Το έγκλημα του ΔΝΤ

Ο «φονιάς» της Ιπποκράτους και ο τραβεστί «συνένοχος» της Συγγρού.

Τα μεγάλα «μυστικά» της μεταπολίτευσης.

Τι σχέση έχει ο Μητσοτάκης με τον Αντωνάκη;

Γιατί ο γιος του «κομμουνιστή» Ψυχάρη ανέλαβε σύμβουλος της ΝΔ;

Ποιοι μας οδήγησαν στο ΔΝΤ και την καταστροφή;

Πολλές φορές συνηθίζουμε να λέμε ότι η ζωή "πλέκει" σενάρια, τα οποία είναι αξεπέραστα ακόμα και για τον πιο ευφάνταστο σεναριογράφο. Σενάρια πέρα και πάνω από κάθε ανθρώπινη φαντασία. Ένα τέτοιο ασυναγώνιστο σενάριό της βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά μας και το οποίο αφορά την πολιτική μας σκηνή. Για άλλη μια φορά μπροστά στα μάτια μας η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία. Από τους χιλιάδες δρόμους της πρωτεύουσας, η ηγεσία της ΝΔ επέλεξε εκείνον τον δρόμο, που η φήμη του την απειλεί με "αποκαλύψεις" ...Εκείνον τον δρόμο, που δημιουργεί επικίνδυνους συνειρμούς ...Εκείνον, που θα έπρεπε να αποφύγει ακόμα κι αν την απειλούσαν με ένα πιστόλι στο "κρόταφο". Από ποιον επιλέχθηκε; Από εκείνον, ο οποίος ήταν αυτός, που θα είχε τη μεγαλύτερη ζημιά από τέτοιου είδους συνειρμούς.

Σε τι είδους συνειρμούς αναφερόμαστε; Για τι ακριβώς είναι γνωστή η Συγγρού; Για τους "τραβεστί", που κάνουν "πιάτσα" στους παραδρόμους της. Τι ακριβώς όμως περιγράφει ο όρος "τραβεστί"; Ο όρος αυτός δεν έχει καμία σχέση με γενετήσιες ανωμαλίες ή σεξουαλικές προτιμήσεις. Ο όρος είναι λατινικός και σημαίνει τη μεταμφίεση. ..."Δια" της "ενδύσεως" ή της "επενδύσεως"... θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε ελεύθερα. "Τραβεστί", λοιπόν, είναι ένας "μεταμφιεσμένος", ο οποίος παριστάνει κάτι που δεν είναι. Ο απλά μεταμφιεσμένος, που, πέρα από τη μεταμφίεσή του, δεν έχει κάνει τίποτε άλλο που ν' αλλάζει τη φύση του. Στην προκειμένη περίπτωση είναι ο άνδρας, που, φορώντας απλά γυναικεία ρούχα, παριστάνει τη γυναίκα. Μια πράξη απλή όσο απλή είναι μια καρναβαλίστικη μεταμφίεση.

 

Τι σχέση έχει αυτό το πράγμα με τη ΝΔ; ...Μεγάλη ...Πολλή μεγάλη ...Τόσο μεγάλη, που θα τρόμαζε ο Μητσοτάκης ή ο Σαμαράς, αν συνειδητοποιούσαν πόσο μεγάλη "πατάτα" ήταν αυτή η μετακόμιση. Θα τρόμαζαν και μόνον στη σκέψη του τι θα τους κόστιζε, αν αυτή γινόταν αντιληπτή από τη μεγάλη μάζα του ελληνικού λαού ...Ειδικά των πολιτών που είναι δεξιοί και νομίζουν ότι και η ΝΔ —ως κόμμα— είναι δεξιά ...Των πολιτών αυτών, που σήμερα δεν καταλαβαίνουν ότι η μητσοτακική και κατ’ επέκταση σαμαρική ΝΔ είναι "τραβεστί" της Δεξιάς. Η ΝΔ είναι ένα κόμμα, που παριστάνει το δεξιό, ενώ είναι κάτι άλλο. Παριστάνει τη δεξιά, γιατί τα αφεντικά της δεν είναι τέτοια. Παριστάνει τη δεξιά, αλλά έχει ως στόχο της να προστατεύσει τους ιδιοκτήτες της και αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τη Δεξιά.

Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης .

Επειδή εμείς είμαστε της σωκρατικής λογικής και μας αρέσει να "εκμαιεύουμε" την απάντηση από τον αναγνώστη, προκειμένου να τον βάζουμε να σκέφτεται πάνω σε "στέρεες" βάσεις, θα επιχειρήσουμε να τον βάλουμε να βγάλει μόνος του τις απαντήσεις από τα σημερινά μυστήρια. Ρωτάμε λοιπόν τα πλέον προφανή, που είναι γνωστά σε όλους. Τι ακριβώς είναι η ΝΔ σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ και πώς μπορούν να συνεργάζονται; Υπάρχει συνεκτικό "στοιχείο", που να συνδέει τα τρία "ξένα" κόμματα της συγκυβέρνησης μεταξύ τους; Είναι τόσο "ξένα" μεταξύ τους το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΛΑΟΣ όσο θέλουν να μας δείχνουν οι αρχηγοί τους και βέβαια οι "δανειστές" μας, οι οποίοι κατά καιρούς τους ζητάνε τις υπογραφές τους; Τι πραγματικά "ενώνει" τον Παπανδρέου, με τον Σαμαρά και τον Καρατζαφέρη;

Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να βγάλουμε μια άκρη. Η ΝΔ δεν είναι μια αυτοτελής πολιτική "δημιουργία", η οποία ξεκινάει την ύπαρξή της από την "αυγή" της Μεταπολίτευσης. Η ΝΔ είναι η "συνέχεια" της Δεξιάς, η οποία κάποτε υποτίθεται πως ήταν "βασιλική". Το ΠΑΣΟΚ έχει ένα ανάλογο background. Είναι η "συνέχεια" της βενιζελικής παράταξης, η οποία κάποτε επίσηςυποτίθεται πως ήταν "αντιβασιλική".

Αυτοί δεν είναι οι υποτίθεται δύο μεγάλοι πόλοι, που διχάζουν εδώ και έναν αιώνα την πατρίδα μας και τον ελληνικό λαό; Γιατί λέμε υποτίθεται; Γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν πλέον οι αντίπαλοι, που κάποτε δίχαζαν τον ελληνικό λαό. Ο ένας έχει "καταπιεί" τον άλλο και απλά —για λόγους στρατηγικής— εμφανίζονται να υπάρχουν σαν αντίπαλοι, ενώ αυτό δεν συμβαίνει. Απλά συντηρούν ένα διχαστικό "παιχνίδι", το οποίο παλαιότερα ήταν τέτοιο, ενώ τώρα δεν είναι ...Ένα παιχνίδι, το οποίο το ξέρουν καλά και τους διατηρεί σε μόνιμη επαφή με την εξουσία ...Ένα παιχνίδι, όπου "παίκτες" είναι δύο μεγάλες συμμορίες ιδιωτών που παριστάνουν τους κομματάρχες και "διχάζουν" τον λαό, εμφανιζόμενοι σαν "παραταξιάρχες" ...Η συμμορία του τέως βασιλιά και η συμμορία του Βενιζέλου.

Αυτές οι συμμορίες, οι οποίες μονοπωλούν την εξουσία για περίπου έναν αιώνα στην Ελλάδα, είναι αυτές, οι οποίες τελικά "μεταλλάχθηκαν" σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Εδώ τίθεται και το πρώτο και πλέον βασικό ερώτημα. Τα σημερινά κόμματα είναι πραγματικά "μεταλλάξεις" εκείνων των παρατάξεων ή μήπως πρόκειται για "παράσταση"; Αν το ΠΑΣΟΚ είναι πραγματικά η μετάλλαξη της παλαιάς βενιζελικής παράταξης, πόσο αυθεντική μετάλλαξη της βασιλικής παράταξης είναι η ΝΔ; Πόσο αυθεντική μπορεί να είναι μια παράταξη, της οποίας ο βασιλικός "ιδιοκτήτης" είναι απών και τον απόλυτο έλεγχό της τον διατηρεί ο ανιψιός του Βενιζέλου; Πόσο αυθεντική μπορεί να είναι μια παράταξη, της οποίας ο σημερινός ηγέτης είναι ο εγγονός του Μπενάκη, που υπήρξε ο βασικός συνεργάτης του Βενιζέλου; Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που αναζητούμε το "τραβεστί" της Συγγρού;

Στη Μεταπολίτευση στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ Δεξιά. Υπήρξε μόνον το "πτώμα" της Δεξιάς, όπως το περιέφεραν οι νικητές βενιζελικοί ...Ένα "ζόμπι", που το "βίαζαν" όποτε ήθελαν, γιατί απλούστατα είχε "προδοθεί" εκ των έσω ...Πολύ "έσω", αν σκεφτεί κάποιος ότι ο μεγάλος προδότης της Δεξιάς ήταν αυτός, ο οποίος καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης εμφανιζόταν σαν ο ιερός της "μόσχος" ...Το "καμάρι" της, που εμφανιζόταν σαν "εθνάρχης" της. 

Με ηγέτη της αυτόν, η Δεξιά έδωσε την παντοκρατορία σε έναν αμερικανοεβραίο καραγκιόζη, ο οποίος επί σχεδόν τριάντα χρόνια εξουσίαζε με το σύνθημα ..."ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά". Αν γνωρίζει κάποιος την πορεία των πραγμάτων, μπορεί να καταλάβει τι συνέβη και πόσο κορόιδο πιάστηκε ο ελληνικός λαός. Ο λαός, ο οποίος εγκλωβίστηκε σε ένα "στημένο" παιχνίδι και περίμενε να "σωθεί" από προδότες και χαφιέδες ξένων υπηρεσιών.

...Χαφιέδες, που όχι απλά διακρίθηκαν, αλλά στην κυριολεξία αποθεώθηκαν στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Όλη αυτή η κατάσταση δεν προέκυψε από τύχη. Τα πάντα ήταν "στημένα" με έναν τρόπο αριστοτεχνικό ...Με έναν κινηματογραφικό τρόπo...

Θα ξεκινήσουμε, απαντώντας στο βασικό ερώτημα, το οποίο προκύπτει από αυτήν την αναζήτηση. Ποιος έκανε τους Παπανδρέου πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής; Αυτός, ο οποίος έκανε τον "ξοφλημένο" "Γέρο" μεγαλοπαράγοντα της ελληνικής πολιτικής σκηνής ...Ο Καραμανλής. Πώς; Στήνοντας μαζί του την παράσταση του "Ανένδοτου".

Ο ξοφλημένος Πρωθυπουργός, που μας οδήγησε στον εμφύλιο, έγινε, εξαιτίας του Καραμανλή, ο δήθεν εκφραστής της αντιδεξιάς τάσης στην Ελλάδα. Ένα όρθιο βλακόμουτρο, που, όταν δεν σαχλαμάριζε, σαλιάριζε. Ήταν αυτός, που, εξαιτίας του Καραμανλή, κηδεύτηκε σαν "Γέρος της Δημοκρατίας". Αυτό ήταν το "θαύμα" του Καραμανλή και ήταν ένα θαύμα, το οποίο, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω, ήταν κατόπιν παραγγελίας. Δεν ήταν δυνατόν να ήταν κάτι διαφορετικό ή απλά συγκυρία της τύχης. 

Σε μια εποχή απόλυτης κυριαρχίας τού Παλατιού και της Δεξιάς, ο Καραμανλής πήγε και με "βίες και νοθείες" έκανε το ανούσιο και το "περιττό", απλά και μόνο για ν' αναστήσει τους "πεθαμένους". Γιατί είμαστε σίγουροι ότι αυτό ήταν "κόλπο" και όχι ένα πολιτικό σφάλμα; Για απλούς λόγους, που όμως απαιτούν την απόλυτη προσήλωση του παρατηρητή στα πραγματικά δεδομένα του πολιτικού "σεναρίου" και όχι σ' αυτά που εμφανίζονται σαν τέτοια.

 

Τι σημαίνει αυτό; Η παραδοσιακή Δεξιά στην Ελλάδα ήταν βασιλική και άρα αγγλόφιλη. Όμως, εκείνη την εποχή της απόλυτης ισχύος της Δεξιάς στην Ελλάδα παγκοσμίως "μεσουρανούσε" ο αμερικανισμός. Υπήρχε δηλαδή μια δυσαρμονία. Στην εποχή που οι άνθρωποι των Βρετανών ήταν πανίσχυροι στην Ελλάδα, η ίδια η Βρετανία παρήκμαζε στη διεθνή σκηνή. Οι ΗΠΑ όμως, ως φυλετικά "αδερφή" και ιδεολογικά σύμμαχος της Βρετανίας, δεν μπορούσε να σφετεριστεί την Ελλάδα και να της την αρπάξει από τα "χέρια" της. Η Ελλάδα ήταν από τα πολυτιμότερα "πετράδια" του βρετανικού στέμματος. Οποιαδήποτε απόπειρα των Αμερικανών να την σφετεριστούν θα τους έφερνε απέναντι στους Βρετανούς και αυτό δεν ήταν και τόσο "υγιεινό" για τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό τους. Μόνον με πονηριά μπορούσαν να την αποσπάσουν ...και αυτό και έκαναν....................

Εκφραστής αυτών των βρετανικών "δικαιωμάτων" στην Ελλάδα ήταν το Παλάτι και η επίσημη Δεξιά, όπως αυτό την εξέφραζε εκείνη την εποχή. Πού μπορούσαν να "επενδύσουν" οι Αμερικανοί; Στο αντίπαλο "δέος". Στους λεγόμενους αντιβασιλικούς, οι οποίοι ήταν οι Βενιζελικοί. Τα δήθεν παιδιά της "αμύνης", που είχαν ξαναπροσπαθήσει να διώξουν τον βασιλιά. Όμως, αυτός ο αντιβασιλικός "πόλος" εκείνη την εποχή δεν ήταν και στα καλύτερά του. Στην κυριολεξία βρισκόταν σε απόλυτη παρακμή ...Μια παρακμή ντροπής και όχι επειδή ο ελληνικός λαός εκτιμούσε ιδιαίτερα τον βασιλικό θεσμό. Ήταν ένα "δέος", που το "έσερνε" η βασιλική Δεξιά από πλατεία σε πλατεία σαν την αρκούδα τη "χορεύτρια". Γιατί; Γιατί εκείνο το "δέος" είχε "στιγματιστεί" στα χρόνια της Κατοχής. Είχε συνεργαστεί με τους Ναζί και η Δεξιά το εκβίαζε. Ηγέτης εκείνου του "δέους" ήταν ο Πρωθυπουργός του εμφυλίου και γνωστός στο πανελλήνιο καραγκιόζης Παπανδρέου. Ένα πρόσωπο μισητό για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων και κυρίως των αριστερών.

Δυστυχώς για τους Αμερικανούς, αυτούς είχαν μόνον διαθέσιμους και με αυτούς έπρεπε να συνεργαστούν. Τι έπρεπε να κάνουν; Να βελτιώσουν λίγο την εικόνα τους. Να δώσουν σε αυτήν την "παράταξη" την απαιτούμενη "αίγλη". Να μεταμορφώσουν αυτό το λαομίσητο πρόσωπο σε λαοφιλή ηγέτη. Να διαγράψουν τα εγκλήματά του και τα "παπατζηλίκια" του και να τον εμφανίσουν σαν "μάρτυρα" της Δημοκρατία.

 Σε αυτήν τη φάση του έργου έρχονται και μπαίνουν οι βασικοί πρωταγωνιστές τής Μεταπολίτευσης. Ποιος "έσωσε" τον γέρο Παπανδρέου από την ατιμωτική λήθη που δικαιούνταν; Ποιος έσωσε τον "γέρο", ο οποίος υποσχόταν "λαοκρατία" την ίδια ώρα που έδινε εντολή να θερίσουν τον κόσμο στα Δεκεμβριανά; Ποιος έσωσε τον "γέρο", ο οποίος εμπνεύστηκε και δρομολόγησε τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των αριστερών στην Ελλάδα; Ποιος έσωσε τον "μισθοφόρο", που στην κυριολεξία έκανε όλες τις "βρομοδουλειές" της Δεξιάς; ...Ο Καραμανλής τον έσωσε.

.

..Ο Καραμανλής, που του έδωσε το δικαίωμα να παριστάνει εκ του ασφαλούς τον "αντιδεξιό" ήρωα και εκφραστή των δημοκρατών Ελλήνων ...Ο Καραμανλής, που του έδωσε τη δυνατότητα να κάνει τον "Ανένδοτο". Όμως, ο Καραμανλής δεν έσωσε μόνο τον γέρο". Έσωσε και τον γιο του. Ποιος αναγνώρισε πρώτος την "επιστημοσύνη" του δήθεν οικονομολόγου Ανδρέα; Ποιος, στην εποχή που ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν απλά ο "παπατζής" της κοινωνίας, έφερε τον "Αμερικανό" γιο του για να τον βάλει στο "παιχνίδι" της εξουσίας; ...Να τον βάλει στα δημόσια πράγματα της χώρας και να τον "γνωρίσει" στον αμερικανόφιλο παρακρατικό μηχανισμό; ...Τον δικό του παρακρατικό μηχανισμό, που λειτουργούσε εις βάρος του βασιλικού αντιστοίχου του; ...Ο Καραμανλής ...Ο μέγας ευεργέτης των Παπανδρέου ...Ο "σωτήρας" τους.

 Τι ήταν όμως ο Καραμανλής, που τα έκανε όλα αυτά; Ένας μεγαλοπαράγοντας της Δεξιάς, ο οποίος έφτασε στην κορυφή της παράταξής του φυσιολογικά και άρα με τη "σειρά" του; Όχι βέβαια. Ο Καραμανλής ήταν ένας τριτοκλασσάτος δεξιός ...Ένα "τίποτε" από την επαρχία, που προσπαθούσε να "επιπλεύσει" με όλα τα μέσα σε μια Δεξιά "γαλαζοαίματων" της πρωτεύουσας ...Ο Κιουπιοΐτης ημιαγράμματος δικηγοράκος της σειράς. Ένας άνθρωπος, ο οποίος είχε από νωρίς "δείξει" το ποιόν του. Μιλάμε για "μεγάλο" πατριώτη που έδειξε εξ’ αρχής την αγάπη του προς την πατρίδα.

Τέσσερις μήνες υπηρέτησε όλους κι όλους στον ελληνικό στρατό, για να μην χάσει το σύνολο των προνομίων του πολίτη, κάνοντας χρήση των ευνοϊκών διατάξεων περί πολυτέκνων. Όταν όμως έγινε ο πόλεμος του '40, δεν στρατεύτηκε καν, γιατί το παιδί των πολυτέκνων "θυμήθηκε" πως ήταν βαρήκοος. Στην πιο μεγάλη στιγμή του ελληνικού έθνους ένας νέος τριαντατριών ετών μάζευε χαρτόσημα και δικαιολογητικά, για να μην συμμετάσχει. Στην πιο δύσκολη εποχή του ελληνικού έθνους ο μελλοντικός "εθνάρχης" έτρεχε στις υπηρεσίες μαζί με τους κλητήρες. Στον πόλεμο αυτόν, όπου διακρίθηκαν ακόμα και οι απλές γυναίκες της Ηπείρου, ο "πατριώτης" από τη Μακεδονία δεν έφυγε καν από την Αθήνα.

Δεν μπορούσε ο Καραμανλής να συμμετάσχει στον πόλεμο. Θέλει οξύτατη ακοή για να φορτώνεις τα μουλάρια του στρατού με πολεμοφόδια ή να κουβαλάς τις "πάπιες" στα στρατιωτικά νοσοκομεία. Την ίδια "ηρωική" στάση κράτησε και στα εφιαλτικά χρόνια που ακολούθησαν. Στη γερμανική κατοχή, σαν γνήσιο "τρωκτικό" που ήταν, πήγε κρύφτηκε στην "τρύπα" του. Ούτε τον είδε ούτε τον άκουσε κανένας εκείνη την εποχή. Δειλός, με όλη τη σημασία της λέξης. Δειλός με τη "βούλα" και βεβαίως με την άδεια του δημοσίου. Γι' αυτόν τον λόγο λέμε ότι από νωρίς ο Καραμανλής είχε δείξει το ποιόν του. Ένας άνθρωπος, που μπορεί να "πουλήσει" την πατρίδα του, όταν αυτή τον έχει ανάγκη, μπορεί να "πουλήσει" και την παράταξή του ή το κόμμα του. Αυτός ήταν ο Καραμανλής και αυτό το γνώριζαν πολλές υπηρεσίες, φανερές και μυστικές, ντόπιες και ξένες.

Άποψή μας είναι ότι, εξαιτίας εκείνης της στάσης του, απέκτησε τα χαρακτηριστικά που τον διέκριναν στην υπόλοιπη ζωή του. Χαρακτηριστικά, τα οποία αποκαλύπτουν τεράστιες ανασφάλειες και άπειρα κόμπλεξ. Χαρακτηριστικά, τα οποία θα μπορούσαμε να τα συγκεντρώσουμε υπό τον τίτλο τού "συνδρόμου του ανίκανου".

Από τη στιγμή που, όταν έπρεπε να πολεμήσει τους Ναζί, προτίμησε να κρυφτεί σαν "ασβός" σε μια τρύπα, ήταν αναγκασμένος στη συνέχεια να παριστάνει τον οξύθυμο και τον γενναίο, που έβριζε και πετούσε τασάκια στα δουλικά της εξουσίας. Όταν έπρεπε να πετάξει κάτι σε ξένους εισβολείς πήγε και κρύφτηκε. Μετά πετούσε ό,τι έβρισκε μπροστά του σε γνωστούς και φίλους. Ο "τρομερός" Καραμανλής, που δήθεν δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του, αλλά, όταν έπρεπε να σηκώσει το ίδιο το "σπαθί" του, διαπίστωσε ο ίδιος —και όλη η κοινωνία— ότι ήταν πιο "μαλακό" και από "χαλβά".

Αυτός ο "πατριώτης" έγινε ο βασικός Πρωθυπουργός της υποτιθέμενης δεξιάς μεταπολεμικής περιόδου. Αυτός έκανε όλα τα "λάθη" για το Παλάτι και κατ’ επέκταση για την αγγλόφιλη Δεξιά. Αυτός, ως βασιλικός Πρωθυπουργός, "ξεκοκάλισε" όλο το βασιλικό παρακράτος της Δεξιάς....

 

Στην εποχή δηλαδή που το Παλάτι στην κυριολεξία εκβίαζε τους κορυφαίους βενιζελικούς για τον δωσιλογισμό τους, ο Καραμανλής —με υπόδειξη των Αμερικανών— χρησιμοποιούσε στην κυβέρνησή του παλιούς δωσίλογους, για να το εκθέτει ...Ο "αθώος" Καραμανλής, που στις μέρες του σκοτώθηκε ο Λαμπράκης και ο ίδιος δεν "γνώριζε" ποιος κυβερνά τον τόπο ...Ο "φουνταριστός" στη Δεξιά Καραμανλής, ο οποίος επέλεξε να κάνει την "έξοδό" του όταν οι αγγλόφιλοι βασιλείς έκαναν "επίσκεψη" στο Λονδίνο.

 Αυτός ήταν που έκανε από την πλευρά της αγγλόφιλης Δεξιάς όλα τα "λάθη", που ωφελούσαν την αμερικανική πολιτική. Άρα; Άρα τι αναζητούμε; Το λόγο της επιλογής του από το Παλάτι ...Τον λόγο της επιλογής τού Καραμανλή για τη θέση του Πρωθυπουργού, που μοίραζε ευκαιρίες για "Ανένδοτους" σε ξοφλημένους φασίστες και κρατικές θέσεις σε "δευτεράντζες" Αμερικανούς οικονομολόγους. 

Είναι σημαντικό, δηλαδή, ν' αναζητήσουμε τα "ελατήρια" της καριέρας του Καραμανλή. Μόνοι τους τον επέλεξαν οι "Άνακτες" και άρα μόνοι τους έβγαλαν τα "μάτια" τους; Μόνοι τους αποφάσισαν να τον ευνοήσουν επιδεικτικά και προκλητικά έναντι κάποιων άλλων πιο επιφανών δεξιών; Για ποιον λόγο ο βασιλιάς και το περιβάλλον του τον επέλεξαν να παραλάβει την Πρωθυπουργία εις βάρος του Στεφανόπουλου ή του Κανελλοπούλου;

Η ιστορία μάς λέει πως αυτό δεν ήταν κάτι που το σκέφτηκαν μόνοι τους. Είναι γνωστό —από τα επίσημα ιστορικά στοιχεία— πως αυτό το έκαναν κατόπιν πιέσεως των Αμερικανών. Σε αμερικανικές πιέσεις υποχώρησαν και τοποθέτησαν τον Καραμανλή στην Πρωθυπουργία.

Αφού λοιπόν οι Αμερικανοί, μέσω του Καραμανλή, έχτισαν τον "μύθο" του "Δημοκρατικού Κέντρου", το έστρεψαν εναντίον του Παλατιού σε έναν διαρκή πόλεμο φθοράς. Γιατί; Γιατί δεν μπορούσαν να το επιβάλουν στην εξουσία, παρακάμπτοντας το αγγλόφιλο Παλάτι. Έπρεπε να μεθοδεύσουν τα πράγματα, για να ξεφορτωθούν αυτό το Παλάτι. Γι' αυτόν τον λόγο έστρεψαν το Κέντρο εμμέσως εναντίον του, για να μην φανεί ο στόχος τους. Γιατί; Γιατί το Παλάτι δεν ήταν τόσο εύκολο να το "ξεφορτωθούν". Ήταν βαθιά "ριζωμένο" στη Δεξιά και δεν ήταν δυνατόν να "ξηλωθεί" με ήπιο τρόπο..

 

Ήταν δεδομένο λοιπόν ότι οι Αμερικανοί, προκειμένου να διεκδικήσουν την Ελλάδα από το βρετανικό "στέμμα", θα επιχειρούσαν να το κάνουν με τον μόνο τρόπο που θα μπορούσαν και ήταν η "ανωμαλία". Η αγαπημένη "ανωμαλία" για τους Αμερικανούς ήταν το στρατιωτικό πραξικόπημα, που οδηγούσε σε αντίστοιχη Χούντα και αυτό επιχείρησαν να επαναλάβουν στην Ελλάδα

Με βάση λοιπόν αυτά τα δεδομένα στη σκέψη μας, είναι προφανές πλέον αυτό το οποίο έγινε. Μέσα σε κάποιο γραφείο της Αμερικανικής Πρεσβείας Παπανδρέου, Μητσοτάκης και κάποιοι άλλοι "δημοκράτες" αποφάσισαν να "γράψουν" μόνοι τους την ιστορία. Αποφάσισαν να "επενδύσουν" στη Χούντα, για να εισπράξουν στη μετά τη Χούντα εποχή.

Εξ’ αρχής δηλαδή ήταν μοιρασμένοι οι ρόλοι της Μεταπολίτευσης και δεν προέκυψαν ως δια μαγείας. Ο Παπανδρέου, λόγω ονόματος, θα αναλάμβανε την ηγεσία του αμερικανόφιλου κόμματος, το οποίο θα μονοπωλούσε την εξουσία στα χρόνια της Μεταπολίτευσης ...Του όποιου κόμματος αποφάσιζαν μόνοι τους να διαδεχθεί το βενιζελικό "Κέντρο". Ο Μητσοτάκης από την πλευρά του θα είχε ακόμα πιο δύσκολη δουλειά. Θα λειτουργούσε ως "κομάντο" του βενιζελισμού. Θα έκανε το "άλμα" στην άλλη πλευρά. Θα έκανε τη "βρόμικη" δουλειά, εφόσον θα αναλάμβανε να "αλώσει" τη Δεξιά, ώστε να μην σηκώσει ποτέ "κεφάλι".

Σε αυτό το παιχνίδι καθοριστικός παράγοντας θα ήταν ο Καραμανλής. Κάποιος έπρεπε ν' ανοίξει την "κερκόπορτα" της Δεξιάς και ο Καραμανλής ήταν ο ιδανικός προδότης. 

Αυτό ήταν το μεγάλο κόλπο των βενιζελικών. Οι πρώην γερμανόδουλοι συνεργάτες των Ναζί άλλαξαν "πλατφόρμα" και έκαναν τα ίδια ως αμερικανόδουλοι και υπέρ των ΗΠΑ. Αυτοί οι προδότες —και για να εξυπηρετήσουν τα υπερατλαντικά "αφεντικά" τους— δρομολόγησαν την αμερικανόδουλη Χούντα. Με ποιον στόχο; Στόχος τους ήταν να γκρεμίσουν τον βασικό πυλώνα της αγγλόφιλης Δεξιάς, που ήταν το Παλάτι ...Ένα Παλάτι, το οποίο ήταν βέβαιο πως χωρίς όπλα δεν θα εγκατέλειπε τη χώρα.

Απλά πράγματα. Τρεις συνωμότες μάς έβαλαν στη Χούντα και την "κοπάνησαν". Ο ένας παρίστανε τον καθηγητή στις ΗΠΑ, ο άλλος μάθαινε γκολφ στο Παρίσι και ο άλλος παρίστανε τον "άγνωστο" στην ίδια πόλη του "φωτός". Γιατί; Για ν' αφήσουν στην Ελλάδα τη Χούντα να κάνει απερίσπαστη τη δουλειά της. Για να μην χρεώνονται οι ίδιοι την πολυτελή αναμονή του "επενδυτή". Να μην τους βλέπει ο κόσμος να βλέπουν τη Δημοκρατία να "σκυλεύεται" και οι ίδιοι να μην αντιδρούν. Πολυτελή τουρισμό στην Εσπερία έκαναν οι βασικοί πρωταγωνιστές της κατάστασης. Όταν η Χούντα "έληξε", αυτοί επέστρεψαν "καλογυαλισμένοι" και "φρέσκοι" να πρωταγωνιστούν στη λεία της Μεταπολίτευσης. Κάτι "μικροπροβλήματα" —όπως ο Παναγούλης— τα "εξαφάνισαν" με τον γνωστό τρόπο της συμμορίας.

Από εκεί και πέρα ήταν εύκολα τα πράγματα γι' αυτούς. Εκμεταλλεύτηκαν τα μίση και τις έριδες μέσα στη Δεξιά, η οποία "ζαλίστηκε" από τη Χούντα και μεθόδευσαν τα πάντα με στόχο τη λεηλασία της. Εκμεταλλεύτηκαν την αμερικανική προπαγάνδα, η οποία "χρέωνε" στη Δεξιά τη Χούντα και την "αποπροσανατόλισαν" πλήρως. Την "αποπροσανατόλισαν" τόσο ως ηγεσία όσο και ως εκλογική βάση.

Μιλάμε για την "παράσταση" του αιώνα.

Η αγγλόφιλη Δεξιά ήταν αυτή που χρεώθηκε τη αμερικανόφιλη Χούντα, η οποία την κατέστρεψε. Ο απόλυτος ορισμός του κερατά, που δάρθηκε κιόλας ...Πού να τον προλάβεις τον "θίασο", ο οποίος είχε προλάβει να βγει στους δρόμους και να φωνάζει ..."ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά".

Η παντοκρατορία των πρώην βενιζελικών και νυν "προοδευτικών" της Μεταπολίτευσης σε αυτήν τη Χούντα βασίστηκε. Χωρίς τη Χούντα τίποτε από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε. Με τρεις προδότες και ένα τσούρμο αγράμματων συνταγματαρχών τα κατάφεραν όλα. Μιλάμε για πολύ απλό σχέδιο.

Με τη Χούντα προετοίμασαν τη Μεταπολίτευση που τους συνέφερε ...Τη Μεταπολίτευση της απόλυτης κυριαρχίας τους. Με τη Χούντα ξήλωναν το αγγλόφιλο Παλάτι και η ίδια η Χούντα θα λειτουργούσε σαν κολυμπήθρα του Σιλωάμ για όλους τους δωσίλογους της κατοχής. Πώς θα γινόταν αυτό; Η αμερικανόφιλη Χούντα έγινε ένα "εργοστάσιο" παραγωγής "ηρώων" της Δημοκρατίας ...Βενιζελικών ηρώων. Όλοι "βασανίστηκαν", χωρίς κανείς να τούς πειράξει. 

Όλοι "εξορίστηκαν", αλλά ως δια μαγείας πολλοί από αυτούς τους "ήρωες" έγιναν και επιχειρηματίες ελέω κράτους. Όλοι πήραν αντιστασιακά "ένσημα", για να πορευτούν στα χρόνια της "δημοκρατίας". Λαμπράκηδες, Μπόμπολες, Λάτσηδες, Βαρδινογιάννηδες, Πάγκαλοι, Σημίτηδες, Τσοχατζόπουλοι κλπ.. Μέχρι και ο κακομοίρης ο Κουλούρης έζησε πλούσια σαν "αντιστασιακός", μέχρι που αποκαλύφθηκε η επιστολή του προς τη Χούντα. Οι ίδιοι οι ταγματασφαλίτες, οι οποίοι επί κατοχής "ορκίζονταν" πίστη στον Φύρερ, αναγνωρίστηκαν επί Χούντας σαν "αντιστασιακοί".

Μιλάμε για μια παρωδία, που, αν δεν ήταν ο αμερικανικός προπαγανδιστικός και εκφοβιστικός παράγοντας να "αμβλύνει" τις "γωνίες" της, ακόμα θα γελούσε ο κάθε ο κάθε πικραμένος. Μιλάμε για τον ορισμό του παραλογισμού. Η "δεξιά" Χούντα "γκρέμισε" τον Θρόνο της Δεξιάς. Οι αμερικανόφιλοι "δημοκράτες" ήταν οι θεμελιωτές της αμερικανόφιλης Χούντας, την οποία "χρεώθηκε" το αγγλόφιλο Παλάτι που καταστράφηκε από αυτήν. Η μοναδική Χούντα στον κόσμο, που όχι μόνο δεν πείραξε αλλά ευνόησε, διόρισε και γενικά βοήθησε στο βόλεμα και στον πλουτισμό όλων των "ηρώων" αντιπάλων της.

Υπό την εντολή των Αμερικανών —και υπό τη σύμφωνη γνώμη "διωκώμενων" και "αντιαμερικανών" δημοκρατών τύπου Μίκη Θεοδωράκη— κλήθηκε ο Καραμανλής. Ο ναύαρχος Αραπάκης και ο στρατηγός Γκιζίκης τον κάλεσαν και του εγγυήθηκαν την ασφάλειά του. Γιατί; Για να μην προλάβει με την πτώση της και έλθει πρώτος να μας "σώσει" ο βασιλιάς. Να προλάβουν να "μπουν" οι Αμερικανοί πριν προλάβουν να "επιστρέψουν" οι Εγγλέζοι. Γι' αυτόν τον λόγο πριν "πέσει" οριστικά η Χούντα κάλεσε πρώτο τον Καραμανλή. Με συνοπτικές διαδικασίες οργανώθηκε από τον Καραμανλή το αντιβασιλικό δημοψήφισμα και έτσι "σφραγίστηκε" επιτυχώς η "καριέρα" της Χούντας. Το δημοψήφισμα, δηλαδή, έκλεισε τον σχεδιασμό, που ξεκίνησε με την αποστασία και απαιτούσε επτά χρόνια δικτατορίας για την ολοκλήρωσή του.

Έχοντας οι Αμερικανοί "ξεφορτωθεί" απόλυτα το αγγλόφιλο Παλάτι, μπορούσαν να σχεδιάσουν τα πάντα όπως τους βόλευε. Να τα σχεδιάσουν σε λευκό "χαρτί", εφόσον η "σβήστρα" της Χούντας είχε εξαφανίσει ό,τι τους ενοχλούσε ...Να τα σχεδιάσουν πάνω στους πρώην δωσίλογους των Γερμανών, οι οποίοι είχαν γίνει πλέον φιλοαμερικανοί, άσχετα αν φώναζαν στους δρόμους ..."φονιάδες των λαών Αμερικάνοι". Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι στις ΗΠΑ με αμερικανικά δολάρια ιδρύθηκε το "αμερικανικό" ΠΑΣΟΚ, που θα κυριαρχούσε σε αυτόν τον σχεδιασμό. Για την επιτυχία αυτού του σχεδιασμού θα φρόντιζε ο Καραμανλής. 

  

Οι επιφανέστεροι από αυτούς ήταν "στιγματισμένοι" ως δωσίλογοι στη συνείδηση της ελληνικής κοινής γνώμης. Δεν τίθεται δηλαδή θέμα δωσιλογισμού σε ιδιωτικό επίπεδο, ώστε οι απλοί βενιζελικοί να διαφοροποιούνται από τους υπόλοιπους ...Ο συμβολισμός τούς κατέστρεφε ...Η συλλογική ευθύνη που δημιούργησε η αθλιότητα της ηγεσίας της ...Η ευθύνη, την οποία ήταν φυσικό να εκμεταλλευτούν οι αντίπαλοί τους εις βάρος τους. Άρα ο Καραμανλής έπρεπε να κάνει δύο πράγματα. Το πρώτο ήταν να "ξεφορτωθεί" τα στοιχεία που αποδείκνυαν τον δωσιλογισμό τους —και τα οποία μέχρι τότε τα χρησιμοποιούσε η Δεξιά για να τους εκβιάζει— και το δεύτερο ήταν να μεταβιβάσει και στη Δεξιά μέρος αυτού του "στίγματος", για να μπερδέψει τον κόσμο.

Έπρεπε δηλαδή να κάνει δύο πράγματα ταυτόχρονα. Να ξεφορτωθεί τις αποδείξεις και μετά, ως ηγέτης της "Δεξιάς", να κάνει "λανθασμένες" κινήσεις, οι οποίες θα δημιουργούσαν εσφαλμένες αλλά χρήσιμες για κάποιους εντυπώσεις. Έπρεπε να "λερώσει" την εικόνα της Δεξιάς, η οποία μέχρι τότε "πουλούσε" εκ του ασφαλούς πατριωτισμό και εθνικοφροσύνη, εκβιάζοντας όλους τους άλλους. Αυτός ήταν ο στόχος που αναλάμβανε

Αυτό μπορούσε να το κάνει μόνον ο Καραμανλής σαν "δεξιός". Γι' αυτόν τον λόγο ήταν πολύτιμος. Μόνον ένας δεξιός με τη "βούλα" μπορούσε να καταστρέψει χωρίς αντιδράσεις το μέγα "όπλο" της Δεξιάς. Ποια είναι η απόδειξη αυτών που λέμε; Την απόδειξη τη δίνει η ιστορία και ο χρόνος, ο οποίος "απομονώνει" τα γεγονότα μεταξύ τους. 

 

Τι ήταν από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο Καραμανλής μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα; Κατέστρεψε όλους τους φακέλους των δωσίλογων, που διέθετε το ελληνικό κράτος. Ό,τι στοιχεία είχε το ελληνικό κράτος για τους δωσίλογους χάθηκαν. Άνθρωποι σαν τον Λαμπράκη, τον Λάτση και πολλούς άλλους απαλλάχθηκαν από τα βάρη και μπορούσαν πλέον να παριστάνουν τους δημοκράτες. Ένας θεός ξέρει πόσοι "Χριστοφοράκοι" πανηγύριζαν με την καταστροφή εκείνων των φακέλων. Η καταστροφή αυτών των φακέλων "απελευθέρωσε" δυνάμεις, που "εκτόξευσαν" το ΠΑΣΟΚ στα γνωστά ποσοστά της "Αλλαγής"....

Σε ποιον παρέδωσε το κόμμα ο Καραμανλής, για να "μετακινηθεί" —ελέω Αμερικανών— στην Προεδρία της Δημοκρατίας; Σε ποιον παρέδωσε το κόμμα, για να νικήσει εύκολα ο Ανδρέας; Στον εκκωφαντικά άχρηστο και μοναδικά ατάλαντο Ράλλη. Από ολόκληρη τη Δεξιά ο φυγόμαχος Καραμανλής επέλεξε ν' αφήσει στη θέση του ως Πρωθυπουργό και ηγέτη στο κόμμα της τον γιο του Πρωθυπουργού των Ναζί, ο οποίος ήταν από τους ελάχιστους Έλληνες που πέθανε στη φυλακή ως δωσίλογος. Ποιος ήταν αυτός, που ο Καραμανλής πριμοδότησε ως "αγαπημένο" του πουλέν και "υποθήκη" για την επόμενη γενιά της ηγεσίας της Δεξιάς; Ο Έβερτ. Από ολόκληρη τη Δεξιά βοήθησε τον γιο του διευθυντή ασφάλειας της Αθήνας ...Τον γιο του εκλεκτού των Ναζί, που αιματοκύλισε την Αθήνα στα Δεκεμβριανά ...Τον γιο ενός δωσίλογου, που, επειδή ακριβώς δεν είχαν τίποτε θετικό να πούνε για το πρόσωπό του, κατέληγαν πάντα στο γνωστό ..."ναι, αλλά βοήθησε τους Εβραίους".

Η προδοσία ήταν πλέον απόλυτη. Ο Καραμανλής όχι μόνον κατέστρεφε το παρόν της Δεξιάς, αλλά υποθήκευε και το μέλλον της.

Με τον προδότη τον Καραμανλή άνοιξαν την "πόρτα" της Δεξιάς, για να βάλει η βενιζελική συμμορία τον Μητσοτάκη μέσα στο "στρατόπεδό" της. Ο Καραμανλής ήταν αυτός, ο οποίος μεθόδευσε τα πράγματα, προκειμένου να πάρει το κόμμα της Δεξιάς ο ίδιος ο ανιψιός του Βενιζέλου. Μέσα στα πλαίσια αυτής της συμμορίας είναι και ο σημερινός Σαμαράς ...Ο δήθεν εχθρός του Μητσοτάκη. Τόσο εχθρός του όσο εχθρός του ήταν και ο Ανδρέας.

 

Εδώ βέβαια κρύβεται και ένα από τα μεγάλα μυστικά του σχεδιασμού. Κάνει λάθος όποιος νομίζει ότι ο Μητσοτάκης "θίχθηκε" από την "πτώση" της κυβέρνησής του από τον Σαμαρά. Τα συμφέροντα του Μητσοτάκη δεν εξυπηρετούνται από την εξουσία της Δεξιάς. Το αντίθετο μάλιστα. Δουλειά και αποστολή τού Μητσοτάκη ήταν να "μην κυβερνάει" η Δεξιά και όχι να κυβερνάει ο ίδιος μέσω της Δεξιάς. Αποστολή τού βενιζελικού Μητσοτάκη ήταν να "ευνουχίσει" τη Δεξιά.

Ο Μητσοτάκης, ως πρόσωπο, δηλαδή, έχει κέρδος όταν κυβερνάει το ΠΑΣΟΚ των φίλων, των ομοϊδεατών και των συνεταίρων του. Για όσο διάστημα κυβερνάει το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ, ο Μητσοτάκης είναι πανίσχυρος, γιατί η συμμορία στην οποία ανήκει "αλωνίζει" και ταυτόχρονα ελέγχει εύκολα και απόλυτα τη "ανταγωνιστική" Δεξιά. Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι το απώγειο της δύναμης του Μητσοτάκη ήταν στην περίοδο Σημίτη. Τότε έλεγχε τα πάντα. Τράπεζες, εφορίες, ομόλογα,swaps. Η Δεξιά δεν τον συμφέρει να κυβερνά ακόμα και υπό την ηγεσία του. Γιατί; Γιατί είναι "ανθυγιεινή" για τη συμμορία του. Η κυβερνητική θητεία "γεννά" στελέχη και τα νέα στελέχη δημιουργούν εξελίξεις —και άρα δίνουν "ζωή" σε έναν χώρο— ...Εξελίξεις ανεπιθύμητες για κάποιον, ο οποίος έχει ως στόχο την "ύπνωση" ενός πολιτικού χώρου....

Απλά πράγματα. Μιλημένα και συμφωνημένα εξ’ αρχής. Ο Σαμαράς "μπήκε" οικιοθελώς σε ένα πολυτελές "ψυγείο-επένδυση" και περίμενε. Με την πράξη του βοήθησε τον Μητσοτάκη να "αποψιλώσει" τη ΝΔ από τα αντιμητσοτακικά και αντιβενιζελικά στοιχεία της Δεξιάς, που από άγνοια τον ακολούθησαν και στη συνέχεια περίμενε ως γνήσιος βενιζελικός και άρα δημοσία δαπάνη. Δεν είχε πολλές επιλογές. Μόνο παρακμή τον περίμενε, αν σκεφτεί κάποιος ότι στα 37 του χρόνια ήταν ήδη Υπουργός Εξωτερικών. 

Έτσι κι αλλιώς πριν τα 60 του χρόνια δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει κάτι ανώτερο ...Κάτι ανώτερο και μάλιστα όταν η ΝΔ ήδη είχε πάρει τη "σειρά" της στην εξουσία και θα ακολουθούσαν τα "πέτρινα" χρόνια της πασοκικής "σειράς". Εύκολη ήταν η απόφασή του, εφόσον η ΝΔ δεν προβλεπόταν να κυβερνήσει για μεγάλο διάστημα και έτσι κι αλλιώς θα έπρεπε ο Σαμαράς να περιμένει και τη σειρά του "κουρασμένου" της Ραφήνας. Είχε υποχρεώσεις η βενιζελική συμμορία. Χρωστούσαν στον κουφό θείο και έπρεπε να βολέψουν τον πλατυπόδη ανιψιό του.

 

Από τη στιγμή που εκπλήρωσαν το χρέος τους και ο "κουρασμένος" πήρε το μερίδιό του και κρύφτηκε ξανά στη Ραφήνα, είχε φτάσει η ώρα του νέου "σχεδιασμού". Ο Σαμαράς είχε συμπληρώσει το "αγροτικό" του και μπορούσε να "επιστρέψει". Έπρεπε να επιστρέψει, γιατί υπήρχε ανάγκη επανασχεδιασμού της ΝΔ και άρα της ιδιοκτησίας των βενιζελικών. Η "επιστροφή" του βόλευε τους πάντες ...Βόλευε τους βενιζελικούς στο σύνολό τους. Γιατί; Γιατί μπορεί να ήταν προκλητικό και επικίνδυνο για τους βενιζελικούς να διαδεχθεί η Ντόρα τον πατέρα της σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Αν τον διαδεχόταν, θα μπορούσε να κλείσει τη βενιζελική παρουσία μέσα σε έναν "κύκλο", που, σε περίπτωση ήττας τους ή φθοράς τους, να τους οδηγούσε σε απώλεια του ελέγχου της ΝΔ. Βάζοντας "σφήνα" τον Σαμαρά, ελέγχουν για μεγαλύτερο διάστημα τη Δεξιά και έχουν χρόνο να "επιστρέψουν" μετά τη δική τους παραμονή σε ένα κρατικοδίαιτο πολυτελές πόστο-"ψυγείο".

Η Μητσοτάκηδες κλείνουν έναν εικοσαετή κύκλο επίσημης κυριαρχίας στην ΝΔ και ταυτόχρονα θέτουν θεμέλια για την "επιστροφή" τους. Σε λίγο καιρό θα "συγχωρέσει" ο Σαμαράς και τη Ντόρα και η αλλαγή "φρουράς" θα γίνει χωρίς κανέναν απολύτως "κραδασμό". Μετά θα έχει σειρά ο Κυριάκος ...

 Η Ελλάδα είναι μέρος του Δυτικού Κόσμου και είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένη να παρακολουθεί τις εξελίξεις που τον αφορούν. Μια τέτοια δραματική εξέλιξη, που την αφορούσε και θα την ανάγκαζε να προσαρμοστεί, ήταν η "Πτώση" της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτή η "πτώση" ήταν πολύ καθοριστική, γιατί άλλαζε την παγκόσμια οικονομία και κατ’ επέκταση και αυτήν της Ελλάδας.

 
Όμως, τέτοιου είδους αλλαγές λειτουργούν σαρωτικά, εφόσον μεταφέρονται στους μηχανισμούς εξουσίες. Αυτό είναι φυσικό, εφόσον πάντα κάτω από μια πολιτική κυριαρχία υπάρχει και το οικονομικό της υπόβαθρο. Αυτό είναι ένας βασικός νόμος της εξέλιξης των πραγμάτων. Η εξουσία δίνει κέρδη και τα μόνιμα κέρδη δίνουν μόνιμη επαφή με την εξουσία. Από τη στιγμή που είχαμε την πολιτική παντοκρατορία των αμερικανόφιλων βενιζελικών, ήταν θέμα χρόνου αυτή η παντοκρατορία να έχει την αντίστοιχη οικονομική της προβολή. Τι σημαίνει αυτό; Ότι "κάτω" από τους κυρίαρχους βενιζελικούς πολιτικούς υπήρχαν βενιζελικοί επιχειρηματίες, οι οποίοι "εισέπρατταν" κέρδη από αυτήν την κυριαρχία ...Επιχειρηματίες, των οποίων η πορεία εξαρτιόταν από την παγκόσμια οικονομική λειτουργία και άρα ήταν μεταβλητή η δυνατότητα "επιρροής" τους προς τα "άνω".

Εδώ πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης, γιατί αυτό που θα πούμε είναι πολύ σημαντικό και σε μεγάλο βαθμό εξηγεί τα σημερινά μυστήρια. Μπορεί να καταλάβει πώς φτάσαμε στο ΔΝΤ και στην οικονομική κατοχή της Τρόικας. Αν δεν είχαμε αυτήν την "πτώση", ο σχεδιασμός των βενιζελικών θα έφτανε μέχρι τον έλεγχο της Δεξιάς ...Θα είχε ολοκληρωθεί στο σημείο όπου ο Μητσοτάκης θα άρπαζε την ηγεσία της και εκεί θα τελείωναν οι φιλοδοξίες τους. Δεν θα είχαμε δηλαδή αλλαγές στη γενικότερη οικονομική και κοινωνική πολιτική. Οι βενιζελικοί θα έδιναν την κυβερνητική μερίδα του λέοντος στο δικό τους ΠΑΣΟΚ και κάποια ελάχιστα "ψίχουλα" στη Δεξιά, απλά για να εκτονώνεται η κατάσταση και να μην αντιδρά...

 Η πτώση όμως του κομμουνιστικού γίγαντα δρομολογούσε τεράστιες αλλαγές, που ήταν θέμα χρόνου να σαρώσουν όλα τα κράτη ...Από τα πιο αδύναμα έως τα πιο ισχυρά ...Αλλαγές τεράστιες, όπως για παράδειγμα από την "Ένωση" της Γερμανίας μέχρι την "επιστροφή" στον πολιτισμένο κόσμο κρατών επί δεκαετίες απομονωμένων, όπως η Αλβανία. Τα υπερατλαντικά "αφεντικά" των βενιζελικών είχαν πολύ δουλειά, για να διατηρήσουν την "Πλανηταρχία" τους μετά το "λιώσιμο" του κύριου αντιπάλου τους. Η λύση που επέλεξαν ν' ακολουθήσουν ήταν απλή και ήταν τραπεζική.

 

Από τον ιμπεριαλισμό των ιδεολογιών έπρεπε να περάσουμε στον ιμπεριαλισμό των χρεών. Από τον ιμπεριαλισμό των κανονιών θα έπρεπε να περάσουμε στον ιμπεριαλισμό των δανείων. Αυτό ήταν απαραίτητο, γιατί με την κατάρρευση του σοβιετικού γίγαντα τα κράτη της Δύσης —και κυρίως της Ευρώπης— "απελευθερώνονταν" από την ατλαντική κυριαρχία και αυτό ήταν ένα πρόβλημα, το οποίο έπρεπε να το λύσουν οι Αμερικανοί. Η λύση ήταν ο "θρίαμβος" του καπιταλισμού και η απελευθέρωση της αγοράς.

Όπως ήταν φυσικό, οι προτεραιότητες των Αμερικανών άλλαξαν και αυτό είχε την "προβολή" του και στην Ελλάδα. Έπρεπε να τη βυθίσουν στα χρέη, για να την ελέγχουν. Έπρεπε ν' αρπάξουν από τον ελληνικό λαό το δημόσιο κεφάλαιο, για να μην μπορεί να αντιδρά, χρησιμοποιώντας ισχυρούς "μοχλούς" κεφαλαίου. Έπρεπε να του αρπάξουν τις οικονομίες, για να τον κάνουν εξαρτώμενο από τις "βοήθειές" τους. Έπρεπε στην κυριολεξία να "κατακτήσουν" τη χώρα και να καταστρέψουν τον πληθυσμό της πριν βρεθούν απέναντί της. Αν μέχρι τότε ο "αντιαμερικανισμός" της Ελλάδας ήταν μόνον για να "γελάνε" στις πρεσβείες οι Αμερικανοί με τους "αντιαμερικανούς" βενιζελικούς να κερδίζουν εκλογές, η εξέλιξη των πραγμάτων θα τον έκανε επικίνδυνο.

Τέτοιου είδους και κλίμακας επεμβάσεις όμως δεν γίνονται από μόνες τους και με ευχές. Έπρεπε να βάλουν τους δικούς τους προδότες ν' ανοίξουν τις "κερκόπορτες" του ελληνικού κράτους ...Να τους βάλουν να νομοθετήσουν με τέτοιον τρόπο, ώστε μέσα σε λίγα χρόνια να κάνουν την Ελλάδα ένα "εξαρτώμενο" κράτος ...Έναν αδύναμο οργανισμό με κατεστραμμένη οικονομία ...Έναν "ναρκομανή", ο οποίος θα τους είχε ανάγκη για την επιβίωσή του. Ποιον όμως θα έβαζαν να κάνει τα ολέθρια σφάλματα της εξουσίας; Ποιον θα έβαζαν να πάρει τη νομοθετική "ευθύνη" για τον μελλοντικό "σφαγιασμό" της χώρας. Θα έβαζαν το αγαπημένο τους ΠΑΣΟΚ; Όχι βέβαια. Αυτό έπρεπε να το προστατεύσουν από τη φθορά. Τα "λάθη" θα τα χρέωναν στο "υποζύγιό" τους.

Ο βενιζελικός Μητσοτάκης θα αναλάμβανε να κάνει τη βρόμικη δουλειά και να τη χρεώσει εξ’ ολοκλήρου στη Δεξιά. Τι ήθελαν να κάνουν; Να καταστρέψουν τη χώρα. Να την παραπλανήσουν, να τη "μεθύσουν", να της καταστρέψουν την παραγωγή, να τη γεμίσουν δάνεια. Γιατί; Για να μπουν μετά ως επικυρίαρχοι και να τα πάρουν όλα με το δίκιο του δανειστή. Ό,τι έκαναν με τους Ινδιάνους στις ΗΠΑ ...τους Ινδιάνους, που τους "μέθυσαν" και στη συνέχεια για μερικές κάσες ουίσκι, μερικά καθρεφτάκια και μερικές χάντρες τούς πήραν την πατρίδα ..."Νόμιμα" ...Με το "δίκιο" του δανειστή.

Ο Μητσοτάκης θα γινόταν ο "μεθυσμένος" αρχηγός, που θα έκανε όλα τα σφάλματα που θα μας οδηγούσαν στην καταστροφή και άρα στη σημερινή κατάσταση. Τα συγκεκριμένα σφάλματα και όχι γενικά σφάλματα. Υπήρχε δηλαδή εξ’ αρχής σχέδιο,  το οποίο θα μας οδηγούσε στο ΔΝΤ. Δεν είναι τυχαίο που του επέβαλαν ως σύμβουλό του την Ξαφά του ΔΝΤ ...Την Ξαφά, που γνώριζε τις μεθοδεύσεις που ακολουθούνταν σε τέτοιες περιπτώσεις, εφόσον είχε εμπειρία από τη Λατινική Αμερική. Αυτή γνώριζε τον πιο σίγουρο και σύντομο "δρόμο", που οδηγεί στο ΔΝΤ και αυτόν "χάραξε" με τον Μητσοτάκη.

Από εκεί και πέρα αυτός, ως Πρωθυπουργός, θα αναλάμβανε την πολιτική ευθύνη του εγχειρήματος. Αυτός θα αναλάμβανε ν' "ανοίξει" ό,τι η ελληνική πολιτεία είχε "σφραγισμένο" για την ασφάλεια της κοινωνίας και του κράτους. Εδώ βέβαια υπήρχε ένα "τεχνικό" πρόβλημα. Μπορεί ο Μητσοτάκης να ήθελε να τα κάνει όλα αυτά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούσε. Με τις "πλάτες" των Αμερικανών είχε πάρει την εξουσία μέσα στο κόμμα της ΝΔ, αλλά πρωθυπουργός δεν μπορούσε να γίνει με αυτές τις "πλάτες". Τους πρωθυπουργούς τους "διορίζει" ο λαός και ο λαός τον Μητσοτάκη τον αντιπαθούσε.

 

Κάτι έπρεπε να κάνουν. Ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν, γιατί, ακόμη και με "δεμένο" τον Ανδρέα, ο Μητσοτάκης δεν μπορούσε να "νικήσει" ...Μόνος του έτρεχε και έβγαινε δεύτερος. Ο κόσμος δεν έλεγε να τον ψηφίσει με τίποτε. Κάθε φορά που δοκίμαζε να μαζέψει κόσμο, τον έδιωχνε. Ήταν θέμα χρόνου να εξαναγκαστεί σε παραίτηση από μια Δεξιά, που έβλεπε ότι ο κόσμος είχε πρόβλημα με τον ηγέτη της. Τι έπρεπε να κάνουν; Να δώσουν μια τελευταία ευκαιρία στον Εφιάλτη ...Την ύστατη ευκαιρία, εφόσον είχαν φτάσει σε αδιέξοδο. 

Τι έκαναν; Ό,τι κάνουν συνήθως οι ιμπεριαλιστές και οι υπηρεσίες τους ...Έβγαλαν τα "πιστόλια". Σκότωσαν τον Μπακογιάννη και έδωσαν στον Μητσοτάκη την πρώτη, μοναδική και τελευταία του ευκαιρία να γίνει "συμπαθής" στον ελληνικό λαό. Ο λαός για πρώτη φορά τον είδε με συμπάθεια και αυτό αρκούσε για να τον "σώσει". Λίγα δάκρυα στη Βουλή αρκούσαν. Στην επανάληψη των εκλογών ο Μητσοτάκης έτρεξε μόνος του και με πολύ "ιδρώτα" και "αίμα" κατόρθωσε επιτέλους να βγει πρώτος.

Από εκεί και πέρα άρχισε το πανηγύρι. Ο αδίστακτος Μητσοτάκης "χρωστούσε" τα πάντα στα αφεντικά του και ήταν έτοιμος να τους δώσει τα πάντα. Μισούσε τον λαό που τον μισούσε και δεν του ήταν δύσκολο να το κάνει. Ο Μητσοτάκης ήταν αυτός, ο οποίος "άνοιξε" το τηλεοπτικό πεδίο στους ιδιώτες, για ν' αρχίσουν τη "μέθη" του λαού. Ο Μητσοτάκης έβαλε τον γνωστό Έβερτ ν' ανοίξει τον δρόμο για την "ελεύθερη" τηλεόραση. 

Ο Μητσοτάκης έβαλε το "σκουπιδαριό" της κοινωνίας να παραπλανεί την κοινωνία. Αυτός έβαλε μέσα στα σπίτια των πολιτών την "Τρούμπα". Όλα τα παράσιτα, οι "αδερφές", οι άχρηστοι και οι αγράμματοι, που μέχρι τότε περιφέρονταν στα κακόφημα στέκια της χώρας, κατέκλυσαν τα σπίτια των Ελλήνων. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο τα υγιή πρότυπα, τα οποία επί αιώνες καλλιεργούσαν οι ελληνικές οικογένειες μέσα στα "θωρακισμένα" σπίτια τους, έγιναν "σκουπίδια".

Πρότυπα έγιναν τα σκουπίδια και αυτά εξακολουθούν να είναι. Τα Ελληνόπουλα, που επί αιώνες μάθαιναν και εκπαιδεύονταν στην φιλοπονία, ξαφνικά άρχισαν να "αλληθωρίζουν" προς τον παρασιτισμό. Οι ελληνικές οικογένειες, οι οποίες επί αιώνες ήθελαν τα παιδιά τους να γίνουν επιστήμονες και γενικά χρήσιμοι και παραγωγικοί άνθρωποι, ξαφνικά άρχισαν να βλέπουν γοητευτική την ιδέα να γίνουν και "κρεατομοντέλα". Ο κόσμος είχε γυρίσει "ανάποδα". Οι εργατικοί εμφανίζονταν σαν κορόιδα. Οι τίμιοι σαν βλάκες. Οι ειλικρινείς σαν αφελείς..

Ο Μητσοτάκης ήταν ευτυχής. Με μια τόσο εξασθενημένη κοινωνία μπορούσε να κάνει τα πάντα, για να εξυπηρετήσει τα αφεντικά του. Γνήσιος πολιτικός απόγονος των προηγούμενων συνεργατών των ξένων κατακτητών.

Αφού "άνοιξε" τα στεγανά της προπαγάνδας, ήταν εύκολο ν' ανοίξει τα πάντα. 

 Για ό,τι μας οδήγησε στη σημερινή αθλιότητα, αυτός ευθύνεται και η Δεξιά τα "χρεώνεται". Αυτός "άνοιξε" τη χρηματιστηριακή λειτουργία και καταστράφηκε ο κόσμος στο χρηματιστήριο. Ο Μητσοτάκης άλλαξε τον νόμο, ο οποίος γέμισε τη χώρα με τα λαμόγια των χρηματιστηριακών εταιρειών. Ο Μητσοτάκης "άνοιξε" την τραπεζική λειτουργία, που παρέσυρε τον κόσμο στον υπερδανεισμό και κατέστρεψε την παραγωγή, επενδύοντας στο παρασιτικό εμπόριο. Ο Μητσοτάκης "άνοιξε" τον χορό των ιδιωτικοποιήσεων. Στη Δεξιά χρεώνεται το πρώτο σκάνδαλο των ιδιωτικοποιήσεων με την αξέχαστη περίπτωση της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ. Η Δεξιά χρεώνεται το ξεκοκάλισμα του ΟΤΕ και τη δυναμική εμφάνιση της Siemens στη διαφθορά, που στη συνέχεια μας κατέστρεψαν.

Σε αυτά του τα εγκλήματα ποιον είχε συνένοχο και συνοδοιπόρο; ...Τον "καθαρό" Σαμαρά ...Τον Σαμαρά, ο οποίος στην πιο "βρόμικη" περίοδο της μεταπολεμικής μας ιστορίας ήταν υπουργός οικονομικών και άρα η βασική "υπογραφή" για τα εγκλήματα που θα ξεκινούσαν από την εποχή του. Ο Μητσοτάκης μέσα στη ΝΔ είχε βασικό συνένοχο αυτόν, στον οποίον κάποιοι σήμερα στηρίζονται και έχουν την αφέλεια να πιστεύουν ότι θα τους βοηθήσει. Θα τους σώσει ο Σαμαράς δηλαδή από μια κατάσταση, στην οποία ήταν συνένοχος και σήμερα εκβιάζεται γι' αυτό. Αγνοούν οι αφελείς ότι με αυτόν τον αντεθνικό τρόπο ο Σαμαράς "θεμελίωσε" το "δικαίωμα" αυτό, που σήμερα τον έφερε στην ηγεσία της ΝΔ. Με αυτόν τον τρόπο τον ελέγχουν απόλυτα τόσο ο Μητσοτάκης όσο και τα έξωθεν αφεντικά τους.

  

Η ορθότητα όλων αυτών που λέμε είναι αυταπόδεικτη. Δεν χρειάζονται αποδείξεις, για να σταθούν οι ισχυρισμοί μας. Τα αποδεικνύει η λογική και ο χρόνος ...Οι καλύτεροι μάρτυρες. Γιατί; Γιατί, ενώ όλα τα χρεωνόταν η Δεξιά, για έναν μυστήριο λόγο οι βενιζελικοί ήταν αυτοί οι οποίοι επωφελούνταν. Η Δεξιά "έσφαζε" και οι βενιζελικοί επωφελούνταν από τη "λεία" ...Μυστήρια πράγματα. 

Η Δεξιά μοίραζε τηλεοπτικές συχνότητες σε βενιζελικούς και σε σταλινικούς. Λαμπράκης, Τεγόπουλος, Βαρδινογιάννης, Κουρής, αλλά και Μπόμπολας. Η Δεξιά μοίραζε πρώην κρατικές τράπεζες σε βενιζελικούς. Λάτσης, Βαρδινογιάννης, Σάλλας. Η Δεξιά μοίραζε προμήθειες, αλλά ο Κόκκαλης και οι "συνοδοιπόροι" του επωφελούνταν. Η Δεξιά άφηνε τη διαφθορά να μπαίνει στον κρατικό μηχανισμό, οι "πράσινοι" Σκαρπέληδες γίνονταν πλούσιοι.

 

Ο κόσμος έβλεπε και δεν καταλάβαινε τι έβλεπε. Είχαν μπει στα σπίτια του όλες οι "αδερφές" και του έκαναν "γούτσου-γούτσου". Είχε αρχίσει ν' ανακαλύπτει τη νέα "οικονομία", όπου τα κορόιδα εργάζονται και οι "έξυπνοι" κάθονται στο σπίτι και τα έσοδα "ρέουν". Τότε μεσουρανούσε ο "πράσινος" Πέτρος ...Ο γνωστός Κωστόπουλος ...Ο Κωστόπουλος, που με χρήματα του κόσμου έγινε ο πανάκριβος και στη συνέχεια ο αποτυχημένος εκδότης των "νεοφώτιστων" νεοταξιτών ...Ο Κωστόπουλος, ο οποίος σε μια μουδιασμένη κοινωνία έριχνε "δηλητήριο" ...Ο Κωστόπουλος, ο οποίος θα μάθαινε στους νεοέλληνες πως δεν έχει αξία η εργασία, αν δεν γνωρίζεις τις εκατονπενήντα στάσεις να κάνεις σεξ μέσα σε γιώτ εν μέσω θαλασσοταραχής...

Όλα αυτά δεν ήταν τυχαία. Κάποιοι τα χρηματοδότησαν και αυτούς αναζητάς πάντα. "Follow the money" λένε οι Αγγλοσάξονες. Αφού τα μοίρασαν όλα όπως τους βόλευε και χρεώνοντάς τα στην ηλίθια Δεξιά, ήταν η ώρα να "δραπετεύσουν" από την εξουσία. Έπρεπε να την παραδώσουν στους δικούς τους ανθρώπους, για να κάνουν τη μοιρασιά. Τα "λάθη" έτσι κι αλλιώς τα χρεωνόταν η Δεξιά. 

 Τον "μουντζούρη" τον είχαν φορτώσει εκεί όπου τους βόλευε και μετά ήταν ώρα να βάλουν το "κορόιδο" στην "κατάψυξη". Τότε ξεκίνησε η εποχή Σημίτη. Οι βενιζελικοί ήταν κυρίαρχοι των πάντων.

Ο αναγνώστης, βλέποντας τα πράγματα υπό αυτήν τη "γωνία", πιστεύουμε ότι ήδη αρχίζει και τα αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Βλέπει για παράδειγμα με άλλο "μάτι" την αποστασία του Σαμαρά. Γιατί; Γιατί, με βάση τα όσα είπαμε, η παραμονή της Δεξιάς στην κυβέρνηση δεν συνέφερε τους βενιζελικούς και άρα και τον Μητσοτάκη. Ό,τι είχαν να πάρουν από τη Δεξιά το είχαν πάρει και από εκεί και πέρα μόνον ζημιά θα είχαν. Ακόμα δηλαδή κι αν δεν τον "έριχνε" ο Σαμαράς, θα έπρεπε ο Μητσοτάκης να "ξεπεζέψει" μόνος του από την "εξουσία". Γιατί. Για να μην καλομάθουν οι δεξιοί στις μοιρασιές. Αν άρχιζαν αυτοί να γίνονται εργολάβοι ή προμηθευτές του δημοσίου, θα άλλαζε και πάλι ο πολιτικός μας "χάρτης". Πριν καλομάθουν λοιπόν οι δεξιοί να απλώνουν τα "χέρια" και να "μασουλάνε", ο Μητσοτάκης τούς πήρε το "πιάτο" από μπροστά τους. Πού το έβαλε; ...Μπροστά στους δικούς του ανθρώπους ...Στους βενιζελικούς ...Στους "προοδευτικούς" ...Στους "αντιστασιακούς" ...Στους "δημοκράτες".

 

Μονά-ζυγά δικά τους. Τα κέρδη όλα δικά τους και οι όλες ζημιές στους "άλλους" ...Στους κακούς ...Στους "συντηρητικούς" ...Στους "σκοταδιστές" ...Στους "κρυπτοχουντικούς". Οι βενιζελικοί ήταν ευτυχείς και ευγνώμονες στον Μητσοτάκη. Έκλεβαν και έδειχναν ως υπεύθυνους αυτούς που είχαν νομοθετήσει, για να μπορούν να κλέβουν. Με δάκρυα στα μάτια σχεδόν έκλεβαν. Όλα τα κατάφερναν με νόμους του Μητσοτάκη και άρα με τη "ζημιά" να πηγαίνει μόνιμα στον λογαριασμό της Δεξιάς.

Τότε εμφανίστηκε στο προσκήνιο και ο χοντρός της Θεσσαλονίκης. Ο Βενιζέλος ήταν το αντίστοιχο του Σαμαρά για το ΠΑΣΟΚ ...Ο νεαρός αλλά όχι τυχαίος πολιτικός, εφόσον ήταν γαμπρός του πιο ισχυρού βενιζελικού της Θεσσαλονίκης και κολλητού του Λαμπράκη ...Ο νεαρός, που θα έβαζε υποθήκη το "κεφάλι" του για μελλοντικές ηγεσίες ...Ο νεαρός, που θα έβαζε "υπογραφές" για μελλοντικές φιλοδοξίες. Ο Βενιζέλος "θωράκισε" νομικά όλη τη Διαπλοκή των βενιζελικών. Αυτός ο "διακεκριμένος" συνταγματολόγος-προικολόγος τα έκανε όλα όπως βόλευαν τη συμμορία.

 

Χάρη στον Βενιζέλο οι προμηθευτές του δημοσίου και οι κατασκευαστές δημοσίων έργων μπορούσαν ταυτόχρονα να είναι και καναλάρχες. Να ζητάνε, ακόμα και όταν η εξουσία δεν ήθελε να δώσει. Η βενιζελική συμμορία χάρη σε εκείνον τον νόμο θα μπορούσε να εκβιάζει την οποιαδήποτε κυβέρνηση δεν την εξυπηρετούσε. Όποιος έδινε έργα στη Διαπλοκή, θα μπορούσε να κυβερνά. Πολύ πριν τη γνωστή διαφήμιση η Διαπλοκή έβαζε στα χέρια της συμμορίας τον "πατέρα της και τη μάνα της" ...Η Διαπλοκή φώναζε "ομορφάντρα" τον Σημίτη ...Η Διαπλοκή φώναζε "όνειρο ζω μη με ξυπνάτε".

Όμως, για να γίνουν όλα αυτά, δεν έφταναν τα "θέλω", αλλά έπρεπε να διασφαλιστούν και τα "μπορώ". Δεν έπρεπε οι εξουσιαστές μόνον να θέλουν, αλλά και να μπορούν να μοιράζουν έργα στη Διαπλοκή. Άρα; Άρα έπρεπε οι πολιτικοί να εξασφαλίσουν το ακαταδίωκτο. Χάρη στον χοντρό εξασφάλισαν την ασυλία. Εξαιτίας του διακεκριμένου "συνταγματολόγου" εξουδετερώθηκε το Σύνταγμα με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Ήταν τόσο "καλός" ο νόμος, που πρώτος τον δοκίμασε ο ίδιος. Πρώτος άρχισε να "μοιράζει" με τα βενιζελικά κριτήρια τα κολοσσιαία έργα που απαιτούσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Αυτό, το οποίο έγινε επί κυβερνήσεως Σημίτη, μόνον με λεηλασία μπορεί να παρομοιαστεί. Τέτοιο πλιάτσικο μόνον σε κατακτημένη χώρα έχει συμβεί. Ο κάθε διαπλεκόμενος σκεφτόταν τι τον βόλευε και αφού το περιέγραφε στην εξουσία, στη συνέχεια το έπαιρνε σαν "δώρο". Τι είχε ο διαπλεκόμενος στα χέρια του; Μια φαγάνα; Έδινε εντολή στην εξουσία να "οραματιστεί" ένα φρεάτιο. Τι είχε στα χέρια του; Μερικούς υπολογιστές; Έδινε εντολή στην εξουσία να "οραματιστεί" την εκπαίδευση της πληροφορικής. Ό,τι πραμάτεια διέθεταν οι βενιζελικοί, ήταν "πυξίδα" για την κρατική πολιτική.

Ο Μητσοτάκης και σ' αυτήν την περίοδο ήταν κυρίαρχος ως συνέταιρος ...Ως βενιζελικός συνέταιρος και όχι ως Δεξιός ...Ως ο βενιζελικός ελέγχων την Δεξιά και όχι ως Δεξιός. Αυτός στην πραγματικότητα έλεγχε σχεδόν ολόκληρο το παιχνίδι της λεηλασίας της χώρας. Ο Μητσοτάκης, δηλαδή, ήταν κυρίαρχος επί πρωθυπουργίας Σημίτη, όταν δέσποζε στη χώρα αυτό το οποίο κάποιοι ονόμασαν "σύστημα-ΠΑΣΟΚ". Ο Μητσοτάκης ήταν επίσης κυρίαρχος και στα χρόνια της πρωθυπουργικής θητείας του "κουρασμένου" από τη Ραφήνα.

Η κυριαρχία του ήταν απόλυτη και δεδομένη, γιατί αυτός έλεγχε το τραπεζικό δεδομένο. Άνθρωπος του Μητσοτάκη ήταν ο Αράπογλου, ο οποίος έλεγχε τη "ναυαρχίδα" του τραπεζικού συστήματος που είχε κατακλυστεί από βενιζελικούς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και ο ίδιος ο Κυριάκος από την Εθνική Τράπεζα πήρε το "βάπτισμα" του πυρός στη δημόσια ζωή. Με τους Μητσοτάκηδες να ελέγχουν την Εθνική Τράπεζα και "απέναντί" της να έχουν τις τράπεζες των "δικών" τους ανθρώπων, εύκολα αντιλαμβανόμαστε τι συνέβαινε. Το κύκλωμα-Μητσοτάκη έλεγχε όλες τις μεγάλες χρηματιστηριακές εταιρείες, που πλούτισαν ρημάζοντας τον κόσμο 

 Μέσα σε μία δεκαετία έγινε αυτό, το οποίο δεν είχε γίνει επί αιώνες στη χώρα. Ελάχιστες οικογένειες συγκέντρωσαν όλο τον εθνικό πλούτο στα χέρια τους. Σε μια χώρα μερικών εκατομμυρίων ανθρώπων "ξεπετάχτηκαν" μέσα σε μια δεκαετία αυτόχθονες δισεκατομμυριούχοι. Σε μια αγορά των "πενταροδεκάρων" υψώθηκαν "πύργοι" πλούτου.

Το τραπεζικό σύστημα τούς παραδόθηκε, για να ασκούν τοκογλυφία. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Όσο πιο πολλά τα κέρδη της τοκογλυφίας τους, τόσο πιο υψηλοί οι μισθοί των Παπαδήμων ή των Γκαργκανέων, που διοικούσαν την Τράπεζα της Ελλάδας. Έπαιρναν χρήματα από τους τοκογλύφους του εξωτερικού και τα σκόρπιζαν στους αφελείς και απροστάτευτους πολίτες. Μόνοι τους δημιούργησαν τη "φούσκα" των ακινήτων, που μας κατέστρεψε. Μόνοι τους εφεύραν τα "διακοποδάνεια", τα "εορτοδάνεια" και ό,τι ηλιθιότητα μπορεί να σκεφτεί ένας τοκογλύφος. Χρηματοδότησαν αγορές αυτοκινήτων, σκαφών, ρούχων κλπ..

Εξασφαλίζοντας αυτό το τεράστιο "cash flow" τούς ήταν εύκολο ν' αρχίσουν να εμφανίζουν τον ιδιωτικό τομέα σαν ασυναγώνιστο και βεβαίως διεκδικητικό ...Κανένα πρόβλημα ...Το κράτος είχε πάντα για να τους δίνει ...Όποιος κι αν εμφανιζόταν πως κυβερνούσε. Όταν στους ίδιους ανθρώπους δίνουν έργα τόσο οι μεν όσο και οι δε, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αυτό ήταν το "σύστημα-ΠΑΣΟΚ" το οποίο στην πραγματικότητα ήταν "σύστημα-βενιζελισμού", που έπιανε καί τα δύο κόμματα. Στους ίδιους ανθρώπους έδινε έργα και κρατικά χρήματα αυτό το σύστημα, είτε επικεφαλής του ήταν ο Μητσοτάκης είτε ο Σημίτης.

Μέσα σε αυτό το στημένο σκηνικό ακόμα και μια "αγελάδα" να βάλεις, θα έχει την επιτυχία του Μπόμπολα ή των άλλων "μεγιστάνων". Ο Μπόμπολας περιέγραφε τι έργα μπορεί ν' αναλάβει με τον εξοπλισμό του και η πολιτική ηγεσία "εμπνεόταν" τα επόμενα μεγάλα δημόσια έργα. Με τους δικούς σου ανθρώπους βάζεις το δημόσιο να επενδύει τα χρήματα των πολιτών σε τεχνολογία καυσίμων και μετά παραδίδεις τον "νικητή" στα χέρια του βενιζελικού "ηττημένου".

 Έτσι δεν έγινε με τα ΕΛΠΕ, που παραδόθηκαν τα ασυναγώνιστα κρατικά διυλιστήρια στον βενιζελικό και πρώην δωσίλογο Λάτση; 

Όλα αυτά ξεκινούσαν και κατέληγαν στο γνωστό ροζ κτίριο της Αραβαντινού. Από εκεί γίνονταν οι "σέντρες" προς συγκεκριμένους αποδέκτες, οι οποίοι θα "σκόραραν". Εκεί πληρώνονταν από τη Διαπλοκή τα μερίδια από μελλοντικά κέρδη. Αξέχαστη θα μείνει η πληρωμή του Αλαφούζου για κέρδη που θεώρησε ότι δεν εισέπραξε.

Πώς τα κατάφερνε όλα αυτά ο Μητσοτάκης; Μήπως επειδή είναι έξυπνος; Όχι βέβαια. Απλά, μετά τον θάνατο του Ανδρέα, αυτός ήταν ο αρχιδιαχειριστής του βενιζελικού παρακράτους. Με θανόντες τους δύο άλλους της προδοτικής "τριανδρίας", δεν είχε αντίπαλο. Τα πάντα ξεκινούσαν από αυτόν και κατέληγαν σ' αυτόν.

"Της αμύνης τα παιδιά ...τελικά έδιωξαν τον βασιλιά". Όμως, τον έδιωξαν, όχι για να σώσουν τον λαό ή τη Δημοκρατία, αλλά τον έδιωξαν, γιατί τον φθονούσαν. Η αγάπη τους για τη Δημοκρατία έφτανε μέχρι εκεί όπου έφτανε ο φθόνος τους για τον βασιλιά. Τον έδιωξαν, για να γίνουν οι ίδιοι "βασιλείς" στη θέση του.

Αυτό συνέβη μέσα στον χρόνο. Της "αμύνης" τα παιδιά έγιναν "βασιλείς" χωρίς "στέμματα". Ως εκ τούτου από το 1991 και μετά δεν υφίσταται δημοκρατικό πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα. Υπάρχει μια άτυπη συνεταιριστική "βασιλεία" πολύ συγκεκριμένων ιδιωτών, που, ελέω Αμερικανών, έχει μετατρέψει το πολιτικό σκηνικό σε "θεατρικό" σκηνικό. Ένα "θεατρικό" σκηνικό, όπου εκτυλίσσεται μια μονότονη παράσταση αλληλοδιαδοχής "κομπάρσων" στην εξουσία.

Υπάρχει μια συμμορία κάποιων λίγων δεκάδων οικογενειών, που, στο όνομα κάποιων δήθεν αγώνων τους για τη Δημοκρατία, μονοπωλούν όλους τους χώρους και "δουλεύουν" όλους τους Έλληνες ...Γνωστών οικογενειών ενός βενιζελισμού-"σφραγίδα", εφόσον δεν υφίσταται πλέον τέτοιος για κανέναν ...Ενός βενιζελισμού, ο οποίος και ιδεολογικά δεν υφίσταται πλέον, εφόσον εξαλείφθηκαν οι συνθήκες που τον δημιούργησαν και σχετίζονταν κυρίως με το Πολίτευμα ...Ενός βενιζελισμού κενού πολιτικού περιεχομένου, ο οποίος λειτουργεί ως απλό συνεκτικό και αναγνωριστικό στοιχείο των μελών μιας συμμορίας. Αυτόν τον βενιζελισμό κάποιοι τον έκαναν τη μεγαλύτερη "μπίζνα" της ελληνικής ιστορίας.

...Γνωστές οικογένειες, που, όπως μας είπε κάποτε η χαζοΝτόρα σε μια επέτειό της, αντιπροσωπεύουν το σύνολο σχεδόν του ΑΕΠ της χώρας ...Γνωστές οικογένειες, τις οποίες τις γνωρίζουν όλοι, γιατί έχουν λόγο να τις γνωρίζουν ...Τις γνωρίζουν, γιατί είτε τις ψήφισαν είτε τις πλήρωσαν σε κάποια στιγμή της ζωής τους ...Οικογένειες με ονοματεπώνυμο ...Οικογένειες όπως οι Παπανδρέου, οι Μητσοτάκηδες, οι Λαμπράκηδες, οι Μπενάκηδες, οι Πάγκαλοι, οι Λάτσηδες, οι Βαρδινογιάννηδες, οι Μαρινάκηδες, οι Βασιλάκηδες, αλλά και οι Βελίδηδες και οι Μπακατσέλοι —για να πάμε πιο βόρεια— ...Γνωστές οικογένειες "έξυπνων", "προοδευτικών", "αντιστασιακών", "δημοκρατών" και ...δισεκατομμυριούχων.

Η βασική τους μέριμνα είναι να σώσουν πάση θυσία το ΠΑΣΟΚ. Τον βασικό "πυρήνα" της βενιζελικής Μεταπολίτευσης. Γι' αυτόν τον λόγο έχουν βάλει στο παιχνίδι της προστασίας και τον Σαμαρά. Τον Σαμαρά, τον οποίον ελέγχουν απόλυτα, εφόσον ο ίδιος, παρά τη μακροχρόνια "κατάψυξή" του, ήταν από τους πρώτους που "υπέγραψαν", για να φτάσουμε σε αυτήν την κατάσταση. Το "βρόμικο" '89, που μας οδήγησε σε αυτήν την αθλιότητα, δεν ήταν "βρόμικο" μόνον για τον Μητσοτάκη, αλλά και για τον Σαμαρά.

Γι' αυτόν τον λόγο τώρα "κρύβεται", κάθε φορά που απειλείται το ΠΑΣΟΚ ...Κάθε φορά που απειλείται η "ναυαρχίδα" του βενιζελισμού και άρα και η δική του ασφάλεια. Γι' αυτόν τον λόγο κάθεται σαν όρθιο βλακόμετρο και είναι έτοιμος να υπογράψει ό,τι του βάζουν μπροστά του ..."Καρότσι" τον πάνε. Φοβούνται μήπως "λυγίσει" κάτω από την πίεση της Δεξιάς και αντιδράσει ...Της Δεξιάς, η οποία αντικειμενικά δεν έχει επωφεληθεί σε έναν ανάλογο βαθμό και δεν έχει λόγο να στηρίζει το ΔΝΤ και την τρόικα. Γι' αυτόν τον λόγο τού φόρτωσαν τους γνωστούς βενιζελικούς "μπράβους". Τον Μιχελάκη, που ήταν δουλικό των βενιζελικών και διευθυντής του βασικού καναλιού τους. Για τον ίδιο λόγο τού φόρτωσαν και τον γιο του Ψυχάρη ...Μιλάμε για το απόλυτο δούλεμα της αυθεντικής Δεξιάς ...Ο απόλυτος ορισμός των κερατάδων, που δεν σταμάτησαν ποτέ να τρώνε "ξύλο".

 Πρέπει να ξεκαρδιζόταν στα γέλια η βενιζελική "Διαπλοκή", όταν ο Αντωνάκης απειλούσε με "καταστροφή" το ΠΑΣΟΚ και "εξεταστικές" για το ΔΝΤ. Λογικό είναι. Συμμορία είναι όλοι αυτοί. Τώρα, που πρόδωσαν τον λαό, θα "φορτώσουν" και πάλι στη Δεξιά την ευθύνη, προκειμένου ν' απομακρυνθούν από το πεδίο ορατότητας των θυμάτων τους. Αυτό έκαναν πάντα και αυτό θα προσπαθήσουν να κάνουν και τώρα. Στην ηλιθιότητα της Δεξιάς επένδυσαν κάποτε και αφού της "φόρτωσαν" τον Εμφύλιο, σώθηκαν μετά την προδοσία τους στους ΝΑΖΙ. Στην ίδια ηλιθιότητα επένδυσαν και μετά από μερικές δεκαετίες και αφού της "φόρτωσαν" τη δική τους Χούντα, σώθηκαν και πάλι. Στην ίδια ηλιθιότητα επενδύουν και σήμερα και προσπαθούν να της "φορτώσουν" τη λεηλασία της δικής τους Μεταπολίτευσης.

Τώρα μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης και τον λόγο για τον οποίο οι βενιζελικοί ασχολήθηκαν επί χρόνια με τους λαθρομετανάστες και μόνον τους τελευταίους μήνες με τη Χρυσή Αυγή. Τώρα μπορεί να καταλάβει τον λόγο που οι πάμπλουτοι Γιωργάκηδες, οι Ραγκούσηδες, οι Μπουτάρηδες ή οι Καμίνηδες ασχολήθηκαν με τόσο πάθος με τους φτωχούς λαθρομετανάστες. Για να δώσουν έναν δήθεν κοινωνικό ρόλο στη "σωτήρια" γι' αυτούς Χρυσή Αυγή, "κατασκεύασαν" τον αντίπαλό της. Απέναντι στους βίαιους κι αγράμματους του φασισμού θα έβαζαν τους τρομοκρατημένους λαθρομετανάστες. Πολλοί φτωχοί εναντίον πολλών φτωχών είναι ένα "τζάκι", που έχει "καύσιμα".

Αυτό έκαναν τα τελευταία χρόνια ...Γέμιζαν το "τζάκι" με "καύσιμα".Η "υπόκλιση" στην κόρη του Εφιάλτη βγήκε πολύ αυθόρμητα, για να είναι ψεύτικη. Είναι βέβαιο ότι ο Μιχαλολιάκος γνωρίζει πράγματα, τα οποία αγνοούν οι οπαδοί του. Είναι βέβαιο ότι και ο "προστατευόμενός" του Κασιδιάρης γνωρίζει αντίστοιχα πράγματα. 
 
Πολύ γρήγορα "εγκλιματίστηκε" στα τηλεοπτικά πάνελ.

Χάρη σε αυτόν τον Σαμαρά έχουν "δεμένη" τη Δεξιά και δεν μπορεί ν' αντιδράσει. Φοβούνται την αντίδρασή της, γιατί ισχύει αυτό, το οποίο είπαμε παραπάνω. Ναι μεν έχει θεωρητική συμμετοχή στο σύνολο των ολέθριων αποφάσεων, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει δικούς της ανθρώπους μπλεγμένους στην προδοσία. Δεν περίσσευαν "μερίδια" για δεξιούς και οι βενιζελικοί ήταν πολύ άπληστοι για να δώσουν τέτοια. Γι' αυτόν τον λόγο οι δεξιοί, οι οποίοι εμπλέκονται στο σημερινό έγκλημα, δεν είναι οικονομικοί παράγοντες. Όποιοι δεξιοί εμφανίζονται "μπλεγμένοι" σε διάφορα "κόλπα", είναι σχεδόν στο σύνολό τους πολιτικοί και "σύντροφοι" του Μητσοτάκη ...Σύντροφοι τύπου Σαμαρά, Σουφλιά, Χατζηγάκη κλπ..Δεν θέλουν ν' αφήσουν τη Δεξιά να χειριστεί τα πράγματα με τους δανειστές μας και μάλιστα με έναν αδύναμο αρχηγό, όπως ο Σαμαράς. 

Στο μεταξύ η προπαγάνδα "τρέχει". Την ώρα που ο μοιραίος και βενιζελικός Γιωργάκης τρέχει στο Ισραήλ, προκειμένου —ως Εβραίος— να ζητήσει παρεμβάσεις και "προστασία" από τους ομοίους του, στο ΠΑΣΟΚ τρέχουν οι διεργασίες για τη διαδοχή. Τελευταίο "φρούτο", που είδαμε, ήταν η συνεργασία των "συνταγματολόγων". Των αγράμματων, άσχετων και ακατάρτιστων πασοκολόγων, εφόσον, από τότε που υπάρχουν καί οι δύο, δεν ασχολούνται με τίποτε άλλο πέρα από το ΠΑΣΟΚ. Συνταγματολόγος ο βουλιμικός "μπακατσελολόγος" και συνταγματολόγος ο "σύντροφος" του μακαρίτη του Φιντέλ στο στούντιο του Τριανταφυλλόπουλου. Συνταγματολόγος αυτός, που είναι υπεύθυνος για όλα τα συνταγματικά εγκλήματα του ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο. 

Συνταγματολόγος αυτός, που μας απείλησε με "μακελειό" σε περίπτωση που η "ανεξάρτητη" Δικαιοσύνη κάνει το καθήκον της απέναντι στον Γιωργάκη.

...Τα "παιδιά" του Τσάτσου, όπως μας είπε νοσταλγικά και σχεδόν "δακρύβρεχτα" ο γνωστός Βερύκιος. Το γνωστό μίσθαρνο και παντελώς αγράμματο φερέφωνο του ΠΑΣΟΚ και της αμερικανικής πρεσβείας. Αυτός, ο οποίος πρώτος από όλους τους δημοσιογράφους διέκρινε το "βαρύ" βιογραφικό του Παπαδήμου, ήταν εκείνος που έσπευσε να "χαιρετήσει" τη μεγάλη "συνεργασία" των συνταγματολόγων. Αυτός, ο οποίος βιάστηκε να μας διαφημίσει σαν "επιστήμονες" τα παιδιά του "επιστήμονα".

Να θυμίσουμε στον αναγνώστη ποιος είναι ο "επιστήμονας" Τσάτσος, τον οποίο ο Βερίκιος τον εμφανίζει σαν "εγγύηση" της ποιότητας των ανδρών; Ο Τσάτσος είναι ένα από τα κλασικότερα και αντιπροσωπευτικότερα είδη του συμφεροντολογικού βενιζελισμού και της "απατηλής" Μεταπολίτευσης. Γόνος βενιζελικών, ο οποίος ήταν καί με τον "χωροφύλαξ" καί με τον "αστυφύλαξ". Ο πατέρας του παρίστανε τον βενιζελικό κοντά στον Παπανδρέου και ο θείος του τον δεξιό στενό συνεργάτη του Καραμανλή. Ο ίδιος ήταν ένα γνήσιο "μήλο" της καλής "φυτείας", εφόσον "κάτω" από όλους περνούσε καλά. Έζησε με τη δόξα του "αντιστασιακού", που στην πραγματικότητα μάλλον συνεργάστηκε με τη Χούντα, αν σκεφτούμε την οργή του Παναγούλη.

Αυτός ήταν πιθανότατα η πρόφαση —και όχι βεβαίως η αιτία— που η αμερικανική πρεσβεία "εκτέλεσε" τον Παναγούλη. Τον Τσάτσο κατηγορούσε ως προδότη και ως συνεργάτη της Χούντας ο Παναγούλης. Στοιχεία εναντίον τού Τσάτσου θα έβγαζε στη δημοσιότητα, όταν τον έβγαλαν από τη "μέση". Αυτό, ειδικά εκείνη την εποχή, ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί στους Αμερικανούς. Γι' αυτόν τον λόγο τούς θεωρούμε υπεύθυνους για τον θάνατό του. Τον Παναγούλη, δηλαδή, δεν τον "έφαγε" ο Τσάτσος, αλλά αυτοί οι οποίοι είχαν επενδύσει σε "Τσάτσους" και έβλεπαν να κινδυνεύει η επένδυσή τους. 

Απλά πράγματα. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ντετέκτιβ, για να καταλάβει τι συνέβη. Δεν χρειάζεται να βλέπεις τη γάτα, για να καταλάβεις ότι γάτα είναι αυτό που νιαουρίζει στη σκεπή. Στην "αυγή" της περιόδου, την οποία οι Αμερικανοί είχαν σχεδιάσει με τόση μεγάλη προσοχή, θα ήταν καταστροφικό να άνοιγε ο Παναγούλης μια "θηλιά" στο "πλεκτό" τους ...Να αποδείκνυε ότι ο Τσάτσος ήταν χαφιές της Χούντας και από εκεί και πέρα να ξεκινούσε μια "χιονοστιβάδα" αποκαλύψεων και για άλλα πρόσωπα-επενδύσεις, τα οποία οι Αμερικανοί είχαν έτοιμα για να "μεσουρανήσουν" στην αμερικανική Μεταπολίτευση. Μισό αιώνα κόπου, δολοφονιών, συνομωσιών και μυστικών συνεργασιών απειλούσε ν' αποκαλύψει ο Παναγούλης. Αυτό οι Αμερικανοί ήταν αδύνατον να το επιτρέψουν να συμβεί. Εξαιτίας τους χάσαμε τον Παναγούλη, αλλά βρήκαμε όνομα για έναν σταθμό του Μετρό.

Με αυτά τα "υλικά" προσπαθούν οι βενιζελικοί να σώσουν τους εαυτούς τους, θυσιάζοντας τη χώρα. Ο χρόνος όμως "τρέχει" και είναι βέβαιον ότι δεν θα προλάβουν. Ο κόσμος όλος καταρρέει και μαζί με αυτόν απειλούνται και τα αφεντικά τους ...Τα έξωθεν αφεντικά τους ...Τα αφεντικά, που, αν δεν προλάβουν να τους προστατεύσουν, θα έχουμε άσχημες εξελίξεις. Είναι απομονωμένοι, σεσημασμένοι και ο λαός τόσο βαθιά πληγωμένος, που δεν θα τους συγχωρέσει τίποτε ...Ο "λαουτζίκος", για να θυμηθούμε την άποψη κάποιων "πετυχημένων" βενιζελικών της Μεταπολίτευσης....

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2012/02/to-egklima-tou-dnt.html