Στίς 24 Ἰουνίου τοῦ 1717, τά μέλη τριῶν μασονικῶν στοῶν τοῦ Λονδίνου ἀποφάσισαν νά ἑνώσουν τίς δυνάμεις τους καί νά σχηματίσουν μία νέα, πιό δυναμική καί πιό ὀργανωμένη στοά, ἡ ὁποία ὀνομάστηκε Μεγάλη Στοά (Grand Lodge of London). Μέ αὐτήν τήν ἀλλαγή, ὁ τεκτονισμός στήν Ἀγγλία ἀποκτᾶ ἀκόμη μεγαλύτερη ἐπίδραση στήν πνευματική καί κοινωνική ζωή, γίνεται ἕνας παράγοντας πού ἐπηρεάζει δυναμικά τίς ἐξελίξεις, ἀκόμη καί στό πολιτικό ἐπίπεδο.
Ἐπιπλέον, ἡ σχέση μασονίας καί ἐπιστήμης, πού ἀρχίζει τόν 17ο αἰώνα, ἰσχυροποιεῖται τόν 18ο αἰώνα, καθώς οἱ περισσότεροι Ἄγγλοι διανοούμενοι ἐπιθυμοῦσαν νά γίνουν καί μέλη κάποιας στοᾶς. Τό 1723 γράφεται τό καταστατικό καί ἡ ἱστορία τῶν ἐλεύθερων μασόνων, ὅπως αὐτοονομάζονται οἱ Ἄγγλοι τέκτονες.Ἡ συγγραφή, μέ τίτλο: «The Constitutions of the Free Masons» ἀνατέθηκε στόν Σκοτσέζο συγγραφέα James Anderson.
Τό αὐξανόμενο κύρος τῆς μασονίας δέν πέρασε ἀπαρατήρητο ἀπό τούς Ἑβραίους, πού ἔγκαιρα συνειδητοποίησαν ὅτι ἄν μποροῦσαν νά διεισδύσουν στόν τεκτονισμό καί νά ἐλέγξουν τούς τέκτονες, θά μποροῦσαν νά ἀποκτήσουν ἕνα πολύτιμο ἐργαλεῖο, γιά νά πραγματοποιήσουν τό σιωνιστικό τους ὄνειρο, νά γκρεμίσουν τόν Χριστιανισμό στήν Εὐρώπη, ὥστε νά ἐπιβάλουν τόν δικό τους ψευδομεσσία καί νά συστήσουν τήν παγκόσμια αὐτοκρατορία, πού χρόνια ὀνειρεύονταν.
Μέχρι τό 1723 τέκτονες μποροῦσαν νά γίνουν μόνο Βρεταννοί,ἀλλά ἀπό τό 1724 οἱ Ἑβραῖοι κατάφεραν νά ἐξασφαλίσουν τήν ἄδεια νά γίνουν μέλη σέ μασονικές στοές. Αὐτό ἦταν καί τό τέλος τῆς παλαιᾶς βρεταννικῆς μασονίας, πού σέ λίγα χρόνια μετατράπηκε σέ ἑβραϊκή καί σιωνιστική μασονία, ὅπου κυριαρχοῦσε πλήρως ἡ ἑβραϊκή Καμπαλάχ.
Μέσα στίς στοές διοχέτευσαν οἱ Σιωνιστές ὅλα τά πνευματικά… σκουπίδια τοῦ ἀρχαίου Γνωστικισμοῦ, ὅλες τίς ἄθλιες θεωρίες τῆς εἰδωλολατρείας καί τῆς μαγείας τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, πού μέ τήν σειρά τούς κατάγονταν ἀπό τήν μυθολογία τῶν ἀρχαίων Σουμερίων.
Αὐτές οἱ θεωρίες εἶχαν ἐπηρεάσει καί τούς ἀρχαίους Ἕλληνες φιλοσόφους. Σχετικά μέ τήν προέλευση τοῦ ἀνθρώπου, γιά παράδειγμα, ὁ Ἀναξίμανδρος ὑποστήριζε ὅτι ἡ ἀνθρώπινη ζωή προέρχεται ἀπό τήν θάλασσα. Ὁ ἄνθρωπος ἐξελίχθηκε ἀπό ψάρια, πού βγῆκαν στήν στεριά, ὅταν ἐξατμίστηκε τό νερό. Αὐτή ἡ ἀντίληψη ἔχει κοινά στοιχεῖα μέ τούς διάφορους ἀμφίβιους θεούς, ὅπως ὁ σουμεριακός Ἔνκι, ὁ βαβυλωνιακός Ὠάννης καί ὁ φοινικικός Δαγκόν.
Σχετικά μέ τήν φύση καί τό σύμπαν, ὁ Ἠράκλειτος ἔλεγε τά ἑξῆς:
«Κόσμον τόνδε, τόν αὐτόν ἁπάντων, οὔτε τίς θεῶν οὔτε ἀνθρώπων ἐποίησεν, ἀλλ’ ἤν ἀεί καί ἔστιν καί ἔσται πῦρ ἀείζωον».
( Ὁ κόσμος, τό σύμπαν ὑπάρχει ἀπό μόνο του, εἶναι αἰώνιο, οὔτε κάποιος θεός οὔτε ἄνθρωπος τόν ἔπλασε.)
 |
| φωτό |
Μέσα ἀπό αὐτό τό πλῆθος τῶν μυθολογικῶν θεωριῶν, πού διδάσκονταν στίς μασονικές στοές, προέκυψε ἡ περίφημη θεωρία τῆς ἐξέλιξης τῶν εἰδῶν, πού εἶχε τήν ἑξῆς ἀλληλουχία σκέψεων:ὅλοι οἱ ὀργανισμοί κατάγονται ἀπό ἕνα μικροοργανισμό, πού χωρίς τήν μεσολάβηση κάποιου δημιουργοῦ θεοῦ, ἐξελίχθηκε σέ φυτά,ψάρια, ζῶα καί τελικά στόν ἄνθρωπο.Καί αὐτή ἡ ἐξέλιξη ἀπό φυτό σέ ζῶο καί ἀπό ζῶο σέ ἄνθρωπο συντελεῖται ἐδῶ καί ἑκατομμύρια χρόνια, μέσα στό αἰώνιο σύμπαν.
Ἀλλά ἐνῶ αὐτές οἱ θεωρίες διδάσκονταν μέσα στόν τεκτονισμό, οἱ μασόνοι δυσκολεύονταν νά μεταφέρουν αὐτές τίς ἰδέες ἔξω ἀπό τίς στοές, καθώς θά ἔρχονταν σέ εὐθεία ρήξη μέ τήν κοσμοθεωρία τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τά δεδομένα τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
Γι’ αὐτό καί τήν Καμπαλάχ τήν παρουσίαζαν σάν διδασκαλία τοῦ Θεοῦ καί ἰσχυρίζονταν ὅτι εἶναι συμβατή μέ τόν Χριστιανισμό. Οἱ Εὐρωπαῖοι καμπαλιστές ἔφταναν στό σημεῖο νά λένε ὅτι ἡ Καμπαλάχ ἀποδεικνύει τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστιανισμοῦ καί,ὅπως φαίνεται, κάποιοι τό πίστευαν. Σέ τέτοια πλάνη ἔφτασαν οἱ Εὐρωπαῖοι τῆς Νεότερης ἐποχῆς, νά πιστεύουν στόν Χριστό καί στόν Διάβολο ταυτόχρονα!
( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Δημητρίου Ράμμου : « Ὁ μασονικός μύθος τοῦ Δαρβινισμοῦ» Κεφ. 4 Μασονία καί Καμπαλισμός -ἐδῶ-)
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου