Έχει στο πρόγραμμά του εκτός από τις «ποιοτικές» κλασσικές ΑΕΡΟΛΟΓΙΕΣ σοσιαλιστικού ή φιλελεύθερου ύφους και κάτι που να έχει νόημα, όπως:
Την ανάκτηση του αποκλειστικού δικαιώματος έκδοσης χρήματος από το κράτος, κάτι που η δραχμή ΔΕΝ το εξασφαλίζει από μόνη της και που είναι απαραίτητο για να εκδίδει χρήμα το κράτος ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΚΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ – όπως γινόταν επί δραχμής, ή την πολιτειακή αλλαγή που να περιλαμβάνει δημοψηφίσματα για τα βασικά θέματα, ανάκληση και καθαίρεση των προδοτικών κυβερνήσεων και δίκη των ενόχων;
Ή μήπως οι ιδιοκτήτες των χθεσινών, σημερινών και μελλοντικών πολιτικών και επιφανών πολιτικολογούντων απαγορεύουν τέτοιες δημόσιες αναφορές και συζητήσεις;
Όταν η χώρα θα μιλάει μόνο γερμανικά, αραβικά και σουαχίλι, και κάθε ίχνος δημόσιας περιουσίας και του ασύλληπτης αξίας ορυκτού πλούτου θα έχει προ πολλού παραδοθεί στις αγαπημένες πολυεθνικές με αντίτιμο ένα σουβλάκι – όχι βέβαια μόνιμα, πρός θεού, αλλά για 99 χρόνια συν άλλα 100 παράταση, οπότε θα τα πάρει πίσω το τότε άγνωστης ταυτότητας κράτος, εκτός κι αν δοθούν αυτοδικαίως άλλες δέκα παρατάσεις – και όλα αυτά λόγω τής αγαστής σύμπνοιας που έχει το πολιτικό και παραπολιτικό σκυλολόι και της ανοχής του σταθερά και εγγυημένα ξεγελαζόμενου και πολιτικά στείρου λαού...
Τότε λοιπόν θα αρχίσει να σκέφτεται για εκατοστή φορά ο «αφυπνιστής», ότι δεν πάει άλλο και
ότι θα πρέπει μέσα από τον αγώνα μαζί με τα κόκκινα, ροζ ή βιολετί λάβαρα, να ...δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα διευκολύνουν τις συλλογικές κοινωνικοπολιτικές ζυμώσεις για την προώθηση της επαναστατικής εξέλιξης που θα προλειάνει τις προϋποθέσεις επιτάχυνσης της μεθοδικής ιστορικής προαγωγής των λαϊκών αγώνων στο όνομα του σοσιαλισμού, του βραχμανισμού και της ψυχεδέλειας εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.
Καμία αντίρρηση, γιατί όχι, να πάμε.
Ας έρθουν και οι ΓΕΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, όλο το γνωστό οπλοστάσιο του «αγώνα», τα ματ, οι κουκουλοφόροι κρατικοί συνεργάτες, οι σκηνοθέτες στα πεζοδρομία και στην τηλεόραση.
Αν το μόνο που έχει μείνει στην Ελλάδα είναι αυτή η θλιβερή κατάντια τέτοιας ποιότητας αντιδράσεων, τότε το σύμπαν σίγουρα «συνωμοτεί» παρέα με τον λαό για τον χαμό όλων μας.
Αν πάλι το σύστημα από κακό υπολογισμό οδηγήσει κατά λάθος μία πορεία σε γενικευμένη αταξία και αναρχία ίσως και να αποδειχθούμε τυχεροί, ίσως πάλι και όχι.
Περισσότερα για τον Μίκη Θεοδωράκη εδώ
Ακολουθεί το κείμενο - έκκληση του Μίκη Θεοδωράκη
Όλοι και όλες στο Σύνταγμα
Όλοι και όλες στις πλατείες των πόλεων της Ελλάδας
Πέμπτη 18/5 - 7μ.μ.
Αντίσταση και Ανυπακοή στα μέτρα
όπως ορίζει το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος
Παίξανε πολλοί με τα όνειρα του Ελληνικού Λαού.
Δεν πάει, όμως, άλλο.
Δεν μπορεί ο Λαός αυτός να είναι μια ζωή χαμένος στην απογοήτευσή του.
Δεν είναι δυνατόν μια ζωή να του λένε ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα και να περνάνε τα πάντα.
Ότι μια μικρή χώρα δεν μπορεί χωρίς τον κηδεμόνα της και τον Γερμανό της και να τον βυθίζουν όλο και πιο βαθιά στην κατοχή και την Γερμανο-αμερικανοκρατία.
Αυτές οι αντιλήψεις είναι ο ορισμός του ραγιαδισμού και της άνευ όρων παράδοσης.
Φτάνει πια.
Συνεχίζουμε!
Πριν έξι ακριβώς χρόνια, τούτες τις μέρες, ήρθαν αυθόρμητα και μαχητικά στο προσκήνιο οι πλατείες ενάντια στα μνημόνια.
Οι πλατείες, που δεν πρόδωσαν, δεν εγκατέλειψαν τον αγώνα.
Άλλοι τις αδειάσανε.
Όμως τώρα ήρθε ξανά η ώρα οι πλατείες να ξαναγεμίσουν από τα ανεκπλήρωτα όνειρα των πολιτών.
Ήρθε η ώρα οι πλατείες να ξαναγεμίσουν με την αγανάκτηση και την οργή μας.
Τώρα όλοι και όλες, ακόμα κι αυτοί που είχαν ξεγελαστεί, είναι σοφότεροι και πιο ώριμοι.
Συνεχίζουμε, λοιπόν, πιο ενωμένοι και πιο μαχητικοί και κυρίως πιο αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε την εν λευκώ ανάθεση και την ερήμην μας λήψη αποφάσεων, που πάντα καταλήγουν εναντίον μας.
Όλοι και όλες θα είμαστε στην πλατεία, για να μην περάσουν τα μέτρα.
Όλοι και όλες καλούμαστε όπως ορίζει το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος σε μια οργανωμένη αντίσταση και ανυπακοή στην επιβολή των μέτρων, για να κερδίσουμε την πατρίδα μας και την αξιοπρέπειά μας, για να σταματήσουμε την λιτότητα, την φτωχοποίηση και την εξαθλίωση.
Για μια Ελλάδα χωρίς μνημόνια, χωρίς λιτότητα, χωρίς κατοχή, χωρίς προστάτες.
Για μια Ελλάδα λεύτερη, κυρίαρχη, ανεξάρτητη, αντιιμπεριαλιστική και πραγματικά δημοκρατική με το Λαό και τα νιάτα της αφεντικά στον τόπο μας.
Το κείμενο προσυπογράφουν οι :
Γεώργιος Κασιμάτης, ομότιμος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών
Γιώργος Βήχας,
καρδιολόγος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου
Αθηνών, εκ των εμπνευστών και ιδρυτών του Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού.
Αποστόλης Δεδουσόπουλος, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου
Περικλής Κοροβέσης, Συγγραφέας – Δημοσιογράφος - Ακτιβιστής
Γιάννης Κουζής, καθηγητής Εργασιακών Σχέσεων Παντείου Πανεπιστημίου
Σπύρος Λαβδιώτης, Οικονομολόγος, συγγραφέας, πρώην στέλεχος της κεντρικής τράπεζας του Καναδά
Νίκος Μαγδαληνός, Ηθοποιός
Γιάννης Μαύρος, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών προς την Ελλάδα
Ναταλία Μηνιωτή, Διδάκτωρ Θεατρολόγος
Μαρία Νεγρεπόντη-Δεληβάνη,
Οικονομολόγος, τ. Πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στη
Θεσσαλονίκη,συνεργάτης του ΟΟΣΑ, τιμηθείσα επανειλημμένα από διεθνείς
οργανισμούς για τη δουλειά της
Γιώργος Ξένος, Ζωγράφος
Δημήτρης Παλαιοχωρίτης, Ηθοποιός, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος
Μάνια Παπαδημητρίου, Ηθοποιός
Χρήστος Παπαθεοδώρου, καθηγητής Κοινωνικής Πολιτικής Παντείου Πανεπιστημίου
Γιάννης Ραχιώτης, Δικηγόρος
Γιώργος Ρωμανιάς, Νομικός
Σπύρος Σακελλαρόπουλος, καθηγητής Κοινωνικής Πολιτικής Παντείου Πανεπιστημίου
Άρης Σκιαδόπουλος, Δημοσιογράφος
Μάνος Σπυριδάκης, Επίκουρος καθηγητής κοινωνικής και εκπαιδευτικής πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
Στάθης Σταυρόπουλος, Σκιτσογράφος
Δημήτρης Τραυλός, καθηγητής Εργατικού Δικαίου Πανεπιστημίου Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου