθελε να "φουσκώσει" τον χρήσιμο Τσίπρα, για να τον χρησιμοποιήσει ως διχαστικό παράγοντα της κοινωνίας ...Να τον χρησιμοποιήσει σαν "ελπίδα" για κάποιους και σαν "φόβητρο" για κάποιους άλλους ...Να διχάσει την κοινωνία, ώστε να αποκτήσει συμμάχους εκεί όπου εκείνη την ώρα υπήρχαν μόνον εχθροί ...Να μεταβιβάσει την εξουσία από τον Σαμαρά σε κάποιον άλλο δικό του άνθρωπο, για να μην κυβερνήσουν δήθεν οι "μπολσεβίκοι" και καταλυθεί η Δημοκρατία ...Να ξαναπαιχτεί δηλαδή το γνωστό και χιλιοπαιγμένο παιχνίδι, όπου την κοινωνική αντίδραση της Δεξιάς θα την έπαιρνε στιγμιαία ένας αριστερός "ήρωας", για να προκαλέσει με τη δύναμή του και τα "αριστερίστικα" "κόλπα" του τα δημοκρατικά ένστικτα του λαού, ώστε η Δεξιά να επιβιώσει ως αναγκαίο "κακό".

Την απόπειρα επανάληψης της πετυχημένης αυτής "εφαρμογής" τού συστήματος τη θεωρήσαμε ευκαιρία. Εφόσον το σύστημα - μετά από τις φοβερές προδοσίες του - έφτασε σε εκείνα τα όρια, ώστε να βγάλει από το "μανίκι" του το εκφοβιστικό "χαρτί" της δημαγωγικής Αριστεράς, έπρεπε - ως λαός - να το αναγκάσουμε να το "παίξει" ...Να το αναγκάσουμε να το "κάψει. Γι' αυτόν τον λόγο από την αρχή υποστηρίζαμε πως συμφέρει τον λαό να πάρει την εξουσία ο χαφιές ο Τσίπρας. Γνωρίζαμε εξ' αρχής πως είναι ένας τενεκές ξεγάνωτος και επαγγελματίας ψεύτης ...Ένας αγράμματος βλάκας, απ' αυτούς που ζούνε με χαρτζιλίκια από τα κόμματα. Γνωρίζαμε πως είναι παντελώς άχρηστος. Γνωρίζαμε πως δεν θα έκανε τίποτε απ' όσα έλεγε.

Εκείνη την ώρα λοιπόν κρίναμε ότι συνέφερε τον λαό να συνεχιστεί η "παράσταση", έστω κι αν θα έπρεπε να δούμε και ν' ανεχθούμε "αυτοσχεδιασμούς" ελλείψει "σεναρίου". Γι' αυτό προτείναμε αναφανδόν και ανενδοίαστα τον Τσίπρα ως επιλογή. Η συνέχιση αυτής της "ροής" ήταν το συμφέρον τού λαού και όχι βέβαια ο ίδιος ο Τσίπρας, ο οποίος παρίστανε τον "επαναστάτη". Γι' αυτόν τον λόγο επιμέναμε από την αρχή υπέρ της επιλογής Τσίπρα. Έπρεπε να βοηθήσει ο κόσμος να "καεί" το "εργαλείο" σωτηρίας που έχει το σύστημα στη "φαρέτρα" του και το οποίο είναι η πάντα διαθέσιμη αριστερή "ζάχαρη" ...Η αριστερή "ζάχαρη" της ελπίδας, η οποία τους βολεύει για να "εκτονώσουν" την κατάσταση και η οποία - μόλις τους βολέψει - εύκολα παρουσιάζεται ως "δηλητήριο". Δίνοντας ο λαός την εξουσία στον Τσίπρα, νόμιζε ότι βρήκε τη "λύση" των προβλημάτων του ...Ένα "διαβητικό" σύστημα πήρε την υποτιθέμενη σωτήρια "ζάχαρη" μπροστά στον κίνδυνο ενός "υπογλυκαιμικού σοκ", το οποίο φαινόταν αναπόφευκτο.

Αυτός ήταν ο στόχος μας και γι' αυτό επιμέναμε με κίνδυνο να παρεξηγηθούμε και να θεωρηθούμε οπαδοί τού Τσίπρα Έπρεπε να "γευτεί" και άρα να δει ο κόσμος τι είδους "ζάχαρη" ήταν η Αριστερά ...Να δει πως αυτή η "ζάχαρη" ήταν καθαρά δημαγωγία και ψέμα με στόχο να παρασύρει τον "άρρωστο" και όχι να τον θεραπεύσει ...Να "φάει" αυτήν τη "ζάχαρη" και όχι μόνον να μην βοηθηθεί, αλλά να κινδυνεύει να οδηγηθεί ακόμα πιο γρήγορα στο "κώμα". Αυτό ήταν το ζητούμενο. Τσίπρα ήθελαν να "παίξουν" τα αφεντικά και οι τοκογλύφοι; ...Τσίπρα θα "έπαιζε" κι ο κόσμος. Το αποτέλεσμα; ...Τραγικό για το σύστημα και βέβαια τραγικό και για εκείνες τις αντιλήψεις, τις οποίες το ίδιο το σύστημα - με πολύ χρήμα και πολύ κόπο - είχε παγιώσει στα χρόνια τής Μεταπολίτευσης.

Μέσα σε δύο χρόνια όλος ο "μύθος" τής Αριστεράς, ο οποίος καλλιεργήθηκε για πάνω από μισό αιώνα, εξανεμίστηκε. Ο "βόθρος" τής Αριστεράς ξεχείλισε και "έπνιξε" τα πάντα. Οι αριστεροί μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια εξευτελίστηκαν όσο δεν πάει άλλο. Όχι μόνον οι κυβερνητικοί, αλλά και οι "δορυφόροι". Αποδείχθηκαν οπορτουνιστές, αριβίστες και συμφεροντολόγοι όσο κανένας άλλος. Πραγματικές "κατσαρίδες", που μπροστά στην επιβίωση δεν έχουν καμία αναστολή. Ο ένας "πουλούσε" τον άλλο, για να βολευτεί σε μια θεσούλα στη Βουλή τής προδοσίας. Ποιον να πρωτοθυμηθούμε ...Τον Κουβέλη, τον Ψαριανό ή τον Λυκούδη; Μιλάμε για "βόθρο". Αυτόν τον "βόθρο" άνοιξε η "επιτυχία" τού Τσίπρα. Αν δεν σχημάτιζε Κυβέρνηση ο Τσίπρας, όλοι αυτοί θα ήταν συνοδοιπόροι και θα "κρύβονταν" σε μια "αγέλη" "ηρωικών" και "αντιμνημονιακών" συντρόφων. Η ανάληψη της εξουσίας από την Αριστερά δίχασε την "αγέλη" των αρπακτικών και των παρασίτων. Ανάγκασε όλες τις "κατσαρίδες", που δεν χωρούσαν στο κυβερνητικό κόμμα, να κάνουν το μόνο που γνώριζαν να "πουλάνε" και άρα να πάρουν θέση "απέναντι".

Από εκεί και πέρα όλα έγιναν όπως ήταν φυσιολογικό γι' αυτού του είδους το δυναμικό. Ο Τσίπρας, προκειμένου ως εξουσία να εξυπηρετήσει τα αφεντικά του, "εξανέμισε" όλη την αριστερή "πίστωση". "Ο λαός, πλέον, δεν ξεχνά τι σημαίνει Αριστερά". Τώρα αρκεί κάποιος να δηλώσει αριστερός και στην καλύτερη περίπτωση θα προκαλέσει το γέλιο ...αν δεν τον αρχίσουν στις κλωτσιές ...Πραγματικές κλωτσιές, γιατί μπορεί ο κόσμος να ανέχεται τη φτώχεια ή την εκμετάλλευση, αλλά δεν μπορεί πλέον να ανέχεται την κοροϊδία ...Δεν μπορεί να ανέχεται τον κρατικοδίαιτο Πολάκη - ο οποίος υπογράφει τα πάντα - να του λέει ότι η Αριστερά ξέρει να πολεμάει. Ποιον ξέρει να πολεμάει; ...Τον λαό; ...Γιατί απέναντι στους δανειστές είναι προφανές ότι δεν πολεμάει ...Απέναντι στους δανειστές έχει πάρει όλες τις "στάσεις" στον οριζόντιο άξονα ...Δεν μπορεί να ανέχεται την κάθε αριστερή "Κατίνα" να του λέει ότι μπορεί να επιβιώσει με γεμιστές πιπεριές ...Δεν μπορεί να ανέχεται τον εθνικό "ξάδερφο" να δηλώνει υπερήφανος για την ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων, τη στιγμή που έπιασε "στασίδι" στην εξουσία, υποσχόμενος τα αντίθετα.

Ο Τσίπρας έχει ήδη εξασφαλίσει περίοπτη θέση στην ελληνική ιστορία, γιατί θα είναι αυτός, ο οποίος εξευτέλισε την Αριστερά. Για να καθίσει άρον-άρον στην καρέκλα τής εξουσίας, της έβγαλε το "πέπλο" και αποκάλυψε την ασχήμια της ...Αποκάλυψε τους "κατασκευαστές" της ...Αποκάλυψε τον χαφιεδισμό της. Αυτό ήταν το ποθούμενο για όλους εμάς, οι οποίοι πολεμάμε το σύστημα. Τώρα πλέον μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως δεν υπάρχει καμία πολιτική "σκηνή" στην Ελλάδα. Αυτοί, οι οποίοι έχουν εκπαιδευτεί να "εξευτελίζουν" τη Δεξιά, αυτοεξευτελίζονται καθημερινά λόγω της εξουσίας. Οι αριστεροί ρολίστες, οι οποίοι έπαιρναν τα πλούσια "μεροκάματά" τους σαν "επαναστάτες" και "αντιδραστικοί", κάθονται τώρα να τους "φτύνει" ο κόσμος ως καθεστωτικούς μόνο και μόνο για να κλέψουν καμιά επιπλέον μέρα στις θέσεις εξουσίας ...

Ούτε καν την αισθητική αυτών των κρατικοδίαιτων επαγγελματιών φτωχομπινέδων δεν ανέχεται. Γραβάτες μπορεί να μην φοράει ο "επαναστάτης" Τσίπρας, αλλά έμαθε γρήγορα τα ακριβά κουστούμια τής μπουρζουαζίας ως γνήσιος εκπρόσωπος της μπουρτζοβλαχίας. Φόρεσε και ο ξυπόλητος Καρανίκας Hogan και κανείς πλέον δεν ξέρει τι είναι διατεθειμένος να κάνει για να τα διατηρήσει.

Αυτός είναι ο "θρίαμβος" της Αριστεράς. Οι αριστεροί χαφιέδες τής Δεξιάς κατόρθωσαν επιτέλους και έγιναν και οι ίδιοι χαφιέδες των ξένων. Τώρα είναι ίσοι με τους δεξιούς ...Τους κοιτάνε στα "μάτια". Δεν θα μιλάνε μόνον οι Καραμανλήδες, οι Μητσοτάκηδες και οι Παπανδρέου απευθείας με την Πρεσβεία ...Θα μιλάνε και οι Τσιπραίοι, οι οποίοι πρόσφατα έμαθαν και κάτι κουτσοαγγλικά ...Συνάδερφοι, και άρα όλοι μαζί "απέναντι" στον κόσμο. Τώρα θα "υποδέχονται" κι αυτοί τους πρώην "φονιάδες των λαών Αμερικάνους". Τώρα θα "ξεκατινιάζονται" κι αυτοί για μια "καρέκλα" δίπλα στο αφεντικό ...Στο "ληγμένο" αφεντικό ...Επιτέλους απαλείφθηκαν οι διαφορές μεταξύ τους.

Αυτό ήταν το κέρδος τής τακτικής που θεωρούσαμε ιδανική και αυτό το κέρδος είναι μεγάλο. Το ελληνικό "σύστημα" δεν πρόσεξε όσο θα έπρεπε την "αρρώστια" του. Αντιδρώντας σαν υγιές, έπαιξε το παλιό του παιχνίδι, αγνοώντας τον κίνδυνο ...Στο τέλος την έφαγε τη "ζάχαρη" που το τάισε ο κόσμος με την ψήφο του και κατάλαβε πως ούτε μ' αυτήν έχει σωτηρία. Τώρα βρίσκεται στο "κώμα" των Μνημονίων. Ο κόσμος πλέον το έχει εγκαταλείψει και μπορεί ανά πάσα στιγμή να τους "αδειάσει" με ένα δημοψηφισματικού τύπου δίλημμα.

Αυτό ήταν το ζητούμενο της στρατηγικής μας ...Να "νεκρωθεί" το ελληνικό πολιτικό και οικονομικό σύστημα ...Να γίνει ένα "άκρο" για το παγκόσμιο σύστημα, το οποίο πρέπει να "ακρωτηριαστεί" λόγω του Διαβήτη ...Να γίνει ένα "άκρο", το οποίο θα απειλεί την υγεία τού συνόλου τού συστήματος. Για να επιτευχθεί αυτό, θα έπρεπε να αποσυνδεθεί τελείως ο λαός από την οποιαδήποτε εξουσία θα του έβαζαν μπροστά του οι ισχυροί ...Να καεί το πολιτικό προσωπικό της Αριστεράς ...Να μην μπορούν με αριστερούς "λαγούς" τού λαϊκισμού να τον παρασύρουν σε ψεύτικες λύσεις, εξασφαλίζοντας παρατάσεις ζωής μέχρι να τους σώσουν οι ξένοι ...Να ξεπεράσει το ελληνικό σύστημα ακόμα και το στάδιο τής εσπευσμένης χρήσης της "ζάχαρης" για την καταπολέμηση του "υπογλυκαιμικού σοκ" και να μην είχε τίποτε άλλο ως επιλογή ...Να ξεπεράσει δηλαδή και το στάδιο των "μαγικών" λύσεων των δημαγωγών και των λαϊκιστών, χωρίς ελπίδες να συνέρθει ...Να "φάει" και τον Τσίπρα και να μην συνέρχεται.

Στόχος τής στρατηγικής μας ήταν να "κάψει" το σύστημα ΟΛΑ τα χαρτιά του, ώστε να μην έχει "χαρτιά" να συνεχίσει το "παιχνίδι" του ...Να μπει στη διαδικασία τής πλειοδοτικής διαδικασίας - και άρα της δημοψηφισματικής λογικής—, αλλά να "ξοδευτούν" οι προβοκάτορες πλειοδότες ...Να "ξοδευτούν" οι δικοί του "στημένοι" πλειοδότες ...Να "ξοδευτούν" οι "Κασιδιάρηδες" και οι "Τσιπραίοι" πλειοδότες, οι οποίοι ήταν χρήσιμοι μόνον για να "σύρουν" τη democracy στη διαδικασία τής "διελκυστίνδας" ...Στη διαδικασία τού "αυτοί" ή "εμείς" ...Στην διαδικασία να διαλέγει ανάμεσα σε "προδότες" ή "σωτήρες". Αυτό ήταν το ζητούμενο ...Να δημιουργήσουμε "Κερκόπορτα", για να ανοίξει το σύστημα της democracy ακόμα και χωρίς τη θέλησή του ...Να δημιουργήσουμε εκείνες τις συνθήκες, οι οποίες θα παρακάμπτουν την ελεγχόμενη από το ίδιο δημοκρατική λειτουργία των δικομματικών μονοπωλίων.

Με τον τρόπο αυτόν μπορεί ακόμα και ΕΝΑΣ άνθρωπος ΜΟΝΟΣ του να το νικήσει, χωρίς να έχει καν την ανάγκη ενός υποτυπώδους κομματικού μηχανισμού. Όταν ένας Τραμπ ή ένας Φάραντς μπορούν να αλλάξουν την "πορεία" ενός συστήματος, έχοντας απέναντί τους τούς γίγαντες των δικομματισμών, των ΜΜΕ και των τοκογλύφων, ευνόητα είναι μερικά πράγματα ...Το σύστημα απέκτησε "Κερκόπορτα" που δεν κλείνει. Στο πρώτο σοβαρό δίλημμα, που θα τεθεί στον κόσμο ως ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, θα παρατήσουν τους πολιτικούς χωρίς δεύτερη σκέψη...

...Ή αυτοί ...ή... ο ΥΔΡΟΧΟΟΣ.

...Ή τίποτα ...ή... τα ΠΑΝΤΑ.

Το προφανές τής επιλογής θα τους εξαφανίσει άπαξ και δια παντός.

Ψηφίστε Τραμπ !!!

Ό,τι συμβαίνει στον ελληνικό "μικρόκοσμο", συμβαίνει και στις υπόλοιπες κοινωνίες. Λογικό είναι αυτό, εφόσον η παγκόσμια κοινωνία έχει γίνει σαν ένα μεγάλο "χωριό". Μέσα στην παγκόσμια Νέα Τάξη τα κράτη - είτε μικρά είτε μεγάλα - λειτουργούν με πανομοιότυπο τρόπο ...Τα μεγέθη τους είναι διαφορετικά, αλλά όχι η φυσιολογία τους. Την κατάσταση αυτήν, την οποία βίωσε ο ελληνικός λαός με τις "δημοψηφισματικού" τύπου εκλογές στην Ελλάδα, τη βιώνουν όλα τα κράτη στη Δύση. Ανάμεσα σ' αυτά και τα ισχυρότερα, όπως οι ΗΠΑ ...Ο "Διαβήτης" δεν αφορά μόνον την Ελλάδα, αλλά και όλα τα υπόλοιπα κράτη ...μηδενός εξαιρουμένου.

Αν λοιπόν μας ρωτούσε κάποιος τι να ψηφίσει στις ΗΠΑ, θα του προτείναμε να ψηφίσει Τραμπ. Γιατί; ...Για τον ίδιο λόγο που του προτείναμε και τον Τσίπρα ...Για τον ίδιο λόγο που θέλαμε το Brexit ...Για να φέρει σε δύσκολη θέση το "διαβητικό" σύστημα ...Για επιταχύνει τη φθορά του, που το οδηγεί στην "πτώση" ...Για να δώσει άφθονη και άχρηστη "ζάχαρη" σε ένα σύστημα "διαβητικό", το οποίο βρίσκεται σε "υπογλυκαιμικό σοκ" και ανά πάσα στιγμή μπορεί να οδηγηθεί στο "κώμα" και από εκεί στον θάνατο.

Για να καταλάβει ο αναγνώστης πώς λειτουργούν όλα αυτά μέσα στα πλαίσια μιας ασφαλούς ιατρικού τύπου "προφητείας", αρκεί να θυμηθούμε τι ισχυριζόμασταν πριν τις τελευταίες αμερικανικές εκλογές, τις οποίες θεωρούμε καθοριστικές όχι μόνον για τις ΗΠΑ, αλλά για το σύνολο της Νέας Τάξης. Στο τελευταίο μας κείμενο κάναμε μια διαπίστωση, που - κατά τη γνώμη μας - ήταν πιθανό να οδηγούσε σε "έκπληξη" το σύστημα ...Μια "έκπληξη", την οποία θεωρήσαμε αναμενόμενη, εφόσον κάποιος έχει τις γνώσεις να ερμηνεύσει αυτά τα οποία βλέπει.

Είπαμε λοιπόν πως ένα "ατύχημα" τύπου Τραμπ είναι πολύ κοντά. Γιατί; ...Γιατί ήταν κακοσχεδιασμένο ...Γιατί είχε μετατρέψει τον δικομματισμό σε μια Δικτατορία και έπρεπε να προσέχει τις "δημοκρατικές" διαδικασίες, γιατί οι εκπλήξεις ήταν απολύτως ανεπιθύμητες, εφόσον κάποιοι Πρόεδροι-Δικτάτορες κινδύνευαν να πάνε στα Διεθνή Δικαστήρια ως εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας. Ήταν επικίνδυνα τα πράγματα, γιατί οι αιρετοί Δικτάτορες ήταν ευάλωτοι σε απαγγελίες βαρύτατων κατηγοριών. Ταυτόχρονα γνωρίζαμε ότι η αμερικανική κοινωνία δεν βρισκόταν και στην καλύτερη δυνατή οικονομική κατάσταση. Οι πλούσιοι "πραιτοριανοί" τής Ουάσιγκτον διαρκώς γίνονταν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι και βεβαίως περισσότεροι. Η κατάσταση, δηλαδή, δεν διέφερε κι απ' την κατάσταση που υπήρχε στην Ελλάδα. Απλά εκεί τα μεγέθη ήταν εντυπωσιακά πιο μεγάλα, αλλά σχετικά ευκολότερα στη διαχείριση, γιατί υπήρχαν αρκετά χρονικά περιθώρια για να μπορεί η Ουάσιγκτον να ελέγχει κάποιες ανεπιθύμητες εξελίξεις. 

Γνωρίζαμε εμείς - και έπρεπε να γνωρίζουν και στην Ουάσιγκτον - πως, αν κάποιος υποψήφιος για την Προεδρία κατάφερνε να δώσει στις αμερικανικές εκλογές χαρακτήρα δημοψηφίσματος, θα τις κέρδιζε. Ο ΠΡΩΤΟΣ λαϊκιστής και "μάγος" υποψήφιος, ο οποίος θα πήγαινε να εκμεταλλευτεί την ήδη υπάρχουσα μεγάλη "ψαλίδα" μεταξύ πλούσιων και φτωχών, θα ήταν εκείνος που θα νικούσε στις "δημοψηφισματικού" τύπου αμερικανικές εκλογές ...Ο πρώτος που θα εκμεταλλευόταν την ορατή πλέον σε όλους "αρρώστια" τού συστήματος, θα ήταν ο μεγάλος νικητής. Μάντεις δεν ήμασταν, ώστε να προβλέψουμε αν αυτό θα γίνει με τον Τραμπ ή με κάποιον άλλον, αλλά για εμάς ήταν θέμα χρόνου να γίνει η έκπληξη εις βάρος των πολιτικών "κατεστημένων", εφόσον ο σχεδιασμός τους είναι κακός.

Το "ζάχαρο" έχει αρχίσει να οδηγεί την αμερικανική κοινωνία στη "ζάλη" και ήταν θέμα χρόνου αυτή να αντιδράσει ενστικτωδώς ...Ήταν θέμα χρόνου, όταν, λόγω της οικονομικής κρίσης, πλησιάσει τα όρια της "υπογλυκαιμίας", ν' αναζητήσει τη "ζάχαρη" του λαϊκισμού και της δημαγωγίας. Αυτή η "ζάχαρη" θα παρέκαμπτε εύκολα την άμυνα ενός κακού σχεδιασμού και θα "χτυπούσε" επικίνδυνα την Ουάσιγκτον ...Θα παρέκαμπτε τις "άμυνες" της αμερικανικής Democracy. Απλά πιστεύαμε ότι το αμερικανικό σύστημα είχε τη γνώση και το χρήμα - και άρα και τον χρόνο - να κρατάει "μακριά" τους δημαγωγούς και τους λαϊκιστές. Πράγμα σχετικά εύκολο να το πετύχει, γιατί υποτίθεται έλεγχαν τον δικομματισμό και αυτός ήταν πανίσχυρος στο να παίζει τον ρόλο τού "φίλτρου" για τα ανεπιθύμητα πρόσωπα.

Γράφαμε λοιπόν:

...Το κακό για όλους αυτούς είναι ότι το σύστημα το ίδιο δεν μπορεί να επιβιώσει. Είναι τόσο κακοσχεδιασμένο, που είναι θέμα χρόνου να καταρρεύσει. Δεν αρκεί ο "υπάλληλος" Πούτιν, για να "μαντρώσει" τους λαούς γύρω από τον κατ' ευφημισμό "Πλανητάρχη". Δεν φτάνουν τα "δόντια" τής ρώσικης "αρκούδας", για να εγκλωβίσουν τους λαούς στη "στάνη" των "λύκων". Δεν λειτουργεί το δίπολο, το οποίο νόμιζαν ότι θα τους προστάτευε. Έφτιαξαν ένα πολύ κακό αυτοκρατορικό σύστημα, το οποίο πρέπει να εγκληματεί καθημερινά, για να επιβιώσει στον λίγο χρόνο που έχει στη διάθεσή του και ταυτόχρονα έβαλαν τον εγκληματία αυτοκράτορα να "κάθεται" σε ένα αδύναμο και νομικά απροστάτευτο "σκαμνάκι" αιρετού άρχοντα.

"Θρόνο" μόνιμου αυτοκράτορα δεν μπορούσαν να φτιάξουν και νόμισαν ότι τη μονιμότητα θα την κατακτήσουν με τις εξυπναδούλες των "στημένων" reality shows. Τώρα οι αιρετοί δικτάτορες τρέμουν για το μέλλον τους και έχουν αρχίσει τα σφάλματα που τους εκθέτουν. Είναι θέμα χρόνου αυτό το φονικό σύστημα να πάρει μαζί του αυτούς τους φονιάδες. Είναι θέμα χρόνου να φτάσει το πρόβλημα στα "αφεντικά" τους.

Αυτόν λοιπόν τον κακό σχεδιασμό τον θεωρούσαμε ως προϊόν μιας πολύ καλής συνωμοσίας. Οι συνωμότες έψαξαν και τελικά μπόρεσαν να βρουν τρόπο να καταλύσουν τη Δημοκρατία. Σκέφτηκαν πολύ, για να βρουν τρόπο να εγκλωβίσουν τον αμερικανικό λαό στην "παγίδα" τους, ώστε ό,τι κι αν ψηφίζει να μην τους απειλεί. Είχαν καταφέρει - διατηρώντας τη "βιτρίνα" τού δικομματισμού στις ΗΠΑ - να επιβάλουν μια ιδιότυπη Δικτατορία. Με μυστικές συμφωνίες οι "ιδιοκτήτες" τού αμερικανικού δικομματισμού είχαν  συμφωνήσει μεταξύ τους για τα πρόσωπα εκείνα, τα οποία θα εμφανίζονταν ως Πρόεδροι των ΗΠΑ ...Στην κυριολεξία "υπάλληλοί" τους.

Γράφαμε λοιπόν:

...Αυτό είναι το όλο μυστικό τής σύγχρονης εποχής. Μόλις ο Μπους ο Πρεσβύτερος ανακοίνωσε την έναρξη της Νέας Τάξης, στην πραγματικότητα κατέλυσε τη Δημοκρατία στις ΗΠΑ. Η Νέα Τάξη εκ της φύσης της απαιτούσε αυτοκρατορική εξουσία και δεν μπορούσε να έρθει εις πέρας από αιρετό Πρόεδρο. Τα εγκλήματα εκείνα, τα οποία προϋπέθετε για το "στήσιμό" της, τρόμαζαν αυτόν, ο οποίος θα έπρεπε να τα δρομολογήσει και ο οποίος δεν ήταν δια βίου προστατευμένος βασιλιάς ή δικτάτορας. Ως εκ τούτου έπρεπε να διατηρηθεί η "βιτρίνα" τής Δημοκρατίας, αλλά να μην λειτουργεί ως τέτοια.

Έπρεπε οι αιρετοί Πρόεδροι να διαδέχονται ο ένας τον άλλο χωρίς πρόβλημα και χωρίς να αφήνονται απροστάτευτοι. Έπρεπε ο επόμενος να προστατεύει με όλα τα μέσα τον προηγούμενο, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα έσπαζε ο σχεδιασμός και κάποιοι θα σέρνονταν στα Διεθνή Δικαστήρια με κίνδυνο να καταρρεύσει η Νέα Τάξη και να αποκαλυφθούν τα μυστικά της και βέβαια οι εγκληματίες της. Έπρεπε η αλληλοδιαδοχή να γίνεται τόσο ομαλά, που τα φυσικά πρόσωπα να εναλλάσσονται στη θέση τού Προέδρου, αλλά όχι το "πρόσωπο" του Προέδρου. Ο Πρόεδρος, ανεξαρτήτως της ταυτότητας αυτού που τον ενσάρκωνε, έπρεπε να είναι πάντα ο Ίδιος ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ, που εξέφραζε πάντα τα συμφέροντα του ίδιου κρυφού διευθυντηρίου.

 Αυτό και έγινε. Έχοντας την πολυτέλεια να διαχειρίζονται ένα σύστημα, στο οποίο κυριαρχούσε ο δικομματισμός, ήταν εύκολο να ελέγξουν την κατάσταση. Οι Μπους, ως κυρίαρχοι του ενός "πόλου", απλά θα τον έβαζαν σε ένα κοινό "τραπέζι", τη στιγμή που τον άλλο "πόλο" τον έλεγχαν οι τοκογλύφοι. Οι Μπους ήταν οι κυρίαρχοι του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και οι Εβραίοι τοκογλύφοι ήταν κυρίαρχοι του Δημοκρατικού κόμματος. Μπους και Σιωνιστές ήταν συνέταιροι και συνένοχοι από την εποχή τού Πρέσκοτ Μπους και του Ροκφέλερ, οι οποίοι χρηματοδοτούσαν τον Χίτλερ. Δεν τους ήταν δύσκολο να συνωμοτήσουν ξανά εις βάρος των λαών και βέβαια και του αμερικανικού λαού.

Αυτοί είναι οι αφανείς "συνέταιροι" της Νέας Τάξης και κάπου εκεί τελείωσε η Δημοκρατία στις σύγχρονες ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα από τον Μπους κι έπειτα όλες οι προεδρικές εκλογές είναι "στημένες" ..."Παραστάσεις" δημοκρατίας, όπου ο λαός διαλέγει ανάμεσα στα όμοια "πιάτα" που του βάζουν μπροστά του οι ίδιοι άνθρωποι. Αυτοί λοιπόν οι - υπεράνω του νόμου και της Δημοκρατίας - άνθρωποι επιλέγουν τους Προέδρους και τους αναγκάζουν να εγκληματούν ακόμα κι όταν αυτό δεν είναι απαραίτητο, προκειμένου να στηθεί αλλά και να λειτουργήσει η Νέα Τάξη. Όλοι οι Πρόεδροι έχουν τα δικά τους "εγκλήματα", τα οποία τους θέτουν υπό την ομηρία και άρα και υπό τον εκβιασμό των τοκογλύφων των ΗΠΑ, οι οποίοι είναι σχεδόν στο σύνολό τους Σιωνιστές.

Όμως, για να το επιτύχουν αυτό, έπρεπε να ρίξουν άπειρο "πέτσινο" χρήμα στην αγορά. Για να δεχθεί ο αμερικανικός λαός τα μονοπώλια της εξουσίας, έπρεπε να  νομίσει πως έχει συμφέρον στο να τα στηρίξει. Έπρεπε δηλαδή να "παρασυρθεί" και αυτό γίνεται μόνον με έναν τρόπο ...Με χρήμα ...Με άπειρο χρήμα. Έριξαν λοιπόν τεράστια ποσότητα φτηνής "γλυκόζης" σε μια οικονομία, η οποία εκείνη την εποχή είχε φυσιολογικά επίπεδα "ζαχάρου". Αυτή η αλλαγή στην οικονομία ήταν τόσο "σοκαριστική" για τον οργανισμό τού Θηρίου τής εξουσίας, που θα άλλαζε όλη την παθολογική του κατάσταση. Ρίσκαραν δηλαδή να προκαλέσουν "Διαβήτη" στο σύστημα, θεωρώντας ότι μπορούν να το "ρυθμίζουν" με τεχνητό τρόπο.

Νόμιζαν πως δεν κινδυνεύουν από τον "Διαβήτη", γιατί πάντα θα μπορούσαν να τον "ρυθμίζουν". Είχαν το "εργοστάσιο" των "φαρμάκων" και είχαν και τις "ενέσεις" για να επεμβαίνουν όπου και όταν χρειάζεται. Αυτόν τον ρόλο έχει το "εργοστάσιο" της FED ...Παράγει τα "φάρμακα" της Νέας Τάξης. Αυτό το κάνει με τα επιτόκια. Τα χαμηλά επιτόκια είναι "γλυκόζη" και τα υψηλά "ινσουλίνη". Έριξαν φτηνή "γλυκόζη" εύκολου πλουτισμού στην οικονομία, για να μην έχουν αντιστάσεις στην πολιτική τους και θεώρησαν πως δεν κινδυνεύουν, γιατί μπορούν να τη "μαζέψουν" όταν θα υπήρχε η ανάγκη αυτή. Είχαν τις "σύριγγες" του ΔΝΤ ή της Παγκόσμιας Τράπεζας, για να παρεμβαίνουν και θεώρησαν πως είχαν βρει το "κόλπο" των αιώνων.

Αυτός λοιπόν ο σχεδιασμός, όσο έξυπνος κι αν είναι φαινομενικά, δεν παύει να είναι λανθασμένος. Γιατί; ...Γιατί δεν αυτορυθμίζεται. Όταν απελευθερώνεις τα θηρία από τα "κλουβιά" τους, δεν έχεις απαίτηση να τρώνε με μέτρο και προγραμματισμό τα θηράματά τους. Σε έναν τέτοιο σχεδιασμό οι πλούσιοι - χωρίς έλεγχο - θα γίνονται πλουσιότεροι και το αποτέλεσμα θα είναι και οι φτωχοί να γίνονται φτωχότεροι. Επιπλέον, οι πλούσιοι θα αλληλοκατασπαράσσονται μεταξύ τους και θα γίνονται διαρκώς λιγότεροι και το αποτέλεσμα θα είναι και οι φτωχοί να γίνονται περισσότεροι. Η συνεχής συσσώρευση πλούτου και εξουσίας στα χέρια όλο και πιο λίγων εκλεκτών ήταν θέμα χρόνου να δημιουργήσει εκείνου του είδους τις ανισότητες, οι οποίες οδηγούν τον λαό στην αντίδραση ...και άρα σε έναν "ζαχαρώδη" και "εύπεπτο" λαϊκιστή τύπου Τραμπ.

Λογικό είναι αυτό. Από τη στιγμή που η Democracy δημιουργεί τις ανισότητες αυτές, ο κόσμος θα στραφεί σε άλλες λύσεις και κυρίως σ' αυτές που του δίνουν τη δυνατότητα να εκμεταλλευτεί το μοναδικό πλεονέκτημα που έχει, και είναι η μάζα του ...Θα στραφεί στον διχαστικό λαϊκισμό, γιατί τις πλειοψηφίες τις συμφέρουν οι διελκυστίνδες και άρα τα δημοψηφίσματα ...Αυτός είναι ο μόνος τρόπος σε ένα ψευτοδημοκρατικό καθεστώς να έρθει ο κόσμος "απέναντι" από τους ισχυρούς και να τους νικήσει. Λογικό είναι αυτό. Όταν, εξαιτίας ενός λανθασμένου σχεδιασμού, οι λίγοι παίρνουν τη μερίδα τού λέοντος και φροντίζουν μόνον για μια μικρή "μειονότητα" που τους ακολουθεί, είναι θέμα χρόνου να έρθουν σε σύγκρουση με όλους εκείνους που μένουν στην "απ' έξω" ...Όλους εκείνους, οι οποίοι καθημερινά γίνονται όλο και περισσότεροι, γιατί η συσσώρευση πλούτου και εξουσίας διαρκώς ανοίγει την "ψαλίδα" μεταξύ "εκλεκτών" και μη.

Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Όταν ο νόμος παύει να ισχύει για τους ισχυρούς, ο λαός ψάχνει το μόνο διαθέσιμο στήριγμα, και αυτό το βρίσκει στον λαϊκισμό και τη δημαγωγία. Με την κατάλυση όλων των κανόνων τού κράτους Δικαίου και τη συνεχή λεηλασία αφήνεις τον κόσμο - που με περίσσια προσοχή "μάντρωνες" στα δικά σου κόμματα - στο έλεος των δημαγωγών και των εύκολων λύσεων. Με την πάροδο του χρόνου το αρχικό μικρό λάθος μεγεθύνεται. Με την πάροδο του χρόνου όλο και περισσότεροι μένουν απ' έξω από το "κόλπο" και άρα όλο και περισσότεροι περιμένουν τις "μαγικές" λύσεις των δημαγωγών και των λαϊκιστών.

Όταν αυτό δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί σε ένα σημείο έστω και τεχνητά - με τα χρήματα που "απλώνει" ή "μαζεύει" η FED—, ώστε να ελέγχεις τη δυναμική τής ισορροπίας μεταξύ φίλων και εχθρών, υπάρχει πρόβλημα. Σταδιακά οι εχθροί θα γίνουν άπειροι και οι φίλοι ελάχιστοι. Αυτό είχαμε προεκλογικά προβλέψει με την "ιατρικού" τύπου γνώση μας. Γράψαμε ότι υπήρχε ήδη πρόβλημα στην αμερικανική κοινωνία, το οποίο διαρκώς επιβαρύνεται και δείχνει πλέον ότι το σύστημα έχει αρχίσει να πλησιάζει στο όριο της "υπογλυκαιμικής κρίσης". Οι τοκογλύφοι τα έχουν αρπάξει όλα και οι συνέπειες αυτής της αρπαγής είναι τα "λουκέτα" στην παραγωγή. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν εργασία, για να μπορούν να επιβιώσουν. Τα "κύτταρα" δεν έχουν ενέργεια για να ζήσουν. Στην αναζήτηση μιας εύκολα προσβάσιμης πηγής "ζάχαρης", ο κόσμος μπορεί να κάνει ανά πάσα στιγμή τη λάθος επιλογή για το σύστημα ...και θα έχουμε "ατύχημα".

Θέμα χρόνου ήταν για εμάς να την "πατήσουν" οι συνωμότες, οι οποίοι νόμιζαν ότι με τον παρεμβατικό ρόλο τής FED και τα ΜΜΕ της Wall Street θα μπορούσαν να ελέγχουν τα πάντα. Αυτή ήταν η εκτίμησή μας για τις τελευταίες εκλογές. Όταν ο κόσμος εξωθείται στα άκρα, αργά ή γρήγορα θα αντιδράσει και αυτό γίνεται πολύ εύκολα επικίνδυνο για τους ισχυρούς - όταν βέβαια τα πάντα κρίνονται από την ψήφο των πολιτών - ...Πολύ επικίνδυνο για τους ισχυρούς, όταν την εξουσία θα τη διεκδικήσουν αδίστακτοι και ανεύθυνοι λαϊκιστές. Αυτή είναι συνήθως η κατάληξη του ρίσκου τής "αρρώστιας" και γι' αυτόν τον λόγο θεωρήσαμε ένα "ατύχημα" σχεδόν αναπόφευκτο.

Γράφαμε λοιπόν:

...Το μόνο, που φοβούνται, είναι ένα "ατύχημα" ...Ένα "ατύχημα", το οποίο δεν είναι απίθανο να συμβεί, όταν υπάρχει ένας αστάθμητος παράγοντας, όπως είναι η βούληση τού λαού ...Ένα "ατύχημα", το οποίο δεν είναι απίθανο, όταν αυτός ο λαός είναι εξοργισμένος απ' αυτά τα οποία βλέπει και δυσαρεστημένος με αυτά τα οποία ζει ...Ένα "ατύχημα", το οποίο είναι πιθανό να συμβεί, αν ο φτωχός κόσμος εκλάβει την ψήφο του ως μια ανέλπιστη ευκαιρία να τιμωρήσει τους πλούσιους και βολεμένους τής Νέας Τάξης...

...Ένα "ατύχημα", το οποίο το είδαμε να συμβαίνει στην Ελλάδα, όπου κυβέρνηση και βολεμένοι νεοταξίτες έβαλαν τον λαό σε ένα δύσκολο δημοψήφισμα και το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο απ' ό,τι περίμεναν ...Ένα "ατύχημα", το οποίο το είδαμε να συμβαίνει στη Βρετανία, όπου οι άνεργοι των "Σάντερλαντ" της επαρχίας τιμώρησαν τους πλούσιους νεοταξίτες τού λονδρέζικου City, οι οποίοι βολεύονταν με την ΕΕ. Αλίμονό τους αν οι Αμερικανοί θελήσουν μέσω μιας "σφαλιάρας" στη Χίλαρι να τιμωρήσουν τη Νέα Τάξη των βολεμένων και των τοκογλύφων. Αλίμονό τους, δηλαδή, αν ο αμερικανικός λαός δει τις εκλογές ως ένα ιδιότυπο "δημοψήφισμα" για την Νέα Τάξη ...Θα τους χτυπήσει αλύπητα. 

Αυτός βέβαια είναι και ο μεγάλος εφιάλτης τους ...Ένας εφιάλτης, ο οποίος δεν αφορά μόνον τους Σιωνιστές τοκογλύφους, αλλά και τα δολοφονικά "δουλικά" τους ...Ένας εφιάλτης, ο οποίος αφορά και όλους τους συνενόχους τους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τής Γης. Όλα τα "σκουπίδια", τα οποία έχουν προδώσει τους λαούς τους και κυβερνούν τις χώρες τους ελέω Νέας Τάξης, έχουν λόγο να ενδιαφέρονται για τα συμβαίνοντα στις ΗΠΑ ...Έχουν λόγο να ενδιαφέρονται για τους εκλεκτούς των αφεντικών τους. Είναι δηλαδή θέμα προσωπικής τους ασφάλειας η επιβίωση της Νέας Τάξης στις ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο, δηλαδή, ότι ακόμα και οι σταλινικοί χαφιέδες - στους οποίους αναφερθήκαμε - τάσσονται αναφανδόν υπέρ τής Χίλαρι. Δεν σέβονται καν τα προσχήματα ...Τσίπρας, Μέρκελ, Σόιμπλε, Ρέντσι, Κάμερον, Μέι, Ολάντ κλπ.. Όλο το "σκουπιδαριό", που πρόδωσε την Ευρώπη, τάσσεται με τη Χίλαρι και άρα με τους νέους εργοδότες τού σταλινικού Μπαρόζο. Όλοι όσοι για τον άλφα ή βήτα λόγο "τιμωρήθηκαν" από τους λαούς τους σε δημοψηφίσματα, είναι κατά "σύμπτωση" υπέρ τής Χίλαρι. Αυτό και μόνον να σκεφτεί ένας Αμερικανός ψηφοφόρος, μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για εφιάλτη. Μέχρι να ολοκληρωθεί η εκλογική διαδικασία, όλοι αυτοί θα είναι σε "συναγερμό" επιβίωσης. Ως εκ τούτου θα κάνουν και θα πουν οτιδήποτε θα τους βοηθήσει να φέρουν εις πέρας τον σχεδιασμό τους, ώστε να μην μπουν σε περιπέτειες. Θα κάνουν τα πάντα, για να μην βρεθούν "απέναντι" στον λαό σε μια δημοψηφισματικού τύπου "διελκυστίνδα".

Όπως βλέπουμε, το ατύχημα έγινε ...Έγινε, γιατί απλούστατα δεν κατάφεραν να εμποδίσουν τη μετατροπή των εκλογών σε "διελκυστίνδα" μεταξύ βολεμένων και αβόλευτων. Ο εξοργισμένος λαός ακολούθησε τον λαϊκιστή και άσχετο Τραμπ και απέρριψε την επίσημη "πρόταση" του συστήματος ...Την "πρόταση" ενός συστήματος, το οποίο τα τελευταία χρόνια δεν τους περιελάμβανε στα "σχέδιά" του και τους έκανε υπέρ του δέοντος φτωχούς ...Την "πρόταση" ενός συστήματος, το οποίο έκανε κατάχρηση της "ινσουλίνης" και οδήγησε την κοινωνία στην οικονομική αδυναμία, η οποία για πολλούς είναι ήδη οικονομική καταστροφή.

 Τώρα όλοι οι "αναλυτές" - γνωστοί και μη - προσπαθούν να καταλάβουν πώς συνέβη αυτό το τραγικό για τα αφεντικά τους γεγονός. Οι "αναλυτές" των συστημικών ΜΜΕ προσπαθούν να βρουν ποιοι ήταν αυτοί, οι οποίοι ψήφισαν τον Τραμπ ...Οι "αναλυτές" τού ίδιου του συστήματος. "Τρέχουν" δηλαδή πίσω από τις εξελίξεις σαν τον αγράμματο και αφελή, ο οποίος δεν γνωρίζει τι έφαγε και τον "πείραξε", γιατί απλούστατα δεν γνωρίζει από τι "πάσχει" ...Ψάχνουν να βρουν τι έγινε ...Ποιοι ψήφισαν τον Τραμπ ...Ψάχνουν όπως έψαχναν να βρουν ποιοι ψήφισαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα στην Ελλάδα ή το Brexit στη Βρετανία ...Ποιοι ψήφισαν δηλαδή ΟΧΙ στις δικές τους μεθοδεύσεις ...ΣΕ ΟΛΕΣ τις δικές τους μεθοδεύσεις.

 Δική τους μεθόδευση - που νόμιζαν ότι ελέγχουν απόλυτα - ήταν το δημοψήφισμα στην Ελλάδα. Ήταν απολύτως σίγουροι για το ΝΑΙ και το επεδίωξαν, προκειμένου να ασκήσουν την εγκληματική πολιτική τους με τις "ευχές" τού λαού. Δική τους μεθόδευση - που νόμιζαν ότι ελέγχουν απόλυτα - ήταν το δημοψήφισμα στη Βρετανία. Ήταν απολύτως σίγουροι για το Remain και το επεδίωξαν, προκειμένου να ασκήσουν την εγκληματική πολιτική τους με τις "ευχές" τού λαού. Τώρα οι ίδιοι βλάκες, που δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους, "εφεύραν" τον Τραμπ. Δική τους μεθόδευση - που νόμιζαν ότι ελέγχουν απόλυτα - ήταν ο Τραμπ, και το επεδίωξαν, γιατί ήθελαν να τοποθετήσουν την νέα Δικτάτορα με τις "ευχές" τού λαού. Αυτοί έβαλαν στο "στόμα" του ό,τι ήθελαν να "κάψουν", ώστε με "εντολή" λαού να συνεχιστεί η Δικτατορία αυτή, η οποία θα εφάρμοζε αυτά τα οποία εφάρμοσαν όλοι οι προηγούμενοι Πρόεδροι-Δικτάτορες.

Τώρα οι πολιτικοί σχεδιαστές τής συμφοράς ανακάλυψαν τους αγράμματους λευκούς Αμερικανούς, οι οποίοι "τιμώρησαν" τη Νέα Τάξη. Τώρα ανακάλυψαν τις αγράμματες εργάτριες, οι οποίες έμειναν άνεργες. Τώρα κάνουν αναλύσεις επί αναλύσεων, για να βρουν τα αίτια αυτής της πανωλεθρίας. Όλα αυτά είναι τραγικά για το σύστημα εξουσίας. Το να "ψάχνει" τα αίτια της "πανωλεθρίας" τού συστήματος κάποιος άσχετος αναλυτής των καφενείων, αυτό είναι μέσα στα πλαίσια της λογικής. Δεν είναι όλοι επαγγελματίες τής πολιτικής και δεν μπορούν να γνωρίζουν τέτοιες ιδιαίτερες πληροφορίες. Όμως, το να αιφνιδιάζονται οι ίδιοι οι στρατηγικοί αναλυτές των δύο μεγάλων κομμάτων τής Υπερδύναμης, αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ.

Οι "χορτάτοι" για ακόμα μία φορά δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς ενεργούν οι "πεινασμένοι". Τα "παντεσπάνια" πάλι μπερδεύτηκαν. Δεν είδαν το προφανές. Δεν κατάλαβαν ότι ο κόσμος πάνω στην απελπισία του θα ακολουθούσε εύκολα τους λαϊκιστές, αναζητώντας τη σωτήρια "ζάχαρη" μετά από μια παρατεταμένη υπογλυκαιμία. Ο κόσμος αυτός αγνόησε τους πραιτοριανούς τού δικομματικού συστήματος και έκανε ενστικτωδώς αυτό, το οποίο υποτίθεται έλεγχαν οι "γιατροί" του. Το αποτέλεσμα είναι τραγικό. Αυτοί, οι οποίοι "δηλητηριάζουν" συστηματικά τις μάζες, "φαρμακώθηκαν" από αυτές. Περί αυτού πρόκειται.

Όλοι αυτοί οι "γιατροί" της συμφοράς έπρεπε να γνωρίζουν πότε ο "ασθενής" τους θα έρθει στα όρια της ανυπακοής για την επιβίωση. Έπρεπε, ως ειδικοί τού συστήματος, που τους συνέφερε να "μακροημερεύσει", να φροντίσουν για τη "διατροφή" του ...Να φροντίσουν να μην έρθουν σε σύγκρουση με τα ένστικτά του ...Να φροντίσουν να μην έχει εύκολη πρόσβαση στη "ζάχαρη" ...Έπρεπε να γνωρίζουν πόσο και πότε θα κινδύνευαν ...Έπρεπε να γνωρίζουν, γιατί ακόμα κι ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι τους είχαμε "ενημερώσει" χρόνια πριν ...ΕΜΕΙΣ είχαμε κάνει διάγνωση "ΣΑΚΧΑΡΩΔΟΥΣ ΔΙΑΒΗΤΗ" και τους είχαμε "προειδοποιήσει" για την επικινδυνότητά του. Είχαμε προειδοποιήσει για μια "ύπουλη" ασθένεια, η οποία, όταν "χτυπάει", μπορεί να οδηγήσει στον ξαφνικό "θάνατο".

Το 2004 είχαμε κάνει αυτήν τη "διάγνωση". Τι είχαμε γράψει τότε; ...Ότι το αμερικανικό σύστημα υποφέρει από "Σακχαρώδη Διαβήτη" έστω και σε πρώιμο στάδιο. Πώς το καταλάβαμε; Είδαμε τη γεωγραφική θέση των Πολιτειών που ψήφιζαν το σιωνιστικό Δημοκρατικό κόμμα και αυτών που ψήφιζαν το Ρεπουμπλικανικό κόμμα των Αγγλοσαξόνων. Η υποψία μας για "διαβήτη" δεν οφειλόταν για παράδειγμα στη σταθερότητα των Πολιτειών σε κάποιες κομματικές επιλογές τους. Αυτά τα πράγματα συμβαίνουν πολύ συχνά, χωρίς να είναι "ύποπτα". Παντού στον κόσμο υπάρχουν περιοχές, όπου "παραδοσιακά" έχουν κάποια μόνιμη πολιτική ή ιδεολογική προτίμηση. Αυτό δεν ήταν το ύποπτο. Το ύποπτο σε αυτήν την περίπτωση φαινόταν στη γεωγραφική κατανομή που είχαν αυτές οι επιλογές στις ΗΠΑ.

Είδαμε πως είχε αρχίσει να διαμορφώνεται ένα "μέτωπο" μεταξύ των "ακτών" και των "εσωτερικών" Πολιτειών ...Ένα "μέτωπο", το οποίο δεν φαινόταν να οφείλεται σε κάποιες κοινές ιστορικές, πολιτισμικές ή πολιτικές αιτίες μεταξύ των κομματικά "ομόδοξων" Πολιτειών. Τι κοινές "ρίζες" μπορεί να έχει η California με το New Hampshire; Το "αγορασμένο" με το "ιδρυτικό"; Το "ισπανικό" Los Angeles με την "αγγλοσαξονική" Boston; Ήταν προφανές ότι το "μέτωπο" αυτό είχε διαμορφωθεί αποκλειστικά και μόνον εξαιτίας των οικονομικών δεδομένων. Γνωρίζοντας λοιπόν τις οικονομικές δραστηριότητες των Πολιτειών αυτών, μπορούσαμε να καταλάβουμε ποιοι - και εξαιτίας ποιων δραστηριοτήτων - επωφελούνται περισσότερο και ποιοι λιγότερο από την οικονομία τής Νέας Τάξης ...Αυτή η διαφορά "δυναμικού" δημιουργούσε ένα "μέτωπο", το οποίο αποκάλυπτε το "ζάχαρο". Αυτή η διαφορά δυναμικού οριακά θα μπορούσε να μετατραπεί σε μια εφιαλτική "διελκυστίνδα" μεταξύ ευνοημένων και αδικημένων Αμερικανών.

Τι σημαίνει αυτό; ...Ότι οι ΗΠΑ είχαν ήδη αρχίσει να αναπτύσσουν μια αφύσικη "παθογένεια", που θα μπορούσε να γίνει νοσηρή. Λειτουργούσαν σαν ένας άρρωστος οργανισμός, του οποίου τα "άκρα" έχουν διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά από τον "κορμό" του. Αυτό είναι που αποκαλύπτει τον "διαβήτη". Αυτό έδειχνε από τότε ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν μοίραζε δίκαια και ομοιόμορφα τα κέρδη του. Τα "άκρα" του έπαιρναν παραπάνω μερίδια στον πλούτο τής "γλυκόζης" και αυτό φαινόταν στις κομματικές τους προτιμήσεις. Αυτό ήταν επικίνδυνο, γιατί έδειχνε ότι ξεκινάει μια "ψαλίδα" μέσα στην αμερικανική κοινωνία ...Μια "ψαλίδα" με σταθερά γεωγραφικά "άκρα" και άρα "κάθετη" - και όχι "οριζόντια", με ταξικά χαρακτηριστικά όπως συμβαίνει σε μια υγιή κοινωνία—. Η "ψαλίδα", δηλαδή, δεν αφορούσε κοινωνικές τάξεις, όπως είναι το σύνηθες, αλλά Πολιτείες, και αυτό είναι "νοσηρό".

Θεωρήσαμε από τότε επικίνδυνο το ότι γίνεται άνιση και άδικη κατανομή μεριδίων από την παγκόσμια αμερικανική "επιτυχία". Θεωρήσαμε ότι τα υπερκέρδη κάποιων συγκεκριμένων Αμερικανών σταδιακά θα λειτουργούσαν διχαστικά για την κοινωνία και θα την απειλούν με "υπογλυκαιμικό σοκ" και άρα με "σήψη" σε περίπτωση που αυτό το σοκ δεν ξεπεραστεί. Κάποιοι Αμερικανοί ήταν περισσότερο "Αμερικανοί" από κάποιους άλλους και αυτό φαινόταν τόσο στους μισθούς τους όσο και στη νοοτροπία τους. Κάποιοι Αμερικανοί ήταν πιο "τυχεροί" Αμερικανοί από κάποιους άλλους, οι οποίοι βρίσκονταν σε διαφορετικά σημεία τής αμερικανικής επικράτειας. Αυτά όλα είναι συμπτώματα "ΔΙΑΒΗΤΗ". Έπρεπε από τότε να στήσουν "γέφυρα" κοινών συμφερόντων μεταξύ τού πληθυσμού των "ΈΣΩ ΗΠΑ" και των ΗΠΑ των ακτών.

 Αν δεν πρόσεχαν την οικονομική "ψαλίδα" μεταξύ των πληθυσμών, θα την "πατούσαν" ...Θα την "πατούσαν", γιατί οι πρώτοι, οι οποίοι θα έφταναν στα όρια, θα διαχωρίζονταν από τους υπολοίπους και θα αναζητούσαν την εύκολη "ζάχαρη" του λαϊκισμού. Όταν τα "κύτταρα" των εργαζομένων θα γίνονταν πολλά και δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν, θα αντιδρούσαν επικίνδυνα. Στην αναζήτηση λύσης θα γίνονταν εύκολη λεία των λαϊκιστών και των δημαγωγών. Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ μας ήταν απόλυτα ακριβής και έγκαιρη ...Ίσως πολύ πιο έγκαιρη απ' ό,τι έπρεπε, και απλά υποτιμήθηκε. Προφανώς οι υπερφίαλοι σιωνιστές τοκογλύφοι νόμιζαν πως είχαν τα εργαλεία τής FED, του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας και θα "τακτοποιούσαν" τα πράγματα πολύ εύκολα ...Νόμιζαν πως είχαν τα "φάρμακα", για να "ρυθμίσουν" τον ασθενή ...Νόμιζαν πως είχαν τα "φάρμακα" και τα "εργαλεία", για να τα χορηγούν ανά πάσα στιγμή. 

Τι γράφαμε λοιπόν πριν δώδεκα χρόνια; Τι γράφαμε το 2004, όταν πλέον είχε "θεμελιωθεί" η Νέα Τάξη από τους Μπους και άρα όταν είχαν παρθεί οι επικίνδυνες αποφάσεις; ...Όταν ο γιος Μπους βγήκε να "εισπράξει" τα κέρδη τής συνωμοσίας τού πατέρα του; ...Όταν οι Μπους τα είχαν "βρει" με τους δημοκρατικούς και απλά παρέσερναν τους ψηφοφόρους του ρεπουμπλικανικού κόμματος σε ένα πρωτοφανές μονοπώλιο εξουσίας ...Όταν οι Μπους είχαν "μεθύσει" από την "επιτυχία" τους.

Τι γράφαμε λοιπόν μετά την ήττα τού Κέρρυ από τον γιο τού Μπους;...

...Γι’ αυτόν τον λόγο θεωρούμε “αποκαλυπτικό” τον χάρτη των τελικών εκλογικών αποτελεσμάτων. Τι αποκαλύπτει; Το εξής τρομερό. Τους νεοταξικούς και αυτοκρατορικούς Δημοκρατικούς τους ψήφισαν οι “ακτές”. Εκεί βρίσκεται ο  λαός” τους. Γιατί; ...Γιατί αυτός ο λαός έχει συμφέρον από την αυτοκρατορική λειτουργία των ΗΠΑ. Τα συμφέροντά τους μεγιστοποιούνται από την παγκόσμια αγορά, μέσω μιας διεθνιστικού τύπου πολιτικής. Η δυτική ακτή έχει συμφέροντα από αυτήν την πολιτική. Εκεί βρίσκεται το Χόλυγουντ. Εκεί βρίσκεται η  κολοσσιαία πορνοβιομηχανία των ΗΠΑ. Εκεί βρίσκεται η Silicon Valley. Εκατομμύρια άνθρωποι τρώνε γλυκό “παντεσπάνι” από τις διεθνιστικού τύπου δραστηριότητες του αμερικανικού κεφαλαίου τής δυτικής ακτής. Από τον πιο πλούσιο παραγωγό μέχρι τον τελευταίο καφετζή των πλούσιων εργαζομένων όλοι επωφελούνται από την αυτοκρατορική λειτουργία των ΗΠΑ. Από την τρομερή κινηματογραφική βιομηχανία μέχρι τα “τέρατα” της παραγωγής software οι πάντες έχουν τεράστια κέρδη.

Τα ανάλογα γίνονται και στην άλλη “ακτή”. Στην ανατολική “ακτή” βρίσκονται οι υπόλοιπες δραστηριότητες των αυτοκρατορικών ΗΠΑ. Μόδα, εκπαίδευση, φαρμακοβιομηχανία, βιοτεχνολογία, διεθνές χρηματιστήριο, διεθνές εμπόριο, διεθνείς οργανισμοί κλπ.. Και σ’ αυτές τις περιοχές εκατομμύρια Αμερικανών τρώνε γλυκό “παντεσπάνι”. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια μοιράζονται κάθε χρόνο μεταξύ τους οι ισχυροί του “άξονα” μεταξύ Βοστόνης και Νέας Υόρκης. Ιδιοκτήτες, στελέχη επιχειρήσεων μέχρι και καφετζήδες, οι πάντες γίνονται πλούσιοι εξαιτίας της αυτοκρατορικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Κοντά σ’ αυτούς οι χιλιάδες “νεομετανάστες” τής εκπαίδευσης, που, χωρίς καν να διαθέτουν “πράσινη” κάρτα, μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν το αμερικανικό τους “όνειρο”. Άλλος ως ιδιοκτήτης κάποιας νεοταξικού τύπου διεθνούς “παράγκας” και άλλος ως υψηλόμισθο στέλεχος πολυεθνικής, όλοι έχουν βρει τον “τρόπο” τους να τα κονομήσουν. Σχεδιαστές, μόδιστροι, ιδιοκτήτες virtual ιντερνετικών εταιρειών, ερευνητές, καλλιτέχνες, χρηματιστές κλπ.. Ένας πολυεθνικός συρφετός ανθρώπων, οι οποίοι “πέτυχαν” εξαιτίας της αυτοκρατορικής λειτουργίας των ΗΠΑ μέσα στις ΗΠΑ. Όλοι αυτοί οι κάτοικοι των “ακτών” είναι ο “λαός” των Δημοκρατικών.

Απέναντι από αυτόν τον “λαό” στέκεται με συγκρουόμενα συμφέροντα ο άλλος αμερικανικός “λαός”. Ποιοι είναι αυτοί; ...Οι κάτοικοι των “έσω” ΗΠΑ ...Η αγροτιά των ΗΠΑ ...Η “πνιγμένη” στα χρέη αγροτιά, η οποία δεν μπορεί ν’ ανταγωνιστεί τα εισαγόμενα προϊόντα που κατακλύζουν την εθνική τους αγορά
...Που δεν μπορεί ν’ ανταγωνιστεί την τεράστια “μεταλλαγμένη” και ως εκ τούτου φτηνή παραγωγή των πολυεθνικών, οι οποίες στη συνέχεια εξαγοράζουν δωρεάν τα χωράφια τους μέσω των τραπεζών. Δίπλα τους - και με τα ίδια χαρακτηριστικά - στέκεται το πάλαι ποτέ πανίσχυρο Ντιτρόιτ, που βλέπει το μερίδιό του στην εθνική αγορά να μειώνεται συνεχώς ...Που βλέπει την παραγωγή του να μένει αδιάθετη και να σαπίζει στα πάρκινγκ των εργοστασίων
...Που βλέπει την παραγωγή του, ακόμα κι όταν αυτή διατίθεται, να μην αποδίδει μεγάλα κέρδη, εφόσον, ελλείψει πόρων, κατάντησε να απευθύνεται στους “Αλ Μπάντι” και τους “Μεξικάνους” των ΗΠΑ και όχι στους πλούσιους καταναλωτές.

Εκατομμύρια Αμερικανών βλέπουν τη ζωή τους καθημερινά να γίνεται όλο και πιο δύσκολη, εξαιτίας της αυτοκρατορικής λειτουργίας των ΗΠΑ. Άνεργοι εργάτες, κατεστραμμένοι αγρότες και φτωχοί επαγγελματίες, που εξυπηρετούν φτωχούς πελάτες είναι ο “λαός” των “έσω” ΗΠΑ. Κοντά σ’ αυτούς και οι εργάτες των μεγάλων πολεμικών βιομηχανιών, που τρέμουν στη σκέψη ότι μπορεί να καταντήσουν σαν κι αυτούς. Κοντά σ’ αυτούς οι εργάτες της βαριάς βιομηχανίας, που “σώθηκαν” πρόσκαιρα με την επιβολή προστατευτικών δεσμών στον ευρωπαϊκό χάλυβα. Κοντά σ’ αυτούς τα εκατομμύρια των αγράμματων μεταναστών, που βλέπουν το αμερικανικό “όνειρό” τους να μην μεταφράζεται σε μια θέση εργασίας στην παραγωγή.

Αυτά όλα έγιναν το "μακρινό" 2004. Από τότε μέχρι σήμερα μεσολάβησαν άλλες δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Ενώ είδαν και ξαναείδαν τα ίδια αποτελέσματα, όχι μόνον δεν ανησύχησαν, αλλά θεώρησαν "εξυπνάδα" τους ότι τα ελέγχουν, νομίζοντας ότι αρκεί η συνωμοσία των Μπους, οι οποίοι υπέταξαν τους Ρεπουμπλικάνους στους ιδιοκτήτες τού Δημοκρατικού κόμματος. Νόμιζαν ότι θα μπορούσαν κάθε φορά να κερδίζουν τις εκλογές όποτε τους βόλευε, γιατί θα έβαζαν όποιον "κομπάρσο" τούς βόλευε απέναντι από τον δικό τους επίσημο υποψήφιο. Δεν κατάλαβαν ότι η "σταθεροποίηση" όλων των Πολιτειών σε κάποια συγκεκριμένη κομματική "επιλογή" ήταν "αρρώστια" και όχι κάτι θετικό ή κάτι ασήμαντο, που δεν απαιτούσε ανάλυση.

Η "σταθεροποίηση" ήταν αρρώστια, γιατί έδειχνε ποιες Πολιτείες επωφελούνταν μόνιμα και συλλογικά από τη συνομωσία ...Έδειχνε ότι ο "οργανισμός" των ΗΠΑ παρουσίαζε κάποια "συμπτώματα", τα οποία έπρεπε να απαλειφθούν και όχι να διατηρηθούν, για να έχουν οι πονηροί τα "κουκιά" τους μετρημένα. Έπρεπε να ανακατέψουν τα συμφέροντα μέσα στις ΗΠΑ, ώστε ΟΛΟΙ οι Αμερικανοί με τυχαία κριτήρια να είναι επωφελημένοι ή αδικημένοι εξίσου. Όμως, η "σταθεροποίηση" έδειχνε πως είχαν "παγιωθεί" κάποια συμφέροντα και αυτό, λόγω του κακού σχεδιασμού, θα επιδεινωνόταν, και όχι το αντίθετο. Η "έκπληξη" θα ερχόταν αναπόφευκτα, γιατί, όταν η "ψαλίδα" μεταξύ ευνοημένων και αδικημένων θα άνοιγε, δεν θα μπορούσε κανένας να προβλέψει ποια "σίγουρη" για τους Δημοκρατικούς Πολιτεία θα άλλαζε "χρώμα", ακολουθώντας κάποιον δημαγωγό ...Ο πρώτος λαϊκιστής "κομπάρσος", που θα έβλεπε "αίμα", θα τους νικούσε. 

Μια αναμενόμενη "έκπληξη" επιταχύνθηκε,

εξαιτίας μιας αναπάντεχης "γκάφας".

Αυτό ακριβώς έγινε με τον Τραμπ. Τον Τραμπ τον έβαλαν τα ίδια τα "αφεντικά" απέναντι στην Κλίντον, για να τον νικήσει σίγουρα. Ήταν άσχετος, γραφικός και απλοϊκός στην πολιτική του σκέψη ...σαν "τρακτέρ". Όμως, αυτά τα μειονεκτήματά του είναι τέτοια μόνον όταν οι συνθήκες είναι φυσιολογικές. Όταν αυτές οι συνθήκες δεν είναι τέτοιες, όλα αυτά μετατρέπονται σε πλεονεκτήματα. Είναι πλεονέκτημα για έναν λαϊκιστή να είναι απλός, γραφικός και "αργός" σαν "τρακτέρ" ...Τέτοιοι ήταν και ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι. Ο λαϊκισμός και η δημαγωγία απαιτούν λόγο απλό, γιατί απευθύνονται στις μάζες ...Στα καφενεία απευθύνεσαι και όχι στα αμφιθέατρα των Πανεπιστημίων ...Στις μπυραρίες τού Μονάχου παριστάνεις τον "ρήτορα" και όχι στην Μπούντεσταγκ του Βερολίνου ...Σε απελπισμένους, οι οποίοι απαιτούν σωτηρία εδώ και τώρα απευθύνεσαι και όχι σε χορτάτους που "ψάχνονται".

Στο σημείο αυτό αποκαλύπτεται και η βλακεία και η άγνοια του αμερικανικού κατεστημένου. Έκαναν τα αντίθετα απ' αυτά που έπρεπε να κάνουν ...Έβαλαν μόνοι τους τη "ζάχαρη" στο "τραπέζι" ...Στο δικό τους "τραπέζι". Αυτή ήταν η μεγαλύτερη γκάφα όλων των εποχών. Αντί ν' απομονώσουν τους δημαγωγούς και τους λαϊκιστές μακριά από τα επίσημα κόμματα της συνωμοσίας, προκειμένου να τους ελέγχουν, τους έχρισαν επίσημους υποψήφιους. Είναι δυνατόν ένα οργανωμένο κόμμα, όπως το ρεπουμπλικανικό, να έχει ως υποψήφιό του κάποιον άσχετο πολιτικό με προσωπική πολιτική ατζέντα - μακριά από την επίσημη κομματική γραμμή - και λόγο επιπέδου "καφενείου"; ...Μιλάμε για τη βλακεία των αιώνων. Αντί να αφήσουν τους δημαγωγούς να κατεβαίνουν "ανεξάρτητοι" και να "καίγονται" στο αχανές και πολυδάπανο αμερικανικό πολιτικό περιβάλλον, τους έβαλαν επικεφαλής ενός δικού τους κόμματος.

Αυτή ήταν η μεγάλη τους "ήττα". Οποιοσδήποτε επαγγελματίας πολιτικός κι αν νικούσε στις σημερινές εκλογές, τίποτε δεν θα άλλαζε για το "κατεστημένο" των ΗΠΑ ...Θα κοιμούνταν όλοι ήσυχοι και σίγουροι για τον σχεδιασμό τους ...Θα συνεχιζόταν η κανονικότητα και θα είχε αποφευχθεί το "ατύχημα" ...Θα πήγαινε ο Ομπάμα ασφαλής στην απόσυρση και ο επόμενος θα τον προστάτευε, για να εξασφαλίσει και ο ίδιος τη δική του μελλοντική προστασία ...Η διαδοχή θα γινόταν απλά και ήσυχα και κανένας δεν θα ανησυχούσε ...Δεν θα διχαζόταν ούτε η αμερικανική κοινωνία κι ούτε θα απειλούνταν η Νέα Τάξη. Αυτοί, όμως, έκαναν το λάθος, γιατί αγνόησαν τις ανάγκες τού "διαβητικού" αμερικανικού κράτους. Σε αυτό τους παρέσυρε η αθλιότητα και η ανικανότητα της ίδιας της Χίλαρι.

Έχοντας μια παράλογη εμμονή στο πρόσωπό της, δεν έβλεπαν τα προβλήματα εκείνα, τα οποία θα μπορούσαν να προκύψουν από την προσπάθειά τους να την επιβάλουν στον Λευκό Οίκο. Γνωρίζοντας την παντελή ανεπάρκειά της, θεώρησαν πως έχει ελπίδες να νικήσει μόνον αν έχει απέναντί της έναν "κλόουν".

Έχοντας μια ανεξήγητη σιγουριά για την ασφάλεια του σχεδιασμού τους, ρίσκαραν στο επίπεδο των προσώπων, για να προστατεύσουν την "εκλεκτή" τους. Βάζοντας οι συνωμότες έναν "κομπάρσο" και όχι επαγγελματία πολιτικό στις εκλογές, νόμιζαν ότι θα τις κέρδιζαν εύκολα.

Στη χειρότερη των περιπτώσεων θεώρησαν πως, αν του "ψαλίδιζαν" την κομματική υποστήριξη του "στημένου" ρεπουμπλικανικού κόμματος, θα τον "τελείωναν". Γι' αυτόν τον λόγο επιστράτευσαν τον Μπους, να δηλώσει υποστήριξη στη Χίλαρι. Ούτε για μία στιγμή δεν τον θεώρησαν "απειλή". Ούτε μία στιγμή δεν σκέφτηκαν πόσο επικίνδυνο ήταν να βάλουν στο δικό τους ρεπουμπλικανικό "πιάτο" τη "ζάχαρη", η οποία μπορεί να άλλαζε τη "διατροφή" τής "διαβητικής" αμερικανικής κοινωνίας. Υποτίμησαν τα χαρακτηριστικά τού "διαβητικού", ο οποίος, μόλις αισθανθεί έστω και ελαφράς μορφής "υπογλυκαιμία", ενστικτωδώς προτιμάει τη "ζάχαρη" απ' οτιδήποτε άλλο "υγιεινό" τού προσφέρεται. Αυτό ήταν το λάθος τους...

...Υποτίμησαν την ασθένεια και την προδιάθεση του αμερικανικού λαού. Ενώ ήταν ο πιο ευνοημένος λαός τής Νέας Τάξης και άρα με τα μεγαλύτερα χρονικά περιθώρια απέναντι στο φαινόμενο της "υπογλυκαιμίας", μπήκε - εξαιτίας τους - στον ίδιο παρανομαστή με τα φτωχά κράτη, τα οποία προσπαθούν να επιβιώσουν μέσω του λαϊκισμού. Όλα αυτά τα σφάλματα τα έκαναν από τη σιγουριά τους ...Μόνο και μόνο επειδή είχαν εμμονή με την Κλίντον και νόμιζαν πως είχαν τα περιθώρια για "παιχνίδια". Ούτε μπορούσαν να φανταστούν πώς θα μπορούσε να "σταθεί" απέναντι σε μια καλά εκπαιδευμένη Κλίντον - με τους εκατοντάδες της συμβούλους - ένας πολιτικός με γνώσεις και επιχειρήματα "καφενείου". Όμως, υποτίμησαν το γεγονός ότι η δημαγωγία και ο λαϊκισμός θέλει λόγια "καφενείου" και έπεσαν πάνω στον πιο κατάλληλο άνθρωπο. Ο Τραμπ ήταν απλά ο εαυτός του, και νίκησε. Τον έβαλαν να κάνει τον "κομπάρσο" ...Δεν τον προσέλαβαν για "κομπάρσο". Αυτοί πήγαν να τον εκμεταλλευτούν κι αυτός απλά έπαιξε το μόνο παιχνίδι που μπορούσε να παίξει.

 Άνθρωπος των reality shows ήταν και σε τέτοιο reality show μετέτρεψε και τις εκλογές ...Στην κυριολεξία είδε "φως" και "μπήκε". Στην πραγματικότητα δεν ήταν ο Τραμπ που νίκησε ...ο "Διαβήτης" νίκησε. Οι αντίπαλοί του έχασαν μόνοι τους, γιατί ο δικός τους "ασθενής" βρήκε από δική τους "αμέλεια" πρόσβαση σε απαγορευμένη "τροφή". Με το δικό τους κόμμα νίκησε ο λαϊκισμός τον δικό τους δικομματισμό. Ως ανεξάρτητος υποψήφιος ο Τραμπ δεν θα έπαιρνε παραπάνω από ένα 3%. Ο πολιτικός χάρτης των ΗΠΑ δεν άλλαξε γενικά από ένα μεγάλο "ρεύμα" αμφισβήτησης και αγώνα για την αλλαγή. Δεν υπήρχε δηλαδή σε καμία περίπτωση μεγάλη "πίεση", ώστε να αντιμετωπιστεί ως "επείγουσα".

Οι Αμερικανοί παρέμειναν στις "θέσεις" τους ...Δικό τους κόμμα κέρδισε τις εκλογές. Δύο-τρεις Πολιτείες από τις "αδικημένες" άλλαξαν "στρατόπεδο" - μέσα στα πλαίσια του "νόμιμου" δικομματισμού—, γιατί η "ψαλίδα" τού "Διαβήτη" τις "έσπρωξε" ελαφρά στον λαϊκισμό. Αυτό έγινε. Μια ελαφριά "υπογλυκαιμία" ήταν, η οποία απλά μπορούσε να γίνει επικίνδυνη μόνο και μόνο γιατί το κράτος ήταν "διαβητικό" και άρα έπρεπε να αποφεύγει τα "γλυκά" πάση θυσία ...Προσοχή δηλαδή ήθελε και όχι θεραπεία. Εκεί την "πάτησαν". Ο Τραμπ βρήκε ευήκοα ώτα σε Πολιτείες με άνεργους εργάτες τής βιομηχανίας και απλά νίκησε τους "σίγουρους" συνωμότες των "ακτών" ...Συνωμότες, οι οποίοι νόμισαν ότι τον λαϊκιστή μπορούσαν να τον "εξουδετερώσουν" με τους celebrities του Χόλυγουντ ...Ούτε ο ίδιος περίμενε να κερδίσει τις εκλογές. Η απόδειξη είναι πως δεν ήταν καν προετοιμασμένος να "μετακινηθεί" οικογενειακώς στον Λευκό Οίκο.

 Έτσι χάθηκαν οι εκλογές για την "εκλεκτή" Χίλαρι των συνωμοτών. Το Μίσιγκαν, η Πενσυλβάνια ή το Οχάιο, που είναι οι Πολιτείες οι οποίες αποτελούν την "καρδιά" τής αμερικανικής βαριάς βιομηχανίας και παραδοσιακά ελέγχονταν από τους "δημοκρατικούς" εργατοπατέρες, μετακινήθηκαν, λόγω ανεργίας και εξαιτίας τού Τραμπ, προς τους Ρεπουμπλικάνους και όχι προς τον ίδιο τον Τραμπ. Τα "λουκέτα" - και άρα η ανεργία - τους έκαναν να ακολουθήσουν τον λαϊκιστή και δημαγωγό εργολάβο των "καφενείων". Γι' αυτόν τον λόγο είπαμε πιο πάνω πως ήταν θέμα χρόνου το "ατύχημα", αλλά όχι απαραίτητα τόσο σύντομα. Δεν ξέραμε αν θα γινόταν με τον Τραμπ και στις σημερινές εκλογές, αλλά ήταν θέμα χρόνου να γίνει. Απλά δεν το περιμέναμε τόσο γρήγορα, γιατί δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι οι συνωμότες θα ήταν τόσο αφελείς, ώστε να χρίσουν τον λαϊκιστή Τραμπ υποψήφιο του δικού τους ιδιόκτητου ρεπουμπλικανικού κόμματος.

"Θείο Δώρο" ήταν για τους λαούς αυτό το αμερικανικό λάθος. Από τη βλακεία των τοκογλύφων χορηγών τής Χίλαρι "χάθηκε" η εξουσία στο κορυφαίο και πιο προνομιούχο κράτος τής Νέας Τάξης. Ο πιο δυνατός και υγιής από τους "διαβητικούς" κρατικούς οργανισμούς τής Νέας Τάξης αφέθηκε σε πάρτι "ζάχαρης" και την "πάτησε". Από τη βλακεία τους, δηλαδή, "τυφλώθηκε" - εξαιτίας του "ζαχάρου" - έστω και πρόσκαιρα η "κεφαλή" τού Θηρίου ...Ανεξήγητη βλακεία, γιατί δεν υπήρχε τόση μεγάλη οικονομική πίεση στις ΗΠΑ ...Καθαρή βλακεία, γιατί, όταν είσαι εξουσία - και άρα γνωρίζεις εκ των δεδομένων ότι αντιπροσωπεύσεις μια πληθυσμιακή μειοψηφία—, είσαι βλάκας όταν επιτρέπεις να μετατραπούν οι εκλογές σε δημοψήφισμα ...Είσαι βλάκας, γιατί είναι σίγουρο ότι θα χάσεις ένα τέτοιο δημοψήφισμα.

Αυτό έπαθαν τα αντιπαθητικά αφεντικά τής Wall Street σε συνεργασία με το ζεύγος Κλίντον ...Αναζητώντας την εύκολη νίκη, επέλεξαν να κατεβάσουν στις εκλογές έναν γραφικό εργολάβο και, χάνοντας τον έλεγχο, τις μετέτρεψαν σε ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, το οποίο - όπως ήταν φυσικό - το έχασαν. "Αιφνιδιάστηκε" από το αποτέλεσμα των εκλογών, δήλωσε ο άσχετος Ομπάμα από την Αθήνα. Πώς είναι δυνατόν να "αιφνιδιαστεί" ένας "Πλανητάρχης" με όλα τα μέσα στη διάθεσή του; Ξαφνικά οι "πλανηταρχεύουσες" ΗΠΑ από μέγας "γιατρός" τής Νέας Τάξης κινδυνεύει να γίνει ο μεγάλος "ασθενής" ...Ο τυφλός πλέον "ασθενής".

Το σοκ τού Brexit.

Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι η Νέα Τάξη βρίσκεται υπό την ηγεσία ηλιθίων. H ειρωνεία η μεγάλη είναι πως όλα αυτά μόνοι τους τα προκάλεσαν, γιατί είναι υπερφίαλοι και βλάκες. Τα μηνύματα τα είχαν πάρει. Δεν έχουν κανένα δικαιολογητικό άγνοιας. Όπου κι αν επιχείρησαν να επιβάλουν τις απόψεις τους - και αυτή η διαδικασία πήρε τη μορφή Δημοψηφίσματος - έχασαν, και μάλιστα πανηγυρικά. Ενώ γνώριζαν πως έπρεπε να αποφύγουν να δημιουργούν συνθήκες διελκυστίνδας, αυτοί επέμεναν ...Επέμεναν, γιατί δεν καταλάβαιναν ότι ο "Διαβήτης" θα τους νικούσε. Δεν είχαν κάνει σωστή "διάγνωση" και άφηναν τη "ζάχαρη" κοντά σε έναν ασθενή, ο οποίος πλησιάζει το "υπογλυκαιμικό σοκ". Είναι δυνατόν να νομίζεις ότι μπορείς να τον εμποδίσεις ν' αρπάξει τη "ζάχαρη", όταν απ' αυτό κρίνεται η επιβίωσή του; Είναι δυνατόν να εμποδίσεις τον λαό ν' ακολουθήσει τον λαϊκισμό, όταν αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι οι επαγγελματίες πολιτικοί είναι προδότες και διεφθαρμένοι;

Τα ανάλογα είχαν γίνει και στη Βρετανία. Και εκεί έκαναν ακριβώς τα ίδια ...ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι ...Οι αμετανόητα βλάκες τής Νέας Τάξης. Και η Βρετανία - όπως ΟΛΑ τα κράτη - είχε διαγνωστεί με "Διαβήτη" πολύ νωρίς. Τι σημαίνει αυτό; Όλοι γνώριζαν ότι η Βρετανία εντός της νεοταξίτικης ΕΕ είχε εμφανίσει συμπτώματα "Διαβήτη". Δεν ήταν όλοι οι Βρετανοί εξίσου επωφελημένοι από την "ανοικτή" οικονομία τής Νέας Τάξης. Είχε και η Βρετανία τις προνομιούχες "ακτές" της και βέβαια την αδικημένη βιομηχανική "ενδοχώρα". Γνωστό είναι αυτό. Δεν είναι το ίδιο επωφελημένο το Λονδίνο τού τερατώδους real estate - που μετατρέπει τον πιο ταπεινό ιδιοκτήτη κεραμιδιού σε πλούσιο εισοδηματία - με το Σάντερλαντ των ανέργων εργατών των ναυπηγείων. Δεν είναι το ίδιο επωφελημένο το Λονδίνο των εκατοντάδων χιλιάδων μορφωμένων υπερυψηλόμισθων υπαλλήλων των τραπεζών και των πολυεθνικών με την αποβιομηχανισμένη ενδοχώρα των χαμηλόμισθων και ανέργων εργατών.

Το ίδιο επωφελημένη ήταν και η Σκωτία από τη Νέα Τάξη. Στη Σκωτία έγιναν τεράστιες επενδύσεις στη βιομηχανία τού ουίσκι. Στην εποχή τής Νέας Τάξης οι έμποροι προσπάθησαν - και εν πολλοίς κατάφεραν - να κάνουν το Scotch Whisky ένα από τα πιο δημοφιλή και άρα οικονομικώς πετυχημένα παγκόσμια ποτά. Η επιτυχία αυτή έφερε τις επενδύσεις και οι επενδύσεις τις θέσεις εργασίας και άρα και το βόλεμα ενός μεγάλου μέρους τού πληθυσμού. Στη μικρή Σκωτία αυτές οι προνομιούχες θέσεις εργασίας εκτός από πολύτιμες είναι και αναλογικά πολλές. Το αποτέλεσμα; ...Εντυπωσιακό ...Το ουίσκι στη Σκωτία έγινε ό,τι είναι το Χόλυγουντ ή η Σίλικον Βάλεϋ για την Καλιφόρνια. Η Σκοτία - γι' αυτόν τον λόγο - ήταν μαζί με το Λονδίνο οι φανατικοί πιστοί τής Νέας Τάξης.

Το γεγονός λοιπόν ότι το αγγλικό Λονδίνο έχει πιο πολλά κοινά συμφέροντα με τη σκοτσέζικη Σκοτία, παρά με την υπόλοιπη Αγγλία, αποκαλύπτει "Διαβήτη". Όπως η "συγγένεια" του Λος Άντζελες με τη Βοστόνη "αποκάλυπταν" "Διαβήτη", έτσι γίνεται και στην περίπτωση αυτήν. Η "συγγένεια" της Σκοτίας ΜΟΝΟΝ με την πρωτεύουσα της Αγγλίας - επειδή ακριβώς υπάρχει μόνον εξαιτίας τού οικονομικού δεδομένου - "αποκαλύπτει" κι αυτή "διαβήτη".

Γιατί τα λέμε αυτά; Για να αποδείξουμε πως όλοι οι μεγαλοπαράγοντες της Νέας Τάξης γνώριζαν ότι και στη Βρετανία υπήρχε κάθετος γεωγραφικός διαχωρισμός μεταξύ των ευνοημένων και των αδικημένων από την Νέα Τάξη ...Υπήρχε το σύμπτωμα του "διαβήτη" - που είναι η "ψαλίδα" μεταξύ ευνοημένων και αδικημένων—, το οποίο έπρεπε να τύχει μέριμνας από την πλευρά τής εξουσίας. Γνώριζαν ότι υπήρχε μια "προδιάθεση", η οποία, αν δεν ελεγχόταν, θα "άνοιγε" και θα δημιουργούσε προβλήματα. Όλοι γνώριζαν δηλαδή την "πάθηση". Πώς είμαστε τόσο σίγουροι; Όπως στην περίπτωση του Μπους, όπου οι πονηροί νόμισαν ότι εκμεταλλεύτηκαν τον "Διαβήτη" υπέρ των συμφερόντων τους, κερδίζοντας τις εκλογές του 2004, έτσι έκαναν και στη Βρετανία με το Δημοψήφισμα της Σκοτίας.

Όπως, δηλαδή, κάποιοι Αμερικανοί θεώρησαν την "πάθηση" των ΗΠΑ βολική, για να "παίρνουν" τα αποτελέσματα που τους βολεύουν, έτσι έκαναν και κάποιοι Βρετανοί. Γνωρίζοντας τη νεοταξίτικη "πάθηση" της Σκοτίας, δεν δίστασαν να της προσφέρουν τη δυνατότητα για Δημοψήφισμα. Γνώριζαν ότι η βιομηχανία τού ουίσκι θα καθήλωνε τη Σκωτία στη Βρετανία, εξαιτίας τής πολυπόθητης ευρωπαϊκής αγοράς. Νεοταξίτες Κολεγιόπαιδες και εργαζόμενοι στη βιομηχανία τού ουίσκι μετέτρεπαν το Δημοψήφισμα σε "περίπατο" ...Κουκιά μετρημένα ήταν. Εξ' αρχής γνωστό ήταν το αποτέλεσμα εκείνου του Δημοψηφίσματος. Όπως δεν θα ήθελε ποτέ ανεξαρτησία η Καλιφόρνια από τις ΗΠΑ τής Κλίντον και του Μπους, έτσι και η Σκωτία δεν θα έφευγε ποτέ από τη Βρετανία τής ΕΕ.

 Αυτό το γνώριζαν εξ αρχής στο Λονδίνο και αυτό είναι η απόλυτη απόδειξη ότι είχαν στα "συρτάρια" τους τη "διάγνωση" του "Διαβήτη" ...Σίγουρους τους είχαν τους Σκοτσέζους, γιατί γνώριζαν πως οι ευνοημένοι τού ουίσκι Σκοτσέζοι θα "καπέλωναν" τους Σκοτσέζους εθνικιστές. Εθνικά οράματα αιώνων πήγαν "περίπατο" μόλις απειλήθηκε το "μπαγιόκο" των Σκοτσέζων τού αλκοόλ ...Μόλις τους απείλησε το Λονδίνο ότι η "έξοδός" τους από τη Βρετανία θα είναι ταυτόχρονα και έξοδος από τη μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά ...Και μόνον που φαντάστηκαν τα βαρέλια τού ουίσκι να είναι αδιάθετα και να σκονίζονται στις αποθήκες, ψήφισαν ό,τι τους έβαλαν μπροστά τους.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που μιλάμε για βλακεία; Δεν χρειαζόταν να γίνει το δημοψήφισμα του BRexit, για να δούμε αυτόν τον χάρτη με τα αποτελέσματα. Γνώριζαν εξ' αρχής τι θα πάρουν κι από πού, γιατί γνώριζαν πως η Βρετανία ήταν "διαβητική". Γνώριζαν εξ' αρχής πού βρίσκονται γεωγραφικά τα "άκρα" τής "ψαλίδας". Γνώριζαν πού θα ψήφιζαν BRexit και πού θα ψήφιζαν Remain. Από τη στιγμή λοιπόν που η οικονομική κρίση "κάλπαζε", θα έπρεπε να ξέρουν πως ένα οποιοδήποτε Δημοψήφισμα είναι εις βάρος των αναλογιών που τους βολεύουν.

Η οικονομική κρίση τής παγκόσμιας οικονομίας είχε στη βρετανική κοινωνία τα ίδια συμπτώματα με αυτά στην αμερικανική ...Αύξανε την απόσταση μεταξύ βολεμένων και αβόλευτων και αυτό χειροτέρευε μέρα με τη ημέρα. Όλο και λιγότεροι είχαν όλο και περισσότερα και όλο και περισσότεροι προστίθονταν στο κοινωνικό περιθώριο. Ούτε το timing, δηλαδή, δεν ήταν σωστό για το Δημοψήφισμα. Μόνον την παράμετρο της οικονομικής κρίσης να λάμβαναν υπ' όψιν τους και θα γνώριζαν πως το Remain ήταν όνειρο απατηλό ...Πόσο μάλλον όταν είχαν απελευθερωθεί όλες οι δυνάμεις τού λαϊκισμού να υποστηρίζουν το Brexit και να ενεργοποιούν τα ένστικτα των Βρετανών.

Οι εφευρέτες τού δικομματικού "αντιδότου" τής Δημοκρατίας την "πάτησαν" μόνοι τους. Αυτοί, οι οποίοι "εφεύραν" τη Democracy, για να μονοπωλούν την εξουσία, ελέγχοντας τις επιλογές τού λαού, πήγαν στα καλά καθούμενα και τον έβαλαν στο παιχνίδι των αποφάσεων. Όπως και οι Αμερικανοί "ξάδερφοί" τους, πήγαν κι αυτοί και έβγαλαν τα "μάτια" τους μόνοι τους. Έβαλαν μόνοι τους τη "ζάχαρη" στο "τραπέζι", ενώ δεν υπήρχε κανένας λόγος. Όπως οι Αμερικανοί "μπόλιασαν" τον "λαϊκισμό" μέσα σε δικό τους κόμμα και έγινε το "ατύχημα" Τραμπ, έτσι την "πάτησαν" και οι Βρετανοί. Μόνοι τους "μπόλιασαν" την "βραχυκυκλωμένη" Democracy με το δημοψήφισμα, το οποίο είναι ξένο προς την έννοια της Δημοκρατίας. Γιατί ξένο, και στην κυριολεξία εχθρικό; ...Γιατί με "δημοψηφίσματα" λειτουργούν οι αγέλες των ζώων και οι όχλοι των ανθρώπων, και αυτό το γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες. Είναι άλλο πράγμα να αποφασίζει ο λαός για τις ηγεσίες που θα βρουν τις λύσεις και άλλο να αποφασίζει ο ίδιος για τις λύσεις. Είναι άλλο πράγμα να αποφασίζεις ποιος γιατρός θα σε χειρουργήσει και άλλο πράγμα να αποφασίσεις για το τι θα γίνει στη χειρουργική επέμβαση.

Η Δημοκρατία των Ελλήνων σου δίνει τη δυνατότητα να διαλέγεις τον "γιατρό" τής αρεσκείας σου και δεν να σου βάζει "νυστέρι" στο χέρι, χωρίς να ξέρεις τι να "κόψεις". Αυτό ήταν το μέγα λάθος τους. Ενώ τα δύο κόμματα του δικομματισμού ήταν καθαρά νεοταξίτικης τοποθέτησης και άρα δεν ετίθετο θέμα παραμονής τής Βρετανίας στην ΕΕ, ένας δικός τους Πρωθυπουργός πήγε και έβαλε το Δημοψήφισμα στο "τραπέζι". Έναν τυχαίο και ασήμαντο Ευρωβουλευτή - όπως τον Φάραντς - τον έκαναν ξεχωριστό πολιτικό "πόλο" απέναντι στο σύνολο του πολιτικού συστήματος. Μπήκαν οικειοθελώς όλοι μαζί σε ένα "τσουβάλι" και έβαλαν απέναντί τους έναν γνωστό δημαγωγό. Έβαλαν τον λαϊκισμό στη "διελκυστίνδα" και - όπως ήταν φυσικό - την "πάτησαν" ...Το απόλυτο "αυτογκόλ" στη βρετανική ιστορία.

Το ακόμα χειρότερο βέβαια είναι πως δεν κατάλαβαν ότι έτσι άνοιξαν την "όρεξη" του λαού. Ένας λαός, όπως ο Βρετανικός, όπου η Δημοκρατία και η ψήφος του ήταν καθαρά ένα προσχηματικό "καθρεφτάκι" για ιθαγενείς, μπορεί και να "καλόμαθε" με το Δημοψήφισμα. Για πρώτη φορά στην ιστορία του συμμετείχε σε μια σημαντική εθνική απόφαση, όπου ο λόγος του είχε ισχύ και αξία. Για πρώτη φορά παρέκαμψε το "μαξιλάρι" τού "στημένου" δικομματισμού και αποφάσισε μόνος του για το μέλλον του. Ποιος αποκλείει από εδώ και στο εξής να "κακομάθει" και να ζητάει να συναποφασίζει για το μέλλον του;

Μέσα σε ένα εξαιρετικά δυσμενές οικονομικό περιβάλλον ποιος αποκλείει το ενδεχόμενο να υπάρχει διάσταση απόψεων μεταξύ τού λαού τής Βρετανίας και των ιδιοκτητών τής Βρετανίας, που είναι οι Βασιλείς της; Τι θα γίνει τότε; Δημοψήφισμα; Ποιος θα το κερδίσει; ...Μήπως κάποιοι από τη βλακεία τους προετοιμάζουν το πιο θεαματικό Crownexit της ιστορίας; Ποιος μπορεί πλέον να θεωρεί απίθανο ένα δημοψήφισμα για το Πολίτευμα στη Βρετανία; Αυτό, το οποίο μερικά χρόνια πριν φαινόταν απίθανο και νομικά αδύνατο, σήμερα - και μετά το εντυπωσιακό BRexit - φαίνεται πολύ πιθανό ...και μάλλον αναπόφευκτο. Τώρα και η Βρετανία βρίσκεται στο "κώμα" τού διαβητικού και δεν γνωρίζει πλέον τι να κάνει ...Έχει πολλά περιθώρια λαθών ...Η διαρκώς διογκούμενη οικονομική κρίση έχει αρχίσει να τραβάει τους λαϊκιστές όπως η κοπριά τις μύγες ...Κι από "μύγες" η Βρετανία τού Τζόνσον, άλλο τίποτε.

Το γαρ πολύ της θλίψεως.

Τώρα, αυτοί, οι οποίοι έκαναν τις λάθος εκτιμήσεις, έχουν πανικοβληθεί. Αυτοί, οι οποίοι από θέση απόλυτης ισχύος έχασαν τα πόστα, ετοιμάζονται για "ανένδοτους". Βγήκαν στην "αντίσταση" και βγάζουν μαζί τους και το "ασκέρι" τους ...Το Κολεγιακό και ροζ "ασκέρι" τους ...Τα παιδιά τού Σόρος και των ΜΚΟ. Μιλάμε για κωμωδία. Η εξουσία βγήκε στα ΜΜΕ να "κλαψουρίζει" στα κανάλια και οι υψηλόμισθοι εκλεκτοί της βγήκαν στους δρόμους σαν τους κακομοίρηδες. Η Χίλαρι, η οποία "διάλεξε" μόνη της τον αντίπαλό της, μας είπε ότι "πονάει" πολύ η ήττα και θα πονάει για πολύ. Ο Κάμερον, ο οποίος προκάλεσε μόνος του το Δημοψήφισμα, γκρίνιαζε, γιατί δεν ήθελε να πληρώσει μόνος του τη ζημιά. Μιλάμε για "δαιμόνιους" ηγέτες, οι οποίοι "βλέπουν" τα πάντα και εκτελούν υψηλές στρατηγικές.

Γύρω απ' αυτούς τους ηγέτες όλοι οι όμοιοί τους ...Συμφοιτητές τους στα Κολέγια ...Συνάδελφοί τους στις ίδιες τράπεζες και πολυεθνικές ...Όλοι αυτοί, οι οποίοι μέχρι τώρα εκνευρίζονταν όταν διαδήλωναν οι φτωχοί και οι άνεργοι, γιατί μπλόκαραν τους δρόμους και δεν μπορούσαν να πάνε για ψώνια ...Όλοι αυτοί, οι οποίοι ζητούσαν από την αστυνομία να περιορίζει την κοινωνική δράση, για να μην ενοχλούνται οι τουρίστες. Στην πλειοψηφία τους είναι αυτοί, οι οποίοι μέχρι τώρα συμμετείχαν στις "υψηλού" περιεχομένου δράσεις των χορτάτων ...Συμμετέχοντες και συμπαριστάμενοι στις Gay Parade ...ακτιβιστές, αντιρατσιστές, φιλομετανάστες ...και βέβαια υπάλληλοι των μεγάλων εταιρειών τού Χόλυγουντ ή της Silicon Valley.

Κολεγιακού επιπέδου όλοι, ανεξαρτήτως καταγωγής ...Ινδοί, Αφρικανοί, Ιταλοί, Αργεντινοί, που, με υποτροφίες ιδρυμάτων τύπου Κλίντον και Σόρος, σπούδασαν τις γνωστές σπουδές του κοινωνιολογικού "κώλου" στα Κολέγια ...και βλέπουν το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη ή το Σαν Φρανσίσκο σαν τις προσωπικές τους "Ιθάκες" ...Οι δήθεν πολίτες τού κόσμου, οι οποίοι από τα Κολέγια βολεύονται κατ' ευθείαν σε όλες τις θέσεις-"φιλέτα" τής Νέας Τάξης ...Αυτοί, οι οποίοι σπουδάζουν μαζί με τα παιδιά των κυρίαρχων της Νέας Τάξης και παίρνουν ως προίκες "καριέρες" χωρίς άγχος ...Αυτοί είναι τώρα που νιώθουν πως χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Αυτοί, οι οποίοι μέχρι τώρα αγωνιούσαν για την "υπερθέρμανση" του Πλανήτη ή την επιβίωση των φαλαινών - εκ του ασφαλούς και με μισθούς χιλιάδων δολαρίων - ξαφνικά - και για πρώτη φορά - βλέπουν ότι το σινάφι τους έχασε την εξουσία.

 Τα παιδιά τού Σόρος και των ΜΚΟ για πρώτη φορά αισθάνονται και οι ίδιοι απειλή. Μέχρι τώρα είχαν μάθει ως "συνωμότες" να βρίσκονται πίσω από την "κουρτίνα" ...Να είναι οι "στρατηγοί" που κατευθύνουν τους "ιθαγενείς" στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Τώρα θα πρέπει κι αυτοί να δώσουν τη μάχη τής επιβίωσης ως "στρατιώτες" και οι ίδιοι. Τώρα θα πρέπει να "οπλιστούν" οι ίδιοι με τα iphone 7 και να πάνε οι ίδιοι στα "μετερίζια" του αγώνα. Θα πρέπει να παρατήσουν τον διαγωνισμό Best Bums στο Κέμπριτζ ή το Χάρβαρντ και να αγωνιστούν για το "παντεσπάνι" τους ...Ο λαός που πάει "εμπρός" προς τα πίσω, για να βγει καλή selfie.

...Αυτοί είναι οι "ειρηνιστές", που καμάρωναν την Κλίντον όταν αυτή ανέτρεπε το ένα μετά το άλλο τα καθεστώτα τής Μέσης Ανατολής ...Αυτοί είναι οι "κοσμοπολίτες", που τη θαύμαζαν, όταν "πουλούσε" παγκοσμίως τη democracy, για να μοιραστεί με τον "λαό" της νέα κέρδη ...Αυτοί είναι οι "αντιρατσιστές", που "υποδέχονται" με χαρά τα εκατομμύρια των λαθρομεταναστών και προσφύγων στην Ευρώπη ...Αυτοί είναι οι "νοικοκύρηδες", οι οποίοι κουνούσαν το "δάκτυλο" στην Ελλάδα, που έζησε "πάνω" από τις δυνατότητές της και έπρεπε να ξεπληρώσει στο ακέραιο τα αφεντικά τους ...Οι "εμπνευστές" όλων των "ευφάνταστων" PIIGS, GRexit, BRexit, και βέβαια YOLO ...Όλοι αυτοί, οι οποίοι τη νύχτα τής νίκης του Τραμπ - και όταν ο Ποντέστα τους είπε "go home and get some sleep" - άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι το "world party" - στο οποίο είχαν πιάσει "στασίδι" στην πρώτη σειρά - μπορεί κάποτε και να τελειώσει.

Τώρα - και πάνω στον πανικό τους - εκτός όλων των άλλων αποκαλύπτουν και τις ανεπάρκειές τους. Εκτός από υποκριτές αποδεικνύονται και βλάκες. Οι "προστάτες" τής Δημοκρατίας σε ολόκληρο τον κόσμο άρχισαν ν' αμφισβητούν την ίδια τη Δημοκρατία ...Οι "πρεσβευτές" τής ανοχής απέναντι στο "διαφορετικό" βγαίνουν έξω και κάνουν bulling στους ψηφοφόρους τού Τραμπ. "Ο Τραμπ δεν είναι ο Πρόεδρός μου", φωνάζουν, καταγγέλλοντας το εκλογικό σύστημα. Προφανώς, αν έβγαινε η Χίλαρι, το εκλογικό σύστημα δεν θα είχε κανένα πρόβλημα. Τα ίδια κάνουν και οι Βρετανοί συνάδερφοί τους στην απέναντι "πλευρά" του ωκεανού. Δεν δέχονται το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος ...αφού όμως πρώτα συμμετείχαν σ' αυτό. Αν το Δημοψήφισμα έβγαζε το επιθυμητό αποτέλεσμα και διαμαρτύρονταν οι άλλοι, θα ήταν καί φασίστες καί αγράμματοι, γιατί δεν θα γνώριζαν την αξία ενός Δημοψηφίσματος και αυτό που περιγράφει.

Όλα αυτά τα "κουλά" τα υποστηρίζουν οι Κολεγιόπαιδες ...Οι υποτίθεται "μορφωμένοι" τής νεοταξίτικης κοινωνίας ...Ο "αφρός" της ...Οι υψηλόμισθοι ...Αυτοί, οι οποίοι προσπαθούν να "εξημερώσουν" τις μάζες ...Να τις μάθουν την ανοχή απέναντι στις "διαφορετικότητες" και στο δικαίωμα έκφρασης της γνώμης. Μιλάμε για παράνοια. Μιλάμε για πανικό. Ό,τι μπορούν να σκεφτούν, το λένε, χωρίς καν να το "φιλτράρουν". Μετά το "επαναστατικό" αίτημα για την "ανεξαρτησία" τού Λονδίνου ακολουθεί κι ένα ανάλογο αίτημα για "ανεξάρτητη" Καλιφόρνια.

Ό,τι θέλουν λένε οι πανικόβλητοι τενεκέδες, οι οποίοι "κρύβονται" πίσω από τα πανάκριβα αγορασμένα πτυχία ...Από τη μεγαλύτερη αφέλεια μέχρι την απροκάλυπτη παρακίνηση σε πολιτικό ή ακόμα και ποινικό ατόπημα. Στις ΗΠΑ ο "πολύς" Μάικλ Μουρ προσπαθεί να παρασύρει τους Εκλέκτορες του νικητή Τραμπ σε συνταγματικό Πραξικόπημα. Ο δήθεν πολέμιος της Νέας Τάξης προτείνει πραξικόπημα, για να αναλάβει εξουσία ένα από τα άθλια και διεφθαρμένα πρόσωπα της Νέας Τάξης. Μια "ειρηνίστρια" δημοσιογράφος, τού Γκάρντιαν και του Σόρος, παρακινεί τους αναγνώστες της να δολοφονήσουν τον Τραμπ. Κάποιοι άλλοι από τους επαγγελματίες "πωλητές" πολιτισμού και ανοχής πήγαν κι έκαναν bulling στον γιο τού Τραμπ. Όπως αντιλαμβανόμαστε μόνον για τους φτωχούς και τους καταφρονεμένους υπάρχουν νόμοι και βέβαια Εισαγγελείς ...Τα παιδιά των ΜΚΟ τής Νέας Τάξης μπορούν να λένε και να κάνουν ό,τι θέλουν, γιατί είναι υπεράνω των νόμων ...Συγκεκριμένα είναι "παιδιά" αυτών που "κόβουν" και "ράβουν" νόμους...

...O "λαός" τού "χύμα" και του YOLO ...Ο "λαός" με τις πιο πολλές selfie ανά τον κόσμο ...Ο "λαός", που νομίζει ότι ο υπόλοιπος κόσμος υπάρχει εκεί για να τους υπηρετεί ...Ο "λαός", που νομίζει ότι πρέπει να γίνεται μόνον ό,τι βολεύει τους ίδιους και κανέναν άλλο. Όλοι οι άλλοι αποτελούν το "φόντο" τής ζωής τους ...Οι ασήμαντοι, που, επειδή οι ίδιοι είναι καλοί άνθρωποι - και όχι ρατσιστές—, τους συμπαθούν, και τους δίνουν και πουρμπουάρ ...Οι "υπηρέτες" τής ζωής τους ...Η εύκολη "ξεπέτα", μέχρι να παντρευτούν την όμοια "εκλεκτή" τους ...Το παιδί που κάνει "ντελίβερι", για να τους φέρει πίτσες ...Ο αχθοφόρος, ο οποίος κουβαλά τις βαλίτσες τους στο ξενοδοχείο ...Η αναγκαστική "καλημέρα" στο παιδί, που θα τους φέρει τον καφέ ...Οι αχάριστοι, που δεν ψήφισαν τη Χίλαρι, όπως θα επιθυμούσαν αυτοί, οι οποίοι τους "αγαπάνε" σχεδόν όσο τα κατοικίδιά τους.

Αυτοί οι κακομαθημένοι κολεγιόπαιδες έχουν τώρα "θυμώσει" με τη Democracy. "Επαναστατούν", βλέποντας ίσως για πρώτη φορά ότι η δική τους ψήφος είναι ίση με αυτήν των "κατώτερων" ...Λέμε "ίσως για πρώτη φορά", γιατί αυτοί μέχρι τώρα μπορεί και να μην πήγαιναν καν να ψηφίσουν, θεωρώντας υποχρέωση των "ντελιβεράδων" και των "αχθοφόρων" να ψηφίσουν τους επιλεγμένους συμφοιτητές τους. Τώρα, που πήγαν και ψήφισαν, χωρίς να εισπράξουν θετικό αποτέλεσμα, θύμωσαν και "επαναστατούν".

"Επαναστατεί" η πιο βλακώδης μορφή τής "Αντουανέτας", που εντελώς μισαλλόδοξα εμφανίζεται να πολεμά τη "μισαλλοδοξία". "Επαναστατεί" η πιο προκλητική μορφή τής "Αντουανέτας", που εντελώς ρατσιστικά κατηγορεί συλλήβδην τους ψηφοφόρους τού Τραμπ για "ρατσισμό". "Επαναστατεί" η πιο συλλογική και αφελής εκδοχή τής "Αντουανέτας", η οποία από τη μία μεριά δείχνει πως δεν μπορεί να καταλάβει τον λόγο που ο κόσμος ακολουθεί λαϊκιστές κι από την άλλη λαϊκίζει και η ίδια. Τι θα πει λαϊκισμός στο γελοίο αυτό επίπεδο; ...Μετά την "ανεξαρτησία" τού Λονδίνου, να ζητάς από τον Ομπάμα να γίνει ...Πρωθυπουργός τής Βρετανίας. Ένας οπαδός τής Χίλαρι πρότεινε να κάνει η Χίλαρι μήνυση στο αμερικανικό κράτος, επειδή δεν κέρδισε τις εκλογές.

Μέσα στο "ταραγμένο" τους μυαλό ΟΛΑ μπορούν να γίνουν ...αρκεί να συμφέρουν στους ίδιους ...Να συμφέρουν στους "κοσμοπολίτες" τής Νέας Τάξης. Το ΟΧΙ της Ελλάδας να το κάνουν ΝΑΙ, γιατί οι Έλληνες ήταν ...κουτοί. Το Brexit να το κάνουν Remain, γιατί οι Βρετανοί ήταν ...ανενημέρωτοι. Τον Τραμπ να το κάνουν Χίλαρι γιατί τον ψήφισαν οι ..."κατώτεροι". Όλοι έχουν κάποιο "πρόβλημα" εκτός από τους "παντογνώστες" και "ευαίσθητους" νεοταξίτες.

...Ποιος είπε ότι αυτός ο κόσμος τα έχει "δει όλα";

Πλησιάζει το ΤΕΛΟΣ.

Η "ζάχαρη" του λαϊκισμού δεν επαρκεί,

ώστε να επανέλθει ο "ασθενής".

Η ειρωνεία είναι πως όλοι αυτοί οι πανικοβλημένοι βλάκες με τη "στάση" τους όχι μόνον δεν βοηθάνε το σύστημα της Νέας Τάξης ν' ανακάμψει, αλλά κάνουν το αντίθετο. Αν το σύστημα μέχρι τώρα κινδύνευε από την απελπισία των φτωχών και των κοινωνικά αποκλεισμένων, τώρα σε αυτόν τον κίνδυνο προστίθεται και η ηλιθιότητα των πλούσιων και αγωνιούντων. Αν δηλαδή μέχρι τώρα οι φτωχοί είχαν λόγο ν' αμφισβητούν τη Δημοκρατία, η οποία ήταν "καπελωμένη" από τον δικομματισμό των πλούσιων, τώρα μαζί μ' αυτούς την αμφισβητούν κι αυτοί, οι οποίοι πρόσκαιρα έχασαν την εξουσία τους. Ενώ, δηλαδή, οι φτωχοί είχαν λόγο να "σύρουν" το σύστημα στη λογική τής "διελκυστίνδας", η οποία τους βολεύει - λόγω αριθμητικής υπεροχής—, τώρα μπαίνουν στο "παιχνίδι" και οι πλούσιοι.

Οι προνομιούχοι, δηλαδή, τη ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ φορά που έχασαν το "παιχνίδι" τής εξουσίας - και μάλιστα από δικά τους "λάθη" - παρασέρνονται και αμφισβητούν τους "κανονισμούς" του ...Τους "κανονισμούς" αυτούς, τους οποίους οι ίδιοι επέβαλαν, για να υπηρετήσουν τα συμφέροντά τους ...Τους "κανονισμούς" αυτούς, οι οποίοι μέχρι τώρα προστάτευαν το "σινάφι" τους και θα εξακολουθούσαν να το προστατεύουν και στο μέλλον, αν δεν ήταν τόσο βλάκες. Μία φορά δεν "πυροβόλησε" το δικό τους "πιστόλι" τής δικής τους Democracy και από τα νεύρα τους πήραν τη "βαριοπούλα" τού λαϊκισμού να το σπάσουν μόνοι τους. Αυτοί οι αυτοκτονικά αφελείς άνθρωποι επιδιώκουν τώρα να πάνε σε έναν "στίβο" σύγκρουσης, στον οποίο είναι συντριπτικά πιο αδύναμοι απ' αυτούς που προκαλούν ...Προκαλούν δηλαδή αυτούς, οι οποίοι από απελπισία και φτώχεια παρασύρθηκαν από τον λαϊκισμό και έστω και εσφαλμένα νομίζουν ότι πέτυχαν μια "νίκη" ...Τη ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ τους νίκη την αμφισβητούν - και μάλιστα με τρόπο προκλητικό - οι προνομιούχοι ...Είναι ή δεν είναι πρόκληση αυτή;

Μιλάμε για ρεκόρ βλακείας. Αυτοί, οι οποίοι αποδειγμένα έχουν όφελος από τον ασφαλή σχεδιασμό τού δικομματισμού της Democracy - ο οποίος είναι απολύτως φτιαγμένος στα μέτρα τους—, τον εγκαταλείπουν και στην ουσία τον αμφισβητούν. Τον αμφισβητούν μάλιστα με βίαιες αντιδράσεις σε ένα περιβάλλον ερεθισμένο, το οποίο μπορεί να πάρει "φωτιά" με την παραμικρή "σπίθα". Ποιον δηλαδή προκαλούν σε "σύγκρουση" πραγματοποιώντας αυτές τις μαζικές κινητοποιήσεις; Οι λίγοι, οι οποίοι για πρώτη φορά στη ζωή τους αισθάνονται ότι "έχασαν" ένα "παιχνίδι", προκαλούν τους άπειρους φτωχούς, οι οποίοι δεν έχουν ποτέ "κερδίσει" κανένα "παιχνίδι"; Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι καταγγέλλουν τον λαϊκισμό, γίνονται οι ίδιοι φορείς τού πιο επικίνδυνου και ισοπεδωτικού λαϊκισμού.

Μήπως τα "ψίχουλα" ψήφων, που πήρε παραπάνω η Κλίντον, λόγω των ιδιομορφιών τού εκλογικού συστήματος, τους δημιουργούν την ψευδαίσθηση πως είναι περισσότεροι; Δεν ξέρουν ότι και μόνον που βγαίνουν στους δρόμους "ερεθίζουν" ακόμα κι εκείνους, οι οποίοι μέσα στην "παγίδα" τού δικομματικού σχεδιασμού ψήφισαν Κλίντον, χωρίς να καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Δεν ξέρουν ότι κάθε φορά που εμφανίζονται οι βλακόφατσές τους, ερεθίζεται ο κόσμος και κάνει τα ακριβώς αντίθετα; Πόσο μάλλον όταν αυτός ο κόσμος έχει "αποφασίσει" και έχει "εκφράσει" την όποια απόφασή του και βεβαίως είναι έτοιμος να την υπερασπιστεί με κάθε τρόπο; ... Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για ρεκόρ βλακείας.

Το σύστημα δεν κινδυνεύει μόνον από την απελπισία των φτωχών, η οποία τους στρέφει εναντίον του σχεδιασμού του, αλλά κινδυνεύει και από τη βλακεία των προνομιούχων, οι οποίοι επίσης στρέφονται εναντίον του σχεδιασμού του. Το σύστημα δεν κινδυνεύει μόνον από την αδυναμία των φτωχών, η οποία τους αναγκάζει να καταβροχθίζουν τη "ζάχαρη" για να επιβιώσουν ...Το σύστημα κινδυνεύει και από τη βλακεία των πλουσίων, οι οποίοι καταβροχθίζουν ανάλογη "ζάχαρη" για να "ντοπαριστούν". Αργά αλλά σταθερά η παγκόσμια κοινωνία οδηγείται σε διχασμό και γενική ρήξη και άρα σε μια σύγκρουση, η οποία "ξεπερνάει" τη μέχρι τώρα δημοκρατική λειτουργία των εθνών. Τόλμησαν οι προνομιούχοι και έκαναν διαδηλώσεις "εναντίον" των πλειοψηφιών στην Αθήνα, στο Λονδίνο και στην Ουάσιγκτον ...Τόσα iphone 7 μαζεμένα δεν έχει ξαναδεί ο κόσμος.

Η ενιαία παγκόσμια κοινωνία διχάζεται με έναν απόλυτα κοινό κάθετο άξονα, που θα φέρει "απέναντι" τους ελάχιστους πλέον προνομιούχους τής Νέας Τάξης και τους άπειρους φτωχούς. Η κάθε "μερίδα" θα επιλέξει τη δική της ηγεσία και μέσα σε ένα πνεύμα ανεξέλεγκτου πλειοδοτικού λαϊκισμού και άκρατης δημαγωγίας θα επιδιώξει την αναμέτρηση με τους "απέναντι" ...Η διελκυστίνδα που απειλεί το σύστημα βρίσκεται προ των πυλών ...Αυτό, δηλαδή, το οποίο επί χιλιάδες χρόνια απέφευγε η εξουσία, θα το βρει "μπροστά" της ...Αυτό, το οποίο μετά τη Γαλλική Επανάσταση το "ρύθμισε" με τη "μονωτική" Democracy, θα το βρει "μπροστά" της ...Θα το βρει, γιατί κάποιοι ηλίθιοι στην Ουάσιγκτον και τη Νέα Υόρκη ήθελαν να διαλέξουν ένα "σιγουράκι", για να νικήσει η Χίλαρι.

Μιλάμε για την απόλυτη κρισιμότητα της κατάστασης. Το σύστημα θα έρθει αντιμέτωπο με μια "επανάσταση", στην οποία όλοι θα έχουν τα ίδια "όπλα" σε μια "αγεφύρωτη" σύγκρουση συμφερόντων. Αυτό είναι το σημερινό μέγα πρόβλημα για το σύστημα εξουσίας. Εδώ δεν μιλάμε πλέον για μια "ελβετική" Δημοκρατία, η οποία σε μια κανονικότητά της λύνει τα προβλήματά της με ακίνδυνα Δημοψηφίσματα. Εδώ μιλάμε για μια στιγμιαία "επανάσταση", όπου οι μάζες θα "αναμετρηθούν" με Δημοψηφίσματα. Μιλάμε για μάζες, οι οποίες οδηγούνται σε σύγκρουση και είναι νομικά "οπλισμένες" από την ίδια την εξουσία. Ούτε καν τις δυνάμεις ασφαλείας δεν θα μπορούν οι εξουσιαστές να χρησιμοποιήσουν σε περίπτωση ανατροπής τους. Μπροστά τους θα τις βρουν οι ίδιοι, αν δεν σεβαστούν το αποτέλεσμα της "επανάστασης".

Ένα παγκόσμιο Δημοψήφισμα είναι πλέον μέσα στα πλαίσια του δυνατού. Τρίτος Παγκόσμιας Πόλεμος μπορεί να μην είναι δυνατόν να γίνει, αλλά Παγκόσμιο Δημοψήφισμα-"σύγκρουση" μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της αποτυχημένης αντιμετώπισης του "Διαβήτη" όχι μόνον στις ΗΠΑ, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Η κατάσταση σε σύντομο χρονικό διάστημα θα επιδεινωθεί κι άλλο. Ο Τραμπ δεν μπορεί να εμποδίσει αυτήν την επιδείνωση. Είναι αδύνατον να κάνει κάτι σημαντικό ή χρήσιμο για το σύστημα. Ακόμα και να το ήθελε, δεν του το επιτρέπουν οι αδυναμίες τού σχεδιασμού ...Οι αδυναμίες αυτές, οι οποίες υπήρχαν εξαιτίας τής αφέλειας των σιωνιστών τοκογλύφων, οι οποίοι νόμισαν ότι με κόλπα "πεζοδρομίου" θα κατακτήσουν τον κόσμο. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης χορηγίας κερδοσκοπικής "ινσουλίνης" από τη σιωνιστική FED. Με τον τρόπο αυτόν  οι τοκογλύφοι ήθελαν να "μαζέψουν" το χρήμα από την αγορά, φορτώνοντας τους πάντες με χρέη. Δεν άφησαν ούτε ένα μεροκάματο-"ενέργειας", για να λειτουργήσουν τα "κύτταρα" της κοινωνίας, που είναι οι κοινοί εργαζόμενοι.

Πάνω σε αυτήν την αδυναμία βρήκε "πάτημα" ο λαϊκισμός τού Τραμπ, αλλά, πέραν τούτου ουδέν ...Δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα της αμερικανικής οικονομίας με τα ημίμετρα που προτείνει και τα οποία είναι γνωστικού επιπέδου "καφενείου". Τώρα αυτά τα εργαζόμενα ή άνεργα "κύτταρα" επαναστατούν, γιατί απλούστατα δεν μπορούν να επιβιώσουν. Αυτά τα "κύτταρα", λόγω των φλέγουσων αναγκών τους, θα αναζητούν όλο πιο συχνά και επιτακτικά - μέσω του λαϊκισμού - εύκολη και γρήγορη δόση "ενέργειας" για να ζήσουν. Όμως, μετά τον Τραμπ τι μπορεί να ακολουθήσει; ...Ένα ακόμα λάθος ενός ακόμα λαϊκιστή; Ακόμα κι αυτό όμως κάπου θα πρέπει να τελειώσει - αν δεν έχει ήδη τελειώσει—.

Με τη βλακεία τους οι "Πλανητάρχες" άνοιξαν μόνοι τους τον "ασκό τού Αιόλου" και αυτός, όταν ανοίξει, δεν ξανακλείνει με τίποτε. Παρέδωσαν τη μοναδική Υπερδύναμη του Πλανήτη στον λαϊκισμό και αυτό πλέον δεν μπορεί να περιοριστεί. Από τη στιγμή που η μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο "δείχνει" έναν "δρόμο", είναι βέβαιον ότι θα τον ακολουθήσουν και οι άλλοι ...Δεν μπορείς να "τιμωρήσεις" κανέναν, όταν απλά κάνει αυτό το οποίο κάνεις κι εσύ ...Δεν μπορείς να "τιμωρήσεις" τη Γαλλία ή την Ιταλία, αν κάνουν το ίδιο ...Δεν μπορείς να παραδίδεις μαθήματα ρεαλιστικής πολιτικής με τον Τραμπ ως Πρόεδρο. Η διεφθαρμένη Χίλαρι θα μπορούσε να "μαλώνει" τη Γαλλία για τη Λεπέν ...ο λαϊκιστής Τραμπ, όμως, όχι. Ο λαϊκισμός θα αρχίσει να μετατρέπει τις μέχρι τώρα ελεγχόμενες από την Υπερδύναμη κοινωνίες σε ανεξέλεγκτους όχλους ...Όχλους δισεκατομμυρίων φτωχών ανθρώπων, οι οποίοι θα βρεθούν "απέναντι" στα "καλοταϊσμένα" παιδιά των ΜΚΟ, του YOLO και των Gay Parade ...Όχλους, οι οποίοι είναι θέμα χρόνου να ζητήσουν παγκόσμιο "ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ" για την άπαξ και δια παντός επίλυση των προβλημάτων τους. 

Αυτό είναι που βολεύει τη στρατηγική όλων των πραγματικών εχθρών τού σημερινού συστήματος εξουσίας και άρα και τη δική μας ...Το δημοψηφισματικό  By pass τής Democracy. Μόνοι τους οι ισχυροί "ακυρώνουν" όλες τις "ασφάλειες" του συστήματος. Ο λαϊκισμός φέρνει τα Δημοψηφίσματα και τα Δημοψηφίσματα είναι θέμα χρόνου να φέρουν έξω από την "πόρτα" τού Συστήματος τον πραγματικό ΕΧΘΡΟ του. Ποιος είναι αυτός; Ποιος είναι ο εχθρός τής σιωνιστικής και μονεταριστικής Νέας Τάξης; ...Ο ελληνισμός ...Ο αυτοκρατορικός ελληνισμός. Ο εχθρός των τοκογλυφικών ΚΤΗΝΩΝ είναι οι φιλόσοφοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Ο εχθρός τής "βραχυκυκλωμένης" αγγλοσαξονικής Democracy είναι η ελληνική Δημοκρατία. Ο εχθρός τής σταλινοναζιστικής "συμμορίας" των ανίκανων είναι η ελληνική ατομική Αριστεία, όπως την έχει "δώσει" ο Όμηρος σε όλες τις γενιές των Ελλήνων ...Από το Αιέν κλέβειν να πάμε στο Αιέν ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ. 

Η σύγκρουση των Κόσμων είναι αναπόφευκτη. Η σύγκρουση των πολιτισμικών μοντέλων τους συγκεκριμένα. Η ανθρωπότητα θα πρέπει να αποφασίσει για την πορεία της ...Θα γίνουμε άνθρωποι ή θα παραμείνουμε καταναλωτικά ζώα; ...Θα γίνουμε πολίτες ή θα παραμείνουμε πελάτες; ...Θα ζούμε σε μια ελεύθερη κοινωνία ή θα επιμείνουμε στην ελεύθερη αγορά; Αργά ή γρήγορα θα τεθεί στην ανθρωπότητα το ερώτημα εκείνο, το οποίο τρομοκρατεί τους σιωνιστές τοκογλύφους της Νέας Τάξης.

Νέα Τάξη ...ή... Εποχή του Υδροχόου;

Σιωνιστές Τραπεζίτες ...ή ...Έλληνες Φιλόσοφοι;

Εμείς εδώ είμαστε και περιμένουμε. Το Θηρίο τής Νέας Τάξης έτσι κι αλλιώς βρίσκεται ένα "βήμα" πριν το "κώμα". Αν κρίνουμε από την κατάσταση των "εκλεκτών" του, έχει ήδη "απώλεια συνείδησης", ταραχή, πονοκέφαλους, ταχυκαρδία, πείνα, ζαλάδα, σύγχυση κλπ.. Ως εκ τούτου δεν πρόκειται να πάει πουθενά. Ό,τι και να αποφασίσει η FED για τη χορήγηση των "φαρμάκων" των επιτοκίων, είναι δώρον άδωρον, γιατί ο ασθενής έχει ξεπεράσει το όριο τής "επιστήμης" ...Τώρα έχουν σηκώσει τα "χέρια" ψηλά και μόνον στον Θεό μπορούν να ελπίζουν ...Θα τους μείνει η "ινσουλίνη" και η "γλυκόζη" στα χέρια ...Ούτε το ένα τους σώζει ούτε το άλλο ...Τζάμπα σκέφτεται η σιωνίστρια Τζάνετ Γέλεν τι είδους "ένεση" συμφέρει να κάνει στον "άρρωστο"...

...Χάνει χρόνο και αυτό είναι εις βάρος της, γιατί καθημερινά προστίθεται νέος κόσμος με πολύ μίσος απέναντί στο σύστημα. Όσο η Νέα Τάξη καθυστερεί να ζητήσει βοήθεια, τόσο το χειρότερο γι' αυτήν. Το ένα "άκρο" μετά το άλλο θα οδηγείται στη "σήψη" και θα πρέπει να ακρωτηριαστεί. Μετά την Ελλάδα τού Τσίπρα, τη Βρετανία του Φάραντζ και τις ΗΠΑ του Τραμπ, έρχονται η Γαλλία της Λεπέν, η Ιταλία τού Γκρίλο κλπ.. Όσο καθυστερεί τόσο πιο πολύ "πλησιάζει" τον "θάνατο" του και αυτό απειλεί περισσότερο τους έχοντες παρά τους μη έχοντες ...Οι "Αντουανέτες" είναι αυτές, οι οποίες έχουν να χάσουν και όχι οι πεινασμένοι. Οι έχοντες πρέπει να βιαστούν να προλάβουν τη γενική κατάρρευση του συστήματος, γιατί οι έχοντες συνήθως τα χάνουν ΟΛΑ και διακοσμούν "παλούκια".  

Εμείς ανά πάσα στιγμή μπορούμε να το "θεραπεύσουμε". Έχουμε ήδη έτοιμη και καταγεγραμμένη τη θεραπευτική "αγωγή". Θέμα ολίγων εβδομάδων είναι να επιλυθούν ΟΛΑ τα προβλήματα της παγκόσμιας κοινωνίας. Με συνοπτικές διαδικασίες μπορεί η ανθρωπότητα να βγει από τον "βούρκο" της Νέας Τάξης ...Να "ξυπνήσει" από το "κώμα" των ηλιθίων τοκογλύφων. Στο ανέκδοτο βιβλίο με τις "Λύσεις των προβλημάτων τού Παγκόσμιου Συστήματος" περιγράφουμε ό,τι πρέπει να γίνει και τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει. Εκεί θα μάθει ο άνθρωπος πώς θα γίνει "βήμα προς βήμα" ή "αποθεραπεία" του ...Θα τα μάθει όλα ...Θα μάθει την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει εξαιτίας τής "αρρώστιας" του και την κατάσταση που θα ακολουθήσει μετά την "αποθεραπεία" του ...Τα πάντα υπάρχουν έτοιμα ...Δεν χρειάζεται να περιμένουμε να γίνουν έρευνες και μελέτες ...Έχουν γίνει αυτές, σε χρόνο ανύποπτο.

Έχουμε επίσης και την ανέκδοτη "Κρίση τού Κόσμου", για να λάβουν γνώση όλοι για το "οικονομικό" σκέλος τής υπόθεσης ...Να ξέρουν όλοι πού θα σταλεί ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ τής "θεραπείας". Γνωρίζουν οι Σιωνιστές - ως "επενδυτές" τής ιδιωτικής υγείας των ΗΠΑ - ότι η θεραπεία έχει κόστος ...Πολύ υψηλό κόστος, όταν πρόκειται για θανάσιμη απειλή ...Στη Wall Street και στους δανειστές μας θα πάει αυτός ο Λογαριασμός, και θα τον πληρώσουν αναγκαστικά ...Πάει "πακέτο" με τη θεραπεία. Όποιος προκάλεσε την "αρρώστια" τής παγκόσμιας κοινωνίας, θα χρεωθεί και τα έξοδα της "θεραπείας" της.

Ειδικός ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ περιμένει και τους ανώμαλους, ομοφυλόφιλους, κλέφτες και ψεύτες, οι οποίοι ως "αριστεροδεξιά" συμμορία πρόδωσαν την Ελλάδα. Μαζί μ' αυτούς και όλοι οι ξένοι που συνωμότησαν προσωπικά για το "σφαγείο" των Μνημονίων. "Μήνυμα" από το Βερολίνο έστειλε ο εγκληματίας Ομπάμα με τη Μέρκελ ότι αποτελεί κοινή απόφασή τους να διατηρηθεί πάση θυσία η Νέα Τάξη τού Σόρος και εμείς ..."ανατριχιάσαμε" ..."Ανατριχιάζουμε" κάθε φορά που τα "αστροπελέκια" σκέφτονται κι αποφασίζουν.

Μετά το αναπάντεχο "αυτογκόλ" τους, θα ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ακόμα πιο ευχάριστα. Έτσι κι αλλιώς ο χρόνος πλέον "τρέχει" εις βάρος τους. Έχουν κάνει τόσα λάθη, που μέσα σε ένα απόγευμα μπορούν να χάσουν την εξουσία, χωρίς καν να το καταλάβουν ...Εμείς δεν βιαζόμαστε ...βιάζεται αυτός, ο οποίος έχει ανάγκη να σωθεί ...Αυτός, ο οποίος σέρνεται ετοιμοθάνατος στην έρημο είναι εκείνος που βιάζεται να βγει απ' αυτήν και όχι εκείνος, ο οποίος κάθεται δίπλα στο πηγάδι της οάσεως.

Τραϊανού Παναγιώτης

Δημιουργός της θεωρίας του Υδροχόου

 

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2016/11/aquarius-ante-portas.html