Η Γερμανία πρέπει να βομβαρδίζεται κάθε 30 χρόνια. Οι Γερμανοί ξέρουν γιατί ( Τσώρτσιλ)
Ανατρέχοντας στον Ουίνστον Τσώρτσιλ, υπενθυμίζουμε την
αλληγορική του φράση ότι “Οι Γερμανία πρέπει να βομβαρδίζεται κάθε
τριάντα χρόνια ακόμα και αν δεν υπάρχει σημαντικός λόγος. Ξέρουν αυτοί
την αιτία !”.Αντί για βομβαρδισμό της, η Γερμανία, είχε την πλέον
βελούδινη μεταχείριση ηττημένης χώρας στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Στην μεταπολεμική περίοδο και αφού ο κόσμος μοιράστηκε σε
ανατολικό και δυτικό στρατόπεδο στη συμφωνία της Γιάλτας από τους
Ρούσβελτ, Στάλιν και Τσώρτσιλ, με την απαρχή του ψυχρού πολέμου ανάμεσα
στην τότε Σοβιετική Ρωσία και τις ΗΠΑ, η Γερμανία προκρίθηκε ως το
αναγκαίο φρούριο της δύσης απέναντι στο κουμουνιστικό στρατόπεδο του
επιλεγόμενου «Σιδηρού Παραπετάσματος».
Έτσι, αντί να πληρώσει ένα μέρος έστω από το τίμημα των
εγκλημάτων της στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, οι σύμμαχοι στη
συμφωνία του Λονδίνου με συμμετοχή και της χώρας μας της χάρισαν στην
ουσία τα χρέη και της πολεμικές αποζημιώσεις που όφειλε να καταβάλλει
και τη βοήθησαν να ανορθωθεί οικονομικά, γεγονός που και η ίδια
αξιοποίησε κατάλληλα, με δεδομένη και την αναγνωρισμένη πειθαρχία και
ορθολογισμό του λαού της.
Η σύγχρονη Γερμανία, αναγεννημένη από τις στάχτες της και
ενισχυμένη από την ένωση δυτικής και ανατολικής χώρας στην αρχή της
κατάρρευσης του ανατολικού μπλοκ το έτος 2.000, οδηγήθηκε και πάλι σε
αναβίωση του μεγαλοϊδεατισμού του παρελθόντος της.
Στη σημερινή παγκόσμια γεωπολιτική
ισορροπία, λόγω κυρίως της ύπαρξης του πυρηνικού οπλοστασίου, οι
παγκόσμιοι πόλεμοι είναι μάλλον απίθανοι. Υπαρκτές είναι όμως, οι
περιφερειακές πολεμικές συγκρούσεις και εμφύλιοι με συμβατικά όπλα. Και
κυρίως ο μεταμοντέρνος οικονομικός πόλεμος που συντελείται μέσα και από
την έλευση της παγκοσμιοποίησης και της σύγχρονης διαδικτιακής
τεχνολογίας, που επιτρέπει την αστραπιαία κίνηση κεφαλαίων από το ένα
στο άλλο άκρο της γης.
Ο οικονομικός αυτός πόλεμος έχει ως κύριους αντιπάλους το στρατόπεδο
της δύσης με επικεφαλής τις ΗΠΑ, με συμμάχους της την Ευρωπαϊκή Ένωση
και την Ιαπωνία και ( ως αντίπαλους) την ανατολή με επικεφαλής την ανερχόμενη νέα Ρωσία
του Βλαντιμίρ Πούτιν και την μετακουμουνιστική-καπιταλιστική Κίνα να
συμπλέουν σε μια χαλαρή συμμαχία που διαμορφώνεται στα πλαίσια των
διεθνών γεωπολιτικών ισορροπιών.
Όμως, μέσα στα όρια της δυτικής συμμαχίας, στη Γερμανία αναβιώνει ο
μεγαλοϊδεατισμός του παρελθόντος, με συνέπεια η χώρα αυτή να έχει
μετατρέψει το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα σε υποπόδιο της υπερκυριαρχίας της.
Αντί για την Ενωμένη Ευρώπη των εθνών και των λαών, τη σύμπλευση και
σύγκλιση των φτωχών με τις πλούσιες χώρες που προέβλεπε το ιδρυτικό
καταστατικό της ΕΕ, συμβαίνει ακριβώς.
Αντί για την Ενωμένη Ευρώπη, έχουμε την Ευρώπη της Γερμανίας. Το
κεντρικό μέσο, το όπλο που η τελευταία, η ηττημένη των δύο παγκοσμίων
πολέμων, οικοδομεί μια τέτοια εξέλιξη είναι, η βελούδινη οικονομική της
κυριαρχία στις Ευρωπαϊκές χώρες με βασικό όπλο το νόμισμα , το ευρώ και
τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που εδρεύει στη Φραγκφούρτη
και την ελέγχεται απόλυτα.
Το σχέδιο αναπτυσσόταν με ικανοποιητικό βηματισμό μέχρις ότου, ο
σύγχρονος γερμανικός μεγαλοϊδεατισμός ξεπέρασε ανεκτά όρια. Εκτός από
την ενόχληση και τις φοβίες της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας, η
οικονομική επιθετικότητα του Βερολίνου, προσέκρουσε στα συμφέροντα της
υπερκυριαρχίας των ΗΠΑ. Το πρώτο μέτωπο της σύγκρουσης ήταν και είναι η
προσπάθεια της Γερμανίας να ισχυροποιήσει το ευρώ ακολουθώντας μια
αυστηρή νομισματική πολιτική που οδηγεί στην υπερτίμησή του και με τον
τρόπο αυτό να υποκαταστήσει μερικώς το δολάριο ως ανταλλαγματικό και
αποθεματικό νόμισμα στις διεθνείς αγορές.
Ο εμφύλιος «πόλεμος νομισμάτων» στο στρατόπεδο της δύσης,
συνοδεύτηκε λίγο αργότερα με επιθετικές ενέργιες ιδιάιτερα με την άνοδο
του Ντόναλντ Τράμπ στον Λευκό Οίκο. Μέσα από τις ως άνω παρατηρήσεις,
αναδεικνύονται τρία βασικά ζητήματα.
Πρώτον, οι Γερμανοί δεν έχουν αποβάλλει τον μεγαλοϊδεατισμό του
παρελθόντος τους. Και για την παγκόσμια υπερκυριαρχία τους σήμερα, αντί
για όπλα χρησιμοποιούν την οικονομική τους υπεροπλία και το ευρώ που
ελέγχουν απόλυτα.
Δεύτερον, ο μεγαλοϊδεατισμός των Γερμανών προσκρούει σε ασθενείς
αντιστάσεις από τη Γαλλία του Μακρόν αλλά έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με
τις ΗΠΑ, που θέλουν μεν τη Γερμανία ισχυρή απέναντι στη ρωσική αρκούδα
αλλά όχι και τόσο ισχυρή, ώστε να αμφισβητεί τη δική τους παγκόσμια
υπερκυριαρχία που κάθε άλλο παρά θα ήθελαν να μοιραστούν με άλλα κέντρα
εξουσίας.Επιπλέον έχουν απέναντί τους ένα ανερχόμενο κύμα
ευρωσκεπτικισμού με τελευταίο πρωτοστάτη τις πολιτικές εξελίξεις στην
Ιταλία, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν τελικά στην αποκαθήλωση της
γερμανικής ευρωζώνης.
Το τρίτο συμπέρασμα αφορά την Ελλάδα που αν και στο πλευρό των
νικητών σε δύο παγκόσμιους πολέμους ενάντια στη Γερμανία και μάλιστα με
τεράστιο ανθρώπινο και υλικό κόστος, υφίσταται σήμερα τις συνέπειες του
ιδιόμορφου εμφύλιου πολέμου ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία.
Η Ουάσιγκτον επιδιώκει και έχει επιτύχει μέχρι σήμερα την παραμονή
μας στο ευρώ, με σκοπό να το υποβαθμίσει στις διεθνείς αγορές, αφού ένας
αδύναμος κρίκος όπως είναι η Ελλάδα αδυνατίζει ολόκληρη της αλυσίδα της
ευρωζώνης. Και το Βερολίνο επιδιώκει ακριβώς το αντίθετο, στην
προσπάθειά του να ισχυροποιήσει το ευρώ που είναι το σύγχρονο υπερόπλο
για την προώθηση του παραδοσιακού γερμανικού μεγαλοϊδεατισμού.
Καταλήγοντας τίθεται το βασικό ερώτημα του τι μέλλει γενέσθαι
στη σύγχρονη ταραγμένη εποχή μας και ειδικότερα ποιο θα είναι το μέλλον
της τραγικής μας πατρίδας η οποία στους πολέμους πολεμά με τους
νικητές αλλά στην περίοδο της ειρήνης είναι χαμένη. Για να αντιστραφούν
όλα αυτά ή έστω ένα μέρος από όσα μας αφορούν, οφείλουμε να κατανοήσουμε
τα αίτια και να δράσουμε ανάλογα, ελισσόμενοι έξυπνα ανάμεσα στο
ποδοβολητό των βουβαλιών. Αλλιώς, τα πατήματά τους θα μας αποτελειώσουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου