Ένας τορπιλλισμός, θα ήταν ό,τι πρέπει τώρα...
Όλοι οι Έλληνες σάς το λένε: «Βυθίστε το ...»
Την 11η Αυγούστου η Κέρκυρα εορτάζει την ανάμνηση «του εν Κερκύρα κατ’ Αγαρηνών (Οθωμανών Τούρκων) θαύματος του εν Αγίοις Πατρός ημών Σπυρίδωνος του Θαυματουργού».
Οι Τούρκοι, μετά την αποτυχία του Μ. Πέτρου στα Βαλκάνια (1711), κήρυξαν πόλεμο εναντίον της Βενετίας, ανακατέλαβαν την Πελοπόννησο (1715) και συνέχισαν την επεκτατική πολιτική τους στα Ιόνια Νησιά. Η επιχείρησή τους αυτή κορυφώνεται με τη μεγάλη πολιορκία της Κέρκυρας του έτους 1716.
Τα απέναντι παράλια του Βουθρωτού και της Σαγιάδας και το ενδιάμεσο θαλάσσιο στενό με την Κέρκυρα αποτέλεσαν τον τόπο συγκέντρωσης και προπαρασκευής των τουρκικών δυνάμεων. Εκεί πρωτοεμφανίστηκαν στις 24 Ιουνίου/5 Ιουλίου(2) του 1716. Οι Τούρκοι με πολυάριθμο στρατό, υπολογίζεται από 33.000 ως και 50.000 σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις ιστορικών και των πρωταγωνιστών των γεγονότων, επταπλάσιο ή και οκταπλάσιο περίπου των δυνάμεων που διέθετε η φρουρά της Κέρκυρας και με αντίστοιχο στόλο, ξεκίνησαν αρχές Ιουλίου την πολιορκία. Αποβιβάζονται στην περιοχή της Κασσιόπης, του Ύψου και των Γουβιών. Στόχος η κατάληψη της πόλης της Κέρκυρας και ολόκληρου του νησιού. Ο ίδιος ο Στρατάρχης Ιωάννης Ματθαίος Κόμης του Σούλενμπουργ αναφέρει: «Οι Τούρκοι ήθελαν να καταλάβουν την Κέρκυρα ή επεδίωκαν να εισβάλουν στην Αδριατική για να προκαλέσουν τρόμο και σύγχυση μέχρι την ίδια την πρωτεύουσα της Γαληνοτάτης (Βενετία)».
Στις τουρκικές δυνάμεις ηγούνταν στο στρατό ξηράς ο Σερασκιέρης Μουσταφά Πασάς και στο στόλο ο Καπουδάν Πασάς Τζανούμ Χότζας. Αντίστοιχα στις βενετικές δυνάμεις ηγούνταν στο στρατό ξηράς ο Σάξωνας στρατηγός Ιωάννης Ματθαίος Κόμης του Σούλενμπουργ -ένας επιδέξιος και ικανότατος αξιωματικός που επιλέχθηκε από τη Βενετία με σκοπό να αποτρέψει την πολιορκία- και στο στόλο ο Γενικός Καπιτάνος Ανδρέας Πιζάνης, βοηθούμενος από τον Γενικό Προβλεπτή Θαλάσσης Αντώνιο Λορεντάν και από τον έκτακτο Γενικό Καπιτάνο Ανδρέα Κορνέρ.
Η πολιορκία είχε τρομακτικές συνέπειες και για τις δύο πλευρές. Τρόμος και φόβος είχε καταλάβει τους Κερκυραίους αλλά και τους Βενετούς μη τυχόν πέσουν σε χέρια αλλοθρήσκων. Μία δουλεία που μέχρι τότε ο τόπος τους και οι ίδιοι δεν είχαν γνωρίσει. Όσο περνούσε ο καιρός, αν και ενισχύθηκε ο βενετικός στόλος, οι δυνάμεις και οι αντοχές τους εξασθενούσαν, όλα έδειχναν ότι η πτώση της Κέρκυρας –το τελευταίο προπύργιο της Βενετίας- ήταν αναπόφευκτη.
Για μια ακόμη φορά οι Κερκυραίοι κατέφυγαν προσευχόμενοι στον ακοίμητο φύλακα τους, στον θείο και θαυματουργό Σπυρίδωνα, την ύστατη καταφυγή και ελπίδα τους. Ο Άγιος της Κέρκυρας «καν τέθνηκε, του θαυματουργείν ουκ έληξεν εισέτι» εισάκουσε τις προσευχές και τις παρακλήσεις κλήρου και λαού, Βενετών και Κερκυραιών, επωνύμων και ανωνύμων και εγκαίρως επενέβη σώζοντας το νησί Του.
Στις 8/19 Αυγούστου οι Τούρκοι εξαπέλυσαν σκληρή επίθεση συμπιέζοντας αρχικά τις αμυντικές δυνάμεις της Κέρκυρας, όμως στη συνέχεια με επιδέξιες κινήσεις του Στρατάρχη απωθήθηκαν και ο Σκάρπωνας που για λίγο χρονικό διάστημα ήταν στην κατοχή τους επανήλθε στους Βενετούς. Η εξέλιξη των γεγονότων δημιουργούσε υποψίες για επόμενη ισχυρή επίθεση των Τούρκων. Οι βενετικές δυνάμεις ευρισκόμενες σε ετοιμότητα κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια με ζήλο και αυτοθυσία προκειμένου να υπερασπιστούν τα εδάφη τους, γιατί γνώριζαν ότι αν έπεφτε η Κέρκυρα θα άνοιγαν οι ορέξεις των Τούρκων ακόμη και για την ίδια τη Βενετία.
Και ενώ η κατάσταση είχε φτάσει σε κρίσιμο σημείο ο θαυματουργός Σπυρίδων επεμβαίνει δυναμικά. Να σημειωθεί ότι από το μεσημέρι της 9ης/20ης Αυγούστου ξεκίνησε να πέφτει βροχή, που εξελίχθηκε σε δυνατή καταιγίδα -παράδοξο φαινόμενο για την εποχή- με αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν τα χαρακώματα, να χαθούν πολλοί άνδρες των Τούρκων και να επέλθει μεγάλη αναστάτωση στα στρατεύματα. Επιπλέον, όπως αναφέρει το συναξάρι, πριν χαράξει η 11η/22α Αυγούστου εμφανίστηκε ο Άγιος (ως μοναχός με σκούφο) στους εχθρούς με την ακολουθία ουρανίου στρατιάς κρατώντας στο δεξί χέρι το σταυρό και στο αριστερό δαυλό (ή κατ’ άλλους ξίφος) καταδιώκοντας αυτούς με θυμό. Συνέπεια αυτών, ήταν οι τουρκικές δυνάμεις να υποχωρήσουν και να τραπούν σε άτακτη φυγή. Όσοι πρόλαβαν σε κατάσταση πανικού επιβιβάστηκαν στα πλοία τους και εγκατέλειψαν την πολιορκία. Εξαιρετικά χαρακτηριστική είναι η σωζόμενη ενθύμηση για το θαυμαστό αυτό γεγονός, την οποία καταχώρησε στις πράξεις του ο νοτάριος Γύρου και Πρωτοπαπάς Δημήτριος Μανάτος:
«Τώρα […] γράψω το θαύμα του αγίου Σπυρίδονος του θαυματουργού»
Ευγήκε λόγος από διάφορους Χριστηανούς από την στεργηά, από ιερής και κοσμικούς ότι έλεγαν η Τουρκη, το ηστερο μπουρδο, ωπου ηθελαν να δοσουν του κάστρου του νεου και τις Χόρας, επιγαν να πανε ομπρος, και εγιριζαν οπισο εστόντας οπου ήβλεπαν φός μεγα και έφενκε όλη η Χορα, αλά και το νήσή και ήβλεπαν πλύθος πολύ λαόν μικρι τε και μεγαλυ και ομπρος επεριπάτι ένας καλόγιρος με μία πατεριτζα και η στα δεξια του μια γηνεκα με ένα βρέφος στα χέρια της και μία τόρτζα μεγαλυ και από εκήνο το φος η Τούρκη εσκοτιζουνταν και εγιριζαν οπίσο και ενας από τον άλον εκωπτουταν σινατι τους, ετζη μου το ηπαν διαφορι γερομοναχη εδο στο σπιτι μου οπου το ελεγαν η Τουρκη στην στεργηα και το εγραψα δια τους μεταγενεστέρους. Ο η δοξα και το κράτως η στους εώνας αμήν τες τις Θεοτόκου και του Ιεράρχου πρεσβύες Χριστέ ο Θεός ελεησον ημάς αμήν μηνός Αυγούστου ήστερι 1716.
Έγραψα Προτωπαπάς Διμίτριως Μανάτως. (Διπλωματική έκδοση, πηγή – μεταγραφή Γ.Α.Κ. – Αρχεία Νομού Κέρκυρας, Συμβολαιογραφικά Μ. 26, Νοτάριος: Δημήτριος Μανάτος, φ. 60R).
Πολλοί Τούρκοι τραυματίες ή όσοι δεν πρόλαβαν να επιβιβαστούν παρέμειναν αιχμάλωτοι στο νησί και διηγούνταν έντρομοι τα παράδοξα γεγονότα. Οι Κερκυραίοι μαζί με τους Βενετούς, αξιωματούχοι και λαός, με συγκίνηση και μεγάλη ευλάβεια πήγαν στον ιερό ναό του Αγίου Σπυρίδωνος όπου έψαλλαν ευχαριστήρια δέηση.
Μέγιστη έμπρακτη αναγνώριση της σωτήριας επέμβασης του Αγίου Σπυρίδωνος αποτελεί η έκδοση του διατάγματος της 19/30 Μαρτίου του 1717 του Βενετού Γενικού Καπιτάνου Ανδρέα Πιζάνη, με το οποίο καθιερώθηκε η ετήσια λιτανεία του Ιερού Σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος της 11ης Αυγούστου σε ανάμνηση της διάσωσης της νήσου από τους Αγαρηνούς. Στο διάταγμα ομολογείται και αναγνωρίζεται αρχής εξ αρχής η θαυματουργική επέμβαση του Αγίου Σπυρίδωνος: «Επί της πολιορκίας του φρουρίου τούτου των Κορυφών, ορατή υπήρξεν η προστασία του ενδόξου αγίου Σπυρίδωνος υπό των ισχυρών μεσιτεύσεων του οποίου, κινηθείσα η θεία ευσπλαχνία, ηθέλησε να ποιήση τόσον λαμπρότερον το θαύμα […]».
( Διαβᾶστε ὁλόκληρο τό θέμα καί σχετικῶς μέ τίς τρεῖς σωζώμενες μεγάλες ἀσημένιες κανδῆλες πού κοσμοῦν τό ἐσωτερικό τοῦ ἱεροῦ προσκυνηματικοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου καί Θαυματουργοῦ Σπυρίδωνος Κερκύρας,ἐδῶ)
Τώρα,ὁ Ἅγιος προστατεύει ὁλόκληρη τήν Ἑλλάδα ! Ἄν καί ἐσεῖς οἱ ἐλεεινοί κυβερνῆτες,ὑποτίθεται ἕλληνες,ἀπαγορεύσατε τίς λιτανεῖες,τήν προστασία του δέν τήν παρέχει σ᾿ἐσᾶς ἀλλά στόν εὐλαβῆ ἑλληνικό λαό !
Μεγάλη ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος ! Τήν Εὐλογία Του καί τήν προστασία Του,νά ἔχομε πάντα,ὅλοι οἱ Ἕλληνες !
Ἡ Πελασγική
Ὑπό τήν προστασία τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος !
Την 11η Αυγούστου η Κέρκυρα εορτάζει την ανάμνηση «του εν Κερκύρα κατ’ Αγαρηνών (Οθωμανών Τούρκων) θαύματος του εν Αγίοις Πατρός ημών Σπυρίδωνος του Θαυματουργού».
Οι Τούρκοι, μετά την αποτυχία του Μ. Πέτρου στα Βαλκάνια (1711), κήρυξαν πόλεμο εναντίον της Βενετίας, ανακατέλαβαν την Πελοπόννησο (1715) και συνέχισαν την επεκτατική πολιτική τους στα Ιόνια Νησιά. Η επιχείρησή τους αυτή κορυφώνεται με τη μεγάλη πολιορκία της Κέρκυρας του έτους 1716.
Τα απέναντι παράλια του Βουθρωτού και της Σαγιάδας και το ενδιάμεσο θαλάσσιο στενό με την Κέρκυρα αποτέλεσαν τον τόπο συγκέντρωσης και προπαρασκευής των τουρκικών δυνάμεων. Εκεί πρωτοεμφανίστηκαν στις 24 Ιουνίου/5 Ιουλίου(2) του 1716. Οι Τούρκοι με πολυάριθμο στρατό, υπολογίζεται από 33.000 ως και 50.000 σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις ιστορικών και των πρωταγωνιστών των γεγονότων, επταπλάσιο ή και οκταπλάσιο περίπου των δυνάμεων που διέθετε η φρουρά της Κέρκυρας και με αντίστοιχο στόλο, ξεκίνησαν αρχές Ιουλίου την πολιορκία. Αποβιβάζονται στην περιοχή της Κασσιόπης, του Ύψου και των Γουβιών. Στόχος η κατάληψη της πόλης της Κέρκυρας και ολόκληρου του νησιού. Ο ίδιος ο Στρατάρχης Ιωάννης Ματθαίος Κόμης του Σούλενμπουργ αναφέρει: «Οι Τούρκοι ήθελαν να καταλάβουν την Κέρκυρα ή επεδίωκαν να εισβάλουν στην Αδριατική για να προκαλέσουν τρόμο και σύγχυση μέχρι την ίδια την πρωτεύουσα της Γαληνοτάτης (Βενετία)».
Στις τουρκικές δυνάμεις ηγούνταν στο στρατό ξηράς ο Σερασκιέρης Μουσταφά Πασάς και στο στόλο ο Καπουδάν Πασάς Τζανούμ Χότζας. Αντίστοιχα στις βενετικές δυνάμεις ηγούνταν στο στρατό ξηράς ο Σάξωνας στρατηγός Ιωάννης Ματθαίος Κόμης του Σούλενμπουργ -ένας επιδέξιος και ικανότατος αξιωματικός που επιλέχθηκε από τη Βενετία με σκοπό να αποτρέψει την πολιορκία- και στο στόλο ο Γενικός Καπιτάνος Ανδρέας Πιζάνης, βοηθούμενος από τον Γενικό Προβλεπτή Θαλάσσης Αντώνιο Λορεντάν και από τον έκτακτο Γενικό Καπιτάνο Ανδρέα Κορνέρ.
Η πολιορκία είχε τρομακτικές συνέπειες και για τις δύο πλευρές. Τρόμος και φόβος είχε καταλάβει τους Κερκυραίους αλλά και τους Βενετούς μη τυχόν πέσουν σε χέρια αλλοθρήσκων. Μία δουλεία που μέχρι τότε ο τόπος τους και οι ίδιοι δεν είχαν γνωρίσει. Όσο περνούσε ο καιρός, αν και ενισχύθηκε ο βενετικός στόλος, οι δυνάμεις και οι αντοχές τους εξασθενούσαν, όλα έδειχναν ότι η πτώση της Κέρκυρας –το τελευταίο προπύργιο της Βενετίας- ήταν αναπόφευκτη.
Για μια ακόμη φορά οι Κερκυραίοι κατέφυγαν προσευχόμενοι στον ακοίμητο φύλακα τους, στον θείο και θαυματουργό Σπυρίδωνα, την ύστατη καταφυγή και ελπίδα τους. Ο Άγιος της Κέρκυρας «καν τέθνηκε, του θαυματουργείν ουκ έληξεν εισέτι» εισάκουσε τις προσευχές και τις παρακλήσεις κλήρου και λαού, Βενετών και Κερκυραιών, επωνύμων και ανωνύμων και εγκαίρως επενέβη σώζοντας το νησί Του.
Στις 8/19 Αυγούστου οι Τούρκοι εξαπέλυσαν σκληρή επίθεση συμπιέζοντας αρχικά τις αμυντικές δυνάμεις της Κέρκυρας, όμως στη συνέχεια με επιδέξιες κινήσεις του Στρατάρχη απωθήθηκαν και ο Σκάρπωνας που για λίγο χρονικό διάστημα ήταν στην κατοχή τους επανήλθε στους Βενετούς. Η εξέλιξη των γεγονότων δημιουργούσε υποψίες για επόμενη ισχυρή επίθεση των Τούρκων. Οι βενετικές δυνάμεις ευρισκόμενες σε ετοιμότητα κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια με ζήλο και αυτοθυσία προκειμένου να υπερασπιστούν τα εδάφη τους, γιατί γνώριζαν ότι αν έπεφτε η Κέρκυρα θα άνοιγαν οι ορέξεις των Τούρκων ακόμη και για την ίδια τη Βενετία.
Και ενώ η κατάσταση είχε φτάσει σε κρίσιμο σημείο ο θαυματουργός Σπυρίδων επεμβαίνει δυναμικά. Να σημειωθεί ότι από το μεσημέρι της 9ης/20ης Αυγούστου ξεκίνησε να πέφτει βροχή, που εξελίχθηκε σε δυνατή καταιγίδα -παράδοξο φαινόμενο για την εποχή- με αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν τα χαρακώματα, να χαθούν πολλοί άνδρες των Τούρκων και να επέλθει μεγάλη αναστάτωση στα στρατεύματα. Επιπλέον, όπως αναφέρει το συναξάρι, πριν χαράξει η 11η/22α Αυγούστου εμφανίστηκε ο Άγιος (ως μοναχός με σκούφο) στους εχθρούς με την ακολουθία ουρανίου στρατιάς κρατώντας στο δεξί χέρι το σταυρό και στο αριστερό δαυλό (ή κατ’ άλλους ξίφος) καταδιώκοντας αυτούς με θυμό. Συνέπεια αυτών, ήταν οι τουρκικές δυνάμεις να υποχωρήσουν και να τραπούν σε άτακτη φυγή. Όσοι πρόλαβαν σε κατάσταση πανικού επιβιβάστηκαν στα πλοία τους και εγκατέλειψαν την πολιορκία. Εξαιρετικά χαρακτηριστική είναι η σωζόμενη ενθύμηση για το θαυμαστό αυτό γεγονός, την οποία καταχώρησε στις πράξεις του ο νοτάριος Γύρου και Πρωτοπαπάς Δημήτριος Μανάτος:
 |
| φωτό |
Ευγήκε λόγος από διάφορους Χριστηανούς από την στεργηά, από ιερής και κοσμικούς ότι έλεγαν η Τουρκη, το ηστερο μπουρδο, ωπου ηθελαν να δοσουν του κάστρου του νεου και τις Χόρας, επιγαν να πανε ομπρος, και εγιριζαν οπισο εστόντας οπου ήβλεπαν φός μεγα και έφενκε όλη η Χορα, αλά και το νήσή και ήβλεπαν πλύθος πολύ λαόν μικρι τε και μεγαλυ και ομπρος επεριπάτι ένας καλόγιρος με μία πατεριτζα και η στα δεξια του μια γηνεκα με ένα βρέφος στα χέρια της και μία τόρτζα μεγαλυ και από εκήνο το φος η Τούρκη εσκοτιζουνταν και εγιριζαν οπίσο και ενας από τον άλον εκωπτουταν σινατι τους, ετζη μου το ηπαν διαφορι γερομοναχη εδο στο σπιτι μου οπου το ελεγαν η Τουρκη στην στεργηα και το εγραψα δια τους μεταγενεστέρους. Ο η δοξα και το κράτως η στους εώνας αμήν τες τις Θεοτόκου και του Ιεράρχου πρεσβύες Χριστέ ο Θεός ελεησον ημάς αμήν μηνός Αυγούστου ήστερι 1716.
Έγραψα Προτωπαπάς Διμίτριως Μανάτως. (Διπλωματική έκδοση, πηγή – μεταγραφή Γ.Α.Κ. – Αρχεία Νομού Κέρκυρας, Συμβολαιογραφικά Μ. 26, Νοτάριος: Δημήτριος Μανάτος, φ. 60R).
Πολλοί Τούρκοι τραυματίες ή όσοι δεν πρόλαβαν να επιβιβαστούν παρέμειναν αιχμάλωτοι στο νησί και διηγούνταν έντρομοι τα παράδοξα γεγονότα. Οι Κερκυραίοι μαζί με τους Βενετούς, αξιωματούχοι και λαός, με συγκίνηση και μεγάλη ευλάβεια πήγαν στον ιερό ναό του Αγίου Σπυρίδωνος όπου έψαλλαν ευχαριστήρια δέηση.
Μέγιστη έμπρακτη αναγνώριση της σωτήριας επέμβασης του Αγίου Σπυρίδωνος αποτελεί η έκδοση του διατάγματος της 19/30 Μαρτίου του 1717 του Βενετού Γενικού Καπιτάνου Ανδρέα Πιζάνη, με το οποίο καθιερώθηκε η ετήσια λιτανεία του Ιερού Σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος της 11ης Αυγούστου σε ανάμνηση της διάσωσης της νήσου από τους Αγαρηνούς. Στο διάταγμα ομολογείται και αναγνωρίζεται αρχής εξ αρχής η θαυματουργική επέμβαση του Αγίου Σπυρίδωνος: «Επί της πολιορκίας του φρουρίου τούτου των Κορυφών, ορατή υπήρξεν η προστασία του ενδόξου αγίου Σπυρίδωνος υπό των ισχυρών μεσιτεύσεων του οποίου, κινηθείσα η θεία ευσπλαχνία, ηθέλησε να ποιήση τόσον λαμπρότερον το θαύμα […]».
( Διαβᾶστε ὁλόκληρο τό θέμα καί σχετικῶς μέ τίς τρεῖς σωζώμενες μεγάλες ἀσημένιες κανδῆλες πού κοσμοῦν τό ἐσωτερικό τοῦ ἱεροῦ προσκυνηματικοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου καί Θαυματουργοῦ Σπυρίδωνος Κερκύρας,ἐδῶ)
Τώρα,ὁ Ἅγιος προστατεύει ὁλόκληρη τήν Ἑλλάδα ! Ἄν καί ἐσεῖς οἱ ἐλεεινοί κυβερνῆτες,ὑποτίθεται ἕλληνες,ἀπαγορεύσατε τίς λιτανεῖες,τήν προστασία του δέν τήν παρέχει σ᾿ἐσᾶς ἀλλά στόν εὐλαβῆ ἑλληνικό λαό !
Μεγάλη ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος ! Τήν Εὐλογία Του καί τήν προστασία Του,νά ἔχομε πάντα,ὅλοι οἱ Ἕλληνες !
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου