[Σχόλιο από τα Μαντάτα: Ένα μακροσκελές, αλλά γλαφυρό και συνάμα εξόχως διδακτικό ανάγνωσμα, που δείχνει πώς οι Αρχές των ΗΠΑ, προκειμένου όχι απλώς να φιμώσουν αλλά κυριολεκτικά να τσακίσουν τον Τζούλιαν Ασάνζ:
Συνεργάστηκαν με έναν εγκληματία του κοινού ποινικού δικαίου, για να "φυτέψουν" κατασκευασμένες κατηγορίες στο κατηγορητήριο του Ασάνζ.
Πρόσφεραν σε αντάλλαγμα στον εν λόγω εγκληματία πλήρη ασυλία από κάθε δίωξη, διευκολύνοντάς τον στην πράξη να συνεχίσει την εγκληματική του δραστηριότητα.
Εξαπάτησαν την κυβέρνηση της Ισλανδίας, προσφέροντάς τους δήθεν βοήθεια για την αντιμετώπιση ενός ανύπαρκτου κινδύνου, με σκοπό να στήσουν παγίδα στον Τζούλιαν Ασάνζ.]
Ένας σημαντικός μάρτυρας στην υπόθεση του Υπουργείου Δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών κατά του Τζούλιαν Ασάνζ παραδέχθηκε ότι κατασκεύασε βασικές κατηγορίες στο κατηγορητήριο κατά του ιδρυτή του Wikileaks. Ο μάρτυρας, ο οποίος έχει καταγεγραμμένο ιστορικό κοινωνιοπάθειας και έχει λάβει αρκετές καταδίκες για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων και εκτεταμένη οικονομική απάτη, έκανε την παραδοχή αυτή σε μια πρόσφατα δημοσιευμένη συνέντευξη στο Stundin, όπου ομολόγησε επίσης ότι συνέχισε την εγκληματική του δράση, ενώ συνεργαζόταν με το υπουργείο Δικαιοσύνης και το FBI και έλαβε την υπόσχεση για ασυλία από τη δίωξη.
Ο εν λόγω άνδρας, ο Sigurdur Ingi Thordarson, στρατολογήθηκε από τις αμερικανικές αρχές για να χτίσει μια υπόθεση εναντίον του Assange, αφού τις παραπλάνησε ώστε να πιστέψουν ότι στο παρελθόν ήταν στενός συνεργάτης του. Στην πραγματικότητα είχε προσφερθεί εθελοντικά σε περιορισμένη βάση να συγκεντρώσει χρήματα για το Wikileaks το 2010, αλλά διαπιστώθηκε ότι χρησιμοποίησε αυτή την ευκαιρία για να υπεξαιρέσει περισσότερα από 50.000 δολάρια από την οργάνωση. Ο Τζούλιαν Ασάνζ επισκεπτόταν την πατρίδα του Thordarson, την Ισλανδία, εκείνη την περίοδο, λόγω της συνεργασίας του με τα ισλανδικά μέσα ενημέρωσης και μέλη του κοινοβουλίου για την προετοιμασία της Ισλανδικής Πρωτοβουλίας για τα Σύγχρονα Μέσα Ενημέρωσης. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα για την ελευθερία του Τύπου, το οποίο οδήγησε στην έκδοση κοινοβουλευτικού ψηφίσματος για την υποστήριξη των πληροφοριοδοτών και της ερευνητικής δημοσιογραφίας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν την έκδοση του Ασάνζ από το Ηνωμένο Βασίλειο, προκειμένου να τον δικάσουν για κατασκοπεία που σχετίζεται με τη δημοσιοποίηση διαβαθμισμένων εγγράφων που διέρρευσαν. Εάν καταδικαστεί, ενδέχεται να αντιμετωπίσει ποινή φυλάκισης έως και 175 ετών. Το κατηγορητήριο έχει προκαλέσει φόβους για τις ελευθερίες του Τύπου στις Ηνωμένες Πολιτείες και όχι μόνο και προκάλεσε έντονες δηλώσεις υποστήριξης του Ασάνζ από τη Διεθνή Αμνηστία, τους Δημοσιογράφους χωρίς σύνορα, τη συντακτική ομάδα της Washington Post και πολλούς άλλους.
Αμερικανοί αξιωματούχοι παρουσίασαν μια επικαιροποιημένη έκδοση του κατηγορητηρίου εναντίον του σε δικαστήριο του Λονδίνου το περασμένο καλοκαίρι. Η αλήθεια των πληροφοριών που περιέχονται σε αυτό διαψεύδεται πλέον ευθέως από τον κύριο μάρτυρα, στην κατάθεση του οποίου βασίζεται.
Καμία υπόδειξη από τον Assange
Τα δικαστικά έγγραφα αναφέρονται στον κ. Thordarson απλώς ως "Teenager" (αναφορά στη νεανική του εμφάνιση και όχι στην πραγματική του ηλικία, είναι 28 ετών) και στην Ισλανδία ως "NATO Country 1", αλλά δεν καταβάλλουν καμία πραγματική προσπάθεια να αποκρύψουν την ταυτότητα κανενός από τους δύο. Υποτίθεται ότι δείχνουν ότι ο Assange ανέθεσε στον Thordarson να διαπράξει εισβολές σε υπολογιστές ή χάκινγκ στην Ισλανδία.
Ο στόχος αυτής της προσθήκης στο κατηγορητήριο ήταν προφανώς να ενισχύσει και να υποστηρίξει την κατηγορία συνωμοσίας κατά του Ασάνζ σε σχέση με τις επαφές του με την Chelsea Manning. Αυτές πραγματοποιήθηκαν περίπου την ίδια περίοδο που διέμενε στην Ισλανδία και οι συντάκτες του κατηγορητηρίου θεώρησαν ότι θα μπορούσαν να ενισχύσουν την υπόθεσή τους ισχυριζόμενοι ότι εμπλέκεται και εκεί σε παράνομες δραστηριότητες. Η δραστηριότητα αυτή φέρεται να περιελάμβανε απόπειρες παραβίασης των υπολογιστών των μελών του κοινοβουλίου και καταγραφής των συνομιλιών τους.
Στην πραγματικότητα, ο Thordarson παραδέχεται τώρα στο Stundin ότι ο Assange δεν του ζήτησε ποτέ να χακάρει ή να αποκτήσει πρόσβαση σε τηλεφωνικές ηχογραφήσεις βουλευτών. Αυτό που ισχυρίζεται τώρα είναι ότι στην πραγματικότητα είχε λάβει κάποια αρχεία από ένα τρίτο πρόσωπο που έλεγε ότι είχε ηχογραφήσει βουλευτές και είχε προσφερθεί να τα μοιραστεί με τον Ασάνζ, χωρίς να έχει ιδέα τι πραγματικά περιείχαν. Ισχυρίζεται ότι δεν έλεγξε ποτέ το περιεχόμενο των αρχείων ή ακόμη και αν περιείχαν ηχογραφήσεις, όπως πρότεινε η τρίτη πηγή του. Παραδέχεται επίσης ότι ο ισχυρισμός, ότι ο Ασάνζ του έδωσε εντολή ή του ζήτησε να αποκτήσει πρόσβαση σε υπολογιστές προκειμένου να βρει τέτοιες ηχογραφήσεις, είναι ψευδής.
Παρ' όλα αυτά, η τακτική που εφάρμοσαν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι φαίνεται ότι ήταν επιτυχής, όπως προκύπτει από την απόφαση της δικαστή Vanessa Baraitser στις 4 Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους. Αν και αποφάσισε κατά της έκδοσης, το έκανε καθαρά για ανθρωπιστικούς λόγους που σχετίζονται με τις ανησυχίες για την υγεία του Ασάνζ, τον κίνδυνο αυτοκτονίας και τις συνθήκες που θα αντιμετώπιζε κατά τον εγκλεισμό του στις αμερικανικές φυλακές. Όσον αφορά στις συγκεκριμένες κατηγορίες που διατυπώνονται στο κατηγορητήριο, η Baraitser τάχθηκε υπέρ των επιχειρημάτων της αμερικανικής νομικής ομάδας, αναφέροντας μεταξύ άλλων τα συγκεκριμένα πειστήρια από την Ισλανδία, τα οποία πλέον αμφισβητούνται σοβαρά.
Υπάρχουν και άλλα παραπλανητικά στοιχεία στο κατηγορητήριο, τα οποία αποτυπώθηκαν αργότερα στην απόφαση της Baraitser, με βάση τα ψέματα που παραδέχτηκε τώρα ο Thordarson. Ένα από αυτά είναι η αναφορά σε έγγραφα ισλανδικής τράπεζας. Η απόφαση του δικαστηρίου αναφέρει: "Φέρεται ότι ο κ. Ασάνζ και ο Έφηβος απέτυχαν σε μια κοινή προσπάθεια αποκρυπτογράφησης ενός αρχείου που είχε κλαπεί από μια τράπεζα της "χώρας 1 του ΝΑΤΟ"".
Ο Thordarson παραδέχεται στο Stundin ότι πρόκειται για ένα πολύ γνωστό γεγονός, αυτό της διαρροής ενός κρυπτογραφημένου αρχείου από μια ισλανδική τράπεζα, το οποίο υποτίθεται ότι περιείχε πληροφορίες σχετικά με μη εξυπηρετούμενα δάνεια της ισλανδικής Landsbanki. Η τράπεζα πτώχευσε το φθινόπωρο του 2008, μαζί με όλα σχεδόν τα άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στην Ισλανδία, και βύθισε τη χώρα σε σοβαρή οικονομική κρίση. Το αρχείο κοινοποιήθηκε τότε, το καλοκαίρι του 2010, από πολλούς στο διαδίκτυο, οι οποίοι επιχείρησαν να το αποκρυπτογραφήσουν με σκοπό το δημόσιο συμφέρον, ώστε να αποκαλυφθεί τι προκάλεσε την οικονομική κρίση. Τίποτα δεν στηρίζει τον ισχυρισμό ότι το αρχείο αυτό είχε καν "κλαπεί", καθώς θεωρήθηκε ότι διακινήθηκε από πληροφοριοδότες από το εσωτερικό της χρεοκοπημένης τράπεζας.
Ακόμη πιο παραπλανητικές διατυπώσεις εμφανίζονται στην προαναφερθείσα απόφαση, όπου αναφέρεται: "...χρησιμοποίησε [ο Ασάνζ] τη μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση που του δόθηκε από μια πηγή, για να αποκτήσει πρόσβαση σε έναν κυβερνητικό ιστότοπο της χώρας-1 του ΝΑΤΟ που εξυπηρετούσε την παρακολούθηση αστυνομικών οχημάτων".
Αυτή η περιγραφή παραλείπει ένα σημαντικό στοιχείο, το οποίο ο Thordarson διευκρινίζει στη συνέντευξή του στο Stundin. Οι πληροφορίες πρόσβασης ήταν στην πραγματικότητα δικές του και δεν αποκτήθηκαν με κάποιο αθέμιτο μέσο. Στην πραγματικότητα, παραδέχεται τώρα ότι αυτή η πρόσβαση του είχε δοθεί κανονικά, λόγω της εργασίας του ως εθελοντή σε μια ομάδα έρευνας και διάσωσης. Λέει επίσης ότι ο Ασάνζ δεν ζήτησε ποτέ τέτοια πρόσβαση.
Αποκαλυπτικά αρχεία καταγραφής συνομιλιών
Ο Thordarson μίλησε για αρκετές ώρες με έναν δημοσιογράφο του Stundin, ο οποίος ετοίμαζε μια εμπεριστατωμένη ερευνητική έκθεση για τις δραστηριότητές του, η οποία περιλαμβάνει αρχεία καταγραφής συνομιλιών που δεν έχουν δημοσιευθεί ποτέ πριν καθώς και νέα έγγραφα.
Τα αρχεία καταγραφής συνομιλιών συγκεντρώθηκαν από τον ίδιο τον Thordarson και δίνουν μια ολοκληρωμένη εικόνα των επικοινωνιών του κατά τη διάρκεια της εθελοντικής του εργασίας για το Wikileaks το 2010 και το 2011. Περιλαμβάνουν τις συνομιλίες του με το προσωπικό του WikiLeaks, καθώς και μη εξουσιοδοτημένες επικοινωνίες με μέλη διεθνών ομάδων χάκερ, με τα οποία ήρθε σε επαφή μέσω του ρόλου του ως συντονιστή σε ένα ανοιχτό φόρουμ IRC WikiLeaks, το οποίο είναι μια μορφή ζωντανής διαδικτυακής συνομιλίας. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι το προσωπικό του WikiLeaks είχε γνώση των επαφών του Thordarson με τις προαναφερθείσες ομάδες χάκερ, μάλιστα τα αρχεία καταγραφής δείχνουν την ξεκάθαρη εξαπάτησή του.
Οι επικοινωνίες αυτές δείχνουν ένα μοτίβο όπου ο Thordarson υπερβάλλει συνεχώς για τη θέση του στο WikiLeaks, περιγράφοντας τον εαυτό του ως επικεφαλής του προσωπικού, επικεφαλής των επικοινωνιών, Νο 2 στην οργάνωση ή υπεύθυνο για τις προσλήψεις. Σε αυτές τις επικοινωνίες ο Thordarson ζητά συχνά από τους χάκερς είτε να αποκτήσουν πρόσβαση σε υλικό από ισλανδικούς φορείς είτε να επιτεθούν σε ισλανδικούς ιστότοπους με τις λεγόμενες επιθέσεις DDoS (Distributed Denial of Service). Αυτές σχεδιάζονται προκειμένου να θέσουν εκτός λειτουργίας τους ιστότοπους και να τους καταστήσουν μη προσβάσιμους, αλλά όχι για να προκαλέσουν μόνιμη βλάβη στο περιεχόμενο.
Το Stundin δεν μπορεί να βρει καμία απόδειξη ότι ο Thordarson έλαβε ποτέ εντολή να υποβάλει αυτά τα αιτήματα από οποιονδήποτε μέσα στο WikiLeaks. Ο ίδιος ο Thordarson δεν ισχυρίζεται καν κάτι τέτοιο, αν και το αιτιολογεί ως κάτι που γνώριζε ο Assange ή ότι εκείνος το είχε ερμηνεύσει ότι κάτι τέτοιο αναμενόταν από αυτόν. Το πώς έγινε αυτή η υποτιθέμενη μη λεκτική επικοινωνία δεν μπορεί να το εξηγήσει.
Επιπλέον, δεν εξήγησε ποτέ γιατί το WikiLeaks να ενδιαφέρεται να επιτεθεί σε οποιαδήποτε συμφέροντα στην Ισλανδία, ειδικά σε μια τόσο ευαίσθητη στιγμή, ενώ βρισκόταν εν μέσω δημοσίευσης ενός τεράστιου όγκου αμερικανικών διπλωματικών τηλεγραφημάτων στο πλαίσιο μιας διεθνούς συνεργασίας με τα μέσα ενημέρωσης. Ο Ασάνζ δεν φαίνεται να είχε παράπονα από τις ισλανδικές αρχές και στην πραγματικότητα συνεργαζόταν με μέλη του κοινοβουλίου για την επικαιροποίηση των νόμων της Ισλανδίας για την ελευθερία του Τύπου στον 21ο αιώνα.
Στο ραντάρ του FBI
Οι αθέμιτες πράξεις του Thordarson δεν περιορίζονταν μόνο σε τέτοιου είδους επικοινωνίες, καθώς παραδέχεται επίσης στο Stundin ότι δημιούργησε διαύλους επικοινωνίας με δημοσιογράφους και έβαλε διάφορα μέσα ενημέρωσης να πληρώνουν για πολυτελή ταξίδια του στο εξωτερικό, όπου εμφανιζόταν ψευδώς ως επίσημος εκπρόσωπος του WikiLeaks.
Παραδέχεται επίσης ότι έκλεψε έγγραφα από το προσωπικό του WikiLeaks αντιγράφοντας τους σκληρούς τους δίσκους. Μεταξύ αυτών ήταν και έγγραφα της Renata Avila, δικηγόρου που εργαζόταν για την οργάνωση και τον κ. Assange.
Ο Thordarson συνέχισε να εντείνει τις παράνομες δραστηριότητές του το καλοκαίρι του 2011, όταν άρχισε να επικοινωνεί με τον "Sabu", το διαδικτυακό ψευδώνυμο του Hector Xavier Monsegur, ενός χάκερ και μέλους της διαβόητης ομάδας χάκερ LulzSec. Σε αυτή την προσπάθεια όλα δείχνουν ότι ο Thordarson ενεργούσε μόνος του, χωρίς καμία εξουσιοδότηση, πόσο μάλλον προτροπή, από οποιονδήποτε εντός του WikiLeaks.
Αυτό που δεν γνώριζε τότε ο Thordarson ήταν ότι το FBI είχε συλλάβει τον Sabu στις αρχές Ιουνίου 2011 και τον απείλησε να γίνει πληροφοριοδότης και συνεργάτης του FBI. Έτσι, όταν ο Thordarson συνέχισε το προηγούμενο μοτίβο του να ζητά επιθέσεις εναντίον ισλανδικών συμφερόντων, το FBI το γνώριζε και βρήκε την ευκαιρία να εμπλέξει τον Julian Assange.
Αργότερα τον ίδιο μήνα πραγματοποιήθηκε επίθεση DDoS εναντίον ιστότοπων διαφόρων κυβερνητικών ιδρυμάτων.
Αυτή η επίθεση έγινε υπό το άγρυπνο βλέμμα του FBI, το οποίο πρέπει να ενέκρινε την επίθεση ή ακόμη και να την ξεκίνησε, καθώς ο Sabu ήταν τότε άνθρωπος τους. Ακολούθησε ένα επεισόδιο στο οποίο είναι προφανές ότι οι ισλανδικές αρχές ξεγελάστηκαν για να συνεργαστούν με ψεύτικα προσχήματα.
Ο Ögmundur Jónasson ήταν τότε υπουργός Εσωτερικών και πολιτικός επικεφαλής της αστυνομίας και της εισαγγελίας και λέει για τις δραστηριότητες των ΗΠΑ: "Προσπαθούσαν να χρησιμοποιήσουν πράγματα εδώ [στην Ισλανδία] και να χρησιμοποιήσουν ανθρώπους στη χώρα μας για να πλέξουν έναν ιστό, έναν ιστό αράχνης που θα έπιανε τον Julian Assange".
Ο Jónasson θυμάται ότι όταν το FBI επικοινώνησε για πρώτη φορά με τις ισλανδικές αρχές στις 20 Ιουνίου 2011, ήταν για να προειδοποιήσει την Ισλανδία για μια επικείμενη και σοβαρή απειλή εισβολής σε κυβερνητικούς υπολογιστές. Λίγες ημέρες αργότερα, πράκτορες του FBI πέταξαν στην Ισλανδία και προσφέρθηκαν επίσημα να συνδράμουν στην αποτροπή αυτού του σοβαρού κινδύνου. Η προσφορά έγινε δεκτή και στις 4 Ιουλίου εστάλη επίσημη δικαστική επιστολή στην Ισλανδία για να επισφραγιστεί η αμοιβαία συνδρομή. Ο Jónasson εικάζει ότι ήδη τότε οι ΗΠΑ έθεταν τις βάσεις για τον τελικό σκοπό τους, όχι για να βοηθήσουν την Ισλανδία αλλά για να παγιδεύσουν τον Julian Assange:
"Αυτό που αναρωτιέμαι από τότε είναι αν το πλέξιμο του ιστού είχε ήδη αρχίσει τότε με την αποδοχή της δικαστικής επιστολής για την εγκαθίδρυση της συνεργασίας που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ως πρόσχημα για μεταγενέστερες επισκέψεις", λέει ο Jónasson.
Ισλανδοί αστυνομικοί στάλθηκαν στις ΗΠΑ για να συγκεντρώσουν περαιτέρω στοιχεία για τον αποκαλούμενο άμεσο κίνδυνο και ο Jónasson λέει ότι δεν θυμάται να προέκυψε κάτι ουσιαστικό από εκείνη την επίσκεψη και ότι δεν έγιναν περαιτέρω επιθέσεις κατά ισλανδικών συμφερόντων.
Αλλά το FBI θα επέστρεφε.
Οι Ισλανδοί αξιωματούχοι εξαπατήθηκαν από τις ΗΠΑ
Προς τα τέλη Αυγούστου, ο Thordarson διώχθηκε από το προσωπικό του WikiLeaks που προσπαθούσε να εντοπίσει τα έσοδα από τις διαδικτυακές πωλήσεις εμπορευμάτων του WikiLeaks. Αποδείχθηκε ότι ο Thordarson είχε δώσει εντολή να σταλούν τα χρήματα στον ιδιωτικό του τραπεζικό λογαριασμό, πλαστογραφώντας ένα email στο όνομα του Julian Assange.
Ο Thordarson είδε μια διέξοδο και στις 23 Αυγούστου έστειλε ένα email στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ισλανδία προσφέροντας πληροφορίες σχετικά με μια ποινική έρευνα. Του απάντησαν με τηλεφώνημα και επιβεβαίωσαν ότι προσφερόταν να γίνει πληροφοριοδότης στην υπόθεση κατά του Τζούλιαν Ασάνζ.
Οι εισαγγελείς και το FBI ανταποκρίθηκαν γρήγορα και μέσα σε 48 ώρες προσγειώθηκε στο Ρέικιαβικ ιδιωτικό τζετ με περίπου οκτώ πράκτορες, οι οποίοι κανόνισαν ταχύτατα συναντήσεις με τον Thordarson και με άτομα από την ισλανδική εισαγγελία και τον αρχηγό της κρατικής αστυνομίας.
Στα μέσα της ημέρας, ο κ. Jónasson, τότε υπουργός Εσωτερικών, πληροφορήθηκε τη νέα αυτή επίσκεψη και ζήτησε επιβεβαίωση ότι επρόκειτο για την ίδια υπόθεση με εκείνη του καλοκαιριού. "Ρώτησα σε ποια δικαστική εντολή βασίστηκε αυτή η επίσκεψη και αν επρόκειτο ακριβώς για την ίδια υπόθεση", λέει ο Jónasson σε συνέντευξή του στο Stundin. "Στη συνέχεια διαπίστωσα ότι επρόκειτο για μια εντελώς διαφορετικής φύσης υπόθεση από αυτή που είχε συζητηθεί προηγουμένως". Λέει ότι έβαλε κάτω τα πράγματα και κατέληξε ότι προφανώς η πρόθεση ήταν να στηθεί παγίδα στην Ισλανδία για τον Ασάνζ και άλλα μέλη του προσωπικού του WikiLeaks.
Σύμφωνα με τον Jónasson, τέτοιες ενέργειες ήταν εκτός του πεδίου εφαρμογής της συμφωνίας και έτσι διέταξε να σταματήσει κάθε συνεργασία με τους πράκτορες και να ενημερωθούν ότι ενεργούσαν στην Ισλανδία χωρίς καμία εξουσιοδότηση. Μερικές ημέρες αργότερα, έμαθε ότι οι πράκτορες και οι εισαγγελείς δεν είχαν ακόμη εγκαταλείψει τη χώρα, οπότε το Υπουργείο Εξωτερικών επικοινώνησε με την πρεσβεία των ΗΠΑ με την απαίτηση να σταματήσουν το αστυνομικό έργο στην Ισλανδία και να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Το έκαναν, αλλά έφυγαν μαζί με τον νέο πληροφοριοδότη και "μάρτυρα-σταρ", τον Sigurdur Ingi Thordarson, ο οποίος πέταξε μαζί τους στη Δανία.
Δεν είναι χάκερ αλλά κοινωνιοπαθής
Ο Thordarson έχει το παρατσούκλι "Siggi ο χάκερ" στην Ισλανδία. Στην πραγματικότητα είναι το αντίθετο, καθώς αρκετές πηγές με τις οποίες μίλησε το Stundin υποστηρίζουν ότι οι ικανότητες του Thordarson στους υπολογιστές είναι υποτυπώδεις. Αυτό υποστηρίζεται από διάφορα αρχεία καταγραφής συνομιλιών και έγγραφα όπου ζητά βοήθεια από άλλους για να κάνει σχετικά απλές εργασίες στον υπολογιστή. Μια φορά μάλιστα ζήτησε τη βοήθεια ειδικού του FBI για να ανεβάσει ένα βίντεο από το δικό του τηλέφωνο.
Η συνάντηση στη Δανία ήταν η πρώτη από μερικές, κατά τις οποίες το FBI υιοθέτησε με ενθουσιασμό την ιδέα της συνεργασίας με τον Thordarson. Λέει ότι ήθελαν να μάθουν τα πάντα για το WikiLeaks, συμπεριλαμβανομένης της φυσικής ασφάλειας του προσωπικού. Πήραν υλικό που είχε συγκεντρώσει, μεταξύ των οποίων και δεδομένα που είχε κλέψει από υπαλλήλους του WikiLeaks, και μάλιστα σχεδίαζαν να τον στείλουν στην Αγγλία με κοριό. Ο Thordarson ισχυρίστηκε σε συνεντεύξεις ότι είχε αρνηθεί το συγκεκριμένο αίτημα. Πιθανότατα επειδή δεν ήταν πλέον ευπρόσδεκτος, καθώς γνώριζε ότι οι άνθρωποι του WikiLeaks είχαν ανακαλύψει ή επρόκειτο να διαπιστώσουν με βεβαιότητα ότι είχε υπεξαιρέσει χρήματα από την οργάνωση.
Μετά από μήνες συνεργασίας, το FBI φαίνεται να χάνει το ενδιαφέρον του. Την ίδια περίπου εποχή συσσωρεύονταν κατηγορίες εναντίον του Thordarson από τις ισλανδικές αρχές για σωρεία περιπτώσεων απάτης, πλαστογραφιών και κλοπών, από τη μία πλευρά, και για σεξουαλικές παραβάσεις σε βάρος ανήλικων αγοριών, τα οποία είχε εξαπατήσει ή εξαναγκάσει σε σεξουαλικές πράξεις, από την άλλη.
Μετά από μακρές έρευνες, ο Thordarson καταδικάστηκε το 2013 και το 2014 και έλαβε σχετικά επιεικείς ποινές, καθώς ο δικαστής έλαβε υπόψη του ότι άλλαξε την απολογία του στο δικαστήριο και δήλωσε ένοχος σε όλες τις κατηγορίες.
Σύμφωνα με την ψυχιατρική αξιολόγηση που υποβλήθηκε στο δικαστήριο, ο Thordarson διαγνώστηκε ως κοινωνιοπαθής, ανίκανος για μεταμέλεια, αλλά εξακολουθούσε να είναι ποινικά υπεύθυνος για τις πράξεις του. Εκτιμήθηκε ότι ήταν σε θέση να κατανοήσει τη βασική διαφορά μεταξύ σωστού και λάθους, απλώς δεν φαινόταν να τον ενδιαφέρει.
Η φυλάκιση δεν φαίνεται να είχε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα να σταματήσει τον Thordarson από τη συνέχιση της εγκληματικής του ζωής. Στην πραγματικότητα αυτή απογειώθηκε και διευρύνθηκε σε έκταση και πεδίο εφαρμογής το 2019, όταν το υπουργείο Δικαιοσύνης επί Τραμπ αποφάσισε να τον επανεξετάσει, δίνοντάς του επίσημα το καθεστώς μάρτυρα στην ποινική δίωξη κατά του Τζούλιαν Ασάνζ και παρέχοντάς του σε αντάλλαγμα ασυλία από οποιαδήποτε ποινική δίωξη.
Το πρόβλημα των New York Times
Τον μήνα μετά τη σύλληψη του Ασάνζ στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο στις 11 Απριλίου 2019, έφτασε στο υπουργείο Δικαιοσύνης της Ισλανδίας μια νέα δικαστική εντολή. Αυτή τη φορά το αίτημα ήταν να ληφθεί επίσημη κατάθεση από τον Thordarson στην Ισλανδία, παρουσία του δικηγόρου του. Το Υπουργείο είχε τότε νέο πολιτικό επικεφαλής, ο οποίος δεν γνώριζε και πολύ καλά το προηγούμενο ιστορικό της υπόθεσης.
Παρότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης είχε ξοδέψει εξαιρετικά πολλούς πόρους προσπαθώντας να δημιουργήσει μια υπόθεση εναντίον του Julian Assange κατά τη διάρκεια της προεδρίας Ομπάμα, είχε αποφασίσει να μην απαγγείλει κατηγορίες εναντίον του. Η κύρια ανησυχία ήταν αυτό που ονομάστηκε "Το πρόβλημα των New York Times", δηλαδή ότι ήταν τόσο δύσκολο να γίνει διάκριση ανάμεσα στις δημοσιεύσεις των WikiLeaks και τα δημοσιεύματα του ίδιου υλικού από τους NYT, ώστε η καταδίωξη του ενός μέρους θα δημιουργούσε σοβαρούς προβληματισμούς σχετικά με την Πρώτη Τροποποίηση [σ.τ.μ. την Πρώτη Τροποποίηση του Συντάγματος των ΗΠΑ που αφορά στην ελευθερία της πληροφόρησης].
Ο διορισμένος από τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ γενικός εισαγγελέας William Barr δεν συμμερίστηκε αυτές τις ανησυχίες, ούτε και ο διορισμένος από τον Τραμπ αναπληρωτής του, Kellen S. Dwyer. Ο Μπαρ, ο οποίος δέχτηκε σφοδρή κριτική για την πολιτικοποίηση του υπουργείου Δικαιοσύνης για λογαριασμό του προέδρου, έβαλε και πάλι το νερό στο αυλάκι στην υπόθεση Ασάνζ. Το επιχείρημά τους ήταν ότι αν μπορούσαν να αποδείξουν ότι ήταν εγκληματίας και όχι δημοσιογράφος, οι κατηγορίες θα έμεναν ακλόνητες, και σε αυτό ακριβώς το σημείο η κατάθεση του Thordarson θα ήταν το σημείο-κλειδί.
Τον Μάιο του 2019 προσφέρθηκε στον Thordarson μια συμφωνία ασυλίας, υπογεγραμμένη από τον Dwyer, η οποία του παρείχε ασυλία από κάθε δίωξη με βάση τις πληροφορίες για παρανομίες που είχαν σε βάρος του. Η συμφωνία, την οποία είδε γραπτώς το Stundin, εγγυάται επίσης ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης δεν θα μοιραζόταν αυτές τις πληροφορίες με άλλες εισαγγελικές αρχές ή υπηρεσίες επιβολής του νόμου. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν και οι ισλανδικές, που σημαίνει ότι οι Αμερικανοί δεν θα μοιράζονταν πληροφορίες ούτε για εγκλήματα που μπορεί να έχει διαπράξει και απειλούσαν τα συμφέροντα ασφαλείας της Ισλανδίας - και οι Αμερικανοί προφανώς είχαν πολλές από αυτές, αλλά όλα αυτά τα χρόνια δεν τις μοιράστηκαν με τους Ισλανδούς ομολόγους τους.
Σε κάθε περίπτωση, ο Ασάνζ δεν ήταν ποτέ ύποπτος για οποιαδήποτε αδικοπραξία στην Ισλανδία. Το Stundin είδε επιβεβαίωση για αυτό από την περιφερειακή εισαγγελία της Ισλανδίας, τη μητροπολιτική αστυνομία του Ρέικιαβικ. Ο Ασάνζ δεν έχει καμία καταχώρηση στη βάση δεδομένων LÖKE για καμία αστυνομική δραστηριότητα σχετιζόμενη με άτομο που συλλέχθηκε από τον αρχηγό της ισλανδικής κρατικής αστυνομίας από το 2009-2021.
Ο δικηγόρος του Ασάνζ ρώτησε επίσης στο ισλανδικό υπουργείο Εξωτερικών αν τα σημεία του επικαιροποιημένου κατηγορητηρίου του, όπου η Ισλανδία αναφέρεται ως χώρα 1 του ΝΑΤΟ, σήμαιναν ότι η υπόθεσή του είχε οποιαδήποτε σχέση με την ισλανδική ένταξη στο ΝΑΤΟ, τη διμερή αμυντική συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Ισλανδίας ή οποιαδήποτε συμφέροντα εθνικής ασφάλειας. Όλες αυτές οι συνδέσεις απορρίφθηκαν στην απάντηση του αμυντικού ακόλουθου του υπουργείου.
Ασυλία και ένα νέο ποινικό μητρώο
Σύμφωνα με πληροφορίες που εξασφάλισε το Stundin, η συμφωνία ασυλίας μεταξύ του Υπουργείου Δικαιοσύνης και του Thordarson παρουσιάστηκε στο αρχηγείο της αστυνομίας του Ρέικιαβικ, όπου ο μόνος ρόλος του Ισλανδού αστυνομικού ήταν να επιβεβαιώσει την ταυτότητα του Thordarson πριν τον αφήσει μόνο του με τον δικηγόρο του στο πίσω δωμάτιο, όπου συναντήθηκε με την αμερικανική αντιπροσωπεία.
Είναι σαν η προσφορά ασυλίας, που αργότερα εξασφαλίστηκε και σφραγίστηκε σε μια συνάντηση στην Ουάσινγκτον, να ενθάρρυνε τον Thordarson να κάνει πιο τολμηρά βήματα στο έγκλημα. Άρχισε να εξαπατά ιδιώτες και εταιρείες σε μεγαλύτερη κλίμακα από ποτέ- συνήθως είτε αποκτώντας είτε δημιουργώντας νομικά πρόσωπα, τα οποία στη συνέχεια χρησιμοποιούσε για να δανείζεται εμπορεύματα, να νοικιάζει πολυτελή αυτοκίνητα, ακόμη και να παραγγέλνει μεγάλες ποσότητες αγαθών από χονδρέμπορους χωρίς καμία πρόθεση να πληρώσει για αυτά τα αγαθά και τις υπηρεσίες.
Ο Thordarson πλαστογράφησε επίσης το όνομα του δικηγόρου του σε σημειώματα προς το μητρώο του Company House, ισχυριζόμενος ψευδώς ότι είχε αυξήσει τα ίδια κεφάλαια δύο εταιρειών σε πάνω από 800 χιλιάδες δολάρια ΗΠΑ. Ο στόχος ήταν να χρησιμοποιήσει αυτές τις εταιρείες που είχαν σταθερή οικονομική θέση στα χαρτιά σε μια επιχείρηση ακινήτων.
Ο δικηγόρος κατήγγειλε την πλαστογραφία στην αστυνομία, όπου συσσωρεύονται πλέον και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, μαζί με πολλές άλλες αναφορές για κλοπές και απάτες.
Όταν ένας δημοσιογράφος του Stundin τον έφερε αντιμέτωπο με τις αποδείξεις όλων αυτών των εγκλημάτων, απλά παραδέχτηκε τα πάντα και τα εξήγησε ως συνήθη επιχειρηματική πρακτική. Δεν του έχουν απαγγελθεί ακόμη κατηγορίες και εξακολουθεί να ασκεί αυτήν την "επιχείρηση". Η τοπική εφημερίδα DV ανέφερε την περασμένη εβδομάδα ότι ο Thordarson είχε επιχειρήσει να παραγγείλει εμπορεύματα με πίστωση χρησιμοποιώντας μια νέα εταιρική επωνυμία, Icelandic Vermin Control. Παρά τη χρήση ψεύτικου ονόματος και μάσκας προσώπου COVID, αναγνωρίστηκε και η συναλλαγή σταμάτησε. Τελευταία φορά εθεάθη να απομακρύνεται με ταχύτητα με ένα λευκό Tesla, σύμφωνα με την DV.
Πηγή: stundin.is
Μετάφραση: Μαντάτα
https://thesecretrealtruth.blogspot.com/2021/07/blog-post_884.html?m=0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου