Roosh V : «Η μόνη λύση για να σωθούμε είναι να αφαιρεθεί η ψήφος από τις γυναίκες!»

Εισαγωγή (ΚΟ):

Πρόσεξα σήμερα τις ξένες εφημερίδες. Καμία, αν πρόσεξα καλά, δεν είχε στο πρωτοσέλιδό της άρθρο σχετικό με την σφαγή στο Μάντσεστερ. Το θέμα έχει σχεδόν ξεχαστεί. Με το νεανικό αίμα νωπό ακόμα, αυτές οι ύαινες της «ενημέρωσης» κάνουν το παν για να ξεχαστεί το έγκλημα. Πληροφορούμαι (όχι ότι δεν το περίμενα) ότι το βάρος πλέον των Μέσων Μαζικής Αποχαύνωσης έχει πέσει στην ωραιοποίηση του Ισλάμ, στην καταδίκη της «ισλαμοφοβίας» και σε κάποιες σκόρπιες συνεντεύξεις γονιών που τα παιδιά τους σώθηκαν από το μακελειό του φανατικού μωαμεθανού. Σαν να γλύτωσαν από κάποιο ναυάγιο ή κάποιο ακραίο καιρικό φαινόμενο. Αυτό ήταν. Φανταστείτε να είχαμε φόνο ενός έστω, ανθρώπου από «ακροδεξιό», «ναζί», «ρατσιστή» κλπ. Πόσες συνεντεύξεις, πόσες πορείες, πόση έμφαση στην τραγική μάνα που έχασε το παιδί της, πόσα ντοκιμαντέρ, πόσες ταινίες, πόσες εκκλήσεις για μαζικό πογκρόμ εναντίον των «εχθρών της δημοκρατίας» και τσάκισμα του «φασισμού», πόσοι «σκληροί» νόμοι, πόσες φυλακίσεις, πόσες κατηχήσεις στα σχολεία. Αυτά δεν ζούμε τα τελευταία χρόνια;

Αλλά το πράγμα είναι πιο σοβαρό.

Αυτό που ζούμε σήμερα είναι η αποθέωση της αυτοκτονικής διαθέσεως της Δύσης και η ισχυροποίηση του φαινομένου της βλακοκρατίας. Το χάος είναι μπροστά μας και εμείς (συλλογικά) πάμε προς τα εκεί. Δεν υπάρχουν έτοιμες απαντήσεις για το τι φταίει. Ναι η προπαγάνδα, ναι η τηλεόραση, ναι ο Σόρος, και πολλά μπορούμε να προσθέσουμε. Έχω καταλήξει στην σκέψη ότι τα πράγματα ίσως να ήταν διαφορετικά, εάν ο λαός δεν στήριζε όλους αυτούς τους μηχανισμούς που στήνουν την επόμενη γκιλοτίνα για αυτόν και τα παιδιά του. Κόμματα, πολιτικοί, media, φορείς και οργανώσεις τρέφονται από τον λαό. Μετράνε τις αντιδράσεις του. Ο λαός λοιπόν της Δύσης τα τελευταία χρόνια, στην πλειοψηφία του στηρίζει (είτε με την ψήφο του, είτε με την ανοχή του, είτε με την αποχή του), αυτές τις πολιτικές. [Διάβασα κάπου ότι στην Βρετανία τα ποσοστά των Εργατικών ανεβαίνουν!!]. Από την μία υπάρχει η λεωφόρος της παγκοσμιοποίησης, της νέας τάξης, την οποία στρώνουν χρόνια τώρα κόμματα με διάφορες ταμπέλες και χρώματα, που συντηρούν τον μύθο της δημοκρατίας και της αντιπαράθεσης, αλλά στην ουσία οι απόψεις τους ελάχιστα διαφέρουν και πίσω από παραβάν είναι συνεταιράκια στο ίδιο project αφανισμού των εθνών, εκτέλεσης των λαών και της εγκαινίασης της πιο σκοτεινής εποχής που θα γνωρίσει η ανθρωπότητα. Και από την άλλη όσοι αντιστέκονται σε αυτήν. Αλλά είναι λίγοι. Καμία απαλλαγή λοιπόν στον λαό τον δήθεν «προδομένο».        

Ο Roosh V (πραγματικό όνομα Daryush Valizadeh) είναι ένας Αμερικάνος (με καταγωγή από Ιράν και Αρμενία) blogger και συγγραφέας γνωστός για τις θέσεις του που σχετίζονται με την λεγόμενη manosphere (αντρόσφαιρα). Επικριτικός στον φεμινισμό και στην θηλυκοποίηση του σύγχρονου άντρα, ο Roosh γράφει στο προσωπικό του blog και είναι ο διαχειριστής της ιστοσελίδας ‘Return of Kings’ που επιζητεί θα έλεγα την αποκατάσταση του κυριαρχικού ρόλου του άντρα στην δυτική κοινωνία, (να και πολλές φορές με "πικάντικο" τρόπο). Τα βιβλία που έχει βγάλει (σεξουαλικοί και ταξιδιωτικοί οδηγοί), τα κείμενα του και τα βίντεό του, έχουν κάνει πολλούς (από την «άλλη» πλευρά) να του αποδώσουν την κατηγορία του «μισογύνη».

Ο 37χρονος Roosh V υποστηρίζει μία θέση που έχει αρχίσει να βρίσκει απήχηση στους χώρους της «Εναλλακτικής Δεξιάς» και γενικότερα των επικριτών της μαζικής μετανάστευσης και υπερασπιστών της Παράδοσης. Θεωρεί δεδομένο ότι οι γυναίκες, για λόγους που έχουν να κάνουν με την φύση τους, στηρίζουν κόμματα που έχουν μια αριστερή ατζέντα (υπέρ της μαζικής μετανάστευσης, υπέρ της πολιτικής των «ανοιχτών συνόρων», υπέρ της αναγνώρισης των πάσης φύσεως «δικαιωμάτων» όπως π.χ. «γάμο» ομοφυλόφιλων & υιοθεσία από ζευγάρια ομοφυλόφιλων, υπέρ της καλλιέργειας μιας ουδετεροποιημένης ά-φυλης κοινωνίας, υπέρ μιας γενικώς υποστήριξης της «ισότητας», υπέρ μιας νοοτροπίας επιδομάτων και κράτους «νταντάς» κλπ). (Δες σχετικό άρθρο ΚΟ εδώ). 

Ειδικά στο θέμα της μαζικής μετανάστευσης και της ισλαμοποίησης των δυτικών κοινωνιών, η στάση των γυναικών λογικά θα έπρεπε να είναι έντονα αρνητική, καθώς η ζωή για την δυτική «χειραφετημένη» γυναίκα έχει γίνει αφόρητη, με περιοχές και πόλεις να είναι πλέον «απαγορευμένες περιοχές» για αυτές, με συνεχείς βιασμούς, σεξουαλικές κακοποιήσεις, φόνους κλπ, για να μην υπολογίσουμε την κουλτούρα υποτίμησης και υποταγής της γυναίκας που φέρουν μαζί τους οι αφροασιατικές μουσουλμανικές ορδές. Κι όμως οι γυναίκες είναι οι πρώτες στα πανηγυράκια τύπου “welcome refugees”. Άβυσσος η ψυχή… (Δες σχετικό άρθρο ΚΟ εδώ- και ένα σχετικό βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους εδώ).       

Το θέμα είναι αρκετά ευρύ. Η αλήθεια είναι ότι το γυναικείο φύλο έχει μια ροπή προς την «ισότητα», ενώ στους άνδρες είναι πιο έντονο το ενδιαφέρον για δύναμη, επικράτηση του ισχυρότερου, διατήρηση της παράδοσης, υπεράσπιση της οικογένειας και των πατρογονικών εδαφών και επιβίωση του έθνους. Δεν λέω ότι τα πάντα είναι μαύρο – άσπρο. Αλλά αυτή είναι μία γενική τάση. Θυμηθείτε τις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, όπου οι γυναίκες της Αθήνας, οι οποίες δεν είχαν δικαίωμα ψήφου, καταφέρνουν να πάρουν την εξουσία και αυτό που αμέσως κάνουν είναι να επιβάλλουν μια «ισότητα», μια περιουσιακή κοινοκτημοσύνη (σοσιαλισμό), αλλά μέχρι και μια ερωτική κοινοκτημοσύνη.

Ο Roosh V έχει την λύση. Εάν πάψουν να ψηφίζουν οι γυναίκες θα σωθούμε. Αλλιώς δεν υπάρχει ελπίδα. Θα κατακλυσθούμε από τριτοκοσμικούς παράνομους μετανάστες και ο δυτικός πολιτισμός θα χαθεί. Δεν γνωρίζω όμως εάν είναι τόσο απόλυτα τα πράγματα. Διότι γυναίκες ψηφίζουν και σε χώρες που αντέχουν ακόμα και αγωνίζονται να φυλάξουν την Ταυτότητά τους (Ουγγαρία, Πολωνία, Ρωσία κλπ). Δεν ξέρω επίσης, τι ποσοστό γυναικών ψήφισε Λεπέν και τι ποσοστό ανδρών ψήφισε Μακρόν και θα τρέξει να ψηφίσει Μέρκελ. Όπως καταλαβαίνετε τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και το θέμα είναι αρκετά μεγάλο και «καυτό». Το άρθρο αυτό προσφέρεται για προβληματισμό.

Μετά το μακελειό στο Manchester ο Roosh ανέβασε το παρακάτω βίντεο, όπου πάνω κάτω λέει αυτά που θα διαβάσετε στο άρθρο. Το βίντεο είναι καλό. Η σκέψη του είναι σωστή. Το ίδιο και η ... απαισιοδοξία του. Η λύση είναι το ζήτημα. Αλλά πάντα έτσι δεν ήταν;

Το άρθρο του Roosh V λέγεται “How To Save Western Civilization” (Πώς να σώσετε τον Δυτικό Πολιτισμό). Κάποια μικρά τμήματα τα αφαίρεσα, γιατί μου φάνηκαν αρκετά υποτιμητικά για τις γυναίκες. Παρακάτω το άρθρο.

Η προέλευση των προβλημάτων μας

Όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα αποτελούν παρακλάδια μιας ριζοσπαστικής αριστερής ρίζας που έχει γίνει αποδεκτή μέσω του φεμινισμού, του λόμπι των αγωνιστών των «δικαιωμάτων» και του σοσιαλισμού. Το να επιτραπεί στις γυναίκες να ψηφίζουν έχει καταστήσει αβίαστη την εκλογή αριστερών πολιτικών που μισούν την οικογενειακή μονάδα, τους άνδρες και τον υγιή ανταγωνισμό της αγοράς, αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα την κοινωνία, ωθώντας τις γυναίκες στη δουλειά και παρέχοντάς τους γενναιόδωρα επιδόματα μαζί με θέσεις εργασίας για γυναίκες σε φουσκωμένες κυβερνητικές γραφειοκρατίες.

Χάρη στην αριστερά, είδαμε την άνοδο μιας τεχνο-μητριαρχίας με μια ατζέντα αποδυνάμωσης και δίωξης του άνδρα που μεταφέρει πόρους και μαλακή δύναμη από τους άνδρες στις γυναίκες ενώ στερεοποιεί τη σκληρή εξουσία μεταξύ των ελίτ παγκοσμιοποιητών που την ελέγχουν για να υποστηρίξουν τους δικούς τους υψηλούς στόχους. Οι παγκοσμιοποιητές συνεργάζονται ως ολιγαρχία για να εφαρμόσουν μια στρατηγική διαίρεσης και κατάκτησης μεταξύ των φυλών και των φύλων για τη χρηματοδότηση αριστερών σκοπών, πολιτικών και ΜΚΟ. Η ομάδα που έχει τα περισσότερα χρήματα για να επηρεάζει τις «δημοκρατικές» πολιτικές και την κοινή γνώμη, εμφυτεύει τους χρήσιμους ηλίθιους της και τις πολιτικές μαριονέτες για να διατηρήσουν τον έλεγχο.

Αυτές οι μαριονέτες, είτε στην "δεξιά" είτε στην "αριστερά", στην πραγματικότητα ρίχνουν το κέντρο βάρους τους προς τα αριστερά για τον απλό λόγο ότι πρέπει να κερδηθούν οι ψήφοι των γυναικών. Έχουμε δείξει ότι οι γυναίκες έχουν ειδικές νοητικές ικανότητες που λειτουργούν σχεδόν αποκλειστικά με βάση την συγκίνηση, την υποταγή και τις κοινωνικές συγκρούσεις περισσότερο από τη λογική, την κυριαρχία και την αξία. Οι δυτικές χώρες έχουν μετατραπεί σε μια εθνική εκπροσώπηση της γυναικείας ψυχής.

Το κανάκεμα των γυναικών οδηγεί στην καταστροφή του πολιτισμού

Προκειμένου να κατευναστούν οι γυναίκες ψηφοφόροι και η καταστροφική φύση τους της αταξίας και του δράματος, ένα σύμπτωμα το οποίο προωθεί συλλογικά ένα βιβλίο για μια γυναίκα που κυριαρχείται άγρια ​​από έναν άνδρα ("50 αποχρώσεις του γκρι") σε ένα από τα bestselling βιβλία όλων των εποχών, η κοινωνία έχει φτάσει τόσο αριστερά, ώστε καταρρέει στη βάση της με τη μείωση των ποσοστών γεννήσεων και την κατάρρευση της οικογενειακής μονάδας. Επειδή δώσαμε στις γυναίκες τη ψήφο τους, είναι απαραίτητο να κερδίσουμε την ψήφο τους υποσχόμενοι ό, τι θέλουν αυτή τη στιγμή, συμπεριλαμβανομένης της απομάκρυνσης όλων των πυλών στη σεξουαλική αγορά, ώστε να μπορέσουν να συμμετάσχουν στο μεγάλο παιχνίδι του "κυνηγιού του άλφα αρσενικού", το οποίο έχει οδηγήσει σε τέτοιο αχαλίνωτο χάος και στειρότητα ώστε πρέπει να εισαγάγουμε τριτοκοσμικούς, καθώς αυτές οι «κυρίαρχες» γυναίκες εκλογείς προβαίνουν σε έκτρωση 60 εκατομμυρίων μωρών. Η δημογραφική κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα η Δύση οφείλεται κατά κύριο λόγο στη δυνατότητα των γυναικών να κάνουν ό, τι θέλουν, αντί να επιβάλλουν υγιή πρότυπα στη συμπεριφορά και τις επιλογές τους. Η άμεση αιτία αυτής της ταινίας τρόμου είναι η παροχή ψήφου στις γυναίκες.

Κι ακόμη δεν έχουμε αγγίξει την επιφάνεια των προβλημάτων που έχουμε σήμερα που πηγάζουν από την ανάγκη έκκλησης προς τη γυναικεία ψήφο: μείωση των ακαδημαϊκών στάνταρ στα πανεπιστήμια για να τους επιτραπεί να «υπερέχουν», προώθηση του εκφυλισμού στα μέσα ενημέρωσης, εφεύρεση των apps και της τεχνολογίας για να επιτρέπεται περιστασιακό σεξ με κακά αγόρια, προώθηση εγχείρησης «αλλαγής φύλου» μεταξύ των παιδιών, επαναπροσδιορισμός των χοντρών γυναικών ως «πανέμορφες σε κάθε μέγεθος», νομιμοποίηση του ομοφυλοφιλικού «γάμου»,  χρήση δολοφονιών ως έλεγχο των γεννήσεων, δυσφήμιση της ανδροπρέπειας ως «τοξικής ανδροπρέπειας» και ανύψωση βλαβερών μύθων, όπως η "κουλτούρα του βιασμού" και το "μισθολογικό χάσμα", ώστε να προκληθεί φόβος και σύγχυση μεταξύ των φύλων.

Τα προβλήματα που ανέφερα παραπάνω θα απαιτούσαν χιλιάδες νόμους για να αντιμετωπιστούν μεμονωμένα και θα αντιμετώπιζαν την έντονη αντίθεση από τους παγκοσμιοποιητές που θα χρηματοδοτούσαν «αντιφασιστικές» διαμαρτυρίες και την παρέμβαση του Βαθέως Κράτους. Ακόμη και αν περνούσαν τέτοιοι νόμοι, δεν υπάρχει εγγύηση ότι δεν θα συνεχιζόταν η ώθηση προς τα αριστερά, χάρη στις συνεχιζόμενες δημογραφικές αλλαγές. Υπάρχει τρόπος να λυθούν τα προβλήματα;

Η τελική λύση

Αφαιρέστε τη δύναμη των γυναικών να ψηφίζουν και η πολιτιστική μας υποβάθμιση σταματά αμέσως. Ο πενιχρός πληθυσμός ανδρών φεμινιστών, οι οποίοι πιθανόν πάσχουν από χαμηλή τεστοστερόνη εξαιτίας των πλαστικών που υπάρχουν απορροφηθεί στο περιβάλλον, δεν θα προσφέρει κανένα εμπόδιο στην παύση της επιστροφής στην πατριαρχική κανονικότητα. Οι γυναίκες, ανήμπορες να θεσπίσουν πολιτικές αλλαγές, απλώς θα κλαίνε και θα μουρμουράνε ατέλειωτα….. Να ξέρετε ότι κανένας Δημοκρατικός υποψήφιος μετά τον Jimmy Carter πιθανώς δεν θα κέρδιζε τις προεδρικές εκλογές εάν δεν επιτρεπόταν στις γυναίκες να ψηφίσουν. Με την κατάργηση της ψήφου των γυναικών, ένα νέο κόμμα στα δεξιά των Ρεπουμπλικάνων θα δημιουργηθεί καθώς συντηρητικοί άνδρες αναζητούν τον πραγματικό συντηρητισμό και την παράδοση.

«Οι γυναίκες, και ιδιαίτερα οι ανύπαντρες γυναίκες ψηφίζουν τόσο βλακωδώς» - Ann Coulter

Αφαιρέστε το δικαίωμα της γυναικείας ψήφου και στις αμέσως επόμενες εκλογές, κάθε αριστερό κόμμα θα συνθλιβεί. Μετά από δύο εκλογές, οι πολιτικοί θα μιλούν άμεσα στους άνδρες και για το εγγενές ενδιαφέρον τους για πατριαρχία, οικονομική επιτυχία, σταθερές οικογένειες και δίκαιη κατανομή των γυναικών στην κοινωνία. Περισσότεροι από τους μισούς υποψηφίους θα είναι ήδη πιο συντηρητικοί από τον Donald Trump, ο οποίος είναι ακόμα φιλελεύθερος σε κοινωνικά ζητήματα όπως η ισότητα και ο «γάμος» μεταξύ ομοφυλόφιλων.

Μέσα σε τρεις εκλογές, η εξ ολοκλήρου φιλελεύθερη πλατφόρμα των τελευταίων 50 χρόνων θα έχει εξαφανισθεί…. Μέσα σε τέσσερις εκλογές, η παγκόσμια ελίτ θα αναγκαστεί να μαζευτεί και με όλα τα δισεκατομμύρια που έχει δεν θα μπορεί να ασκήσει καμιά επιρροή, εκτός από το να χορηγεί «έγχρωμες επαναστάσεις» και πραξικοπήματα τα οποία όμως θα μπορούν να νικηθούν από μία πατριωτική εθνική άμυνα. Μέχρι τότε, η δύναμη των ΜΚΟ, των μέσων ενημέρωσης και των πανεπιστημίων θα έχει μειωθεί. Μέσα σε πέντε εκλογές, τα πολιτιστικά πρότυπα θα έχουν τιθασεύσει τη σεξουαλική αγορά και τα ποσοστά γεννήσεων θα αυξηθούν πάλι καθώς οι γυναίκες και οι άνδρες θα έχουν κίνητρο να ξοδεύουν τον ελεύθερο χρόνο τους οικοδομώντας οικογένειες αντί να προσπαθούν αδιάκοπα να εξασφαλίσουν έναν σεξουαλικό σύντροφο για μια φευγαλέα στιγμή.

Η κατάργηση της ψήφου των γυναικών θα μείωνε και άλλα διαφωνούντα κινήματα, των οποίων οι λύσεις μπορούν να φέρουν μόνο προσωρινή επιτυχία, εφόσον οι γυναίκες έχουν δικαίωμα ψήφου. Οι άνδρες θα προωθούσαν αυτόματα νόμους που θα αφορούσαν τα δικαιώματα των ανδρών. Θα ρύθμιζαν αυτομάτως τη μετανάστευση και θα την αντικαθιστούσαν με μια πολιτική ενίσχυσης της εντοπιότητας, θέτοντας αυστηρά κριτήρια για απόδοση υπηκοότητας.

Συμπέρασμα

Θα πρέπει να γίνει σαφές ότι οι γυναίκες θα χρησιμοποιούν πάντα τις ψήφους τους για να καταστρέφουν τους εαυτούς τους και τα έθνη τους, να προσκαλούν εισβολείς με ανοιχτά πόδια, να διώχνουν τους δικούς τους άνδρες και να καταστρέφουν τις οικονομίες τους με σοσιαλισμό. Επειδή δεν λειτουργούν με λογική όπως οι άνδρες, θα έχετε πάντα αυτό το καταστρεπτικό στοιχείο στις πολιτικές τάξεις του έθνους σας, όσο οι γυναίκες έχουν δικαίωμα ψήφου. Το ότι τους δώσουμε αυτό το δικαίωμα ήταν ένα τρομερό λάθος. Τώρα μπορώ να ισχυριστώ ότι έχω ένα πολιτικό όνειρο, και αυτό είναι να καταργηθεί η ψήφος των γυναικών. Θα ψηφίσω μόνο πολιτικούς που θα έφερναν πιο κοντά την πραγματοποίηση αυτής της απαραίτητης πραγματικότητας. Κατά τη διάρκεια της ζωής μου, είμαι βέβαιος ότι τουλάχιστον μια χώρα, σε μια προσπάθειά της να σωθεί, θα ανυψώσει έναν βάρβαρο και άγριο ισχυρό άντρα για να εκπληρώσει αυτό το καθήκον και θα έχει την πλήρη υποστήριξή μου.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / από εδώ

Μετά τη σφαγή του Μάντσεστερ η Katy Perry έχει την λύση : «Όχι στα σύνορα, όχι στους φραγμούς». (Η ίδια μένει σε έπαυλη με τεράστιες πόρτες και φραγμούς)

Στον δρόμο που άνοιξε ο σύντροφος Clooney… (και ο Francis)

Η τραγουδίστρια που κάποτε τραγουδούσε gospel και τώρα διαφημίζει τον κανιβαλισμό, έχει την λύση για τις συνεχιζόμενες σφαγές αθώων ανθρώπων και παιδιών όπως αυτή στο Μάντσεστερ, από ισλαμιστές τρομοκράτες.

Κατά τη διάρκεια μιας εκδήλωσης την Τρίτη στο Elvis Duran και το Morning Show, η Perry κάλεσε όλους να "ενωθούν" μετά την επίθεση.

«Νομίζω ότι το μέγιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι απλώς να ενωθούμε και να αγαπάμε ο ένας τον άλλον», απεφάνθη η Perry, προσθέτοντας «Ούτε σύνορα, ούτε φραγμοί, πρέπει όλοι να συνυπάρχουμε» (“No barriers, no borders, we all just need to co-exist”)

Ενώ η Perry καλεί τους υπόλοιπους να ζήσουν χωρίς «φραγμούς» και «σύνορα», η ίδια ζει μια άνετη και ασφαλή ζωή στο Χόλιγουντ της Καλιφόρνια.

Τον Απρίλιο, η Variety ανέφερε ότι η Perry αγόρασε ένα "απομονωμένο" σπίτι στο Beverly Hills για περίπου 19.000.000 δολάρια.

Μια φωτογραφία του ακριβού ακινήτου από την μεγάλη εταιρία πώλησης ακινήτων Zillow Porchlight, δείχνει μια τεράστια πύλη που εμποδίζει την είσοδο και ένα μακρύ φράγμα μέσα στους θάμνους:

Είναι δύσκολο για την Perry να κρυφτεί πίσω από την δικαιολογία ότι το τείχος των 10 ποδιών ήταν μέρος της ιδιοκτησίας που αγόρασε.

Η Zillow Porchlight ανέφερε τον Ιανουάριο του 2014, ότι η Perry απέτυχε να πουλήσει ένα κτήμα ισπανικού στυλ που είχε μαζί με τον Russell Brand. Μια φωτογραφία δείχνει μια τεράστια πύλη κατά μήκος να μπλοκάρει τυχόν ανεπιθύμητα μέλη των άπλυτων μαζών που θα επιχειρούσαν να διαταράξουν το Zen της.

Τελικά, πούλησε το ακίνητο για 5.565 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με την ιστοσελίδα ακινήτων.

Ένα άλλο σπίτι της Perry, σύμφωνα με το CelebHomes.net, δείχνει ένα τεράστιο τείχος και μια πύλη που προστατεύει τον ιδιοκτήτη από τους κοινούς θνητούς.

Ίσως το επόμενο χιτ της Perry να έχει τίτλο “Walls For Me, But Not For Thee” ("Τείχη για μένα, αλλά όχι για σένα").

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / από εδώ