Συνταγματάρχης Richard Black: Οι ΗΠΑ οδηγούν τον κόσμο στον πυρηνικό πόλεμο
( Αποσπάσματα από henrymakow.com)
Η Ρωσία είναι, ίσως πιο ευλογημένη με φυσικούς πόρους από οποιοδήποτε άλλο έθνος στη Γη.
Είναι ένας σημαντικός παραγωγός σιτηρών, λαδιού, αλουμινίου, λιπασμάτων, ενός τεράστιου αριθμού πραγμάτων που συνδέονται με ολόκληρη την παγκόσμια οικονομία. Και αναμφίβολα υπάρχουν άνθρωποι που το βλέπουν αυτό και λένε, «αν μπορούσαμε με κάποιο τρόπο να διαλύσουμε την ίδια τη Ρωσία, θα γίνουν περιουσίες, όπου θα γίνουν δεκάδες τρισεκατομμυριούχοι». Και υπάρχει κάποια έλξη σε αυτό. Σίγουρα έχετε δει μερικά από αυτά να λαμβάνουν χώρα ήδη, με ξένα συμφέροντα να καταλαμβάνουν την Ουκρανία και να παίρνουν τους τεράστιους πόρους τους....
Δεν δίνουν δεκάρα ! Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, δεν δίνει δεκάρα για το πόσοι Ουκρανοί θα πεθάνουν. Ούτε πολίτες, ούτε γυναίκες, ούτε παιδιά, ούτε στρατιώτες. Δεν μας νοιάζει. Έχει γίνει ένα μεγάλο ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Ξέρετε, έχουμε την ομάδα μας. Έχουν την ομάδα τους. Θέλουμε να πάρουμε το μεγαλύτερο σκορ και να το συνεχίσουμε. Και, ξέρετε, δεν μας νοιάζει πόσοι από τους παίκτες μας ακρωτηριάζονται στον αγωνιστικό χώρο, αρκεί να κερδίζουμε.
Τώρα, αποστέλλουμε φανταστικές ποσότητες όπλων, και αυτό προκάλεσε το απόθεμα της Raytheon, που δημιουργεί πυραύλους, και της Northrop Grumman, που δημιουργεί αεροσκάφη και πυραύλους, όλες αυτές οι αμυντικές βιομηχανίες έχουν φουσκώσει τρομερά από φορολογικά δολάρια. Δεν νομίζω ότι θα αλλάξει τελικά το αποτέλεσμα. Νομίζω ότι η Ρωσία θα επικρατήσει. Οι Ουκρανοί βρίσκονται σε πολύ δύσκολη στρατηγική θέση στην Ανατολή.
Αλλά αν κοιτάξετε τον τρόπο που εξελίχθηκε αυτό, ο Πρόεδρος Πούτιν έκανε μια απέλπιδα προσπάθεια να σταματήσει την πορεία προς τον πόλεμο τον Δεκέμβριο του 2021. Έφτασε στο σημείο να βάλει συγκεκριμένες γραπτές προτάσεις στο τραπέζι με το ΝΑΤΟ, προτάσεις ειρήνης για να εκτονωθεί η κατάσταση. Διότι σε αυτό το σημείο, η Ουκρανία συγκέντρωνε στρατεύματα για να επιτεθεί στο Ντονμπάς. Και έτσι, προσπαθούσε να το αποτρέψει. Δεν ήθελε πόλεμο. Και το ΝΑΤΟ απλώς απέρριψε αυτές τις προτάσεις. ποτέ δεν τις πήρε στα σοβαρά, ποτέ δεν μπήκε σε σοβαρές διαπραγματεύσεις.
Σε εκείνο το σημείο, ο Πούτιν βλέποντας ότι ένοπλοι Ουκρανοί, με όπλα για να σκοτώσουν τα ρωσικά στρατεύματα ήταν κυριολεκτικά στα σύνορά τους, αποφάσισε ότι έπρεπε να χτυπήσει πρώτος. Τώρα, μπορούσατε να δείτε, ότι δεν ήταν αυτή δεν ήταν κάποια προσχεδιασμένη επίθεση. Αυτό δεν ήταν σαν την επίθεση του Χίτλερ στην Πολωνία, όπου ο τυπικός εμπειρικός κανόνας είναι ότι έχεις πάντα πλεονέκτημα 3 προς 1 όταν είσαι ο επιτιθέμενος. Πρέπει να συγκεντρώσετε τρεις φορές περισσότερα άρματα μάχης και πυροβολικό και αεροπλάνα και άνδρες, απ' ό,τι έχει η άλλη πλευρά.
Στην πραγματικότητα, όταν μπήκε η Ρωσία, μπήκαν με ό,τι είχαν, ό,τι μπορούσαν να συνδυάσουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οι ουκρανικές δυνάμεις είχαν περίπου 250.000. Οι Ρώσοι είχαν ίσως 160.000. Έτσι, αντί να έχουν τρεις φορές περισσότερους, είχαν στην πραγματικότητα λιγότερα στρατεύματα από τους Ουκρανούς. Αλλά αναγκάστηκαν να επιτεθούν, να προσπαθήσουν να προλάβουν τη μάχη που διαφαινόταν, όπου οι Ουκρανοί είχαν συγκεντρώσει αυτές τις δυνάμεις εναντίον του Ντονμπάς...
Αλλά είναι εκπληκτικό να βλέπεις ότι η Ρωσία κυριαρχεί στον αέρα. Δεν έχουν χτυπήσει τα συστήματα τρένων. Δεν έχουν χτυπήσει σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής. Δεν έχουν βγάλει νοκ άουτ τόσα πολλά πράγματα. Ποτέ δεν βομβάρδισαν τα κτίρια στο κέντρο του Κιέβου, της πρωτεύουσας της Ουκρανίας. δεν έχουν βομβαρδίσει τα κτίρια όπου συνεδριάζει το κοινοβούλιο. Ήταν απίστευτα επιφυλακτικοί για αυτά τα πράγματα, ελπίζοντας ενάντια στην ελπίδα ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί ειρήνη.
Αλλά δεν νομίζω ότι η Ουκρανία έχει καμία σχέση με την απόφαση για ειρήνη ή πόλεμο. Νομίζω ότι η απόφαση για την ειρήνη ή τον πόλεμο λαμβάνεται στην Ουάσιγκτον DC. Όσο θέλουν να συνεχιστεί ο πόλεμος, θα πολεμάνε αυτόν τον πόλεμο, χρησιμοποιώντας τους Ουκρανούς ως πληρεξούσιους, και θα τον πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο θάνατο ουκρανού.
Και μπορείτε να δείτε ότι λαμβάνουμε αυτές τις πολύ απερίσκεπτες ενέργειες, και κάθε φορά που φτιάχνουμε την αρχή - τυχαίνει να είμαι Ρεπουμπλικανός - αλλά έχουμε δύο Ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές των ΗΠΑ που είπαν ότι, "καλά, μπορεί απλώς να πρέπει να χρησιμοποιήσουμε πυρηνικά όπλα εναντίον της Ρωσίας». Αυτό είναι τρελό. Νομίζω ότι είναι σημαντικό οι άνθρωποι να αρχίσουν να συζητούν τι θα σήμαινε ένας θερμοπυρηνικός πόλεμος,καταστροφείς.
Τώρα, πρέπει να καταλάβουμε, σκεφτόμαστε, «α, είμαστε μεγάλοι, είμαστε κακοί, και έχουμε όλα αυτά τα πράγματα». Η Ρωσία είναι περίπου συγκρίσιμη με τις Ηνωμένες Πολιτείες στην πυρηνική ενέργεια. Έχουν υπερηχητικούς πυραύλους, που εμείς δεν έχουμε. Μπορούν απολύτως να αποφύγουν κάθε έγκαιρο εντοπισμό και μπορούν να εκτοξεύσουν πυραύλους από τη Ρωσία και να φτάσουν στο Σαν Φρανσίσκο, το Λος Άντζελες, το Σικάγο, το Ντιτρόιτ, τη Βαλτιμόρη, την Ουάσιγκτον, DC, τη Νέα Υόρκη.
Και αν σκέφτεστε μόνο τη Βιρτζίνια, όπου τυχαίνει να ζω, αν γινόταν πυρηνικός πόλεμος - και να έχετε κατά νου, έχουν επίσης έναν πολύ μεγάλο και αποτελεσματικό στόλο πυρηνικών υποβρυχίων που βρίσκονται στα ανοιχτά των Ηνωμένων Πολιτειών. Έχουν μεγάλο αριθμό πυραύλων με πυρηνική κεφαλή και μπορούν να αποφύγουν οποιαδήποτε άμυνα έχουμε.
Έτσι μόνο στη Βιρτζίνια, αν το κοιτάξετε, όλη η Βόρεια Βιρτζίνια θα είχε ουσιαστικά εκμηδενιστεί. Δεν θα υπήρχε σχεδόν καμία ανθρώπινη ζωή στην κομητεία Loudoun, στην κομητεία Prince William, στην κομητεία Fairfax, στο Arlington, στην Αλεξάνδρεια. Το Πεντάγωνο βρίσκεται στην κομητεία Άρλινγκτον: Το Πεντάγωνο θα ήταν απλώς μια λαμπερή μάζα λιωμένης άμμου. Δεν θα υπήρχε ανθρώπινη ζωή εκεί. Και δεν θα υπήρχε ανθρώπινη ζωή για πολλά μίλια γύρω του. Ακριβώς απέναντι από το Potomac, την πρωτεύουσα του έθνους, δεν θα υπήρχε ζωή στην πρωτεύουσα του έθνους. Το κτίριο του Καπιτωλίου θα εξαφανιζόταν για πάντα. Όλα τα μνημεία, όλα αυτά τα ένδοξα πράγματα - δεν θα έμενε τίποτα.
Αν πάτε στην ακτή της Βιρτζίνια, έχετε το ναυπηγείο Norfolk Naval Shipyard, έχετε το λιμάνι του Norfolk. Έχετε τη μεγαλύτερη συσσώρευση ναυτικής δύναμης στο πρόσωπο της Γης. Εδώ σταθμεύουμε όλα τα αεροπλανοφόρα μας, τα πυρηνικά μας υποβρύχια, όλα αυτά τα πράγματα. Δεν θα έμενε τίποτα. Δεν θα έμενε τίποτα από καμία από αυτές τις ναυτιλιακές βιομηχανίες εκεί.
Και μπορείς να το συνεχίσεις αυτό. Μιλάτε για τη Νέα Υόρκη, πιθανώς την ίδια τη Νέα Υόρκη, όχι μόνο θα σκοτωθούν όλοι, αλλά θα ήταν πιθανώς αδύνατο για τους ανθρώπους να κατοικήσουν στη Νέα Υόρκη για εκατοντάδες χρόνια μετά. Αλλά όχι μόνο θα έπαυε να είναι ένας τόπος ζωηρής ανθρώπινης δραστηριότητας, αλλά πιθανότατα θα έμενε εκτός δυνατότητα υπάρξεως ζωής,για ίσως μισή χιλιετία, δεν θα ανακτούσε κανένα είδος πολιτισμού.
Νομίζω, λοιπόν, ότι το να παίζεις με αυτή τη συνεχή κλιμάκωση σε έναν πόλεμο που, πραγματικά, σε έναν τόπο που δεν έχει καμία σημασία για τους Αμερικανούς--η Ουκρανία δεν έχει νόημα για τους Αμερικανούς. δεν έχει καμία επίδραση στην καθημερινή μας ζωή. Και όμως παίζουμε αυτό το απερίσκεπτο παιχνίδι που διακινδυνεύει τις ζωές όλων των ανθρώπων στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δυτική Ευρώπη για το τίποτα! Απλά απολύτως για τίποτα!
----
Ξέρετε, υπήρξε μια τρομερή υποβάθμιση στην ποιότητα των αξιωματικών σημαίας, από τη δεκαετία του 1990. Είχαμε πολύ, πολύ καλούς αξιωματικούς της σημαίας, όσο ήμουν στην ενεργό υπηρεσία -- έφυγα το '94 -- απλά άτομα ανώτερης ποιότητας. Αλλά αυτό που συνέβη είναι, στη συνέχεια, αναλάβαμε τον Πρόεδρο Κλίντον, αργότερα είχαμε τον Ομπάμα. Έχουμε τον Μπάιντεν τώρα. Και εφαρμόζουν μια πολύ αυστηρή πολιτική οθόνη στους στρατιωτικούς τους αξιωματικούς. Και τώρα έχουμε «ναι άντρες». Αυτοί δεν είναι άνθρωποι των οποίων η κύρια αφοσίωση είναι στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον λαό τους. Η κύρια αφοσίωσή τους είναι στη σταδιοδρομία τους και στην ικανότητά τους να δικτυώνονται με άλλους στρατιωτικούς κατά τη συνταξιοδότησή τους.
Υπάρχει ένα πολύ ισχυρό δίκτυο που μπορεί να τοποθετήσει στρατιωτικούς στρατηγούς σε δεξαμενές σκέψης, όπου προωθούν τον πόλεμο, σε οργανισμούς όπως η Raytheon και η Northrop Grumman, και όλες αυτές οι αμυντικές επιχειρήσεις, όπου μπορούν να επιβιβαστούν σε σανίδες και τέτοια πράγματα. Επομένως, υπάρχει ένα πολύ προσωπικό τίμημα που πληρώνετε για να πείτε, "Γεια, σταμάτα. Ο πόλεμος δεν είναι προς το συμφέρον του αμερικανικού λαού". Αν είχαμε καλύτερη ποιότητα ατόμων, θα είχαμε ανθρώπους με το θάρρος που θα έλεγαν: «Δεν με νοιάζει τι μου κοστίζει προσωπικά».
Αλλά είναι πολύ δύσκολο να φτάσεις στις ανώτερες τάξεις, αν είσαι άτομο που καθοδηγείται από αρχές, πατριωτισμό και αφοσίωση στους ανθρώπους αυτού του έθνους. Απλώς δεν λειτουργεί έτσι. Και κάποια στιγμή, χρειαζόμαστε έναν Πρόεδρο που θα μπει και θα κουνήσει το δέντρο και θα φέρει πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους να πέσουν από αυτό, γιατί είναι επικίνδυνοι. Είναι πολύ επικίνδυνοι για την Αμερική.
Ἀπό : henrymakow.com
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου