Έλεος! Έλεος πια! Η Τουρκία ξανά στέλνει επιστολή στον ΟΗΕ, ξανά δηλώνοντας τις ψεύτικες, παράνομες παραμέτρους ενός ψεύτικου, παράνομου συμφώνου με μια ανύπαρκτη στην αφρικανική γεωγραφία κυβέρνηση της Λιβύης, παράνομου και άκυρου εκ των πραγμάτων, ξανά ζητώντας απ΄ τον ΟΗΕ να δεχθεί στα «βιβλία» του μια κατάσταση που οφθαλμοφανώς και κατάφωρα παραβιάζει όλες; τις προβλέψεις του διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.
Και η Ελλάδα για πολλοστή φορά αρκείται σε λόγια, αγνοεί παντελώς τις πράξεις! Έλεος! Έλεος πια!
Η Τουρκία συνεχίζει το επιθετικό παιχνίδι-πολιτική της (τώρα ακόμη περισσότερο, μάλλον, για να «διασκεδάσει» κάποια απελπιστική συγκυρία που συνδέεται με τη «δράση» του κορωνοϊού και την άδοξη οπισθοχώρηση στον Έβρο), μια πολιτική επίθεση αυτοπροβολής στη Μεσόγειο, με την αναθέρμανση των επιθετικών διαθέσεων που περιέχονται στο «μνημόνιο» με τον ας-Σαράτζ και «υπενθύμιση», κυρίως προς την Ελλάδα, των έστω και παρανοϊκών έκνομων «τουρκικών δικαιωμάτων» στα πλαίσια ενός σκεπτικού ότι με αυτόν τον τρόπο μπορεί να «καθιερωθεί» ένα «προηγούμενο» το οποίο ναι μεν παραβιάζει κάθετα πάσα νομική και κοινή νοημοσύνη, και κάθε γράμμα και έννοια της εκτενέστατης υπάρχουσας διεθνούς νομολογίας (UNCLOS), αλλά, ελλείψει αντίθετων νομικών πραγματικών» αντιδράσεων [η Ελλάδα κοιμάται τον ύπνο του (υπέρ της Διεθνούς) Δικαίου!], μπορεί να δημιουργήσουν σε τρίτους ψευδαισθήσεις νομιμότητας και δικαίου, μια κάποια ψυχολογικο-πολιτική επιρροή σε τρίτους, πολύ χρήσιμη για τα τουρκικά συμφέροντα.
Το είπαμε κι άλλη φορά, αλλά τίποτα δεν άλλαξε. Και θα έπρεπε να είχε αλλάξει. Η Τουρκία συνέχεια επιτίθεται στην Ελλάδα, η Ελλάδα συνέχεια αμύνεται. Έλεος! Έλεος πια!
Με λόγια δεν γίνεται καμία άμυνα, τα λόγια απλά λέγονται, ακούγονται τις περισσότερες φορές μπαίνουν απ’ το ένα αυτί και βγαίνουν απ’ το άλλο, ίσως και κάποιοι να παρατηρούν στιγμιαία την ύπαρξη δίκιου στα λόγια που ειπώθηκαν, αλλά δεν πηγαίνουν ποτέ παραπέρα, δεν εμβαθύνουν ποτέ τίποτα, δεν πάνε ποτέ να ψάξουν και να εξακριβώσουν την αλήθεια των λεγόμενων.
Φτάνει πια! Δεν μπουχτίσατε ακόμη από λόγια; Νομίζετε πως με λόγια ο κόσμος θα αποκοιμηθεί και δεν θα καταλάβει πως ομφαλοσκοπείτε; Πως τα λόγια σας, τα βαρύγδουπα, που εσείς νομίζετε πώς κτυπούν τον τουρκικό στόχο, ο Τούρκος τα γράφει στα παλαιότερα… και οι δικοί σας δήθεν φίλοι και σύμμαχοι ούτε καν τα ακούνε, και το δείχνουν, αρκεί να δούμε πως τίποτα το ουσιαστικό δεν κάνουν στη πράξη υπέρ σας;
Πράξεις! Πράξεις! Και μόνο πράξεις! Αυτό χρειάζεται, αυτό πρέπει να γίνει.
Η υπακοή σε άλλους έχει κι αυτή τα όρια της για ένα κράτος που στ’ αλήθεια σέβεται τον εαυτό του. Φτάνει πια!
Δεν κουραστήκατε ακόμη να μοιάζετε με τον πολεμιστή που συνέχεια αμύνεται πίσω απ’ την ασπίδα του ενώ ο εχθρός του τον χτυπά με το σπαθί του και ο ίδιος δεν τραβάει ποτέ το σπαθί του να χτυπήσει τον εχθρό!
Του φωνάζει μόνο πως τον χτυπάει παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο που είναι όμως μες το μέρος του! Ο άλλος του ρίχνει σπαθιές κι αυτός του απαντά με λόγια: «τί βαράς; το ξέρεις πως το δίκιο είναι με το μέρος μου!» Έλεος! Έλεος πια!
Βαρεθήκαμε να σας βλέπουμε να τρέχετε αλαφιασμένοι να «μπαλώνετε» με λόγια, πάντα με λόγια (αναμφισβήτητα πάντως ωραία λόγια!), τις πράξεις του εχθρού σας γνωρίζοντας πολύ καλά πως τα λόγια δεν μπορούν να χτυπήσουν τις πράξεις και πως οι πράξεις χτυπιούνται μόνο με άλλες αντίθετες πράξεις!
Και για την Ελλάδα ποιος είναι αυτές οι άλλες δυνατές, νόμιμες (για τις οποίες κανείς δεν μπορεί να σας κατηγορήσει), αποτελεσματικές πράξεις;
Προσδιορίστε επιτέλους αυτή τη φουκαριάρα υφαλοκρηπίδα της Ελλάδας. Κουνηθείτε. Πέρασε πια η εποχή του λήθαργου, ο κόσμος αλλάζει, όλα ανακατεύονται, οι άλλοι τα ανακατεύουν εις βάρος σας(!) και εσείς μένετε ακόμη κολλημένοι στα λόγια! Αιώνιοι ανυπόληπτοι σοφιστές.
Πράξεις λοιπόν. Qui si parrà la tua vertute, λέει ο Δάντης. Αμέσως η υφαλοκρηπίδα της Ελλάδας, χαρτιά, χάρτες, άμεση αποστολή σε ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, παντού. Η πρώτη πράξη, το πρώτο χτύπημα στη Τουρκία.
Και αμέσως μετά, μη την αφήνετε να «ανασάνει»: η δεύτερη πράξη, η ανακήρυξη κι αυτής της φουκαριάρας (όπως την λέει με λύπη ο μοναδικός μας Θεόδωρος Καρυώτης) ΑΟΖ της Ελλάδας, χαρτιά, χάρτες με τις πρέπουσες παραπομπές στον UNCLOS, και αποστολή σε ΟΗΕ, ΕΕ. ΝΑΤΟ, παντού.
Και λίγο μετά, χωρίς να αφήνετε πάλι τη Τουρκία να «ανασάνει», η τρίτη πράξη», η ΑΟΖ ακόμη, μια μονομερή οριοθέτηση όσο ανορθόδοξη κι αν είναι, όσο α-κανόνιστη κι αν είναι, που θα έχει όμως τη δύναμη και την ώθηση να πείσει ή τουλάχιστον να «διευκολύνει» στα άλλα δυο κράτη (Κύπρος, Αίγυπτος) την «προσέλευσή» τους σε εποικοδομητικές συναντήσεις, έστω και με αμοιβαίες παραχωρήσεις (όλες οι σωστές συμφωνίες αυτό προβλέπουν), οριστικών διευθετήσεων erga omnes.
Πράξεις λοιπόν. Πράξεις!
Το να λες μονότονα και μονόχνοτα ότι η Ελλάδα «συνεχίζει να τηρεί το Διεθνές Δίκαιο… συνεχίζει να απαιτεί τον σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων των νησιών σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ… υπογραμμίζει ότι παράνομες και άκυρες συμφωνίες δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα»και ότι «η εμμονή (της Τουρκίας) στην παραβατικότητα με ή χωρίς χάρτες δεν δημιουργεί ούτε δίκαιο ούτε δικαιώματα» αλλά και, επίσης, το αμίμητο (που όλοι τρέμουν ακούγοντάς το!): «απαντάται καταλλήλως», δηλαδή ότι σε όλα όσα συνεχίζει να πράττει η Τουρκία (πράξεις), η Ελλάδα «απαντά καταλλήλως με λόγια», με πολλά λόγια που πετούν!!
Αυτό δεν είναι παραγωγική πολιτική, αυτό είναι φυγή απ’ τις ευθύνες σου, αποποίηση των ευθυνών σου, αυτό ούτε είναι επιθετική πολιτική, αλλά πολιτική του καναπέ, δεν είναι ούτε καν απόπειρα κάποιας επιβολής των ελληνικών συμφερόντων-(δικαίων, δικαιωμάτων, νόμιμων απαιτήσεων) εναντίον κάποιου ο οποίος κάνει τα πάντα τα ανώμαλα και άνομα για να σου φάει στεριά και θάλασσα!
Αυτό το «απαντάται καταλλήλως» είναι απίθανη καθίζηση της Ελλάδας, είναι αυτό-κοροϊδία της, στάχτη στα μάτια εκείνων που θέλουν να βλέπουν. Είναι ένδειξη απαράδεκτης ομφαλοσκόπησης: λέμε κάτι για να μη πούμε τίποτα που θα βλάψει εκείνους που μας βλάπτουν, γυρίζουμε γύρω-γύρω σε οτιδήποτε επιθετικό, γύρω απ’ τα λόγια μας στείρα και αναποτελεσματικά.
Πράξεις λοιπόν! Απαντήσεις δυναμικές, βαρυστομαχιάσαμε με τα λόγια. Πράξεις, και οι τρεις φάσεις της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.
Άλλο κορονωϊός και άλλο υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Μη κρυβόμαστε πίσω από τον προκύπτων κορωνοϊό για να μην επιτεθούμε ακυρώνοντας την τουρκική επίθεση.
Κάποιος έλεγε: η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Αυτό εφαρμόζει χρόνια τώρα η Τουρκία – αν δεν το κατάλαβαν ή κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν οι κυβερνώντας.
Εφαρμόστε το λοιπόν κι εσείς, κύριοι κυβερνώντες, όποιοι κι αν είστε, επιτέλους, Έλληνες!
HellasJournal
https://kostasxan.blogspot.com/2020/04/blog-post_48.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου