Είναι γνωστό το ότι η ιστορία διδάσκει, κι όποιος δεν διδαχθεί από αυτή είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει. Εάν η πλούσια ιστορία της χώρας μας μας δίδασκε, πιθανόν να είχαμε αποφύγει αρκετά δεινά, αλλά βλέπετε ο κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν, όπως και η ζωή μας δίνει στο τέλος αυτό που μας αξίζει.
Η πολιτική ιστορία της χώρας έχει συνδεθεί κυρίως με τρία ονόματα· Παπανδρέου, Καραμανλής, και Μητσοτάκης. Πραγματικά μεγάλα ονόματα με σημαντική συμβολή στην πολιτική ζωή του τόπου κι όχι μόνο. Και τα τρία έχουν συνδεθεί τόσο με θετικά γεγονότα, όσο και με αρνητικά, τα οποία κάποια τα πληρώνουμε ακόμη και σήμερα.
Ένα από τα γεγονότα τα οποία προκαλούν ιδιαίτερη έκπληξη κι ενδιαφέρον στον μελετητή της οικονομικής ιστορίας, είναι αυτό της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους το 1964, αλλά και η είσοδος της χώρας στον μηχανισμό στήριξης (ΔΝΤ, ΕΚΤ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή) στις 23 Απριλίου του 2010. Θα μου πείτε, τι σχέση μπορούν να έχουν αυτά τα δύο γεγονότα με διαφορά 46 ετών; Έχουν, και μάλιστα παρουσιάζουν αρκετές ομοιότητες, όπως το όνομα του Πρωθυπουργού, Γεώργιος Παπανδρέου, αλλά και το επαχθές των δανείων.
Αναδιάρθρωση 1964
Η χρεοκοπία του 1932 και ο μετέπειτα δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, σε συνδυασμό με τον εμφύλιο που ακολούθησε, έφεραν την χώρα για ακόμη μία φορά σε δυσχερή οικονομική κατάσταση, εάν προσθέσουμε και το κατοχικό δάνειο της Γερμανίας. Αρκετές φωνές μιλούσαν για διαγραφή των προπολεμικών χρεών, ανάμεσα σε αυτές και ο καθηγητής οικονομικών Άγγελος Αγγελόπουλος, και ο Ξενοφών Ζολώτας. Το 1964 επί κυβερνήσεως Ένωσης Κέντρου με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου και υπουργό οικονομικών τον Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, πραγματοποιήθηκε αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους με επιμήκυνση αυτού για 42-45 έτη. Αξίζει να όμως δούμε πόσο ήταν το δημόσιο χρέος της χώρας τα έτη μεταξύ 1962-1966, ώστε να διαπιστώσουμε την «ωφέλεια» της αναδιάρθρωσης του 1964, όπως κι αυτή του PSI του 2012.
Σύμφωνα με το βιβλίο του καθηγητή Δ.Π.Καράγιωργα «Δημόσια Οικονομική 2-Οι Δημοσιονομικοί Θεσμοί,1981,εκδόσεις Παπαζήση», το δημόσιο χρέος το 1962 ήταν 13,14 δισ. δραχμές, το 1963 17,62 δισ. δραχμές, το 1964 21,42 δισ. δραχμές, το 1965 25,43 δισ. δραχμές, και το 1966 32,07 δισ. δραχμές.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, μεταξύ 1962-1963 το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 34,09%, μεταξύ 1963-1964 κατά 21,56%, μεταξύ 1964-1965 κατά 18,72%, και μεταξύ 1965-1966 κατά 26,11%, ενώ από το 1963 έως και το 1966 το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 82%!!! Σας θυμίζει κάτι αυτό;
Ενώ δηλαδή το 1964 το δημόσιο χρέος υπέστη αναδιάρθρωση, με την αποπληρωμή του να μετατίθεται για 42-45 έτη (λήξη 2006-2009), παρόλα αυτά το δημόσιο χρέος της χώρας αυξήθηκε μέσα σε δύο χρόνια κατά 49,71%! Το βασικό ερώτημα όμως παραμένει και σήμερα· τι θα συνέβαινε εάν δεν γινόταν η αναδιάρθρωση του χρέους;
Η είσοδος της χώρας στο μνημόνιο
Το 2009 η πενταετής άνοδος της ΝΔ στην κυβέρνηση ολοκληρώνεται, με το ΠΑΣΟΚ του κ. Γιώργου Παπανδρέου να το διαδέχεται στην εξουσία, με το γνωστό σύνθημα «λεφτά υπάρχουν». Τελικά όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, λεφτά όντος υπήρχαν αλλά όχι στα δημόσια ταμεία της χώρας, αλλά σε αυτά των διεθνών δανειστών. Με το έλλειμμα να φθάνει (;) στο 15%, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον κ. Γεώργιο Παπανδρέου αποφάσισε τον Απρίλιο (23) του 2010 να μας βάλει στο πρώτο μνημόνιο, με το δημόσιο χρέος να ανέρχεται το 2009 στο 127% επί του ΑΕΠ, και το 2010 μετά την είσοδο του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και της ΕΚΤ να φθάνει στο 146% αυτού. Αποτελεί τραγική ειρωνεία στην σύγχρονη ιστορία, πως ένα όνομα (Παπανδρέου) κατάφερε για ακόμη μία φορά να βάλει σε οικονομικές περιπέτειες την Ελλάδα. Το εγκληματικό PSI
Κι ενώ η χώρα συνέχιζε να βρίσκεται υπό οικονομική επιτροπεία, με το πρόγραμμα των δανειστών να ωθεί ακόμη περισσότερο την ελληνική οικονομία σε ύφεση, λόγο εσωτερικής υποτίμησης κι όχι μόνο, και με το δημόσιο χρέος να αυξάνεται το 2011 στο 172% επί του ΑΕΠ, η κυβέρνηση του κ. Λουκά Παπαδήμου με υπουργό οικονομικών τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, πραγματοποίησαν το PSI (κούρεμα) του ελληνικού χρέους. Ουσιαστικά όμως, από το «κούρεμα» αυτό ζημιώθηκαν οι Έλληνες ομολογιούχοι, τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και οι ελληνικές τράπεζες, με τον ελληνικό λαό να χρεώνεται περί τα 250 δισ. ευρώ περίπου για την διάσωση τους, και με το χρέος από το ελληνικό δίκαιο να μετατρέπεται σε αγγλικό. Θα περίμενε κανείς, πως μετά το PSI του ελληνικού χρέους, ο λόγος χρέους/ΑΕΠ να υποχωρούσε, απεναντίας μάλιστα. Το 2011 το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ βρισκόταν στο 172%, το 2012 στο 159%, το 2013 στο 177%, και το 2014 στο 179%.
Συμπέρασμα
Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, υπάρχει μια περίεργη σύμπτωση η οποία συνδέει το όνομα Παπανδρέου με το χρέος, αλλά και του ότι ουσιαστικά κανένα «κούρεμα» χρέους δεν έγινε ποτέ για την Ελλάδα από τους ξένους δανειστές, όπως για παράδειγμα στις 8 Αυγούστου του 1953 για την Γερμανία (London Agreement on German External Debt). Αποτελεί παράδοξο, πως όχι μόνο τα χρέη της χώρας ουδέποτε μειώνονται, αλλά συνεχώς αυξάνονται, αποτελώντας την ίσως έναν από τους καλύτερους πελάτες των διεθνών δανειστών.
http://new-economy.gr/
https://enaasteri.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου