Ως διοικητής του 31ου Λ. Κ. της 33ης Μ. Κ., πολέμησε στον Άγιο
Ιλαρίωνα και Αγ. Γεώργιο της Κερύνειας τον Ιούλιο του 1974 και
αντιμετώπισε μαζί με τους στρατιώτες του το μεγαλύτερο καίριο βάρος των
Τούρκων εισβολέων.
Το Λιοντάρι της Κερύνειας, όπως τον αποκαλούν, έδωσε άνισες μάχες, μόνος και αβοήθητος μαζί με τους στρατιώτες του εναντίον των Τούρκων κατακτητών.
Όταν όλα χάθηκαν, αυτοθυσιάστηκε με γενναιότητα για να καλύψει μέχρι και τον τελευταίο στρατιώτη του.
Ως Λεωνίδας έμεινε εκεί για να φυλάει Θερμοπύλες και με την ηρωική του αυτοθυσία δόξασε Ελλάδα και Κύπρο, αφήνοντας πίσω του, τους δικούς του ανθρώπους, την γυναίκα του και τις δύο κόρες του.
Από τις 20 Ιουλίου το ξημέρωμα πολεμούσε με την Μοίρα του, την 33 Μοίρα καταδρομών στον Πενταδάκτυλο στην περιοχή του Κοτζά καγια και του Αγίου Ιλαρίωνα την 65η επίλεκτη τουρκική ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών του Καησερίμ που από το ξημέρωμα της εισβολής πέφτει από τα τουρκικά μεταγωγικά αεροπλάνα στη περιοχή με σκοπό να αποκόψει τυχών κίνηση των δυνάμεων της εθνικής φρουράς προς ενίσχυση της άμυνας του 251 τάγματος του ήρωα Καλαματιανού Αντισυνταγματάρχη Παύλου Κουρούπη στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας.
Η 33 Μοίρα καταδρομών του Υπολοχαγού τότε Νικόλαου Κατούντα έδωσε σκληρές και άνισες μάχες και έχασε μάλιστα σε μια από αυτές και τον Διοικητή της Ταγματάρχη Γεώργιο Κατσάνη.
Παρ όλα αυτά η Μοίρα του Κατούντα μαζί και με τις υπόλοιπες τρεις Μοίρες Καταδρομών διείσδυσαν βαθιά στις τούρκικες θέσεις παρά την υπεροπλία του εχθρού και ανάγκασαν τον αρχηγό της τουρκικής δύναμης εισβολής στρατηγό Νουρεντί Ερσίν να ξηλώσει τα διακριτικά του βαθμού του από φόβο μήπως συλληφθεί αιχμάλωτος από τους Έλληνες λοκατζήδες που η ηρωική τους προσπάθεια είχε σπείρει τον πανικό στης τούρκικες γραμμές τις πρώτες κρίσιμες ώρες της εισβολής.
Η Προδοτική ηγεσία του ΓΕΕΦ όμως με το πρωτοπαλίκαρο του Ιωαννίδη τον Ταξίαρχο Μιχάλη Γεωργίτση άφησαν τις μονάδες αυτές των καταδρομών χωρίς καμία εντολή δράσης χωρίς εφοδιασμό και χωρίς να τους στείλουν έστω ένα τάγμα πεζικού να παραλάβει το καταληφθέν με τόσο αίμα έδαφος ώστε να μπορέσουν οι επίλεκτες αυτές μονάδες να συνεχίσουν την αποστολή τους.
Έτσι χωρίς πυρομαχικά πια, χωρίς τροφή και νερό και με τη Τουρκική Αεροπορία να σαρώνει ανενόχλητη τη περιοχή στις κορυφές της Άσπρης Μούτης του Κοτζά καγια και του Αγίου Ιλαρίωνα όπου κρατούσαν τις θέσεις τους, οι Έλληνες Λοκατζήδες είχαν συλλάβει πολλούς Τούρκους Αλεξιπτωτιστές κυριολεκτικά με τα σώβρακα τη νύχτα της Κυριακής μέσα στους θαλάμους των τουρκικών βάσεων γύρω από τη κορυφή του Άγιου Ιλαρίωνα αναγκάζονται να απαγκιστρωθούν και να εγκαταλείψουν το έδαφος που με τόσο σκληρό αγώνα είχαν καταλάβει.
Το Λιοντάρι της Κερύνειας, όπως τον αποκαλούν, έδωσε άνισες μάχες, μόνος και αβοήθητος μαζί με τους στρατιώτες του εναντίον των Τούρκων κατακτητών.
Όταν όλα χάθηκαν, αυτοθυσιάστηκε με γενναιότητα για να καλύψει μέχρι και τον τελευταίο στρατιώτη του.
Ως Λεωνίδας έμεινε εκεί για να φυλάει Θερμοπύλες και με την ηρωική του αυτοθυσία δόξασε Ελλάδα και Κύπρο, αφήνοντας πίσω του, τους δικούς του ανθρώπους, την γυναίκα του και τις δύο κόρες του.
Από τις 20 Ιουλίου το ξημέρωμα πολεμούσε με την Μοίρα του, την 33 Μοίρα καταδρομών στον Πενταδάκτυλο στην περιοχή του Κοτζά καγια και του Αγίου Ιλαρίωνα την 65η επίλεκτη τουρκική ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών του Καησερίμ που από το ξημέρωμα της εισβολής πέφτει από τα τουρκικά μεταγωγικά αεροπλάνα στη περιοχή με σκοπό να αποκόψει τυχών κίνηση των δυνάμεων της εθνικής φρουράς προς ενίσχυση της άμυνας του 251 τάγματος του ήρωα Καλαματιανού Αντισυνταγματάρχη Παύλου Κουρούπη στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας.
Η 33 Μοίρα καταδρομών του Υπολοχαγού τότε Νικόλαου Κατούντα έδωσε σκληρές και άνισες μάχες και έχασε μάλιστα σε μια από αυτές και τον Διοικητή της Ταγματάρχη Γεώργιο Κατσάνη.
Παρ όλα αυτά η Μοίρα του Κατούντα μαζί και με τις υπόλοιπες τρεις Μοίρες Καταδρομών διείσδυσαν βαθιά στις τούρκικες θέσεις παρά την υπεροπλία του εχθρού και ανάγκασαν τον αρχηγό της τουρκικής δύναμης εισβολής στρατηγό Νουρεντί Ερσίν να ξηλώσει τα διακριτικά του βαθμού του από φόβο μήπως συλληφθεί αιχμάλωτος από τους Έλληνες λοκατζήδες που η ηρωική τους προσπάθεια είχε σπείρει τον πανικό στης τούρκικες γραμμές τις πρώτες κρίσιμες ώρες της εισβολής.
Η Προδοτική ηγεσία του ΓΕΕΦ όμως με το πρωτοπαλίκαρο του Ιωαννίδη τον Ταξίαρχο Μιχάλη Γεωργίτση άφησαν τις μονάδες αυτές των καταδρομών χωρίς καμία εντολή δράσης χωρίς εφοδιασμό και χωρίς να τους στείλουν έστω ένα τάγμα πεζικού να παραλάβει το καταληφθέν με τόσο αίμα έδαφος ώστε να μπορέσουν οι επίλεκτες αυτές μονάδες να συνεχίσουν την αποστολή τους.
Έτσι χωρίς πυρομαχικά πια, χωρίς τροφή και νερό και με τη Τουρκική Αεροπορία να σαρώνει ανενόχλητη τη περιοχή στις κορυφές της Άσπρης Μούτης του Κοτζά καγια και του Αγίου Ιλαρίωνα όπου κρατούσαν τις θέσεις τους, οι Έλληνες Λοκατζήδες είχαν συλλάβει πολλούς Τούρκους Αλεξιπτωτιστές κυριολεκτικά με τα σώβρακα τη νύχτα της Κυριακής μέσα στους θαλάμους των τουρκικών βάσεων γύρω από τη κορυφή του Άγιου Ιλαρίωνα αναγκάζονται να απαγκιστρωθούν και να εγκαταλείψουν το έδαφος που με τόσο σκληρό αγώνα είχαν καταλάβει.
Έτσι φτάνουμε στο μοιραίο ξημέρωμα της Δευτέρας 22 Ιουλίου .
Με το πρώτο φως ο υπολοχαγός που επί διήμερο μάχεται συνεχώς εμπλεκόμενος με ότι πιο επίλεκτο έχει ρίξει ο Αττίλας στο νησί λαμβάνει μια μοιραία διαταγή από την διοίκηση καταδρομών Κύπρου που τον διέτασσε να πάρει τον λόχο του τον 31 λόχο καταδρομών της 33ης μοίρας που διοικούσε δυνάμεως 62 ανδρών και να κατεβεί στη περιοχή του Αγίου Γεωργίου Κερύνειας ώστε να χτυπήσει δυο τουρκικά άρματα που παρενοχλούσαν τη περιοχή όπως έλεγε η διαταγή.
(εδώ πρέπει να πούμε ότι οι μοίρες καταδρομών στη Κύπρο τότε διέθεταν απηρχαιωμένο οπλισμό της εποχής του β παγκοσμίου πολέμου όπως αγγλικού τύπου τυφέκια Lee–Enfield και οπλοπολυβόλα Μ3 ενώ στερούνταν παντελώς αντιαρματικών αλλά και κάθε είδους βαρέων όπλων }
Ο Ήρωας Υπολοχαγός Κατούντας εκτελεί αμέσως τη διαταγή και ταχύτατα παρά τη ταλαιπωρία των δυο προηγούμενων ημερών προωθείται με τους 62 λεβέντες του με ατομικό παλαιό οπλισμό και χειροβομβίδες μονό στη περιοχή του τουρκικού προγεφυρώματος στον Άγιο Γεώργιο λίγο ήξω από την Κερύνεια όπως όριζε η διαταγή και αντί των δυο αρμάτων αντικρίζει μια εικόνα κόλασης που δε χωράει ο ανθρώπινος νους ….
Η Άμυνα της διλοχίας του 251 τάγματος του Παύλου Κουρούπη που από την αρχή της εισβολής υπερασπιζόταν ηρωικά τη περιοχή έχει πλέον σπάσει αφού ούτε αυτή δέχθηκε καμία ενίσχυση από το ΓΕΕΦ όπως όριζαν τα σχέδια αμύνης της νήσου και μια ολόκληρη τουρκική ταξιαρχία πεζικού με δύναμη 3.200 ανδρών έχει αποβιβαστεί ενισχυμένη με επιλαρχίες αρμάτων της 39ης μεραρχίας του στρατηγού Μπετρεντίν Ντεμιρέλ και υποστηριζόμενη από το ναυτικό πυροβολικό των πλοίων και τη τουρκική αεροπορία που απανθρακώνει τη περιοχή συνεχώς με βόμβες ναπάλμ επιτίθεται και σε μια διάταξη λαβίδας σαρώνει ολόκληρο τον κάμπο της Κερύνειας κινούμενη προς τη πόλη.
Ο Νίκος Κατούντας αντικρίζοντας αυτή την εικόνα κατάλαβε δεν έχει να περιμένει βοήθεια από πουθενά.
Κινήθηκε αμέσως με τους άνδρες του να λάβουν θέσεις μάχης και εκείνη τη στιγμή συναντάει σκόρπιους πεζικάριους του 251 που διαρρέουν υποχωρούντες προς Κερύνεια και τους ρωτάει να του πουν που είναι οι θέσεις των τούρκων, εκείνοι με τρόμο του απαντούν πως οι τούρκοι είναι πάρα πολλοί και πως καλά θα έκανε να φύγει και αυτός.
Ο Κατούντας οργίστηκε και έδωσε την επική απάντηση:
“ΔΕΝ ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΑ ΠΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ. ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ. ΕΣΕΙΣ ΦΥΓΕΤΕ, ΕΓΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ ΜΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ”.
Έστησε τους άνδρες του σε καίριες θέσεις και με τα εύστοχα πυρά τους κλόνισαν και καθήλωσαν τις τουρκικές προφυλακές.
Οι τούρκοι λύσσαξαν και κάνουν συνεχείς επιθέσεις κατά των λοκατζήδων του Κατούντα αλλά τα εύστοχα και πυκνά πυρά που δέχονται γεμίζουν τη περιοχή με τουρκικά πτώματα συνεχώς.
Νέες αεροπορικές επιθέσεις συνδυασμένες με επιθέσεις ισχυρού πεζικού πυροβολικού και αρμάτων κάνουν τη περιοχή ένα κανονικό καμίνι μα ο Κατούντας δεν υποχωρεί.
Τα λίγα πυρομαχικά που έχει στη διάθεση του εξαντλήθηκαν και ήρθε η ώρα να πάρει τη μεγάλη απόφαση….
Η διαταγή του είναι σαφής:
“ΦΥΓΕΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΛΥΠΤΩ ΕΓΩ”.
Οι άνδρες αρνούνται όμως να αφήσουν μόνο τον αρχηγό τους και επαναλαμβάνει:
“ΦΥΓΕΤΕ ΡΕ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΑΓΗ, ΟΙ ΜΑΝΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΘΑ ΜΑΥΡΟΦΟΡΕΘΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ”.
Τελευταίος έφυγε ο αγγελιοφόρος του καταδρομέας Πάμπος Κυρίλλου ο οποίος έδωσε και την μαρτυρία των τελευταίων στιγμών του Ηγέτη του.
Ο Κατούντας έμεινε μόνος ταμπουρωμένος στην ρίζα μιας χαρουπιάς πυροβολώντας συνεχώς κατά των τουρκων που έμπαιναν από παντού .
Κύπρος τίμησε τον Ήρωα δίνοντας το όνομα του σε δρόμο της Λευκωσίας. Η Ελλάδα τον ονόμασε τιμητικά Αντιστράτηγο και έδωσε το όνομα του σε Στρατόπεδο στην Χίο.
Στην γενέτειρα της αγαπημένης του συζύγου την Καλαμωτά υπάρχει Προτομή του Ήρωα.
Με το πρώτο φως ο υπολοχαγός που επί διήμερο μάχεται συνεχώς εμπλεκόμενος με ότι πιο επίλεκτο έχει ρίξει ο Αττίλας στο νησί λαμβάνει μια μοιραία διαταγή από την διοίκηση καταδρομών Κύπρου που τον διέτασσε να πάρει τον λόχο του τον 31 λόχο καταδρομών της 33ης μοίρας που διοικούσε δυνάμεως 62 ανδρών και να κατεβεί στη περιοχή του Αγίου Γεωργίου Κερύνειας ώστε να χτυπήσει δυο τουρκικά άρματα που παρενοχλούσαν τη περιοχή όπως έλεγε η διαταγή.
(εδώ πρέπει να πούμε ότι οι μοίρες καταδρομών στη Κύπρο τότε διέθεταν απηρχαιωμένο οπλισμό της εποχής του β παγκοσμίου πολέμου όπως αγγλικού τύπου τυφέκια Lee–Enfield και οπλοπολυβόλα Μ3 ενώ στερούνταν παντελώς αντιαρματικών αλλά και κάθε είδους βαρέων όπλων }
Ο Ήρωας Υπολοχαγός Κατούντας εκτελεί αμέσως τη διαταγή και ταχύτατα παρά τη ταλαιπωρία των δυο προηγούμενων ημερών προωθείται με τους 62 λεβέντες του με ατομικό παλαιό οπλισμό και χειροβομβίδες μονό στη περιοχή του τουρκικού προγεφυρώματος στον Άγιο Γεώργιο λίγο ήξω από την Κερύνεια όπως όριζε η διαταγή και αντί των δυο αρμάτων αντικρίζει μια εικόνα κόλασης που δε χωράει ο ανθρώπινος νους ….
Η Άμυνα της διλοχίας του 251 τάγματος του Παύλου Κουρούπη που από την αρχή της εισβολής υπερασπιζόταν ηρωικά τη περιοχή έχει πλέον σπάσει αφού ούτε αυτή δέχθηκε καμία ενίσχυση από το ΓΕΕΦ όπως όριζαν τα σχέδια αμύνης της νήσου και μια ολόκληρη τουρκική ταξιαρχία πεζικού με δύναμη 3.200 ανδρών έχει αποβιβαστεί ενισχυμένη με επιλαρχίες αρμάτων της 39ης μεραρχίας του στρατηγού Μπετρεντίν Ντεμιρέλ και υποστηριζόμενη από το ναυτικό πυροβολικό των πλοίων και τη τουρκική αεροπορία που απανθρακώνει τη περιοχή συνεχώς με βόμβες ναπάλμ επιτίθεται και σε μια διάταξη λαβίδας σαρώνει ολόκληρο τον κάμπο της Κερύνειας κινούμενη προς τη πόλη.
Ο Νίκος Κατούντας αντικρίζοντας αυτή την εικόνα κατάλαβε δεν έχει να περιμένει βοήθεια από πουθενά.
Κινήθηκε αμέσως με τους άνδρες του να λάβουν θέσεις μάχης και εκείνη τη στιγμή συναντάει σκόρπιους πεζικάριους του 251 που διαρρέουν υποχωρούντες προς Κερύνεια και τους ρωτάει να του πουν που είναι οι θέσεις των τούρκων, εκείνοι με τρόμο του απαντούν πως οι τούρκοι είναι πάρα πολλοί και πως καλά θα έκανε να φύγει και αυτός.
Ο Κατούντας οργίστηκε και έδωσε την επική απάντηση:
“ΔΕΝ ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΑ ΠΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ. ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ. ΕΣΕΙΣ ΦΥΓΕΤΕ, ΕΓΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ ΜΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ”.
Έστησε τους άνδρες του σε καίριες θέσεις και με τα εύστοχα πυρά τους κλόνισαν και καθήλωσαν τις τουρκικές προφυλακές.
Οι τούρκοι λύσσαξαν και κάνουν συνεχείς επιθέσεις κατά των λοκατζήδων του Κατούντα αλλά τα εύστοχα και πυκνά πυρά που δέχονται γεμίζουν τη περιοχή με τουρκικά πτώματα συνεχώς.
Νέες αεροπορικές επιθέσεις συνδυασμένες με επιθέσεις ισχυρού πεζικού πυροβολικού και αρμάτων κάνουν τη περιοχή ένα κανονικό καμίνι μα ο Κατούντας δεν υποχωρεί.
Τα λίγα πυρομαχικά που έχει στη διάθεση του εξαντλήθηκαν και ήρθε η ώρα να πάρει τη μεγάλη απόφαση….
Η διαταγή του είναι σαφής:
“ΦΥΓΕΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΛΥΠΤΩ ΕΓΩ”.
Οι άνδρες αρνούνται όμως να αφήσουν μόνο τον αρχηγό τους και επαναλαμβάνει:
“ΦΥΓΕΤΕ ΡΕ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΑΓΗ, ΟΙ ΜΑΝΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΘΑ ΜΑΥΡΟΦΟΡΕΘΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ”.
Τελευταίος έφυγε ο αγγελιοφόρος του καταδρομέας Πάμπος Κυρίλλου ο οποίος έδωσε και την μαρτυρία των τελευταίων στιγμών του Ηγέτη του.
Ο Κατούντας έμεινε μόνος ταμπουρωμένος στην ρίζα μιας χαρουπιάς πυροβολώντας συνεχώς κατά των τουρκων που έμπαιναν από παντού .
Κύπρος τίμησε τον Ήρωα δίνοντας το όνομα του σε δρόμο της Λευκωσίας. Η Ελλάδα τον ονόμασε τιμητικά Αντιστράτηγο και έδωσε το όνομα του σε Στρατόπεδο στην Χίο.
Στην γενέτειρα της αγαπημένης του συζύγου την Καλαμωτά υπάρχει Προτομή του Ήρωα.
ΥΜΝΟΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΧΑΙΟ ΗΡΩΑ
ΝΙΚΟΛΑΟ ΚΑΤΟΥΝΤΑ
Τρέμει ο Πενταδάκτυλος και από Θεμέλια τρίζει
όταν στην πιο ψηλή κορφή Σταυραετός καθίζει
Γυρνά τα ματιά χαμηλά το πέλαγος κοιτάζει
θωρεί αντάρα χαλασμό κ η θάλασσα κοχλάζει
O κάμπος της Κερύνειας σαν το καμίνι βράζει
Tο πέλαγος που άλλοτε δρόσιζε τα βουνά της
τώρα ξερνάει δαίμονες που σκίζουν τα πλευρά της
Βροντά κι αστράφτει ο ουρανός και η χαλασιά θεριεύει
παίζει ο Αετός με αστραπές και ποιος τον ημερεύει
Ποιος θα μερώσει Αετό και ποιος θα τον μαντρώσει
που με κρασί των Μυκηνών τον έχουν μεγαλώσει;
Ποτέ στα νύχια δε θα δεις, χώμα να τα λερώνει
γιατί πατά σε ακροπετριά και μαργωμένο χιόνι
Φλόγες πετούν τα μάτια του
τροχάει τα ακρόνυχά του,
κάνει λεπίδες τα φτερά,
θώρακα τη καρδιά του
και κατεβαίνει από ψηλά μόνος να πολεμήσει
τον ύπουλο τον θάνατο και να τον σταματήσει
Οπού περνά βλέπει πουλιά με φόβο να του λένε
που κατεβαίνεις μοναχός Αετέ αντριωμένε;
Τι είναι αυτό που βάλθηκες κει κάτω να γυρέψεις
και στον φονιά τον χάροντα πίσω του να ξετρέξεις;
και θες να κάμεις μοναχός ότι άλλοι δεν τολμήσαν
και πως αφήνεις πίσω σου καρδιές που σ αγαπήσαν;
Και ο ατρόμητος Αετός που χάρο δε φοβάται
με ενός Θεού ανάστημα γυρνά κ απολογάται:
“ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΧΑΘΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΛΙΠΟΤΑΚΤΗΣ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΔΡΑΓΑΤΗΣ”
ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΟΥΝΤΑΣ
– Θνητοί τοις αθανάτοις γόνυ κλίνατε –
*πηγη
https://www.thebest.gr/article/545754-antistratigos-nikolaos-katountas-o-patrinos-pou-polemise-sa-liontari-stin-keruneia
ΝΙΚΟΛΑΟ ΚΑΤΟΥΝΤΑ
Τρέμει ο Πενταδάκτυλος και από Θεμέλια τρίζει
όταν στην πιο ψηλή κορφή Σταυραετός καθίζει
Γυρνά τα ματιά χαμηλά το πέλαγος κοιτάζει
θωρεί αντάρα χαλασμό κ η θάλασσα κοχλάζει
O κάμπος της Κερύνειας σαν το καμίνι βράζει
Tο πέλαγος που άλλοτε δρόσιζε τα βουνά της
τώρα ξερνάει δαίμονες που σκίζουν τα πλευρά της
Βροντά κι αστράφτει ο ουρανός και η χαλασιά θεριεύει
παίζει ο Αετός με αστραπές και ποιος τον ημερεύει
Ποιος θα μερώσει Αετό και ποιος θα τον μαντρώσει
που με κρασί των Μυκηνών τον έχουν μεγαλώσει;
Ποτέ στα νύχια δε θα δεις, χώμα να τα λερώνει
γιατί πατά σε ακροπετριά και μαργωμένο χιόνι
Φλόγες πετούν τα μάτια του
τροχάει τα ακρόνυχά του,
κάνει λεπίδες τα φτερά,
θώρακα τη καρδιά του
και κατεβαίνει από ψηλά μόνος να πολεμήσει
τον ύπουλο τον θάνατο και να τον σταματήσει
Οπού περνά βλέπει πουλιά με φόβο να του λένε
που κατεβαίνεις μοναχός Αετέ αντριωμένε;
Τι είναι αυτό που βάλθηκες κει κάτω να γυρέψεις
και στον φονιά τον χάροντα πίσω του να ξετρέξεις;
και θες να κάμεις μοναχός ότι άλλοι δεν τολμήσαν
και πως αφήνεις πίσω σου καρδιές που σ αγαπήσαν;
Και ο ατρόμητος Αετός που χάρο δε φοβάται
με ενός Θεού ανάστημα γυρνά κ απολογάται:
“ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΧΑΘΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΛΙΠΟΤΑΚΤΗΣ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΔΡΑΓΑΤΗΣ”
ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΟΥΝΤΑΣ
– Θνητοί τοις αθανάτοις γόνυ κλίνατε –
*πηγη
https://www.thebest.gr/article/545754-antistratigos-nikolaos-katountas-o-patrinos-pou-polemise-sa-liontari-stin-keruneia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου