Proxy War Ελλάδας-Τουρκίας και το τόξο Κρήτης-Κύπρου-Κουρδιστάν (!)

Το μοντέλο συνεργασίας των Ισραηλινών με τους Κούρδους, το οποίο έχει διαχρονικά σφυρηλατηθεί, αποτελεί πρότυπο στο οποίο βασίζεται η άμυνα του Ισραήλ κατά της Τουρκίας και όχι μόνο. Η άμυνα αυτή προβλέπει την δημιουργία μιας ενιαίας «ομπρέλας» που περιλαμβάνει το τόξο Κρήτης-Κύπρου-Κουρδιστάν, και θα λειτουργήσει ως «ανάχωμα» στην Τουρκική νέο-οθωμανική επεκτατικότητα. Η εγκαθίδρυση του κράτους του Μεγάλου Κουρδιστάν, είναι σε προχωρημένο στάδιο, και τώρα επιδιώκεται η διαμόρφωση των κατάλληλων συνθηκών ώστε να στηθεί το υπόλοιπο του τόξου, που αφορά στην περιοχή Κρήτης-Κύπρου, το μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας. Η επίτευξη αυτού του στόχου, έμμεσα ωθεί τη Τουρκία να αναβαθμίσει την προκλητικότητά της έναντι της Ελλάδος και πυροδοτεί κοσμογονικές εξελίξεις στην περιοχή. 

Το παρόν άρθρο μπορεί να θεωρηθεί και ως συνέχεια από ΕΔΩ...

Σχέσεις Ισραήλ με τους Κούρδους 

Για να εξηγήσουμε την παρούσα γεωπολιτική συγκυρία, πρέπει να κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση μερικές δεκαετίες πίσω. Η εξωτερική πολιτική του Ισραήλ, βασίστηκε στην χάραξη της περίφημης «περιφερειακής πολιτικής (peripheral strategy)» από τον Δαυίδ Μπεν Γκουριόν. Η γεωπολιτική στρατηγική αυτή διαπίστωνε ότι το Ισραήλ, εντοπίζεται σε μια περιφέρεια εχθρική ως προς αυτό (Ημισέληνος) και έπρεπε για την ανάσχεση των απειλών, να εφαρμόσει δύο μεθόδους. Πρώτον την «αυτοβοήθεια», δηλαδή την αύξηση της οικονομικής ισχύος με σκοπό να μετατραπεί σε στρατιωτική, και δεύτερον στην «εξωτερική εξισορρόπηση», δηλαδή την δημιουργία ειδικών συμμαχιών που θα μπορούσαν να εγγυηθούν την επιβίωση και την ασφάλεια του Ισραήλ. 

Βάσει αυτής της πολιτικής, οι σχέσεις του Ισραήλ με τους Κούρδους, σφυρηλατούνται συνεχώς από το 1960 μέχρι και σήμερα όπου διαπιστώνεται μια αγαστή ισραηλοκουρδική συνεργασία στην Συρία, το Ιράκ αλλά και την Τουρκία με παροχή στρατιωτικών υλικοτεχνικών διευκολύνσεων, εκπαιδεύσεως κλπ. Οι Κούρδοι, ένας λαός 30 εκατομμυρίων, είναι ένα έθνος χωρίς κράτος, που προσπαθεί να αποκτήσει την πολυπόθητη ανεξαρτησία του. Οπότε τα συμφέροντα των δύο στην ευρύτερη περιοχή συντείνουν, για αυτό και οι σχέσεις τους καλλιεργήθηκαν διαχρονικά, μεθοδικά, και βάσει σχεδίου. 

Συγκεκριμένα, το σχέδιο Oded Yinon από το 1982 προέβλεπε την δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ με την παράλληλη στήριξη των Κούρδων ως στρατηγικός σύμμαχος του Ισραήλ, μερατρέποντάς τους σε «μακρύ χέρι» στην ευρύτερη περιοχή. Βάσει του σχεδίου αυτού, προβλεπόταν να πυροδοτηθεί ρήξη μεταξύ των διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων των Αράβων και ενόσω αυτοί θα αντιμάχονται μεταξύ τους, θα επιτυγχάνονταν η ασφάλεια του Ισραήλ και η εδραιοποίησή του ως κυρίαρχο κράτος στην Μέση Ανατολή. Το αποτέλεσμα αυτού του σχεδιασμού το βλέπουμε σήμερα, μετά από περίπου τρεις δεκαετίες, να είναι σε πλήρη εξέλιξη. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι στο σχέδιο Oded Yinon, υπήρχε ειδική μνεία όπου διευκρινιζόταν ότι είναι υψίστης σημασίας η εμβόλιμη χρήση των Κούρδων για να διασπαστούν οι γειτονικές χώρες του Ισραήλ, με την λογική του «διαίρει και βασίλευε». 

Οι Ισραηλινοί για να επικυρώσουν και να δικαιολογήσουν την στρατηγική συμμαχία τους με τους Κούρδους μεταχειρίστηκαν ακόμη και ακαδημαϊκές μελέτες, πείθοντας έτσι και την κοινή γνώμη. Το Hebrew University σε έρευνά του κατέληγε ότι οι Εβραίοι ομοιάζουν περισσότερο με τους Κούρδους. Στα μάτια του Ισραήλ, οι Κούρδοι είναι μια μέτρια δύναμη η οποία δεν έχει εφαρμόσει αντι-ισραηλινή ρητορική, και δεν έχουν έρθει ποτέ σε σοβαρή αντιπαράθεση μαζί τους. 

Ειδικά την τελευταία δεκαετία αλλά και παλαιότερα, υπάρχουν πολλές και αδιάσειστες αποδείξεις για την ισραηλοκουρδική συνεργασία. Η συνεχής προμήθεια στρατιωτικής υλικοτεχνικής βοήθειας κυρίως μέσω των ΗΠΑ προς τους Κούρδους (άρθρο και άρθρο) είναι ένα πρώτο αδιαμφισβήτητο στοιχείο. Το δεύτερο είναι οι συχνές αναφορές στον διεθνή τύπο για την στρατιωτική εκπαίδευση των Κούρδων αλλά και την στρατολόγησή τους από τις μυστικές υπηρεσίες. Η Washington Post σε άρθρο της το 2013 ανέφερε, ότι η Τουρκία αποκάλυψε στις Ιρανικές μυστικές υπηρεσίες ένα δίκτυο Ισραηλινών πρακτόρων εντός του Ιράν, δέκα εκ των οποίων ήταν Κούρδοι οι οποίοι διασυνδέθηκαν με την Μοσάντ εντός της Τουρκίας. Το δίκτυο αυτό εργαζόταν στην συλλογή πληροφοριών εντός του Ιράν, ενώ παρόμοια δίκτυα στήθηκαν στο Ιράκ και την Συρία, όπου οι Κούρδοι ήταν κατά κάποιο τρόπο τα μάτια των Ισραηλινών στις εν λόγω χώρες. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από την Le Figaro η οποία το 2012 αποκάλυψε ότι πράκτορες του Ισραήλ στρατολογούσαν και εκπαίδευαν ιρανούς αντιφρονούντες σε μυστικές κουρδικές βάσεις εντός του Ιράκ. 

Σχέσεις Ισραήλ με τους Τούρκους 

Η Τουρκία, με επικεφαλής τον Ερντογάν, είναι απίθανο να αλλάξει την εχθρική στάση της έναντι του Ισραήλ. Ειδικά από τότε που αποφάσισε να κάνει πράξη τα νέο-οθωμανικά του σχέδια για να αναδειχθεί σε ηγέτιδα περιφερειακή δύναμη στον αραβικό-μουσουλμανικό κόσμο. 

Οι σχέσεις λοιπόν Ισραήλ-Τουρκίας μετεξελίσσονται σταδιακά σε σχέσεις βαριάς αντιπαλότητας. Χαρακτηριστική ήταν η σφοδρή αντιπαράθεση με φόντο την απόβαση Ισραηλινών κομάντος στο πλοίο Μαβί Μαρμαρά, το οποίο προσπαθούσε να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας, τον Μάιο του 2010. Ο Ερντογάν δεν διστάζει να αποκαλεί το Ισραήλ «κατοχικό κράτος που καταφεύγει σε πρακτικές τρόμου» και «κράτος - τρομοκράτη που σκοτώνει παιδιά». Ακόμη και η κοινή γνώμη των Τούρκων τείνει να αποκτήσει τις ίδιες απόψεις για το Ισραήλ. Σε δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Καντίρ Χας, τον Ιούνιο του 2018, το 26,7% ήταν θετικό στην ομαλοποίηση των σχέσεων με το Ισραήλ, ενώ το 56,3% ήταν είναι αρνητικό. 

Η όξυνση των ισραηλοτουρικών σχέσεων ασφαλώς επηρεάζεται από το κουρδικό ζήτημα, αλλά και από τους ενεργειακούς σχεδιασμούς στη λεκάνη της Λεβαντίνης, η οποία αποτελεί το μήλον της έριδος, και ο παρόν σχεδιασμός των ΗΠΑ-Ισραήλ παραγκωνίζει την Τουρκία όπως εξηγήσαμε αναλυτικά σε προηγούμενο άρθρο μας και θα σχολιαστεί και παρακάτω. 

Ακόμη και η στροφή της Τουρκίας προς την Ρωσία έχει σχέση με την έντονη δυσαρέσκειά της σε σχέση με το κουρδικό. Η Τουρκία χρησιμοποίησε το αρχικό άνοιγμά της προς τη Ρωσία ως απειλή-μπλόφα έναντι των ΗΠΑ, προσδοκώντας ότι η Ουάσινγκτον δεν θα θυσιάσει τις σχέσεις με την Τουρκία για τους Κούρδους, αλλά τελικά αυτό είχε το αντίθετο αποτέλεσμα. Η Τουρκία βρέθηκε στην αγκαλιά της Ρωσίας με την παραγγελία των S-400 και οι ΗΠΑ-Ισραήλ ενίσχυσαν ακόμη περισσότερο τους δεσμούς και την υποστήριξή στους Κούρδους. 

Η σημασία των Κούρδων 

Στην Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ αλλά και στη Μόσχα συνειδητοποίησαν τη σημασία των Κούρδων στη Μέση Ανατολή. Οι Κούρδοι πλέον λειτουργούν ως προπέτασμα-φράγμα που επιβραδύνει-ελέγχει την εισροή ισλαμιστών με τη δημιουργία μιας ουδέτερης ζώνης. Ταυτόχρονα, το φράγμα αυτό κρατά τους Τούρκους μακριά από το Ισραήλ. Οι Κούρδοι έχουν εξελιχθεί σε μια αξιόπιστη και εκπαιδευμένη στρατιωτική δύναμη με επιτυχίες έναντι του «ισλαμικού κράτους» και της Τουρκίας. Είναι μια αυξανόμενα σταθεροποιητική-αποτρεπτική δύναμη στην ασταθή Μέση Ανατολή, ειδικά μετά την κατάρρευση της Συρίας και του Ιράκ. Η συμμαχία με τους Κούρδους δηλαδή είναι μια φυσική συμμαχία μεταξύ μη αραβικών λαών στην περιοχή. 

Περιοχή Ροτζάβα (Δυτικό Κουρδιστάν με πράσινο) και περιοχή Μπασούρ (Νότιο Κουρδιστάν με κόκκινο) 

Οι Κούρδοι ελέγχουν ήδη αρκετά εδάφη. Στη Συρία, ελέγχουν τα εδάφη στα βόρεια της χώρας (Ροτζάβα, δυτικό Κουρδιστάν). Στο Ιράκ ελέγχουν το βόρειο τμήμα της χώρας (Μπασούρ, Νότιο Κουρδιστάν). Στην Τουρκία, οι Κούρδοι αποτελούν το 20% του πληθυσμού με την συντριπτική πλειοψηφία στα ανατολικά. Οι Κούρδοι επίσης ελέγχουν τα μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου των ως άνω περιοχών, με τις ευλογίες ΗΠΑ-Ισραήλ, οι οποίοι κτίζουν μεθοδικά τις προϋποθέσεις για την ανεξαρτησία και την εγκαθίδρυση του Κουρδιστάν. 

Το Μεγάλο Κουρδιστάν

Οι παραπάνω σχεδιασμοί επιβεβαιώνονται σε άρθρο της Jerusalem Post όπου αναφέρει ότι «αυτήν την στιγμή, γύρω από την Βόρεια Συρία διαδραματίζεται ένα τεράστιο παιχνίδι ανάμεσα σε ΗΠΑ και Τουρκία με διακύβευμα επίσημα, την περίφημη και πολυδιαφημισμένη ζώνη ασφαλείας, ανεπίσημα όμως παίζεται το μέλλον των Κούρδων, τους οποίους θέλουν να ‘σφαγιάσουν’ με την ησυχία τους χωρίς την παρουσία Αμερικανών, οι νέο-οθωμανοί Τούρκοι». 

Η ομπρέλα Κρήτης-Κύπρου-Κουρδιστάν 

Όπως οι Κούρδοι έγιναν εργαλείο των Ισραηλινών για δημιουργία ουδέτερης ζώνης μεταξύ τους και της Τουρκίας - Συρίας, αντίστοιχα επιχειρείται ήδη η Ελλάδα και η Κύπρος να γίνουν μια ιδιότυπη ουδέτερη ζώνη. Η δημιουργία δηλαδή μιας «ομπρέλας», ενός ισχυρού νοητού «αναχώματος» στην Τουρκία, αποτελούμενο από την Κρήτη, την Κύπρο και την Βόρεια Συρία – Κουρδιστάν. Με αυτήν την μεθόδευση, η Τουρκία θα αποκλειστεί τελείως από την Αν. Μεσόγειο, τα κοιτάσματα και τον σχεδιασμό του EastMed που ούτως ή άλλως δεν εμπίπτουν στην δικαιοδοσία της αλλά παρά ταύτα τα εποφθαλμιά.

Δε είναι τυχαίο ότι σε άρθρο του εβραϊκού think tank (του Κέντρου Στρατηγικών Ερευνών BESA, Begin Sadat Center for Strategic Studies) που επηρεάζει την Ισραηλινή εξωτερική πολιτική ο αναλυτής Dmitri Shufutinsky έγραφε:
«Οι ΗΠΑ παρέχουν ήδη σημαντική υποστήριξη τόσο στους Κούρδους της Συρίας όσο και στον αναδυόμενο «Ιστορικό Άξονα» Ελλάδας - Ισραήλ - Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι Κούρδοι ... έχουν κοινό συμφέρον να αμφισβητήσουν τις ηγεμονικές φιλοδοξίες του Ερντογάν και να προστατεύσουν την κυριαρχία τους. Αυτοί οι παράγοντες - ίσως με καθοδήγηση από την Ουάσινγκτον - πρέπει να σφυρηλατήσουν ένα συνεκτικό σχέδιο και να κάνουν ό,τι πρέπει για να υλοποιηθεί.»

Proxy war Ελλάδας-Τουρκίας 

Για να επιτευχθεί η δημιουργία αυτής της «ομπρέλας», το Ισραήλ πιθανότατα θα επιχειρήσει να μας εμπλέξει σε ένα proxy war, όπου θα βρεθούμε αμυνόμενοι έναντι της Τουρκίας. Ο σκοπός θα είναι να την αποδυναμώσει και να την αποσταθεροποιήσει με μια διένεξη, η οποία θα είναι αμφιβόλου αποτελέσματος και μεγάλης επικινδυνότητας και για τις δυο χώρες, ειδικά εάν είναι παρατεταμένη. Για να το επιτύχει αυτό το Ισραήλ θα μηχανευτεί έναν τρόπο, που να εξαναγκάζει την Τουρκία να κινηθεί εναντίον της Ελλάδας, πράγμα που έτσι και αλλιώς οι Τούρκοι το επιδιώκουν, αλλά δεν είναι ακόμη έτοιμοι να το πράξουν (άρθρο). Μετά το πραξικόπημα ο Ερντογάν έχει αποκτήσει φοβίες για την ζωή του και είναι περισσότερο καχύποπτος από ποτέ. Γνωρίζει ότι διακινδυνεύει πολλά, ότι παίζει το κεφάλι του κυριολεκτικά, για αυτό και προσπαθεί να μειώσει όσο μπορεί τις ελληνικές αντιδράσεις με τις συνεπακόλουθες τουρκικές απώλειες που θα φέρουν την τουρκική κοινή γνώμη εναντίον του. Αν επιχειρήσει κάτι, αυτό θα γίνει με μεθοδικότητα και σχεδιασμό ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι απώλειες εκατέρωθεν που νομοτελειακά θα οδηγούσαν σε αντίποινα, και να αποφευχθεί το ενδεχόμενο για μια ελληνοτουρκική διένεξη ευρείας κλίμακας. Και επειδή ακριβώς το Τελ Αβίβ το γνωρίζει αυτό, αλλά επιδιώκει να αποσταθεροποιήσει την Τουρκία, θα την ωθήσει στο απονενοημένο έναντι της Ελλάδας, πριν καταφέρει να εξοπλιστεί κατάλληλα με τα μεγαλόπνοα προγράμματά της (σσ. S400, F35, αεροπλανοφόρο Anadolu κα). 

Οι ενέργειες των Ισραηλινών με την εγκατάσταση του Ραντάρ τους στην Κρήτη, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα τα εβραϊκά think tank προτείνουν την παράλληλη κάλυψή του με ισραηλινά αντιπυραυλικά-αντιαεροπορικά συστήματα (άρθρο), ήδη καλλιεργούν ένα κλίμα παροξυσμού και ψυχολογικής πίεσης στους Τούρκους για να επιταχύνουν τις αποφάσεις και ενέργειές τους. Επίσης, το περιβόητο νομοσχέδιο Ρούμπιο-Μενέντεζ, που είναι ένα ακόμη «κόκκινο πανί» για τον Ερντογάν, αλλά και η επίσκεψη του φιλοϊσραηλινού γερουσιαστή Μενέντεζ στην Ελλάδα, είναι ενέργειες που ανήκουν στην καλλιέργεια του ίδιου κλίματος.

Επιπλέον, με το εν λόγω νομοσχέδιο, η Αμερική άνοιξε για πρώτη φορά το θέμα των τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο, ενώ ένα χρόνο πριν, το ίδιο το ΝΑΤΟ ανέστειλε τις πτήσεις των ιπτάμενων ραντάρ AWACS κλείνοντας τα μάτια του στο Αιγαίο. Επομένως, εύλογα προκύπτει το συμπέρασμα ότι το νομοσχέδιο είχε άλλους σκοπούς που αναλύθηκαν σε προηγούμενο άρθρο. 

Ας επισημανθεί επίσης, ότι η εγκατάσταση του ισραηλινού Ραντάρ στην Κρήτη, ίσως να έχει και έναν επιπλέον στόχο. Αποσκοπεί στο να περιοριστεί η επεκτατικότητα της γείτονος σε νησιά του Αν. Αιγαίου (άρθρο) αντί της Αν. Μεσογείου! Γνωρίζοντας το Τελ Αβίβ εκ προοιμίου ότι η Τουρκία θα κινηθεί εχθρικά και στα δύο αυτά μέτωπα, με κύριο στόχο βέβαια την περιοχή μεταξύ Κρήτης-Κύπρου (άρθρο). Ας μην ξαφνιαστούμε λοιπόν αν δούμε τα ελληνικά συστημικά ΜΜΕ να μας παρουσιάζουν την ελληνοϊσραηλινή συνεργασία, ως την πανάκεια των προβλημάτων μας. Από πίσω κρύβεται η αποδοχή από την κοινή γνώμη η εγκατάσταση Ραντάρ και πιθανότατα και αντιπυραυλικών-αντιαεροπορικών συστημάτων, που στην ουσία θα είναι μια στρατιωτική βάση εβραϊκών συμφερόντων στην επικράτειά μας, η οποία με την σειρά της θα δρομολογεί τις παραπάνω εξελίξεις. 

Συμπεράσματα 

Η δημιουργία της ομπρέλας Κρήτης-Κύπρου-Κουρδιστάν, αποτελεί στόχο άμεσης υλοποίησης για το Ισραήλ που επιδιώκει να αποκόψει τελείως την Τουρκία από την Αν. Μεσόγειο, και να την υποδαυλίσει, στήνοντας ένα «ανάχωμα» που να την κρατά μακριά του. Η Ελλάδα πλέον αποδυναμωμένη με τις άκρως ενδοτικές κυβερνήσεις της, βρίσκεται στο μάτι του ενεργειακού κυκλώνα της Μεσογείου και κινδυνεύει άμεσα η εθνική της ασφάλεια. Οι τρόποι αντίδρασης -που δεν θα αναλυθούν εδώ- είναι πολλοί, και τα εργαλεία ακόμη περισσότερα, εάν και εφόσον υπάρχει η πολιτική βούληση, ώστε το ζοφερά προδιαγεγραμμένο σκηνικό, να μετατραπεί σε δυναμική για ένα πολύ καλύτερο μέλλον. 

iEpikaira

Πηγή: i-epikaira.blogspot.com