Anadolu: Ἡ Τουρκία ἀποκάλυψε ἐπίσημα τά σύνορά της στήν Ἀνατολική Μεσόγειο σέ σχέση μέ τή Λιβύη

 «Το μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης είναι μια από τις μεγαλύτερες διπλωματικές επιθέσεις στην ιστορία της Τουρκίας», ανέφερε εκτενές ρεπορτάζ του τουρκικού πρακτορείου ειδήσεων Anadolu, σχολιάζοντας προκλητικά ότι η Άγκυρα «αποκάλυψε επίσημα τα σύνορά της στην Ανατολική Μεσόγειο». Παρερμηνεύοντας τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας , το Anadolu υπερασπίζεται την υπογραφή της παράνομης συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης το 2019, υποστηρίζοντας ότι είναι μια τουρκική απάντηση στις «μονομερείς ενέργειες» Ελλάδας και Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο.

«Η υπογραφή της δεύτερης συμφωνίας της Τουρκίας με τη Λιβύη, μετά τη συμφωνία με [την κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο] για την οριοθέτηση της δικαιοδοσίας των θαλάσσιων περιοχών, θεωρείται σημαντικό επίτευγμα όσον αφορά τις πολιτικές της στην Ανατολική Μεσόγειο και μεγάλη νίκη για την Τουρκία. διπλωματία», έγραφε το άρθρο.

«Από την άλλη πλευρά, η συμφωνία είναι μια ισχυρή απάντηση στα μονομερή βήματα που έλαβε η Κυπριακή Δημοκρατία για τον περιορισμό της θαλάσσιας δικαιοδοσίας από το 2003, ενεργώντας ως ο μοναδικός ιδιοκτήτης του νησιού και αντίθετη με την αρχή της δικαιοσύνης.

«Η Τουρκία, η οποία είναι υπέρ μιας δίκαιης κατανομής σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, επαναλαμβάνει την έκκλησή της για μια διεθνή διάσκεψη με τη συμμετοχή όλων των παραγόντων στην Ανατολική Μεσόγειο με κάθε ευκαιρία».

Το Anadolu συνεχίζει να προπαγανδίζει τις τουρκικές θέσεις, υποστηρίζοντας ότι συνάδουν πλήρως με το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, ερμηνεύοντάς το σύμφωνα με τις πρακτικές της Άγκυρας στο πλαίσιο της αφήγησης της «Γαλάζιας Πατρίδας».

Μεταξύ άλλων, το άρθρο αναφέρει: «Η οριοθέτηση των θαλάσσιων δικαιοδοσιών (ΑΟΖ) έχει μεγάλη σημασία λόγω της παρουσίας της Συρίας, του Λιβάνου, του Ισραήλ, της Αιγύπτου, της Λιβύης, της Ελλάδας, της [κατεχόμενης] Βόρειας Κύπρου και της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ανατολική Μεσόγειο, εκτός από την Τουρκία».

«Ενώ η Τουρκία αγωνίζεται για πολλά χρόνια για τα δικαιώματά της βάσει του διεθνούς δικαίου στην περιοχή, το θέμα της οριοθέτησης των πόρων υδρογονανθράκων άρχισε να έρχεται στο προσκήνιο με την ανακάλυψη των πόρων υδρογονανθράκων στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και την ανάληψη των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου. δράση στην περιοχή αυτή.

«Αν και το Κυπριακό δεν επιλύθηκε, αγνοώντας τα ίσα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, η Κυπριακή Δημοκρατία συνήψε συμφωνίες για τα θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο το 2003, τον Λίβανο το 2007 και το Ισραήλ το 2010.

«Η Τουρκία και [η κατεχόμενη] Βόρεια Κύπρος αντιτάχθηκαν σθεναρά σε αυτές τις συμφωνίες για πολλούς λόγους, ιδιαίτερα την παραβίαση των δικαιωμάτων της υφαλοκρηπίδας, και προειδοποίησαν τις χώρες της περιοχής να μην κάνουν αυτές τις συμφωνίες.

«Με το Φόρουμ Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου που ιδρύθηκε στο Κάιρο από την Αίγυπτο, την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, προσπάθησαν να εξαλείψουν παράγοντες όπως η Τουρκία, η Λιβύη και ο Λίβανος.

«Σε συναντήσεις με τις χώρες της περιοχής, η Κύπρος έκανε συμφωνίες οριοθέτησης σύμφωνα με την «αρχή της ισότητας», θεωρώντας το νησί της Κύπρου ως «ηπειρωτική χώρα», αλλά η αρχή της ισότητας δεν αναφέρεται γενικά στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ή την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).

«Σύμφωνα με την αρχή της «ίσης κατανομής», που είναι ο βασικός κανόνας του διεθνούς δικαίου, λιγότερη υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ μπορεί να δοθεί στα νησιά σε σύγκριση με την ηπειρωτική χώρα.

«Σε αυτό το σημείο λαμβάνονται υπόψη πολλοί παράγοντες, όπως το μέγεθος των νησιών, το μήκος των μετώπων τους, η θέση τους και η απόστασή τους από την ηπειρωτική χώρα».

( Ἀπό ἐδῶ)

Ἡ Πελασγική