 |
| Bannon, Salvini & Modrikamen |
Μετάφραση: Θεόδωρος Λάσκαρης
Σε προηγούμενο άρθρο μας είχαμε αρχίσει να αναλύουμε τη φιγούρα του
Steve Bannon και το πολιτικό δημιούργημα του, ‘The Movement’ (Το
κίνημα), που αποτελεί το επίκεντρο αυτού που έχει μετονομαστεί από όλους
τους αναλυτές ως ‘διεθνής κυριαρχισμός’ (sovranismo) και στον οποίο
έχουν ήδη ενθουσιωδώς ενταχθεί τα λεγόμενα ‘λαϊκιστικά’ κινήματα και οι
ηγέτες της μισής Ευρώπης, μεταξύ των οποίων στην Ιταλία ο Matteo Salvini
και η Giorgia Meloni.
Σήμερα θα προχωρήσουμε περισσότερο αναλυτικά στην έρευνά μας. Όπως
υποστηρίξαμε στο προηγούμενο άρθρο, το ‘The Movement’, ιδρύθηκε επισήμως
στις Βρυξέλες τον Ιανουάριο του 2017, στο γραφείο του Ιουδαίου
δικηγόρου Mischaël Modrikamen, επικεφαλή του Λαϊκού Βελγικού Κόμματος και πρώην προέδρου της φιλελεύθερης Ισραηλιτικής Κοινότητας του Βελγίου. Το ‘The Movement’
έχει ως σκοπό να συντονίζει, να βοηθά και να χρηματοδοτεί όλα τα
κόμματα και τα πολιτικά κινήματα της δυτικής, ευρω-αμερικανικής ζώνης
που βρίσκονται κοντά στο κίνημα του ‘κυριαρχισμού’ και ‘λαϊκισμού’, που
σήμερα βρίσκεται σε μεγάλη έξαρση.
Αυτό το διεθνές ‘δίκτυο’, φαινομενικά, θα έπρεπε να αντιμετωπίσει την
ηγεμονία του Τζωρτζ Σόρος και να υπερασπιστεί τις ‘αξίες’ της Δύσης
ενάντια στη ‘βαρβαρότητα’ που προέρχεται από την Ανατολή και
αντιπροσωπεύεται κυρίως από το Ισλάμ και από κράτη όπως το Ιράν, την
Κίνα αλλά και από τη Ρωσία του Πούτιν (τον οποίο ο Bannon προσπάθησε να
ενσωματώσει σε αυτό το σχέδιο, αλλά χωρίς επιτυχία, τουλάχιστον μέχρι
σήμερα.)
Υπό αυτή την έννοια, τα συνθήματά του θα είναι η υπεράσπιση ενός ‘πεφωτισμένου’ καπιταλισμού, αποδεσμευμένου από τις υπερβολές του χρηματοπιστωτικού συστήματος, την υπεράσπιση των εθνικών ταυτοτήτων και κυριαρχιών, την καταπολέμηση της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, την υπεράσπιση των ‘ιουδαιοχριστιανικών’ (sic) ριζών της Δύσης κ.λπ. Έννοιες που εύκολα ελκύουν κόμματα και πολιτικούς αρχηγούς, ιδιαίτερα όταν συνοδεύονται από την υπόσχεση σημαντικών χρηματικών υποστηρίξεων.
Επιπλέον, μεσοπρόθεσμα, η προοπτική του ‘Κινήματος’ είναι να επεκτείνει την επιχειρησιακή του σφαίρα και στο λαϊκό και συντηρητικό πολιτικό μέτωπο, προσπαθώντας να δημιουργήσει μια υπερεθνική συμμαχία ανάμεσα στα παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα. Πρόκειται για μια υπερεθνική συμμαχία που, στην πρόθεση του Bannon και του Modrikamen, θα πρέπει ήδη να δώσει χειροπιαστά αποτελέσματα στις προσεχείς ευρωπαϊκές εκλογές, με τη δημιουργία μιας πολυάριθμης κοινοβουλευτικής ομάδας στο Στρασβούργο σε θέση να εξασκεί μια σημαντική πολιτική πίεση, ακόμη και να ξεπεράσει τις πλειοψηφίες των συστημικών κομμάτων.
Όπως ήδη αναφέραμε, πίσω από αυτή την επιχείρηση, φαινομενικά τόσο ανανεωτική, ελκυστική και ‘ενάντια στο ρεύμα’, κρύβεται η πολλοστή παγίδα σχεδιασμένη από τις χειρότερες ανατρεπτικές ‘ευφυΐες’, που λειτουργούν στις ΗΠΑ, μαζί με άλλες από άλλα σημεία του κόσμου… Ο σκοπός είναι να ενσωματώσουν και να διαχειριστούν γεωπολιτικά και στρατηγικά τη λαϊκή αντίδραση, ώστε μετά ενδεχομένως να την προσανατολίσουν όπου και όπως θέλουν έναντι των καταστροφικών οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών σχεδιασμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΟΗΕ κ.λπ. Όπως συχνά συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, ορισμένα φαινόμενα όπως αυτά των ‘λαϊκισμών’, εν μέρει δημιουργούνται ως βαλβίδες εκτόνωσης των λαών, και εν μέρει, ιδιαίτερα όταν ξεπερνούν κάποια όρια ασφαλείας, χρησιμοποιούνται και κατευθύνονται ως πολιορκητικοί κριοί εναντίον καθορισμένων εχθρών ή στόχων.
 |
| O Bannon στη Σιωνιστική Οργάνωση Αμερικής |
Για παράδειγμα, οι μεταναστευτικές ροές, που σχεδιάστηκαν για την εθνική
και πολιτιστική αποσταθεροποίηση σε πλανητική κλίμακα ή για να
εκβιάσουν ορισμένες χώρες, αποτελούν μία πραγματικότητα που υπάρχει εδώ
και αρκετό καιρό. Όταν ένα φαινόμενο όπως αυτό φθάνει να προκαλεί
αντιδράσεις που ξεπερνούν το όριο ασφαλείας και που μπορούν να
συγκεκριμενοποιηθούν σε πολιτικές ιδέες αντίδρασης που εκφράζονται από
κόμματα ή κινήματα, τότε φθάνει η στιγμή για να εισέλθουν στην σκηνή
εκείνες οι δυνάμεις που θα ενσωματώσουν και θα ελέγξουν αυτά τα
κινήματα. Έτσι γεννιέται, για παράδειγμα, η ανάγκη του 'The Movement' ως
μηχανισμού ενσωμάτωσης και κατ’ επέκταση εκτόνωσης.
Για πολλοστή φορά οι ΗΠΑ εισβάλλουν στη διεθνή σκηνή, για να την
αποσταθεροποιήσουν υπέρ τους. Όπως παρατήρησε ο Claudio Mutti, η πράξη
γέννησης του ‘αμερικανικού απομονωτισμού’, το λεγόμενο Δόγμα Μονρόε
που αναγγέλθηκε από τον ομώνυμο πρόεδρο στις 2 Δεκεμβρίου του 1823,
ιστορικά αποτέλεσε την πρώτη προγραμματική διατύπωση του
βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού, διαποτισμένη με μεσσιανισμό,
πουριτανισμό και Καλβινισμό που θα απομάκρυνε γρήγορα την Ευρώπη από τη
θέση της ως κέντρου του πολιτισμού και του νόμου του κόσμου. Κατά τον
ίδιο τρόπο σήμερα, η ρητορική του νέου αμερικανικού απομονωτισμού
διατυπωμένη από τον Trump, με τα συνθήματα ‘America First’ και ‘Μake
America Great Again’, πίσω από τα οποία κρύβεται η εκλογική προπαγάνδα
που επεξεργάστηκε ο Steve Bannon όταν ήταν ακόμη chief strategist του
Trump, φαίνεται ως μία πρόσκληση για να επιβεβαιώσει με δύναμη την
ιδιαίτερη αμερικανική εθνική ταυτότητα και το ρόλο παγκόσμιου οδηγού που
η ‘Πρόνοια’ θα είχε αναθέσει στην βορειοαμερικανική χώρα.
Αυτός ο μηχανισμός, αυτό το ντελίριο παντοδυναμίας έχει μία σαφή καταγωγή στον καλβινικό πουριτανισμό και σε ένα γνωστό ταλμουδικό μεσσιανισμό. Όλα αυτά βρίσκονται στο κίνημα του Bannon και στη λεγόμενη αμερικανική Alternative Right [Σ.τ.Μ. Η εκτίμηση του αρθρογράφου για την Alt-Right είναι μάλλον ανακριβής καθώς αυτή έχει την πηγή της στη μεταλαμπάδευση ευρωπαϊκών ιδεών του μεσοπολέμου στην αμερικανική πολιτική σκηνή και ελάχιστα οφείλει στην αμερικανική πουριτανική παράδοση] στην οποία ο μυστηριώδης δημοσιογράφος και κινηματογραφικός παραγωγός είναι ηγετική φυσιογνωμία και βρίσκει τη διαδικτυακή του πλατφόρμα στην πύλη Breitbart News, της οποίας ο ίδιος ο Bannon είναι διευθυντής και που τώρα, μετά το επίσημο 'σπάσιμο' με τον Trump, είναι πρόεδρος. Όσον αφορά αυτό, μάλλον η εγκατάλειψη του ρόλου του συμβούλου του Trump είναι λειτουργική ώστε να τον απελευθερώσει από τις επίσημες δεσμεύσεις του και να μπορεί να εργάζεται χωρίς εμπόδια σε ένα άλλο μέτωπο, δηλαδή εκείνο για το οποίο μιλούμε.
 |
| Το μοναστήρι Certosa di Trisulti |
Εξάλλου ο Bannon, πρώην άνθρωπος της Goldman Sachs, ονομάστηκε από τον
Pietrangelo Buttafuoco, ο ‘Μακιαβέλι στην υπηρεσία του διεθνούς
κυριαρχισμού (sovranismo)’, θεωρήθηκε το κατάλληλο πρόσωπο για να
εκπαιδευτεί και να παρουσιαστεί ως εκπρόσωπος μιας κουλτούρας ασαφώς
‘παραδοσιακής’, εξαιρετικά αόριστης και σε σύγχυση όσον αφορά τη
διδασκαλία της. Ωστόσο, αυτό το προσωπείο επέτρεψε στον Bannon να
αποκτήσει μία πίστωση και μία φήμη ώστε να προσελκύσει συντηρητικά
περιβάλλοντα και μάλιστα να συνδεθεί με τον αντι-νεωτεριστικό
καθολικισμό. Ας σκεφθούμε τη σχέση του Bannon με τον καρδινάλιο
Raymond Leo Burke, αυτοί οι δύο πράγματι εργάζονται για δημιουργήσουν
ένα είδος ακαδημίας ‘theo-con’ (Θεό-συντηρητισμού, κατά το Neo-con,
νέο-συντηρητηρισμού) στο αβαείο Certosa di Trisulti, στο Collepardo,
στην επαρχία του Frosinone. Οπότε, ένας Αμερικανός, χωρίς θεολογική
κατάρτιση και με επικίνδυνες προθέσεις, θα μπορέσει να εγκαταστήσει ένα
ιδεολογικό-πολιτιστικό αρχηγείο, το οποίο ονομάστηκε από τον ίδιο ως
‘Ακαδημία για την Ιουδαίο-Χριστιανική Δύση’(!) σε ένα ιερό τόπο βαθιάς
παράδοσης όπως αυτό το μοναστήρι, μόλις 100 χιλιόμετρα μακριά από τη
Ρώμη.
Ευθυγραμμισμένο, με ολόκληρη την επιχείρηση ‘The Movement’, εμφανίζεται
προφανώς και το κράτος του Ισραήλ, όσο εκπληκτικό και εάν ακούγεται,
ακόμη και ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου σφυρηλατεί
φιλίες με τους πολιτικούς ηγέτες των αυξανόμενων λαϊκιστικών ευρωπαϊκών
κινημάτων όπως τον Βίκτορ Ορμπάν και τον Σεμπάστιαν Κουρτς και οι
λαϊκιστικοί κύκλοι του είναι συμπαθείς. Από την άλλη πλευρά, το Ισραήλ,
θεμελιώδες όπως πάντα για τις Ηνωμένες Πολιτείες στη σκακιέρα της Μέσης
Ανατολής, αντιπροσωπεύει ένα θεμελιώδες σημείο αναφοράς για τον Bannon, ο
οποίος αυτοπροσδιορίζεται με γραφικό τρόπο ως ‘χριστιανός σιωνιστής’.
Επιπλέον, ο ίδιος ο Modrikamen, είναι ο μοναδικός ηγέτης κόμματος που απέρριψε εντελώς την ιδέα της αναγνώρισης των παλαιστινιακών δικαιωμάτων στο βελγικό κοινοβούλιο, με την ευκαιρία της ‘Διεθνούς Συνόδου Κορυφής’ στην Ιερουσαλήμ το Δεκέμβριο του 2016. Προσκεκλημένος με όλες τις τιμές στην Κνεσέτ, εκτός από το να δώσει την αλληλεγγύη του στους σιωνιστές κατακτητές της Παλαιστίνης, υπέγραψε κοινή δήλωση με άλλες συμμετέχουσες χώρες, το περιεχόμενο της οποίας αντηχούσε πλήρως, ένα μήνα πριν από τη γέννηση του ‘The Movement’, τις πολιτικές προτάσεις των λαϊκιστικών κινημάτων. Όπως σημειώνεται, αυτή η πολύ περίεργη Σύνοδος Κορυφής της Ιερουσαλήμ, που οργανώθηκε από την Yasmine Dehaen, τη σύζυγο του Modrikamen φαινόταν σχεδόν η ιδρυτική σύνοδος του διεθνούς λαϊκισμού.
Η διάσταση neo-con με τις γκροτέσκες ιουδαιοχριστιανικές αποχρώσεις και
γενικότερα η προσέγγιση του Bannon έχει αναλυθεί από τον Luigi
Copertino, ο οποίος έχει δει καθαρά μία προτεσταντική-καλβινιστική μήτρα
που είναι η βάση της ίδιας της γέννησης του καπιταλισμού και πολλών
άλλων διαδοχικών εκφυλισμών της σύγχρονης εποχής. Έχει επίσης σημειωθεί
ότι ο Bannon μιλάει πάντοτε για ‘Χριστιανισμό’, χωρίς να διακρίνει στο
εσωτερικό του μεταξύ του Καθολικισμού, της Ορθοδοξίας και του
Προτεσταντισμού. Αυτό προφανώς δεν είναι τυχαίο.
Στην ουσία, είναι φανερό ότι η σκέψη του επίδοξου μεταπολιτικού οδηγού της παγκόσμιας λαϊκιστικής εθνικής επανάστασης δεν προτείνει τίποτα νέο, αλλά απλώς προσπαθεί να κρύψει με μία κινηματική διαλεκτική τη βορειοαμερικανική προσπάθεια να διεκδικήσει αυτή την παγκόσμια ηγεμονία που διακυβεύεται από την εμφάνιση νέων διεθνών παραγόντων. Ως εκ τούτου, ο διεθνής sovranismo δεν θα είναι παρά το πολλοστό εργαλείο μέσω του οποίου ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός θα προσπαθήσει να επιβεβαιωθεί σε πλανητική κλίμακα, διατηρώντας την οικονομική και πολιτιστική του ηγεμονία και ενώνοντας κάτω από το έμβλημα μιας νέας μορφής αμερικανισμού τις πολιτικές ομάδες που αντιτίθενται στα θεσμικά όργανα τη ς Ευρωπαϊκής Ένωσης και που επιδιώκουν να εκφραστούν ως η αναπόφευκτη λαϊκή δυσαρέσκεια έναντι των (πράγματι) καταστροφικών πολιτικών της. Θα προσπαθήσει να το επιτύχει δε αποκτώντας τον έλεγχο ενός πολιτικού φαινομένου, συγκεχυμένου από διάφορες οπτικές γωνίες, το οποίο θα μπορούσε να επιτρέψει στο τέρας με τα αστέρια και τις λωρίδες να λειτουργήσει σε υπερεθνικό ή ακόμα και διηπειρωτικό επίπεδο.
Σήμερα βρισκόμαστε έναντι δύο στρατηγικών που η μία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την άλλη ή μία έχει ανάγκη την άλλη: Σόρος (κοσμοπολιτισμός-μεταναστευτισμός) από τη μία και Bannon ( ψευδό-συντηρητισμός, ψευδό-παράδοση) από την άλλη, η Σκύλλα και η Χάρυβδις και στη μέση όλοι εμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου