Οι βίαιες αλλαγές καθεστώτων δεν ήταν ποτέ αναίμακτες. Δεν θα είναι και τώρα
H Eυρώπη είναι οι λαοί της. Η Ευρώπη είναι το σπίτι μας. Είναι το σπίτι των λαών της Ευρώπης. Οσο αφορά τους ηγέτες αυτοί είναι ενοικιαστές των προεδρικών και πρωθυπουργικών Μεγάρων. Είναι εξίσου αναλώσιμοι με τους πολίτες. Δείτε για παράδειγμα τον ξεπεσμό του Παλατιού του Μπάκιγχαμ και τους σκελετούς που κρύβει στα έγκατά του και οι οποίοι αποκαλύπτονται με την φυγή της Mέγκαν και του Χάρυ.
By Μoses
Δεν μπορούν να υπάρχουν στο κόσμο κλειδοκράτορες. Οι βίαιες αλλαγές καθεστώτων δεν ήταν ποτέ αναίμακτες. Δεν θα είναι και τώρα. Ζούμε μία περίοδο υψηλού ρίσκου εξαιτίας της επιλογής της πανδημίας ως εργαλείου πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών και πληθυσμιακών αλλαγών. Η απειλή είναι προφανής και δεν είναι άλλη από το Ισλάμ. Η επίθεση στους λαούς της Δύσης αφήνει τον δυτικό κόσμο ανοχύρωτο απέναντι στο Ισλάμ. Μία μικρογραφία ολέθρου πήρε ο πρόεδρος των ΗΠΑ στη πρωτεύουσα του Αφγανιστάν. Σήμερα περισσότερο από ποτέ η Δύση είναι εκτεθειμένη στις ορδές του Ισλάμ και ειλικρινά δεν βλέπω τον λόγο για τον οποίο οι Ισλαμιστές θα μπορούσαν να χαριστούν στον οποιονδήποτε. Ειδικά οι Ισλαμιστές.
Το όραμα του ISIS είναι η κατάκτηση της Ιερουσαλήμ και στη συνέχεια της Γενεύης.
Πόσο απέχουν από την πραγμάτωσή του οι Ισλαμιστές; Αυτό εξαρτάται από την Ευρώπη και από όσους πιστεύουν ότι ακόμη και η απόλυτη προσομοίωση θα μπορούσε να προβλέψει επακριβώς τις εξελίξεις και τις συνέπειες δεδομένου ότι μία μάχη μπορεί να χαθεί από το καρφί στο πέταλο του αλόγου.
1949-1959
Μια ειρηνική Ευρώπη: η αρχή της συνεργασίας
Η Ευρωπαϊκή Ένωση συστάθηκε με σκοπό να πάψουν οι συχνές και αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ γειτόνων, οι οποίες κορυφώθηκαν κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Από το 1950, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα αρχίζει να ενώνει οικονομικά και πολιτικά τις ευρωπαϊκές χώρες, με στόχο την εξασφάλιση διαρκούς ειρήνης. Τα έξι ιδρυτικά κράτη μέλη είναι το Βέλγιο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο και οι Κάτω Χώρες. Τη δεκαετία του 1950 κυριαρχεί ο ψυχρός πόλεμος μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Οι διαδηλώσεις που γίνονται στην Ουγγαρία κατά του κομμουνιστικού καθεστώτος καταστέλλονται από τα σοβιετικά τανκς το 1956. Το 1957, με τη Συνθήκη της Ρώμης ιδρύεται η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) ή «Κοινή Αγορά».
1960-1969
Μια περίοδος οικονομικής ανάπτυξης
Η δεκαετία του 1960 είναι μια καλή περίοδος για την οικονομία. Σ’ αυτό συμβάλλει το ότι οι χώρες της ΕΕ παύουν να επιβάλλουν δασμούς στις μεταξύ τους εμπορικές συναλλαγές. Επίσης συμφωνούν να ελέγχουν από κοινού την παραγωγή τροφίμων, έτσι ώστε να υπάρχουν αρκετά τρόφιμα για όλους – σύντομα μάλιστα δημιουργείται πλεόνασμα αγροτικών προϊόντων. Ο Μάιος του 1968 γίνεται γνωστός για την εξέγερση των φοιτητών στο Παρίσι, και πολλές αλλαγές στην κοινωνία και στη συμπεριφορά των ανθρώπων συνδέονται με τη λεγόμενη «γενιά του ’68».
1970-1979
Μια κοινότητα σε συνεχή εξέλιξη – Η πρώτη διεύρυνση
Η Δανία, η Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο προσχώρησαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση την 1η Ιανουαρίου 1973, αυξάνοντας τον αριθμό των κρατών μελών σε εννέα. Ο σύντομος, αλλά βάναυσος, αραβοϊσραηλινός πόλεμος τον Οκτώβριο του 1973 οδηγεί σε ενεργειακή κρίση και οικονομικά προβλήματα στην Ευρώπη. Τα τελευταία δεξιά δικτατορικά καθεστώτα στην Ευρώπη εξαλείφονται με την ανατροπή του Σαλαζάρ στην Πορτογαλία το 1974 και τον θάνατο του στρατηγού Φράνκο στην Ισπανία το 1975. Η περιφερειακή πολιτική της ΕΕ αρχίζει να μεταφέρει τεράστια ποσά για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και υποδομών στις φτωχότερες περιφέρειες. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αυξάνει την επιρροή του στις υποθέσεις της ΕΕ και το 1979 όλοι οι πολίτες μπορούν, για πρώτη φορά, να εκλέξουν άμεσα τους εκπροσώπους τους. Τη δεκαετία του 1970 εντείνεται η καταπολέμηση της ρύπανσης. Η ΕΕ θεσπίζει κανόνες για την προστασία του περιβάλλοντος, εισάγοντας για πρώτη φορά την έννοια «ο ρυπαίνων πληρώνει».
Η Ευρώπη αλλάζει πρόσωπο – Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου
Η πολωνική συνδικαλιστική οργάνωση Solidarność (Αλληλεγγύη) και ο ηγέτης της Λεχ Βαλέσα γίνονται πασίγνωστα ονόματα σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο μετά τις απεργίες που διοργάνωσαν στα ναυπηγεία του Γκντανσκ το καλοκαίρι του 1980. Το 1981, η Ελλάδα γίνεται το 10ο μέλος της ΕΕ, ενώ η Ισπανία και η Πορτογαλία ακολουθούν πέντε χρόνια αργότερα. Το 1986 υπογράφεται η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη. Πρόκειται για μια Συνθήκη που παρέχει τη βάση για ένα τεράστιο εξαετές πρόγραμμα με στόχο την επίλυση των προβλημάτων που έχουν σχέση με την ελεύθερη ροή του εμπορίου διαμέσου των συνόρων της ΕΕ και δημιουργεί την «ενιαία αγορά». Στις 9 Νοεμβρίου 1989 σημειώνεται μια σημαντική πολιτική ανατροπή καθώς «πέφτει» το Τείχος του Βερολίνου και ανοίγουν τα σύνορα μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας για πρώτη φορά τα τελευταία 28 χρόνια. Αυτό οδηγεί στην επανένωση της Γερμανίας, καθώς η Ανατολική και η Δυτική Γερμανία γίνονται ένα κράτος τον Οκτώβριο του 1990.
Μια Ευρώπη χωρίς σύνορα
Με την κατάρρευση του κομμουνισμού στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, οι Ευρωπαίοι αναπτύσσουν στενότερες σχέσεις γειτνίασης. Το 1993 η ενιαία αγορά ολοκληρώνεται με τις «τέσσερις ελευθερίες», δηλαδή την ελεύθερη κυκλοφορία εμπορευμάτων, υπηρεσιών, προσώπων και κεφαλαίων. Τη δεκαετία του 1990 υπογράφονται επίσης δύο Συνθήκες: η Συνθήκη του Μάαστριχτ για την Ευρωπαϊκή Ένωση, το 1993, και η Συνθήκη του Άμστερνταμ, το 1999. Οι Ευρωπαίοι ενδιαφέρονται για την προστασία του περιβάλλοντος, καθώς και για τη θέσπιση κοινών μέτρων σχετικά με την ασφάλεια και την άμυνα. Το 1995 η ΕΕ υποδέχεται τρία ακόμη νέα μέλη: την Αυστρία, τη Φινλανδία και τη Σουηδία. Ένα μικρό χωριό του Λουξεμβούργου δίνει το όνομά του στις συμφωνίες του Σένγκεν, οι οποίες επιτρέπουν σταδιακά στους πολίτες να ταξιδεύουν χωρίς έλεγχο διαβατηρίων στα σύνορα. Εκατομμύρια νέοι σπουδάζουν σε άλλες χώρες με τη στήριξη της ΕΕ. Η επικοινωνία γίνεται ευκολότερη, καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να χρησιμοποιούν τα κινητά τηλέφωνα και το διαδίκτυο.
Περαιτέρω επέκταση
Το ευρώ είναι πλέον το νέο νόμισμα για πολλούς Ευρωπαίους. Αυτή τη δεκαετία ολοένα και περισσότερα κράτη υιοθετούν το ευρώ. Η 11η Σεπτεμβρίου 2001 ταυτίζεται με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»: αεροσκάφη στα οποία έχει γίνει αεροπειρατεία προσκρούουν σε κτίρια της Νέας Υόρκης και της Ουάσιγκτον. Οι χώρες της ΕΕ αρχίζουν να συνεργάζονται στενότερα για την καταπολέμηση του εγκλήματος. Οι πολιτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης εξαλείφονται τελικά με την προσχώρηση 10 νέων χωρών στην ΕΕ. Ακολουθούν, το 2007, η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Τον Σεπτέμβριο του 2008 η παγκόσμια οικονομία πλήττεται από χρηματοπιστωτική κρίση. Η Συνθήκη της Λισαβόνας κυρώνεται από όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ και τίθεται σε ισχύ το 2009. Παρέχει στην ΕΕ σύγχρονα θεσμικά όργανα και πιο αποτελεσματικές μεθόδους εργασίας.
Μια δεκαετία προκλήσεων
Η παγκόσμια οικονομική κρίση πλήττει σκληρά την Ευρώπη. Η ΕΕ βοηθά ορισμένες χώρες να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες και θεσπίζει μια «τραπεζική ένωση» με σκοπό ένα ασφαλέστερο και πιο αξιόπιστο τραπεζικό τομέα. Τον Δεκέμβριο του 2012 απονέμεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση το Νόμπελ Ειρήνης. Η Κροατία γίνεται το 28ο μέλος της ΕΕ το 2013. Η κλιματική αλλαγή παραμένει στην κορυφή της ημερήσιας διάταξης και οι ηγέτες συμφωνούν στη μείωση των επιβλαβών εκπομπών. Το 2014 διεξάγονται οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και εκλέγονται περισσότεροι ευρωσκεπτικιστές. Αποφασίζεται μια νέα πολιτική ασφαλείας μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία. Οι ταραχές και οι πόλεμοι σε διάφορες χώρες οδηγούν πολλούς ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να αναζητήσουν καταφύγιο στην Ευρώπη. Η ΕΕ βρίσκεται αντιμέτωπη με την πρόκληση να αναλάβει αυτά τα άτομα, διασφαλίζοντας παράλληλα την ευημερία τους και σεβόμενη τα ανθρώπινα δικαιώματά τους.
Η πανδημία COVID-19 και η πορεία προς την ανάκαμψη
Η πανδημία COVID-19 προκαλεί σοβαρότατη κατάσταση έκτακτης ανάγκης στον τομέα της δημόσιας υγείας και πρωτοφανή οικονομική επιβράδυνση. Η ΕΕ και τα κράτη μέλη της συνεργάζονται για την υποστήριξη των συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης, την ανάσχεση της διασποράς του ιού και την εξασφάλιση εμβολίων για τους ανθρώπους στην ΕΕ και πέραν αυτής. Για να στηρίξουν την ανάκαμψη, οι ηγέτες συμφωνούν για τη μεγαλύτερη δέσμη κινήτρων που χρηματοδοτήθηκε ποτέ από τον προϋπολογισμό της ΕΕ: έμφαση δίνεται στην πράσινη και ψηφιακή ανάκαμψη, καθώς η ΕΕ εργάζεται για την επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας έως το 2050. Το Ηνωμένο Βασίλειο αποχωρεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση μετά από 47 χρόνια που ήταν μέλος, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις του με την ΕΕ.
Ο ΠΟΥ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΟΣΟ ΚΑΙ Η ΜΑΝΤΑΜ ΔΙΑ ΤΗ ΠΑΡΘΕΝΙΑ ΤΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ
Μια αύξηση στα ποσοστά μετάδοσης του νέου κορονοϊού τις τελευταίες δύο εβδομάδες στην Ευρώπη σε συνδυασμό με τα χαμηλά επίπεδα εμβολιασμού σε ορισμένες χώρες είναι “βαθειά ανησυχητική”, δήλωσε ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) στην Ευρώπη Χανς Κλούγκε σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε σήμερα.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κρίνει “αξιόπιστη” πρόβλεψη για 236.000 επιπλέον θανάτους από την COVID-19 στην Ευρώπη ως την 1η Δεκεμβρίου, σημείωσε ο ίδιος, εκφράζοντας ανησυχία για την πρόσφατη “στασιμότητα” του ρυθμού εμβολιασμού στην ήπειρο.
“Την περασμένη εβδομάδα, ο αριθμός των νεκρών στην περιοχή αυξήθηκε κατά 11%, με μια αξιόπιστη πρόβλεψη να αναμένει 236.000 θανάτους στην Ευρώπη ως την 1η Δεκεμβρίου”, οι οποίοι θα προστεθούν στο 1,3 εκατομμύριο θανάτους που έχουν ήδη προκληθεί από την πανδημία στην γηραιά ήπειρο, σημείωσε στη συνέντευξη που παραχώρησε ο περιφερειακός διευθυντής Ευρώπης του ΠΟΥ.
Από τα 53 κράτη μέλη της περιοχής, τα 33 κατέγραψαν μια αύξηση άνω του 10% στην εμφάνιση κρουσμάτων σε δύο εβδομάδες, υπογράμμισε, την ώρα που ο ρυθμός εμβολιασμού επιβραδύνθηκε.
“Τις έξι τελευταίες εβδομάδες, μειώθηκε κατά 14% λόγω έλλειψης πρόσβασης σε εμβόλια σε ορισμένες χώρες και έλλειψης αποδοχής των εμβολίων σε άλλες”, υπογράμμισε ο Κλούγκε, ζητώντας να αυξηθεί η ικανότητα παραγωγής και να ξεπεραστούν οι εθνικιστικοί πειρασμοί, μοιράζοντας τις δόσεις.
Αν και τα τρία τέταρτα των εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης στο σύνολο της Ευρώπης έχουν εμβολιαστεί, σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες η αναλογία αυτή είναι μόνον ένας στους δέκα, σύμφωνα με τον ΠΟΥ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του οργανισμού, σε οκτώ μήνες, σχεδόν 850 εκατομμύρια δόσεις χορηγήθηκαν στην περιοχή, η οποία εκτείνεται ως την κεντρική Ασία, επιτρέποντας σε σχεδόν τον μισό πληθυσμό να έχει εμβολιαστεί πλήρως.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το 58,7% των κατοίκων, ήτοι 262,3 εκατομμύρια άνθρωποι, έχουν εμβολιαστεί πλήρως, σύμφωνα με σημερινή καταμέτρηση του AFP.
Ο Κλούγκε σημείωσε παράλληλα ότι “δεν είναι πολυτέλεια” μια τρίτη ενισχυτική δόση των εμβολίων κατά της COVID-19, αλλά ένας τρόπος να παραμείνουν ασφαλείς οι πιο ευάλωτοι.
Ο παγκόσμιος οργανισμός είχε ανακοινώσει αυτόν τον μήνα ότι τα στοιχεία δεν δείχνουν να υπάρχει ανάγκη για ενισχυτικές δόσεις, ενώ η συμπληρωματική κάλυψη ανθρώπων που είναι ήδη πλήρως εμβολιασμένοι θα διεύρυνε περαιτέρω ένα κενό διαθεσιμότητας εμβολίων μεταξύ των πλούσιων και των χαμηλότερου εισοδήματος χωρών.
“Μια τρίτη δόση εμβολίου δεν είναι μια πολυτελής ενίσχυση (η οποία) αφαιρείται από κάποιον που περιμένει ακόμη για μια πρώτη δόση. Είναι βασικά ένας τρόπος να κρατήσουμε ασφαλείς τους πιο ευάλωτους”, σημείωσε ο Κλούγκε στη συνέντευξη Τύπου.
“Θα πρέπει να είμαστε λιγάκι προσεκτικοί με την ενισχυτική δόση, επειδή δεν υπάρχουν ακόμη αρκετά στοιχεία”, πρόσθεσε.
“Ωστόσο ολοένα και περισσότερες μελέτες δείχνουν ότι μια τρίτη δόση διατηρεί ασφαλείς τους ευάλωτους ανθρώπους και αυτό γίνεται από ολοένα και περισσότερες χώρες στην περιοχή μας”, σημείωσε.
Ο Κλούγκε κάλεσε εξάλλου τις ευρωπαϊκές χώρες που έχουν πλεονάζοντα εμβόλια να τα μοιραστούν με άλλες χώρες, ιδιαίτερα αυτές στην ανατολική Ευρώπη και την Αφρική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου