Ο πρώην ναύαρχος του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, που υπηρέτησε και στο ΝΑΤΟ, ο Ελληνοαμερικανός Τζέιμς Σταυρίδης, δεν κρύβει την άκρατη ανησυχία του για την Τουρκία, χωρίς να αντιλαμβάνεται -αν και έξυπνος άνθρωπος- ότι για τις τουρκοαμερικανικές σχέσεις το πρόβλημα είναι η Άγκυρα, όχι η Ουάσιγκτον.
Και ειδικά αυτός, δεν πρέπει να κάνει τέτοια παιδαριώδη λάθη…
Στο τελευταίο του κείμενο στο Πρακτορείο Bloomberg, ο κ. Σταυρίδης ισχυρίζεται ότι «η απώλεια της Τουρκίας για τον υπερατλαντικό κόσμο θα αποτελούσε ένα γεωπολιτικό λάθος με σχεδόν επικές διαστάσεις».
Το συμπέρασμα του εκπλήσσει αρνητικά διότι είναι εντελώς λάθος. Και είναι να απορεί κανείς πως το Πεντάγωνο εμπιστεύθηκε κάποιες κρίσιμες αποστολές στον εν λόγω κύριο, ο οποίος πέφτει μονίμως έξω στις προβλέψεις του. Ιδιαίτερα στα θέματα της Τουρκίας, όπου κυριαρχεί ο «τουρκολαγνισμός» του και όχι η ανεξάρτητη ανάλυση επί των γεγονότων.
Ο πρώην ναύαρχος, ο οποίος ασχολείται συχνά-πυκνά με την Τουρκία δεν έχει συνειδητοποιήσει το πιο βασικό πρόβλημα της τουρκοαμερικανικής σχέσης, που είναι ο ισλαμιστής πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν. Είναι ένας αντιαμερικανός και αντισημίτης ηγέτης, που ακόμα και τις παλιές καλές εποχές δεν έκρυβε τα πολύ άσχημα αισθήματά του για την Αμερική. Και απλά είχε απέναντι του αφελείς αξιωματούχους, όπως ο κ. Σταυρίδης τους οποίους φλόμωνε στο ψέμα και απομυζούσε μέσω αυτών την Αμερική.
Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ το έθεσε πιο ορθά απ’ όλους τους Αμερικανούς αξιωματούχους: Είπε ότι η τουρκοαμερικανική σχέση ήταν μονόδρομος υπέρ της Τουρκίας και τα οφέλη των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν ασήμαντα σε σχέση με το κόστος.
Ο κ. Σταυρίδης δεν γνωρίζει ότι από το 2003, πριν ακόμα από τον πόλεμο στο Ιράκ, ο κ. Ερντογάν, τον οποίο αγωνιά να βοηθήσουν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι, έλεγε πάντα όχι στις αμερικανικές πολεμικές και άλλες επιχειρήσεις;
Που ήταν τότε ο Ελληνοαμερικανός πρώην ναύαρχος;
Αλλά και μετά. Πόσες φορές ο Τούρκος πρόεδρος έδωσε την απαραίτητη άδεια στους Αμερικανούς για να χρησιμοποιήσουν το έδαφος της Τουρκίας; Είναι ζήτημα να το έκανε δέκα φορές.
Την ίδια στιγμή, πότε η Αθήνα και η Λευκωσία απάντησε αρνητικά στα αμερικανικά αιτήματα; Ποτέ, είναι η απάντηση.
Μιλώντας γενικά, και όχι ειδικά για τον κ. Σταυρίδη, πρέπει να πούμε ότι εδώ και 50 χρόνια επικρατεί στη γραφειοκρατία του Πενταγώνου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ μία «τουρκολαγνεία». Σε υπερθετικό βαθμό. Έχω συναντήσει αξιωματούχους που δικαιολογούσαν μέχρι πρόσφατα τα πάντα στον Ερντογάν. Ακόμα και τη στροφή προς τη Ρωσία, που αν το έκανε μία άλλη χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, οι Αμερικανοί θα έσκιζαν τα ρούχα τους από …οργή.
Πολλές φορές σκεφθήκαμε οι δημοσιογράφοι ότι ποια τύχη θα μπορούσε να έχουν η Ελλάδα και η Κύπρος όταν όλα αυτά τα χρόνια αντιμετώπιζαν αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση: Οι Έλληνες και οι Κύπριοι διπλωμάτες έχουν νοιώσει άπειρες φορές ότι συναντούσαν τσιμέντο, στην προσπάθεια τους να πείσουν για τα ελληνικά και κυπριακά δίκαια. Ήταν όλα σικέ. Και υπέρ της Τουρκίας. Και σ’ αυτό το σκηνικό δρούσε και ο κάθε κύριος Σταυρίδης, του οποίου μονίμως διαβάζω τις αναλύσεις, αλλά δεν έχει πέσει «μέσα» ποτέ. Σκέφτεται με παλιά μυαλά για τις νέες συμμαχίες που σχηματίζονται, και αναλύει με το μυαλό των Δημοκρατικών του Μπάρακ Ομπάμα, που δεν μπορούν να αντιληφθούν τον τρόπο σκέψης των «γερακιών».
Ακόμα και τώρα, όταν ο κ. Ερντογάν έχει εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ και τη Δύση, αρκετοί πρώην κυβερνητικοί αξιωματούχοι σπεύδουν να υποστηρίξουν την Τουρκία. Χωρίς να σημαίνει ότι αναγκαστικά ανήκουν σε ομάδες λόμπι που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Ερντογάν. Υπάρχουν και αυτοί που τον υποστηρίζουν επειδή είτε δεν έχουν πληροφόρηση, είτε παραμένουν στη λογική της δεκαετίας του ’90. Όπως ο κ. Σταυρίδης.
Οι Τούρκοι έχουν θέσει υπό την υπηρεσία τους στρατό από λομπίστες, πρώην βουλευτές, γερουσιαστές και κυβερνητικούς αξιωματούχους. Ξοδεύουν μυθικά ποσά, σε αντίθεση με την Ελλάδα που αποφάσισε τελικά να δώσει τις δημόσιες σχέσεις της σε μία αμερικανική εταιρεία που έχει σχέσεις με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Όλα αυτά τα χρόνια η δουλειά γινόταν από τους ομογενείς, οι οποίοι θα συνεχίσουν τον αγώνα για την Ελλάδα.
Οι Τούρκοι, βέβαια, παίζουν το παιγνίδι διαφορετικά. Εκβιάζουν, όπως είχαν κάνει με τον πρώην πρόεδρο της Βουλής, Ντένις Χάστερτ, για τον οποίο γνώριζαν πως εκκρεμούσαν υποθέσεις παιδεραστίας εναντίον του ή πληρώνουν αδρές αμοιβές, όπως έπραξαν με τον πρώην σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Μάικλ Φλιν, όταν του πρότειναν να βοηθήσει στην απαγωγή του Ιμάμη Γκιουλέν.
Ή διαθέτουν «τουρκολάγνους» αναλυτές και αρθρογράφους, που είχαν υπηρετήσει στο αμερικανικό κράτος, να τους κάνουν τη δουλειά…
Είναι όντως η απώλεια της Τουρκίας για τις ΗΠΑ ένα γεωπολιτικό λάθος με επικές διαστάσεις; όπως ισχυρίζεται ο Ελληνοαμερικανός πρώην ναύαρχος; Όσοι παρακολουθούν από κοντά τα γεγονότα είναι βέβαιοι ότι τα “γεράκια” έχουν βρει ήδη ΚΑΙ άλλους συμμάχους.
Οι επιπτώσεις, λοιπόν, δεν θα είναι επικές όπως ισχυρίζεται ο κ. Σταυρίδης, αλλά οι αναμενόμενες και οι προβλεπόμενες, διότι η φυγή της Τουρκίας από τη Δύση έχει ξεκινήσει προ καιρού…
HellasJournal
https://kostasxan.blogspot.com/2018/10/blog-post_720.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου