Γιατί ο Disraeli έγραψε ένα βιβλίο με το οποίο ενίσχυσε τις «αντισημιτικές συνομωσίες»;

«Ο κόσμος κυβερνάται από τελείως διαφορετικά άτομα από αυτά που κάποιοι νομίζουν» – Benjamin Disraeli, “Coningsby” (1844). Το “Coningsby” είναι ένα πολιτικό μυθιστόρημα που έγραψε ο διατελέσας δύο φορές πρωθυπουργός της Αγγλίας (το 1866 και την εξαετία 1874-80), Benjamin Disraeli, Λόρδος του Beaconsfield (1804 – 1881). Το βιβλίο πρωτο-δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 1844. Ο Disraeli υπήρξε ο πρώτος (και μοναδικός μέχρι στιγμής) εβραϊκής καταγωγής πρωθυπουργός της Αγγλίας.

Ο Disraeli, που ανήκε στους λεγόμενους «αφομοιωμένους» Εβραίους και όχι μόνο δεν αρνήθηκε την καταγωγή του (μιλούσε μάλιστα με αλαζονικό ύφος για αυτήν), αλλά πόνταρε στην «διαφορετικότητά» του για να ανέλθει πολιτικά, την ίδια στιγμή που επαινούσε την Αγγλία για την ελευθερία που απολάμβανε στο «πιο γενναίο έθνος» του κόσμου, για πολλούς ήταν ένας «άνθρωπος των αντιθέσεων», μια διπλή προσωπικότητα : και Εβραίος σωβινιστής και Άγγλος ιμπεριαλιστής.

Εκτός από πολιτικός, ο Disraeli υπήρξε και ένας παραγωγικός μυθιστοριογράφος. 
Το “Coningsby” (ή αλλιώς «Η Νέα Γενιά» / “The New Generation”) φημολογείται ότι βασίζεται στην προσωπικότητα του Nathan Mayer Rothschild (φώτο). Ο γεννημένος στη Φρανκφούρτη εβραϊκής καταγωγής μεγαλοτραπεζίτης Nathan Mayer Rothschild (1777 – 1836), ήταν ένας από τους πέντε γιους της δεύτερης γενιάς της γνωστής δυναστείας των Rothschild. Ο χαρακτήρας του ‘Sidonia’ που εμφανίζεται στο βιβλίο, είναι μια διασταύρωση του Lionel de Rothschild (1808 – 1879), του πρώτου Εβραίου που έγινε μέλος του Κοινοβουλίου του Ηνωμένου Βασιλείου και του ίδιου του Disraeli.

Ο Sidonia είναι ένας μυστηριώδης χαρισματικός Εβραίος, τον οποίον ο Disraeli κάνει να εμφανίζεται στην πλοκή του έργου ξαφνικά «από το πουθενά» και για λίγο και στην συνέχεια εξαφανίζεται καβαλώντας μια μαγευτική αραβική φοράδα που ονομάζεται «Η Κόρη του Αστέρος».

Το βιβλίο τοποθετείται χρονικά σε μια εποχή πραγματικών πολιτικών γεγονότων του 1830 στην Αγγλία μετά την ψήφιση του Μεταρρυθμιστικού Νομοσχεδίου (Reform Bill) το 1832, το οποίο έφερε ευρείας κλίμακας αλλαγές στο εκλογικό σύστημα της Αγγλίας και της Ουαλίας.

Το μυθιστόρημα ακολουθεί τη ζωή και την καριέρα του Henry Coningsby, του ορφανού εγγονού ενός πλούσιου Μαρκησίου, του Λόρδου Monmouth. Ο Λόρδος Monmouth αρχικά απέρριψε τον γάμο των γονέων του Coningsby, αλλά στο θάνατό τους θα υποχωρήσει και θα στείλει το παιδί να εκπαιδευτεί στο Eton College. Εκεί ο Coningsby γίνεται φίλος με τον Oswald Millbank, τον γιο ενός πλούσιου βαμβακοπαραγωγού που είναι άσπονδος εχθρός του Λόρδου Monmouth. Ο Coningsby αρχίζει να αναπτύσσει τις δικές του φιλελεύθερες πολιτικές απόψεις και ερωτεύεται την αδελφή του Oswald, την Edith. Όταν ο Λόρδος Monmouth ανακαλύπτει αυτές τις εξελίξεις εξαγριώνεται και κρυφά αποκληρώνει τον εγγονό του. Μετά το θάνατό του, ο Coningsby έχει μείνει άφραγκος και αναγκάζεται να δουλεύει για να ζήσει. Αποφασίζει να σπουδάσει νομικά και να γίνει δικηγόρος. Ο πατέρας της Edith (ο οποίος μέχρι τότε ήταν εχθρικός απέναντί του) βλέπει με καλό μάτι αυτή του την προσπάθειά και συναινεί τελικά στο γάμο με την κόρη του. Στο τέλος του μυθιστορήματος ο Coningsby εκλέγεται στο Κοινοβούλιο στην εκλογική περιφέρεια του πεθερού του και ξαναβρίσκεται με περιουσία.

Στο “Coningsby” και αργότερα στο “Tancred”, ο Disraeli κατασκευάζει έναν Εβραίο σούπερμαν, ο οποίος κατέχει τα πάντα, ξέρει τους πάντες και περιγράφει τη δύναμη και την υπεροχή των Εβραίων με όρους που όμοιους τους θα μπορούσαμε να βρούμε μόνο σε κείμενα «αντισημιτών». Ο Εβραίος που είναι μια κρυφή δύναμη πίσω από τους θρόνους και τις κυβερνήσεις, εκείνος που είναι πάντα στο παρασκήνιο, που διευθύνει την πορεία των διεθνών γεγονότων. Ο Sidonia είναι ένας άνθρωπος που έχει κάνει την μυστική ιστορία του κόσμου χόμπι του, μια μοναχική ύπαρξη μεγάλης σοφίας και εξειδίκευσης, δείγμα μιας διάνοιας που ανήκει σε ανώτερη τάξη.

Ο Sidonia μεγαλαυχεί: «Δεν θα δείτε ποτέ μια μεγάλη πνευματική κίνηση στην Ευρώπη στην οποία να μην συμμετέχουν σε μεγάλο βαθμό οι Εβραίοι». Στη συνέχεια επισημαίνει ότι οι πρώτοι Ιησουΐτες ήταν Εβραίοι, και ότι η ρωσική διπλωματία οργανώθηκε και κυρίως λειτούργησε από  Εβραίους, τα επαναστατικά κινήματα στη Γερμανία αναπτύχθηκαν υπό την καθοδήγηση Εβραίων διανοουμένων «που μονοπωλούν τις έδρες των καθηγητών» της χώρας, ενώ, όπως σημειώνει, ο Sidonia - Disraeli, οι Εβραίοι είναι προικισμένοι και σχεδόν αποκλειστικά, με το προνόμιο της μουσικής. «Δεν υπάρχει τραγουδιστική μπάντα, δεν υπάρχει ορχήστρα σε κάθε (ευρωπαϊκή) πρωτεύουσα, που να μην είναι γεμάτη με δικά μας παιδιά μας», λέει ο Sidonia στον Coningsby.

Ήδη το 1833 ο Disraeli στη νουβέλα του “Alroy”, είχε εκφράσει με ακόμη πιο γλαφυρό τρόπο το όραμα μιας διεθνούς εβραιοσύνης. Πίστευε ότι οι Εβραίοι αποτελούν ήδη μια παγκόσμια αυτοκρατορία χωρίς κράτος και αποτελούν την εκλεκτή τάξη του Θεού. Το “Coningsby”, θεωρείται, από την άποψη αυτή, ακόμη πιο «προχωρημένο» έργο. Όταν ο συγγραφέας Disraeli λέει ότι «το εβραϊκό χρήμα ορίζει την ακμή και την παρακμή των αυλών και των αυτοκρατοριών και πρωτίστως κυριαρχεί δια μέσου της διπλωματίας», πολλοί (αργότερα) θα τον κατηγορήσουν ότι έτσι «αλείφει με βούτυρο το ψωμί του αντισημιτισμού»! Η θέση περί «μυστικής και μυστηριώδους επιρροής των εκλεκτών ανθρώπων της εκλεκτής φυλής» αντικατέστησε την προηγούμενη περί «ανοιχτά συγκροτημένης, μυστηριώδους κυρίαρχης φυλής». Το χρήμα του οίκου των Rotschild ζέσταινε τα πολιτικά όνειρα του Disraeli, ο οποίος το θεωρούσε ως μέσον για την επικράτηση της «εβραϊκής πολιτικής».

Και σε ένα απόσπασμα-ποταμό ο Disraeli θα παρουσιάσει την παγκόσμια εβραιοσύνη σε διαχρονική δράση: «οι πρώτοι Ιησουΐτες ήταν Εβραίοι….αυτή η ακαταμάχητη επανάσταση που τη στιγμή αυτή ετοιμάζεται στη Γερμανία και που θα είναι στην πράξη μια δεύτερη και μεγαλύτερη Μεταρρύθμιση … αναπτύσσεται εντελώς υπό την αιγίδα των Εβραίων (…) άνδρες της εβραϊκής φυλής είναι που βρίσκονται στην κορυφή κάθε μιας (από τις σοσιαλιστικές και κομμουνιστικές ομάδες). Οι άνθρωποι του Θεού συνεργάζονται με αθεϊστές, οι πιο επιδέξιοι συσσωρευτές περιουσιών συμμαχούν με τους κομμουνιστές, η ιδιόμορφη και εκλεκτή φυλή αγγίζει τα χέρια των αποβρασμάτων και των χαμηλών καστών της Ευρώπης! Κι όλα αυτά επειδή επιθυμούν να καταστρέψουν την αχάριστη αυτή Χριστιανοσύνη που τους χρωστά ακόμη και το όνομά της και της οποίας την τυραννία δεν μπορούν πλέον να υποφέρουν».

Το ερώτημα που ξεκάθαρα τίθεται εδώ είναι εάν τα όσα βάζει ο Disraeli στο στόμα του Sidonia να πει, αποκαλύπτουν κάτι που οι «κοινοί θνητοί» δεν γνωρίζουν.

Ο Αγγλο-Καναδός πρώην αξιωματικός πολεμικού ναυτικού και θεωρούμενος «συνωμοσιολόγος» William Guy Carr (1895-1959) θεωρούσε τον Disraeli ως ένα πρώιμο συνωμότη των Rothschild. Στο βιβλίο του “Pawns in the Game”, (εκδόθηκε στα ελληνικά με τον τίτλο «Η Εωσφορική Συνομωσία», εκδόσεις ΣΤΕΡΕΩΜΑ), στο οποίο περιγράφει τις διεθνείς μηχανορραφίες που μοιάζουν με ένα τεράστιο τουρνουά σκακιού για την χειραγώγηση των ανθρώπων του κόσμου, αναφέρει τον Disraeli αρκετές φορές. Ο Carr σημειώνει, μάλιστα, μια ομιλία του σε ένα γάμο των Rothschild, όπου ο Disraeli φέρεται να λέει:

«Κάτω από αυτή την στέγη είναι οι αρχηγοί της οικογένειας των Rothschild, ένα όνομα διάσημο σε κάθε πρωτεύουσα της Ευρώπης, και κάθε τμήμα του πλανήτη. Αν θέλετε, θα διαιρέσουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες σε δύο μέρη, ένα για εσάς James, και ένα για εσάς Lionel. Ο Ναπολέων θα κάνει το ίδιο ακριβώς - και αυτό τον συμβουλεύω να κάνει - και στον Bismark θα προταθεί ένα τέτοιο μεθυστικό πρόγραμμα που θα τον κάνει έναν άθλιο σκλάβο μας».

Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο είναι αληθινή μία τέτοια δήλωση, δεδομένου ότι όσα λέχθηκαν, λέχθηκαν σε μια γαμήλια δεξίωση και εάν τέλος πάντων λέχθηκαν, κατά πόσο λέχθηκαν στα σοβαρά.

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο Αμερικάνος δημοσιογράφος William LaVarre, ο οποίος υπηρετούσε στο Στέητ Ντιπάρτμεντ στην διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ανέφερε επίσης το ‘Coningsby’ του Disraeli ως απόδειξη της διεθνούς εβραϊκής συνωμοσίας και επιβεβαίωση των φόβων που είχαν πολλοί, ότι  υπήρχε εβραϊκή διείσδυση στα υψηλότερα κλιμάκια της κυβέρνησης.

Την δεκαετία του 1960, ο αντικομουνιστής και αντισιωνιστής παραγωγός και συγγραφέας, Εβραιο-Αμερικάνος Myron Coureval Fagan, που θεωρήθηκε και αυτός «συνωμοσιολόγος», δημοσίευσε ένα σύντομο έργο με τίτλο, “Our Invisible Government Made Visible” (Η Αόρατη Κυβέρνησή μας Γίνεται Ορατή). Σε αυτό, ανιχνεύει την απειλή των διεθνιστών μέσω των Illuminati και των Ρότσιλντ. Όπως ο William Carr, ισχυρίζεται ότι ο Disraeli ήταν στην πραγματικότητα ένας πράκτορας του Οίκου των Ρότσιλντ και μέλος μιας μυστικής ομάδας συνωμοτών οι οποίοι, μαζί με τους Schiff, τους Warburgs, τους Kuhns και τους Loebs, ήταν αποφασισμένοι να ελέγξουν την παγκόσμια οικονομία.

Όπως όμως σημειώνει ο Αμερικάνος ‘ρεβιζιονιστής’ συγγραφέας ιστορικός (και «συνομωσιολόγος») Michael Hoffman, κανένα «εβραϊκό συνωμοτικό σχέδιο» και κανένας πανίσχυρος Sidonia δεν θα μπορούσε να πετύχει χωρίς την συμμετοχή μη Εβραίων (εθνικών).

Με το να αποδίδεται συνεχώς ο συνωμοτικός ρόλος αποκλειστικά σε άτομα εβραϊκής καταγωγής, μένουν στο απυρόβλητο εθνικοί οι οποίοι υπήρξαν εταίροι Εβραίων συνωμοτών. Χωρίς αυτούς τους μη-Εβραίους, καμία κρυπτοκρατική συνομωσία δεν θα μπορούσε να προχωρήσει σε χώρες όπως η Αγγλία, όπου η άνοδός τους κατά τον 19ο αιώνα ήταν εντυπωσιακή, όπως ήταν και στη Ρώμη, όταν άρχισαν να ξεπηδούν τα δάνεια των Rothschild μετά τις 18 Αυγούστου 1830, όταν ο Πάπας Πίος VIII, με το “Datum in audientia” κατήργησε τις τελευταίες εναπομένουσες εκκλησιαστικές ποινές για την αποκόμιση κέρδους από τα δάνεια (διάβασε άρθρο εδώ).

Η αγγλική αριστοκρατία θα μπορούσε να παρεμποδίσει τους τραπεζίτες Rothschild αν είχε προβεί σε παλιννόστηση της απόφασης ενός από τους πιο αγαπητούς νομικούς της χώρας, του Sir Edward Coke, [1551-1634] Επικεφαλής Λόρδου της Δικαιοσύνης της Αγγλίας. Ο Coke είχε επιβεβαίωσε ότι «οι Εβραίοι» ήταν “perpetui inimici” («παντοτινοί εχθροί»), και ότι η δυνατότητα ειλικρινούς εκχριστιανισμού τους ήταν μόνο “remota potential” (μακρινή πιθανότητα). «Ως εκ τούτου, μεταξύ αυτών και ημών, όπως και μεταξύ ημών και του διαβόλου», δήλωσε ο Coke, «δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη, γιατί όπως λέει ο Απόστολος, στο Β΄ Κορ. 6. 15, “Quae autem conventio Christi ad Belial, aut quoe, pars fideli cum infedeli?” («Τι συνθήκη μπορεί να έχει ο Χριστός με τον Βελίαλ; Ή ο πιστός με έναν άπιστο;»).

Πάνω σε αυτό το αρχαίο άθροισμα των νομικών σχέσεων στην Αγγλία μεταξύ ιουδαίων και χριστιανών, η Βασίλισσα Βικτωρία θα είχε κάθε νόμιμο δικαίωμα να απαγορεύσει τους Ρότσιλντ από τη διεξαγωγή τραπεζικών και εμπορικών δραστηριοτήτων. Ήταν το χέρι της να χρίσει ή να καταστείλει τους Rothschilds, τους Montefiores και τους Disraelis.

Ο Disraeli, μετά το Coningsby, θα εμφανίσει ξανά τον χαρακτήρα Sidonia, την φορά αυτή στο μυθιστόρημά του “Tancred”, η ιστορία του οποίου τοποθετείται κάπου στη Μέση Ανατολή. Και σε αυτό το βιβλίο περιέχονται άφθονες αναφορές για τον Rothschild, καθώς και η βλάσφημη αποκρυφιστική θέση του Disraeli ότι τόσο ο Ιησούς Χριστός όσο και οι Εβραίοι που τον είχαν σκοτώσει «εκπληρώσαν την μακάρια πρόθεση» του Θεού, και «έσωσαν την ανθρώπινη φυλή».

Το “Tancred” είναι γεμάτο με καταπραϋντικές ‘συντηρητικές’ κοινοτοπίες για τον πατριωτισμό, που σκοπό έχουν να δείξουν ότι «οι Εβραίοι» είναι οι πρωταθλητές του. Μεγάλο ενδιαφέρον έχει η θέση του βιβλίου για την φυλή. Σε κάποιο σημείο, ο Disraeli βάζει τον Sidonia να λέει, «Όλα είναι φυλή. Δεν υπάρχει άλλη αλήθεια» (“All is race; there is no other truth”).

Επιστρέφοντας στο Coningsby και κλείνοντας, αποτελεί ερωτηματικό πως ο Disraeli με αυτό του το βιβλίο αποφάσισε να δώσει «τροφή» σε εκείνους που μετέπειτα τους ονόμασαν «συνομωσιολόγους» και στους λεγόμενους «αντισημίτες».

Το ερώτημα παραμένει. Τα όσα λέει ο Sidonia αποκαλύπτουν κάτι που οι «κοινοί θνητοί» δεν γνωρίζουν;

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / πηγές: εδώ, εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ