Κι όμως, η συμφωνία δεν θα έπρεπε να ενοχλεί την Άγκυρα καθώς είναι διαμορφωμένη με τέτοιο τρόπο, που και η ελληνική πλευρά επιδίωξε να αποφύγει τουρκική αντίδραση.
Η Αθήνα άφησε εκτός της συμφωνίας προθέσεων για οριοθέτηση ΑΟΖ με το Κάιρο, τις περιοχές που αμφισβητεί η Άγκυρα, παραπέμποντας εν πολλοίς σε μελλοντικές συζητήσεις με την κατοχική δύναμη. Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς πως προδιάγραψε και το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθούν οι συζητήσεις αυτές με την Τουρκία σε σχέση με τον καθορισμό τής μεταξύ τους ΑΟΖ.
Σύμφωνα με τον Σταύρο Λυγερό (slpress.gr) «… η συμφωνία του Καΐρου δεν ακυρώνει το επίμαχο μνημόνιο. Αν και οι όροι της συμφωνίας είναι απολύτως εντός του Διεθνούς Δικαίου, ενώ του μνημονίου είναι απολύτως εκτός, ακύρωση δεν συντελείται. Δημιουργείται διεθνής διαφορά. Με άλλα λόγια, ενώ μέχρι προσφάτως υπήρχε μόνο το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης (η Ελλάδα δεν είχε καταθέσει ούτε συντεταγμένες για το ποια σημεία θεωρεί εξωτερικά όρια της ΑΟΖ της), τώρα υπάρχει και η συμφωνία του Καΐρου».
Τι ακριβώς έκανε η Αθήνα; Σύμφωνα με τον πρώην υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά ( άρθρο στην εφημερίδα «Ντοκουμέντο»), «η Ελλάδα, όλα δείχνουν, ότι τις τελευταίες εβδομάδες αποδέχτηκε μια συμφωνία, με την οποία τίθενται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία μια “ευρύτερη Μαδρίτη” και νέα “θαλάσσια Ίμια”.
Η Ελλάδα δέχτηκε, δηλαδή, μέσω ΗΠΑ και Γερμανίας να γκριζάρουν χωρικά της ύδατα, ακριβώς όπως οι Τούρκοι γκριζάραν το 1996 τα ελληνικά Ίμια. Και όπως την ίδια εποχή στη Μαδρίτη, έτσι και τώρα συμφώνησε η κυβέρνηση της ΝΔ να προστεθεί στα υπό διεύρυνση ζητήματα η γενικότερη αναστολή στην άσκηση των δικαιωμάτων μας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο».
Η Τουρκία είναι προβλέψιμη, τελικά και η Ελλάδα. Ήταν αναμενόμενη η αντίδραση της Άγκυρας. Και θα εκδηλωνόταν ούτως ή άλλως. Η Τουρκία είναι προβλέψιμη και η ατζέντα των στρατηγικών της επιδιώξεων είναι γνωστή. Η τουρκική πολιτική διέπεται από πνεύμα κατακτητή και ασκείται με διάφορες τακτικές κινήσεις, έχοντας όμως, την ίδια στρατηγική.
Κινείται στη λογική ότι τα θέλει όλα και παρουσιάζεται ανυποχώρητη. Ζητά από την άλλη πλευρά να υποχωρήσει, να τα δώσει όλα και η ίδια να εισπράξει τα οφέλη. Αυτό κάνει και στην Κύπρο τόσα χρόνια, αυτό επιδιώκει και στο Αιγαίο. Κι όλα αυτά επειδή τα προηγούμενα χρόνια κανείς δεν φρέναρε την τουρκική συμπεριφορά.
Το τουρκικό αφήγημα, για παράδειγμα στην Κύπρο, ήταν πως οι Ελληνοκύπριοι «καταπίεζαν» τους Τουρκοκύπριους, ό,τι δεν θέλουν λύση επειδή έχουν το κράτος, είναι μέλη της Ε.Ε. Όλα αυτά τα υποστηρίζει η Τουρκία, η οποία κατέχει έδαφος της Κύπρου, έχει κουβαλήσει έποικους, έχει ισλαμοποιήσει τα κατεχόμενα.
Σε αυτή τη λογική κινείται τώρα και στο Αιγαίο. Παρουσιάζεται «θιγμένη» επειδή δήθεν η Ελλάδα προέβη σε «μονομερή κίνηση». Και με αφορμή τούτο, επανέρχεται στην επιθετική της πολιτική και επιχειρεί να επιβάλλει τετελεσμένα εντός της θαλάσσιας περιοχής της Ελλάδος.
Και η Αθήνα; Δεν έχει άλλη επιλογή, παρά να κινηθεί αποτρεπτικά. Όπως έπραξε στον Έβρο και προ δεκαημέρου στην περιοχή που εκδράμει τώρα το «Όρουτς Ρέις». Η μόνη επιλογή που υπάρχει είναι η αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων. Για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξει η ακολουθούμενη πολιτική. Αυτό μπορεί να γίνει μέσα από μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση και με τη Λευκωσία για τη διαμόρφωση μιας ενιαίας στρατηγικής.
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Ευάγγελος Βενιζέλος (άρθρο στην «Καθημερινή»), έθεσε το θέμα της έλλειψης στρατηγικής και εξηγεί τούτο στη βάση των όσων συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες:
«Όταν μία εβδομάδα πριν, δηλώνεις έτοιμος να υπερασπιστείς στρατιωτικά έναντι της Τουρκίας την πλήρη επήρεια του νησιωτικού συγκροτήματος Καστελλόριζου και μάλιστα σχεδόν στο απώτατο γεωγραφικά σημείο και μία εβδομάδα μετά αφήνεις το νησιωτικό συγκρότημα Καστελλόριζου εκτός της συμφωνίας οριοθέτησης με την Αίγυπτο».
Εάν τώρα δεν σταματήσουν οι τουρκικές επιθετικές ενέργειες, οι επεκτατικές κινήσεις, η Άγκυρα θα βρεθεί να κάνει γεωτρήσεις το «Γιαβούζ» έξω από το Σούνιο!
Κώστας Βενιζέλος
HellasJournal
https://kostasxan.blogspot.com/2020/08/o_11.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου