Η Εσωτερική Ερμηνεία του Πινόκιο

Η ταινία Πινόκιο κυκλοφόρησε το 1940, ως ένα κλασικό έργο της Disney που ακόμη εκτιμάται από παιδιά και ενήλικες σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, η ιστορία της ξύλινης μαριονέτας κρύβει μια μεγάλη πνευματική αλληγορία με βάση εσωτερικές διδασκαλίες, που σπάνια συζητούνται. Θα εξετάσουμε τις ρίζες αυτής της περιπέτειας κινουμένων σχεδίων και την υποκείμενη έννοια της.

Είδα για πρώτη φορά τον Πινόκιο όταν ήμουν παιδί σε μια κακογραμμένη κασέτα VHS με τον μικρό μου αδελφό, ενώ τρώγαμε τα Fugee-O. Απόλαυσα τις πιασάρικες μελωδίες και τον Τζίμυ Κρίκετ. Ωστόσο τρομοκρατήθηκα από τον Αμαξά και δεν μου άρεσε το υποβρύχιο τμήμα. Αυτά ήταν λίγο πολύ ό, τι θυμόμουν από το κλασικό έργο της Disney μέχρι πρόσφατα. Ένα χαλαρό Κυριακάτικο βράδυ, είδα όλη την "digitally remastered" ταινία στην τηλεόραση και την παρακολούθησα για χάριν του "παλιού καλού καιρού". Αυτό που έπρεπε να είναι ένα διασκεδαστικό ταξίδι μνήμης έγινε μια συγκλονιστική αποκάλυψη: Ο Πινόκιο ήταν μία από τις βαθύτερες ταινίες που έχω δει ποτέ. Θα μπορούσε να είναι μια τεράστια αλληγορία για την πνευματικότητα και τη σύγχρονη κοινωνία; Μήπως μπορώ να ανιχνεύσω υπαινιγμούς μύησης στα απόκρυφα μυστήρια; Άρχισα αμέσως να ερευνώ την προέλευση Πινόκιο και όλες μου οι θεωρίες επιβεβαιώθηκαν.

Περιττό να πούμε ότι, αυτή η ταινία είναι τώρα μια βάση στη σημερινή λαϊκή κουλτούρα. Πόσοι άνθρωποι δεν έχουν δει αυτή την ταινία; Από την άλλη πλευρά, πόσοι άνθρωποι γνωρίζουν το αληθινό βαθύτερο νόημα του Πινόκιο; Πίσω από την ιστορία της μαριονέτας που προσπαθεί να γίνει ένα καλό παιδί είναι μια βαθιά πνευματική ιστορία που έχει τις ρίζες της στις Μυστηριακές σχολές του αποκρυφισμού. Μέσα από τα μάτια ενός μυημένου, η ιστορία ενός παιδιού που πρέπει να "είναι καλό" και γεμίζει με μαθήματα για τα «ψέματα», γίνεται η αναζήτηση ενός ανθρώπου για τη σοφία και την πνευματική φώτιση. Τα βάναυσα ειλικρινή κοινωνικά σχόλια του Πινόκιο απεικονίζουν ένα ζοφερό

όραμα του σύγχρονου κόσμου μας και επιβάλλουν, ίσως, έναν τρόπο για να ξεφύγουμε από τις παγίδες του. Μέσα από το υπόβαθρο του συγγραφέα και τις λογοτεχνικές αναφορές, μπορεί κανείς να καταλάβει την κρυφή γνωστική έννοια του Πινόκιο.

Η καταγωγή του Πινόκιο

Collodi (αντεστραμμένο) ι-ντο-λλο-ς, το Είδωλο.

Carlo Lorenzini aka Carlo Collodi

Το Κάρλο Κολλόντι (Carlo Collodi) είναι το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του CarloLorenzini. 

Ο Πινόκιο γράφτηκε αρχικά από τον Carlo Lorenzini (γνωστός με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο , Carlo Collodi) μεταξύ 1881 και 1883 στην Ιταλία. Ο Λορεντσίνι ξεκίνησε την συγγραφική του καριέρα στις εφημερίδες (Il Lampioneκαι Il Fanfulla), όπου συχνά χρησιμοποιούσε την σάτιρα για να εκφράσει τις πολιτικές του απόψεις. Το 1875, μπήκε στον κόσμο της παιδικής λογοτεχνίας και χρησιμοποίησε αυτό το μέσον για να μεταδώσει τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Η σειρά Giannettino, για παράδειγμα, αναφέρεται συχνά στην ενοποίηση της Ιταλίας.

"Ο Λορεντσίνι γοητεύτηκε από την ιδέα να χρησιμοποιήσει έναν συμπαθής, χαρακτήρα ως μέσο έκφρασης για τις δικές του πεποιθήσεις μέσω της αλληγορίας. Το 1880 άρχισε να γράφει την Storia di un burattino ("Η ιστορία της μαριονέτας"), που ονομάστηκε επίσης Le Avventure di Pinocchio, η οποία δημοσιεύθηκε σε εβδομαδιαία βάση στην πρώτη ιταλική εφημερίδα για παιδιά την «Il Giornale dei Bambini» («Η εφημερίδα των παιδιών»).

--Source Πηγή

Οι περιπέτειες του Πινόκιο «Le Avventure di Pinocchio», είναι ένα παραμύθι που περιγράφει τις περιπέτειες μίας πεισματάρικης μαριονέτας στην προσπάθειά της να γίνει ένα πραγματικό αγόρι, είχε δημοσιευθεί το 1883. (μπορείτε να διαβάσετε το πρωτότυπο βιβλίο here, εδώ, αν θέλετε).

Το έργο του Λορεντσίνι δεν ήταν μόνο πολιτικό. Το συγγραφικό του έργο, ειδικάτο Le Avventure di Pinocchio περιείχε πολλές μεταφυσικές πτυχές που συχνά παραβλέπονται από τους σύγχρονους αναγνώστες. Ένα σημαντικό γεγονός που απαιτείται για να κατανοηθεί πλήρως το βάθος του έργου τουLorenzini είναι ότι ο ίδιος ήταν ενεργός Τέκτων. Σε ένα δοκίμιο που ονομάζεται «Pinocchio, mio Fratello» (ο Πινόκιο, ο αδελφός μου) ο Ιταλός Ελευθεροτέκτονας Giovanni Malevolti περιγράφει το μασονικό υπόβαθρο του Lorenzini:

"Η μύηση του Κάρλο Κολλόντι στον Τεκτονισμό, ακόμη και αν δεν μπορεί να βρεθεί σε οποιαδήποτε επίσημα αρχεία, είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένη και αναφέρεται συχνά. Ο Aldo Mola, που δεν είναι Μασώνος και θεωρείται γενικά ως ο επίσημος ιστορικός του Ελευθεροτεκτονισμού, εξέφρασε με μεγάλη βεβαιότητα την μύηση του συγγραφέα στη μασονική οικογένεια. Γεγονότα στη ζωή του Κάρλο Κολλόντι φαίνεται να επιβεβαιώνει περαιτέρω τη θέση αυτή: η δημιουργία το 1848 μίας εφημερίδας που ονομάζετο "Il Lampione" (TheBeacon), η οποία, όπως δήλωσε ο Lorenzini, "διαφώτιζε όλους αυτούς που ταλαντεύονται στο σκοτάδι", επίσης θεωρούσε τον εαυτό του έναν «παθιασμένο μαθητή του Μαντσίνι (Mazzini)" (έναν εξέχοντα ιταλό Ελευθεροτέκτονα και επαναστάτη) ".

Ο Κάρλο Κολλόντι μπορεί επίσης να βρεθεί σε αυτό το έγγραφο document που δημοσιεύθηκε από την Μεγάλη Στοά της Αγγλίας (Grand Lodge of All England) και αναφέρει τους διάσημους Ελευθεροτέκτονες.

Ο Malevolti συνεχίζει:

"Υπάρχουν δύο τρόποι για να διαβάσεις το έργο «Οι περιπέτειες του Πινόκιο». Ο πρώτος είναι αυτός που θα ονόμαζα «βλάσφημος», όπου ο αναγνώστης, πιθανότατα ένα παιδί, μαθαίνει για τις ατυχίες της ξύλινης μαριονέτας. Η δεύτερη είναι μια ανάγνωση από μια μασονική προσέγγιση (που μόνον εάν γνωρίζεις την Ελληνική γραμματεία και την Ελληνική γλώσσα θα καταφέρεις να βγάλεις κάποια άκρη), όπου ο βαρύς συμβολισμός το ολοκληρώνει, χωρίς να αντικαθιστά, την απλή και γραμμική αφήγηση των γεγονότων ".

- Giovanni Malevolti, «Pinocchio, mio Fratello» (ελεύθερη μετάφραση)

Ο Λορεντσίνι έγραψε τον Πινόκιο ακολουθώντας την μακρά παράδοση των μυστικιστικών κειμένων: Μια απλή αφηγηματική ιστορία που μπορούν να απολαύσουν οι μάζες με ένα κρυφό νόημα αποκλειστικά σε εκείνους "Που γνωρίζουν".

Ανάλυση της ταινίας

Υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ του βιβλίου του Κάρλο Κολλόντι και την ταινία της Disney. Η ιστορία έχει απλοποιηθεί και ο Πινόκιο γίνεται ένας αθώος, χαζοχαρούμενος χαρακτήρας παρά ένας επίμονος και αχάριστος απροσάρμοστος του αρχικού βιβλίου. Όλα τα θεμελιώδη στοιχεία εξακολουθούν να είναι όμως παρόντα στην προσαρμοσμένη ταινία και το βασικό μήνυμα παραμένει άθικτο. (Έχω ακούσει μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη την ταινία εδώ, here, αλλά δεν είμαι σίγουρος).

Η Δημιουργία

Ο Τζεπέτο είναι ο Ιαπετός. Ένας από τους Τιτάνες, γιός του Ουρανού και της Γαίας. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους αδελφούς του Κρόνου. Είναι πατέρας του Προμηθέα και του Επιμηθέα . Με τον Ιαπετό και μέσω του Προμηθέα συνδέεται ο Δευκαλίωνας, ο πατέρας της ανθρώπινης φυλής μετά τον κατακλυσμό.

Η ταινία ξεκινά με τον Τζεπέτο, ένα ιταλικό ξυλογλύπτη, που μετατρέπει ένα κομμάτι του ξύλου σε μια μαριονέτα. Δίνει στην μαριονέτα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, αλλά αυτή παραμένει μια άψυχη μαριονέτα. Ο Τζεπέτο είναι, κατά κάποιο τρόπο, ο Δημιουργός του Πλάτωνα τον οποίο πήραν οι Γνωστικοί. Η λέξη «Δημιουργός» κυριολεκτικά μεταφράζεται από τα Ελληνικά στο "κατασκευαστής ή τεχνίτης." Σε φιλοσοφικούς όρους, ο Δημιουργός είναι ο «κατώτερος θεός» του φυσικού κόσμου, η οντότητα που δημιουργεί ατελή όντα που έχουν υποστεί τις παγίδες της υλικής ζωής. Το Σπίτι του Τζεπέτο είναι γεμάτο με ρολόγια της τέχνης του, τα οποία, όπως ίσως γνωρίζετε, χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση του χρόνου, έναν από τους μεγάλους περιορισμούς του φυσικού επιπέδου.

"Από το πλήρωμα εξατομικεύεται ο Δημιουργός, ο αθάνατος θνητός, στον οποίον είμαστε υπεύθυνοι για τη φυσική μας ύπαρξη και την ταλαιπωρία που πρέπει να περάσουμε σε σχέση με αυτό"

- Manly P. Hall, Secret Teachings of All Ages - (Μυστικές διδασκαλίες όλωντων Εποχών)

Ο Τζεπέτο έχει δημιουργήσει μια μαριονέτα με εξαιρετική εμφάνιση, αλλά συνειδητοποιεί ότι χρειάζεται τη βοήθεια του «Μεγάλου Θεού" για να δώσει στον Πινόκιο τη θεϊκή σπίθα που χρειάζεται για να γίνει ένα «πραγματικό αγόρι" ή, σε εσωτερικούς όρους, ένας φωτισμένος άνθρωπος. Οπότε τι κάνει; Ο "εύχεται σε ένα αστέρι". Ζητά από τον Μεγάλο Θεό (ο Μέγας Αρχιτέκτων των Τεκτόνων δηλαδή τον Ζήνα, Δία των Ελληνων) για να εμποτίσει τον Πινόκιο με κάποια από την θεία ουσία του.

Θα μπορούσε το αστέρι αυτό να είναι ο Σείριος, ο Λαμπρός Αστέρας του Τεκτονισμού ή «ο Αστήρ ο Λαμπρός ο φωτεινός» – ο Εωσφόρος;

 

 

 

 

 

Η " Μπλέ νεράιδα ", ο εκπρόσωπος του Μεγάλου Θεού, κατεβαίνει τότε στη γη για να δώσει στον Πινόκιο μια σπίθα του Παγκόσμιου Νου, τη «λάμψη του πυρός» που κατέχει ο Προμηθέας και που οι Γνωστικοί το ονόμασαν το «Νους».

 

 

"Επιβεβαιώθηκε από τους Γνωστικούς Χριστιανούς ότι η λύτρωση της ανθρωπότητας ήταν εξασφαλισμένη μέσω της καθόδου του Νου (UniversalMind), ο οποίος ήταν μια μεγάλη πνευματική ανώτερη του Δημιουργού και ο οποίος, συνάπτοντας επαφή με τη σύσταση του ανθρώπου, ανατίθενται η συνειδητή αθανασία μετά τις κατασκευές του Δημιουργού. "

- Manly P. Hall, Secret Teachings of All Ages.

Η νεράιδα δίδει στο Πινόκιο το δώρο της ζωής και της ελεύθερης βούλησης. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος είναι ζωντανός, δεν είναι ακόμη ένα "αληθινό αγόρι". Τα Μυστηριακά σχολεία διδάσκουν ότι η πραγματική ζωή ξεκινάει μόνο μετά τον φωτισμό (illumination) . Τα πάντα πριν από αυτό δεν είναι τίποτα, αλλά μία αργή αποσύνθεση. Όταν ο Πινόκιο ρωτάει "Είμαι ένα αληθινό αγόρι;", η Νεράιδα απαντά "Όχι, Πινόκιο. Για να κάνεις την επιθυμία του Τζεπέτο να γίνει πραγματικότητα αυτό εξαρτάται εξ ολοκλήρου από εσένα. Αποδείξτε στον εαυτό σου πως είσαι γενναίος, ειλικρινής και ανιδιοτελής και κάποια μέρα θα είσαι ένα πραγματικό αγόρι ".

Αυτό το θέμα της αυτοδυναμίας και της αυτο-βελτίωσης είναι έντονα εμπνευσμένο από την Ελληνική παράδοση που αντέγραψαν οι Γνωστικές / Μασονικές διδασκαλίες: Η πνευματική σωτηρία είναι κάτι που πρέπει να άξιζε μέσω της αυτο-πειθαρχίας, της αυτογνωσίας και της έντονης δύναμης της θέλησης. Οι Μασόνοι συμβολίζουν αυτή τη διαδικασία με την αλληγορία της «Πρόχειρης και τέλειας λάξευσης». «Rough and Perfect Ashlar».

« Στον θεωρητικό Ελευθεροτεκτονισμό , μια πρόχειρη λάξευση είναι μια αλληγορία για τον αμύητο Τέκτονα πριν από την ανακάλυψη του Διαφωτισμού. Η τέλεια λάξευση είναι μια αλληγορία για ένα Ελευθεροτέκτονα ο οποίος, μέσω της μασονικής εκπαίδευσης, εργάζεται για να επιτύχει ένα ορθή ζωή και επιμελώς προσπαθεί να αποκτήσει φώτιση. Στο Βαθμό Fellowcraft, βλέπουμε τη χρήση των Πρόχειρης και τέλειας λάξευσης. Το δίδαγμα που πρέπει να μάθει είναι ότι μέσω της εκπαίδευσης και την απόκτηση της γνώσης, ένας άνθρωπος βελτιώνει την κατάσταση της πνευματικής και ηθικής ευημερίας του. Όπως ο άνθρωπος, κάθε Πρόχειρα λαξευμένος ξεκινά ως μία ατελής πέτρα. Με την εκπαίδευση, την καλλιέργεια και την αδελφική αγάπη, ο άνθρωπος διαμορφώνεται σε ένα ον που έχει δοκιμαστεί από το τετράγωνο της αρετής και περιβάλλεται από τους διαβήτες των ορίων του, που μας έδωσε ο Δημιουργός μας. "

– Masonic Lodge of Education, (Τεκτονική Στοά Παιδείας), Πηγή Source

Κατά τον ίδιο τρόπο οι Τέκτονες αντιπροσωπεύουν τη διαδικασία του φωτισμού από την μετατροπή μιας τραχιάς πέτρα σε μια ομαλή, έτσι και ο Πινόκιο ξεκινάει το ταξίδι του ως ένα τραχύ κομμάτι του ξύλου και θα προσπαθήσει να εξομαλύνει τις άκρες του να γίνει επιτέλους ένα πραγματικό αγόρι. Τίποτα δεν είναι όμως δεν παραδίδεται σ 'αυτόν. Πρέπει να πραγματοποιηθεί μια εσωτερική-αλχημική διαδικασία, προκειμένου να γίνει αντάξιος του φωτισμού. Έχει να περάσει από τη ζωή, την καταπολέμηση των πειρασμών του, και χρησιμοποιώντας τη συνείδησή του (που ενσαρκώνεται από τον Τζίμινυ Κρίκετ), πρέπει να βρει το σωστό δρόμο. Το πρώτο βήμα είναι να πάει στο σχολείο (που συμβολίζει τη γνώση). Μετά από αυτό, οι πειρασμοί της ζωής γρήγορα μπαίνουν στο μονοπάτι του Πινόκιο.

Ο πειρασμός της φήμης και της τύχη

Στο δρόμο του προς το σχολείο, ο Πινόκιο διακόπτεται από την Foulfellow(Τρελός φίλος) την Αλεπού (όχι και πολύ αξιόπιστο όνομα) και την Γεδεών την γάτα, που τον παρασύρει στον «εύκολο δρόμο προς την επιτυχία": το θέαμα (show business). Παρά τις προειδοποιήσεις της συνείδησης του, η μαριονέτα ακολουθεί τους σκοτεινούς χαρακτήρες και πωλείται στον Στρόμπολι, τον επιθετικό ιδιοκτήτη κουκλοθεάτρου.

Κατά την παράσταση, ο Πινόκιο εξοικειώνεται με τον «εύκολο δρόμο»: την φήμη, την τύχη και ακόμα με καυτές γυναίκες μαριονέτες.

Πινόκιο μαθαίνει όμως γρήγορα για τις μεγάλες δαπάνες αυτής της προφανούς επιτυχίας: ο ίδιος δεν μπορεί να πάει πίσω για να δει τον πατέρα του (ο δημιουργός), τα χρήματα που κερδίζει χρησιμοποιούνται μόνο για να πλουτίσουν τον Στρόμπολι, τον "χειριστή" του, και βλέπει ποια θα είναι η τύχη του όταν ο ίδιος γεράσει .

Μια μάλλον ζοφερή απεικόνιση του θεάματος, δεν είναι έτσι; Αυτός δεν είναι στην ουσία τίποτα περισσότερο από ... μια μαριονέτα. Μετά βλέπουμε την αληθινή φύση του «εύκολου δρόμου», ο Πινόκιο καταλαβαίνει τη θλιβερή κατάσταση που βρίσκεται. Σαν ένα ζώο είναι κλεισμένος σ’ ένα κλουβί και στο έλεος ενός σκληρού χειριστή μαριονεττών. Εξαπατήθηκε και πούλησε την ψυχή του.

Πινόκιο τότε κερδίζει πίσω τη συνείδησή του (Τζίμινυ Κρίκετ) και προσπαθεί να ξεφύγει. Όλη όμως η ευσυνειδησία του κόσμου δεν μπορεί να τον σώσει. Ο Κρίκετ δεν μπορεί να ανοίξει την κλειδαριά. Για να σωθεί είναι απαραίτητη μια θεϊκή παρέμβαση, αλλά όχι πριν προλάβει να γίνει ειλικρινής με την νεράιδα (η θεϊκή αγγελιοφόρος) και, το σημαντικότερο, για τον εαυτό του.

 

Οι πειρασμοί των επίγειων απολαύσεων

Η επιστροφή στο σωστό δρόμο διακόπτεται, και ο Πινόκιο εξαπατάται και πάλι από την Foulfellow (Τρελός φίλος) την Αλεπού που τον δελεάζει να πάνε στο "νησί των απολαύσεων", μια χώρα χωρίς σχολείο (γνώση) και νόμους (ηθικής). Τα παιδιά μπορούν να τρώνε, να πίνουν, να καπνίζουν, να μαλώνουν και να καταστρέφουν κατά βούληση, και όλα αυτά κάτω από το άγρυπνο μάτι του Αμαξά.

Το νησί των απολαύσεων είναι μια αλληγορία για την «βέβηλη ζωή» που χαρακτηρίζεται από την άγνοια, την αναζήτηση των άμεσων ικανοποιήσεων και την ικανοποίηση των χαμηλότερων παρορμήσεων του ατόμου. Ο αμαξάς ενθαρρύνει αυτήν τη συμπεριφορά γνωρίζοντας ότι είναι ένας τέλειος τρόπος για να δημιουργήσετε σκλάβους. Τα αγόρια που επιδίδονται αρκετά σε αυτόν τον τρόπο ζωής μετατρέπονται σε γαϊδούρια και στη συνέχεια αξιοποιούνται από τον Αμαξά και οδηγούνται να εργαστούν σε ένα ορυχείο. Μία μάλλον ζοφερή απεικόνιση, αυτή τη φορά για τις αδαείς μάζες.

Πινόκιο ο ίδιος αρχίζει να μετατρέπεται σε γαϊδουράκι. Σε εσωτερικούς όρους είναι πιο κοντά στο υλικό εαυτό του, που προσωποποιήθηκε από αυτό το επίμονο ζώο, παρά από τον πνευματικό εαυτό του. Αυτό το τμήμα της ιστορίας είναι μια λογοτεχνική αναφορά στο έργο του Απουλήιου «Οι μεταμορφώσεις ή ο Χρυσός Όνος, ένα κλασικό έργο που μελετήθηκε στα μυστηριακά σχολεία και το κληρονόμησε ο Τεκτονισμός.

 

Η Μεταμορφώσεις περιγράφουν τις περιπέτειες του Λούκιου που μπήκε σε πειρασμό από τα θαύματα της μαγείας, λόγω της ανοησίας του, και μετέτρεψε τον εαυτό του σε γάιδαρο. Αυτό οδηγεί σε ένα μακρύ και επίπονο ταξίδι, όπου τελικά σώθηκε από την Ίσιδα και εισήλθε στην μυστηριακή της λατρεία. Η ιστορία των Μεταμορφώσεων φέρει πολλές ομοιότητες με την ιστορία του Πινόκιο του, την πνευματική του αλληγορία και το θέμα της απόκρυφης μύησης.

Ο Πινόκιο, μόλις ανέκτησε τη συνείδησή του, δραπέτευσε από τη φυλακή της βλάσφημης ζωής και διέφυγε από το νησί των απολαύσεων.

 

Η μύηση.

Ο Πινόκιο επιστρέφει στο σπίτι του για να ενωθεί με τον πατέρα του, αλλά το σπίτι είναι άδειο. Μαθαίνει ότι τον Τζεπέτο τον έχει καταπιεί μία γιγαντιαία φάλαινα. Η μαριονέτα τότε βουτά στο νερό για να τον καταπιεί η φάλαινα, προκειμένου να βρει τον Δημιουργό του. Αυτή είναι η τελική μύηση του, για να ξεφύγει από το σκοτάδι της αδαούς ζωής (που συμβολίζεται από τη μήτρα της γιγαντιαίας φάλαινας) και να αποκτήσει το πνευματικό φως.

Η μήτρα της γιγαντιαίας φάλαινας αντιστοιχεί στο άνδρο, το μυητικό σπήλαιο που είναι μία εικόνα του Άδη. Είναι ο τόπος του μυητικού θανάτου και εκείνος της «δευτέρας γεννήσεως». Είναι η είσοδος εις τις υπόγειες και υποχθόνιες περιοχές. Είναι το σημείο δια του οποίου επιτελείται η επικοινωνία τόσον με τις ανώτερες όσον και με τις κατώτερες καταστάσεις. Αποτελεί την πλήρη εικόνα του κόσμου και αποτελεί ένα μυητικό κέντρο.

Η είσοδος στον Άδη περιγράφεται από τον Όμηρο στη Οδύσεια όταν ο Οδυσσεύς πραγματοποιεί τελετή για να μιλήσει με τα πνεύματα της μητρός του και των άλλων νεκρών. Στον Άδη εισέρχεται επίσης ο Ηρακλής για να φέρει την Άλκηστη, ο Ορφεύς για να φέρει την Ευρυδίκη. Είσοδος στον Άδη θεωρείται και το μαντείο του Τροφώνιου από το οποίο όποιος έβγαινε είχε χάσει το γέλιο του.

Όταν χρησιμοποιείται ως σύμβολο του κακού, το ψάρι αντιπροσωπεύει τη γη (κατώτερη φύση του ανθρώπου) και τον τάφο (το μνήμα των Μυστηρίων).

Αναλυτικά στο σύμβολο της σπηλιάς αναφέρεται ο Πορφύριος στο έργο του «Περί του άνδρου των νυμφών», όπου περιγράφει το άνδρο ως κοσμικό σημείο από όπου εισέρχονται στον κόσμο οι Θεοί και εξέρχονται οι ψυχές.

Ο Πινόκιο πέρασε από τις κακουχίες της μύησης και βγήκε από το σκοτάδι της άγνοιας. Ο αναδύεται από τον τάφο και αναστήθηκε . Είναι τώρα ένα "αληθινό αγόρι", ένας φωτισμένος άνθρωπος που έσπασε τα δεσμά της υλικής ζωής για να αγκαλιάσει τον ανώτερο εαυτό του, τον Τζίμινυ Κρίκετ. Λαμβάνει ένα χρυσό μετάλλιο από την Νεράιδα, που αντιπροσωπεύει την επιτυχία της αλχημικής διαδικασίας του μετασχηματισμού της συνείδησης του Πινόκιο από ένα ακατέργαστο μέταλλο σε χρυσό. Το «Μεγάλο Έργο» έχει επιτευχθεί. Τι απομένει να κάνουμε; Ένα τρελό πάρτι με ακορντεόν, φυσικά!

Ως Συμπέρασμα

Ιδωμένη μέσα από τα μάτια του ενός μυημένου, η ιστορία του Πινόκιο, αντί να είναι μια σειρά από τυχαίες περιπέτειες, γίνεται μια βαθειά συμβολική πνευματική αλληγορία. Λεπτομέρειες στην ταινία που είναι φαινομενικά χωρίς νόημα ξαφνικά αποκαλύπτουν μια εσωτερική αλήθεια ή τουλάχιστον έναν βάναυσα ειλικρινή κοινωνικό σχολιασμό. Εμπνευσμένη από την μεταφυσική των κλασσικών Ελλήνων και Λατίνων, όπως οι μεταμορφώσεις, ο συγγραφέας της ιστορίας, ο Κάρλο Κολλόντι, έγραψε μια σύγχρονη ιστορία της μύησης, η οποία είναι η πιο σημαντική πτυχή της Ελληνικής μυστηριακής ζωής. Αν και η σχέση του Ουώλτ Ντίσνεϊ με τον Ελευθεροτεκτονισμό αμφισβητείται, η επιλογή της ιστορίας αυτής ως η δεύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων που δημιουργήθηκε από το στούντιο, είναι πολύ αποκαλυπτική. Πολλές συμβολικές λεπτομέρειες που προστέθηκαν στην ταινία δηλώνουν μια μεγάλη κατανόηση της υποκείμενης απόκρυφης έννοιας του βιβλίου του Κάρλο Κολλόντι. Λαμβάνοντας υπόψη τις πολυάριθμες επανακυκλοφορίες του Πινόκιο και την παγκόσμια επιτυχία του μπορεί κανείς να πει ότι όλος ο κόσμος έχει δει την πορεία του προς το φωτισμό, αλλά πολύ λίγοι το κατάλαβαν πλήρως.

Η ιστορία του Πινόκιο είναι ένα παράδειγμα της ευγενέστερης πλευράς των απόκρυφων διδασκαλιών των Ελληνικών Μυστηρίων. Προσπαθώντας να επιτύχει ένα υψηλότερο επίπεδο πνευματικότητας μέσω της αυτο-βελτίωσης είναι ένα καθολικό θέμα που βρίσκεται στην Ελληνική θρησκεία και τις περισσότερες θρησκείες που εμπνεύστηκαν από αυτήν. Ο Πινόκιο αποκαλύπτει το φιλοσοφικό υπόβαθρο εκείνων που έχουν τον έλεγχο των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

 

http://ermionh.blogspot.gr

 

https://enaasteri.blogspot.com/