Το άρθρο αφορά μέτρα περιορισμού που ανακοινώθηκαν στη Κύπρο… η οποία βέβαια δεν είναι καθόλου μακριά…Κάποιοι χειροκροτούν. «Καλά έκανε ο Υπουργός, επειδή ο άλλος έκανε
τραπέζι την 25η Μαρτίου», θα λένε από μέσα τους. Είναι, πιθανώς,
άνθρωποι που δεν έχουν κατοικίδιο, δεν έχουν μάνα που χρειάζεται
βοήθεια, δεν έχουν την άνεση να δώσουν 200 ευρώ στην υπεραγορά κάπου στα
μέσα του μήνα και να ησυχάσουν και όλα αυτά ταυτόχρονα. Σύμφωνα με τα
νέα μέτρα, λοιπόν, που πολλοί απαίτησαν από τα «καταφύγια» των
πληκτρολογίων τους για να «τιμωρήσουν» τους συμπολίτες τους, ο
ενσυνείδητος πολίτης δικαιούται να βγει έξω μόνο μία φορά από τις 06:00
το πρωί μέχρι τις 9:00 το βράδυ.
Πενήντα λεπτά, λοιπόν, μετά την προκαθορισμένη ώρα, ο υπουργός Υγείας, κατ’ εντολήν του Προέδρου και με τη νομιμοποίηση του πλήθους που σταυρώνει και αποκεφαλίζει διά του φέισμπουκ, ανακοίνωσε την αυστηροποίηση των εν ισχύ μέτρων για την αντιμετώπιση της εξάπλωσης της πανδημίας του κορωνοϊού. Βάσει αυτών, ο κάθε πολίτης, που κλείστηκε σπίτι πολύ πριν αποφασίσει η κυβέρνηση να θέσει τη Βρετανία του Μπόρις Τζόνσον υπό αυστηρές ταξιδιωτικές οδηγίες, αν θα βγάλει το σκυλί για βόλτα δεν θα δικαιούται να πάει μετά για είδη πρώτης ανάγκης ή φάρμακα. Και όλα αυτά, με την ενοχή που του προσάπτει μια υπό αμφισβήτηση πολιτεία.
Υπό αυτό το σκηνικό, καλείται ο κοσμάκης να επιβιώσει και παρακολουθώντας όλες εκείνες τις εξαιρέσεις που έγιναν για να εξυπηρετηθούν παιδιά διασήμων, επιχειρηματίες, βιομήχανοι, τράπεζες. Και πια να θέτει ως προτεραιότητα, όχι να μην κολλήσει κορωνοϊό, μα να σκεφτεί τι να πρωτοκάνει: Να βγάλει τον σκύλο βόλτα, να πάει υπεραγορά, να πάει στην τράπεζα να πληρώσει τη δόση του (επειδή οι φωστήρες ψήφισαν νόμο που θα υπερτοκίζει τα δάνεια), να πάει στο φαρμακείο; Και αν πάει στο φαρμακείο για τη μάνα του, να σκέφτεται ότι δεν θα μπορεί να τη βοηθήσει την ίδια μέρα, αλλά να «ξοδέψει» άλλη μετακίνηση κατ’ εξαίρεση και άρα δύο συνεχόμενες μέρες να μην πάει να ψωνίσει είδη πρώτης ανάγκης.
Ξέρετε; Δεν είναι σαπουνόπερα η ζωή. Δεν είναι όλα χαζοχαρούμενες «ιστοριούλες» του ίνσταγκραμ και του φέισμπουκ ή τετραμελείς οικογένειες με Φιλιππινέζες και Σριλανκέζες οικιακές βοηθούς και με γεμάτα τα ντουλάπια σούπερφουντ. Η ζωή δεν είναι για όλους τους ανθρώπους μια «πιστωτική κάρτα» που τα λύνει όλα με ένα κουμπί.
Ακούστε, λοιπόν, ρε φιόγκοι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των πολιτευτών: Δεν είναι για όλους η ζωή στρωμένη με ροδοπέταλα. Δεν μπορούν όλοι να κάνουν την καρδιά τους πέτρα και να χειροκροτήσουν τη διυπουργική επιτροπή που παλεύει νυχθημερόν για να μας γλυτώσει από τον κορωνοϊό. Της ζωής ή του θανάτου, όσο σκληρό και παράκαιρο αν ακούγεται, κυριαρχεί η αξιοπρέπεια. Και τη δολοφονεί, όχι προφανώς για τους παραβάτες, το νέο διάταγμα. Και την πληρώνει η ελευθερία, η δημοκρατία, η έκφραση. Ξημερώνει 1η Απρίλη…
alekos@phileleftheros.com
Αλέκος Μιχαηλίδης
philenews
Πενήντα λεπτά, λοιπόν, μετά την προκαθορισμένη ώρα, ο υπουργός Υγείας, κατ’ εντολήν του Προέδρου και με τη νομιμοποίηση του πλήθους που σταυρώνει και αποκεφαλίζει διά του φέισμπουκ, ανακοίνωσε την αυστηροποίηση των εν ισχύ μέτρων για την αντιμετώπιση της εξάπλωσης της πανδημίας του κορωνοϊού. Βάσει αυτών, ο κάθε πολίτης, που κλείστηκε σπίτι πολύ πριν αποφασίσει η κυβέρνηση να θέσει τη Βρετανία του Μπόρις Τζόνσον υπό αυστηρές ταξιδιωτικές οδηγίες, αν θα βγάλει το σκυλί για βόλτα δεν θα δικαιούται να πάει μετά για είδη πρώτης ανάγκης ή φάρμακα. Και όλα αυτά, με την ενοχή που του προσάπτει μια υπό αμφισβήτηση πολιτεία.
Υπό αυτό το σκηνικό, καλείται ο κοσμάκης να επιβιώσει και παρακολουθώντας όλες εκείνες τις εξαιρέσεις που έγιναν για να εξυπηρετηθούν παιδιά διασήμων, επιχειρηματίες, βιομήχανοι, τράπεζες. Και πια να θέτει ως προτεραιότητα, όχι να μην κολλήσει κορωνοϊό, μα να σκεφτεί τι να πρωτοκάνει: Να βγάλει τον σκύλο βόλτα, να πάει υπεραγορά, να πάει στην τράπεζα να πληρώσει τη δόση του (επειδή οι φωστήρες ψήφισαν νόμο που θα υπερτοκίζει τα δάνεια), να πάει στο φαρμακείο; Και αν πάει στο φαρμακείο για τη μάνα του, να σκέφτεται ότι δεν θα μπορεί να τη βοηθήσει την ίδια μέρα, αλλά να «ξοδέψει» άλλη μετακίνηση κατ’ εξαίρεση και άρα δύο συνεχόμενες μέρες να μην πάει να ψωνίσει είδη πρώτης ανάγκης.
Ξέρετε; Δεν είναι σαπουνόπερα η ζωή. Δεν είναι όλα χαζοχαρούμενες «ιστοριούλες» του ίνσταγκραμ και του φέισμπουκ ή τετραμελείς οικογένειες με Φιλιππινέζες και Σριλανκέζες οικιακές βοηθούς και με γεμάτα τα ντουλάπια σούπερφουντ. Η ζωή δεν είναι για όλους τους ανθρώπους μια «πιστωτική κάρτα» που τα λύνει όλα με ένα κουμπί.
Ακούστε, λοιπόν, ρε φιόγκοι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των πολιτευτών: Δεν είναι για όλους η ζωή στρωμένη με ροδοπέταλα. Δεν μπορούν όλοι να κάνουν την καρδιά τους πέτρα και να χειροκροτήσουν τη διυπουργική επιτροπή που παλεύει νυχθημερόν για να μας γλυτώσει από τον κορωνοϊό. Της ζωής ή του θανάτου, όσο σκληρό και παράκαιρο αν ακούγεται, κυριαρχεί η αξιοπρέπεια. Και τη δολοφονεί, όχι προφανώς για τους παραβάτες, το νέο διάταγμα. Και την πληρώνει η ελευθερία, η δημοκρατία, η έκφραση. Ξημερώνει 1η Απρίλη…
alekos@phileleftheros.com
Αλέκος Μιχαηλίδης
philenews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου