Ο Τόμας Σόουελ προειδοποίησε ότι είναι ανοησία να εκχωρεί κανείς εξουσία λήψης αποφάσεων σε πολιτικούς που δεν πληρώνουν κανένα τίμημα για τα λάθη τους. Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, οι Δημοκρατικοί υποστηρικτές του και η ελεγχόμενη αντιπολίτευση τους, το Κόμμα Placebo, (AKA το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα), αποδεικνύουν την αλήθεια της προειδοποίησης του Σόουελ.
Από τη στιγμή που ο Πρόεδρος Μπάιντεν ανέλαβε τα καθήκοντά του, όπως και οι προκάτοχοί του (με αξιοσημείωτη εξαίρεση τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ), αγνόησε τις αρνητικές συνέπειες της 30ετούς επέκτασης του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή. Όπως οι Νεοσυντηρητικοί και οι φιλελεύθεροι παρεμβατιστές που κυριαρχούν στη χάραξη πολιτικής στη Γερουσία και τη Βουλή, ο Μπάιντεν και οι σύμβουλοί του απέρριψαν την πολυπλοκότητα της κατάστασης στην Ουκρανία και τη σημασία του Κιέβου για τη ρωσική εθνική ασφάλεια ως επουσιώδη.
Τίποτα δεν είχε μεγαλύτερη σημασία από τον μακροπρόθεσμο στόχο της Ουάσιγκτον να αναμορφώσει την Ουκρανία σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία ευθυγραμμισμένη με τη Δύση ενάντια στη Ρωσία, ενώ παράλληλα εκμεταλλευόταν την Ουκρανία ως πλατφόρμα για την ανατροπή και την αποσταθεροποίηση του ρωσικού κράτους. Ο Μπάιντεν επέμεινε στη δαιμονοποίηση του ρωσικού κράτους και των ηγετών του. θεωρώντας τους ως ολοκληρωτικούς και αδιόρθωτους εχθρούς με τους οποίους δεν θα μπορούσε να υπάρξει ειρήνη.
Η επιθυμία του γίνεται πραγματικότητα.
Μετά το 1991, στα χέρια παλαιών διεθνιστών που τώρα ονομάζονται παγκοσμιοποιητές, η πολιτική των ΗΠΑ επέστρεψε στις παλιές κακές μέρες του Βιετνάμ, όταν η εθνική πολιτική καθοριζόταν από το συναίσθημα και όχι από τη λογική. όταν οι στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ από τη Σομαλία στη Λιβύη και τη Συρία μετατράπηκαν σε μια σειρά ηθικών σταυροφοριών με μη ρεαλιστικούς και ανέφικτους στόχους.
Τώρα, η παραμέληση της στρατηγικής πραγματικότητας από την Ουάσιγκτον έχει γίνει πραγματικά επικίνδυνη. Ενώ η Ουάσιγκτον συνέχιζε τη στρατηγική της για παρεμβατισμό, ο Στρατός και οι Χερσαίες Δυνάμεις Πεζοναυτών, οι Ανώτεροι ηγέτες της προϊόντα των συγκρούσεων χαμηλής έντασης στην Εγγύς Ανατολή και τη Νοτιοδυτική Ασία, βυθίστηκαν όλο και πιο βαθιά στη στρατηγική ασχετοσύνη και αυταπάτη. Η χερσαία δύναμη δεν είναι απλώς ανεκπαίδευτη και ανέτοιμη για δράση, είναι περισσότερο παραστρατιωτική αστυνομία παρά πολεμική μηχανή. Σήμερα, καμία ποσότητα αεροπορικής ή ναυτικής ισχύος δεν μπορεί να αντισταθμίσει την κραυγαλέα αδυναμία της Αμερικής στο έδαφος.
Σε αυτό το πλαίσιο, τα πιο ισχυρά κράτη στην Ευρώπη και την Ασία -κυρίως η Γερμανία και η Ιαπωνία- περιμένουν τώρα την αποτυχία της διπλωματίας των ΗΠΑ και την επιβολή χρηματοοικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας από την Ουάσιγκτον. Όταν η Ουάσιγκτον ανακοινώσει αυτά τα τιμωρητικά μέτρα, η Γερμανία και η Ιαπωνία θα αρνηθούν να συμμετάσχουν και να επιδιώξουν τα δικά τους συμφέροντα. Γιατί;
Στη Γερμανία και την Ιαπωνία, η εθνική ασφάλεια και η στρατιωτική ισχύς είναι άρρηκτα συνυφασμένες με την επιδέξια εκμετάλλευση της επιστήμης, της τεχνολογίας και της μηχανικής στο πλαίσιο των πρώτης τάξεως εκπαιδευτικών πρακτικών που έχουν σχεδιαστεί για να τροφοδοτούν την εγχώρια ευημερία. Αυτά τα δύο κράτη δεν είναι τα μόνα που δεν ενδιαφέρονται για πόλεμο με τη Ρωσία ή την Κίνα. Το μεγαλύτερο μέρος της Ασίας θέλει να κάνει εμπόριο με την Κίνα και οι περισσότεροι Ευρωπαίοι επικεντρώνονται στην αγορά φυσικού αερίου της Ρωσίας.
Μόλις κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, αντί να χαιρετίσει την εμφάνιση ενός νέου ρωσικού κράτους χωρισμένου από τον κομμουνισμό, η Ουάσιγκτον άρχισε την αναζήτηση νέων τεράτων για να καταστρέψει στην προσπάθεια να σώσει το ΝΑΤΟ από τη στρατηγική ασχετοσύνη. Σε μια ειρωνική ανατροπή, η έρευνα τελειώνει στην Ουκρανία στο κατώφλι της Ρωσίας.
Χάρη στις άσκοπες δαπάνες του Μπάιντεν και τις οικονομικά επιζήμιες πολιτικές του, η αμερικανική εθνική ευημερία εξαρτάται πλέον περισσότερο από ποτέ από τη χρηματοδότηση του χρέους, μια κατάσταση που επιδεινώθηκε από τις τελευταίες τρεις δεκαετίες των αυξανόμενων αμυντικών δαπανών για την υποστήριξη αδιάκοπων και σε μεγάλο βαθμό περιττών στρατιωτικών καταλήψεων στο εξωτερικό. Η Wall Street απλώς μεγέθυνε το πρόβλημα εκτρέποντας τα διαθέσιμα κεφάλαια σε χρηματοοικονομική κερδοσκοπία που παρέχει στις άρχουσες ελίτ υψηλότερες αποδόσεις από ό,τι η πραγματική οικονομία.
Τα αποτελέσματα αυτών των καταστροφικών πολιτικών είναι αδύνατο να κρυφτούν. Η μεγάλη, δυναμική οικονομία της Αμερικής και η ικανότητά της να προβάλλει στρατιωτική ισχύ έχουν ξεθωριάσει. Ενώ ο Τραμπ προσπάθησε να τονώσει εκ νέου την αμερικανική ευημερία αποφεύγοντας την ένοπλη σύγκρουση με το Ιράν, τη Ρωσία και την Κίνα, ο Μπάιντεν οδηγεί το έθνος σε πόλεμο και κατάρρευση. Στην ιδανική περίπτωση, ο Πρόεδρος Μπάιντεν και το παγκοσμιοποιητικό Κογκρέσο θα πρέπει να υιοθετήσουν μια στρατηγική αποφυγής συγκρούσεων που θα έχει σχεδιαστεί για να κάνει τις ΗΠΑ πιο ασφαλείς και να σταματήσει να σκέφτεται με τους πυραύλους τους. Αντίθετα, ο Μπάιντεν και οι συμπατριώτες του κοιτούν την άβυσσο.
Ο Πρόεδρος Λίνκολν συμβόλιζε την εθνική ενότητα, τη δύναμη και τη συμφιλίωση. Σε έντονη αντίθεση με τον Λίνκολν, ο Πρόεδρος Μπάιντεν γίνεται γρήγορα μεταφορά για ένα μεγάλο έθνος σε παρακμή. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει ξεκινήσει μια πορεία που δεν είναι τίποτα λιγότερο από καταστροφική για την οικονομία του Έθνους και την ασφάλειά του.
Οι σωρευτικές επιπτώσεις της Προεδρίας Μπάιντεν στην αμερικανική εθνική δύναμη θα γίνονται αισθητές για δεκαετίες. Όπως μου είπε πρόσφατα ένας συνταγματάρχης στο Πεντάγωνο, «Όπως δεν καταλάβαμε ποτέ τους Βιετναμέζους ή τους Άραβες, δεν καταλάβαμε ποτέ τους Ρώσους, Κινέζους ή Ιάπωνες. Διάολε, δεν καταλαβαίνουμε καν το Μεξικό! Αν επιζήσουμε του 21ου αιώνα ως ανέπαφο έθνος, θα είναι θαύμα».
* Ο Ντάγκλας Μακγκρέγκορ, Συνταγματάρχης (επ.) είναι ανώτερος συνεργάτης του The American Conservative, πρώην σύμβουλος του Υπουργού Άμυνας στην κυβέρνηση Τραμπ, παρασημοφορημένος βετεράνος μάχης και συγγραφέας πέντε βιβλίων. Το τελευταίο του είναι το Margin of Victory, (Naval Institute Press, 2016).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου