Ένας θεσμός που έγινε μύθος. Σε αποστολή μέσα στο Chinook ch-47, κάπου στην Ελλάδα. Πηγαίνανε ταχύτατα εκεί, που δεν μπορούσαν να πάνε οι άλλοι. Οι αερομεταφερόμενοι δασοπυροσβέστες άνηκαν στην Γενική Γραμματεία Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος, στον τομέα Φυσικών Καταστροφών. Το 1993 για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά της πυρόσβεσης δασικών πυρκαγιών, ιδρύονται τυπικά οι Αερομεταφερόμενοι Δασοπυροσβέστες, με εκπαίδευση στο ΚΕ.Ε.Δ. αρχικά από Καναδούς συναδέλφους τους. Ουσιαστικά από το 1994, μέχρι την πολιτική απόφαση από την κυβέρνηση Κ. Σημίτη για την κατάργηση τους το 1997, με τις ταχύτατες επεμβάσεις τους και την ευέλικτη δράση τους σε όλη την ελληνική επικράτεια, 21 χρόνια μετά παραμένουν στα όρια του μύθου.
Η πρώτη πρόσκληση για αιτήσεις εποχικής απασχόλησης εκδόθηκε στα μέσα του Ιουλίου 1993. Με δεδομένο ότι η εργασία αναμενόταν να είναι σκληρή, χειρωνακτική και με μεγάλες απαιτήσεις πειθαρχίας κρίθηκε απόλυτα αναγκαίο να προτιμηθούν υποψήφιοι που είχαν προηγουμένως υπηρετήσει στις ειδικές δυνάμεις (κομάντο) (Λόχοι Ορεινών Καταδρομών, Ομάδες Υποβρυχίων Καταστροφών κ.λπ.) των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων κατά τη διάρκεια της διετούς υποχρεωτικής στρατιωτικής τους θητείας.
Τα αποτελέσματα της δράσης των αερομεταφερόμενων δασοπυροσβεστικών ομάδων στα πέντε χρόνια που λειτούργησε ο θεσμός υπήρξαν θετικά. Με τη λύση των προβλημάτων και την απόκτηση εμπειρίας η αποτελεσματικότητά τους βελτιώθηκε. Το συντονιστικό κέντρο, που προηγούμενα βασικά χειριζόταν την αποστολή των CL-215, τώρα είχε μια πολύ σπουδαία πρόσθετη δύναμη που μπορούσε να στείλει άμεσα σε πυρκαγιές που ξεσπούσαν σε δύσβατα ή απομακρυσμένα μέρη, ιδίως στην ορεινή ζώνη, καθώς και σε πυρκαγιές που παρουσίαζαν το πλέον σοβαρό δυναμικό καταστροφής. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η δυνατότητα ενίσχυσης, κυρίως με τις μονάδες των Chinook, της αντιπυρικής μάχης σε περιοχές, όπως τα νησιά, όπου οι τοπικές δασοπυροσβεστικές δυνάμεις ήταν αριθμητικά ανεπαρκείς.
Ο συνδυασμός των δασοκομάντος που εργάζονταν στο έδαφος υποστηριζόμενοι από τις ρίψεις των ελικοπτέρων Chinook (5-7 κυβικά μέτρα νερού ανά ρίψη) είχε εξαιρετικά αποτελέσματα στην καταστολή ενός μεγάλου αριθμού πυρκαγιών που θα μπορούσαν να λάβουν καταστροφικές διαστάσεις.
Δυστυχώς, η λειτουργία των αερομεταφερόμενων ομάδων δασοπυρόσβεσης διακόπηκε με την ανάληψη της ευθύνης της δασοπυρόσβεσης από το Πυροσβεστικό ΠΤΩΜΑ (ΠΣ). Η λειτουργία των Ειδικών Μονάδων Αντιμετώπισης Καταστροφών (ΕΜΑΚ) του ΠΣ δεν μπόρεσε να αναπληρώσει το κενό καθώς δεν ήταν αερομεταφερόμενοι ούτε υπήρχε το ίδιο πνεύμα δράσης με τους δασοκομάντος. Η έλλειψη των δασοκομάντος φάνηκε ιδιαίτερα στις δύσκολες αντιπυρικές περιόδους του 2000 και του 2007 οπότε πολλές πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν σε υψηλά δάση δεν αντιμετωπίσθηκαν εγκαίρως και έκαιγαν επί πολλές ημέρες καθώς δεν είναι δυνατή η κατάσβεσή τους μόνο με ρίψεις νερού και χωρίς τη χρήση επίγειων μεθόδων καταστολής με χειρωνακτικά μέσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου