Δεν είναι περίεργη η ξαφνική 'αγάπη' της αριστεράς προς τον Ισλαμισμό;

Έχουμε πρόβλημα ισλαμοαριστερισμού. Για ποιο λόγο και πως μια δράκα λογίων της άκρας αριστεράς, ελάχιστοι αριθμητικά αλλά με ισχυρή επιρροή στα μέσα ενημέρωσης και στο χώρο των ανθρώπινων δικαιωμάτων, επέβαλαν μια πραγματική καθαγίαση του Ισλάμ στον γαλλικό πολιτικό χώρο [και εσχάτως και στον ελληνικό]; Μάλιστα, γιατί αυτοί οι λόγιοι, στην πλειονότητά τους αγνωστικιστές και αναρχικοί, καταλήφθηκαν από τέτοιο πάθος για την πιο κλειστή θρησκεία, την πλέον ταυτοτική και, στην ισλαμιστική της εκδοχή, την πλέον φιλοπόλεμη και την πλέον βίαιη στην επιφάνεια της γης; Γιατί αυτός ο παράξενος εκφοβισμός, διανθισμένος με πούπουλα ηθικής; Γιατί δεν μπορούμε να μιλούμε για το Ισλάμ χωρίς την παρουσία του συνηγόρου του;

Το αποτέλεσμα προκαλεί κατάπληξη· είναι εξωφρενικό. Γιατί, μόλις είδαμε, σε διάστημα δύο ή τριών ετών, την πλέον απίστευτη αντιστροφή σχεδόν όλων των διακριτικών χαρακτηριστικών της αριστεράς, αυτών με τα οποία παραδοσιακά εμφανίζεται και την αναγνωρίζουμε. […]

Yπάρχει κάτι το ασυνήθιστο στον μουσουλμανικό νεοκληρικαλισμό που έχει κυριεύσει ένα τμήμα της διανόησης. Επειδή, όπως ισχυρίζονται, το Ισλάμ είναι το κόμμα των φτωχών; Δεν πιστεύω σε μια τέτοια αλλαγή προλεταριάτου. Εξάλλου, πάτε να δείτε στη Σαουδική Αραβία αν το Ισλάμ είναι η θρησκεία των φτωχών. Διαπιστώνω μάλλον ότι ο ισλαμοαριστερισμός γεννήθηκε την ημέρα που ο ισλαμισμός έγινε συνιστώσα της τυφλής τρομοκρατίας και της σφαγής.

Γιατί αυτή η αντιστροφή; Επειδή η διανόηση έγινε από τις αρχές του 20ού αιώνα, το πραγματικό κόμμα της βίας. Αν προτιμά την Επανάσταση αντί της μεταρρύθμισης είναι όχι γιατί αρνείται αλλά επειδή συντάσσεται με τη βία. O Σαρτρ λυπόταν που η γαλλική Επανάσταση δεν έστησε περισσότερες λαιμητόμους. Αν έπρεπε να καταρτίσω έναν κατάλογο των Γάλλων λογίων που κατά τον 20ό αιώνα ασπάστηκαν οι μεν τη φασιστική βία, οι δε την κομμουνιστική, δεν θα μου έφτανε μια σελίδα. Προτιμώ να παραθέσω τα ονόματα κάποιων οι οποίοι πάντοτε έδωσαν μαρτυρία υπέρ της δημοκρατίας και έσωσαν την τιμή του επαγγέλματος: Καμύ, Μωριάκ, Αρόν. Είναι και κάποιο άλλοι. Αφήνω στους ψυχολόγους και τους ψυχαναλυτές να βρουν, ποια δεν ξέρω και γω αντίδραση συμψηφισμού, μια ερμηνεία αυτής της έλξης του αίματος στους ανθρώπους της πένας και του λόγου, με μια λέξη την προτίμησή τους για τη βία.

Η άλλη εξήγηση, που υπαινίχθηκα ήδη, είναι ότι θεωρούν καθήκον τους να προκαλούν το μίσος κατά του χριστιανισμού. Είναι περίεργο να βλέπεις αυτές τις ευαίσθητες ψυχές να αγωνιούν για την αύξηση της υποτιθέμενης «ισλαμοφοβίας», η οποία δεν προκάλεσε ποτέ έναν θάνατο, εκτός από τους πολέμους που κάνουν οι μουσουλμάνοι μεταξύ τους, όταν για τις διώξεις με θύματα χιλιάδες χριστιανούς στο κόσμο δεν βγάζουν ούτε έναν αναστεναγμό. Είναι περίεργο το ότι η ‘προφητική’ κίνηση του Πάπα Φραγκίσκου να φέρει συμβολικά από τη Λέσβο τρεις οικογένειες μουσουλμάνων μεταναστών, [η οποία προμήνυε τις καθοδηγούμενες ορδές που κατέκλεισαν την Ευρώπη] δεν απέσπασε ούτε ένα χειροκρότημά τους. Εγκατέλειψαν τη λαϊκότητα [οι αριστεροδιανοούμενοι, κοινώς απέκτησαν δεξιά χούγια,] αλλά διατήρησαν τον αντικληρικαλισμό. Ακόμα χειρότερα, τον αντιχριστιανισμό. […]

Του Jacques Julliard

Σχόλιο ΣΝΠ: «Ο Jacques Julliard ένας αμετανόητος αριστερός κατά τη δήλωσή του, που όμως κάποιες απόψεις του δεν απέχουν μακριά από την αλήθεια… Οι παρατηρήσεις του ταιριάζουν αρκετά με τους λόγους του Αγίου Παϊσίου, που σημείωνε ότι: ‘Οι σιωνιστές είναι η Αμερική. Αυτοί λοιπόν αφού λάβουν τα μηνύματα τα σατανικά, τα προωθούν στο Βατικανό, αυτό τα μετατρέπει σε σχέδια και στην συνέχεια καλεί το Ισλάμ να τα εφαρμόσει. Αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργούν σήμερα τα σατανικά σχέδια. Αυτοί κατόρθωσαν και αιχμαλώτισαν τους ηγέτες μας.’ Με άλλα λόγια, η κατ' επίφαση αριστερά του σήμερα είναι παγκοσμίως -εκτός από λίγες εξαιρέσεις στην Λατινική Αμερική- απλά ένα πιόνι του συστήματος! Είναι τα ανδρείκελα του Σιωνισμού και της Νέα Τάξης. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο, και όλα τα άλλα υποκουλτουριάρικα ιδεώδη και αριστερο-φληναφήματα είναι απλά γαρνιτούρες για εσωτερική κατανάλωση. Άξιος λοιπόν ο τίτλος τους, ραγιάδες του νεοταξισμού!»

Πηγή: Γράφει ο Jacques Julliard. Μετάφραση: Ευάγγελος Νιάνιος antibaro.gr , lefigaro.fr

Πηγή: https://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr/