Κυριακή 21 Απριλίου 2019

Φήμες Πολέμου. Η Ουάσιγκτον Το Πάει σε Σύρραξη

Phillip Giraldi, Zero Hedge, Strategic Culture, 19-4-2019
[Βοηθεί την κρίση του αναγνώστη να γνωρίζει ότι ο συντάκτης του άρθρου υπηρέτησε στο Βιετνάμ, στην μυστική ιστορία στρατού και επί 19 χρόνια, ως στέλεχος της CIA, στην Τουρκία, Ιταλία, Γερμανία και Ισπανία. ΄Εχει σπουδάσει Ιστορία και Διεθνείς Σχέσεις. Είναι εκτελεστικός διευθυντής του Συμβουλίου Υπεράσπισης του Εθνικού Συμφέροντος, στην Ουάσιγκτον.]



Mετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού


Είναι αποκαρδιωτικό να παρατηρείς πως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχουν γίνει η Αυτοκρατορία του Κακού. ΄Εχοντας υπηρετήσει στον αμερικανικό στρατό κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ και στην Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (C.I.A.) στο δεύτερο μισό του Ψυχρού Πολέμου, έχω μια προσωπική, «έσωθεν», αντίληψη του πως, μια βασικά ρεαλιστική εθνική πολιτική ασφάλειας, μεταμορφώθηκε σιγά-σιγά σε ένα δικομματικό δόγμα που επιβάλλει στην Ουάσιγκτον, ως υπέρτατο χρέος, την παγκόσμια κυριαρχία.


Δυστυχώς, όταν κατέρρευσε η Σοβιετική ΄Ενωση, η ευκαιρία να τερματιστεί μια για πάντα η διπολική πυρηνική αντιπαράθεση που απειλούσε με παγκόσμια εκμηδένιση, σπαταλήθηκε με ελαφρότητα, καθώς ο πρόεδρος Μπιλ Κλίντον διάλεξε, αντ’ αυτού, να ταπεινώσει και -με χρήση του ΝΑΤΟ- να περισφίξει μιαν ήδη ηθικά συντετριμμένη και ουσιαστικά ακέφαλη Ρωσία.


Η «Αμερικανική Εξαιρετικότητα» (απρόσιτη υπεροχή) καθιερώθηκε ως πολεμική ιαχή για μιαν ολοένα πιο ανίδεη ομοσπονδιακή εξουσία όσο και για ένα κοινό ελεγχόμενο από παραισθησιογόνα ΜΜΕ. Όταν έγινε η τρομοκρατική επίθεση στους Πύργους της Νέας Υόρκης(και στην ελληνική εκκλησία του Αγ. Νικολάου) η χώρα ήταν έτοιμη να εφορμήσει στον υπόλοιπο κόσμο. « Υπάρχει ένας νέος Σερίφης στην πόλη και εσείς είτε είστε μαζί μας ή είστε εναντίον μας».(Φράση από λόγο του Τζωρτζ Μπους του 2ου.)


Ακολούθησε το Αφγανιστάν. Έπειτα το Ιράκ και -στο πνεύμα της δικομματικής πολιτικής- οι Δημοκρατικοί συνέχισαν με την Λιβύη και την πρώτη σοβαρή εμπλοκή στην Συρία.


Στην σημερινή τους εμφάνιση, βλέπει κανείς τις ΗΠΑ να απειλούν το Ιράν σε εβδομαδιαίες επαναλήψεις και να σχίζουν συμφωνίες ελέγχου εξοπλισμών με την Ρωσία, ενώ διατηρούν τις στρατιωτικές δυνάμεις τους στην Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Σομαλία και σε χώρες όπως το Μαλί. Διάσπαρτες στον πλανήτη υπάρχουν 800 αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις όταν οι επίσημοι εχθροί της ημέρας για την Ουάσιγκτον, η Ρωσία και Κίνα έχουν, αντίστοιχα , μόνο μία και καμία.


Ποτέ πριν, στα χρόνια που ζω, δεν ήταν οι ΗΠΑ τόσο πολεμοχαρείς και αυτό παρά το γεγονός δεν υπάρχει ούτε ένας εχθρός, ή συνδυασμός εχθρών που πράγματι να απειλούν την γεωγραφική επικράτεια των ΗΠΑ ή τα ζωτικά συμφέροντά τους. Η Βενεζουέλα απειλείται με εισβολή, κυρίως επειδή βρίσκεται στο δυτικό ημισφαίριο και επομένως υπόκειται στην διεκδικούμενη από την Ουάσιγκτον δικαιοδοσία της ως ανθυπάτου (αποικίας). Προ ημερών, ο Αντιπρόεδρος Μάικ Πενς είπε στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ότι ο Λευκός Οίκος θα απομακρύνει τον Πρόεδρο Μαδούρο της Βενεζουέλας από την εξουσία, χρησιμοποιώντας κατά προτίμηση διπλωματία και κυρώσεις, «αλλά όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι».


Ο Πενς προειδοποίησε ότι η Ρωσία και άλλοι φίλοι του Μαδούρο οφείλουν να φύγουν τώρα γιατί αλλιώς θα υποστούν τις συνέπειες».






Η εξέλιξη των ΗΠΑ σε μιαν εχθρική και κάπως απρόβλεπτη δύναμη δεν έχει περάσει απαρατήρητη. Η Ρωσία έχει αποδεχτεί ότι ο πόλεμος έρχεται - όσα και αν κάνει στις συναλλαγές της με τον Τραμπ- και αναβαθμίζει τις δυνάμεις της. Κατά κάποιες εκτιμήσεις, ο στρατός της είναι καλύτερα εξοπλισμένος και πιο ετοιμοπόλεμος από τον στρατό των ΗΠΑ, ο οποίος δαπανά το δεκαπλάσιο από τον ρωσικό, για την «άμυνα».


Το Ιράν αναβαθμίζει επίσης τις αμυντικές του δυνατότητες, που είναι πολύ σημαντικές. Τώρα η Ουάσιγκτον έχει αποσυρθεί από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, έχει επιβάλει μια σειρά από εξαιρετικά οδυνηρών κυρώσεων στην χώρα και τελείως πρόσφατα κήρυξε μέρος των ιρανικών ενόπλων δυνάμεων «ξένη τρομοκρατική οργάνωση» και επομένως στόχο των αμερικανικών πυρών, οποιαδήποτε στιγμή. Είναι εξόφθαλμο πως το επόμενο βήμα είναι ο πόλεμος. Σε τρεις εβδομάδες οι ΗΠΑ θα επιχειρήσουν να επιβάλουν μιαν παγκόσμια απαγόρευση οποιασδήποτε αγοράς ιρανικού πετρελαίου. ΄Ενας αριθμός χωρών, μεταξύ των οποίων και η κατ΄ όνομα σύμμαχος των ΗΠΑ Τουρκία, έχουν ανακοινώσει ότι θα αγνοήσουν την απαγόρευση και θα είναι ενδιαφέρον να δούμε τι πρόκειται να κάνει ο αμερικανικός στόλος για να επιβάλει τον σεβασμό της απαγόρευσης.


Αλλά ακόμη και σε σύγκριση με όλες τις φριχτές αποφάσεις που έχουν βγει από τον Λευκό Οίκο, υπάρχει ένας οργανισμός πολύ πιο παράφρων και ενδεχομένως ακόμη περισσότερο επικίνδυνος. Και αυτός είναι το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο είναι ένα νομοθετικό σώμα που περιβάλλεται με την εμπιστοσύνη του 18% του αμερικανικού Λαού. Ένα τρέχον νομοσχέδιο, με τίτλο « Νόμος Υπεράσπισης της Αμερικανικής Ασφάλειας από Επίθεση του Κρεμλίνου (DASKA) 2019» εισήχθη στην Γερουσία, η οποία θα καλέσει τον υπουργό των Εξωτερικών «να αποφανθεί εάν η Ρωσική Ομοσπονδία θα πρέπει να χαρακτηριστεί ως Κράτος προαγωγής της τρομοκρατίας και κατά πόσον ένοπλες οντότητες στην Ουκρανία, υποστηριζόμενες από την Ρωσία, θα πρέπει να χαρακτηριστούν ξένες τρομοκρατικές οργανώσεις.»


Στην σημερινή διατύπωσή του, το Νομοσχέδιο προτάθηκε στις 11 Απριλίου και δεν είναι καθόλου σαφές ποιας υποστήριξης θα τύχει. Αλλά και μόνο το γεγονός της εμφάνισής του θα πρέπει να ταράσσει οποιονδήποτε που πιστεύει ότι είναι προς το συμφέρον όλου του κόσμου να αποφευχθεί μια άμεση πολεμική σύγκρουση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας.
Το νομοσχέδιο προτείνεται από τους γερουσιαστές Κόρυ Γκάρτνερ, Ρεπουμπλικανό και Ρόμπερτ Μενέντεζ, Δημοκρατικό, Λίντσευ Γκράχαμ, Ρεπουμπλικανό και Jeanne Shaheen του Δημοκρατικού Κόμματος. Στην σχετική ανακοίνωση Τύπου κάθε γερουσιαστής συνέβαλε με ένα προσωπικό σχόλιο.


Ο Γκάρντνερ δήλωνε ότι «Η Ρωσία του Πούτιν είναι ένα καθεστώς εκτός νόμου, που αγωνίζεται να υπονομεύσει το διεθνές δίκαιο και να καταστρέψει την παγκόσμια τάξη υπό την ηγεσία των ΗΠΑ». Ο Μενέντεζ έγραψε ότι «η εσκεμμένη παράλυση του Προέδρου Τραμπ απέναντι στην επιθετικότητα του Κρεμλίνου έχει φέρει σε κατάσταση βρασμού το Κογκρέσο», ενώ ο Γκράχαμ πρόσθεσε: «Ο σκοπός μας είναι να αλλάξουμε το σημερινό καθεστώς και να επιβάλουμε σοβαρές κυρώσεις και μέτρα εναντίον της Ρωσίας του Πούτιν. Θα πρέπει να πάψει και να παρεμβαίνει στις εκλογικές διαδικασίες των ΗΠΑ, να σταματήσει τις κυβερνο-επιθέσεις κατά των αμερικανικών υποδομών, να απομακρύνει την Ρωσία από την Ουκρανία και να πάψει να προσπαθεί να προκαλέσει χάος στην Συρία..» Ο Γκάρντιν έγραψε «Το Κογκρέσο συνεχίζει να ηγείται της υπεράσπισης της αμερικανικής εθνικής ασφάλειας απέναντι στην συνεχιζόμενη ρωσική επίθεση εναντίον των δημοκρατικών θεσμών, εδώ και στο εξωτερικό.» Και ο Σαχήν πρόσθεσε ότι « αυτό το νομοθέτημα συνεχίζει τις προσπάθειες του Κογκρέσου να θέσει την Ρωσία στο εδώλιο για την πολεμοχαρή στάση της απέναντι στις ΗΠΑ και στην επιμονή της να αποσταθεροποιήσει την δική μας παγκόσμια τάξη.»


Τα σχόλια των γερουσιαστών είναι ακραίες υπερβολές και κάποτε εντελώς ψέματα, σε σχέση με ότι συμβαίνει στον κόσμο. Είναι όμως αποκαλυπτικά για το πόσο ανίδεοι μπορεί να είναι και συχνά είναι οι Αμερικανοί κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι.


Οι γερουσιαστές επίσης αγνοούν ότι ο χαρακτηρισμός των υποτιθέμενων εξαρτημένων από την Ρωσία δυνάμεων (στο Ντόνμπας της Ουκρανίας) ως «ξένων τρομοκρατικών οργανώσεων» ισοδυναμεί με την κήρυξη πολέμου εναντίον τους από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, ενώ ο υποκριτικός χαρακτηρισμός της Ρωσίας ως κράτους προαγωγού της τρομοκρατίας είναι αρκετά απεχθής και εξόφθαλμα ψευδής. Αλλά η πραγματική ζημιά προέρχεται από την ίδια την ύπαρξη τέτοιου νομοσχεδίου. Θα ενισχύσει την υποστήριξη των αδιάλλακτων και στις δύο πλευρές, ασφαλίζοντας ότι δεν θα υπάρξει στο προσεχές μέλλον μια επαναπροσέγγιση της Ουάσιγκτον με την Μόσχα, εξέλιξη που είναι κακή για όλους. Εάν αυτά μπορούν να χαρακτηριστούν ως αθέλητη συνέπεια μιας ασύνετης απόφασης ή κάτι πολύ σκοτεινότερο που, εξηγείται από το βάθος της διαφθοράς σε Κογκρέσο και κυβέρνηση, αυτό απομένει να ξεκαθαριστεί.


πηγή
http://oimaskespeftoun.blogspot.com/2019/04/blog-post_68.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου