Πώς αντιλαμβάνονται κάποιοι την Εθνική ευθύνη

Γράφει ο Χρήστος Μπουσιούτας

«Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάμε, το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα είναι οι πολιτικές αντιπαραθέσεις και η στείρα αντιπολίτευση.
Και σίγουρα δεν είναι ώρα για απολογισμούς και καταμερισμούς ευθυνών.

Αυτά θα γίνουν αργότερα και όταν περάσει αυτή η υγειονομική κρίση»

Αυτό είναι περίπου το «μότο» και ο πρόλογος των δηλώσεων των πολιτικών, για να ακολουθήσουν μετά οι αντιπολιτευτικές κορώνες και οι κατηγορίες.

Πόσο καλά τα έκαναν αυτοί όταν είχαν την εξουσία χθες, αλλά ξεχνούν να μας πουν ότι με τόσα «καλά» γιατί ο λαός τους την πήρε πίσω.

Τι επιβάλλεται να κάνουν σήμερα οι κυβερνώντες όσον αφορά το ΕΣΥ, που όμως δεν έκαναν οι ίδιοι όταν ήταν στην θέση τους.

Πόσο καλά κάνουν την δουλειά τους αυτοί που την κατέχουν σήμερα.
Ποιοι κράτησαν όρθιο το σύστημα υγείας, ποιοί επιχείρησαν να το γκρεμίσουν, πόσες ΜΕΘ παρέλαβαν και πόσες καινούριες δημιούργησαν.

Αλληλοκατηγορίες εν μέσω μιας κρίσης που θα έπρεπε να μας βρίσκει όλους ενωμένους.

Πολίτες και πολιτικούς.

Αντί αυτού, αρκετοί συμπολίτες μας αξιολογούν τα μέτρα όχι με το πόσο επιστημονικά τεκμηριωμένα και αποτελεσματικά είναι, αλλά με βάση και τις κομματικές τους προτιμήσεις.

Οι δε πολιτικοί, ενδιαφέρονται περισσότερο για τα κομματικά οφέλη που θα αποκομίσουν από αυτή την κρίση, παρά το πώς και πότε θα βγούμε από αυτή.

Μικροπολιτική, πολιτικές συγκρούσεις και αντιπαλότητες πάνω από 8.500 φέρετρα.

Από την μια η κυβέρνηση να διατυμπανίζει πόσα δις έριξε στην αγορά, αλλά και για την ενίσχυση των πληγέντων από την κρίση, ότι παρέλαβε 565 ΜΕΘ από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και σήμερα σε όλη την χώρα λειτουργούν 1.483.

Από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση να πλειοδοτεί ότι αυτή θα έδινε περισσότερα.

Περισσότερα δις.
Περισσότερες κλίνες ΜΕΘ.
Περισσότερες προσλήψεις.
Και πάει λέγοντας.

Ένα χρόνο τώρα δεν είδαμε κανένα αρχηγό από τα κόμματα της αντιπολίτευσης από κοινού η κατά μόνας, να βγαίνει ευθαρσώς και χωρίς αστερίσκους να στηρίξει τα μέτρα των λοιμωξιολόγων - όχι της Κυβέρνησης - και το κυριότερο να προτρέψει και τον κόσμο να τα ακολουθήσει.

Δεν είδαμε εδώ και ένα χρόνο κανέναν από τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης να βγαίνει και να καταδικάζει απερίφραστα τα παράνομα κορονοπάρτι, τις συναθροίσεις και το κυριότερο να ζητά από τον κόσμο να τα σταματήσει όλα αυτά, εδώ και τώρα.

Το μόνο που έκαναν ήταν να αντιδράσουν και να αναγκάσουν την κυβέρνηση να πάρει πίσω την αύξηση του προστίμου για την μη τήρηση των μέτρων από τα 300 ΕΥΡΩ στα 500 ΕΥΡΩ.

Δεν ακούσαμε κανέναν αρχηγό της αντιπολίτευσης να καταδικάζει τις παράνομες συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις, τουναντίον, ήταν οι ίδιοι που ζητούσαν από τον κόσμο να βγει στους δρόμους και στις πλατείες αναλαμβάνοντας το ρίσκο της διασποράς της νόσου, όπως χωρίς ίχνος Εθνικής ευθύνης απειλούσε από την Βουλή ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Κάποιοι τοκίζουν κομματικά σε αυτή την κρίση, προσδοκώντας να ξεκινήσουν από μια καλύτερη αφετηρία στις επόμενες εκλογές που έρχονται.

Και ο λαός παρασύρεται και συμμετέχει στο βρόμικο παιχνίδι τους.

Όλα αυτά μου θυμίζουν κάποια από τα λόγια του Μάριου Πλωρίτη:

«....Αλλά τι πιο «κλασικό»; Οι κατά καιρούς εκλογές μοιάζουν με εκκρεμές στο ρολόι των ελπίδων και των απογοητεύσεων:
Οι πολίτες, κάποια στιγμή, δίνουν λ.χ. την εξουσία στη Δεξιά ελπίζοντας πως θα βελτιωθεί η ζωή τους, εκείνη κυβερνά για ένα διάστημα, τους απογοητεύει και αυτοί στρέφονται προς την Αριστερά, που κυβερνά κι αυτή, τους απογοητεύει κι αυτή, κι εκείνοι ξαναστρέφουν προς τη Δεξιά, και πάει λέγοντας.
Και οι πάντα ευκολόπιστοι πολίτες, από εκλογή σ’ εκλογή και από γενιά σε γενιά, πελαγοδρομούν στη θάλασσα των ανεκπλήρωτων ελπίδων και των ακριβοπληρωμένων προσδοκιών, χωρίς να πιάνουν ποτέ σε λιμάνι…»

Κάντε λίγο κράτει ωρέ αδέλφια να περάσει τούτη η μπόρα και θα έχουμε όλο τον χρόνο να τα πούμε.

Και τότε τα στυλό θα βγουν από τα συρτάρια, κάθε κατεργάρης θα μπει στον πάγκο του και κάθε ένας από εσάς θα εισπράξει αυτό που δικαιούται.

Κάποιοι την δικαίωση και κάποιοι άλλοι την ευθύνη, μαζί με την καταδίκη τους.

Όχι όμως τώρα...

https://kostasxan.blogspot.com/2021/04/blog-post_41.html