Απειλές για την Κύπρο με τα μάτια στην Αθήνα
ΜΟΛΙΣ χθές ο Τούρκος υπουργός Αμύνης Χουλουσί Ακάρ κόμπαζε πως η Τουρκία είναι έτοιμη να ξανακάνει αυτό που διέπραξε στην Κύπρο το 1974. Τα ίδια έλεγε και ο Ερντογάν κατά την επέτειο των 45 ετών από την εισβολή. Και για τους δύο η δικαιολογία είναι πως η Άγκυρα έχει ρόλο «εγγυητού». Και οι δύο όμως υπηρετούν έναν στόχο ευρύτερο. Οι Τούρκοι δεν πράττουν τίποτε τυχαία. Πάντα έχουν κάποιο συγκεκριμένο στόχο στον οποίο και παραμένουν προσηλωμένοι μέχρις ότου τον επιτύχουν. Έτσι τώρα οι απειλητικές δηλώσεις από την Άγκυρα απλώς προοιωνίζονται κινήσεις ή τουλάχιστον σχέδια, τα οποία πολύ σύντομα, ίσως και μέσα στον Αύγουστο, θα τα δούμε να εφαρμόζονται. Με βεβαιότητα σχεδόν μπορούμε να προβλέψουμε ότι θα καλλιεργήσουν την κλιμάκωση μιάς κρίσεως, με στόχο να σύρουν την Ελλάδα σε διαπραγματεύσεις. Και δεν θα περιορισθούν μόνον στην Κύπρο ή το Καστελλόριζο. Θα επιδιώξουν η κρίσις να εκδηλωθεί στο Αιγαίο.
Ο Ακάρ παραληρεί: «Η Τουρκία, η Τουρκική Δημοκρατία είναι ο εγγυητής στο νησί (στήν Κύπρο) και όπως χθές, έτσι και σήμερα, θα χρησιμοποιήσει αυτό το δικαίωμα με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο». Και ο Ερντογάν «πανηγυρίζοντας» την 45η επέτειο του Αττίλα τόνιζε «ότι ο τουρκικός στρατός δεν θα διστάσει ποτέ να κάνει το ίδιο βήμα που έκανε πρίν από 45 χρόνια για την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων».
Γιά να εξαγάγουμε όμως ένα ασφαλές συμπέρασμα όσον αφορά τις προθέσεις της Αγκύρας, δεν θα πρέπει να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τις δηλώσεις αυτές αποσπασματικά και μεμονωμένα. Θα πρέπει να τις εντάξουμε στο γενικώτερο πλαίσιο των ενεργειών της γείτονος, οι οποίες αυτήν την εποχή συγκλίνουν στην διεκδίκηση οριοθετήσεως ΑΟΖ κατά τις δικές τους ιδιότυπες ερμηνείες του Διεθνούς Δικαίου, στην εξασφάλιση μεριδίων από ενεργειακά αποθέματα που δεν τους ανήκουν –καί παρ’ ότι δεν το έχουν εγείρει ευθέως τώρα τελευταία, στον περιορισμό του ελληνικού εναερίου χώρου και την συμμετοχή στον έλεγχο ζωνών, οι οποίες ανήκουν στο FIR Αθηνών αλλά και στο FIR Λευκωσίας. Αποφεύγουν να αναφερθούν στο τελευταίο αυτό σημείο, γιατί εκεί θα εστιασθούν οι πρώτες διεκδικήσεις τους στην απευκταία περίπτωση που θα υπάρξει ελληνο-τουρκική διαπραγμάτευσις.
Γιά να εξυπηρετηθεί ο στόχος να υπάρξει διαπραγμάτευσις ξεδιπλώνεται μία κλιμακουμένη προκλητικότης η οποία εμπεριέχει την δυναμική κρίσεως. Οι Τούρκοι γνωρίζουν πλέον ότι δεν μπορούν να επιτύχουν κάτι τέτοιο κάνοντας κινήσεις στην ΑΟΖ της Κύπρου. Μάλλον δεν θα θελήσουν να διακινδυνεύσουν στέλλοντας για δεύτερη φορά μίαν ασυνόδευτη πλατφόρμα ερευνών κοντά στο Καστελλόριζο. Απεναντίας, επειδή το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελλορίζου είναι το σημείο στο οποίο τους περιμένουμε («περιοχή μεγίστης προσμονής» κατά τους στρατηγιστές), μάλλον θα κατευθυνθούν αλλού. Και επειδή δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές, πρέπει να είμεθα βέβαιοι ότι θα έλθουν στο Αιγαίο. Στο Αιγαίο άλλωστε έχουν κλιμακωθεί οι δύο μείζονες κρίσεις των τελευταίων δεκαετιών· η κρίσις του Μαρτίου του 1987 και η κρίσις των Ιμίων.
Ό,τι λοιπόν κι αν κάνουν οι Τούρκοι στην Κύπρο ή το Καστελλόριζο θα το συνδέσουν με αντίστοιχη κλιμάκωση στο Αιγαίο. Πιστεύουν ότι μόνον αυτή η εξέλιξις μπορεί να προκαλέσει ανησυχίες στην Ελλάδα, ώστε να μπορέσουν να την σύρουν σε διαπραγματεύσεις. Εκεί ευελπιστούν ότι θα έχουν και την συνδρομή «φίλων» και «συμμάχων», οι οποίοι καλή (ή και κακή) τη πίστει θα συστήσουν ότι ο διάλογος δεν βλάπτει ουδένα.
Στό πνεύμα αυτό ο Ακάρ ομιλούσε για κλίμα συνεργασίας εντάσσοντας όμως και την λέξη-παγίδα «αμοιβαιότητα»: «Όσον αφορά τα προβλήματα στο Αιγαίο, την ανατολική Μεσόγειο, την Κύπρο, είμεθα υπέρ της επιλύσεώς τους σε κλίμα συνεργασίας και αμοιβαιότητος με την καινούργια κυβέρνηση που συστήθηκε στην Ελλάδα». Τι μορφή μπορεί να έχει αυτή η «αμοιβαιότης»;
Τί θα διεκδικήσει η Τουρκία σε αντάλλαγμα για την τήρηση του διεθνούς δικαίου από την πλευρά της; Γνωστόν είναι ότι παγία πολιτική της χώρας μας είναι να μην προβούμε στην παραμικρή παραχώρηση όσον αφορά τα κυριαρχικά δικαιώματά μας. Γι’ αυτό και η Τουρκία δεν αρκείται στην επιδίωξη μιάς διαπραγματεύσεως. Θέλει να μας σύρει υπό το καθεστώς απειλών και μέσα από μία κρίση από την οποία ελπίζει ότι μπορεί να βγεί κερδισμένη.
Καί επειδή η μόνη γλώσσα την οποία καταλαβαίνει η Άγκυρα είναι αυτή της αυστηρότητος και της ισχύος, είναι σημαντική η απάντησις την οποία έδωσε ο υπουργός Εθνικής Αμύνης Νίκος Παναγιωτόπουλος: «Δέν θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια, εάν οι Τούρκοι κάνουν έρευνες στο Καστελλόριζο».
[iEpikaira: Το έχουμε πει επανειλημμένα ότι οι Τούρκοι πάντοτε ελέγχουν τα αντανακλαστικά μας και αφού σιγουρευτούν συνεχίζουν στις όποιες ενέργειες. Οι αυστηρές δηλώσεις είναι μεν προυπόθεση αλλά οφείλει να συνδυάζεται με το πράσινο φως στις ένοπλες δυνάμεις για να δράσουν αποφασιστικά για την διασφάλιση των αυτονόητων κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Αυτή είναι η μόνη γλώσσα που η Τουρκία καταλαβαίνει.]
Πηγή: estianews.gr
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου