Αισθάνομαι κάπως σαν τον Σωκράτη με το “δαιμόνιον”, που τον έσπρωχνε να μιλάει! Δεν θα μ’ αφήσει εύκολα αυτή η ιστορία, ως φαίνεται.
Αλλά δεν πειράζει. Προέχει η αλήθεια· καί, μέσωι αυτής, η προάσπιση της Φυλής μας στους απαίσιους αυτούς καιρούς.
η. Μία ουσιαστική διόρθωση
Πρίν προχωρήσουμε, να πω πως χάριτας οφείλω στον Γιώργο – A Hellene, επειδή πρόσεξε (καί διόρθωσε) ένα σημαντικό λάθος μου. Συγκεκριμένα, όταν υπολόγισα το ύψος που παίρνει η ακτίνα του Κοράλ λόγωι καμπυλότητας της Γής, έκανα υπολογισμό γιά μέγιστη περιφέρεια γήϊνου γεωγραφικού κύκλου – δηλ. τον ισημερινό. Όμως, ένας παράλληλος κύκλος είναι πάντα μικρότερος του ισημερινού, κατά τον παράγοντα του συνημιτόνου γεωγραφικού πλάτους. Με γπ βόρειας Σκύρου καί Μανίσας (Μαγνησίας Μ. Ασίας, ένθα η πιθανολογούμενη θέση ενός Κοράλ) 38 μοίρες 58′ βόρειο, ο υπολογισμός δίνει 1500*cos(38μ 58′) = 1,166 μέτρα περίπου, ως ύψος ασφαλείας στα μισά της διαδρομής, καί 6200*cos(38μ 58′) = 4,820 μέτρα περίπου επάνω από τον διάδρομο προσγειώσεως του αεροδρομίου Σκύρου.
Είναι φανερό πως αρκετές φορές γράφω υπό το κράτος βιασύνης καί θυμού (καί αϋπνίας, καί…), αλλά χαίρομαι ιδιαίτερα που μπορώ να έχω ουσιαστική βοήθεια από τους αναγνώστες μου! Αυτό σημαίνει πως αρχίσαμε να ενεργούμε ως ομάδα, πράγμα άκρως σημαντικό.
θ. Μερικές θεμελιώδεις αρχές των συζητήσεών μας
Εντάξει, όταν κάποιος διαβάζει συστηματικά ένα ιστολόγιο (ανορθόδοξης) έρευνας, στα σίγουρα έχει ήδη κάνει μερικές σιωπηρές παραδοχές από μόνος του· μία από τις οποίες είναι ότι θα διαβάσει πράγματα παράδοξα, που κατά κανόνα δεν θα τα βρεί αλλού (σε -όπως αποκαλούνται- «μέηνστρημ» ιστοσελίδες, δηλαδή συμβατικές). Όπως ακριβώς όταν βλέπουμε κινηματογράφο ή θέατρο, υποθέτουμε σιωπηρώς πως η ιστορία είναι αυτή που είναι, η αρχή της είναι αυτή που είναι, καί οι χαρακτήρες της είναι αυτοί που είναι. (Πχ ότι υπάρχει …σχολή μαγείας!) Αλλοιώς, απλούστατα δεν πρόκειται ν’ απολαύσουμε το έργο καί να διασκεδάσουμε.
Όμως, άλλο το διάβασμα να περνάει η ώρα μας ευχάριστα (του τύπου: «- Ωραία τα λέει αυτός!»), κι άλλο το να προσπαθούμε να βγάλουμε συμπεράσματα με τη βοήθεια όσων διαβάζουμε… που σημαίνει, πως όσα διαβάζουμε, πρέπει καί να τα δεχθούμε ως -κατά το μάλλον, ή ήττον- πραγματικά.
Όθεν, πρέπει να ενστερνιστούμε τις παρακάτω αρχές:
Συγνώμη, αλλά έχω πολύ καλύτερα πράγματα να κάνω στη ζωή μου· καί πολύ πιεστικότερα.
ι. Ένα παγωμένο ξημέρωμα στη Νορβηγία
Μέχρι στιγμής -καί τηλεγραφικώς πως- είδα την κατάρριψη του Μιράζ ως αποτέλεσμα «χακέματος» στο κομπιούτερ του, χωρίς όμως να εξετάζω τον τρόπο με τον οποίο θα έμπαινε το παρασιτικό σήμα μέσα. (Εφ’ όσον υπάρχει «θωράκιση» κατά Φαρανταίη καί στα καλώδια, καί στον υπολογιστή του σκάφους· άλλως τε, το ίδιο το αεροσκάφος επενεργεί ως κλωβός Φαρανταίη, μιά που είναι μεταλλικό.) Θεώρησα πως όντως κάτι τέτοιο είναι εφικτό (με κάποιον τρόπο…), καί επικεντρώθηκα στο αποτέλεσμα.
Πάλι ο Γιώργος – A Hellene (καί προκειμένου να υπερκεράσει το εμπόδιο της θωράκισης) πρότεινε μιά πολύ ωραία λύση, δηλαδή ότι οι -όποιες- κεραίες του αεροσκάφους έχουν επίτηδες ανοιχτή τρύπα ασφαλείας (απ’ το εργοστάσιο), καί μπάζουν μέσα τους παρασιτικούς κωδικούς. Ωστόσο, εκτός απ’ την Πληροφορική, υπάρχει καί η Φυσική!
Θα σας αφηγηθώ, λοιπόν, μιά ιστορία… καί δεν θέλω να την χαρακτηρίσετε «απίθανη»! Διότι δεν είναι. Είναι πραγματική.
i. Εισαγωγή
Μιά μέρα του Δεκεμβρίου του 2009,… θεωρητικώς μέρα (είχε ξεκινήσει, με το ρολόϊ), αν καί ακόμη δεν είχε ξημερώσει,… κάποιοι ξενύχτες (ψαράδες, καί λοιποί) στη βόρεια Νορβηγία είδαν στον ουρανό μιά τεράστια σπείρα. Ένα θέαμα αξιοθαύμαστο, ου μην σχεδόν τρομακτικό! Που στο τέλος έγινε τρομακτικώτερο, όταν άρχισε να σβήνει η σπείρα… διότι το κέντρο της έγινε κατασκότεινο· ακριβώς σαν μιά «μαύρη τρύπα» στο Διάστημα.
Τέλος πάντων, ξημέρωσε στη Νορβηγία (όσο μπορεί να ξημερώσει χειμώνα καιρό εκεί πάνω), καί ξεκίνησε τεράστια κουβέντα γιά το τί ήταν αυτό.
Μετά από πολλά, το κορυφαίο σάϊτ (ανορθόδοξης) έρευνας «Εντερπράϊζ Μίσσιον» έγραψε ένα πολύ εκτεταμένο άρθρο σε τρείς συνέχειες, όπου εξηγεί τα τί καί τα πώς πέραν πάσης αμφιβολίας. (Περιττό να πω ότι το συγκεκριμένο σάϊτ μου δίδαξε πάρα πολλά -στο τί να ψάχνω καί πώς να το ψάχνω-, άρα είμαι προκατειλημμένος υπέρ αυτού. Όμως, πουθενά δεν βρήκα πιό πειστικές αναλύσεις!) Καί το συμπέρασμα στηρίζεται από μεγάλη συλλογή φωτογραφιών, φωτογραφικών συγκρίσεων, γεωγραφικών αναγωγών, κτλ κτλ κτλ, άρα μπορούμε να το θεωρήσουμε ακλόνητο.
Λοιπόν, με την επιφύλαξη ότι ίσως καί να μου διέφυγαν κάποια πράγματα (οπότε, παρακαλούνται οι αναγνώστες να επιβεβαιώσουν ή να απορρίψουν), η ιστορία (εδώ το πρωτότυπο, καί καλή υπομονή με την ανάγνωση!) καί τα συμπεράσματά της έχουν ως εξής:
ii. Το ρόπαλο καί η σπείρα
Το βράδυ εκείνης της ημέρας (9 Δεκεμβρίου 2009), στη Νορβηγία επρόκειτο να πάρει το Νομπέλ …Ειρήνης -πρίν καλά-καλά στρογγυλοκάτσει στην προεδρική καρέκλα- ο αγάπης λουστράκος “πλανητάρχης”. (Ή “κλανητάρχης”, όπως αποκαλεί το …αξίωμα αυτό ο Αποδυτηριάκιας.) Ωστόσο, οι Ρώσσοι θέλανε να του τη σπάσουνε, κάνοντας μιά δοκιμή του τότε νέου βλήματός τους, του Μπουλάβα. («Μπουλάβα» στα Ρωσσικά σημαίνει κεφαλοθραύστης, ή βασιλικό σκήπτρο με μορφή κεφαλοθραύστη.) Αξημέρωτα, λοιπόν, εκτοξεύσανε οι Ρώσσοι το βλήμα από βάση τους (στο έδαφός τους) στη χερσόνησο Κόλα, με στόχο την άλλη χερσόνησό τους στον Ειρηνικό, την Καμτσιάτκα.
Όλα καλά μέχρις εδώ. Πλήν όμως, αυτή δεν ήταν απλά μιά επίδειξη, αλλά χοντρός εκβιασμός προς τον λουστράκο· διότι, αν πετύχαινε η δοκιμή, αυτό εσήμαινε πως οι Ρώσσοι καθίσταντο πλέον ικανοί να ρίξουν βλήματα εναντίον των ηπαπάρα πάνω από τον Βόρειο Πόλο. Αφ’ ενός συντομεύοντας πολύ την διαδρομή (άρα καί τον διαθέσιμο χρόνο αντίδρασης του εχθρού), αφ’ ετέρου δείχνοντας ότι τα νέα βλήματά τους βρίσκουν τον δρόμο τους ακόμη κι επάνω από τους πόλους της Γής, μή χαμπαριάζοντας από τυχόν ανωμαλίες του γεωμαγνητικού πεδίου.
Αλλά η δοκιμή δεν πήγε καθόλου καλά! Το βλήμα έφυγε, πήρε ύψος, πέταξε, τέλειωσαν τα καύσιμα του πρώτου ορόφου κι αυτός αποσπάστηκε, αποσπάστηκε κι ο δεύτερος, αλλά ο τρίτος τά ‘κανε μούσκεμα στην κυριολεξία! Δυσλειτούργησε, καί το βλήμα άρχισε να πηγαίνει “κουτρουβαλιστό” καί να πετάει καυσαέρια τριγύρω σπειροειδώς. Ακριβώς σαν ένα μπαλλόνι που το φουσκώνουμε, καί μετά τ’ αφήνουμε ελεύθερο. Ή σαν πυροτέχνημα, απ’ αυτά που ανεβαίνουν ψηλά καί μετά περιστρέφονται σαν ανεμόμυλοι πετώντας σπίθες τριγύρω.
Αυτό δεν ήταν κάτι το παράξενο· έχει ξανασυμβεί αρκετές φορές σε αποτυχημένες δοκιμές πυραύλων, από την εποχή των V2 ακόμη. Γιατί; γιά έναν απλό λόγο: οι πύραυλοι, γιά ν’ αποκτήσουν σταθερή καί ομαλή πορεία προς τον στόχο τους, τίθενται εξ αρχής σε περιστροφική κίνηση περί τον διαμήκη άξονά τους. Αυτό γίνεται είτε (α) με τα καυσαέρια, που φεύγουν από πολλές εξατμίσεις (ακροφύσια), οι οποίες ρυθμίζονται από κάποιο κομπιούτερ πορείας να πάρουν γωνία, καί άρα να στρίβουν το βλήμα περί τον διαμήκη άξονά του παράλληλα με την προώθηση που του δίνουν, είτε (β) με κάποιο εσωτερικό γυροσκόπιο, ταυτιζόμενο με τον διαμήκη άξονα του βλήματος, που με την εκτόξευση τίθεται σε περιστροφή. Εάν αυτοί οι μηχανισμοί δυσλειτουργήσουν, το βλήμα παύει να σημαδεύει με τη μύτη – να το πούμε έτσι. Κι αυτό ακριβώς έγινε με το Μπουλάβα της δοκιμής. Ο μηχανισμός περιστροφής δεν λειτούργησε όπως έπρεπε, κι ο τρίτος όροφος άρχισε να κουτρουβαλάει σα μπαλλόνι.
Κι εδώ ακριβώς αρχίζουν τα (τρομακτικά) παράξενα!
Κατ’ αρχήν, οι περισσότεροι απέδωσαν το φαινόμενο της ουράνιας σπείρας σε κάποιο Ρωσσικό όπλο. (Φυσικά, αδυνατώντας να περιγράψουν τί είδους όπλο παράγει φωτεινές σπείρες στον νυχτερινό ουρανό, καί με ποιόν μηχανισμό.) Όμως, οι Ρώσσοι στην αρχή αρνήθηκαν παντελώς την εκτόξευση βλήματος! Μόνον αρκετές μέρες αργότερα αναγκάστηκαν να την παραδεχτούν (με κρύα καρδιά), όταν γέμισε το Διαδίκτυο φωτογραφίες καί λοιπό σχετικό υλικό. Καί πάλι, δεν έδωσαν στη δημοσιότητα περισσότερες πληροφορίες.
Ωστόσο, η ίδια η σπείρα έδειξε τελείως ασυνήθιστη συμπεριφορά, κι έβαλε φωτιά στη φαντασία! Πολλοί αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι η σπείρα έμεινε σταθερή. Άλλοι, πάλι, ότι κινήθηκε αργά. Άλλοι, ότι είχε καί ουρά γαλάζιου χρώματος. Άλλοι, άλλα. Στο τέλος, όλ’ αυτά κίνησαν καί την περιέργεια ολόκληρης της ερευνητικής ομάδας του Εντερπράϊζ Μίσσιον, η οποία ανέλαβε να το σκαλίσει το θέμα ενδελεχώς.
[Σημείωση: ο τίτλος της υποενότητας αντιστοιχεί μέν στα περιγραφόμενα, αλλά είναι τελείως προβοκατόρικος. Διότι αναφέρεται καί σε εικονογράμματα του δίσκου της Φαιστού! Άμα είναι να σκεφτόμαστε παράξενα, ας το κάνουμε μ’ εντυπωσιακό τρόπο! ]
iii. Το πόρισμα της έρευνας του «Ε. Μ.»
Η σπείρα ήταν το αποτέλεσμα της συνδυασμένης ταυτόχρονης εκπομπής τριών σταθμών Χάαρπ της περιοχής, οι οποίοι σημάδευαν το βλήμα όλοι μαζί. Βλέπετε, το μέν Χάαρπ της Αλάσκας απέκτησε καί “παιδιά”!… Αλλά, απ’ την άλλη (στη Νορβηγία κι αλλού) υπάρχουν ερευνητές με πεδιόμετρα ανοιχτά επί 24ώρου βάσεως, τα οποία καταγράφουν τις εκπομπές· φυσικά, κατέγραψαν καί τις συγκεκριμένες. Τα σχήματα, τώρα, που έβλεπαν οι αυτόπτες στον ουρανό, ήταν καθαρά σχήματα Κλάντνι, διότι το τρομερό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο των κεραιών του Χάαρπ ανάγκασε τα μόρια των καυσαερίων του πυραύλου να “τακτοποιηθούν” σε συγκεκριμένα σχήματα, εξαρτώμενα από τις συχνότητες της εκπομπής. (Αυτά ακριβώς είναι τα σχήματα Κλάντνι.) Η δε σπείρα στην πραγματικότητα όντως κινήθηκε αργά, κι ακίνητη την είδαν μόνον όσοι έβλεπαν κάθετα το επίπεδό της. Όσοι την είδαν υπό γωνία, όντως την είδαν να κινείται. (Η γαλάζια ουρά ήταν το αποτέλεσμα άλλης συχνότητας, χαμηλής αυτής. Τα λέει όλα μέσα του το κείμενο του “Ε. Μ.”.)
Εκείνο που το καλό σάϊτ κάπως διστάζει να πεί (αν καί το λέει τελικά), είναι πως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο των εκπομπών του Χάαρπ άρπαξε τον τρίτο όροφο του βλήματος, επί κάποιον χρόνο τον φρέναρε αγρίως, καί μετά τον πήγε βόλτα με χαμηλή ταχύτητα!!! Γι’ αυτό τη γλωσσίτσα των Ρώσσων την κατάπιε η γατούλα! Χαζοί δεν είναι, από την πρώτη στιγμή ξέρανε πολύ καλά τί είχε συμβεί στον πύραυλό τους· όπως ξέρανε κι ότι η σαμποταρισμένη επίδειξή τους (με τα κρυφά της υπονοούμενα) θα κατέληγε σε ρεζίλεμά τους, αν κάνανε κουβέντα.
Άρα, σ’ αυτή τη μάχη εντυπώσεων, κερδίσανε οι ηπαπαραίοι.
Ορίστε;
Οι ποιοί, είπαμε;
iv. Κάποιοι Ναζί-φαντάσματα…
Το “Ε. Μ.”, καί ειδικά η “ψυχή” του, ο Ρίτσαρντ Χόγκλαντ, είναι αναμφισβήτητοι πατριώτες Αμερικανοί. Αυτό, όμως, σημαίνει ότι δεν μπορούν να δεχθούν, δεν μπορούν να χωνέψουν την ευθεία συνέπεια τέτοιων συμπερασμάτων, σαν αυτά που με τόσο κόπο βγάζουν· ότι, δηλαδή, τα ανώτατα κλιμάκια της πατρίδας τους πράγματι αποτελούνται από δολοφόνους (λαών καί ανθρώπων). Έτσι, όταν το συγκεκριμένο άρθρο φτάνει στο “διά ταύτα”, καταλήγει στο ότι την κυβέρνησή τους την έχει διαφθείρει μιά κλειστή υπερμυστική ομάδα …Ναζιστών!!! Σαν αυτούς που οι “υπερεσίες” των ηπαπάρα φυγάδευσαν από την Ευρώπη (με την επιχείρηση “Συνδετήρας”) καί τους έφεραν εκεί το 1945 καί τα μετέπειτα λίγα χρόνια, γιά να βοηθήσουν με τις γνώσεις τους τα διάφορα επιστημονικά κι οπλικά προγράμματα των ηπαπάρα.
Λοιπόν (συμπέρασμα «Ε. Μ.»), αυτοί οι κακοί Ναζιστές είναι υπεύθυνοι γιά τα Χάαρπ καί το χουνέρι των Ρώσσων!!!
Δυστυχώς, όμως, μιά τέτοια προσπάθεια λευκάνσεως του ποινικού μητρώου της “Νέας Ατλαντίδος” είναι καταδικασμένη εξ αρχής. (Άλλως τε, Ρίτσαρντ, οι Ταύροι είμαστε πατριώτες ένθερμοι, αλλά πολύ ατάλαντοι ως ψεύτες! Όταν ψευδόμαστε, δεν πείθουμε κανέναν!) Αφ’ ενός, οι αυθεντικοί Ναζιστές του “Συνδετήρα” το 2009 θα ήταν υπεραιωνόβιοι. Ο μικρότερός τους (ας πούμε γεννηθείς το 1924) θα ήταν 85 ετών. Σε ηλικία που οι λοιποί γέροι θέλουν φροντίδα (καί πάνες ακράτειας)! Άρα, τί ν’ αποδώσουν σε επιστημονικού τύπου εργασίες; Αφ’ ετέρου, αν ήταν να διατηρούν επί τόσα χρόνια ένα μυστικό ιερατείο μεγάλης συνοχής, έπρεπε να τεκνοποιήσουν – εννοείται, σύμφωνα με τη νοοτροπία τους, με καθαρές Γερμανίδες (ή Αμερικανο-Γερμανίδες). Καί ναί μέν, το 17% των ηπαπαραίων, δηλαδή η μεγαλύτερη εθνική μειονότητα στη χώρα αυτή, είναι Γερμανικής καταγωγής· αλλά, άλλο η ναζιστική στοχευμένη ευγονική (με τα Λέμπενσμπορν καί τις Άρειες γυναίκες, κτλ) στην άκρως ελεγχόμενη Γερμανία πχ του 1943, κι άλλο μιά πληθυσμιακή ομάδα με τελείως φιλελεύθερο χύμα χαρακτήρα (μακριά απ’ τις παραδόσεις της αρχικής καταγωγής της), στις ηπαπάρα πχ του 1960. Δεν ήταν τόσο εύκολο, δηλαδή – όσον αφορά τη μυστικότητα καί την φανατική προσήλωση στον αρχικό σκοπό της παγκόσμιας κυριαρχίας.
Εκ τρίτου, οι αυθεντικοί Ναζιστές στο Γ’ Ράϊχ μέχρι καί το τέλος του Β’ ΠΠ είχαν πολλούς κλειστούς πυρήνες μυστικού καί μυστικιστικού χαρακτήρα, όχι έναν· κι όχι μονοιασμένους μεταξύ τους. Άσε που δεν συμπαθούσαν όλοι τους τους Δυτικούς! (Καί μιά που τό ‘φερε η κουβέντα… Πιστεύω πως πολύ θα ενδιέφερε -γιά κάποιους κοινούς στόχους- την Ελλάδα ειδικά ο πυρήνας του φόν Κανάρη· αλλά, όπως προείπα, ο χρόνος είναι πανδαμάτωρ. Τέτοιες μυστικές επαφές με τους εχθρούς -κι από πλευράς μας, από καθαρούς Έλληνες με σχέδια θεμελιώσεως μελλοντικής Ελληνικής ισχύος- έπρεπε να γίνουν τη δεκαετία του 1950. Να μή σου πώ από τη δεκαετία του 1930!… ώστε να προκαταλάβουμε τις άσχημες εξελίξεις γιά τη χώρα μας.)
Εκ τετάρτου, οι ναζιστές με τις πράγματι υπερ-προηγμένες γνώσεις (δηλ. αυτοί που φτιάξαν βάσεις στην Ανταρκτική καί τη Σελήνη, ιπτάμενους δίσκους, κτλ), παρέμειναν αμοιβαίως άκρως εχθρικοί προς τους ηπαπαραίους. Το 1948 διέλυσαν το εκστρατευτικό σώμα του ναυάρχου Μπέρντ, καί δέκα χρόνια μετά οι ηπαπαραίοι ανταπέδωσαν με τρείς πυρηνικές βόμβες, που σκάσανε πάνω απ’ την Ανταρκτική (επιχείρηση “Άργος” – βασικός σχεδιαστής της ο Έλλην Χριστοφιλόπουλος, ή Χριστοφίλου) – ως …πειστικότατο επιχείρημα, γιά να τους κάνουν να σταματήσουν τις εχθρικές ενέργειες (πχ διελεύσεις ιπταμένων δίσκων τους πάνω από υδροηλεκτρικά φράγματα των ηπαπάρα καί πρόκληση μπλάκ-άουτ). Ποτέ τους, δέ, δεν έζησαν στις ηπαπάρα, ούτε φυσικά αναμίχθηκαν με το επιστημονικό καί στρατιωτικό επιτελείο αυτής της χώρας. Ειδικά αυτοί, την κοπάνησαν εγκαίρως (καί …ιεροκρυφίως) από την υποχωρούσα Γερμανία, καί δή, χωρίς να επιδιώκουν επαφές καί συνεννοήσεις με κάποιο από τα αντίπαλα στρατόπεδα (Δυτικούς καί Σοβιετικούς.). Κι από τότε μην τους είδατε!
Δηλαδή, τελικώς, με τίποτε δεν μπορεί να σταθεί ως δικαιολογία κάποιος υποτιθέμενος κρυφός ναζιστικός πυρήνας στην κυβέρνηση των υπερατλαντικών φονιάδων. Ούτε κάν στις δεκαετίες του 1940 καί 1950 δεν είχαν τόση δύναμη οι “εμιγκρέδες” πρώην Ναζιστές! Χειραγωγούμενοι ήσαν καί τότε απ’ τους “οικοδεσπότες” τους.
Άρα;
Άρα, άααααλλο είναι το διαχρονικό κλειστό ιερατείο της “Νέας Ατλαντίδος”, που φτιάχνει καί χειρίζεται Χαάρπια καί παρόμοια φονικά εργαλεία! Καταλάβατε καί καταλάβαμε ποιό. Το “Ε. Μ.” μπορεί μέν να φοβάται να το κατονομάσει, ή να τηρεί πολιτική “πολιτικής ορθότητας”, αλλά εμείς καθόλου δεν διστάζουμε να πούμε πως πρόκειται γιά σιωνιστικά ερπετά.
Αλλά δεν θα μείνουμε εκεί. Πρέπει να προχωρήσουμε.
κ. Ποιά η σχέση όλων των παραπάνω με το δικό μας Μιράζ;
Κοντεύουμε τους δύο αιώνες, που γνωρίζουμε επιστημονικώς ότι ένα κομμάτι μέταλλο μέσα σε ηλεκτρομαγνητικό πεδίο κινείται, ή φρενάρεται. Αυτό το ξέρουμε τόσο θεωρητικά, όσο καί πρακτικά, σε μιά μεγάλη κατηγορία ηλεκτρομαγνητικών συσκευών – όπως ηλεκτροκινητήρες, τραίνα τύπου Μάγκλεβ, κτλ. Βέβαια, το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο το δημιουργούν μαγνήτες καί ηλεκτροφόρα καλώδια εκεί κοντά, πχ οι περιελίξεις των ηλεκτροκινητήρων.
Εφ’ όσον, όμως, η σπείρα πάνω απ’ τη Νορβηγία έδειξε πως η ισχυρή εκπομπή από κεραίες είναι ικανή να μπλοκάρει ολόκληρο βλήμα καί να το πάει “καρροτσάκι”, τότε γιατί να μην έγινε κάτι τέτοιο καί με την κατάρριψη του Μιράζ; Είναι δυνατόν θεωρητικώς, καί -ως υλοποιήσιμο όπλο- είναι πολύ απλούστερο από το “σνιφφάρισμα” κωδικών καί την προσπάθεια να υπερκεραστούν αυτοί από εξωτερικό παρασιτικό σήμα, που πρέπει να διαπεράσει κλωβούς Φαρανταίη. Άλλως τε, οι ταχύτητες καί οι μάζες του Μπουλάβα είναι συγκρίσιμες (σε προσέγγιση καλύτερη από τάξεως μεγέθους) με τις αντίστοιχες του Μιράζ. Όπως καί τα δύο είναι μεταλλικά.
Όθεν, ο ρόλος του υποβρυχίου (δεν μου το βγάζεις απ’ το μυαλό!…) στην κατάρριψη του σμηναγού Μπαλταδώρου ήταν της εκπομπής συχνοτήτων τύπου Χάαρπ· σε συνδυασμό με όποιον άλλον επίγειο σταθμό του είδους λειτουργούσε εκείνη την ώρα.
Αν καί το Χάαρπ δεν χαμπαρίζει από απόσταση, σημαδεύει δέ τον στόχο του με αρκετή ακρίβεια, γιά χάρη της κουβέντας θ’ αναφέρω πως στην περιοχή μας αποκτήσαμε πρόσφατα ακόμη ένα Χααρπάκι – στην Κύπρο. (Αν θυμάμαι καλά.) Σημειώστε δέ, ότι το λεγόμενο πως οι απανωτοί αεροψεκασμοί πάνω απ’ την Ελλάδα (εκτός των άλλων) αυξάνουν πολύ το ηλεκτρικό φορτίο της ατμόσφαιρας στη χώρα μας, δεν πρέπει να είναι άσχετο με τη χρήση του Χάαρπ· τα αυξημένα ατμοσφαιρικά ιόντα διευκολύνουν το έργο του. (Γι’ αυτό καί μετά από αεροψεκασμό προξενείται βροχή σε διάστημα μέχρι 48 ώρες, αν καί κανονικά δεν προβλέπεται από την ομαλή εξέλιξη του καιρού.)
Έτσι έγινε, τελικά…
Δεν υπήρχε περίπτωση να μου ξέφευγε καί να μήν το εύρισκα. Τουλάχιστον στο νοητικό πεδίο, ο εχθρός ΔΕΝ θα μας νικήσει!
Μιά τελευταία παρατήρηση στο θέμα: η έρευνα είναι ακριβώς αυτό, να μην καταλήγουμε σε ακλόνητα συμπεράσματα, αν δεν ψάχνουμε τα πάντα. Κι έχω θυμώσει με τον εαυτό μου, που (ενώ θυμόμουνα την ύπαρξη του άρθρου του “Ε. Μ.” – καί γνωρίζω Φυσική!) δεν τα είδα αυτά απ’ την αρχή… Αλλά, το σφάλλειν ανθρώπινον.
Καί το ερευνάν, ανθρωπινότερον!
λ. Τα “παραμελημένα” δεδομένα της καταρρίψεως
Συγκεντρωνόμενος στο τεχνικό κομμάτι, παρέλειψα ν’ ασχοληθώ με το “αστυνομικό”· αν κι έπρεπε, ευθύς εξ αρχής. Είπαμε, πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψη μας τα πάντα, όσο κάνουμε έρευνα. Λοιπόν, τα δεδομένα (όπως μας τα μετέφερε η ειδησεογραφία), συν μερικά πρώτα συμπεράσματα, είναι τα εξής:
Ένας πεπλανημένος καί ψιλο-αλλοπρόσαλλου χαρακτήρα συνάνθρωπός μας, ο κυρ-Παναής (υπουργός το επάγγελμα), έσπευσε να στείλει συλληπητήριο μήνυμα γιά τον νεκρό πιλότο μας, ενώ ο τελευταίος δεν είχε κάν βρεθεί!!! Διατί, όμως, προέβη σε τέτοια ενέργεια ο λεγάμενος; Διότι πιό πρίν βρισκόταν σε κάποια αίθουσα με οθόνες, απ’ όπου καί παρακολούθησε την κατάρριψη του Μιράζ σε πραγματικό χρόνο. (Προσωπικώς, κατάλαβα -απ’ τα γραφόμενα των ΜΜΕ- πως η αίθουσα αυτή βρίσκεται στο ΓΕΕΘΑ.) Στη φάση αυτή, ο κυρ-Παναής είχε παρέα του ένα ερπετό – ίσως γιά να πνίγουν τους καημούς τους μαζί.
Όμως, τί ακριβώς είχαν δείξει οι οθόνες, ώστε ο κυρ-Παναής (ηθελημένα ή αθέλητα, αλλά σίγουρα διατελών υπό το κράτος θυμού καί συγκινήσεως) να προβεί σ’ αυτή την άλλως αδικαιολόγητη ενέργεια;
Λοιπόν, πάω στοίχημα πως είχε δεί το Μιράζ να “κουτρουβαλάει”, καί να γίνεται κομμάτια. Δηλαδή, το αεροσκάφος δεν το οδήγησαν απλά τα πτερύγιά του προς τα κάτω, διότι τότε ή θα βούταγε με τη μούρη στη θάλασσα, αλλά ακέραιο, ή (υπό άλλη γωνία προσθαλασσώσεως) θα χοροπηδούσε στην επιφάνεια της θάλασσας πάφ!-πάφ!-πάφ!, σα βάτραχος από νούφαρο σε νούφαρο, μέχρι να σταματήσει. (Πάλι ακέραιο.) Όμως, η πτώση του οδήγησε σε πλαγιομετωπική σύγκρουση με το νερό, ακριβώς σαν αυτοκίνητο που πέφτει στα τσιμέντα της εθνικής οδού με διακόσια χιλιόμετρα την ώρα· σύγκρουση τόσο σφοδρή, που άρχισε να γίνεται κομμάτια. Κι εκεί, πλέον, ο οποιοσδήποτε αν έβλεπε τέτοιο θέαμα, θα καταλάβαινε ότι ο πιλότος τελείωσε. Άλλως τε, το πτώμα του πιλότου βρέθηκε διαμελισμένο… κι όταν βρεθεί καί το πτώμα του Μιράζ, θα δήτε πως κι αυτό είναι διαμελισμένο. (Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει βρεθεί.)
Τί γύρευε, όμως, το ερπετό δίπλα στον ευτραφή υπουργό μας; Διότι η παρουσία του σε τόσο ευαίσθητη θέση (μέσα στην καρδιά της εθνικής μας άμυνας!!!) είναι ολωσδιόλου Α-ΠΑ-ΡΑ-ΔΕ-ΚΤΗ.
Χμμμ… τί πιστεύω εγώ πως γύρευε;! Θα σας το πώ ευθύς.
Το απαίτησε! Γιατί; Γιά να επιδείξει στον αφελή κι άσχετο περί τα τεχνικά κυρ-Παναή (άρα καί στο υπόλοιπο -κατά Σεφέρη- “τετρομαγμένον” γκουβέρνο) τις τρομερές δυνατότητες του Χάαρπ. Ώστε να τον “πείσει” μία καί καλή ότι η Ελλάδα πρέπει να κάθεται σούζα στα κελεύσματα των ηπαπαραίων καί να βγάζει τον σκασμό, ακόμη κι αν όλοι οι υπόλοιποι (πλήν του μεγάλου αφεντικού) μας πατάνε από κάτω, πχ η Βαρντάρσκα, ή η χαλβανίτσα· άσε, δέ, η τουρκίτσα! Κι αν είμαστε καλά παιδιά καί τρώμε χωρίς γκρίνια τα σκατά τους, μπορεί καί ν’ ακούσουμε κανένα μπράβο – να χαρούμε κι εμείς με τον …έπαινο!
Ούτε να το διανοηθούμε να ξεθαρρέψουμε καί να σηκώσουμε κεφάλι, δηλαδής, τώρα που οι ηπαπάρα τρώνε φάπες στη Συρία.
Προς τον σκοπό αυτόν, το ερπετό έθεσε τις οθόνες της αίθουσας σε σύνδεση με ηπαπαραίϊκο δορυφόρο εικόνας πραγματικού χρόνου, αφού ξεκλείδωσε το κανάλι με τον δικό του μυστικό κωδικό. Κι έτσι, ο ταλαίπωρος εγχώριος κυρ-υπουργός έφαγε μιά φρίκη, που θα τη θυμάται όσο ζή. (Αν κι ο -επίσης ταλαίπωρος- πιλότος μας δυστυχώς δεν θα θυμάται τίποτε απ’ τη δική του φρίκη, που έζησε στις τελευταίες στιγμές του.)
Εάν, λοιπόν, διαπιστώσετε προσεχώς ότι το γκουβέρνο κάνει όχι μόνο τούμπες μπροστά στους ηπαπαραίους, αλλά καί ασκήσεις ενόργανης γυμναστικής (κρίκους, πλάγιο ίππο, καί τα ρέστα του Ολυμπιακού προγράμματος), θα ξέρετε καλά το γιατί.
Πρίν προχωρήσουμε, να πω πως χάριτας οφείλω στον Γιώργο – A Hellene, επειδή πρόσεξε (καί διόρθωσε) ένα σημαντικό λάθος μου. Συγκεκριμένα, όταν υπολόγισα το ύψος που παίρνει η ακτίνα του Κοράλ λόγωι καμπυλότητας της Γής, έκανα υπολογισμό γιά μέγιστη περιφέρεια γήϊνου γεωγραφικού κύκλου – δηλ. τον ισημερινό. Όμως, ένας παράλληλος κύκλος είναι πάντα μικρότερος του ισημερινού, κατά τον παράγοντα του συνημιτόνου γεωγραφικού πλάτους. Με γπ βόρειας Σκύρου καί Μανίσας (Μαγνησίας Μ. Ασίας, ένθα η πιθανολογούμενη θέση ενός Κοράλ) 38 μοίρες 58′ βόρειο, ο υπολογισμός δίνει 1500*cos(38μ 58′) = 1,166 μέτρα περίπου, ως ύψος ασφαλείας στα μισά της διαδρομής, καί 6200*cos(38μ 58′) = 4,820 μέτρα περίπου επάνω από τον διάδρομο προσγειώσεως του αεροδρομίου Σκύρου.
Είναι φανερό πως αρκετές φορές γράφω υπό το κράτος βιασύνης καί θυμού (καί αϋπνίας, καί…), αλλά χαίρομαι ιδιαίτερα που μπορώ να έχω ουσιαστική βοήθεια από τους αναγνώστες μου! Αυτό σημαίνει πως αρχίσαμε να ενεργούμε ως ομάδα, πράγμα άκρως σημαντικό.
θ. Μερικές θεμελιώδεις αρχές των συζητήσεών μας
Εντάξει, όταν κάποιος διαβάζει συστηματικά ένα ιστολόγιο (ανορθόδοξης) έρευνας, στα σίγουρα έχει ήδη κάνει μερικές σιωπηρές παραδοχές από μόνος του· μία από τις οποίες είναι ότι θα διαβάσει πράγματα παράδοξα, που κατά κανόνα δεν θα τα βρεί αλλού (σε -όπως αποκαλούνται- «μέηνστρημ» ιστοσελίδες, δηλαδή συμβατικές). Όπως ακριβώς όταν βλέπουμε κινηματογράφο ή θέατρο, υποθέτουμε σιωπηρώς πως η ιστορία είναι αυτή που είναι, η αρχή της είναι αυτή που είναι, καί οι χαρακτήρες της είναι αυτοί που είναι. (Πχ ότι υπάρχει …σχολή μαγείας!) Αλλοιώς, απλούστατα δεν πρόκειται ν’ απολαύσουμε το έργο καί να διασκεδάσουμε.
Όμως, άλλο το διάβασμα να περνάει η ώρα μας ευχάριστα (του τύπου: «- Ωραία τα λέει αυτός!»), κι άλλο το να προσπαθούμε να βγάλουμε συμπεράσματα με τη βοήθεια όσων διαβάζουμε… που σημαίνει, πως όσα διαβάζουμε, πρέπει καί να τα δεχθούμε ως -κατά το μάλλον, ή ήττον- πραγματικά.
Όθεν, πρέπει να ενστερνιστούμε τις παρακάτω αρχές:
- Ότι «αυτοί» έχουν διαθέσιμη κρυφή τεχνολογία όχι απλά πιό προχωρημένη από την υφιστάμενη φανερή, αλλά ΠΟΛΥ πιό προχωρημένη. Φυσικά, στην κρυφή τεχνολογία περιλαμβάνονται καί οι όποιες δολοφονικές χρήσεις της.
- Ότι (γιά κάποιους δικούς τους λόγους) μέχρι σήμερα δεν την χρησιμοποιούσαν συχνά, αν καί τώρα τελευταία πάει ν’ αλλάξει αυτό.
- Ότι, όποιος δεν δίνει σημασία στις δύο παραπάνω αρχές, καλά θα κάνει να τις ξαναδιαβάσει (ad infinitum), μέχρι να δώσει.
Συγνώμη, αλλά έχω πολύ καλύτερα πράγματα να κάνω στη ζωή μου· καί πολύ πιεστικότερα.
ι. Ένα παγωμένο ξημέρωμα στη Νορβηγία
Μέχρι στιγμής -καί τηλεγραφικώς πως- είδα την κατάρριψη του Μιράζ ως αποτέλεσμα «χακέματος» στο κομπιούτερ του, χωρίς όμως να εξετάζω τον τρόπο με τον οποίο θα έμπαινε το παρασιτικό σήμα μέσα. (Εφ’ όσον υπάρχει «θωράκιση» κατά Φαρανταίη καί στα καλώδια, καί στον υπολογιστή του σκάφους· άλλως τε, το ίδιο το αεροσκάφος επενεργεί ως κλωβός Φαρανταίη, μιά που είναι μεταλλικό.) Θεώρησα πως όντως κάτι τέτοιο είναι εφικτό (με κάποιον τρόπο…), καί επικεντρώθηκα στο αποτέλεσμα.
Πάλι ο Γιώργος – A Hellene (καί προκειμένου να υπερκεράσει το εμπόδιο της θωράκισης) πρότεινε μιά πολύ ωραία λύση, δηλαδή ότι οι -όποιες- κεραίες του αεροσκάφους έχουν επίτηδες ανοιχτή τρύπα ασφαλείας (απ’ το εργοστάσιο), καί μπάζουν μέσα τους παρασιτικούς κωδικούς. Ωστόσο, εκτός απ’ την Πληροφορική, υπάρχει καί η Φυσική!
Θα σας αφηγηθώ, λοιπόν, μιά ιστορία… καί δεν θέλω να την χαρακτηρίσετε «απίθανη»! Διότι δεν είναι. Είναι πραγματική.
i. Εισαγωγή
Μιά μέρα του Δεκεμβρίου του 2009,… θεωρητικώς μέρα (είχε ξεκινήσει, με το ρολόϊ), αν καί ακόμη δεν είχε ξημερώσει,… κάποιοι ξενύχτες (ψαράδες, καί λοιποί) στη βόρεια Νορβηγία είδαν στον ουρανό μιά τεράστια σπείρα. Ένα θέαμα αξιοθαύμαστο, ου μην σχεδόν τρομακτικό! Που στο τέλος έγινε τρομακτικώτερο, όταν άρχισε να σβήνει η σπείρα… διότι το κέντρο της έγινε κατασκότεινο· ακριβώς σαν μιά «μαύρη τρύπα» στο Διάστημα.
Τέλος πάντων, ξημέρωσε στη Νορβηγία (όσο μπορεί να ξημερώσει χειμώνα καιρό εκεί πάνω), καί ξεκίνησε τεράστια κουβέντα γιά το τί ήταν αυτό.
Μετά από πολλά, το κορυφαίο σάϊτ (ανορθόδοξης) έρευνας «Εντερπράϊζ Μίσσιον» έγραψε ένα πολύ εκτεταμένο άρθρο σε τρείς συνέχειες, όπου εξηγεί τα τί καί τα πώς πέραν πάσης αμφιβολίας. (Περιττό να πω ότι το συγκεκριμένο σάϊτ μου δίδαξε πάρα πολλά -στο τί να ψάχνω καί πώς να το ψάχνω-, άρα είμαι προκατειλημμένος υπέρ αυτού. Όμως, πουθενά δεν βρήκα πιό πειστικές αναλύσεις!) Καί το συμπέρασμα στηρίζεται από μεγάλη συλλογή φωτογραφιών, φωτογραφικών συγκρίσεων, γεωγραφικών αναγωγών, κτλ κτλ κτλ, άρα μπορούμε να το θεωρήσουμε ακλόνητο.
Λοιπόν, με την επιφύλαξη ότι ίσως καί να μου διέφυγαν κάποια πράγματα (οπότε, παρακαλούνται οι αναγνώστες να επιβεβαιώσουν ή να απορρίψουν), η ιστορία (εδώ το πρωτότυπο, καί καλή υπομονή με την ανάγνωση!) καί τα συμπεράσματά της έχουν ως εξής:
ii. Το ρόπαλο καί η σπείρα
Το βράδυ εκείνης της ημέρας (9 Δεκεμβρίου 2009), στη Νορβηγία επρόκειτο να πάρει το Νομπέλ …Ειρήνης -πρίν καλά-καλά στρογγυλοκάτσει στην προεδρική καρέκλα- ο αγάπης λουστράκος “πλανητάρχης”. (Ή “κλανητάρχης”, όπως αποκαλεί το …αξίωμα αυτό ο Αποδυτηριάκιας.) Ωστόσο, οι Ρώσσοι θέλανε να του τη σπάσουνε, κάνοντας μιά δοκιμή του τότε νέου βλήματός τους, του Μπουλάβα. («Μπουλάβα» στα Ρωσσικά σημαίνει κεφαλοθραύστης, ή βασιλικό σκήπτρο με μορφή κεφαλοθραύστη.) Αξημέρωτα, λοιπόν, εκτοξεύσανε οι Ρώσσοι το βλήμα από βάση τους (στο έδαφός τους) στη χερσόνησο Κόλα, με στόχο την άλλη χερσόνησό τους στον Ειρηνικό, την Καμτσιάτκα.
Όλα καλά μέχρις εδώ. Πλήν όμως, αυτή δεν ήταν απλά μιά επίδειξη, αλλά χοντρός εκβιασμός προς τον λουστράκο· διότι, αν πετύχαινε η δοκιμή, αυτό εσήμαινε πως οι Ρώσσοι καθίσταντο πλέον ικανοί να ρίξουν βλήματα εναντίον των ηπαπάρα πάνω από τον Βόρειο Πόλο. Αφ’ ενός συντομεύοντας πολύ την διαδρομή (άρα καί τον διαθέσιμο χρόνο αντίδρασης του εχθρού), αφ’ ετέρου δείχνοντας ότι τα νέα βλήματά τους βρίσκουν τον δρόμο τους ακόμη κι επάνω από τους πόλους της Γής, μή χαμπαριάζοντας από τυχόν ανωμαλίες του γεωμαγνητικού πεδίου.
Αλλά η δοκιμή δεν πήγε καθόλου καλά! Το βλήμα έφυγε, πήρε ύψος, πέταξε, τέλειωσαν τα καύσιμα του πρώτου ορόφου κι αυτός αποσπάστηκε, αποσπάστηκε κι ο δεύτερος, αλλά ο τρίτος τά ‘κανε μούσκεμα στην κυριολεξία! Δυσλειτούργησε, καί το βλήμα άρχισε να πηγαίνει “κουτρουβαλιστό” καί να πετάει καυσαέρια τριγύρω σπειροειδώς. Ακριβώς σαν ένα μπαλλόνι που το φουσκώνουμε, καί μετά τ’ αφήνουμε ελεύθερο. Ή σαν πυροτέχνημα, απ’ αυτά που ανεβαίνουν ψηλά καί μετά περιστρέφονται σαν ανεμόμυλοι πετώντας σπίθες τριγύρω.
Αυτό δεν ήταν κάτι το παράξενο· έχει ξανασυμβεί αρκετές φορές σε αποτυχημένες δοκιμές πυραύλων, από την εποχή των V2 ακόμη. Γιατί; γιά έναν απλό λόγο: οι πύραυλοι, γιά ν’ αποκτήσουν σταθερή καί ομαλή πορεία προς τον στόχο τους, τίθενται εξ αρχής σε περιστροφική κίνηση περί τον διαμήκη άξονά τους. Αυτό γίνεται είτε (α) με τα καυσαέρια, που φεύγουν από πολλές εξατμίσεις (ακροφύσια), οι οποίες ρυθμίζονται από κάποιο κομπιούτερ πορείας να πάρουν γωνία, καί άρα να στρίβουν το βλήμα περί τον διαμήκη άξονά του παράλληλα με την προώθηση που του δίνουν, είτε (β) με κάποιο εσωτερικό γυροσκόπιο, ταυτιζόμενο με τον διαμήκη άξονα του βλήματος, που με την εκτόξευση τίθεται σε περιστροφή. Εάν αυτοί οι μηχανισμοί δυσλειτουργήσουν, το βλήμα παύει να σημαδεύει με τη μύτη – να το πούμε έτσι. Κι αυτό ακριβώς έγινε με το Μπουλάβα της δοκιμής. Ο μηχανισμός περιστροφής δεν λειτούργησε όπως έπρεπε, κι ο τρίτος όροφος άρχισε να κουτρουβαλάει σα μπαλλόνι.
Κι εδώ ακριβώς αρχίζουν τα (τρομακτικά) παράξενα!
Κατ’ αρχήν, οι περισσότεροι απέδωσαν το φαινόμενο της ουράνιας σπείρας σε κάποιο Ρωσσικό όπλο. (Φυσικά, αδυνατώντας να περιγράψουν τί είδους όπλο παράγει φωτεινές σπείρες στον νυχτερινό ουρανό, καί με ποιόν μηχανισμό.) Όμως, οι Ρώσσοι στην αρχή αρνήθηκαν παντελώς την εκτόξευση βλήματος! Μόνον αρκετές μέρες αργότερα αναγκάστηκαν να την παραδεχτούν (με κρύα καρδιά), όταν γέμισε το Διαδίκτυο φωτογραφίες καί λοιπό σχετικό υλικό. Καί πάλι, δεν έδωσαν στη δημοσιότητα περισσότερες πληροφορίες.
Ωστόσο, η ίδια η σπείρα έδειξε τελείως ασυνήθιστη συμπεριφορά, κι έβαλε φωτιά στη φαντασία! Πολλοί αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι η σπείρα έμεινε σταθερή. Άλλοι, πάλι, ότι κινήθηκε αργά. Άλλοι, ότι είχε καί ουρά γαλάζιου χρώματος. Άλλοι, άλλα. Στο τέλος, όλ’ αυτά κίνησαν καί την περιέργεια ολόκληρης της ερευνητικής ομάδας του Εντερπράϊζ Μίσσιον, η οποία ανέλαβε να το σκαλίσει το θέμα ενδελεχώς.
[Σημείωση: ο τίτλος της υποενότητας αντιστοιχεί μέν στα περιγραφόμενα, αλλά είναι τελείως προβοκατόρικος. Διότι αναφέρεται καί σε εικονογράμματα του δίσκου της Φαιστού! Άμα είναι να σκεφτόμαστε παράξενα, ας το κάνουμε μ’ εντυπωσιακό τρόπο! ]
iii. Το πόρισμα της έρευνας του «Ε. Μ.»
Η σπείρα ήταν το αποτέλεσμα της συνδυασμένης ταυτόχρονης εκπομπής τριών σταθμών Χάαρπ της περιοχής, οι οποίοι σημάδευαν το βλήμα όλοι μαζί. Βλέπετε, το μέν Χάαρπ της Αλάσκας απέκτησε καί “παιδιά”!… Αλλά, απ’ την άλλη (στη Νορβηγία κι αλλού) υπάρχουν ερευνητές με πεδιόμετρα ανοιχτά επί 24ώρου βάσεως, τα οποία καταγράφουν τις εκπομπές· φυσικά, κατέγραψαν καί τις συγκεκριμένες. Τα σχήματα, τώρα, που έβλεπαν οι αυτόπτες στον ουρανό, ήταν καθαρά σχήματα Κλάντνι, διότι το τρομερό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο των κεραιών του Χάαρπ ανάγκασε τα μόρια των καυσαερίων του πυραύλου να “τακτοποιηθούν” σε συγκεκριμένα σχήματα, εξαρτώμενα από τις συχνότητες της εκπομπής. (Αυτά ακριβώς είναι τα σχήματα Κλάντνι.) Η δε σπείρα στην πραγματικότητα όντως κινήθηκε αργά, κι ακίνητη την είδαν μόνον όσοι έβλεπαν κάθετα το επίπεδό της. Όσοι την είδαν υπό γωνία, όντως την είδαν να κινείται. (Η γαλάζια ουρά ήταν το αποτέλεσμα άλλης συχνότητας, χαμηλής αυτής. Τα λέει όλα μέσα του το κείμενο του “Ε. Μ.”.)
Εκείνο που το καλό σάϊτ κάπως διστάζει να πεί (αν καί το λέει τελικά), είναι πως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο των εκπομπών του Χάαρπ άρπαξε τον τρίτο όροφο του βλήματος, επί κάποιον χρόνο τον φρέναρε αγρίως, καί μετά τον πήγε βόλτα με χαμηλή ταχύτητα!!! Γι’ αυτό τη γλωσσίτσα των Ρώσσων την κατάπιε η γατούλα! Χαζοί δεν είναι, από την πρώτη στιγμή ξέρανε πολύ καλά τί είχε συμβεί στον πύραυλό τους· όπως ξέρανε κι ότι η σαμποταρισμένη επίδειξή τους (με τα κρυφά της υπονοούμενα) θα κατέληγε σε ρεζίλεμά τους, αν κάνανε κουβέντα.
Άρα, σ’ αυτή τη μάχη εντυπώσεων, κερδίσανε οι ηπαπαραίοι.
Ορίστε;
Οι ποιοί, είπαμε;
iv. Κάποιοι Ναζί-φαντάσματα…
Το “Ε. Μ.”, καί ειδικά η “ψυχή” του, ο Ρίτσαρντ Χόγκλαντ, είναι αναμφισβήτητοι πατριώτες Αμερικανοί. Αυτό, όμως, σημαίνει ότι δεν μπορούν να δεχθούν, δεν μπορούν να χωνέψουν την ευθεία συνέπεια τέτοιων συμπερασμάτων, σαν αυτά που με τόσο κόπο βγάζουν· ότι, δηλαδή, τα ανώτατα κλιμάκια της πατρίδας τους πράγματι αποτελούνται από δολοφόνους (λαών καί ανθρώπων). Έτσι, όταν το συγκεκριμένο άρθρο φτάνει στο “διά ταύτα”, καταλήγει στο ότι την κυβέρνησή τους την έχει διαφθείρει μιά κλειστή υπερμυστική ομάδα …Ναζιστών!!! Σαν αυτούς που οι “υπερεσίες” των ηπαπάρα φυγάδευσαν από την Ευρώπη (με την επιχείρηση “Συνδετήρας”) καί τους έφεραν εκεί το 1945 καί τα μετέπειτα λίγα χρόνια, γιά να βοηθήσουν με τις γνώσεις τους τα διάφορα επιστημονικά κι οπλικά προγράμματα των ηπαπάρα.
Λοιπόν (συμπέρασμα «Ε. Μ.»), αυτοί οι κακοί Ναζιστές είναι υπεύθυνοι γιά τα Χάαρπ καί το χουνέρι των Ρώσσων!!!
Δυστυχώς, όμως, μιά τέτοια προσπάθεια λευκάνσεως του ποινικού μητρώου της “Νέας Ατλαντίδος” είναι καταδικασμένη εξ αρχής. (Άλλως τε, Ρίτσαρντ, οι Ταύροι είμαστε πατριώτες ένθερμοι, αλλά πολύ ατάλαντοι ως ψεύτες! Όταν ψευδόμαστε, δεν πείθουμε κανέναν!) Αφ’ ενός, οι αυθεντικοί Ναζιστές του “Συνδετήρα” το 2009 θα ήταν υπεραιωνόβιοι. Ο μικρότερός τους (ας πούμε γεννηθείς το 1924) θα ήταν 85 ετών. Σε ηλικία που οι λοιποί γέροι θέλουν φροντίδα (καί πάνες ακράτειας)! Άρα, τί ν’ αποδώσουν σε επιστημονικού τύπου εργασίες; Αφ’ ετέρου, αν ήταν να διατηρούν επί τόσα χρόνια ένα μυστικό ιερατείο μεγάλης συνοχής, έπρεπε να τεκνοποιήσουν – εννοείται, σύμφωνα με τη νοοτροπία τους, με καθαρές Γερμανίδες (ή Αμερικανο-Γερμανίδες). Καί ναί μέν, το 17% των ηπαπαραίων, δηλαδή η μεγαλύτερη εθνική μειονότητα στη χώρα αυτή, είναι Γερμανικής καταγωγής· αλλά, άλλο η ναζιστική στοχευμένη ευγονική (με τα Λέμπενσμπορν καί τις Άρειες γυναίκες, κτλ) στην άκρως ελεγχόμενη Γερμανία πχ του 1943, κι άλλο μιά πληθυσμιακή ομάδα με τελείως φιλελεύθερο χύμα χαρακτήρα (μακριά απ’ τις παραδόσεις της αρχικής καταγωγής της), στις ηπαπάρα πχ του 1960. Δεν ήταν τόσο εύκολο, δηλαδή – όσον αφορά τη μυστικότητα καί την φανατική προσήλωση στον αρχικό σκοπό της παγκόσμιας κυριαρχίας.
Εκ τρίτου, οι αυθεντικοί Ναζιστές στο Γ’ Ράϊχ μέχρι καί το τέλος του Β’ ΠΠ είχαν πολλούς κλειστούς πυρήνες μυστικού καί μυστικιστικού χαρακτήρα, όχι έναν· κι όχι μονοιασμένους μεταξύ τους. Άσε που δεν συμπαθούσαν όλοι τους τους Δυτικούς! (Καί μιά που τό ‘φερε η κουβέντα… Πιστεύω πως πολύ θα ενδιέφερε -γιά κάποιους κοινούς στόχους- την Ελλάδα ειδικά ο πυρήνας του φόν Κανάρη· αλλά, όπως προείπα, ο χρόνος είναι πανδαμάτωρ. Τέτοιες μυστικές επαφές με τους εχθρούς -κι από πλευράς μας, από καθαρούς Έλληνες με σχέδια θεμελιώσεως μελλοντικής Ελληνικής ισχύος- έπρεπε να γίνουν τη δεκαετία του 1950. Να μή σου πώ από τη δεκαετία του 1930!… ώστε να προκαταλάβουμε τις άσχημες εξελίξεις γιά τη χώρα μας.)
Εκ τετάρτου, οι ναζιστές με τις πράγματι υπερ-προηγμένες γνώσεις (δηλ. αυτοί που φτιάξαν βάσεις στην Ανταρκτική καί τη Σελήνη, ιπτάμενους δίσκους, κτλ), παρέμειναν αμοιβαίως άκρως εχθρικοί προς τους ηπαπαραίους. Το 1948 διέλυσαν το εκστρατευτικό σώμα του ναυάρχου Μπέρντ, καί δέκα χρόνια μετά οι ηπαπαραίοι ανταπέδωσαν με τρείς πυρηνικές βόμβες, που σκάσανε πάνω απ’ την Ανταρκτική (επιχείρηση “Άργος” – βασικός σχεδιαστής της ο Έλλην Χριστοφιλόπουλος, ή Χριστοφίλου) – ως …πειστικότατο επιχείρημα, γιά να τους κάνουν να σταματήσουν τις εχθρικές ενέργειες (πχ διελεύσεις ιπταμένων δίσκων τους πάνω από υδροηλεκτρικά φράγματα των ηπαπάρα καί πρόκληση μπλάκ-άουτ). Ποτέ τους, δέ, δεν έζησαν στις ηπαπάρα, ούτε φυσικά αναμίχθηκαν με το επιστημονικό καί στρατιωτικό επιτελείο αυτής της χώρας. Ειδικά αυτοί, την κοπάνησαν εγκαίρως (καί …ιεροκρυφίως) από την υποχωρούσα Γερμανία, καί δή, χωρίς να επιδιώκουν επαφές καί συνεννοήσεις με κάποιο από τα αντίπαλα στρατόπεδα (Δυτικούς καί Σοβιετικούς.). Κι από τότε μην τους είδατε!
Δηλαδή, τελικώς, με τίποτε δεν μπορεί να σταθεί ως δικαιολογία κάποιος υποτιθέμενος κρυφός ναζιστικός πυρήνας στην κυβέρνηση των υπερατλαντικών φονιάδων. Ούτε κάν στις δεκαετίες του 1940 καί 1950 δεν είχαν τόση δύναμη οι “εμιγκρέδες” πρώην Ναζιστές! Χειραγωγούμενοι ήσαν καί τότε απ’ τους “οικοδεσπότες” τους.
Άρα;
Άρα, άααααλλο είναι το διαχρονικό κλειστό ιερατείο της “Νέας Ατλαντίδος”, που φτιάχνει καί χειρίζεται Χαάρπια καί παρόμοια φονικά εργαλεία! Καταλάβατε καί καταλάβαμε ποιό. Το “Ε. Μ.” μπορεί μέν να φοβάται να το κατονομάσει, ή να τηρεί πολιτική “πολιτικής ορθότητας”, αλλά εμείς καθόλου δεν διστάζουμε να πούμε πως πρόκειται γιά σιωνιστικά ερπετά.
Αλλά δεν θα μείνουμε εκεί. Πρέπει να προχωρήσουμε.
κ. Ποιά η σχέση όλων των παραπάνω με το δικό μας Μιράζ;
Κοντεύουμε τους δύο αιώνες, που γνωρίζουμε επιστημονικώς ότι ένα κομμάτι μέταλλο μέσα σε ηλεκτρομαγνητικό πεδίο κινείται, ή φρενάρεται. Αυτό το ξέρουμε τόσο θεωρητικά, όσο καί πρακτικά, σε μιά μεγάλη κατηγορία ηλεκτρομαγνητικών συσκευών – όπως ηλεκτροκινητήρες, τραίνα τύπου Μάγκλεβ, κτλ. Βέβαια, το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο το δημιουργούν μαγνήτες καί ηλεκτροφόρα καλώδια εκεί κοντά, πχ οι περιελίξεις των ηλεκτροκινητήρων.
Εφ’ όσον, όμως, η σπείρα πάνω απ’ τη Νορβηγία έδειξε πως η ισχυρή εκπομπή από κεραίες είναι ικανή να μπλοκάρει ολόκληρο βλήμα καί να το πάει “καρροτσάκι”, τότε γιατί να μην έγινε κάτι τέτοιο καί με την κατάρριψη του Μιράζ; Είναι δυνατόν θεωρητικώς, καί -ως υλοποιήσιμο όπλο- είναι πολύ απλούστερο από το “σνιφφάρισμα” κωδικών καί την προσπάθεια να υπερκεραστούν αυτοί από εξωτερικό παρασιτικό σήμα, που πρέπει να διαπεράσει κλωβούς Φαρανταίη. Άλλως τε, οι ταχύτητες καί οι μάζες του Μπουλάβα είναι συγκρίσιμες (σε προσέγγιση καλύτερη από τάξεως μεγέθους) με τις αντίστοιχες του Μιράζ. Όπως καί τα δύο είναι μεταλλικά.
Όθεν, ο ρόλος του υποβρυχίου (δεν μου το βγάζεις απ’ το μυαλό!…) στην κατάρριψη του σμηναγού Μπαλταδώρου ήταν της εκπομπής συχνοτήτων τύπου Χάαρπ· σε συνδυασμό με όποιον άλλον επίγειο σταθμό του είδους λειτουργούσε εκείνη την ώρα.
Αν καί το Χάαρπ δεν χαμπαρίζει από απόσταση, σημαδεύει δέ τον στόχο του με αρκετή ακρίβεια, γιά χάρη της κουβέντας θ’ αναφέρω πως στην περιοχή μας αποκτήσαμε πρόσφατα ακόμη ένα Χααρπάκι – στην Κύπρο. (Αν θυμάμαι καλά.) Σημειώστε δέ, ότι το λεγόμενο πως οι απανωτοί αεροψεκασμοί πάνω απ’ την Ελλάδα (εκτός των άλλων) αυξάνουν πολύ το ηλεκτρικό φορτίο της ατμόσφαιρας στη χώρα μας, δεν πρέπει να είναι άσχετο με τη χρήση του Χάαρπ· τα αυξημένα ατμοσφαιρικά ιόντα διευκολύνουν το έργο του. (Γι’ αυτό καί μετά από αεροψεκασμό προξενείται βροχή σε διάστημα μέχρι 48 ώρες, αν καί κανονικά δεν προβλέπεται από την ομαλή εξέλιξη του καιρού.)
Έτσι έγινε, τελικά…
Δεν υπήρχε περίπτωση να μου ξέφευγε καί να μήν το εύρισκα. Τουλάχιστον στο νοητικό πεδίο, ο εχθρός ΔΕΝ θα μας νικήσει!
Μιά τελευταία παρατήρηση στο θέμα: η έρευνα είναι ακριβώς αυτό, να μην καταλήγουμε σε ακλόνητα συμπεράσματα, αν δεν ψάχνουμε τα πάντα. Κι έχω θυμώσει με τον εαυτό μου, που (ενώ θυμόμουνα την ύπαρξη του άρθρου του “Ε. Μ.” – καί γνωρίζω Φυσική!) δεν τα είδα αυτά απ’ την αρχή… Αλλά, το σφάλλειν ανθρώπινον.
Καί το ερευνάν, ανθρωπινότερον!
λ. Τα “παραμελημένα” δεδομένα της καταρρίψεως
Συγκεντρωνόμενος στο τεχνικό κομμάτι, παρέλειψα ν’ ασχοληθώ με το “αστυνομικό”· αν κι έπρεπε, ευθύς εξ αρχής. Είπαμε, πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψη μας τα πάντα, όσο κάνουμε έρευνα. Λοιπόν, τα δεδομένα (όπως μας τα μετέφερε η ειδησεογραφία), συν μερικά πρώτα συμπεράσματα, είναι τα εξής:
Ένας πεπλανημένος καί ψιλο-αλλοπρόσαλλου χαρακτήρα συνάνθρωπός μας, ο κυρ-Παναής (υπουργός το επάγγελμα), έσπευσε να στείλει συλληπητήριο μήνυμα γιά τον νεκρό πιλότο μας, ενώ ο τελευταίος δεν είχε κάν βρεθεί!!! Διατί, όμως, προέβη σε τέτοια ενέργεια ο λεγάμενος; Διότι πιό πρίν βρισκόταν σε κάποια αίθουσα με οθόνες, απ’ όπου καί παρακολούθησε την κατάρριψη του Μιράζ σε πραγματικό χρόνο. (Προσωπικώς, κατάλαβα -απ’ τα γραφόμενα των ΜΜΕ- πως η αίθουσα αυτή βρίσκεται στο ΓΕΕΘΑ.) Στη φάση αυτή, ο κυρ-Παναής είχε παρέα του ένα ερπετό – ίσως γιά να πνίγουν τους καημούς τους μαζί.
Όμως, τί ακριβώς είχαν δείξει οι οθόνες, ώστε ο κυρ-Παναής (ηθελημένα ή αθέλητα, αλλά σίγουρα διατελών υπό το κράτος θυμού καί συγκινήσεως) να προβεί σ’ αυτή την άλλως αδικαιολόγητη ενέργεια;
Λοιπόν, πάω στοίχημα πως είχε δεί το Μιράζ να “κουτρουβαλάει”, καί να γίνεται κομμάτια. Δηλαδή, το αεροσκάφος δεν το οδήγησαν απλά τα πτερύγιά του προς τα κάτω, διότι τότε ή θα βούταγε με τη μούρη στη θάλασσα, αλλά ακέραιο, ή (υπό άλλη γωνία προσθαλασσώσεως) θα χοροπηδούσε στην επιφάνεια της θάλασσας πάφ!-πάφ!-πάφ!, σα βάτραχος από νούφαρο σε νούφαρο, μέχρι να σταματήσει. (Πάλι ακέραιο.) Όμως, η πτώση του οδήγησε σε πλαγιομετωπική σύγκρουση με το νερό, ακριβώς σαν αυτοκίνητο που πέφτει στα τσιμέντα της εθνικής οδού με διακόσια χιλιόμετρα την ώρα· σύγκρουση τόσο σφοδρή, που άρχισε να γίνεται κομμάτια. Κι εκεί, πλέον, ο οποιοσδήποτε αν έβλεπε τέτοιο θέαμα, θα καταλάβαινε ότι ο πιλότος τελείωσε. Άλλως τε, το πτώμα του πιλότου βρέθηκε διαμελισμένο… κι όταν βρεθεί καί το πτώμα του Μιράζ, θα δήτε πως κι αυτό είναι διαμελισμένο. (Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει βρεθεί.)
Τί γύρευε, όμως, το ερπετό δίπλα στον ευτραφή υπουργό μας; Διότι η παρουσία του σε τόσο ευαίσθητη θέση (μέσα στην καρδιά της εθνικής μας άμυνας!!!) είναι ολωσδιόλου Α-ΠΑ-ΡΑ-ΔΕ-ΚΤΗ.
Χμμμ… τί πιστεύω εγώ πως γύρευε;! Θα σας το πώ ευθύς.
Το απαίτησε! Γιατί; Γιά να επιδείξει στον αφελή κι άσχετο περί τα τεχνικά κυρ-Παναή (άρα καί στο υπόλοιπο -κατά Σεφέρη- “τετρομαγμένον” γκουβέρνο) τις τρομερές δυνατότητες του Χάαρπ. Ώστε να τον “πείσει” μία καί καλή ότι η Ελλάδα πρέπει να κάθεται σούζα στα κελεύσματα των ηπαπαραίων καί να βγάζει τον σκασμό, ακόμη κι αν όλοι οι υπόλοιποι (πλήν του μεγάλου αφεντικού) μας πατάνε από κάτω, πχ η Βαρντάρσκα, ή η χαλβανίτσα· άσε, δέ, η τουρκίτσα! Κι αν είμαστε καλά παιδιά καί τρώμε χωρίς γκρίνια τα σκατά τους, μπορεί καί ν’ ακούσουμε κανένα μπράβο – να χαρούμε κι εμείς με τον …έπαινο!
Ούτε να το διανοηθούμε να ξεθαρρέψουμε καί να σηκώσουμε κεφάλι, δηλαδής, τώρα που οι ηπαπάρα τρώνε φάπες στη Συρία.
Προς τον σκοπό αυτόν, το ερπετό έθεσε τις οθόνες της αίθουσας σε σύνδεση με ηπαπαραίϊκο δορυφόρο εικόνας πραγματικού χρόνου, αφού ξεκλείδωσε το κανάλι με τον δικό του μυστικό κωδικό. Κι έτσι, ο ταλαίπωρος εγχώριος κυρ-υπουργός έφαγε μιά φρίκη, που θα τη θυμάται όσο ζή. (Αν κι ο -επίσης ταλαίπωρος- πιλότος μας δυστυχώς δεν θα θυμάται τίποτε απ’ τη δική του φρίκη, που έζησε στις τελευταίες στιγμές του.)
Εάν, λοιπόν, διαπιστώσετε προσεχώς ότι το γκουβέρνο κάνει όχι μόνο τούμπες μπροστά στους ηπαπαραίους, αλλά καί ασκήσεις ενόργανης γυμναστικής (κρίκους, πλάγιο ίππο, καί τα ρέστα του Ολυμπιακού προγράμματος), θα ξέρετε καλά το γιατί.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου