Βασίλειος Τσαβαλιάρης,ὁ πρῶτος πεσών τοῦ Ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου

Ήταν λίγα λεπτά μετά τις 5:00 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940. Οι ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις διατάχθηκαν να εξαπολύσουν την πρώτη τους επίθεση στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο, στα ελληνοαλβανικά σύνορα, στην οροσειρά της Πίνδου .

Ο Βασίλειος Τσιαβαλιάρης, ένας 28χρονος Έλληνας στρατιώτης, στέκεται μέσα στο 21ο φυλάκιο στο ύψος Γκολιό, δίπλα στο χωριό Πυρσόγιαννη.

.....

Οι Ιταλοί επιτίθενται. Πρώτος στόχος τους το φυλάκιο που φυλάει ο Τσιαβαλιάρης.

Στον απόηχο της εισόδου της Ελλάδας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο , ο στρατιώτης Τσιαβαλιάρης γίνεται το πρώτο θύμα της αδικαιολόγητης επιθετικότητας του Άξονα.

Η ιταλική επίθεση ξεκίνησε μετά τις πέντε τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου στα βουνά της Ηπείρου, της Πίνδου και του Καλπακίου, που αποτελούν το φυσικό σύνορο μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας.

φωτό

Η γενναιότητα και η αφοσίωση του υπεράριθμου Ελληνικού Στρατού στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο ήταν τέτοια που μέσα σε τρεις εβδομάδες, η Ελλάδα απώθησε τις δυνάμεις εισβολής, προς μεγάλη έκπληξη του Μουσολίνι και των Ιταλών στρατηγών. Τότε ο Ελληνικός Στρατός ξεκίνησε μια αντεπίθεση, οδηγώντας τους Ιταλούς βαθιά στην Ιταλοκρατούμενη Αλβανία.

Ο Τσιαβαλιάρης ήταν πατέρας τριών παιδιών, τουΝίκου, Γιώργου και της Αλεξάνδρας. Σύμφωνα με τον Γιώργο Παπαβασιλείου, σχολικό σύμβουλο στην περιοχή των Τρικάλων, όπου γεννήθηκε ο Τσιαβαλιάρης, τα τελευταία λόγια του στρατιώτη πριν πεθάνει ήταν: «Παιδιά μου! Τα παιδιά μου θα χαθούν…»

Ο Χρήστος Αποστόλου Γιαννιού ήταν ο δεύτερος στρατιώτης που φύλαγε το 21ο φυλάκιο. Σύμφωνα με τα λόγια του, ο Τσιαβαλιάρης χτυπήθηκε από ιταλικούς όλμους. Όταν πέθανε, ο Γιαννιού πήρε το σώμα του, το έφερε στον ιερέα της μονάδας και του ζήτησε να κάνει τις τελευταίες προσευχές πάνω του.

«Ήμουν ο πρώτος που έκλαψα τον Τσιαβαλιάρη» θυμήθηκε ο Γιαννιού.

Ο Τσιαβαλιάρης ήταν το τέταρτο από τα πέντε παιδιά του Γιάννη και της Αγόρως. Γεννήθηκε το 1912 στο χωριό Πιαλεία, δίπλα στην πόλη των Τρικάλων.

Μεγαλωμένος να αγαπά τη χώρα του, ήταν πρότυπο για το χωριό του, διακρίθηκε για την υπομονή του, την προθυμία του να εργαστεί σκληρά και τον καλόκαρδο τρόπο.

Το 2000, το Πανεπιστήμιο Αθηνών κατασκεύασε ένα άγαλμα προς τιμήν του στο κέντρο του χωριού του, για να τιμήσει τη συμβολή του στον αγώνα της Ελλάδας για ελευθερία κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου.

( Ἀπό ἐδῶ)

Ἡ Πελασγική

http://sxolianews.blogspot.com/