Το ρωσικό θαύμα

Η οικονομία της χώρας, παρά τις αμερικανικές χρηματοπιστωτικές επιθέσεις στο νόμισμα της, τις δυτικές κυρώσεις, καθώς επίσης την κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου, κατάφερε να επανέλθει σε πορεία ανάπτυξης – αν και το κόστος που πλήρωσε ήταν πάρα πολύ ακριβό.

Άρθρο  

Αυτοί που αναρωτιούνται πού οφείλεται η στήριξη του προέδρου Putin από το 81% των Πολιτών της χώρας του, το μυστήριο της δημοτικότητας του κατά το STRATFOR (πηγή), θα έπρεπε να ανατρέξουν στα μεγέθη της ρωσικής οικονομίας και του κοινωνικού κράτους της – μέσα από τους πίνακες που έχει δημοσιεύσει το γερμανικό Spiegel, παρά το ότι τον κατηγορεί συνεχώς ως τον εχθρό της Δύσης, στηρίζοντας την πολιτική της καγκελαρίου και του υπουργού οικονομικών της (ανάλυση).

Στα πλαίσια αυτά, παρά τις αυστηρές δυτικές κυρώσεις και
την κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου, οι οποίες οδήγησαν χώρες όπως η Σαουδική Αραβία και η Βενεζουέλα σε τεράστια οικονομικά προβλήματα, την τελευταία στα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου, ο ρυθμός ανάπτυξης της ρωσικής οικονομίας προβλέπεται στο 1,4% το 2017 – ενώ όλα τα μεγέθη της ρωσικής οικονομίας έχουν καλυτερεύσει σημαντικά μετά την πρώτη εκλογή του κ. Putin. Ειδικότερα τα εξής:

(α)  Η Ρωσία, ήδη μετά τη χρεοκοπία της του 1998 (ανάλυση), μεταξύ άλλων ως αποτέλεσμα της ασιατικής κρίσης, καθώς επίσης της στρατηγικής σοκ και δέους που της επιβλήθηκε από το ΔΝΤ, άρχισε να αναπτύσσεται – όπως φαίνεται από το πρώτο γράφημα, όπου το ΑΕΠ της από 260 δις $ το 2000 εκτοξεύθηκε στα 1,66 τρις $ το 2008, βιώνοντας τότε την πρώτη πτώση του λόγω της χρηματοπιστωτικής κρίσης.

Αμέσως μετά το ΑΕΠ της αυξήθηκε στα 2,3 τρις $ όπου, λόγω της επίθεσης που δέχθηκε το ρούβλι από της Η.Π.Α., των κυρώσεων που επιβλήθηκαν και της κατακόρυφης πτώσης των τιμών του πετρελαίου, μειώθηκε στα επίπεδα του 2009 σε όρους δολαρίου – έχοντας έκτοτε σταθεροποιηθεί, με αυξητικές τάσεις.

(β) Το πρώτο έτος της ανάληψης της εξουσίας από τον κ. Putin, ο ρυθμός ανάπτυξης ήταν θετικός – φτάνοντας στο 10% το 2000. Έκτοτε ήταν μεν χαμηλότερος (δεύτερο γράφημα), αλλά πάντοτε ισχυρός έως το 2009 – όπου κατέρρευσε στο -7,8% όπως συνέβη άλλωστε σε πολλά άλλα κράτη.

Αμέσως μετά επανήλθε, για να μετατραπεί ξανά σε αρνητικό μετά την πτώση των τιμών του πετρελαίου – ενώ, σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ, θα φτάσει στο 1,4% το 2017, εκτός εάν προλάβει τη χώρα το επόμενο παγκόσμιο κραχ (ανάλυση).

(γ) Σημαντικότερο από όλα τα παραπάνω ήταν η καταπολέμηση της φτώχειας από το νέο πρόεδρο – όπου, ενώ στο ξεκίνημα της θητείας του 36 εκ. Ρώσοι ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας, το 2012 είχαν μειωθεί στα 15 εκ.

Λόγω όμως των εξελίξεων που προαναφέραμε, ο αριθμός των φτωχών αυξήθηκε στα 19 εκ. – ενώ δεν είναι γνωστός ο σημερινός.

(δ)  Η παραγωγή πετρελαίου αυξάνεται συνεχώς από το 2000, ενώ σήμερα είναι κατά 60% υψηλότερη (τρίτο γράφημα). Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι, η Ρωσία αύξησε την παραγωγή το 2014/15, παρά την πτώση των τιμών του πετρελαίου – προφανώς για να ανταπεξέλθει με τις δαπάνες του προϋπολογισμού της που βασίζεται ουσιαστικά στις εξαγωγές ενέργειας.

Όπως φαίνεται από το γράφημα, προηγήθηκε η προσάρτηση της Κριμαίας, την οποία εκμεταλλεύθηκε όσο περισσότερο μπορούσε η Γερμανία για να απομονώσει τη Ρωσία από την Ευρώπη – επειδή αποτελεί το μοναδικό αντίπαλο δέος της, από το οποίο κινδυνεύουν οι ηγεμονικές της βλέψεις στην ήπειρο μας. Αντίθετα, αυτό που κυρίως ενδιαφέρει τις Η.Π.Α. είναι οι εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου στην αγορά της Ευρώπης – όπου ο βασικός ανταγωνιστής τους είναι η Ρωσία.

(ε)  Το δημόσιο χρέος της Ρωσίας ως ποσοστό επί του ΑΕΠ της, από 184% όταν χρεοκόπησε περιορίσθηκε στο 62% το 2000 που εξελέγη ο κ. Putin, ως αποτέλεσμα της μερικής διαγραφής του (τέταρτο γράφημα). Το δίδαγμα για την Ελλάδα είναι σαφές – το ότι δηλαδή δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την κυλιόμενη χρεοκοπία που βιώνουμε τα τελευταία οχτώ χρόνια.

Το 2005 το δημόσιο χρέος της Ρωσίας είχε μειωθεί κατακόρυφα στο 6,5% παραμένοντας στα ίδια επίπεδα έως το έτος των αμερικανικών επιθέσεων, των κυρώσεων κοκ. – έχοντας αυξηθεί το 2016 στο 17,7%

(στ)  Το μέσο προσδόκιμο ζωής των Ρώσων, το οποίο είχε μειωθεί από τα 68,5 έτη στα 64,5 από τα μέτρα που είχε επιβάλλει το ΔΝΤ, τα οποία μείωσαν τον πληθυσμό της χώρας κατά 15 εκ. άτομα, έχει αυξηθεί σήμερα στα 71,4 έτη. Τέλος, είναι σημαντική η εξέλιξη των εισοδημάτων και των συντάξεων (πέμπτο γράφημα).

Εν προκειμένω οι πραγματικοί (= σε όρους αγοραστικής αξίας) μέσοι μισθοί από 62 $ (γκρίζα στήλη) και οι συντάξεις από 18 $ (σκούρα στήλη) το 1999, εκτοξεύθηκαν στα 775 $ και 285 $ αντίστοιχα το 2010 – έχοντας μειωθεί το 2016 στα 540 $ και 195 $, κυρίως ως αποτέλεσμα της δραματικής πτώσης της ισοτιμίας του ρουβλίου απέναντι στο δολάριο, όπου τα εισαγόμενα προϊόντα έγιναν πανάκριβα.

Ολοκληρώνοντας, φαίνεται ότι σωστά η Ρωσία θεωρεί πως ότι δεν τη σκοτώνει την κάνει πιο δυνατή (ανάλυση) – ενώ, εάν δεν είχε επιλέξει τη χρεοκοπία το 1998, σήμερα τα πάντα θα ανήκαν σε ξένους, οι οποίοι ουσιαστικά θα κυβερνούσαν τη χώρα απολυταρχικά όπως συμβαίνει με την Ελλάδα.

Φυσικά δε ο πρόεδρος Putin είναι τόσο δημοφιλής, αφού πέτυχε αρκετά πράγματα για την πατρίδα του – πόσο μάλλον αφού από χρεοκοπημένη, καθώς επίσης μετά από τις τεράστιες περιπέτειες που βίωσε μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, συγκαταλέγεται στις μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη. Αντικειμενικά λοιπόν πολλοί αναφέρονται στο ρωσικό θαύμα, χωρίς καμία διάθεση υπερβολής.

πηγή

http://www.analyst.gr/2017/07/31/to-rosiko-thavma/