Στη συνέχεια προέκυψε ότι ο ένοχος, ο 40χρονος Farid Ikken, ζούσε στη Σουηδία ως δημοσιογράφος και βραβεύθηκε μάλιστα με το "Βραβείο εθνικής δημοσιογραφίας της Κομισιόν κατά των διακρίσεων" της ΕΕ για ένα άρθρο στο οποίο συζητούσε τον φερόμενο «ρατσισμό» προς τους μετανάστες.
Το άρθρο εξέταζε επίσης θέμα με "τους αιτούντες άσυλο που δεν δικαιούνται ιατρική περίθαλψη και οι οποίοι αναγκάζονται να αναζητήσουν ιατρική περίθαλψη, καθώς και το προσωπικό της υγειονομικής περίθαλψης και άλλους που εξακολουθούν να παρέχουν υγειονομική περίθαλψη στους αιτούντες άσυλο", ανέφερε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε δήλωση.
Η γαλλική εφημερίδα Le Parisien που έδωσε τη φωτογραφία του δράστη στη δημοσιότητα, ανέφερε ότι είναι καταγεγραμμένος ως ανεξάρτητος δημοσιογράφος από το 2008 στην Ουψάλα της Σουηδίας, ειδικός σε θέματα «ανάπτυξης, δημοκρατίας και δικαιωμάτων του ανθρώπου».
Σύμφωνα με την σουηδική «Expressen», ο Farid Ikken ήταν παντρεμένος ως το 2005 με Σουηδέζα. Έφυγε από την Σουηδία και πήγε στην Αλγερία, το 2013. Ωστόσο η τελευταία του γνωστή διεύθυνση ήταν σε ένα προάστιο της Στοκχόλμης.
Σπούδασε δημοσιογραφία σε πανεπιστήμιο της Ουψάλα, από το 2009 ως το 2011 και πήρε το πτυχίο του το 2011. Ακόμη σήμερα πολλά από τα άρθρα του μένουν ανεβασμένα στο μέσο που εργαζόταν.
Τον Μάρτιο του 2008 δημοσίευσε ένα άρθρο στην επιθεώρηση «Världshorisont», την οποία εκδίδει η Σουηδική Ομοσπονδία των Ηνωμένων Εθνών, ένας μη κερδοσκοπικός σύλλογος που δεν έχει καμία σχέση με τον ΟΗΕ. Το άρθρο του έχει τίτλο «Πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας: 7 σκοτεινά χρόνια για τα δικαιώματα του ανθρώπου».
Όπως τον περιγράφει ο καθηγητής του στο πανεπιστήμιο της Λωραίνης – όπου ενεγράφη το 2014: «Ήταν ένας άνθρωπος που δεν έπινε αλκοόλ, ήρεμος σαν αρνί, εκατό χιλιόμετρα μακριά από τα ισλαμικά ιδεώδη μίσους εναντίον της Δύσης».
Εδώ υπάρχει η πλήρης ανατροπή των αριστερών κλισέ περί «φτωχών», «αγράμματων» και «περιθωριοποιημένων» μουσουλμάνων που έτσι «αναγκάζονται» (οι κακόμοιροι) να γίνουν τρομοκράτες και ότι εάν τους «αγκαλιάσουμε», τους «μορφώσουμε», τους «βρούμε δουλειά» (και γυναίκα) και τελικά τους «ενσωματώσουμε», θα μας λυπηθούν και δεν θα μας σφάζουν σαν κοτόπουλα… Αλλά το ίδιο παραμύθι θα το ακούσουμε ξανά και ξανά και ξανά.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / από εδώ κι εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου