Ρωσσικό δημοσίευμα που σχολιάζει κινεζικό δημοσίευμα: “Αλύτρωτες πατρίδες της Κίνας στην κατοχή των Ρώσων ;"

"Σε μέσα μαζικής ενημέρωσης εμφανίστηκαν άρθρα σχετικά με τη Σαχαλίνη, το μεγαλύτερο νησί της Ρωσίας, που είναι πλούσιο σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, αλλά κάποτε ήταν μέρος της Κίνας. 

• Τι σημαίνουν άραγε αυτές οι ανησυχίες για παλαιόθεν χαμένες περιοχές, οι οποίες, όμως στην πραγματικότητα, δεν ήταν ποτέ κινεζικές; 
• Πρέπει να το δούμε αυτό ως απειλή, εδαφικές διεκδικήσεις και συνέχιση της ιστορίας των σχολικών χαρτών, όπου ρωσικά εδάφη εμφανίζονται ως μέρος της Κίνας;

“Ρώσοι αρχαιολόγοι έχουν βρει μια πέτρινη στήλη σε ένα νησί που η Ρωσία έχει πάρει από την Κίνα … Η νήσος Σαχαλίνη είναι πολύ πλούσια σε φυσικούς πόρους. Τα αποθέματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν εκεί ανέρχονται σε 7 δισεκατομμύρια τόνους, και αυτό είναι κάτι περισσότερο από ένα από τα πετρελαιοφόρα πεδία του Dacin της Κίνας. Αυτά τα αποθέματα θα μπορούσαν να αποφέρουν στη Ρωσία 500 δισ. δολ. Επομένως, η απώλεια της Σαχαλίνης είναι μεγάλη για την Κίνα.”

Στο παραπάνω απόσπασμα είναι εύκολο να διαπιστώσουμε την απαίτηση για το ρωσικό νησί και τον πλούτο του, που σου δίνει κατευθείαν στα νεύρα, πυροδοτώντας τον μύθο της «κινεζικής απειλής». Η αφύπνιση του τέρατος στα ανατολικά, που είναι έτοιμο να καταβροχθίσει τα αραιοκατοικημένα εδάφη της Ρωσικής Ομοσπονδίας με όλους τους πόρους τους, έρχεται εγγύτερα και απειλητικότερα. [Ωστόσο], στη Ρωσία υπάρχουν πολύ λίγοι Κινέζοι και απλά δεν χρειάζονται τα εδάφη μας. Το ίδιο πράγμα είπε σε μία από τις συνεντεύξεις του και ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ. Τότε, από πού προέρχεται αυτός η αναθεωρητική πολιτική γύρω από την Σαχαλίνη;

Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα...
Συνήθως, θεωρείται ότι οι εφημερίδες της κομμουνιστικής Κίνας “δεν γράφουν τίποτε χωρίς λόγο”, ειδικά για την πολιτική. Η σοβαρότητα της σοβιετικής λογοκρισίας, πολλαπλασιαζόμενη από το κινεζικό τείχος προστασίας στο Διαδίκτυο, δίνει ακριβώς αυτήν την εντύπωση για την Κίνα. Στην πραγματικότητα, όλα είναι έτσι – αλλά και όχι έτσι. Στον κομματικό Τύπο τηρείται πολύ αυστηρά η γραμμή, το ίδιο και στην πολιτική δραστηριότητα, αλλά η Κίνα έχει γίνει μια γιγαντιαία παγκόσμια οικονομία, ακολουθώντας ένα διαφορετικό μονοπάτι από τη σοβιετική διοίκηση. Στην Κίνα, πιο συγκεκριμένα στον κινεζικό τομέα του Διαδικτύου, ισχύει σχεδόν ο ίδιος επιχειρηματικός καπιταλισμός όπως εδώ ή στις ΗΠΑ, με όλες τις συνέπειες: μέτρηση του αριθμού των εισόδων, αγωνία για την προβολή, φωτεινά πρωτοσέλιδα, φτηνοί εντυπωσιασμοί, ψυχαγωγικά κόλπα – όλα για χάρη της προβολής και της προσέλκυσης χρημάτων από τη διαφήμιση. Και μιλούμε για πολλά λεφτά. Ο όγκος του δυνητικού ακροατηρίου καθορίζεται κυρίως από την κατάσταση της πιο πυκνοκατοικημένης χώρας στον κόσμο και από τη στόχευση της ηγεσίας της στην ανάπτυξη της εγχώριας κατανάλωσης. Ωστόσο, η άποψη σχετικά με το σύστημα κρατικού ελέγχου στα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι εξαιρετικά ανθεκτικές στη ρωσική κοινή γνώμη, επομένως ειδήσεις σαν κι αυτή μπορούν να προκαλέσουν κάποια ανησυχία.

Πρόκειται για δημοσίευση του Sohu – τη σημαντικότερη πηγή ενημέρωσης στο κινεζικό Διαδίκτυο. Εκεί μπορείτε να αναζητήσετε πληροφορίες, να διαβάσετε νέα, να παίξετε παιχνίδια, να παρακολουθήσετε βίντεο, γενικά, είναι ένα ανάλογο του ρωσικού Yandex, μόνο πολύ μεγαλύτερο. Τα άρθρα σχετικά με αυτόν τον διαδικτυακό κόμβο σπάνια παραθέτουν σοβαρά αναλυτικά στοιχεία, μάλλον είναι ψυχαγωγικά, έστω και αν έχουν πολιτικό χαρακτήρα. Η πολιτική είναι επίσης ένα εμπόρευμα που βρίσκεται σε εξέλιξη στον χώρο της πληροφόρησης, ιδιαίτερα σε πατριωτικούς κύκλους και εκεί που προβάλλονται “εχθροί”. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εκεί συγκεντρώνονται όλα τα ενδιαφέροντα θέματα. Και αν διαβάσετε ανάλογα άρθρα σε ρωσικά ψυχαγωγικά sites θα δείτε για την Καλιφόρνια που κάποτε ήταν ρωσική. Για τους ίδιους λόγους εμφανίστηκαν και στο Sohu κείμενα για την κινεζική Σαχαλίνη- απλώς οι άνθρωποι κάνουν κλικ σε αυτό.

Ωστόσο, στην περίπτωση της Σαχαλίνης, η ιστορία έχει ενδιαφέρον, σχεδόν μοιάζει με αστυνομικό μυθιστόρημα: Ρώσοι αρχαιολόγοι ξέθαψαν κάποιο έργο τέχνης με ιερογλυφικά εκεί, συνάδελφοί τους από τη Κίνα τους βοήθησαν να το αποκρυπτογραφήσουν. Αποδεικνύεται ότι είναι μια επιγραφή σε μια πέτρινη στήλη, στην οποία ο αυτοκράτορας Qianlong συγχαίρει τον εαυτό του για τα 70ά του γενέθλια: «Ο έκτος γιος του ουρανού, ηγεμόνας πέμπτης γενιάς, έγινε εβδομήντα χρονών». «Κρίνοντας από αυτό το ποίημα, ο Qianlong ήταν πολύ ευχαριστημένος με την κυριαρχία του, πίστευε ότι κανένας από τους αρχαίους αυτοκράτορες δεν θα μπορούσε να συγκριθεί μαζί του. Αν γνώριζε όμως ότι η γη στην οποία στη συνέχεια έμενε αργότερα θα περάσει στη Ρωσία… Τώρα τα λόγια του μοιάζουν γελοία για εμάς, έτσι μπορούμε να πούμε ότι, έχοντας γράψει αυτές τις γραμμές, έχασε την αξιοπρέπειά του », γράφει ο συγγραφέας του άρθρου.

Μπορεί να φαίνεται ότι ο συγγραφέας αντιμετωπίζει τον αυτοκράτορα χωρίς τον δέοντα σεβασμό και αυτή η εντύπωση δεν είναι παραπλανητική. Η περίοδος του Qianlong είναι η κορυφή του μεγαλείου του Qing, μετά από τον οποίο η αυτοκρατορία άρχισε να αποδυναμώνει και να φθείρεται, και οι Κινέζοι ορθώς κατηγορούν σωστά τη διακυβέρνηση δυναστείας. Και το κάνουν όχι μόνο ως κομμουνιστές, αλλά και για προσωπικούς λόγους – καθώς τότε ήταν μια ομάδα του πληθυσμού που είχε υποστεί διακρίσεις. Οι Qing υπήρξε δυναστεία του Μαντζούριων. Τώρα, υπάρχουν μόνο 10 εκατομμύρια Μαντζούριοι στη ΛΔΚ, η γλώσσα τους θεωρείται ότι βρίσκεται υπό απειλή, αλλά κάποτε οι Μαντζούριοι είχαν τους Κινέζους (Χαν) για ανθρώπους κατώτερης τάξης και τους απαγόρευαν να εγκατασταθούν βόρεια του Πεκίνου. Δηλαδή, και στην Σαχαλίνη. Η δυναστεία των Qing κατείχε το νησί (εκείνη τη στιγμή στη Ρωσία δεν γνώριζαν καν ότι ήταν νησί), υπό όρους, χωρίς να έχουν ενημερώσει κανέναν για αυτό και χωρίς να ασκούν συγκεκριμένη οικονομική δραστηριότητα εκεί.

Ο τοπικός πληθυσμός αποτελούταν από λαούς όπως ο Ainu και ο Nivkh. Όταν στην Αγία Πετρούπολη αποδείχθηκε ότι η Σαχαλίνη επρόκειτο για νησί, διεξήχθη ένα δύσκολο πολιτικό παιχνίδι, μετά το οποίο πήρε την περιοχή του Αμούρ από την Κίνα, αλλά για αρκετό καιρό δεν διεκδίκησε τη Σαχαλίνη αλλά χωρίς συμφωνία το μοιράστηκε με την Ιαπωνία, όχι με σύνορα, όπως μετά από έναν χαμένο πόλεμο, αλλά στο σύνολό της – το νησί παρέμεινε, όπως ήταν, κοινό για όλους. Στη συνέχεια, μετά από χρόνια, έγινε εντελώς ρωσικό, και η Ιαπωνία έλαβε τις νήσους Κουρίλες σε αντάλλαγμα. Παρεμπιπτόντως, με βάση αυτή τη συνθήκη βασίζεται ο αναθεωρητισμός του Τόκιο, όπου συνεχίζουν να ονειρεύονται την επιστροφή των βόρειων εδαφών τους. Η Κίνα απέχει πολύ από τις ρωσο-ιαπωνικές ιστορικές διαμάχες για την Σαχαλίνη και τις Κουρίλες. Οι συμφωνίες της εποχής της επέκτασης των Qing θεωρούνται άδικες, “επιβληθείσες”, το ίδιο ισχύει για τις συμφωνίες με τη Ρωσία, αλλά νέες συμφωνίες έχουν συναφθεί μαζί με τη Ρωσία εδώ και καιρό και το ζήτημα των κρατικών συνόρων έχει πλήρως διευθετηθεί.

Η υπόμνηση της ιστορίας της Σαχαλίνης είναι αστεία, όπου περιπλέκονται ενδιαφέροντα για τους Κινέζους πράγματα όπως αρχαία μνημεία, για τη δυναστεία των Τσινγκ και οι σχέσεις με τον βόρειο γείτονα…"

https://www.defence-point.gr/news/kinezikes-quot-alytrotes-patrides-quot-stin-quot-katochi-quot-ton-roson-stratigikos-axonas

ΚΟΥΡΗΤΗΣ: ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΓΕΛΑΤΕ ΟΣΟ ΘΕΛΕΤΕ (ΩΣΑΝ ΡΩΣΣΟΙ ΧΩΡΙΑΤΕΣ) ΜΕ ΤΟ ..."ΑΣΤΕΙΟ" ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΣΑΧΑΛΙΝΗΣ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΓΕΛΑΤΕ (ή ΜΑΛΛΟΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΠΟΛΛΟΙ ΔΕΝ ΓΕΛΑΤΕ) ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΕΚΤΑΣΗΣ ΕΥΦΟΡΩΝ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΓΑΙΩΝ ΣΕ ΚΙΝΕΖΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΓΕΛΑ, ΟΤΑΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΑ (ΩΣ ΣΥΝΗΘΩΣ) ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΤΕ ΠΩΣ ΟΛΟ ΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΤΩΡΙΝΗΣ ΡΩΣΣΙΑΣ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΧΑΘΕΙ ΓΙΑ ΕΣΑΣ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ..."στη Ρωσία υπάρχουν πολύ λίγοι Κινέζοι και απλά δεν χρειάζονται τα εδάφη μας". ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΕΔΑΦΗ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΖΗΤΗΣΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΑΒΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΥΤΙΝ ; 

 

https://isxys.blogspot.com/2019/07/blog-post_62.html